1. Ο ΤΙΤΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ (ΣΕΛ. 39-42)
Παραλείπονται για συντομία ρήματα, άρθρα και λέξεις που εννοούνται εύκολα
(προθέσεις, σύνδεσμοι κ.ά.)
Ρήμα σε ενεργητική διάθεση (ενεστώτα, αόριστο, ιστορικό ενεστώτα)
Χρήση αποσιωπητικών και θαυμαστικού για έμφαση
Σχήματα λόγου (μεταφορά, παρομοίωση, ομοιοκαταληξία, παρήχηση κ.λπ.)
Ποιητική λειτουργία της γλώσσας (π.χ. λογοπαίγνια)
Συχνά συμβαίνει μια σχετικά ασήμαντη είδηση να αποσπά την προσοχή του αναγνώστη
με έναν τίτλο υπερβολικά δραματικό ή πομπώδη, χιουμοριστικό ή πρωτότυπο)
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ
Α ) Η σ ε ι ρ ά τ ω ν λ ε κ τ ι κ ώ ν σ υ νό λ ω ν (σ ε λ . 4 3 - 4 4 )
Η τυπική σειρά των όρων της πρότασης (Υ-Ρ-Α ή Υ-Ρ-Κ κ.λπ.) αλλάζει, όταν κάποιος από
τους όρους εκφράζεται με έμφαση, τότε...
ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
Β ) Ε ν ε ρ γ η τ ι κ ή κ α ι π α θ η τ ι κ ή σ ύ ντ α ξ η σ τ η ν ε ί δ η σ η ( σ ε λ . 4 5 )
Με την ενεργητική έμφαση στο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ
Με την παθητική έμφαση στην ΠΡΑΞΗ
Στη δημοσιογραφία κυρίως χρησιμοποιείται η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ
Η παθητική χρησιμοποιείται όταν ΑΓΝΟΟΥΜΕ ή ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ή ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΝΑ ΠΟΥΜΕ ποιος έκανε την πράξη
Γ) Ονοματικοί προσδιορισμοι στην είδηση (σελ. 46)
Κυρίως χρησιμοποιείται η ΠΑΡΑΘΕΣΗ, για να αποδοθούν με συντομία τα βασικά
χαρακτηριστικά (όνομα, ηλικία, καταγωγή, επάγγελμα κ.λπ.) των προσώπων που
συμμετέχουν στα γεγονότα.
Σκοπός της δημοσιογραφίας να δίνονται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ
πληροφορίες. Γι’αυτό πρέπει να αποφεύγονται οι αοριστίες και οι στερεότυπες
εκφράσεις (π.χ. άγριο έγκλημα, τρομακτικό δυστύχημα κ.ά.)
Δ ) Χ ρ ο ν ι κ ο ί π ρ ο σ δ ι ο ρ ι σ μ ο ί (σ ε λ . 4 7 )
Για να προσδιοριστούν τα γεγονότα από την άποψη του χρόνου δηλώνουμε τα
παρακάτω:
Χρονική βαθμίδα (παρόν, παρελθόν, μέλλον με τη χρήση ρημάτων)
Τρόπο (εξακολουθητικό, συνοπτικό, συντελεσμένο - με τη χρήση του ρήματος)
Χρονική στιγμή (π.χ. με χρονικά επιρρήματα)
Χρονική διάρκεια (π.χ. με εμπρόθετους χρονικούς προσδιορισμούς)
Χρονική αφετηρία
Χρονικό τέρμα
Χρονική επανάληψη
Χρονική σχέση των γεγονότων (σύγχρονο, προτερόχρονο, υστερόχρονο)
