2.  O cristianismo, adoptando o ano
novo dos celtas e a súa festa á
honra dos mortos, designaría o
primeiro de novembro como día de
Todos os Santos, e no século XII, ao
día seguinte como día de Defuntos.

3.  Hai moito tempo, nunha pequena
vila irlandesa había un monxe
chamado Jack que se cría moi
astuto, tanto que ata fixo un pacto
co demo. O pacto consistía en que o
demo non o deixaría ir ao inferno
se Jack facía o mal na terra. E así
foi. Pero Jack era mortal, e como a
todos os mortais lle chegou a súa
hora.

4.  No ceo non o deixaron entrar e
claro, no inferno o demo cumpriu a
súa parte e non o deixou pasar,
pero deu a Jack unha peculiar
lanterna en compensación por
todo o mal causado. Esta lanterna
consistía nun nabo oco que estaría
incandescente por sempre. E desde
entón cóntase que Jack vaga polo
mundo coa lanterna en busca dun
lugar onde descansar.

5.  Existe outra variante da lenda en
que Jack conta como lle gastou
unha broma ao demo: fíxolle rubir
por unha árbore seca e quedou
pechado no seu tronco. A cambio da
súa liberdade o demo tería que o
deixar de tentar coa bebida. O demo
en vinganza pola broma, non o
deixou entrar ó inferno e
castigouno a vagar eternamente por
aí coa súa lanterna.

6.  Existe tamén outra lenda máis que
conta que se recorta a cabaza en
forma de monstro e se acende unha
vela dentro para que Jack non se
achegue ás casas.

7.  Hai aproximadamente 2.600 anos
chegaron a Galicia os pobos Celtas.
Ademais dos seus adiantos científicos e
técnicos, como foi a metalurxia do
ferro, tamén trouxeron a súa cultura e
as súas crenzas. O igual que outros pobos
bárbaros, os Celtas consideraban as
cabezas dos seus inimigos máis que como
un botín de guerra coma o cerne dos
misterios do ser humano. Crían que
"aquel que posuíse unha caveira posuiría
a forza máxica da súa pantasma".

8.  A festa do Samain era a data máis
perigosa do seu calendario posto que o
mundo dos mortos facíase accesible
para os mortais, podendo pasar a
formar parte del por culpa dun feitizo.
Cando chegaban as celebracións do
Samain (nas longas noites escuras) tense
por certo que os celtas colocaban velas
no interior das caveiras dos inimigos
mortos. Colocábanas nos cruces de
camiños, nos arredores e nas muradas
dos seus castros, co obxecto de
arrepiaren os inimigos para esconxurar
os perigos da celebración. É curioso que

9.  O nome da Galiza, como os nomes Galés,
Galia, Galos, Galego... teñen todos a raíz
Gal- que o pobo romano empregaba para
nomear a un pobo da Europa central, os
Celtas. Os pobos Celtas, aínda hoxe, son
pobos que teñen un profundo sentimento
relixioso, para quen as cousas naturais e
sobrenaturais mestúranse de forma
sinxela. Galiza fica hoxe como testemuña
desta profunda relixiosidade dos Celtas,
como tamén outros pobos céltigos.

10.  As mulleres representaron un papel
fascinante no mundo celta, en contraste
coa súa posición noutras culturas
europeas paganas e superando en
dereitos a outras mulleres de
sociedades avanzadas como a grega ou a
romana. Aquí, podían saír á rúa, xantar
co seu marido e ir a lugares públicos. A
muller celta rompía esquemas. Na
sociedade celta atopábanse numerosas
figuras femininas desempeñando cargos
públicos de máxima autoridade.

11.  As sagas apoian a idea das mulleres como
guerreiras raíñas que aparecen en moitas
historias e lendas. O pobo celta tiña unha
mentalidade moi diferente á romana.
Mentres os romanos consideraban á
muller como portadora de nenos e
obxectos do pracer, os celtas incluían ás
súas mulleres na súa vida política e
relixiosa.