1. HIERAPOLIS
Denizli ilinin 18 km. kuzeyinde yer alan Hierapolis antik kentinin Arkeoloji
literatüründe “Holy City” yani Kutsal Kent olarak adlandırılması, kentte
bilinen bir çok tapınak ve diğer dinsel yapının varlığından
kaynaklanmaktadır.Kentin hangi eski coğrafi bölgede yer aldığı tartışılır.
Hierapolis coğrafi konumu ile kendisini çevreleyen çeşitli tarihi bölgeler
arasında yer almaktadır. Antik coğrafyacı Strabon ile Ptolemaios verdikleri
bilgilerde, Karia bölgesine sınır olan Laodikeia ve Tripolis kentlerine
yakınlığı ile Hierapolisin bir Frigya kenti olduğunu ileri sürerler. Antik
kaynaklarda, kentin Hellenistik dönem öncesi adı ile ilgili bir bilgi
bulunmamaktadır. Hierapolis olarak adlandırılmadan önce kentte bir yaşamın
var olduğunu Ana Tanrıça kültünden dolayı biliyoruz.
Kentin kuruluşu hakkında bilgilerin kısıtlı olmasına karşın; Bergama
Krallarından II. Eumenes tarafından MÖ. II. YY. başlarında kurulduğu ve
Bergamanın efsanevi kurucusu Telephosun karısı Amazonlar kraliçesi
Hieradan dolayı, Hierapolis adını aldığı bilinmektedir.
Hierapolis, Roma İmparatoru Neron dönemindeki (MS. 60) büyük depreme
kadar, Hellenistik kentleşme ilkelerine bağlı kalarak özgün dokusunu
sürdürmüştür. Deprem kuşağı üzerinde bulunan kent, Neron dönemi
depreminden büyük zarar görmüş ve tamamen yenilenmiştir. Üst üste yaşadığı
bu depremlerden sonra kent, tüm Hellenistik niteliğini kaybetmiş, tipik bir
Roma kenti görünümünü almıştır. Hierapolis Roma döneminden sonra Bizans
döneminde de çok önemli bir merkez olmuştur. Bu önem, MS. IV. yüzyıldan
itibaren Hiristiyanlık merkezi olması (metropolis), MS. 80 yıllarında, Hz.
İsanin havarilerinden olan, Aziz Philipin burada öldürülmesinden
kaynaklanmaktadır. Hierapolis, XII. yüzyıl sonlarına doğru Türklerin eline
geçmiştir.
HIERAPOLIS (Greek: Ἱεράπολις 'holy city') was the ancient city on top of the
famous Pamukkale hot springs located in south-western Turkey near
Denizli.Hierapolis is a UNESCO World Heritage Site. As the hot springs of
Pamukkale were used as a spa since the 2nd century B.C., people came to

2. soothe their ailings here. Many of them retired and died here. The large
necropolis is filled with sarcophagi.
The great baths were constructed with huge stone blocks without the use of
cement, and consisted of various closed or open sections linked together.
There are deep niches in the inner section of the bath, library, gymnasium and
other closed or open locations. The complex, which was constructed in the
2nd century, constitutes a good example of vault-type architecture. The
complex is now an archaeological museum.
HIERAPOLIS HISTORY
There are only a few historical facts known about the origin of the city. No
traces of the presence of Hittites or Persians have yet been found. However it
was customary to build a temple on the site of such a natural phenomenon.
The Phrygians built a temple dedicated to Hieron probably in the first half of
the third century BC. This temple would later form the centre of Hierapolis. It
was already used by the citizens of the nearby town Laodiceia, a city built by
Antiochus II Theos in 261-253 BC.
Hierapolis was founded as a thermal spa early in the second century BC and
given by the Romans to Eumenes II, king of Pergamon in 190 BC. The city
was named after the name of the existing temple, or possibly to honour Hiera,
wife of Telephos — son of Heracles by a Mysian princess Auge - the mythical
founder of the Attalid dynasty. The city was expanded with proceeds from the
booty from the Battle of Magnesia in 190 BC, where Antiochus the Great was
defeated by Eumenes II who had sided with the Romans. Thus Hierapolis
became part of the Pergamon kingdom.

3. Hierapolis became a healing centre where doctors used the hot thermal springs
as a treatment for their patients. The city began issuing bronze coins in the
second century BC. These coins give the name Hieropolis (town of the temple
Hieron). This name eventually changed into Hierapolis (Holy city). [1]
In 133 BC, when Attalus III the last Attalid king of Pergamon died, he
bequeathed his kingdom to the Rome. Hierapolis thus became part of the
Roman province of Asia. The Hellenistic city was slowly transformed into a
Roman town.
In the year 17 A.D., during the rule of emperor Tiberius, an earthquake
destroyed the city. In 60 AD, during the rule of emperor Nero, an even more
severe earthquake left the city completely in ruins. Afterwards the city was
rebuilt in Roman style with the financial support from the emperor. It was
during this period that the city attained its present form. The theatre was built
in 129 AD when emperor Hadrian visited the town. It was renovated under
Septimus Severus (193-211). When emperor Caracalla visited the town in 215
he bestowed on the city the much coveted title of Neocoros, according the city
certain privileges and the right of sanctuary.
This was the "golden age" of Hierapolis. Thousands of people came to town to
benefit from the medicinal properties of the hot springs. New building
projects were started : two Roman baths, a gymnasium, several temples, a
main street with a colonnade and a fountain at the hot spring. Hierapolis
became one of the most prominent cities in the field of the arts, philosophy
and trade in the Roman empire. The town grew to 100,000 inhabitants and
became wealthy. According to the geographer Stephanus of Byzantium, the
city was given its name because of the large number of temples it contained
(again a sign of wealth).

4. Antiochus the Great had sent 2,000 Jewish families to Lydia and Phrygia from
Babylon and Mesopotamia, later joined by Jews from Palestine. There grew a
Jewish congregation in Hierapolis with their own more or less independent
organizations. It is estimated that the Jewish population in the region was as
high as 50,000 in 62 BC. [2] Several sarcophagi in the necropolis attest of
their presence.
Through the influence of Paul the Apostle a Christian church was founded
here while he was at Ephesus.[3] Philip the Apostle spent the last years of his
life here with his three daughters.[4] In 80 AD he was martyred by crucifixion
and was buried here. His daughters remained active as prophetesses in the
region. The Martyrium was built on the spot where the apostle was crucified.
The city was visited for the last time by an Roman emperor in 370 by emperor
Valens during his campaign against the Sassanid king Shapur II.
During the 4th century the Christians filled the Plutonium (a sacred cave, see
below) with stones, thus giving evidence that the paganism had been entirely
supplanted by the Christian faith. In 531 the Byzantine emperor Justinian
raised the bishop of Hierapolis to the rank of metropolitan. The town was
made a see of Phrygia Pacatiana. [5] The Roman baths were transformed to a
Christian basilica. During the Byzantine period the city continued to flourish
and also remained an important centre for Christianity.
In the early 7th century, the town was devastated by Persian armies and again

5. by a destructive earthquake. Afterwards came a slow recovery.
In the 12th century, the area came under the control of the Seljuk sultanate of
Konya.
In the year 1190 crusaders under Frederick Barbarossa fought with the
Byzantines and conquered the town of Philip the Apostle.
About thirty years later, the town was abandoned and the Seljuks built a castle
in the 1220s.
The site was abandoned for good in the late 1300s.
In the year 1534, another earthquake destroyed the remains of the ancient
city. The ruins were slowly covered with a thick layer of limestone.
Hierapolis was first excavated by the German archaeologist Carl Humann
(1839-1896) during the months June to July 1887. His excavation notes were
published in his book "Altertümer von Hierapolis" in 1889. [6]. His
excavations were rather general and included a number of drilling holes. He
would gain fame for his discovery in Pergamon of the Pergamon Altar
(reconstructed in the Pergamon Museum in Berlin).
The real excavations began in 1957 when Italian scientists, led by Paolo
Verzone, began working on the site. These studies still continue. A restoration
of the site has began. For example, large columns along the main street near
the gate named after Domitian, that were toppled by the earthquakes, were
erected again. They also unearthed a number of houses from the Byzantine
period, including an eleventh century courtyard house.
Many statues and friezes were transported to museums in London, Berlin and
Rome. In 1970 the Hierapolis Museum was built on the site of the former
Roman baths.
After the large white limestone formations of the hot springs became famous
in the 20th century as the tourist attraction Cotton Castle (Pamukkale), the
ancient city was rediscovered, but also partially destroyed by hotels that were
built there. These buildings were removed again in recent years. The hot
water pool of one hotel was retained, and, for a fee, it is possible to swim

6. amongst ancient stone remains.
TİYATRO
Şehir merkezinin yaklaşık dört adasını kaplayan yapı, bir bölümüyle kayalık eteğe oturur. Çok
dik olan Cavea orta diazoma tarafından ikiye bölünmüştür ve düşey olarak 9 Cunei’den
(kerkides) 8 basamaktan oluşur; üst bölümde summa caveanın galerisi vardı. Ima Cavea’nin
ortasında bitim kısımları aslan pençesi biçiminde olan, uzun arkalıklı, yüksek sınıfları misafir
etmek için kullanılan proedrianın mermer bir exedra oturma sırası görülür.
Cavea; sahne binasıyla birleşerek, Roma mimarisinin modellerine göre kapalı ve birleşik bir
yapı oluşturur. Sahneden yanlızca ilk kat korunmuştur; üst kısım sahne ve orkestranın
üzerinde yıkıntı olarak bulunmuştur. Ön sahnenin duvarı, ana kapılara karşılık geldiği yerde
eksedrada eğimli olan bir podyuma yaslanmaktadır. Podyum, profilli tabanlara dayanır ve
akanthus ve mese yapraklarıyla dekore edilmiş, Artemis ve Apollon’a adanmış kabartma serisi
oyulmuş mermer blokları taşıyan kornişleri vardır.
Bu görkemli yapı İ.S. III.yy. da, İmparator Settimius Severus’un idaresi altında geçmiş dönem
evreleri de içine katarak veya iptal ederek inşa edilmiştir.

7. THEATRE
The first theatre was constructed to the northeast above the northern gate, when the ancient
city was destroyed by earthquake in 17 CE, during Hellenistic times.
After the earthquake of 60 CE, a new theatre was hollowed out of the slope of the hill further
to the east during the reign of emperor Titus Flavius Vespasianus with the remains and the
seats of the old theatre. There were alterations during the reign of emperors Hadrian and
Septimius Severus.
There is an inscription in the theatre that relates to emperor Hadrian. Emperor Septimius
Severus is portrayed, together with his wife Julia Domna and his two sons Caracalla and Geta,
on a relief on the scena as the god Jupiter seated on his throne. Emperor Septimius Severus
also had a number of new buildings constructed in Hierapolis in gratitude for the sophist
Antipater of Hierapolis, his private secretary and the tutor of his two sons.
The auditorium or seating section (cavea) consists of stacked seating with a capacity of
15,000 and is separated in two by a horizontal corridor (diazoma). The lower part had
originally 20 rows, and the upper part 25 rows. But only 30 rows have survived. The
auditorium is divided by eight vertical passageways with steps into nine aisles. The

8. auditorium had also an imperial box. In 352 it underwent a thorough restoration and was
adapted for water shows.

9. The proscenium (raised stage in front of the scene) consisted of two storeys with ornately
decorated niches off to the sides. Several statues, reliefs (with myths of Apollo, Dionysios and
Artemis) and decorative elements have been dug up by the Italian archaeological team and
can be seen in the local museum.
The were four entrances (vomitoria) to the theatre, each with six statues in niches, flanked by
marble columns.
The theatre is now under restoration. Several reliefs and statues, depicting
mythological figures, have been rescued from the rubble and fragments.

10. Details
Details
AGORA
Frontinus Yolu ve doğudaki dağın yamaçları arasındaki geniş alan, İ.Ö. II. yy. boyunca,
Hierapolis’in ticari Agora’sının çıkarılabildiği büyük bir meydana dönüşmüştür. 170 metre
genişliğinde ve 280 metre boyundadır. Agora, kuzey, batı ve güney kenarlarından ionik fasadlı
ve iç kısmında korinth tipi sütun dizisi yer alan mermer portikolarla (stoai) çevrilmiştir. Doğu
kenarındaysa, 4 metrelik mermer bir merdiven sırası üzerine yerleştirilmiş, meydana hakim
olan anıtsal Stoa-Bazilika'nın kalıntıları korunmaktadır. Stoa-Bazilika'nın iki katlı bir fasadı

11. ve İon tipi kaideleri ve başlıkları olan ve ion tipi olanlarda da bulunan yan kenarlarda sakallı
maskelerin olduğu, yüksekçe yivli yarım sütunların üzerlerine dayandığı dörtgen kesimli
sütunlu bir portikosu vardı. Üst kat, kırmızımsı çakıldan yarım sütunlarla beyaz mermerden
korinth başlıklarına sahip sütun dizisiyle donatılmıştı. Stoa-Bazilika’ya giriş; sfenksli ve
boğaları ısıran aslanlarla figürlü başlıkların dayandığı sütunlarla ileri doğru uzanmış bir gövde
tarafından belirtilmekteydi.

12. AGORA
The vast plane between Frontinus Street, and the slopes of the mountains to the east, was
transformed in the course of the 2nd century AD, into a large square, which has been
identified as the commercial Agora of Hierapolis. The Agora is about 170m wide and 280m
long, and is surrounded on the northern, western and southern sides by marble porticos (stoai)
with an Ionic façade and an internal row of Corinthian columns. On the eastern side you find
instead the monumental stoa-basilica, built on a marble staircase 4m high. This monument
dominated the square. The stoa-basilica had a façade with two superimposed orders and a
portico with squared-sectioned pillars upon which leaned, superiorly grooved half-columns
with ionic capitals and bases. The capitals had bearded masks carved on the lateral faces. The
upper floor had a row of half-columned pillars made of reddish crushed stone with Corinthian
capitals in white marble. The entrance to the stoa-basilica is a propylon, which had an arched
entrance flanked by two features that projected over the staircase. The arches are supported by
sphinxes on capitals, which themselves take the form of bulls attacked by lions.

13. Aslan ve boğa sutun başlığı
ANA CADDE,FRONTINUS CADDESİ
Frontinus Yolu, bütün yerleşimin ortasından geçen ana caddedir (plateia). 14 metre
genişliğinde taş ve kaldırımla döşenmiştir; ortasından tek parça bloklarla örtülmüş büyük
kanalizasyon geçmektedir. Iki yan boyunca dizilmiş, ev, depo ve dükkan olarak kullanılmış,
traverten dorik düzeninde bir fasadla bütünleştirilmiş mekanlar açılmaktadır. Cadde, mimari
karakterini bakımından, Roma kentinin anıtsal girisini olusturan Frontinus Kapısı’yla beraber
organik olarak bir tek projenin içine yerleştirilmiş gözükmektedir.

14. the Domitian gate,west gate,Ephesos way
Üç gözlü kapı, traverten düzenli bloklardan inşa edilmiş ve daire planlı iki kuleyle
desteklenmiştir. Fasad üzerindeki mermer Asia prokonsul’ü Sestus Julius Frontinus’a,
İmparator Domitianus’a ithaf edilen anıtsal yazıt, kapının ve caddenin inşa tarihini İ.S. I.
yy.’ın sonuna gitmesine olanak verir.
Yaklaşık 1 km. uzunluğundaki kentin önemli ve geniş ana caddesi, kenti bir ucundan diğer
ucuna ikiye böler. İki tarafında sütunlu galeriler ve önemli kamu yapıları vardır. Her iki
ucunda birer anıtsal kapı bulunmaktadır. Bu kapılar ve caddenin büyük bölümü Roma
döneminde inşa edildiğinden, Bizans surunun dışında kalmaktadır.

15. Güneyinde MS.V. yüzyıla tarihlenen “Güney Bizans Kapısı” vardır. Kuzeyde, iyi korunmuş,
üç gözlü ve iki yanında yuvarlak kuleleri olan kapıda, İmparator Domitiana ithaf edilmiş
Latince ve Grekçe yazılmış bir yazıt vardır. Bu yazıttan dolayı buna Domitian Kapısı veya
Roma Kapısı denir. Kapının Asya Prokonsülü Julius Sextus Frontinus tarafından MS. 82-83
yıllarında yaptırıldığı bilinmektedir. Bu nedenle kapıya, Frontinus Kapısı da denilmektedir.
Bu kapıdan güneye inen yolun surla kesiştiği yerde, MS. V. yüzyılda tarihlenen “Kuzey
Bizans Kapısı” bulunmaktadır.
MAIN STREET,FRONTINUS STREET
Frontinus Street was the main street that ran through the inner part of the city. It was 14m
wide, paved, and equipped with a sidewalk. At the center runs a large drain covered by
monolithic slabs. The street opens up along the two sides. Lining the streets are houses,
deposits and shops, unified by a travertine Doric façade. The street is, for its architectural
characteristics, organically conceived in one unitary project with the Gate of Frontinus that
constitutes the monumental entrance of the Roman City. The Gate has three fornixes, was
constructed of squared travertine blocks and was flanked by two circular towers. A
monumental inscription in marble on the façade was dedicated by the proconsul of Asia,
Sextus Julius Frontinus,to the Emperor Domitian allowed the construction of the Gate and the
street to be dated back to the end of the 1st century AD.
LATRINA,Umumi tuvaletler

16. Şehrin girişinde, Frontinus Kapısı’ndan hemen sonra, büyük bir kamusal Latrina bulunur (İ.S.
I. yy). Yapı, İ.S. VII yy. depreminin yolaçtığı yıkıntı durumu içinde bulunmuş ve sonra
değişik elemanların orjinal posizyonlarında bir araya getirilmesi ve birleştirilmesiyle tekrar
inşa edilmiştir. 20 metre uzunluğunda ve 6 metre genişliğinde olan yapıya kısa kenarlarından
girilmektedir. İki yan girişten, üç basamaklı bir merdiven vasıtasıyla binanın cadde tabanına
göre yaklaşık bir metre daha alçakta olan orjinal seviyesine inilmektedir. Tek bir odadan
oluşan yapının iç kısmı, büyük traverten bloklu çatıyı taşıyan dorik tek parça bloktan oluşan
sütun sırası tarafından boylamasına iki nefe ayrılmıştır. Bir kanal dört tarafı da dolaşarak
atıkları Frontinus Caddesi’nin kanalizasyonuna taşımaktaydı; perimetral duvarlar boyunca
oturakların yerleştirildiği yuvalar görülmektedir.
LATRINA,TOILETS
The public latrine (end of the 1st century AD) is located at the entrance of the city, just after
Frontinus Gate. The building collapsed due to an earthquake in the 7th century AD, but was
quickly reconstructed. Various elements belonging to the original structure were put back into
place. The building is just wider than 6m, and is 20m long. The entrance to the building is on
the two short sides. From these side entrances, across a small stairway containing three steps,
the walkway descends to the original level, lower than the street by at least 1m. The only
room had to aisles separated by a row of monolithic Doric columns that supported the large
roof made of travertine slabs. A canal ran along the four sides transporting sewage to the drain
at Frontinus Street. Along the perimetral walls the cuts in which the seats were embedded are
still preserved.
LATRINA,Umumi tuvaletler

17. LATRINA,Reconstruction
FRONTINUS STREET and LATRINA toilets

18. The Byzantine walls and east gate,Colossae way
The Byzantine walls and east gate,Colossae way
TRITONLU ÇEŞME BİNASI
Apollon Tapınağı’nın yakınlarındaki çeşme binasıyla beraber şehirdeki iki büyük anıtsal
binadan biridir. Yapı, caddeye açılan 70 metre uzunluğunda bir havuzdan ve içlerine heykel
konulmak için nişlerin kazıldığı iki kıvrımdan oluşmuştu. 1993 yılında başlayan yapının
sistematik kazıları; büyük havuzun içine düşmüş ve kalın bir kalker tabakası tarafından
kaplanmış yapının mimari ve figürlü dekorasyon elemanlarının yeniden elde edilmesine
olanak vermiştir. Özellikle önemli olanlar; Amazzonamachia sahnesinin olduğu bloklar ve
kaynak ve nehirlerin kişileştirildiği kabartmalardır. Mimari elemanların stilistik karakterleri
ve bir arşitrav üzerine yazılmış İmparator Alexander Severus’a ithaf, kompleksin İ.S. III.yy.ın
ilk yarısına tarihlenmesini yaparlar.

20. Nymphaeum of the Tritons
The Nymphaem of the Tritons, along with the Nymphaeum near the Temple of Apollo, was
one of the two large monumental fountains of the city. The building was composed of a basin
70m long, opened onto the street, and had a façade with two flaps, on which were niches to
accommodate statues.
The systematic excavations of the monuments began in 1993, lead to the recovery of the
elements of the marble architectural and figured decoration, which had collapsed in the large
basin and was covered by layers of travertine. Of particular interest were the slabs with battles
between Greeks and Amazons and reliefs with personifications of rivers and springs. The
style of the reliefs, the architectural elements, and the dedication to the Emperor Severus
Alexandrus engraved on the architrave, allow its construction to be dated to the first half of
the 3rd century AD.

21. ST.PHILIP MARTYRION
Yapı, İ.S. IV. yy.ın sonu V.yy. başında, kente ve çevresine hakim bulunan bir plato üzerinde,
bütün bir nekropol alanının içinde inşaa edilmiştir. Yapı, sekizgen bir merkez mekana açılan
dikdörtgen mekanları çevreleyen bir dizi çevre odadan oluşmaktadır. Kompozit mermer
başlıklar tarafından süslenmiş sütunlar tarafından desteklenen üç kemerin aracılığıyla
dikdörtgen mekanlar sekizgen ana mekana açılırlar. Merkez mekan, mermer döşeme
levhalarıyla kaplanmıştı ve bir yangın sonucu tahrip olan ince yaprak kurşun levhayla
kaplanmış bir tahta kubbeyle örtülmüştü. Yan mekanların büyük tesseralarla yapılmış
geometrik ve yonca, yanlarda geniş örgülü ve bitkisel dal motifli mozaik döşemeleri vardı.
Bu merkez planlı yapı martyria’ların tipik örneği olarak nekropol bölgesinde ortaya çıkmış
Havariler Dönemi’nde Hierapolis’e yerleşmiş Diyakoz Phillip’in geleneğine bağlanmıştır.

22. MARTYRIUM
The St. Philip Martyrium was constructed in the name of St. Philip, one of Christ’s twelve
disciples, on top of the hill outside the northeastern section of the city walls. It dates from the
fifth century. It is said that St. Philip is buried in the center of the building, but his grave has
not been discovered. It didn't exist very long, since it burned down at the end of the 5th or
early 6th century, as attested by fire marks on the columns.Already early in history there has
been confusion about which Philip of Hierapolis was meant.This confusion started with a
report by Polycrates of Ephesus in his book "Church History" (Hist. eccl., III., xxxi. 3, V.,
xxiv. 2

23. Philip the Apostle was one of the original twelve disciples. He is said to have been martyred
in Hierapolis by upside-down crucifixion (Acts of Philip) or by being hung upside down by
his ankles from a tree.
On the other hand Philip could designate Philip the Evangelist, a later disciple, who helped
with administrative matters and had four virgin-prophetess daughters (Acts 6:1-7; 21:8-9).
Early traditions say this Philip was martyred by hanging in Phrygia. He is confusingly also
called "Philip the Apostle".
Anyway, it seems a prominent person, mentioned in Acts, did die in Hierapolis. This
identification of the Evangelist with the Apostle would in itself be a welcome one to the
inhabitants of Hierapolis, since this would attract more pilgrims.
The Martyrium had a special design, probably by an architect of the Byzantine emperor. It has
a central octagonal structure with a diameter of 20 m. under a wooden dome, covered with
lead. it was surrounded with eight rectangular rooms, each accessible via three arches. Four
were used as entrance to the church, the other four as chapels. The space between the eight
rooms were filled with heptagonal chapels with a triangular apse. The dome above the apse

24. was decorated with mosaics. The whole structure was surrounded with an arcade with marble
columns. All walls were covered with marble panes.
MARTYRION
APOLLO TAPINAĞI VE PLUTONION
Altmışlı yıllarda yapılan araştırmalar, kazılar sırasında ortaya çıkan epigrafik dökümanların
ortaya koyduğu bilgiler ışığında, Hierapolis’in ana tanrısı olan Apollon’un kültüne bağlı olan
büyük bir mermer yapının varlığını ortaya çıkarmışlardır. Yapı, anıtsal bir merdiven üzerine
kurulmuştur ve antik kaynakların bahsettiği yeraltı dünyasının girişi Plutonion olarak tanınan
bir hipoje bir oyuğa girişi kapsar. Tapınak, bir kutsal alan içine yerleştirilmiş, 70 metre
genişliğinde, üstünde mermer bir portiko olan bir duvarla (temenos) çevrilmiştir. Kuzey tarafı,
tiyatroya giden modern bir yolun geçmesiyle kısmen kapatıldığı için çok az
görülebilmektedir. Tapınağın yapısı daha geçdir fakat İ.S. I.yy.dan iki İonik başlığın ve bir
Korinth başlığının bulunması alanda daha erken bir tapınak yapısının varlığının ileri
sürülmesine olanak vermiştir.

26. Temple of Apollo
A temple was raised to Apollo Lairbenos, the principal god of Hierapolis, during the
Hellenistic period (as can be seen on coins from Hierapolis). [7]. Apollo was linked to the
ancient Anatolian sungod Lairbenos and the god of oracles Kareios. But pagan worship also
centered on Cybele, Artemis, Pluto and Poseidon. Now only the foundations of the Hellenistic
temple remain. The temple stood within a peribolos (15 by 20m) in Doric style (a court
enclosed by a wall, especially one surrounding a sacred area) . As the back of the temple was
built against the hill, the peribolos was surrounded on three sides by marble Doric columns.
The new temple was reconstructed in the 3rd century in Roman fashion, but also by recycling
the stone blocks from the older temple. It has a smaller area, and now only its marble floor
remains.
The temple of Apollo has deliberately been built over an active fault passing underneath,
giving rise to the cave of the Plutonium, as shown by seismological investigations Temples
dedicated to Apollo were often built over sites with geological activity, such as his most
famous temple, the temple at Delphi
When the Christian faith was introduced as the official religion in the fourth century, this
temple underwent a number of destructions. Part of the peribolos was dismantled to make
room for a large Nympheum.
Plutonium

27. Next to this temple, within the sacred area, is the oldest local sanctuary, called the Plutonium
(in Greek Πλουτωνειον = "the place of Pluto") or Chronion (named after Cronus), or
Charonion (named after Charon), a shrine to the god of the underworld. It is a small cave, just
large enough for one person to enter through a fenced entrance, beyond which stairs go down,
and from which emerges toxic carbon dioxide gas caused by underground geologic activity.
Behind the 3 m2 roofed chamber is a deep cleft in the rock, through which fast-flowing hot
water passes releasing a sharp-smelling gas.Because people died in the gas, people thought
that the gas was sent by Pluto, god of the underworld.
During the early years of the town, castrated priests of Cybele descended into the Plutonium,
crawled over the floor to pockets of oxygen or held their breath. Carbon dioxide is heavier
than air and so tends to settle in hollows. They then came up to show that they were immune
to the gas. People believed a "miracle" had happened and that therefore the priests were
infused with superior powers and had divine protection.
An enclosed area of 2,000 m2 stood in front of the entrance. It was covered by a thick layer of
poisonous gas, killing everyone who dared to enter this area. The priests sold birds and other
animals to the visitors, so that they could try out how deadly this enclosed area was.
Visitors could ask, on payment of large sums, questions to the oracle of Pluto. This provided a
considerable source of income for the temple.
The Plutonium was described by several ancient writers: Strabo, Cassius Dio, and Damascius.
The entrance to the Plutonium was closed off during the Christian times.
HAMAM BASILICA
Bugün, masif duvarları ve bazı tonozları ayakta kalabilmiş olan yapının iç mekanlarının
mermerle kaplı olduğuna dair izler bulunmaktadır. Hamamın planı diğer tipik Roma
hamamları gibidir. Önce girişte büyük avlu, iki yanında büyük holler bulunan kapalı
dikdörtgen bir alan ve daha sonraları bulunan esas hamam yapısı yer alır. Palaestranin yan
kanatlarında, biri güneyde, diğeri kuzeyde olan iki büyük hol imparatora ve törenlere

28. ayrılmıştır. Hamam kompleksinin kalıntıları MS. II. yüzyıla tarihlenir. Büyük hole bitişik
tonozlu kapalı mekanlar günümüzde müze olarak kullanılmaktadır.

29. Byzantium church and Basilica Gymnasium
ION BAŞLIKLI EV
Tiyatroya taşıyan İkincil bir cadde (stenopos) boyunca bir yerleşim kompleksi açığa
konmuştur ’İonik Başlıklı Ev’. Ev, her kenarında üç sütun olan bir dörtgen peristyle açılan

30. değişik mekanlardan oluşturulmuştur. 2.95 m. yüksekliğinde ince sütunlar parçacıklı
kırmızımsı mermerdendir, beyaz mermerden İon stilinde başlıklar eve adını verirler. Yıkıntılar
içinden oniksten daha küçük boyutlarda başka İon başlıklı sütunların bulunması, en azından
evin merkezi kısımda bir üst katın varlığının iddia ettirebilir. İkinci bir katın varlığı, aynı
zamanda yapının üzerine yıkıldığı döşemeyi oluşturanlara göre ölçüleri daha küçük olan
pişmiş toprak tuğlalarca da doğrulanmıştır. Kazı, İ.S. II.yy.’dan X. yy.’a kadar bir dizi
devamlılık ve yeniden yapılma dönemlerinin oluşturulmasına olanak vermiştir. Yapının
orijinal oluşumu, mimari elemanların stil özelliklerini ve pişmiş toprak opus spicatum taban
döşemesini temel alarak, İ.S. II.yy.’a verilebilir. Ev, aralarında Dionysos başlı bir Herm ve
sakalllı bir tanrı başının olduğu bir çok mermerden süsleme eşyasının gösterdiği gibi kentin
bir aristokratik ailesine ait olmalıydı.
House of Ionic Capitals
The House of Ionic Capitals, which was located along one of secondary streets(stenopoi)
leading towards the theater, has been brought to light. The house was organized with different
rooms that opened onto a centrally squared peristyle with three columns per side. The thin
columns, 2.95m high, were made of reddish crushed marble, and had ionic capitals in white
marble that gave the house its name. Other smaller columns in onyx, crowned by ionic
capitals were also recovered in the collapse. The columns probably belonged to the upper
floor, whose existence is also attested by the hollow flat tiles that were made of terra cotta.
Their dimensions were smaller in respect to those that constituted the floors on which the
structures were collapsed.
The excavation allowed us to reconstruct a sequence of remaking and frequenting phases from
the 2nd to the 10th century AD. The original structure of the building dates back to the 2nd
century AD, as suggested by the style of the architectural elements and of the floors made of
bricks (opus spicatum). The house must have belonged to one of the aristocratic families of
the city, proven by the numerous pieces of marble furniture, between which there was a herm
with the head of Dionysus and a head of a bearded divinity, also in marble.
The house suffered grave damages due to an earthquake that took place during the 4th century
AD. In the phase of reconstruction, at the beginning of the 5th century AD, the organization of
the house was modified. A peristyle was built into the internal rooms and also a new room
was added. It was paved with an opus sectile floor and a marble wainscot.

31. Ev, İ.S. IV. yy.’daki deprem sırasında ağır yıkımlara uğramış; tekrar yapım devresinde (i.S. V.
yy’ın başlangıcı) peristyle etrafındaki mekanların organizasyonu değiştirilmiş ve opus sectile
döşemeli ve mermer duvar tabanı süslü yeni bir mekan kazanılmıştır.
NECROPOL (Mezarlık)
Geniş nekropoller, şehrin dışında yer almaktadırlar; sayısal olarak ve anıtların görkemliliğiyle
en önemlisi kuzey nekropoludur. Mezar mimarisi, olağanüstü çeşitlilikte tip ve çözümler
sunar. En antik gömütler Hellenistik Dönem’e (I.Ö. II.-I. yy) verilebilen, beşik tonozlu mezar
odasını örten topraktan yapılma koni biçiminde yuvarlak biçimli bir duvar tarafından
çevrilmiş üzerine giriş kapısının açıldığı tümülüs biçiminde olanlardır. Daha geç dönemden
olan mezar anıtları, kaide üzerine yerleştirilmiş basit bir lahitten veya çatısının üzerine bir
veya daha çok lahitin yerleştirildiği, ön yüzlerinde evlerin taklid edilmiş olduğu daha
kapsamlı binalara kadar çeşitlilik gösterirler.
Batıdaki traverten alanları dışında kalan üç yönde nekropol alanları bulunmaktadır. Bunlar
yoğunlukla Tripolis-Sardese giden kuzey yolunun ve Laodikeia-Colossaeye giden güney
yolunun iki tarafinda yer alır. Mezarlarda kireçtaşı ve mermer kullanılmıştır. Mermer
kullanımı daha çok lahit tiplerinde görülür. Kuzey nekropolü, Geç Hellenistik dönemden
erken Hristiyanlik dönemine kadar karakteristik lahitleri, mezar tiplerini ve mezar anıtlarını
bir arada içerir. Kentte görülen mezarlar lahit, tümülüs ve ev tipi mezarlardır. Konut
mimarisini anımsatan mezar yapıları, nekropolün en önemli elemanlarıdır.

33. HIERAPOLIS NECROPOL

34. Following the main colonnaded road, and passing the Thermae extra muros, an extensive
necropolis extends over two kilometers on either side of the old road to Tripolis and Sardis.
The necropolis extends from the Northern to the Eastern and Southern sections of the old city.
Most of the tombs have been excavated. This necropolis ("city of the dead") is one of the best
preserved in Turkey. Most of about the 1200 tombs were constructed with local varieties of
limestone. The extent of this necropolis attest again to the importance Hierapolis had in the
Antiquity.
Most tombs date from the late Hellenic period, but there is also a considerable number from
the Roman period and the early Christian times. People who came for medical treatment to
Hierapolis in ancient times and the native people of the city buried their dead in tombs of
several types according to their traditions and reflecting the social-economic importance of
the people.

36. MUSEUM IN HIERAPOLIS
MÜZE

39. TRAVERTENS

43. Gönderen Erdoğan AKIN zaman: 11:02 0 yorum Bu kayda verilen bağlantılar
Etiketler: antik kentler, denizli, Hierapolis, Pamukkale
Daha Yeni Kayıtlar Ana Sayfa
Kaydol: Kayıtlar (Atom)
ERDOĞAN AKIN
About Me - Hakkımda

44. Erdoğan AKIN
Denizli, Ege, Turkey
Adım ERDOĞAN AKIN.1975 Yılında Denizli'de doğdum.ilk orta ve lise tahsilimi
Denizli'de tamamladım.Lisans öğrenimimi Yıldız Teknik Üniversitesi,Fen-Edebiyat
Fakültesi,Eğitim Programları Ve Öğretimi(eğitim uzmanlığı)Bölümünde tamamladım.
Bu projemin amacı Anadolu Topraklarında kaybolmaya yüz tutmuş veya hala toprağın
altında gün yüzüne çıkmayı bekleyen Antik şehirlerin belgelenip bir döküman olarak
insanlarla paylaşmak ve bu projeye tüm anadoluda yaşayan insanlarla geliştirmektir.
Bu sebeble hepinizin kendi yöresindeki toprak altında ve üstünde ki antik şehirlerin
fotoğrafları ve bilgilerini bana e-mail yoluyla göndermenizi bekliyorum.Katkıları olan
tüm insanlara şimdiden teşekkür ederim.
Profilimin tamamını görüntüle
Etiketler
• antik kentler (3)
• colossae (1)
• denizli (3)
• Hierapolis (1)
• honaz (1)
• Laodicea (1)
• Laodikeia (1)
• Laodikya (1)
• Pamukkale (1)
Blog Arşivi
• ▼ 2008 (4)
o ► Mayıs (1)
 ANADOLU daki ANTİK KENTLERİ,Ancient cities in Anat...
o ▼ Nisan (3)
 DENIZLI,COLOSSAE
 DENIZLI,LAODIKEIA ( Laodikya),LAODICEA
 DENIZLI,HIERAPOLIS ( Pamukkale )
Denizli Antik kentler
• Laodikeia
• Tripolis-yenicekent-buldan-denizli
• http://www.misart.it

45. hierapolis,denizli,pamukkale,colossae,eumania
• antik kentler (3)
• colossae (1)
• denizli (3)
• Hierapolis (1)
• honaz (1)
• Laodicea (1)
• Laodikeia (1)
• Laodikya (1)
• Pamukkale (1)
Slayt Gösterisi

47. Today in History
Video Çubuğu

48. powered by
İzleyiciler
pamukkale hierapolis laodikeia
Hırsızlık zanlısı site bekçisi kaçamadı
Haber Alanya
- 19 Şub 2010
- 29 dakika önce
Alanya`da bir sitede bekçilik yaparken bazı evlerden beyaz eşya çaldığı iddiasıyla aranan
zanlı, Denizli`nin Pamukkale ilçesinde yakalandı. ...
Google'dan alınma - 2/2010
Villa hırsızı bekçi yakalandı!
Hürhaber
- 18 Şub 2010
- 14 saat önce
15 gündür aranan Selçuk Y'nin, telefon görüşmelerinin takibi sonucunda Denizli'nin
Pamukkale İlçesi'nde bulunduğu belirlendi. Bunun üzerine polis, Pamukkale ...
Google'dan alınma - 2/2010
Ardıç yeniden aday
Hürriyet
- 19 Şub 2010
- 9 saat önce
PAMUKKALE Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Fazıl Necdet Ardıç, gelecek yıl yapılacak
rektörlük seçimlerinde yeniden aday olduğunu açıkladı. ...
Google'dan alınma - 2/2010
PAHOY 14 Şubat Sevgililer Gününü dans ederek kutladı. Pamukkale ...
DenizliHaber
- 16 Şub 2010
- 16 Şub 2010
Yaklaşık 170 kişinin katıldığı Pamukkale Tenis Kulübü Marla Restaurantta gerçekleşen dans
gecesinde dansçılar tüm hünerlerini sergilediler. ...
Google'dan alınma - 2/2010
powered by
National Geographic Photos

49. PaleoBerkay Arkeoloji
Encyclopedia Britannica
archaeology - Selections from Encyclopaedia Britannica
Bu gadget'ta bir hata oluştu
Treasures and Artifacts National Geographic
World Archaeology News
Archaeology Wordsmith: Learn a Word