Ρύζι_Τσάμη
•
0 j'aime•173 vues
Μια παρουσίαση για την καλλιέργεια και τα οφέλη του ρυζιού από την Τσάμη Αναστασία
Recommandé
Contenu connexe
Tendances
Tendances (20)
Similaire à Ρύζι_Τσάμη
Similaire à Ρύζι_Τσάμη (20)
Plus de Fotini Razakou
Plus de Fotini Razakou (20)
Ρύζι_Τσάμη
- 1. ΤΟ ΡΥΖΙ ΤΣΑΜΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ 1Ο ΕΠΑΛ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΕΤΟΣ: 2022-2023
- 2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το ρύζι είναι ένα ετήσιο, μονοκοτυλήδονο φυτό. Το φυτό ρυζιού αποτελείται από τις ρίζες, το στέλεχος, τα φύλλα και την ταξιανθία. Ο σπόρος ρυζιού είναι γνωστός και ως κόκκος. Καλλιεργούμε το συγκεκριμένο φυτό με σκοπό να συλλέξουμε τους σπόρους του (το ρύζι) για βρώσιμη χρήση. ΡΥΖΙ Το ρύζι είναι παγκοσμίως ένα από τα πιο δημοφιλή αγροτικά προϊόντα, καθώς αποτελεί το 20% των θερμίδων που καταναλώνει η ανθρωπότητα. Καλλιεργείται σε περισσότερες από 110 χώρες, με την πλειοψηφία της παγκόσμιας παραγωγής να λαμβάνει χώρα στην Ασία και κυρίως σε Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Μπαγκλαντές και Βιετνάμ. Ωστόσο, οι σημαντικότερες χώρες εξαγωγής είναι η Ινδία, η Ταϊλάνδη, οι ΗΠΑ, το Πακιστάν και το Βιετνάμ. Στη χώρα μας το ρύζι καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Θεσσαλονίκης και Σερρών.
- 3. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΥΖΙΟΥ Το ρύζι είναι μία από τις παλαιότερες καλλιέργειες στον κόσμο με καταγωγή από την νοτιοανατολική Ασία. Πιστεύεται πως καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Κίνα, περίπου 10.000 χρόνια πριν. Το αρχαιότερο εύρημα είναι 7.000 ετών και βρέθηκε στην επαρχία Zheijiang. Πρόκειται για κόκκους ρυζιού που ενώ διατηρούσαν το λευκό τους χρώμα όσο βρίσκονταν μέσα στη γη, λίγα λεπτά μετά την έκθεσή τους στο φως, μαύρισαν. Στην αρχαία Ελλάδα το ρύζι πιστεύεται ότι ήρθε, από τους στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου όταν επέστρεψαν από την εκστρατεία στην Ινδία το 344-324 π.Χ. Από εκεί σιγά σιγά η καλλιέργεια απλώθηκε σ’ όλη την Ευρώπη και την Β. Αφρική. Μέχρι και τον Μεσαίωνα το ρύζι θεωρούνταν μπαχαρικό από την Ανατολή και χρησιμοποιούνταν κυρίως ως άλευρο για να πηχτώσουν τις σούπες, ή ως βάση για καλλυντικά ενώ συχνά χρησιμοποιούνταν και ως φάρμακο για εντερικά προβλήματα, σύντομα ωστόσο προστέθηκε στη διατροφή μαζί με το καλαμπόκι για να αντιμετωπιστεί η πείνα των λαών. Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα ο κίνδυνος της Ελονοσίας που ελλόχευε στους ορυζώνες είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί κατά πολύ η καλλιέργεια του ρυζιού. Τον 9ο αι. μ.Χ. το ρύζι αρχίζει να καλλιεργείται συστηματικά σε Ιταλία και Ισπανία ενώ τον 16ο αι. μΧ, ταξιδεύει στο Μεξικό και την Βραζιλία. 150 χρόνια μετά φτάνει στη βόρεια Αμερική με τις πρώτες συστηματικές καλλιέργειες να γίνονται στην περιοχή της Carolina που έδωσε το όνομά της και σε μια από τις πιο γνωστές ποικιλίες ρυζιού. Σύμφωνα με την ιστορία, το ρύζι ήταν το δώρο ενός καπετάνιου στους διασώστες του όταν το πλοίο του προσάραξε και παραλίγο να βυθιστεί στις ακτές της Νότιας Καρολίνας. Το ρύζι έως και την δεκαετία του 1960 στην Ελλάδα θεωρούνταν τρόφιμο πολυτελείας. Γι΄αυτό και πολλά από τα πιάτα που μαγειρεύουμε σήμερα με ρύζι, όπως τα γεμιστά, μαγειρεύονταν με πλιγούρι ή τραχανά. Σήμερα το ρύζι φυτρώνει σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ανταρκτική.
- 4. ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ Πάνω από το 1/10 των καλλιεργήσιμων εδαφών παγκοσμίως χρησιμοποιείται για ρυζοκαλλιέργειες. Το φυτό του ρυζιού κατά κανόνα χρειάζεται μεγάλη ποσότητα νερού για την καλλιέργεια του καθώς προστατεύεται έτσι από το υπερβολικό κρύο και ζέστη και από την ανάπτυξη ζιζανίων. Υπάρχουν τρείς τρόποι καλλιέργειας του ρυζιού: Καλλιέργεια σε πεδινές / κατακλυζόμενες περιοχές (η πλειονότητα των παγκόσμιων καλλιεργειών ρυζιού). Το ρύζι καλλιεργείται σε γη που πλημμυρίζεται από νερό, είτε με τη βοήθεια της βροχής είτε μέσω άρδευσης. Το βάθος του νερού μπορεί να είναι από 5 έως 50 cm. Καλλιέργεια σε επιπλέουσες ή περιοχές βαθέων υδάτων. Το ρύζι καλλιεργείται σε γη που πλημμυρίζει. Το βάθος του νερού μπορεί να είναι από 50cm έως και 5 μέτρα. Μόνο ορισμένες ποικιλίες ρυζιού μπορούν να αναπτυχθούν με αυτόν τον τρόπο. Καλλιέργεια σε μη κατακλυζόμενες περιοχές (ένα πολύ μικρό ποσοστό της παγκόσμιας καλλιέργειας ρυζιού). Το ρύζι καλλιεργείται σε μη πλημμυρισμένες εκτάσεις και η καλλιέργεια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το νερό της βροχής Σε μια τέτοια περίπτωση είναι απαραίτητο να υπάρχει μια περίοδος συχνών βροχοπτώσεων (3 έως 4 μήνες) ώστε να αναπτυχθούν σωστά τα φυτά.
- 5. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΔΑΦΟΥΣ Το ρύζι είναι ένα ανθεκτικό φυτό και μπορεί να αναπτυχθεί στους περισσότερους τύπους εδάφους, αρκεί να ποτίζεται επαρκώς (είτε με άρδευση, είτε με βροχοπτώσεις). Ωστόσο, για να έχουμε μία καλή απόδοση από το χωράφι μας, πρέπει να προετοιμάσουμε το έδαφος, ώστε να μπορεί να καλωσορίσει είτε τα νεαρά φυτά ρυζιού (μέθοδο μεταφύτευσης), είτε τους προ- επωασμένους σπόρους (μέθοδος απευθείας σποράς στο χωράφι). Για να προετοιμάσουν κατάλληλα το έδαφος πολλοί καλλιεργητές οργώνουν το χωράφι ώστε να απαλλαγούν από τα ζιζάνια. Επιπλέον, σε κάποιες περιπτώσεις, το σβάρνισμα τους βοηθά να σπάσουν συσσωματώματα του εδάφους σε μικρότερα μέρη. Στη συνέχεια επαναφέρουν το χωράφι σε επίπεδη μορφή χρησιμοποιώντας λέιζερ ή άλλα μηχανήματα. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι προετοιμασίας γης, η υγρή προετοιμασία και η ξηρή προετοιμασίας. Καθένας από αυτούς μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε πεδινά όσο και σε ορεινά χωράφια.
- 6. ΞΗΡΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Αυτή η μέθοδος απαιτεί μεγάλη ποσότητα νερού για την προετοιμασία του χωραφιού, ενόψει της προσεχούς καλλιέργειας. Με αυτή τη μέθοδο, το έδαφος μπορεί να οργωθεί επαρκώς σε κατάσταση υγρασίας. ΥΓΡΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Αυτό το είδος προετοιμασίας χρειάζεται λιγότερο νερό.
- 7. ΦΥΤΕΥΣΗ Όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες επαγγελματικές καλλιέργειες, η εμπορική καλλιέργεια ρυζιού μπορεί να ξεκινήσει είτε με απευθείας σπορά των σπόρων, είτε με την ανάπτυξη των φυτών σε φυτώρια και στη συνέχεια μεταφύτευση τους σε ένα χωράφι καθαρό και απαλλαγμένο από ζιζάνια. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για κάθε μέθοδο. Η σπορά απευθείας στο χωράφι, είναι μια οικονομικά αποδοτική και γρήγορη μέθοδος, αλλά οδηγεί σε μεγαλύτερα προβλήματα στη συνέχεια. Η μεταφύτευση των φυτών είναι μια δαπανηρή μέθοδος, αλλά οδηγεί στις περισσότερες περιπτώσεις σε φυτεία χωρίς ζιζάνια. Επιπλέον, η μέθοδος της μεταφύτευσης βοηθάει να εξασφαλιστούν σωστές και προκαθορισμένες αποστάσεις μεταξύ των φυτών που ευνοούν στον κατάλληλο αερισμό της καλλιέργειας. Εξασφαλίζουν επίσης, ότι υπάρχει αρκετός χώρος για να αναπτυχθεί κάθε φυτό.
- 8. ΛΙΠΑΝΣΗ Το άζωτο είναι το πιο σημαντικό θρεπτικό συστατικό για την παραγωγή ρυζιού. Είναι πολύ σημαντικό για την αύξηση του ύψους των φυτών, του μεγέθους των φύλλων, του αριθμού ταξιανθιών και για την απόδοση της καλλιέργειας. Η λίπανση με άζωτο γίνεται δύο εβδομάδες μετά τη μεταφύτευση ή 21 ημέρες μετά τη σπορά. Επιπλέον, πολλοί αγρότες προχωρούν σε εφαρμογές αζώτου πριν από τη σπορά και το πλημμύρισμα του αγρού. Η εφαρμογή αζώτου μπορεί να γίνει σε ξηρό έδαφος, το οποίο θα αρδεύσουμε αμέσως. Εναλλακτικά, μπορούμε να το ενσωματώσουμε και να πλημμυρίσουμε το χωράφι μετά από 3 έως 5 ημέρες. Μια πρώιμη εφαρμογή μπορεί επίσης να γίνει και με τη μορφή αμμωνίου το οποίο μπορούμε να εφαρμόσουμε σε ξηρό έδαφος, λίγο πριν το πλημμυρίσουμε. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι όταν εφαρμόζουμε νωρίς άζωτο, το χωράφι θα πρέπει να πλημμυρίσει μέσα σε 5 ημέρες. Με αυτό τον τρόπο το άζωτο ενσωματώνεται στο έδαφος.
- 9. ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ Ο καλύτερος τρόπος για τον έλεγχο των εντόμων και ασθενειών είναι η πρόληψη. Οι καλλιεργητές ρυζιού λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα μέτρα: •Κατάλληλο καθαρισμό του χωραφιού και του εξοπλισμού που χρησιμοποιείται στους ορυζώνες μεταξύ των εποχών. •Χρήση πιστοποιημένων σπόρων. Αποφυγή υπερβολικής εφαρμογής λιπασμάτων. •Σε πολλές περιπτώσεις, η εφαρμογή φυτοφαρμάκων δεν επιτρέπεται εντός 40 ημερών από τη σπορά. •Σωστή αποθήκευση των σπόρων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κόκκοι αποθηκεύονται σε δοχεία με υγρασία 13-14%.
- 10. ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ Ο βιολογικός κύκλος του ρυζιού (ημέρες από τη σπορά έως τη συγκομιδή) κυμαίνεται από 95 έως σχεδόν 250 ημέρες. Μπορούμε να κατανοήσουμε πότε οι κόκκοι είναι έτοιμοι για συγκομιδή όταν αρχίζουν να έχουν κίτρινο – χρυσό χρώμα και γίνονται σκληροί. Για την καλύτερη ποιότητα των σπόρων και τη μέγιστη απόδοση είναι πολύ σημαντικό να γίνεται έγκαιρα η συγκομιδή. Εάν γίνει πολύ νωρίς η συγκομιδή οι σπόροι θα είναι ανώριμοι. Από την άλλη μεριά αν καθυστερήσουμε την συγκομιδή ο κόκκος μπορεί να πέσει και να έχουμε μεγάλες απώλειες. Κατά γενικό κανόνα, η συγκομιδή μπορεί να αρχίσει μόνο όταν οι κόκκοι ωριμάσουν σε ποσοστό 80-85% ή έχουν χρυσοκίτρινο χρώμα. Η συγκομιδή μπορεί να γίνει χειροκίνητα ή μηχανικά. Στη χειροκίνητη συγκομιδή, οι εργαζόμενοι συλλέγουν τα φυτά ρυζιού από τους ορυζώνες χρησιμοποιώντας κοφτερά μαχαίρια. Στη συνέχεια, καθαρίζουν προσεκτικά και διαχωρίζουν τα καλά από τα κατεστραμμένα φυτά. Η μηχανική συγκομιδή μπορεί να γίνει επίσης, χρησιμοποιώντας μηχανές που συνδυάζουν όλες τις λειτουργίες, όπως κοπή, αλώνισμα και καθαρισμό.
- 11. ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΞHΡΑΝΣΗ Μετά τη συγκομιδή, οι σπόροι ρυζιού πρέπει κανονικά να αποθηκεύονται σε σιλό και να ξηραίνονται τεχνητά, έτσι ώστε η περιεκτικότητα των σπόρων σε υγρασία, να μπορεί να μειωθεί στο 13-14%. Αμέσως μετά τη συγκομιδή, οι κόκκοι κανονικά περιέχουν περίπου 25% υγρασία. Εάν τους αφήσουμε έτσι χωρίς να κάνουμε τίποτα, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποχρωματισμό των κόκκων και πιθανές επιθέσεις από έντομα. Έτσι, πριν αποθηκεύσουν τους σπόρους, στις περισσότερες περιπτώσεις οι αγρότες προβαίνουν στην ξήρανση των κόκκων ρυζιού. Υπάρχουν δύο τρόποι ξήρανσης. Οι παραδοσιακές και μηχανικές μέθοδοι. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο οι σπόροι να ξηραθούν εντός 24 ωρών μετά τη συγκομιδή. Παραδοσιακή Ξήρανση Λόγω του χαμηλού και σχεδόν μηδενικού κόστους του, το παραδοσιακό “στέγνωμα” προτιμάται και ασκείται σε πολλές ασιατικές χώρες. Μπορούμε να στεγνώσουμε κόκκους ρυζιού εκθέτοντάς τους στο ηλιακό φως. Ξήρανση με μηχανικά μέσα. Αυτή η μέθοδος βασίζεται στην απομάκρυνση της υγρασίας από τους κόκκους με θερμό αέρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την γρήγορη ξήρανση και μπορεί να γίνει με διαφορετικούς τύπους μηχανημάτων.
- 13. ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ
- 14. ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ Η διάρκεια ζωής του ρυζιού εξαρτάται από την τεχνολογία επεξεργασίας σιτηρών στο εργοστάσιο. Οι μη επεξεργασμένοι κόκκοι περιέχουν λάδι ρυζιού στο κέλυφος του πίτουρου. Η διάρκεια ζωής αυτού του ρυζιού δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 12 μήνες. Εάν ο κατασκευαστής καθορίζει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, αυτό θα πρέπει να είναι ανησυχητικό καθώς οι κόκκοι μπορεί να έχουν υποστεί επιπλέον χημική επεξεργασία, γεγονός που αυξάνει το χρόνο αποθήκευσής τους, αλλά μειώνει τις χρήσιμες ιδιότητές τους. Τέτοια δημητριακά σε μεγάλες ποσότητες είναι επικίνδυνα για το ανθρώπινο σώμα και μπορούν να προκαλέσουν τροφική δηλητηρίαση. Επιτρέπεται μεγαλύτερη αποθήκευση για το άσπρο ρύζι - από 16 έως 18 μήνες. Οι ημερομηνίες λήξης ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή στην οποία αποθηκεύονται τα δημητριακά. Δεν υπάρχουν εγκεκριμένα πρότυπα για το πόσο αποθηκεύεται το ρύζι πριν και μετά το άνοιγμα της συσκευασίας των καταναλωτών, εξαρτάται από το ποσοστό υγρασίας, θερμοκρασίας και άλλων κλιματικών δεικτών. Σε γενικές γραμμές η μέση διάρκεια ζωής των δημητριακών μετά το άνοιγμα είναι η ίδια με τον χρόνο αποθήκευσης στο πακέτο, σύμφωνα με τους κανόνες αποθήκευσης. Δηλαδή, εάν ο κατασκευαστής καθορίσει διάρκεια ζωής 12 μηνών, μετά το άνοιγμα της συσκευασίας τα δημητριακά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ένα χρόνο.
- 15. ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Μετά το άνοιγμα της αρχικής συσκευασίας, τα δημητριακά πρέπει να αποθηκεύονται σε ένα στεγνό σφραγισμένο γυάλινο, πλαστικό ή κεραμικό βάζο με ένα σφιχτό καπάκι, ώστε να μην περάσει η υγρασία στο εσωτερικό, καθώς μπορεί να μειώσει τη διάρκεια ζωής του ρυζιού. Ταυτόχρονα, η υγρασία δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή των παρασίτων και τον σχηματισμό μούχλας. Η βέλτιστη θερμοκρασία αποθήκευσης για το ρύζι είναι 5-15 ° C, ενώ το επίπεδο υγρασίας δεν πρέπει να υπερβαίνει το 65- 70%. Επίσης, είναι σημαντικό να αποφεύγεται η έκθεσή του στο άμεσο ηλιακό φως. Tip: Μια σακούλα αλατιού θα προστατεύσει τα δημητριακά από την υπερβολική υγρασία και θα αποτρέψει την εμφάνιση δυσάρεστης οσμής.
- 16. ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΡΥΖΙΟΥ Υπάρχουν πάνω από 120.000 διαφορετικές ποικιλίες ρυζιού που περιλαμβάνουν εκτός από λευκούς, μαύρους και κόκκινους κόκκους. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι ρυζιού: το ιαπωνικό και το ινδικό. Το πρώτο έχει μεγάλο και μακρόστενο κόκκο και απελευθερώνει εύκολα άμυλο κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, ενώ φουσκώνει όταν απορροφάει το νερό. Τα ρύζια αυτής της κατηγορίας είναι πιο κατάλληλα για ριζότο ενώ αυτά με μικρότερο κόκκο για γλυκά. Πρόκειται για την κατηγορία που χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο οι λαοί της Μεσογείου. Οι ποικιλίες που ανήκουν στον ινδικό τύπο έχουν μακρύ και λεπτό κόκκο, και παραμένουν ακέραιοι χωρίς να «λασπώνουν» ακόμη και σε μακρύτερους χρόνους μαγειρέματος γιατί απελευθερώνουν λιγότερο άμυλο. Προτείνονται για σαλάτες, γεμιστά λαχανικά και ανατολίτικες συνταγές, ενώ χρησιμοποιούνται πολύ για συνοδευτικό του πιάτου, συχνά σε αντικατάσταση του ψωμιού. Επίσης, το ρύζι διακρίνεται και από το βαθμό διαφάνειας. Όσο πιο αδιάφανο είναι το ρύζι τόσο πιο κατάλληλο είναι για σούπες γιατί απορροφά τα συστατικά του ζωμού και ομογενοποιείται ευκολότερα. Όσο πιο διάφανο είναι τόσο πιο σκληρό παραμένει και είναι καταλληλότερο για παρασκευές φούρνου και σαλάτες.
- 17. ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΡΥΖΙΟΥ Ποικιλίες ρυζιού Το ρύζι γλασέ, ενδείκνυται για σούπες, λαπά και γλυκά όπως το ρυζόγαλο καθώς οι κόκκοι του προσκολλώνται μεταξύ τους κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Το ρύζι καρολίνα έχει την ικανότητα να απορροφά τα λίπη και γι’ αυτό είναι κατάλληλο για πιλάφι που δεν θα στραγγιστεί ή για φαγητά φούρνου. Το ρύζι μπονέτ (ή parboiled) είναι προβρασμένο ρύζι. Διαθέτει χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα. Παραμένει σπυρωτό κατά το μαγείρεμα και είναι ιδανικό για σπυρωτό πιλάφι. Το νυχάκι είναι ρύζι σκληρό και κατάλληλο για βράσιμο σε νερό που κοχλάζει ή σε ατμό. Το χρώμα του είναι λευκό – κρυσταλλιζέ και είναι ιδανικό για πιλάφι. Το καστανό ρύζι, αποτελεί την «ακατέργαστη» εκδοχή του λευκού ρυζιού. Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, και ενδείκνυται για δίαιτες υγιεινής διατροφής και απώλειας βάρους. Το ρύζι μπασμάτι είναι ένα φυσικά αρωματικό ρύζι, ιδανικό για πιλάφι και εξωτικές γεύσεις . Το άγριο ρύζι είναι στην πραγματικότητα υδρόφιλο δημητριακό με γεύση και αρώματα που θυμίζουν ρύζι. Συνδυάζεται σε ανάμιξη με το ελληνικό ρύζι μπονέτ και είναι ιδανικό για κυνήγι, θαλασσινά και σαν γαρνιτούρα σε επίσημα γεύματα.
- 18. ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ Το ρύζι αποτελεί σημαντική πηγή βιταμινών καθώς περιέχει όλες τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β (εκτός από Β12) και βιταμίνη Ε. Ακόμη, περιέχει ιχνοστοιχεία όπως φώσφορο, ασβέστιο, κάλιο και άμυλο που είναι απαραίτητα για την πρόληψη κατά της γρίπης και την καλή λειτουργία του εντέρου. Σε μορφή ελαίου, το ρύζι, υποβοηθά στον έλεγχο της «κακής χοληστερίνης». Τέλος, περιέχει σίδηρο και πρωτεϊνες. Το πίτουρο του ρυζιού περιέχει αντιοξειδωτικά, μεταλλικά στοιχεία και βιταμίνες. Για το λόγο αυτό αποτελεί απαραίτητη τροφή για όσους έχουν αλλεργία στη γλουτένη, καθώς από τη φύση του δεν την περιέχει. Το καστανό ρύζι έχει μεγαλύτερη θρεπτική αξία από το λευκό καθώς περιέχει μεγαλύτερο ποσοστό βιταμινών, πρωτεΐνης, λιπαρών ουσιών, ιχνοστοιχείων και διαιτητικών ινών. H περιεκτικότητά του ρυζιού σε βιταμίνες μεταβάλλεται ανάλογα με την επεξεργασία του καρπού. Συγκεκριμένα, η αποπιτύρωση απομακρύνει το 70% των βιταμινών. Συνεπώς, σε περιοχές που το ρύζι έχει υποστεί αποπιτύρωση και αποτελεί βασικό είδος διατροφής ,παρουσιάζονται συχνά φαινόμενα αβιταμίνωσης ( ασθένεια μπέρι-μπέρι). Τέλος, το ρύζι έχει ελάχιστες θερμίδες, (τα 100γρ. έχουν μόλις 130 Kcal), ενώ δεν περιέχει χοληστερίνη και λιπαρά.
- 19. ΠΡΟΪΟΝΤΑ Το ρύζι χρησιμοποιείται και για την παρασκευή ποτών. Γνωστό σε όλους είναι το σάκε, ποτό με μια ιστορία παλιά όσο αυτή του ρυζιού, συνδεδεμένο ακόμη και σήμερα με έθιμα και τελετουργικά. Στην Ασία γνωστά είναι επίσης το Arack και το Choum Choum. Το ένα δέκατο της παραγωγής ρυζιού στις ΗΠΑ σήμερα χρησιμοποιείται για την παρασκευή μπύρας «με ανοιχτότερο χρώμα και ελαφρύτερη πιο δροσιστική γεύση». ΠΙΤΟΥΡΟ ΡΥΖΙΟΥ Στα περισσότερα μέρη στον κόσμο τα υπολείμματα (πίτουρα και κέλυφος που αφαιρούνται κατά τη διαδικασία άλεσης) χρησιμοποιούνται για ζωοτροφή, όμως στην Ιαπωνία τα χρησιμοποιούν για να φτιάξουν σαλάτα και λάδι για μαγείρεμα καθώς πιστεύουν πως είναι ένα μυστικό για μακροζωία. Στην Αίγυπτο και την Ινδία τα κάνουν σαπούνι. Τέλος, από το ρύζι παράγονται επίσης υγιεινά σνάκ όπως ρυζοκοφρέτες και τσίπς ρυζιού.
- 20. ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΓΑΝΗΤΟ ΡΥΖΙ ΥΛΙΚΑ 1 κ.σ. ελαιόλαδο 1 καρότο 1 κρεμμύδι 1 φρέσκο κρεμμυδάκι 1 σκ. Σκόρδο 1 αύγο 100 γρ. ρύζι καρολίνα, μαγειρεμένο. 2 κ.σ. σάλτσα ντομάτας Πιπέρι ΕΚΤΕΛΕΣΗ Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε ένα γουόκ σε μέτρια φωτιά. Κόβουμε το καρότο σε μικρά κυβάκια, το κρεμμύδι σε λεπτές φέτες, το φρέσκο κρεμμυδάκι σε ροδέλες και ψιλοκόβουμε το σκόρδο. Σοτάρουμε το καρότο, το κρεμμύδι και το σκόρδο για 3 – 5 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν ελαφρά. Σπάμε προσεκτικά το αυγό ΄μέσα στο γουόκ και ανακατεύουμε καλά με μια κουτάλα μέχρι να διαλυθεί, για 1 – 2 λεπτά. Προσθέτουμε τον αρακά, το ρύζι, το φρέσκο κρεμμυδάκι και ανακατεύουμε με την κουτάλα, για 1 -2 λεπτά. Σβήνουμε με τη σόγια σος, προσθέτουμε το πιπέρι και ανακατεύουμε. Αφαιρούμε από τη φωτιά και σερβίρουμε.