1. Ο φόβος των περισσοτέρων μαθητών
Η ενδοσχολική βία ορίζει
μία κατάσταση, κατά την
οποία ασκείται εσκεμμένη,
απρόκλητη και
επαναλαμβανόμενη βία και
επιθετική συμπεριφορά με
σκοπό την πρόκληση
σωματικού και ψυχικού
πόνου σε μαθητές από τους
συμμαθητές τους

2. Σωματική βία:
Τα θύματα δέχονται φυσικούς τραυματισμούς ή διάφορες απειλές για
τραυματισμό από τους θύτες. Η σωματική βία εκδηλώνεται με σπρωξίματα ,
αγκωνιές , γροθιές , σκουντήματα , κλοτσιές , τρικλοποδιές , τσιμπήματα και
δαγκωνιές ,καθώς και χτυπήματα με διάφορα αντικείμενα.
Λεκτική βία
Οι θύτες χρησιμοποιούν συστηματικά βωμολοχίες, υβριστικές εκφράσεις ,
προσβολές και απειλές , διάφορες επιθέσεις με φράσεις , καθώς και με αγενή
σχόλια , ειρωνείες και παρατσούκλια.
Ψυχολογική βία
Σκοπός αυτής της βίας είναι η προσβολή της ηθικής , νοητικής , καθώς και
πνευματικής ακεραιότητας.
Ηλεκτρονική βία
Έχουμε όταν τα θύματα δέχονται απειλητικό και υβριστικό υλικό μέσω
ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ή μέσω τηλεφώνων ΜΜS και SMS.

3. Σεξουαλική βία:
Τα θύματα δέχονται υβριστικά σχόλια , σκίτσα και γκράφιτι με
σεξουαλικό περιεχόμενο, ανεπιθύμητα αγγίγματα , ανήθικες
χειρονομίες , ακόμα και σοβαρές σεξουαλικές επιθέσεις.
Οπτική βία:
Όταν κάποιος δράστης γράφει κάποιο προσβλητικό και
υβριστικό σημείωμα και στη συνέχεια το περνάει στους
υπόλοιπους συμμαθητές του από χέρι σε χέρι ή από κινητό σε
κινητό.
Ρατσιστικός εκφοβισμός:
Στην περίπτωση αυτή , τα θύματα δέχονται ανούσια
υβριστικά σχόλια εξαιτίας της καταγωγής τους , της κοινωνικής
τάξης , της διαφορετικότητας καθώς και της οικονομικής
κατάστασης τους.

4. Αν στις οικογένειες των παιδιών υπάρχει βία
το παιδί τους μπορεί να γίνει κι αυτό επιθετικό,
νομίζοντας πως δεν είναι κακό.

5. Η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση , η παραμέληση της
ιατρικής φροντίδας και ασφάλειας από τους γονείς και η
συναισθηματική έλλειψη οδηγούν το παιδί σε επιθετική συμπεριφορά.
Μέσω αυτής της συμπεριφοράς το παιδί προσπαθεί να επικοινωνήσει με
τους γονείς του και να κινήσει το ενδιαφέρον τους

6. Οι υπερβολικά αυστηροί γονείς που τιμωρούν τα παιδιά τους χωρίς να
αφήνουν περιθώρια συναισθηματικής αντίδρασης και έκφρασης
συναισθημάτων από μέρους του παιδιού.
Αλλά και το αντίθετο του αυστηρού γονέα, οι υπερβολικά
παραχωρητικοί γονείς που δεν θέτουν όρια στη συμπεριφορά του παιδιού
τους.
Οι αδιάφοροι γονείς που αγνοούν τελείως ή και απορρίπτουν το παιδί
τους.

7. Το προφίλ του θύτη:
Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και ανασφάλεια
Αισθάνεται την ανάγκη να κυριαρχεί στους
άλλους και να αναλαμβάνει τον έλεγχο της
ομάδας.
Δεν διακρίνει την διεκδικητικότητα από την
επιθετικότητα.
Αρέσκεται σε καυγάδες.
Είναι αντιδραστικός και αντικοινωνικός .
Έχει την τάση να παραβαίνει τους σχολικούς
κανόνες.

8. Προφίλ Θύματος
Το θύμα είναι συνήθως άτομο
Ντροπαλό
συνεσταλμένο
επιφυλακτικό
ανασφαλές
εσωστρεφές
Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ,θεωρεί τον εαυτό του
αποτυχημένο και έτσι δεν αντιδρά αποτελεσματικά όταν
δέχεται επιθετικές πράξεις .
Έχει λίγους φίλους και ακόμα λιγότερους κολλητούς, για το
λόγο αυτό κατακλύζεται από ένα γενικότερο συναίσθημα
μοναξιάς .
Σωματικά, συνήθως , είναι αδύναμος και η σχέση με τους
γονείς του είναι στενή ιδιαίτερα με τη μητέρα του.

9. Το θύμα δυσκολεύεται να υποστηρίξει τον εαυτό του και τα
δικαιώματα του.
Η αντίδραση του για τις προσβολές που δέχεται από τους
συμμαθητές του συνήθως είναι το κλάμα.
Διακρίνεται για την επιφυλακτικότητα και την ευαισθησία του.
Αποφεύγει τις τουαλέτες και δεν θέλει να βγει για διάλειμμα,
Αργεί να έρθει ή δεν θέλει να έρθει ή δεν έρχεται στο σχολείο
Πέφτει η σχολική του απόδοση και παρουσιάζει μειωμένο
ενδιαφέρον στα μαθήματα,
Δεν θέλει να φαίνεται και να ακούγεται στην τάξη – παύει να
συμμετέχει, στέκεται στο περιθώριο
Είναι έξω από ομαδικές δραστηριότητες,
Γελάνε ή το ειρωνεύονται όταν μιλάει
Χάνει ξαφνικά ή του καταστρέφονται βιβλία, τετράδια και
μολύβια,
Μοιάζει μοναχικό και απομονωμένο
Είναι χλωμό, μιλά άτονα, περπατά σκυφτό, αποφεύγει την
οπτική επαφή,
Δεν μπορεί να βρει τρόπο να λύσει το πρόβλημα του.

10. Η στάση των μαρτύρων – παρατηρητών.
Σημαντική είναι και η στάση των μαρτύρων –
παρατηρητών σε περιστατικά βίας :
Κατά πλειοψηφία επιλέγουν να βοηθήσουν το θύμα
 Δε λείπουν βέβαια και οι περιπτώσεις εκείνες που
αγνοούν το περιστατικό είτε γιατί φοβούνται τις συνέπειες
είτε γιατί δεν ξέρουν πώς να παρέμβουν.
Απλοί θεατές της Βίας;
Πάντως το να μην κάνουν τίποτα οι μαθητές-παρατηρητές
(bystanders) σημαίνει ότι λειτουργούν ως
“σιωπηλοί χειροκροτητές”.
Το video που ακολουθεί αποδεικνύει τη δυναμική της
αλλαγής της ομαδικής στάσης των παρατηρητών και φωτίζει
τη δύναμή τους.

12. Απλοί θεατές της Βίας;
Απλώς σιωπηλοί χειροκροτητές
Αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι μαθητές
είναι να συζητήσουν το πρόβλημα με γονείς
και δασκάλους.
Αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι γονείς των
παιδιών είναι να συζητήσουν με τους
δασκάλους, αλλά και ψυχολόγους ώστε να
λύσουν το πρόβλημα.
Αυτό που θα πρέπει να κάνει ο δάσκαλος
είναι να παρατηρεί και να ακούει….

13. Απλοί θεατές της Βίας;
Απλώς σιωπηλοί χειροκροτητές
Τι μηνύματα πήραν οι μαθητές από αυτό το υποθετικό σενάριο;
Οι απαντήσεις δόθηκαν από τις μαθήτριες του Γ’1 και Γ’2
1. Το να παρενοχλείς είναι βία.
2. Το να απαντάς στη βία με σωματική βία φέρνει βία.
3. Το να πάρεις μια βαθιά ανάσα μπορεί να σε βοηθήσει να διαχειριστείς το θυμό
σου.
4. Να σκεφτούν ότι έχουν περισσότερα σημεία που τους ενώνουν και λιγότερα
που τους χωρίζουν.
5. Ο διάλογος για τα προβλήματα είναι μια εναλλακτική αντιμετώπιση στη βία
και όχι η σωματική βία.
6. Το να θέλει να μας ακούσει ο δάσκαλος σημαίνει ότι θέλει να μας βοηθήσει.