1. ISU BERBANGKIT BERKAITAN INOVASI DAN TEKNOLOG DALAM
PENDIDIKAN
Marcapa ini, sektor kurikulum Negara telah beralih arah kepada bidang inovasi dan
teknologi. Inovasi dan teknologi dalam pendidikan ternyata memberi impak yang mendalam
ke atas pencapaian pelajar. Selain mempunyai ciri-ciri konsep pengajaran dan pembelajaran
yang unik dan tersendiri, pendekatan ini membolehkan sesi dan ruang belajar tidak terhad
kepada kelas semata-mata. Malah, pelajar boleh berekperimentasi dan menggunakan
pemikiran yang kritikal lagi kritis dalam sesuatu pembelajaran.
Walaubagaimanapun, dalam menikmati segala kebaikan yang mampu diperoleh daripada
inovasi dan teknologi dalam bidang pendidikan Negara, harus diingat terdapat juga
kelemahan yang perlu dititikberatkan. Berdasarkan pemerhatian saya, antara isu yang timbul
adalah fokus pelajar ketika sesi dijalankan. Memandangkan penggunaan internet dalam
penyampaian kelas, kemungkinan sebahagian pelajar tidak dapat menumpukan sepenuh
perhatian kepada kelas yang dihadiri. Pemerhatian daripada pengajar perlu dilaksanakan oleh
pengajar bagi memastikan pelajar mengikuti sesi pembelajaran yang sedang berlangsung.
Selain daripada masalah etika pelajar, isu lain adalah peruntukan fasiliti bagi subjek yang
memerlukan komputer bagi setiap pelajar. Sesetengah topik pembelajaran memerlukan
pelajar menggunakan komputer untuk sesi demo atau sesi praktikal untuk pemahaman yang
lebih baik. Namun, dapat dilihat bahawa sesetengah pelajar khususnya, pelajar separuh masa
tidak dapat kemudahan komputer dan harus berkongsi dengan pelajar lain. Perkongsian
fasiliti bukanlah menjadi satu kesalahan, namun bagi pelajar mempraktikkan pengajaran
daripada pensyarah mengenai topik penting mungkin terbatas dan terhad.
Dari konteks perbincangan yang berbeza, saya berpendapat pengajar perlu meletakkan
kedudukan pelajar sebagai titik pertimbangan dalam pembelajaran. Hal yang demikian
kerana, bagi sesetengah modul pengajaran, aplikasi-aplikasi tertentu yang hanya terdapat
daripada telefon pintar diperlukan untuk menjalankan sesi pengjaran. Keadaan ini mungkin
membebankan segilintir pelajar yang mempunyai masalah kewangan dan tidak
berkemampuan untuk memiliki telefon pintar bagi tujuan pembelajaran. Sebagai contoh,
sesetengah pelajar tidak mempunyai telefon pintar tidak dapat memuat turun aplikasi yang
diperlukan oleh pengajar dalam pembelajaran. Oleh yang demikian, ketika sesi pengajaran
belangsung, pelajar hilang tumpuan dan tidak berminat untuk mencuba melibatkan diri. Pada
pendapat saya, perisian dan aplikasi dalam komputer perlu diajar kepada pelajar bagi
menyeimbangkan pelajar yang tidak mempunyai aplikasi dalam telefon pintar. Terdapat
banyak perisian komputer dalam bidang inovasi dan teknologi yang boleh diterokai oleh
pelajar seperti pembikinan blog, laman web unttuk tujuan tertentu eg. Perniagaan dan lain-
lain.
Di samping itu, konteks subjek pembelajaran perlu penambahan dari segi kandungannya.
Dewasa ini, pelajar banyak mengambil upah kerja separuh masa untuk menampung
perbelanjaan pengajian. Kebanyakannya menggunakan media serta inovasi dan teknologi
sebagai saluran untuk mendapatkan sumber yang lumayan. Sebagai contoh mudah, lihat

2. sahaja kejayaan blogger-blogger anak tempatan seperti Muhamad Lutfi dn Fatin Liyana yang
begitu terkenal hingga melayakkan mereka dinobatkan anugerah-anugerah yang menjanjikan
pendapatan. Pada cadangan saya, pembelajaran mengenai pengurusan blog perlu diberikan
penekanan yang lebih. Malah penggunaan medium-medium lain yang membolehkan pelajar
yang berminat dalam bidang perniagaan untuk mempromosikan peniagaan mereka perlu
dimasukkan dalam syllabus. Tanpa pendedahan yang mendalam, pelajar mungkin tidak dapat
menguasai bidang teknologi yang oleh dimanipulasi sebagai medium penjanaan modal
kendiri.

3. Zanariah Kadir. 2007. Persepsi Pelanggan Terhadap Aplikasi Perjanjian Tahap Perkhidmatan
Dalam Pengurusan Penyelenggaraan Fasiliti Di Institusi Pengajian Tinggi.
Teuku Afrizal. 2012. Peranan Pihak Berkuasa Tempatan Dan Penglibatankomuniti Tempatan
Dalam Pengurusan Sisa Pepejaldi Malaysia: Kajian Kes Di Kota Bharu Kelantan. Institut
Kajian Malaysia Dan Antarabangsauniversiti Kebangsaan Malaysiabangi.
Wahid, Murad. 2002. Poverty and Environment: Case Study of Solid WasteManagement
Among The Squaters and Low-Cost Flat Dwellers in KualaLumpur City, Malaysia..Tesis
Doktor Falsafah, LESTARI, UniversitiKebangsaan Malaysia. Anschutz, J. 1996.
Community Based Solid Waste Management and Water Supply Projects: Problems and
Solutions Compared A Survey of Literature. KertasDokumen Kerja No.2. Netherland: Urban
Waste Expertise Programme.
Edi Suharto. 2005. Membangun Masyarakat Memberdayakan Rakyat. Bandung: P.T.
RefikaAditama.
Ellie, H.M.; Gilbertson, W.E., Jaaq,O., Okun, D.A., Shural, H.I. &; Summer, J. 1969.
Problem in Community Waste Management. Geneva: World Health Organisation.
Flintoff, F. 1976. Management of Solid Waste in Developing Countries. SEA Series (1).
NewDelhi : WHO Regional Publication.
Furedy, C. 1992. Garbage: exploring non-conventional options in Asian cities. Environment
and Urbanisation 4(2) : 42-61.
Furedy, C. 1993. Working with waste pickers, Asian approaches to urban solid
Wastemanagement. Alternative 19(2): 18-23.
Jamaluddin Md. Jahi. 1998. Environmental Quality Management : What The
LocalAuthorities Can Do. Dlm Mohd Nordin Hassan, Ibrahim Komoo and LizuryatiAzlina
Abdullah (pnyt.). National Review on Environmental Quality Management: Towards The
Next Two Decades, hlm 112-129. Bangi:LESTARI, Universiti Kebangsaan Malaysia.
Malaysia. 2007. Akta Pengurusan Sisa Pepejal dan Pembersihan Awam 2007 (Akta672).
Kuala Lumpur: Percetakan Nasional Sdn.Bhd.