41. Εγγυήσεις από τις τράπεζες για τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας μέσω των προγραμμάτων του δημοσίου (έχουμε ήδη στον νόμο για τις εγγυήσεις των 30 δις εντάξει την υποχρεωτική κατάθεση σχεδίων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των τραπεζών και τη χρηματοδότηση της οικονομίας)
43. Επέκταση των συμβάσεων παραχώρησης στους αυτοκινητόδρομους (το έχουμε εντάξει στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων)
44. Καταπολέμηση σπατάλης (για πρώτη φορά έχουμε πιάσει γραμμή γραμμή τους προϋπολογισμούς και θα προχωρήσουμε ακόμη παραπέρα με την καθημερινή παρακολούθηση των δαπανών που πλέον γίνεται μέσω του Πληροφοριακού συστήματος των δημοσίων δαπανών)
45. Καταπολέμηση σπατάλης νοσοκομείων (ήδη υλοποιούνται δράσεις όπως παρατηρητήριο τιμών στις προμήθειες των νοσοκομείων, κεντρικό σύστημα προμηθειών... 35% μείωση των δαπανών στο α’ τρίμηνο)
50. Κατάργηση πόθεν έσχες σε όλες τις οικοδομέςΤεκμαρτός υπολογισμός εισοδημάτων ελευθέρων επαγγελματιών (με βάση την περιοχή άσκησης των επαγγελμάτων...)
53. Επιτάχυνση και απορρόφηση ΕΣΠΑ, αύξηση της εισροής κεφαλαίων από ΕΕ (σήμερα το ΠΔΕ είναι κυρίως εθνικοί πόροι 5,7 δις εθνικό πρόγραμμα και εθνική συμμετοχή και 2,7 δις ΕΕ)
59. Όλες οι μη επενδυτικές καταναλωτικές δαπάνες του δημοσίου θα επανεξεταστούν, με στόχο την μείωση τους
60. Επανεξέταση από μηδενική βάση συντεχνιακών και ρουσφετολογικών ρυθμίσεων - κυρίως μισθολογικών και συνταξιοδοτικών- που αφορούν ισχυρές πολιτικά συντεχνιακές ομάδες και κατηγορίες, δεν ανταποκρίνονται σε κανένα ορθολογικό κριτήριο δημοσίου συμφέροντος
61. Υποκατάσταση αδειοδοτικών και ελεγκτικών διαδικασιών του δημοσίου από διαδικασίες ελέγχου και πιστοποίησης που πραγματοποιεί ο ιδιωτικός τομέας. Το δημόσιο ελέγχει δειγματοληπτικά με αντικειμενικά κριτήρια εκ των υστέρων την καλή εφαρμογή της νομοθεσίας [θεσπίσαμε και υλοποιούμε το φορολογικό πιστοποιητικό…]
62. Μείωση της αβεβαιότητας των συναλλαγών με άμεση ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, που προβλέπει εξόφληση των επιχειρήσεων από το δημόσιο σε διάστημα 30-60 ημερών από την έκδοση των σχετικών τιμολογίων. Η ταχεία εξόφληση των υποχρεώσεων του δημοσίου προβλέπεται άλλωστε και από το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο -στο συγκεκριμένο σημείο- η ελληνική κυβέρνηση παραβιάζει
65. Συστηματική και τολμηρή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας , που περιλαμβάνει και πώληση όπου ενδείκνυται, χωρίς φοβικά σύνδρομα
66. Χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, τόσο στους άμεσους όσο και στους έμμεσους φόρους. Τη μείωση και σταθεροποίηση του φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων στο 20%
67. Ριζική απλοποίηση όλων των φορολογικών διαδικασιών, με κατάργηση του κώδικα βιβλίων και στοιχείων
70. Εκλογίκευση των ποινών που επιβάλλονται σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής, οι οποίες όμως θα εφαρμόζονται χωρίς διακρίσεις, χωρίς αναστολές και χωρίς δυνατότητα διαφυγής, μέσω καθυστερήσεων, αναβολών, κ.λπ. [η διαδικασία αυτή θα ολοκληρωθεί με την κατάργηση του ΚΒΣ]
71. Μείωση ΦΠΑ στις τουριστικές επιχειρήσεις [το έχουμε κάνει για τα ξενοδοχεία και καταλύμματα]
72. Την κατάργηση του θεσμού των μη ανταποδοτικών πόρων υπέρ τρίτων και την υποκατάσταση του (όπου οι σχετικοί πόροι καλύπτουν δικαιολογημένες κοινωνικές ανάγκες), από τον κρατικό προϋπολογισμό
74. Στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 10% για να ευνοηθούν οι προσλήψεις [ειδικά προγράμματα επιδότησης ασφαλιστικών εισφορών και φορολογικά κίνητρα για την διατήρηση θέσεων απασχόλησης]
75. Στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και της άμεσης φορολογίας κατά 50% τα πρώτα τρία χρόνια για επιχειρήσεις που δημιουργούν νέοι κάτω από 30 ετών [το έχουμε κάνει ήδη για την φορολογία]
76.
77. Πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και άμεση αποκομματικοποίηση των διοικήσεων όλων των Δημόσιων Επιχειρήσεων. Η παροχή κοινωνικών αγαθών που συνδέονται με τις ΔΕΚΟ (π.χ. μειωμένο εισιτήριο στις αστικές συγκοινωνίες, καθολική υπηρεσία, εξυπηρέτηση άγονων γραμμών), θα διασφαλίζεται από ένα διαφανές σύστημα κρατικών επιδοτήσεων
78. Ευρεία υιοθέτηση του τεκμηρίου της αυτόματης αποδοχής αιτημάτων, όταν παρέρχεται άπρακτη η προθεσμία που προβλέπεται για την απάντηση του δημοσίου
79. Υποχρέωση αποδοχής από όλες τις δημόσιες υπηρεσίες αιτήσεων, εγγράφων κ.λπ., που αποστέλλονται ηλεκτρονικά.
82. Στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 50% τα πρώτα τρία χρόνια για νέες επιχειρήσεις
83. Επιστροφή της 13ης και 14ης σύνταξης στους συνταξιούχους που λαμβάνουν το ΕΚΑΣ στο ύψος στο ύψος των 500 ευρώ, που θα χρηματοδοτηθεί από μέρος της εξοικονόμησης στην υπερκατανάλωση φαρμάκων και των ιατρικών υλικών
84. Επιδότηση (μέσω μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών), μη ελκυστικών θέσεων εργασίας, που καλύπτονται σήμερα στην πλειοψηφία τους από μαύρη εργασία (κυρίως λαθρομετανάστες) και μπορούν να περάσουν στη νόμιμη αγορά εργασίας
85. Αλλαγή νοοτροπίας και λογικής στο συνδικαλισμό. Οι συνδικαλιστές θα αρχίσουν και πάλι να εργάζονται και αυτοί, ενώ οι αποφάσεις για σημαντικές απεργίες θα λαμβάνονται με καθολική μυστική ψηφοφορία όλων των εργαζομένων
86. Κίνητρα (ασφαλιστικά και φορολογικά), που να ενθαρρύνουν τη διανομή μέρους των κερδών των επιχειρήσεων σε εργαζομένους με αυξημένη παραγωγικότητα
91. Να δημιουργηθεί ένας (δημόσιος τραπεζικός) πυλώνας που θα δανείζεται χαμηλότοκα από την ΕΚΤ εγγράφοντας στο χαρτοφυλάκιο του μεγάλη ακίνητη περιουσία του δημοσίου. Στόχος είναι να χρηματοδοτηθούν δημόσιες επενδύσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας
92. Όταν μια εταιρία πτωχεύει οι μετοχές της να πηγαίνουν κατευθείαν στα ασφαλιστικά ταμεία, ή να τις αναλαμβάνει το δημόσιο με αντάλλαγμα ομόλογα προς τα ασφαλιστικά ταμεία [είναι μάλλον απίθανο να έχουν κάποια αξία οι μετοχές μιας πτωχευμένης εταιρίας]
93.
94. Εφαρμογή ποσοτικών στόχων για τη μείωση της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής κ.λπ. [συγκεκριμένοι στόχοι στο 3-ετές επιχειρησιακό για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής]
95. Η αξιοποίηση της εμπειρίας χωρών της ΕΕ για την πληροφόρηση των ονομάτων όλων των ελλήνων, που έχουν κάνει καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες
96. Πλήρης μηχανοργάνωση και επιβολή διπλογραφικών συστημάτων σε όλο το δημόσιο [όλα τα έργα είναι σε εξέλιξη]
106. Αναδρομικός έλεγχος πόθεν έσχες όσων διετέλεσαν από το 1981υπουργοί, πρωθυπουργοί, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι του δημοσίου, μέλη επιτροπών ανάθεσης έργων και προμηθειών και συγγενών τους α’ βαθμού
107. Ψήφιση ειδικού νόμου με αναδρομική ισχύ, που θα καθιστά την απιστία σε βάρος του δημοσίου και τη φοροκλοπή διαρκή εγκλήματα, χωρίς παραγραφή, και θα θεσπίζει την αυτόματη άρση φορολογικού και τραπεζιτικού απορρήτου όλων όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα ή συμμετείχαν στην ανάθεση έργων ή προμηθειών
108. Αυστηρός έλεγχος όλων των μεταβιβάσεων ακινήτων, που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία πενταετία προς συζύγους και συγγενείς α΄ βαθμού, για να αποκαλυφθούν κινήσεις απόκρυψης παράνομου πλούτου. Δήμευση περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάστηκαν, εφόσον η προέλευσή τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί
109. Θέσπιση νόμου που θα υποχρεώνει όλους του δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες. Αυστηρός έλεγχος της προέλευσης της περιουσίας που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί
110. Αναπροσαρμογή του ΕΣΠΑ καθώς και την εφαρμογή συστημάτων ουσιαστικής και όχι γραφειοκρατικής αξιολόγησης της αναπτυξιακής και της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δαπανών
114. Η οικονομική ενοποίηση πρέπει να αντιστοιχεί σε ανεπτυγμένους πολιτικούς θεσμούς και σε ώριμες διαδικασίες δημοκρατικής ενοποίησης.
115. Η ΕΚΤ να «ελέγχεται» από πολιτικούς, δημοκρατικούς θεσμούς,(Συμβούλιο και Ευρωκοινοβούλιο) και να πάψει να είναι «εξωκοινοτικός» θεσμός, που δεν υπόκειται σε κανένα έλεγχο.
116. Το ΣΣΑ, πέρα από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες, να συμπληρωθεί και με άλλα κριτήρια, όπως η απασχόληση, η κοινωνική προστασία και δείκτες οικονομικής ανάπτυξης.
117. Το ευρώ, ως έχει, να μη στερείται της αυτονόητης προϋπόθεσης, που συνοδεύει ένα ενιαίο νόμισμα: ένα ισχυρό αποθεματικό ταμείο στο οποίο θα προσφεύγουν οι οικονομίες που έχουν προβλήματα. Ένα ενισχυμένο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, που σταδιακά πρέπει να φτάσει στο 5% του ΑΕΠ της ΕΕ. Ένα «δανειστή της ύστατης στιγμής» την ΕΚΤ.
118. Το τραπεζικό σύστημα, οι χρηματαγορές και η αρχιτεκτονική τους πρέπει να υπόκεινται σε ρυθμιστικούς κανόνες και να υπηρετούν τις αναπτυξιακές και κοινωνικές προτεραιότητες, όπως αυτές καθορίζονται από τους κάθε φορά πολιτικούς θεσμούς.