037. revista futbolfemenino. outubro 2016

Contidos
Editorial ………………………...….
Fase de ascenso: mellor segundo ….
Polo mundo...……………………....
Máis perto ………………………….
O perfil: Lucía Pardo ……………....
Tony Pazó: un técnico de retos ……..
Apuntamento sobre o futfem no cine
Fractura de escafoides en porteiras (II)
Galegas no exterior …………………
A comunicación (II) ……….……….
As competicións: Eurocopa 1997 ……
A competición en setembro …………
Resultados de setembro …….………
FF
Revista do fútbol feminino galego
Director:
Carlos Castro Pinhão
Consello de redacción:
Óscar Losada Castro
Manuel Julián Jiménez
Josu Imanol Julián Fandiño
Colaboracións:
Mabel Ramos Aguirre
Verónica Giráldez Costas
David Rodríguez
Sara Pita Arcones
Capa:
Almu Pazó
Maquetación:
Publicidade:
revistaff@outlook.es
Enderezo electrónico:
revistaff@outlook.es
FF
2
Editorial
2
3
7
9
11
.. 13
. 17
I) 19
Galegas no exterior ………………… 20
23
… 24
………… 26
……….. 27
era da dixitalización
documentos só debería aportar velocidade, rigor
transparencia e accesibilidade. Iso é así
maioritariamente salvo excepcións como a do
fútbol feminino nas categorías organizadas pola
RFEF. Se hai meses denunciabamos a
discriminación administrativa que sufrían os
equipos galegos de Segunda División cando
xogaban en Asturias, e posteriormente en Castela
León, un ano despois a mesma prolóngase aos
encontros xogados na propia casa. O feito de que
territoriais como a galega ou a cántabra n
desenvolvido na súa totalidade o Proxecto Fénix,
que teñan optado por modelos de comunicación
dixital diferentes, fai que os equipos a elas
adscritos non dispoñan dunha caixa de correo na
intranet do sistema da española para poder recibir
as actas. Así, as mesmas cheg
vontade do funcionario federativo correspondente
desde As Rozas. A comezos de outubro, o
presidente da Cántabra, José
comunicounos que tomara cartas no asunto na
procura dunha solución urxente para que to
clubs dispuxeran das actas de xeito inmediato.
Pasadas tres semanas, o estado das cousas non se
modificou. Hai clubs que aínda non teñen a
primeira, moitos técnicos
oficial sobre o número de cartóns recibidos polas
súas xogadoras e, polo medio, unhas alegacións
sobre unha aliñación indebida que pode ficar en
nada e na que, máis que mala vontade
unha presunta neglixencia do colexiado
tanto lle deu anotar un nome que outro, un dato
que o involuntario equipo transg
comprobar unha vez que recibiu a notificación
para responder ás alegacións vía RFEF
límite de verse nun estado de indefensión.
Acaba de entrar diñeiro para profesionalizar o
fútbol feminino, pero ese paso ten que darse desde
todos os lados, incluído o
continúa sen estar á altura,
documental, que o futfem español
se o comparamos co tratamento que dá á
Segunda, Segunda B, Copa de España e
Supercopa masculinas, desde o seu siti
A xitalización online de
documentos só debería aportar velocidade, rigor,
e accesibilidade. Iso é así
maioritariamente salvo excepcións como a do
fútbol feminino nas categorías organizadas pola
RFEF. Se hai meses denunciabamos a
administrativa que sufrían os
equipos galegos de Segunda División cando
xogaban en Asturias, e posteriormente en Castela-
León, un ano despois a mesma prolóngase aos
encontros xogados na propia casa. O feito de que
territoriais como a galega ou a cántabra non teñan
desenvolvido na súa totalidade o Proxecto Fénix,
que teñan optado por modelos de comunicación
, fai que os equipos a elas
adscritos non dispoñan dunha caixa de correo na
intranet do sistema da española para poder recibir
as mesmas chegan dependendo da
vontade do funcionario federativo correspondente
A comezos de outubro, o
presidente da Cántabra, José Ángel Peláez,
comunicounos que tomara cartas no asunto na
procura dunha solución urxente para que todos os
clubs dispuxeran das actas de xeito inmediato.
o estado das cousas non se
ai clubs que aínda non teñen a
moitos técnicos carecen de confirmación
o número de cartóns recibidos polas
oras e, polo medio, unhas alegacións
sobre unha aliñación indebida que pode ficar en
e na que, máis que mala vontade, houbo
unha presunta neglixencia do colexiado, ao que
tanto lle deu anotar un nome que outro, un dato
que o involuntario equipo transgresor só puido
comprobar unha vez que recibiu a notificación
para responder ás alegacións vía RFEF ficando no
límite de verse nun estado de indefensión.
Acaba de entrar diñeiro para profesionalizar o
pero ese paso ten que darse desde
os lados, incluído o do organizador que
sen estar á altura, informativa e
tfem español merece, e máis
tratamento que dá á Primeira,
Segunda, Segunda B, Copa de España e
Supercopa masculinas, desde o seu sitio web.
Carlos Castro

Fase de ascenso:
mellor segundo
Carlos Castro
Acaba de comezar un novo exercicio ligueiro pero
xa estamos pensando no remate, na fase de ascenso
a Primeira División, dado que un ano máis, nun
tipo de competición suxeita a reiteradas
remodelacións ao longo dos últimos anos, vemos
que non se fixo nada para ser equitativo na hora de
outorgar unha praza de ascenso ao segundo equipo
mellor clasificado dos sete grupos da di
prata. Este artigo naceu paralelo ás primeiras
xornadas de liga ao ver como o probable mellor
subcampión de Segunda volverá a ter cor canaria
ollando a desigualdade de nivel nos dous grupos
exclusivamente insulares que comezar
extravagantes resultados como Achamán
14-0, Castillo-Viera, 0-24 ou Femarguín
0, nas dúas primeiras datas do subgrupo de Las
Palmas, ou ver a presenza de só trece equipos no
tinerfeño.
A mala praxe desta década
Co fracaso do segundo proxecto de Superliga
e 2010/11), aquela que foi
despectivamente como a Superliga do “decreto
Quereda”, por atribuírse a idea ao antigo
español, deuse paso á enésima remodelación
estrutura competitiva para a nova Primeira División
española de 16 equipos (a liga hispana é a que ten máis
equipos de todas as máximas categorías dos países
máis importantes no universo futfem)
modificacións non só afectaron á Primeira División
pois desde a RFEF decidiuse ampliar os grupos de
Segunda División nun máis. Dos seis que existiron
desde a 2001/02 á 2010/11, pasouse a sete desde a
2011/12. Con isto tivo lugar outro cambio que atinxiu
ás fases de ascenso.
A Segunda División foi creada na temporada 2001/02,
cando a antiga División de Honor de catro grupos
recuperara a idea de reducir e unificar, tal como
nos comezos. Así, a maior parte dos que non
ascenderon foron distribuídos en seis grupos
de todo o territorio español. Desde entón e até a
creación do sétimo, na 2011/12, ao final da temporada
disputábase unha fase de ascenso con formato de
FF
3
Fase de ascenso:
mellor segundo
Carlos Castro
Acaba de comezar un novo exercicio ligueiro pero
xa estamos pensando no remate, na fase de ascenso
dado que un ano máis, nun
tipo de competición suxeita a reiteradas
remodelacións ao longo dos últimos anos, vemos
que non se fixo nada para ser equitativo na hora de
outorgar unha praza de ascenso ao segundo equipo
asificado dos sete grupos da división de
Este artigo naceu paralelo ás primeiras
e liga ao ver como o probable mellor
subcampión de Segunda volverá a ter cor canaria
ollando a desigualdade de nivel nos dous grupos
e comezaron xa con
extravagantes resultados como Achamán-Castillo,
Femarguín-Iregui, 12-
0, nas dúas primeiras datas do subgrupo de Las
ce equipos no
Superliga (2009/10
popularizada
como a Superliga do “decreto
Quereda”, por atribuírse a idea ao antigo seleccionador
remodelación da
estrutura competitiva para a nova Primeira División
é a que ten máis
s de todas as máximas categorías dos países
máis importantes no universo futfem). As
modificacións non só afectaron á Primeira División,
desde a RFEF decidiuse ampliar os grupos de
os seis que existiron
10/11, pasouse a sete desde a
. Con isto tivo lugar outro cambio que atinxiu
A Segunda División foi creada na temporada 2001/02,
cando a antiga División de Honor de catro grupos
e reducir e unificar, tal como fora
a maior parte dos que non
grupos ao longo
de todo o territorio español. Desde entón e até a
ao final da temporada
disputábase unha fase de ascenso con formato de
liguilla a unha volta, na que os seis campións, o
cando se trataba de filiais, o conxunto con capacidade
para ascender que estivera mellor clasificado nese
grupo, eran repartidos noutros novos de tres equipos
cada un.
O formato estaba argumentado sobre do
poucas datas que deixaba libres o calendario (algo
sorprendente dado que a competición regular
xornadas, só ocupaba a metade dun ano) e nos aforros
orzamentarios que permitía
longo aos clubs implicados.
O sistema de liguillas de tres equipos a unha volta caeu
en desgraza, pois permitía a intervención de
circunstancias que, no transcurso das mesmas,
motivadas pola orde de partidos e, en casos, os
resultados que se producían,
funcionamento natural da
Sen querer restar méritos a El Olivo, no ano do seu
ascenso (2010/11), ás galegas foron presentándoselles
unhas circunstancias favorables como a ningún dos
outros dous rivais. Na primeira xornada o Tacuense
vencera pola mínima ao Girona en C
intermedia as galegas conseguiran empatar en Navia
fronte ao poderoso equipo insular e, cara a xornada
final, o conxunto de Taco ficaba a expensas do que
fixera un desmotivado Girona, sen opcións de ascenso,
na recepción en Fontajau da esc
lle abondaba gañar marcando un mínimo de dous
tantos para ascender, como así foi (0
protestaron oficiosamente o Tacuense e o Girona.
Os incomprensibles sete grupos
canarios
iguilla a unha volta, na que os seis campións, ou
se trataba de filiais, o conxunto con capacidade
para ascender que estivera mellor clasificado nese
grupo, eran repartidos noutros novos de tres equipos
argumentado sobre dous alicerces: as
poucas datas que deixaba libres o calendario (algo
sorprendente dado que a competición regular, de 26
xornadas, só ocupaba a metade dun ano) e nos aforros
orzamentarios que permitía evitar un desprazamento
longo aos clubs implicados.
tema de liguillas de tres equipos a unha volta caeu
pois permitía a intervención de
, no transcurso das mesmas,
motivadas pola orde de partidos e, en casos, os
resultados que se producían, afectaban ao
competición.
Sen querer restar méritos a El Olivo, no ano do seu
, ás galegas foron presentándoselles
unhas circunstancias favorables como a ningún dos
. Na primeira xornada o Tacuense
vencera pola mínima ao Girona en Canarias. Na data
intermedia as galegas conseguiran empatar en Navia
fronte ao poderoso equipo insular e, cara a xornada
final, o conxunto de Taco ficaba a expensas do que
fixera un desmotivado Girona, sen opcións de ascenso,
na recepción en Fontajau da escuadra olívica, a quen
lle abondaba gañar marcando un mínimo de dous
tantos para ascender, como así foi (0-2). Naquela fase
protestaron oficiosamente o Tacuense e o Girona.
Os incomprensibles sete grupos cos subgrupos

A nova modificación da Segunda División
seis a sete grupos, pareceu pensada sen perspectiva.
Foi como se a única intención á ampliación estivese
deseñada simplemente para acoller ao extra de equipos
que había que recolocar procedentes da baixada
masiva da finada Superliga. Algúns d
preciso porque houbo clubs masculinos que tras
integraren emblemas con tradición no feminino
o Rayco (U.D. Las Palmas), Tortosa Ebre (C.G.
Tarragona) ou Rondilla (R. Valladolid C.F.),
deixáronnos morrer cando a máxima compet
agoniou.
FF
4
unda División, pasando de
sen perspectiva.
Foi como se a única intención á ampliación estivese
implemente para acoller ao extra de equipos
que había que recolocar procedentes da baixada
lgúns deles nin foi
preciso porque houbo clubs masculinos que tras
o feminino, como
o Rayco (U.D. Las Palmas), Tortosa Ebre (C.G.
Tarragona) ou Rondilla (R. Valladolid C.F.),
deixáronnos morrer cando a máxima competición
O grande erro, como se España tive
maior vertebración futbolística interterritorial, non
estivo na creación de grupos impares para que a
, como se España tivese límites a unha
maior vertebración futbolística interterritorial, non
estivo na creación de grupos impares para que a

competición concluíra cunha fase de ascenso formada
por oito equipos. Os sete grupos serían un problema
menor se o fútbol canario non fose dividido en dous
subgrupos extremadamente desiguais, con dous
conxuntos que van ficar campións, e aos que só se lles
van contabilizar os puntos da campaña regular
Se nos decatamos, os dous primeiros equipos canarios
de cada grupo entran na súa fase final zonal cruzando
ao primeiro tinerfeño co segundo de Las Palmas e ao
primeiro provincial grancanario co segundo da
provincia tinerfeña. Nesa altura do campionato a
territorial interinsular conta con dous equipos que
tiveron a capacidade para obter todos os puntos
posibles das súas respectivas ligas, ademais doutros
dous subcampións coa capacidade para ter tantos
puntos como calquera subcampión dos seis grupos
peninsulares (nos que tamén están os equipo
e norteafricanos). Polo tanto, a diferenza dos seis
grupos aos que lles chamamos peninsulares
canarios chega con tres equipos á decisión para entrar
na fase de ascenso como mellor segundo. Eses clubs
tiveron a posibilidade de obter tantas ou máis unidades
que os da Península.
O factor de desigualdade na competición
de obter unha praza de ascenso fica así moi
condicionada e por iso custa moito ver a equipos de
grupos máis competitivos converters
segundo de toda a Segunda.
A interinsular canaria non é só a única territorial que
desde a temporada 2011/12 ten garantida a presenza
dun dos seus equipos na fase de ascenso á Primeira
División española porque só ela, ben sexa por razóns
conxunturais de tipo xeoeconómico, ou por outras que
escapen ao noso coñecemento, que a nivel de clubs é a
máis privilexiada do fútbol feminino español. Por se
FF
5
competición concluíra cunha fase de ascenso formada
os serían un problema
menor se o fútbol canario non fose dividido en dous
subgrupos extremadamente desiguais, con dous
conxuntos que van ficar campións, e aos que só se lles
van contabilizar os puntos da campaña regular.
s equipos canarios
de cada grupo entran na súa fase final zonal cruzando
ao primeiro tinerfeño co segundo de Las Palmas e ao
primeiro provincial grancanario co segundo da
provincia tinerfeña. Nesa altura do campionato a
ous equipos que
tiveron a capacidade para obter todos os puntos
posibles das súas respectivas ligas, ademais doutros
dous subcampións coa capacidade para ter tantos
puntos como calquera subcampión dos seis grupos
peninsulares (nos que tamén están os equipos baleares
Polo tanto, a diferenza dos seis
grupos aos que lles chamamos peninsulares, o dos
canarios chega con tres equipos á decisión para entrar
na fase de ascenso como mellor segundo. Eses clubs
ou máis unidades
factor de desigualdade na competición cando se trata
de obter unha praza de ascenso fica así moi
condicionada e por iso custa moito ver a equipos de
se no mellor
A interinsular canaria non é só a única territorial que
desde a temporada 2011/12 ten garantida a presenza
dun dos seus equipos na fase de ascenso á Primeira
, ben sexa por razóns
ou por outras que
escapen ao noso coñecemento, que a nivel de clubs é a
máis privilexiada do fútbol feminino español. Por se
non abondara, segundo o apuntado, é á única á que se
lle permite aspirar ao mellor segundo lugar con tres
equipos en lugar dun, com
Do resto, ningunha territorial ten nada garantido. Se
ollamos a composición dos grupos, observamos que os
equipos da galega debaterán un ou os dous lugares cos
da cántabra a asturiana no I. No II hai
vascos, navarros, rioxanos,
leonés, no III hai cataláns e baleares, no IV
andaluces, estremeños
manchego e un norteafricano
outros das dúas Castelas e os madrileños, e
no VII valencianos, xunto a murcianos, un
aragonés e outro castelán
Na referida temporada 2011/12 trocouse o
formato da fase de ascenso a Primeira
División. Elimináronse as controvertidas
liguillas dando paso ás dúas eliminatorias
con ida e volta
participantes. Neste tempo, o único grupo
que repetiu presenza presentando ao mellor
segundo foi o canario. E tampouco o fixo
unha vez. As insulares comezan a
monopolizar a praza ao ocupala tres das
cinco veces que se permite a presenza do mellor
segundo de Segunda. Só o grupo I e o grupo
puideron presentar neste lustro un segundo equipo.
Unha solución con oito grupos aproveitando a
expansión
A solución do problema presenta unha dificultade
mínima. Moito se vai navegando beneficiada por esa
corrente que enche máis dunha boca co enunciado non
probado aínda do “despegue do fútbol feminino”.
Debe ser anatemizado o fútb
que non. É necesario quitarlle o privilexio? Os
privilexios, se provocan unha desigualdade manifesta
na competición, hai que suprimilos
medindo as consecuencias. Obrigar neste momento aos
canarios a unificarse de novo podería ser prexudicial
para aquela área, o mesmo que tamén puidera selo
obrigalos a competir na liga regular mesturados con
equipos peninsulares. A solución sería crear un grupo
novo na Segunda División e que aínda que no comezo
isto provoque unha lixeira baixa do nivel competitivo
nalgún grupo, sería beneficioso na hora de ir creando
unha estrutura máis ampla de desenvolvemento do
futfem, ademais de permitir establecer unha fase de
ascenso de oito campións de grupo, ou se houbera
unha vontade de organizar un calendario axeitado, que
na fase de ascenso fosen admitidos campións e
subcampións.
non abondara, segundo o apuntado, é á única á que se
lle permite aspirar ao mellor segundo lugar con tres
equipos en lugar dun, como no resto dos seis grupos.
Do resto, ningunha territorial ten nada garantido. Se
ollamos a composición dos grupos, observamos que os
equipos da galega debaterán un ou os dous lugares cos
da cántabra a asturiana no I. No II hai
vascos, navarros, rioxanos, e algún castelán-
leonés, no III hai cataláns e baleares, no IV
andaluces, estremeños, algún castelán-
e un norteafricano, no V están os
outros das dúas Castelas e os madrileños, e
no VII valencianos, xunto a murcianos, un
aragonés e outro castelán-manchego.
temporada 2011/12 trocouse o
formato da fase de ascenso a Primeira
División. Elimináronse as controvertidas
liguillas dando paso ás dúas eliminatorias
con ida e volta contando con oito
Neste tempo, o único grupo
petiu presenza presentando ao mellor
segundo foi o canario. E tampouco o fixo
unha vez. As insulares comezan a
monopolizar a praza ao ocupala tres das
cinco veces que se permite a presenza do mellor
segundo de Segunda. Só o grupo I e o grupo VII
resentar neste lustro un segundo equipo.
Unha solución con oito grupos aproveitando a
do problema presenta unha dificultade
mínima. Moito se vai navegando beneficiada por esa
corrente que enche máis dunha boca co enunciado non
o aínda do “despegue do fútbol feminino”.
Debe ser anatemizado o fútbol canario? Por suposto
necesario quitarlle o privilexio? Os
privilexios, se provocan unha desigualdade manifesta
na competición, hai que suprimilos, pero tamén
ecuencias. Obrigar neste momento aos
canarios a unificarse de novo podería ser prexudicial
para aquela área, o mesmo que tamén puidera selo
na liga regular mesturados con
equipos peninsulares. A solución sería crear un grupo
gunda División e que aínda que no comezo
isto provoque unha lixeira baixa do nivel competitivo
nalgún grupo, sería beneficioso na hora de ir creando
unha estrutura máis ampla de desenvolvemento do
ademais de permitir establecer unha fase de
de oito campións de grupo, ou se houbera
unha vontade de organizar un calendario axeitado, que
na fase de ascenso fosen admitidos campións e

No fútbol masculino español existen
precedentes de ambas cousas. Na temporada
1943/44 a Terceira División foi estruturada
con oito grupos, igual que na 1968/69 e a súa
seguinte. Fases de ascenso a Segunda B con
campións e subcampións de grupos foron
disputadas entre as campañas 1980/81 até
1985/86, se ben, polo volume de ascensos,
resolvíanse en catro fins de semana, cando
aquí sería o dobre, se tamén é certo que
aquelas chegaban logo de ligas de 38
xornadas e no caso do feminino son doce
menos.
Falta case todo o exercicio para formularnos
de novo se a fase de ascenso é de todo xus
en canto ao oitavo participante. Cada vez din
que vai entrar máis diñeiro e o ascenso á Primeira
División, sobre todo agora que volven a querer
integrarse no futfem a maior parte dos equipos da LFP
será máis apetecible. O que pretendemos é que tamén
sexa máis xusta.
* 2011/12.- Clasifica o Femarguín e non o Friol porque non se medía a porcentaxe de puntos totais, senón a
porcentaxe entre os dez primeiros clasificados. De novo os canarios saíron beneficiados, pois lles contabilizaron
a liga mentres ao resto lles suprimiron os puntos contra os catro peores de cada grupo.
** 2012/13.- Clasificado El Olivo por mellor diferenza de goles que o Murcia e tamén ao beneficiarse que o segundo
canario foi o Tacuense, que tiña peor porcentaxe
*** 2013/14.- Clasificado o Plaza de Argel o ser segundo canario o Femarguín que, malia gañar todos os partid
liga ficou excluído porque o subgrupo de Las Palmas
FF
6
No fútbol masculino español existen
precedentes de ambas cousas. Na temporada
isión foi estruturada
, igual que na 1968/69 e a súa
seguinte. Fases de ascenso a Segunda B con
campións e subcampións de grupos foron
disputadas entre as campañas 1980/81 até
1985/86, se ben, polo volume de ascensos,
ns de semana, cando
aquí sería o dobre, se tamén é certo que
aquelas chegaban logo de ligas de 38
xornadas e no caso do feminino son doce
Falta case todo o exercicio para formularnos
a fase de ascenso é de todo xusta
rticipante. Cada vez din
que vai entrar máis diñeiro e o ascenso á Primeira
División, sobre todo agora que volven a querer
integrarse no futfem a maior parte dos equipos da LFP
será máis apetecible. O que pretendemos é que tamén
Clasifica o Femarguín e non o Friol porque non se medía a porcentaxe de puntos totais, senón a
porcentaxe entre os dez primeiros clasificados. De novo os canarios saíron beneficiados, pois lles contabilizaron
a liga mentres ao resto lles suprimiron os puntos contra os catro peores de cada grupo.
Clasificado El Olivo por mellor diferenza de goles que o Murcia e tamén ao beneficiarse que o segundo
canario foi o Tacuense, que tiña peor porcentaxe que o primeiro canario, a quen eliminara na semifinal interinsular.
Clasificado o Plaza de Argel o ser segundo canario o Femarguín que, malia gañar todos os partid
liga ficou excluído porque o subgrupo de Las Palmas estaba reducido a cinco equipos.
Clasifica o Femarguín e non o Friol porque non se medía a porcentaxe de puntos totais, senón a
porcentaxe entre os dez primeiros clasificados. De novo os canarios saíron beneficiados, pois lles contabilizaron toda
Clasificado El Olivo por mellor diferenza de goles que o Murcia e tamén ao beneficiarse que o segundo
que o primeiro canario, a quen eliminara na semifinal interinsular.
Clasificado o Plaza de Argel o ser segundo canario o Femarguín que, malia gañar todos os partidos de

FF
7
Polo mundo
Retírase O’Rehilly
Unha das mediacentro ofensivas
estadounidenses con máis
internacionalidades, Heather
O’Rehilly, deixou de vestir a
camisola das barras e estrelas tras
anunciar que iso ía acontecer logo
do amigable entre a selección
norteamericana e Tailandia
celebrado o pasado 15 de
setembro. A futbolista marchou
celebrando o gol número 47 para o
seu país, o terceiro do partido, na
folgada vitoria por 9-0. O’Rehilly é a xogadora que máis
axiña logrou un gol nuns Xogos Olímpicos. Fixérallo a
Nova Celandia o 12 de agosto do 2008 en Xeniang (China).
Ao final acumulou 231 partidos como internacional
absoluta, nos que conquistou tres ouros olímpicos, un
Mundial absoluto e outro sub’19, ademais de dúas ligas dos
Estados Unidos, a WPS no 2009 e a NWSL no 2015 con
Kansas City. Foto: © Wikipedia
O C.D. Transportes Alcaine
pasa a ser Zaragoza C.F. Fem.
O C.D. Transportes Alcaine decidiu
trocar o nome empresarial da entidade
para ser Zaragoza C.F. Femenino. O
conxunto aragonés, en todo caso, a
efectos competicionais, seguirá
conservando o nome anterior debido a
que durante a mesma campaña non
poden producirse cambios de denominacións nas entidades.
Non é primeira vez que este equipo fai algo así. Hai cinco
sesións a familia que dirixe o club quixo introducir outro
nome comercial sen afrontar o cambio real de
denominación. A operación non saíu ben e as aragonesas
acabaron por manter a denominación orixinaria.
Olivier Echouafni, novo
seleccionador francés
A Federación Francesa de Fútbol
anunciou que Olivier Echouafni é o
substituto de Philippe Bergeroo, á
fronte da absoluta feminina gala
desde 2013. O novo seleccionador
bleu presenta un curto historial
como técnico. Tras retirarse como
futbolista no 2010, logo de sete
campañas no Nice, estreouse nos bancos defendendo ao
Amiens na 2013/14 e ao Sochaux na seguinte. A súa estrea
foi cun empate en Grenoble contra Brasil (1-1). Tres días
despois, no seu primeiro oficial, goleou a Albania por 6-0 no
feche ao clasificatorio para a Eurocopa na que estarán as
francesas. Foto: © Fédération Française de Football.
Celia Jiménez, baixa de cinco
meses
A central española, Celia Jiménez,
deberá estar de baixa durante os
próximos cinco ou seis meses logo
de romper o ligamento cruzado do
seu xeonllo dereito. A futbolista, que
espera estar a pleno rendemento para
ser outra das que opten a entrar na
convocatoria de Jorge Vilda para a
fase final da Eurocopa do próximo
mes de xuño, sufriu a rotura nos días previos ao comezo da
liga universitaria estadounidense, que ía xogar por segundo
ano consecutivo defendendo o emblema da University of
Alabama. Con anterioridade xogara no Jaén, no Sevilla e
coas estadounidenses do Reivers de Ioawa. Con España
suma dez internacionalidades e no 2015 estivo no Mundial
de Canadá.
Foto: © Real Federación Española de Fútbol.
Portugal-Romanía, pola última
praza para a Eurocopa
Unha sorprendente
Portugal, que gañou
os seus dous últimos
partidos da fase de
clasificación, contra
o seu rival directo,
Finlandia, e en
Irlanda, xogará
contra Romanía, a
outra peor segunda
clasificada na fase
de grupos, pola
última praza para
estar na Eurocopa de Holanda que vai ter lugar a mediados
do próximo ano. As dúas seleccións dirimirán o pase en
partidos de ida e volta que terán lugar o día 21 de outubro en
Belén e o 25 na cidade romanesa de Cluj. Xunto ás
anfitrioas holandesas están clasificadas Islandia, Escocia,
España, Francia, Suecia, Dinamarca, Alemaña. Rusia, Suíza,
Italia, Inglaterra, Bélxica, Noruega e Austria. Foto: Portugal.
© Revista do Fútbol Feminino Galego
PK-35 volve a gañar a liga
finesa
O conxunto do PK-35 Vantaa proclamouse campión da liga
finesa dúas xornadas antes do seu remate, unha vez que
derrotou por 2-1 ao HJK de Helsinqui ao tempo que o seu
perseguidor, Turun, non pasaba do empate na casa fronte ao
Honka, co que a diferenza de oito puntos, con seis por
xogarse, outorgaba o título ás rubro e negras por sexta vez

na historia, as tres últimas de xeito consecutivo, igualando a
serie lograda entre 2010 e 2012. O equipo, que
xogar a Copa de Europa, tamén engade ao seu historial tres
títulos de Copa (2011, 2012 e 2013. O seu técnico é Jari
Väisänen e a mellor goleadora a internacional finesa Hanne
Ojanperä, se ben na fase final de seis equipos a máis
acertada foi Eveliina Parikka con tres dianas.
Foto: © PK-35 Vantaa.
Portland Thorns gaña a fase
regular da NWSL
O conxunto do Portland Thorns
proclamouse vencedor da fase regular da
National Women Soccer League ao
derrotar por 1-3, no derradeiro encontro
da mesma, ao Sky Blue. As Thorns
sacaron dous puntos de diferenza ao
segundo clasificado, o Washington Spirit (41
dúas veces, e no medio deles Horan, viraron o tanto inicial
logrado por Kai para o Sky Blue. Agora, o conxunto dirixido
por Mark Parsons afrontará con vantaxe de campo as
eliminatorias decisivas nas que loitará para proclamarse
campión da competición. O primeiro rival será o Western
New York Flash, cuarto na primeira fase da
final deberá enfrontarse ao vencedor da eliminatoria qu
xogan Washington Spirit e Chicago Red Stars.
Lynn Williams, bota de ouro
na NWSL
A dianteira das Western New York Flash,
Lynn Williams, conseguiu o premio de
mellor goleadora da temporada na
National Women Soccer League
estadounidense ao facer once tantos
durante a primeira fase. Williams rematou
a competición igualada coa dianteira das
Houston Dash, Kealia Ohai. Era a
primeira vez que se daba esta circunstancia no torneo. A
balanza inclinouse do lado da xogadora do leste debido a
que deu cinco asistencias fronte ás catro de Ohai. A
gañadora, nacida en Fresno, atopou o seu filón nos partidos
contra o Boston Breakers, a quen fixo seis goles.
Foto: © Western New York Flash.
FF
8
na historia, as tres últimas de xeito consecutivo, igualando a
serie lograda entre 2010 e 2012. O equipo, que volverá a
xogar a Copa de Europa, tamén engade ao seu historial tres
O seu técnico é Jari
Väisänen e a mellor goleadora a internacional finesa Hanne
Ojanperä, se ben na fase final de seis equipos a máis
.
Portland Thorns gaña a fase
O conxunto do Portland Thorns
proclamouse vencedor da fase regular da
National Women Soccer League ao
3, no derradeiro encontro
y Blue. As Thorns
sacaron dous puntos de diferenza ao
Washington Spirit (41-39). Long por
dúas veces, e no medio deles Horan, viraron o tanto inicial
logrado por Kai para o Sky Blue. Agora, o conxunto dirixido
ará con vantaxe de campo as
s que loitará para proclamarse
campión da competición. O primeiro rival será o Western
primeira fase da liga. De pasar á
final deberá enfrontarse ao vencedor da eliminatoria que
xogan Washington Spirit e Chicago Red Stars.
Lynn Williams, bota de ouro
primeira vez que se daba esta circunstancia no torneo. A
balanza inclinouse do lado da xogadora do leste debido a
ias fronte ás catro de Ohai. A
gañadora, nacida en Fresno, atopou o seu filón nos partidos
contra o Boston Breakers, a quen fixo seis goles.
Mundial sub’17 en Xordania
O 30 de setembro deu comezo en
Ammán a Copa do Mundo
que toman parte dezaseis seleccións. No
grupo A compiten por dúas prazas para
cuartos de final Xordania, España,
México e Nova Celandia; no grupo B
están Venezuela, Alemaña, Camaróns e
Canada; no C, Nixeria, Brasil, Inglaterra
e Corea do Norte; e no D, Estados Unidos, Paraguai, Gana e
Xapón. A primeira fase remata
terán lugar o 12 e 13 dese mes, as semifinais o 17 e a
derradeira xornada, que inclúe o partido polo terceiro lugar e
a final, será o día 21. É a quinta edici
bianual con moita cor asiática en canto aos títulos
nunca repetiu gañador. Corea do Norte, Corea do Sur,
Francia e Xapón, que gañou en Costa Rica a España no 2014
(2-0), posúen un título cada unha.
Comezan os clasificatori
Europeo sub’17
Paralelamente á celebración do
Mundial da categoría, o continente
europeo comezou a celebración da
primeira fase de clasificación do
Campionato de Europa sub’17. Este
primeiro momento pon en liza a 44
seleccións que pretenden formar pa
das 24 que formen a Rolda de Elite para á que xa están
clasificados, ben automaticamente ou tras fechárense os
primeiros grupos, España, Al
Polonia, Grecia, Hungría, Suecia, Bosnia e Hercegovina,
Bélxica, Suíza, Serbia e Gales
grupos de catro combinados dos que sairán os sete
definitivos que acompañarán a mediados do 2017 a Chequia,
país anfitrión, na fase final.
O PSG pode p
puntos por aliñación indebida
Aconteceu no encontro no que
as parisienses derrotaron con
comodidade ao Albi (0-4) na
primeira xornada do
campionato ligueiro. Tras o
descanso, a xogadora Sara
Palacín entrou ao terreo de
xogo en substitución de Perle
Morroni cando a futbolista
non fora inscrita na acta do encontro po
do equipo. O colexiado decatouse do que estaba
acontecendo e ao final do encontro enviou un informe dos
feitos á FFF. Agora serán os xuíces da Federación Francesa
quen determinen a través do seu fallo quen vai ficar
finalmente cos tres puntos ou, no seu caso, se o partido debe
repetirse. Foto: © Paris Saint-Germain F.C.
Mundial sub’17 en Xordania
O 30 de setembro deu comezo en
mán a Copa do Mundo sub’17, no
que toman parte dezaseis seleccións. No
grupo A compiten por dúas prazas para
cuartos de final Xordania, España,
México e Nova Celandia; no grupo B
están Venezuela, Alemaña, Camaróns e
Canada; no C, Nixeria, Brasil, Inglaterra
e no D, Estados Unidos, Paraguai, Gana e
Xapón. A primeira fase remata o 8 de outubro, os cuartos
terán lugar o 12 e 13 dese mes, as semifinais o 17 e a
derradeira xornada, que inclúe o partido polo terceiro lugar e
a final, será o día 21. É a quinta edición desta competición
bianual con moita cor asiática en canto aos títulos, malia que
nunca repetiu gañador. Corea do Norte, Corea do Sur,
Francia e Xapón, que gañou en Costa Rica a España no 2014
0), posúen un título cada unha.
Comezan os clasificatorios do
Europeo sub’17
Paralelamente á celebración do
Mundial da categoría, o continente
europeo comezou a celebración da
primeira fase de clasificación do
Campionato de Europa sub’17. Este
primeiro momento pon en liza a 44
ns que pretenden formar parte
s 24 que formen a Rolda de Elite para á que xa están
clasificados, ben automaticamente ou tras fechárense os
primeiros grupos, España, Alemaña, Austria, Dinamarca,
Polonia, Grecia, Hungría, Suecia, Bosnia e Hercegovina,
Bélxica, Suíza, Serbia e Gales. Os 24 serán divididos en seis
grupos de catro combinados dos que sairán os sete
definitivos que acompañarán a mediados do 2017 a Chequia,
O PSG pode perder tres
por aliñación indebida
Aconteceu no encontro no que
otaron con
) na
primeira xornada do
Tras o
, a xogadora Sara
Palacín entrou ao terreo de
Perle
cando a futbolista
non fora inscrita na acta do encontro por parte do delegado
do equipo. O colexiado decatouse do que estaba
acontecendo e ao final do encontro enviou un informe dos
feitos á FFF. Agora serán os xuíces da Federación Francesa
quen determinen a través do seu fallo quen vai ficar
puntos ou, no seu caso, se o partido debe
Germain F.C.

Máis perto
Rectificación (nº 36): O
prognóstico de Manu Sánchez
Queremos corrixir un erro de texto
cometido no número
revista (36) sobre os prognósticos ao
descenso que fai o técnico do
Deportivo, Manu Sánchez. Na
páxina 11 do exemplar figura unha
relación de equipos cando o que
debería aparecer é:
"Non hai candidatos ao descenso".
Pedimos desculpas ao técnico e aos
lectores.
Foto: © Revista do Fútbol feminino Galego
O Deportivo gaña a I Copa
Deputación da Coruña
O Deportivo conquistou folgadamente a I Copa Deputación
da Coruña tras derrotar ás naronesas de O Val na final
celebrada no campo valexo de Sinde. O cadro dirixido por
Manu Sánchez completou todos os seus encontros con
goleadas, a última por 7-0 logo que Estefanía, Patri, Ari
dúas veces e Elvira, bateran a Vanesa, o mesmo que Noe e
Vero completaran a diferenza marcando involuntariamente
en propia porta. A mexicana Estefanía foi a mellor
goleadora da competición ao materializar dez dianas.
Foto: R.C. Deportivo La Coruña. © Revista do Fútbol Feminino
Galego
Zulema González e Tania
Fente pasan as probas
As dúas mellores colexiadas pertencentes ao Colexio
Galego de árbitros de Fútbol, a ourensá Zulema
González (árbitra de Terceira División) e a monterrosina
Tania Fente Pena (asistente de Segunda División B),
FF
9
Rectificación (nº 36): O
prognóstico de Manu Sánchez
Queremos corrixir un erro de texto
número anterior da
revista (36) sobre os prognósticos ao
descenso que fai o técnico do
Deportivo, Manu Sánchez. Na
páxina 11 do exemplar figura unha
relación de equipos cando o que
"Non hai candidatos ao descenso".
Pedimos desculpas ao técnico e aos
gaña a I Copa
Deputación da Coruña
conquistou folgadamente a I Copa Deputación
da Coruña tras derrotar ás naronesas de O Val na final
celebrada no campo valexo de Sinde. O cadro dirixido por
s seus encontros con
0 logo que Estefanía, Patri, Ari
dúas veces e Elvira, bateran a Vanesa, o mesmo que Noe e
Vero completaran a diferenza marcando involuntariamente
A mexicana Estefanía foi a mellor
competición ao materializar dez dianas.
Revista do Fútbol Feminino
Zulema González e Tania
As dúas mellores colexiadas pertencentes ao Colexio
Galego de árbitros de Fútbol, a ourensá Zulema González
González (árbitra de Terceira División) e a monterrosina
Tania Fente Pena (asistente de Segunda División B),
pasaron sen problemas as probas
físicas que lles permitiron comezar a
temporada dirixindo partidos oficiais
desde a primeira xornada. As
tiveron lugar en Madrid durante a
segunda fin de semana de setembro.
Nas mesmas estivo con idéntico éxito
a coruñesa, adscrita ao colexio
madrileño, Yolanda Parga Rodríguez
e tiveron como observador da FIFA
ao belga Jean-Baptist Bultynck.
Foto: Tania Fente e Zulema González
© Federación Galega de Fútbol
Jessi ficha no Titán
A dianteira ferrolá, Jéssica Rego
Naveira “Jessi”, asinou ficha polo
conxunto ilicitano do Tit
milita na autonómica valenci
futbolista tivo un axitado verán
pois, tras deixar o Elche,
sétimo da Segunda División, fixo a
pretemporada co Joventut
Almassora, da mesma categoría e
grupo, malia que finalmente optou
por continuar en Elche
no club branco e vermello en lugar
do franxiverde, equipo para o que
marcara un gol dec
salvación no día da súa estrea. Con
anterioridade, a galega, que no seu
día probara polo At. Madrid, chegou a militar no Val de
Preferente (2010/11) e no Compostela de Segunda División
(seis partidos na 2011/12).
Foto: © Titán C.F.
A Grela ti
madridista e deportivista
A curiosidade aconteceu o
11 de setembro no Rodrigo
García Vizoso. O Victoria
coruñés e o Ave Fénix
cántabro dirimían o seu
partido na segunda xornada
do grupo I da Segunda
División. Os responsables
técnicos de ambos equipos,
Marcos Mato nas locais e
José Ramón Martínez nas
visitantes, daban os dorsais
número 2, o das laterais
dereitas dos seus
respectivos equipos a
Natalia Llames Olveira e a Laura Laso Munitis. As dúas
familiares de futbolistas internacionais que
Deportivo e o R, Madrid; Amancio Amaro, tío de Natalia, e
Pedro Munitis, primo segundo de Laura.
Foto: Natalia e Laura. © Revista do Fútbol Feminino Galego
pasaron sen problemas as probas
rmitiron comezar a
temporada dirixindo partidos oficiais
desde a primeira xornada. As probas
tiveron lugar en Madrid durante a
segunda fin de semana de setembro.
Nas mesmas estivo con idéntico éxito
a coruñesa, adscrita ao colexio
madrileño, Yolanda Parga Rodríguez,
e tiveron como observador da FIFA
Baptist Bultynck.
nia Fente e Zulema González.
l.
Titán
A dianteira ferrolá, Jéssica Rego
Naveira “Jessi”, asinou ficha polo
conxunto ilicitano do Titán, que
milita na autonómica valenciana. A
futbolista tivo un axitado verán
pois, tras deixar o Elche, do grupo
sétimo da Segunda División, fixo a
pretemporada co Joventut
Almassora, da mesma categoría e
grupo, malia que finalmente optou
por continuar en Elche, aínda que
no club branco e vermello en lugar
do franxiverde, equipo para o que
marcara un gol decisivo na súa
salvación no día da súa estrea. Con
anterioridade, a galega, que no seu
día probara polo At. Madrid, chegou a militar no Val de
Preferente (2010/11) e no Compostela de Segunda División
A Grela tivo arrecendo
madridista e deportivista
Natalia Llames Olveira e a Laura Laso Munitis. As dúas so
familiares de futbolistas internacionais que pasaron polo
Amancio Amaro, tío de Natalia, e
Pedro Munitis, primo segundo de Laura.
Revista do Fútbol Feminino Galego

FF
10
Clo é a sensación no
arranque da liga portuguesa
O comezo da liga portuguesa non
puido traer mellores novas para o
fútbol galego. Tres das catro
futbolistas que militan no Sp.
Braga, nomeadamente Clo, Natalia
e Pauleta, remataron o encontro
contra o Ferreirense marcando
goles. A única que non o fixo,
tamén condicionada pola súa
posición retrasada, foi Andrea
Mirón, que liderou a liña de
zagueiras nun choque sinxelo. No
caso de Clo, que fixou un hat-
trick, converténdose na primeira
mellor goleadora da liga 2016/17,
a súa actuación non pasou desapercibida para os medios de
comunicación miñotos.
Mari Paz remata setembro
como líder das goleadoras
Outra das habituais nas listas de
goleadoras da Primeira División
española, Mari Paz, comezou a
liga dun xeito inmellorable. A de
Bamio fíxolle tres ao Transportes
Alcaine na primeira xornada, un
de penalti ao Espanyol na
segunda, e dous ao Fundación
Albacete na terceira. Seis dianas que a deixaron como
goleadora do mes mandando na táboa das que marcan os
tantos no campionato. Un gran comezo para unha campaña
que para España rematará coa Eurocopa de Holanda.
Foto: © Valencia C.F.
Estefanía fai seis goles no
derbi herculino
Estefanía Pabst, a dianteira do
Deportivo que na pretemporada
fora a mellor goleadora da
Copa Deputación, remata o
primeiro mes da Liga
mandando na táboa das
mellores diante do marco rival.
Comezou a contabilizar dianas
contra o Gijón en Roces, pero a
súa apoteose chegou na
seguinte xornada no derbi
herculino ao facerlle media
ducia ao Victoria. A última vez que unha futbolista fixera
esta cifra nun partido deste grupo fora o 04/11/2012 cando,
no Manuel Díaz Vega, Isabel Cortes “Isina”, do Oviedo
Moderno, marcara seis dos sete das verdes sobre o At.
Arousana. Foto: © Revista do Fútbol feminino Galego
O Matamá case sorprende ao
Tacón nun amigable
O Atlántida Matamá non descansou no
primeiro parón de Liga. O conxunto que
dirixe Chicho Val aproveitou o premio
correspondente polo ascenso, unha fin de
semana en Madrid, para medir o seu nivel
contra un dos conxuntos máis mediáticos do fútbol español e
do que nos últimos anos se leva falando, ben como Canillas
ou agora como Tacón, sempre da man da televisiva Ana
Rossell, como xermolo dun futuro R. Madrid. As do Penedo
da Moo foron a Fuenlabrada para disputar o amigable contra
o cadro madrileño que, entre outras, conta no plantel coa
internacional Laura del Río. O resultado, despois de
despregar un excelente xogo, foi unha derrota por 1-0 que
acabou sabendo a vitoria.
Rosado fai dez goles no Ural-
Brexo Lema (26-0)
Lucía Rosado, a experimentada
dianteira que en anteriores campañas
pasara entre outros polo Friol ou o
Victoria asinou dez goles no partido no
que o seu novo equipo, o Ural, goleou
ao Brexo Lema por 26-0. O
escandaloso resultado iguala o do
Ponteareas-Dena, do grupo III de
Primeira Autonómica na temporada
2010/11, ou do Matamá-Goián do
grupo II de Primeira Autonómica da
2011/12, en ambos casos gañados polos cadros locais. Aínda
así non é a maior goleada na historia do fútbol feminino
galego, pois non superou o 27-0 do Valladares ao Goián
dese mesmo grupo e temporada, ou o 0-29 do Karbo ao
Chorima, correspondente á Liga Galega xogado o 3 de
marzo de 1985 en campo naronés.
Foto: © Revista do Fútbol feminino Galego
As irmandiñas teñen rivais
As seleccións galegas cadete e xuvenil
teñen asinados os seus rivais no primeiro
sector dos Campionatos de España
2016/17 en cada unha das categorías. O
sorteo celebrado o 15 de setembro
colocou ás galegas no grupo D xunto coas
actuais campioas en ambas categorías,
Cataluña e Baleares, seleccións contra as que se mediron na
pasada campaña, empatando sen goles as maiores e
vencendo as nosas cadetes por 1-0 nos partidos que, como
agora, correspondían ao primeiro sector e que se xogaron no
Valle de Aranguren de Mutilva, en Navarra. A sede que
acollerá o dobre triangular desta temporada está por
designar, pero o sector está organizado pola territorial catalá.
Galiza xoga contra as insulares o 17 de decembro e contra as
anfitrioas o 18. O torneo será inaugurado polos combinados
cuatribarrats o 16.

FF
12
Tímida, calada e con moi mal xenio, un xenio que é
capaz de atenuar un simple aspersor do campo cando
decide saír sen avisar e empapala de arriba a abaixo.
Ela presentóusenos como Lucía Pardo, eles
empeñáronse en chamala LP e eu, que son moi de
levarme o traballo a casa, desde o minuto un no que
escoitei esas dúas letras só penso na marca branca do
Gadis.
Pero iso non é o importante, chámela como a chames a
realidade do seu nome está detrás de catro letras, non
de dúas. Porque é un diamante en bruto que a todos
nos gustaría ter, que ves como pouco a pouco vai
pulíndose e vai collendo forma, ata que un día te
decatas que miraches como esas catro letras se ían
formando e que o que tes ao teu lado é unha auténtica
XOIA!!
17 anos no DNI, pero como se levase 16 en cada pé
facendo isto. 16 anos de idade e outros 16 para chegar
onde ela queira e 16 primaveras para soprar velas
noutras 16 temporadas máis.
Levo tres anos ollándote crecer dentro e fóra do
campo, marcando goles, caendo, erguéndote, véndote
chorar de alegría e de dor, e ata case comer caucho de
tantas e tantas veces que bicas o chan, aínda que non
sei durante canto tempo poderei mirar ao meu redor e
verte pertiño.
Espero que as que veñan o pasen tan ben como eu o
fago. Moitas vitrinas estarían desexando que brillaras
nelas pero, polo momento, déixennos que a sigamos
vendo na nosa.
Eva Pérez González
(C. Peluquería Mixta Friol)
Lucía Pardo Méndez
Outeiro de Rei (Lugo)
05/01/2000
Interior dereita
Equipos
2013/14
S. Cult. D. Milagrosa
(1ª División Galega)
2014/15
C. Peluquería Mixta Friol
(2ª División)
2015/16
(2ª División)
2016/17
(2ª División)
Xogou coas seleccións galegas sub’16 e sub’18

FF
13
Tony Pazó, un
técnico de retos
Chegou ao fútbol feminino case sen pensar, pero en
canto viu como era acabou enganchado en corpo e
alma, o suficiente como para convencer a un grupo
de dirixentes que non era unha loucura
transformar unha entidade de case setenta e cinco
anos, cun pasado aferrado ao fútbol masculino,
noutra na que a muller fose o máis importante. A
nova aposta do Sárdoma tiña que ir ligada á base e
ao fútbol feminino. Debe ser un caso único, ou dos
escasos no fútbol, no que o soño do futfem fagocita
a un equipo masculino porque o supera con
evidencias deportivas incuestionables. O noso
protagonista é un técnico destemido co futuro, ao
que non lle asustan os retos, capaz de marchar da
que foi a súa casa para loitar contra o que moitos
aínda non asimilaron, que El Olivo comeza unha
nova vida que nada ten que ver coa outra. Marchou
das Relfas deixando ao cadro branco e azul cos
mellores números da súa historia, unha morada que
el construíu estando desde o minuto cero até o
remate da pasada Liga. Saíu dunha casa que ten
todo o futuro por diante a outra que ten todo un
pasado por atrás. Un novo hábitat arboriforme que
hai que regar con saiba nova sabendo que nuns
anos non dará a extraordinaria colleita de olivas
que deu ao final de cada primavera futbolística nos
once anteriores. Se alguén dá máis, vive en Vigo é
responde ao nome de Tony Pazó.
Como chegas ao fútbol feminino?
Cando xogaba no Coruxo Fútbol Sala ofrecéronme
coller un equipo cadete feminino do club e axudar no
sénior provincial. Aí comecei a adestrar mulleres.
Despois o Coruxo pasou ao fútbol 11 e tamén
colaborei. Finalmente formamos o Sárdoma feminino
con moitas xogadoras saídas da entidade do Bao.
Que fixo Vigo que non fixeran outros lugares para
manexar desde hai tempo unha boa canteira?
Non creo que Vigo teña mellor canteira que Coruña,
por exemplo. Simplemente é cuestión de máis equipos,
máis licenzas e máis nenas que queren xogar que
noutras provincias como Ourense ou Lugo.
É complicado atopar algo que identifique a un club
nunha cidade grande como Vigo?
Nunha gran cidade como Vigo, onde sobran opcións,
sempre é complicado facer que algo sobresaia por riba
doutras opcións do mesmo ámbito, sexa deporte,
teatro, etc. Hai que traballar moito e ben para pór esa
opción por riba das outras.
Para un técnico, en que é diferente o fútbol feminino
do masculino?
Nun principio, cando comezas a adestrar, pensas que é
igual ao masculino e fas as mesmas cousas que facías
cos homes, tanto táctica, técnica como fisicamente. Co
tempo decátaste que ten moitas diferenzas nalgúns
aspectos, como o físico e, sobre todo, o psicolóxico.
No táctico-técnico son iguais: é fútbol!
Que conceptos che resultan máis complicados de
desenvolver nun equipo de Segunda División?
As diferenzas ou as dificultades á hora de adestrar un
ou outro equipo, sexa da categoría que sexa, van da
man das xogadoras que teñas, da base táctico-técnica-
física que teñan e do grupo que adestres. A min sempre
me gustou máis actuar sobre os conceptos defensivos,
pero todo o fútbol é bonito de traballar.
Desde o punto de vista táctico dá a sensación que o
fútbol feminino é unha gran plataforma experimental
para os técnicos. Pensas o mesmo?
Como dixen antes, non creo que haxa moita diferenza
táctica e técnica entre o fútbol feminino e o masculino,
pero si pode ser que os adestradores do feminino lle
deamos máis importancia aos aspectos tácticos que aos
físicos porque as diferenzas físicas entre mulleres son
máis escasas que entre homes. No fútbol feminino
gáñanse partidos tacticamente, no masculino
fisicamente.

FF
14
Cando chegas ao Sárdoma, que obxectivos
formulades?
O único obxectivo que nos puxemos o primeiro ano foi
xogar, divertirnos e darlle a moitas rapazas un sitio
onde practicar o seu deporte preferido.
Non ascender e ficar subcampións de Copa FGF na
temporada 2010/11, supuxo un antes e un despois na
historia do cadro das Relfas?
Pode ser que fora un punto de inflexión porque aí nos
demos conta que podiamos e debiamos aspirar ao
ascenso a Nacional na seguinte temporada.
Reforzamos o equipo para ese obxectivo que
conseguimos de forma moi "fácil" unha temporada
despois.
O ascenso a Segunda era a meta final que podía
establecer un equipo destas características?
Penso que no momento do ascenso si que era o
máximo obxectivo ao que podía aspirar o Sárdoma, e
creo que agora mesmo tamén debe de selo. Penso que
moi poucos, ou ningún club de Galicia, están
capacitados para competir en Primeira División.
Quizais agora o Deportivo sexa o único.
Na campaña 2013/14 o club toma unha decisión
infrecuente, suprimindo o primeiro equipo masculino
para apostar pola base e o feminino de Segunda
División. Ti es parte desa toma de decisión. En que se
baseou?
Custou moito convencer á directiva de que esa aposta
era a adecuada. Por un lado estaba o equipo masculino,
que non estaba a pasar unha boa época nin a mostrar
unha boa imaxe do club; por outra banda estaba a
dificultade para conseguir xogadoras de calidade e de
garantías para competir en Segunda e asegurar
claramente a permanencia. Por iso apostouse por
formar unha base feminina que puidera chegar a xogar
no primeiro equipo. Creo que cos anos se demostrou
que foi unha boa decisión para o club.
Iso fai que ti sexas pioneiro no fútbol vigués
traballando un fútbol de base especificamente
feminino?
Basicamente é por iso, si. Era a única forma de poder
competir en Segunda con garantías e sen gastar moito
diñeiro en fichaxes. Se as tes ti e as formas ti, senten as
cores, queren xogar no primeiro equipo e buscan as
súas referentes dentro do propio club. Ademais,
ofréceslles eses adestramentos especializados máis
acordes coas características da muller, explotando as
súas virtudes futbolísticas, centrándonos nelas e non
sendo unha sección sen personalidade propia como
acontece en moitos casos cando están dentro dun
equipo masculino.
Como teorizades e desenvolvedes a idea do fútbol de
base especificamente feminino?
Todo ese ano estivemos por todos os campos da
provincia vendo partidos onde xogaban nenas, falando
cos pais, expoñéndolles a idea para a temporada
seguinte e invitándoos a que viñeran e probar. Tanto
Daniel Núñez coma eu non paramos e cada nena que
viña era un premio para nós. O último ano meu en
Sárdoma xa era diferente, chamaban elas, viñan elas
pola porta. O traballo difícil e de tempo e tempo xa
estaba feito. Agora so é cuestión de tratalas ben para
que non se vaian e sigan vindo. Non excluímos
ningunha nena ata o equipo filial, onde o tope
establecido regulamentariamente para fichas xa nos
pon un límite e obríganos a facer unha selección das
nenas.
É difícil captar futbolistas incluso nas idades máis
novas?
É igual ou máis difícil que nas xogadoras sénior. As
pequenas teñen a dificultade de que as poidan levar a
adestrar desde o lugar onde vivan. Están cos seus
amigos, cos compañeiros de clase, nos seus equipos e
non queren separarse deles. Hai poucas nenas e cada
unha nunha parroquia, equipo e lugar diferente.
Na pasada temporada traedes xogadoras de fóra.
Fixerades algún “scouting”?
Si, tiñamos unha persoa responsable de seguir posibles
incorporacións. Ante a dificultade de competir cos
outros clubs da zona á hora de fichar xente importante
para pelexar cada vez mellor na Segunda División,
decidimos apostar por elas aproveitando que algunhas
viñan a estudar cerca, outras porque non tiñan nada
que as atara aos seus lugares de orixe e todas porque
estaban dispostas a facer o esforzo de virse a Vigo.
Con eses aportes de fóra conseguides o terceiro
lugar, a mellor clasificación na historia do club.
Todo o plantel do primeiro equipo e todas as
xogadoras do filial que participaron co primeiro equipo
foron igual de importantes, non había ninguén
prescindible para lograr ese éxito.
Ao final da temporada deixas o club de toda a túa
vida no fútbol feminino. Que pasou?
Non o deixo, fanme marchar. Polo mes de xaneiro
reuniuse comigo o presidente para comunicarme que
non vai a continuar dirixindo o club, quere
desvincularse pouco a pouco, e que a xente que o vai
dirixir non conta comigo, polo que non queren que siga
no club. Dime cal é a xente que o vai coller e eu tamén
lle digo que non quero traballar con esas persoas. Non
iamos estar cómodos nin eles nin eu. Ademais, non
estaba de acordo con case ningunha das súas ideas,
totalmente contrarias ao noso proxecto no que

FF
15
queriamos que as xogadoras de abaixo chegaran arriba.
Eles só querían futbolistas experimentadas, polo que
ían cerrarlles as portas ás nenas do filial que xa
debutaran con nós este ano.
Este verán estivo moi revolucionado na cidade.
Vamos a valorar seis feitos por orde cronolóxica:
1. Marcos Canle chega como o teu substituto ao
Sárdoma.
É un bo adestrador, con experiencia en equipos
masculinos importantes e dous anos no Bértola.
2. O Atlántida Matamá sube a tres o número de
equipos vigueses na Segunda española.
Cunha maioría de xogadoras do antigo Erizana
sumadas a un bo grupo que xa tiña o Matamá, xunto
cun gran traballo, fixeron o obxectivo alcanzable.
3. El Olivo perde a súa quinta tentativa nunha fase
de ascenso a Primeira División.
Por desgraza, o esperado. Vén a dicir que o Grupo I,
onde dominaban de principio a fin, é posiblemente un
dos máis frouxos de Segunda e, sen dubida, o menos
competitivo porque El Olivo era moi superior a todos.
4. Cinco das mellores futbolistas galegas que militan
en El Olivo fichan polo Sp. Braga.
Como xa fixeran antes moitas outras xogadoras de
nivel: Buceta, Lombi, Nati, Cárol, Sheila ... Buscan
mellorar e competir ao máximo nivel posible.
5. Desaparece un histórico como o Lavadores.
A peor noticia de todas as que me recordas nestas
preguntas breves. Competir nunha categoría sen
ningún tipo de axuda monetaria, xunto cun grave
problema económico no club, fan que seguir coa
sección feminina sexa imposible para o Lavadores.
Unha pena!
6. Tony Pazó ficha por El Olivo.
Aínda que non chegue no mellor momento do club, nin
nas mellores condicións, é un premio ao traballo feito
desde hai sete anos. Dirixir o mellor equipo feminino
galego, aínda que pase polo seu peor momento
deportivo e económico, é unha verdadeira honra e
satisfacción. A pena foi non poder facer o plantel con
tempo e con máis garantías.
Sentes estar condenado a iniciar proxectos e non
poder concluílos?
Para nada. O proxecto do Sárdoma rematouse. Deixo
un equipo consolidado en Segunda, terceiro na última
campaña, un equipo filial en Primeira Galega, un
equipo infantil só formado por nenas e un equipo
alevín tamén só formado con nenas. Pensas que non
está rematado o proxecto?
El Olivo é un xoguete roto que debes reparar?
El Olivo non está roto. Cambiouse de idea, de etapa.
Era un proxecto obsoleto que ano tras ano non
conseguía o seu obxectivo. Había que cambiar a idea e
o proxecto do club. Seguro que este paso atrás é para
mellorar.
De todas as xogadoras coas que levas traballado,
cales foron as máis profesionais que atopaches?
Sería moi inxusto nomear só unhas poucas, pero por
unhas cousas ou outras e se te refires a "profesional"
en todo o sentido da palabra, podería nomear varias:
Anita, a porteira, Iria Rodríguez, Desi, Sheila, Tamy e,
por suposto, Nati de Francisco.
Dinos un par de xogadoras de futuro coas que
traballaches na canteira do Sárdoma e dálles un
consello.
No Sárdoma hai moi boa canteira de futuro e moitas
realidades. Podería nomearche moitas: Paulita, Sandra,
Rita, Lucía, Laurita e algunhas xa realidades coma
Patri, Sara Porto ou Ainoa Galarza, que a teño en El
Olivo comigo. Diríalles que non deixen de perseguir os
seus soños, que traballen forte e a diario, sempre sen
deixar os seus estudios de lado, que son os que lles van
garantir un futuro no fútbol ou noutras facetas.

FF
16
Cal é o teu maior defecto e a túa principal virtude
como técnico?
Defectos teño moitos, sobre todo son desorganizado e
moi directo nas miñas explicacións. Virtudes non son
eu quen deba dicilas.
Un día, nunha gala, falando do premio ao mellor
técnico galego da temporada, dicías que ti estabas
lonxe de gañalo. Por que?
Non me acordo cando cho dixen (risos), pero supoño
que o diría porque acababa de chegar os bancos e
porque non me creo
mellor que ningún
dos meus
compañeiros.
Que é o máis inxusto
que viviches no
fútbol feminino?
Entrar cada domingo
no campo a xogar e
escoitar de xente do
club frases coma:
“estas cebollonas no
juegan a nada”, “solo
nos dan gastos”,
“cuando no haya
subvenciones esto se
va a la mierda”, “solo
saben pedir y no
tienen compromiso
ninguno”, etc., etc. É
moi difícil convivir
con xente así durante
sete anos. Menos mal
que tamén había os
que pensaban
diferente.
E o máis asombroso?
Ver a capacidade de mobilización que teñen certos
partidos e certos equipos. E ver que a xente que vén
por primeira vez a ver un partido feminino queda
enganchada pola súa calidade e riqueza táctica e
técnica.
Falabamos que o teu El Olivo non ten nada que ver
co de antes. Cal é a meta deste equipo a día de hoxe?
A meta non é outra que a permanencia cos mínimos
apuros posibles. A prensa e os afeccionados aínda nos
comparan co antigo El Olivo sen decatarse que son 19
xogadoras totalmente novas, que trece delas debutan
na Segunda División e que a media de idade non
supera os 17 anos.
E a túa dentro do fútbol?
A curto prazo gustaríame devolver a El Olivo a
confianza depositada en min, conseguindo o obxectivo
marcado. E para o ano, e o futuro, seguir mellorando
aquí ou noutro lado; sempre onde me queiran, me
respecten, me deixen traballar e me sinta a gusto.
Fotos:
© Revista do Fútbol Feminino Galego (páxs. 13 e 15).
© Almu Pazó (páx. 16).

FF
17
Apuntamento
sobre o futfem no
cine
Sara Pita
Sen dúbida, un dos momentos cos que máis
gozamos fóra do campo son as viaxes co equipo, xa
sexan traxectos curtos, intermedios ou longos. As
veces antóllanse interminables e búscase calquera
actividade para matar o tempo: música, xogos,
leriar, estudar, ler, cantar e mesmo bailar. Pero as
viaxes en bus non serían o mesmo sen esas
pantalliñas minúsculas dos autobuses, esas películas
dubidosas de calidade, tanto cinematograficamente
como de visionado, esa enquisa para escoller a
película, e as conseguintes protestas pola elección
final (lembro unha viaxe na que vimos Spice
World). Foi a suma desta pequena lembranza co
meu desexo de darlle continuidade á liña do
anterior artigo, a que fixo nacer a idea de dedicarlle
este texto a filmes que eu vin e falan de fútbol
feminino.
Cine, deporte e muller son tres termos difíciles de
irmandar nunha mesma frase. Na maior parte das
películas nas que a muller practica un deporte
transgredindo os patróns da sociedade, o desenlace
preséntase cando a protagonista abandona a carreira
deportiva e atopa o seu equilibrio como esposa, co seu
marido e os seus fillos. Neste tipo de historias amósase
o medo das deportistas a ser vistas como mulleres
masculinizadas. Medo producido pola non aceptación
na nosa cultura dos diferentes trazos que se afastan do
binomio clásico masculino e feminino.
Estamos fartas de ver películas de mulleres brancas
con roles secundarios, delgadas, novas, heterosexuais e
que destacan por calidades como a maternidade, a
beleza e a tenrura. Sen embargo, temos uns poucos
filmes que destacan por romper esta visión tradicional
da muller, presentando un patrón confrontando o
“ideal” feminino.
Gustaríame comezar falando de Ibéricas F.C. , unha
película de 1971 protagonizada por José Sacristán na
que se narran as vicisitudes dun equipo de fútbol
feminino. Para facervos unha idea do que se aveciña
antes de visionala, rescatei as seguintes “xoias”obtidas
do filme:
“Once chicas, once sueños, once lindos mini shorts”
(fragmento da canción que sirve de melodía para o
filme).
“Chelo, Menchu, Luisa, Piluca, Julita:“una delantera
de primera división”.
A película é unha ridiculización do papel da muller
como futbolista. As protagonistas son convertidas en
obxectos e insinúase o acoso sexual ao que están
sometidas, enroladas nun mundo “de machos” que non
lles corresponde. As protagonistas do filme locen uns
axustados equipamentos deportivos, e son aclamadas
con piropos e non precisamente polas súas dotes como
futbolistas.
Afortunadamente, temos algunha que outra cinta na
que se rompe ese esquema tradicional da
“sexualización cómica”, e narra os impedimentos das
mulleres deportistas que teñen que loitar contra a
sociedade, os tópicos e a propia familia ou relixión.
Exemplos como Millon Dollar Baby noutros deportes
e, xa falando de fútbol, atopamos outra cinta que se
converteu en toda unha revelación: Quiero ser como
Beckham.
A súa protagonista é unha rapaza hindú que ten que
lidar coas brechas culturais e sociais para poder xogar
nun equipo de fútbol. O espectador pode realizar unha
análise ao detalle dos estereotipos, contrastes étnicos e
roles adquiridos e preestablecidos.

FF
18
“No quiero que corras medio desnuda delante de los
hombres”
”Qué familia decente querría tener una nuera que se
pasa el día dándole patadas a un balón pero no sabe
preparar comida”
“Si no dejas de practicar esos deportes para hombres,
las personas empezarán a pensar que eres lesbiana”.
Se cadra menos sonada, Offside narra a historia dunha
rapaza iraniana que pretende entrar nun estadio de
fútbol disfrazándose de home, xa que o propio país
prohibe ás mulleres a entrada nestes recintos. É detida
e encerrada con outras compañeiras que intentaron
tamén burlar á seguridade e deberán seguir o partido a
través dos comentarios dun soldado que non sabe nada
de fútbol e dos berros que escoitan dos espectadores do
partido.
Outro filme, ambientado en 1978, é Gracie. Baseada
en feitos reais, relata a vida dunha adolescente, que
tras perder ao seu irmán, o mellor xogador dun equipo
de fútbol, decide substituílo no equipo a pesares dos
impedimentos iniciais, tanto por parte da súa familia,
como do seu adestrador e compañeiros.
Dentro do xénero documental, achamos cintas que
falan da realidade á que estamos sometidas as
futbolistas. Unha bastante coñecida e moi
recomendable é Cuestión de pelotas, unha produción
de Televisión Española, que a pesares do que nos
poida inducir o seu título, fala abertamente e sen panos
da situación das futbolistas en España que loitan por
dedicarse ao fútbol profesionalmente, regularizar a súa
situación laboral e deportiva e equiparar os seus
dereitos e deberes cos dos homes.
Ignora o cine o noso punto de vista en referencia ao
deporte e outros temas socialmente aceptados como
masculinos para sempre interpretalos dende ópticas
alleas á muller en si mesma? Poderemos algún día
chegar a unha consolidación estable do binomio
deporte-mulleres no cine ou sempre deberemos
contentarnos con pequenas pinceladas?
Fotograma do documental “Cuestión de pelotas”.
© RTVE.

Fractura de escafoides en
porteiras de fútbol
contextualización, prevención e
recuperación (
Verónica Giráldez Costas
(Universidade de Vigo, Preparadora física
Selección Galega futsal feminina sub’12)
David Rodríguez
(Grado Ciencias d Actividade Física e do
Deporte, Máster de Readaptación en
Lesións Físico-Deportivas)
Nesta segunda parte imos dar unhas pautas para crear un
protocolo de prevención.
O programa de recuperación e prevención terá unha
duración estimada de 16 semanas con dúas fases:
inmobilización e mobilización:
Na primeira manteremos a zona inmobilizada durante oito
semanas. Faranse protocolos de equilibrio pélvico, forza
xeral, flexibilidade e de resistencia para a condición física.
Rematada a primeira fase, procederase á readaptación da
mesma dividindo en tres subfases:
Recuperación, 20 días; readaptación, 15; readestramento, 21
Na fase de recuperación comezará desenvolvéndose a forza
na zona afectada, e de forma xeral, para non crear
descompensacións, que xunto aos apartados de
propiocepción e carreira axudarán a recobrar niveis físicos
previos á lesión. Á vez, asistirá a sesións de tratamento
fisioterapéutico específico.
Esta é unha suxestión para esta fase:
Durante os seguintes sete días produciranse
precisas para soportar a seguinte fase chamada
Readaptación. Na mesma procederase a estudar ao
deportista analiticamente para administrar a carga correcta
de adestramento.
Podemos visualizar unha sesión desta fase neste cadro:
FF
19
ctura de escafoides en
porteiras de fútbol:
contextualización, prevención e
recuperación (II)
iráldez Costas
(Universidade de Vigo, Preparadora física
Selección Galega futsal feminina sub’12)
David Rodríguez
(Grado Ciencias d Actividade Física e do
Deporte, Máster de Readaptación en
tas para crear un
O programa de recuperación e prevención terá unha
duración estimada de 16 semanas con dúas fases:
Na primeira manteremos a zona inmobilizada durante oito
de equilibrio pélvico, forza
xeral, flexibilidade e de resistencia para a condición física.
Rematada a primeira fase, procederase á readaptación da
cuperación, 20 días; readaptación, 15; readestramento, 21
uperación comezará desenvolvéndose a forza
na zona afectada, e de forma xeral, para non crear
descompensacións, que xunto aos apartados de
propiocepción e carreira axudarán a recobrar niveis físicos
previos á lesión. Á vez, asistirá a sesións de tratamento
Durante os seguintes sete días produciranse as adaptacións
precisas para soportar a seguinte fase chamada
Readaptación. Na mesma procederase a estudar ao
dministrar a carga correcta
Podemos visualizar unha sesión desta fase neste cadro:
A progresión e recuperación do lesionado cada vez é maior.
A partir disto buscamos que a atleta volva á competición co
nivel previo a ser afastado da mesma.
fase, a de readestramento. Podemos usar este exemplo:
A progresión e recuperación do lesionado cada vez é maior.
A partir disto buscamos que a atleta volva á competición co
nivel previo a ser afastado da mesma. Iniciamos a última
fase, a de readestramento. Podemos usar este exemplo:

Galegas no
exterior
(setembro)
Todas as nosas que están fóra comezaron a
competir de xeito oficial nesta campaña. Todas
menos dúas, en fase de rehabilitación, Ana Buceta,
do Levante, e Carla González, do Sp. Braga. Esta é
a súa actuación no primeiro mes de competición
que para o caso da nosa “austríaca” Sheila é o
segundo.
ANA BUCETA (Levante U.D.
Foto: © Levante U.D.
En período de rehabilitación.
ANAIR (R.C.D. Espanyol
Foto: © R.C.D. Espanyol
04/09, Oiartzun-Espanyol (0
Xogou de titular até que foi
substituída por Zaira no minuto 80.
Puido marcar no primeiro tempo
non chegou por centímetros a un
centro de Carola.
11/09, Espanyol-Valencia (0-2): Completou os 90
minutos. A súa mellor ocasión foi no primeiro tempo,
nun disparo forzado logo dunha recepción co peito e
entrada na área polo corredor do 10 e evitar a saída da
guardarredes.
25/09, At. Madrid-Espanyol (6-0): Participou na
totalidade do encontro. No primeiro tempo, co choque
igualado, estourou un balón na trabe.
ANDREA MIRÓN (Sp. C. Braga
PRT) Foto: © Sp. C. Braga
10/09, Sp. Braga-Ferreirense (9
Xogou os 90 minutos. Sen problemas
en defensa e moi activa como
pasadora ao xogar o seu qu
adiantado.
25/09, Valadares Gaia-
2): Xogou os 90 minutos, demostrando que pode ser
unha futbolista sobranceira tamén nesta liga.
FF
20
Galegas no
exterior
setembro)
Todas as nosas que están fóra comezaron a
competir de xeito oficial nesta campaña. Todas
menos dúas, en fase de rehabilitación, Ana Buceta,
Levante, e Carla González, do Sp. Braga. Esta é
a súa actuación no primeiro mes de competición,
que para o caso da nosa “austríaca” Sheila é o
(Levante U.D.-ESP)
Espanyol-ESP)
Espanyol (0-0):
Xogou de titular até que foi
substituída por Zaira no minuto 80.
Puido marcar no primeiro tempo, pero
non chegou por centímetros a un
Completou os 90
minutos. A súa mellor ocasión foi no primeiro tempo,
nun disparo forzado logo dunha recepción co peito e
entrada na área polo corredor do 10 e evitar a saída da
0): Participou na
ontro. No primeiro tempo, co choque
(Sp. C. Braga-
Sp. C. Braga
Ferreirense (9-0):
Xogou os 90 minutos. Sen problemas
en defensa e moi activa como
pasadora ao xogar o seu quipo moi
-Sp. Braga (1-
demostrando que pode ser
unha futbolista sobranceira tamén nesta liga.
BELÉN
Foto: © Valencia C.F.
11/09, Murcia
Entrou ao partido no mi
lugar de Cárol. A galega xogou
limitada
dunha lesión. Non tivo fortuna cara
o gol ao non atinar en tres ocasións
dentro da área.
25/09, Valencia B-Mislata (1
media hora tras entrar por Nieto. Desa
ocasión diante de Nuria e deu unha asistencia non
consumada porque a receptora non
CARLA GONZÁLEZ
Braga
CAROLINA
Elk.-ESP
11/09, Fund. Alba
(2-0): Xogou no segundo tempo.
25/09, Oiartzun
(1-1).
xogo. Participa na primeira parte
da acción
Un zapatazo que desvía a meta
onubense á trabe e, tras subir o
balón uns metr
contrario da meta para
introducirse nela.
CLO
Foto: ©
10/09, Sp. Braga
0): Xogou os 90 minutos
mostrando unha gran fame
goleadora. O 1
coa perna esquerda. Tratouse dun
gol histórico
oficial do cadro arsenalista en
partido oficial. Logo asinou dous
máis e rematou a xornada liderando a táboa de
goleadoras da Liga.
25/09, Valadares Gaia-Sp. Braga (1
partido completo e marcando. Puido abrir o marc
nun remate que salvou a guardarredes local aos 20
minutos. Fíxoo na primeira xogada ao concluír ben un
pase de Ottilia.
ELÉN (Valencia C.F. B-ESP)
Valencia C.F.
11/09, Murcia-Valencia B (2-1):
Entrou ao partido no minuto 47 no
lugar de Cárol. A galega xogou
limitada, pois está recuperándose
dunha lesión. Non tivo fortuna cara
o gol ao non atinar en tres ocasións
dentro da área.
Mislata (1-3): Xogou a derradeira
media hora tras entrar por Nieto. Desaproveitou unha
ocasión diante de Nuria e deu unha asistencia non
consumada porque a receptora non marcou.
CARLA GONZÁLEZ (Sp. C.
Braga-PRT) Foto: © Sp. C. Braga
AROLINA (Oiartzun Kir.
ESP) Foto: © Oiartzun Kir. Elk.
11/09, Fund. Albacete-Oiartzun
0): Xogou no segundo tempo.
25/09, Oiartzun-Fund. Albacete
1). Estivo nos 90 minutos do
. Participa na primeira parte
acción do incrible gol de Silvia.
Un zapatazo que desvía a meta
onubense á trabe e, tras subir o
balón uns metros, bota no lado
contrario da meta para
introducirse nela.
CLO (Sp. C. Braga-PRT)
Foto: © Sp. C. Braga
10/09, Sp. Braga-Ferreirense (9-
0): Xogou os 90 minutos
mostrando unha gran fame
goleadora. O 1-0 foi cun disparo
coa perna esquerda. Tratouse dun
histórico, pois é o primeiro
oficial do cadro arsenalista en
partido oficial. Logo asinou dous
máis e rematou a xornada liderando a táboa de
Sp. Braga (1-2): Segundo
partido completo e marcando. Puido abrir o marcador
nun remate que salvou a guardarredes local aos 20
minutos. Fíxoo na primeira xogada ao concluír ben un

MARI PAZ
C.F.-ESP) Foto: ©
C.F.
04/09, Valencia
Alcaine (5-0): Xogou todo o
partido e marcou tres
o 2-0 tras recoller un rexeite
de Larqué, o 3
contra asistida por Cárol e o 4-0 nunha rutura con
recepción e drible sobre a meta rival. Antes dos goles,
no 42, mandou un xute á trabe.
11/09, Espanyol-Valencia (0-2): A de Bamio xogou
todo o encontro. Puido facer o primeiro gol do
nun disparo alto e acabou marcando o 0
antes do descanso.
24/09, Valencia-Fund. Albacete (4-0). Xogou todo o
partido marcando dous goles que a deixan, tras o
primeiro mes de competición, liderando a táboa de
goleadoras en solitario. Abriu o partido tirándose ao
chan para enviar á rede un centro de Joyce. Tres
minutos despois unha vaselina súa non se converteu en
gol por pouco. No minuto 37 transformou un penalti
cometido sobre ela mesma.
MARÍA VIDAL
Lakers-USA) Foto: ©
Lakers
03/09, Mercyhurst Lakers
Haven (6-1): Estrea da coruñesa
na NCAA xogando os últimos
doce minutos do encontro tras
entrar por Rebekah Craigh. A
nosa número 17 dispuxo dun
lanzamento que non se converteu en gol.
13/09, Mercyhurst Lakers-Clarion (2
partido de liga para a centrocampista. Desta, Keith
Cammidge só deixou participar á galega nos
derradeiros sete minutos, cando substituíu a Maggie
Hilton.
17/09, Mercyhurst Lakers-East Stroud
Entra na convocatoria.
20/09, Slippery Rock-Mercyhurst Lakers (1
Primeiro partido como visitante ao que a herculina vai
convocada.
24/09, Seton Hill-Mercyhurst Lakers (0
Vidal olla desde o banco a segunda vitoria do seu
equipo fóra de Erie.
28/09, Ohio Valley-Mercyhurst Lakers (1
partido consecutivo no que entra na convocatoria e
cuarto deles sen acumular minutos de xogo. As Lakers
gañan o primeiro partido fóra do seu estado, neste caso
en Virxinia Occidental.
FF
21
MARI PAZ (Valencia
Foto: © Valencia
04/09, Valencia-Transportes
0): Xogou todo o
partido e marcou tres goles:
0 tras recoller un rexeite
de Larqué, o 3-0 nunha
0 nunha rutura con
recepción e drible sobre a meta rival. Antes dos goles,
2): A de Bamio xogou
o encontro. Puido facer o primeiro gol do choque
nun disparo alto e acabou marcando o 0-1 de penalti
0). Xogou todo o
deixan, tras o
do a táboa de
goleadoras en solitario. Abriu o partido tirándose ao
chan para enviar á rede un centro de Joyce. Tres
minutos despois unha vaselina súa non se converteu en
gol por pouco. No minuto 37 transformou un penalti
(Mercyhurst
Foto: © Mercyhurst
03/09, Mercyhurst Lakers-Lock
1): Estrea da coruñesa
na NCAA xogando os últimos
doce minutos do encontro tras
entrar por Rebekah Craigh. A
nosa número 17 dispuxo dun
en gol.
Clarion (2-0): Segundo
partido de liga para a centrocampista. Desta, Keith
Cammidge só deixou participar á galega nos
derradeiros sete minutos, cando substituíu a Maggie
East Stroudsburg (0-1).
Mercyhurst Lakers (1-0).
Primeiro partido como visitante ao que a herculina vai
Mercyhurst Lakers (0-1). María
Vidal olla desde o banco a segunda vitoria do seu
Mercyhurst Lakers (1-3). Quinto
partido consecutivo no que entra na convocatoria e
cuarto deles sen acumular minutos de xogo. As Lakers
gañan o primeiro partido fóra do seu estado, neste caso
NATAL
Foto: © Sp. C. Braga
10/09, Sp. Braga
Xogou os 90 minutos. Estivo a
piques de marcar no fío do
descanso. Despois culminaría unha
gran estrea con dous goles, o último
sobre o asubío final.
25/09, Valadares Gaia
2): Xogou os 90 minutos. Non tivo opcións de gol.
PATRI
ESP
11/09, Alhóndiga
(0-1): O feito de comezar tarde
a pretemporada condicionara a
Patri para ser convocada ao
primeiro partido de Liga.
segundo xogou os últimos doce
minutos ao entrar por Raquel García. Con ela en
campo as colchoneras fixeron o gol.
25/09, Pozuelo-At. Madrid B (0
sendo reemprazada no minuto 70 por Mariajo.
PAULETA
PRT
10/09, Sp. Braga
(9
completo. Fixo o 2
disparo brutal, desde fóra da
área, que meteu pola
escuadra.
25/09, Valadares Gaia
Braga (1
minutos. Cu
perfección na súa parcela fronte a un d
conta para gañar o campionato
campo substituíndo a Paloma no minuto 66. Coa súa
presenza o equipo gañou iniciativa no control do xogo.
25/09, Granadilla-Rayo Vallecano (4
Virgy no minuto 65. Con ela no campo as canarias
desatascan o encontro e acaban gole
NATALIA (Sp. C. Braga-PRT)
Sp. C. Braga
10/09, Sp. Braga-Ferreirense (9-0):
Xogou os 90 minutos. Estivo a
piques de marcar no fío do
descanso. Despois culminaría unha
gran estrea con dous goles, o último
sobre o asubío final.
25/09, Valadares Gaia-Sp. Braga (1-
2): Xogou os 90 minutos. Non tivo opcións de gol.
PATRI (C. At. Madrid B-
ESP) Foto: © C. At. Madrid
11/09, Alhóndiga-At. Madrid B
1): O feito de comezar tarde
a pretemporada condicionara a
Patri para ser convocada ao
primeiro partido de Liga. No
segundo xogou os últimos doce
minutos ao entrar por Raquel García. Con ela en
fixeron o gol.
At. Madrid B (0-1): Saíu de titular,
sendo reemprazada no minuto 70 por Mariajo.
PAULETA (Sp. C. Braga-
PRT) Foto: © Sp. C. Braga
10/09, Sp. Braga-Ferreirense
(9-0): Xogou o partido
completo. Fixo o 2-0 cun
disparo brutal, desde fóra da
área, que meteu pola
escuadra.
25/09, Valadares Gaia-Sp.
Braga (1-2): Xogou os 90
minutos. Cumpriu á
na súa parcela fronte a un dos rivais a ter en
para gañar o campionato.
SARITA (U.D. Granadilla
Tenerife Sur-ESP) Foto: ©
Richard Dani
04/09, Granadilla-Barcelona
(0-4): Entrou no minuto 76
no lugar de Virgy. O partido
estaba sentenciado con 0-3.
11/09, R. Sociedad-
Granadilla (0-0): Entra no
campo substituíndo a Paloma no minuto 66. Coa súa
presenza o equipo gañou iniciativa no control do xogo.
Rayo Vallecano (4-1): Entra por
Virgy no minuto 65. Con ela no campo as canarias
desatascan o encontro e acaban goleando.

FF
22
SHEILA (FFC.
Vorderland-AUT) Foto: ©
Franz Kopf
01/09, Bludenz B-
Vorderland (0-19): O cadro
da xogadora galega arrasou
a un rival moi inferior na
estrea do equipo na Copa
de Voralberg. Sheila
participou dos noventa
minutos e asinou o seu primeiro hat-trick en Austria
con dianas nos minutos 51, 76 e 88.
04/09, Wolfern-Vorderland (1-5): 90 minutos para
Sheila na súa semana goleadora. No minuto 35 puxo o
1-3 que daba tranquilidade ás súas compañeiras para
afrontar con moita superioridade o segundo tempo. A
herculina entra no once ideal da xornada do grupo
Mitte/West.
11/09, Vorderland-Rankweil (2-3): O equipo ficou coa
sensación de ter regalado o partido logo de tres graves
erros defensivos diante do máximo rival e líder do
grupo. Malia a derrota, está novamente no once ideal
da xornada.
18/09, Geretsberg-Vorderland (0-9): Nova goleada e
partido sobranceiro de Sheila, que se permitiu o luxo
de chegar á área contraria e facer o 0-7 a falta dun
cuarto de hora para o remate. A galega volve estar na
aliñación ideal da xornada.
24/09, Vorderland-Högl Taufkirchen (3-0): Outro
excelente partido da coruñesa no que volve a ver porta
e estar no once ideal. Fixéronlle un penalti que deu
orixe ao 1-0 e materializou o 2-0 no minuto 62. Sexto
gol do mes, terceiro na Liga, que lle permiten dar un
salto considerable neste eido en relación á pasada
campaña coas austríacas.
VERO (Paris Saint-Germain
F.C.-FRA) Foto: © P.S.G. F.C.
10/09, Albi-Paris St.-Germain (0-4):
Estrea na liga francesa xogando os
90 minutos no Maurice Rigaud de
Albi. A maiores, no minuto 64
marcou o 0-4 nun libre directo,
medido en relación ao bote e ao
pau, imposible para a estirada da
guardarredes Perrault.
15/09, España-Montenegro (13-0): Xogou os primeiros
57 minutos até ser substituída por Jenny Hermoso
cando o marcador era 10-0. Marcou o 1-0 de cabeza no
minuto 2. No 4, o seu remate, anticipándose á
marcadora nun córner, non puido ser agarrado pola
meta montenegrina. Puxo a guinda ao primeiro tempo
co 8-0 ao rozar un centro de Corredera e repetiu no
comezo do segundo tempo cun disparo raso que non
puido atallar Bajcetić.
20/09, España-Finlandia (5-0). Xogou 78 minutos. Foi
reemprazada por Jenni cando o partido estaba 2-0.
Malia non marcar, rematou como mellor goleadora do
grupo de clasificación con oito dianas. España estará
na súa terceira fase final dunha Eurocopa.
25/09, Paris St.-Germain-O. Marseille (1-0): Xoga o
partido completo. Triunfo escaso para o que se
representou no campo.
11/09, Espanyol-Valencia (0-2):
Anair índose de Natalia Gaitán. © R.C.D. Espanyol.

FF
23
A comunicación
(II)
Aspecto fundamental no cumprimento
dos obxectivos da temporada
Mabel Ramos Aguirre
Mabel Ramos xogou nas Celestes, no Friol, na
Milagrosa, no Victoria e na selección mexicana.
Actualmente exerce como psicóloga deportiva,
licenciatura obtida na Universidade de Anahauac.
No capítulo anterior realizamos una introdución sobre
a importancia da comunicación no fútbol, entre os
treinadores-xogadoras e viceversa. A continuación
desglosaremos os diferentes compoñentes que integran
unha verdadeira comunicación efectiva.
O primeiro aspecto que analizaremos é a
comunicación non verbal, que moitas veces é máis
importante que a linguaxe verbal, e é máis crible
porque é máis difícil de manipular. Podemos dicir que
algo nos gusta cando non é así e a xente nos cre, pero
moitas veces corporalmente é difícil mentir ou omitir
información.
É importante para mellorar a comunicación non verbal
seguir estes aspectos, que se poden utilizar na
comunicación entre xogadoras e técnicos.
- Mantén a mirada: mirar aos ollos dános seguridade.
O contrario pode xerarnos inseguridade e transmitir
indecisión.
- Sorrí: O sorriso é a expresión que máis portas abre.
As persoas interpretan que o que sorrí está facendo un
esforzo por compracer e iso é de agradecer.
- Ter coidado coa expresión da túa cara: hai persoas
que non senten ningunha expresión en concreto, a súa
cara indica tristeza ou enfado. Estas expresións non
verbais son unha barreira. Temos que ensinar ás
deportistas a seren xogadoras expresivas desde o
treino, que non sexan futbolistas que só escoiten
indicacións, senón xogadoras que saiban expresarse.
- Non realizar posturas coas que te poñas á defensiva,
como cruzar os brazos ou meter as mans no peto.
- Mantén unha postura relaxada e respira.
- Acompaña ao interlocutor con pequenos xestos que
lle dean confianza para seguir expresándose.
Treina tamén a comunicación paralingüística, que é a
comunicación que pode modificar a mensaxe que
damos: o ton de voz, o volume, as pausas e as
perturbacións.
Os técnicos deben ter unha habilidade, personalidade
e, sobre todo, a preparación para ser claros no que se
quere expresar. No que respecta á comunicación verbal
é importante que o treinador siga estes pasos:
- Non dicir palabras como “nunca”, “sempre”,
“totalmente” ou dicir palabras tallantes sen dar lugar á
flexibilidade.
- Non facer reproches ás xogadoras. Lembremos que
sempre están en constante preparación.
- Non facer xuízos de valor que etiqueten ás
xogadoras, xa que se poden ir creando prexuízos que
prexudicarán a estabilidade emocional da futbolista e,
ademais, o seu rendemento.
- Non minimizar o que as xogadoras senten. O fútbol
feminino non é igual que o masculino. Os treinadores
deben ter tacto para mostrar a sensibilidade adecuada
sen perder a obxectividade da actividade deportiva.
Nesta mesma sección correspondente ás xogadoras é
importante que se volvan persoas cunha alta
capacidade de escoita activa, aspecto da comunicación
que a fai máis viva e realmente efectiva.
- Escoita ao teu técnico atentamente. É moi difícil
establecer unha boa comunicación cando non
prestamos atención, sobre todo en etapas formativas.
- Non interrompas ao teu técnico, malia que o que
debas dicir teña que ver coa mensaxe que estás
transmitindo.
A crítica
Unha das cousas que danan o proceso da
comunicación é a crítica. A crítica que non é
construtiva e que se volve nociva non só para os
resultados deportivos, senón para a autoestima e
autorrealización das xogadoras.
Primeiramente decide se paga a pena criticar. Non todo
pode ser unha batalla e non todo se pode reprochar.
Non critiques á xogadora, senón ao feito que te
incomodou e propón solucións para corrixilo porque o
último que quere unha xogadora é errar un penalti ou
dar un mal pase que comprometa ao equipo. Dille á
xogadora, ademais do que che incomodou, que é o que
esperas dela. Se ves que a xogadora no momento
crítico non ten a apertura de escoitar o teu comentario,
mellor espera e dillo máis tarde para que poda recibilo
de maneira correcta.
Non esquezas que as palabras non as leva o vento.
Cada vez que dis algo ferinte, deixas unha cicatriz a
unha xogadora. As feridas fechan, cicatrizan, pero non
desaparecen. Coidar o contido e a forma en como nos
diriximos á xente é demostrar consideración e
respecto.

FF
24
As competicións
Eurocopa
Noruega - Suecia
1997
No ano 1997 a UEFA decidiu regresar ao formato
de fase final agrupando por primeira vez a oito
combinados ao xeito que facía co fútbol masculino.
Dous países acordaron ser sede do evento, unha
fórmula que non fora experimentada con
anterioridade en torneos sénior de seleccións
realizados no Vello Continente, nin tampouco nas
grandes competicións mundiais organizadas pola
FIFA. Este aspecto experimental tamén serviría de
proba á Eurocopa masculina que tería lugar no ano
2000 en Holanda e Bélxica e tamén á Copa das
Confederacións e Copa do Mundo masculinas dos
anos 2001 e 2002, respectivamente, que se
celebrarían en Corea do Sur e Xapón.
A organización coordinada entre os veciños nórdicos
de Noruega e Suecia foi modélica. No torneo
participaron os dous anfitrións, que gañaran o pase ao
ficar primeiros dos grupos de clasificación 1 e 4, xunto
con Rusia e Italia, líderes dos grupos 2 e 3,
respectivamente. Os outros catro saíron dunha
eliminatoria a dobre partido entre os segundos e
terceiros clasificados desa fase previa. Na mesma non
houbo sorpresas en tres dos casos, nos triunfos de
Francia, Dinamarca e Alemaña contra Finlandia,
Portugal e Islandia, respectivamente, e si na que
disputaron España e Inglaterra. As hispanas venceron
por 2-1 no primeiro encontro para empatar a un tanto
na volta, e meterse por primeira vez nunha fase final.
O sorteo xuntou no grupo A, que ía disputarse en
Suecia, á selección local e Francia, que partían
favoritas para chegar a semifinais, ademais de Rusia e
España. O encontro inaugural da Eurocopa rematou
cunha sorpresa que acabaría de tirar por terra calquera
prognóstico inicial. Ían catorce minutos do España-
Francia cando Ángeles Parejo culminou unha acción
ofensiva superando á meta gala Roux. Francia
dominou o partido pero só foi capaz de igualar o
choque cun tanto de Roujas no comezo da segunda
parte. No outro xogo, disputado entre Suecia e Rusia, o
resultado foi o previsto. As locais derrotaron ás rusas
por 2-1. O partido volveuse tolo na parte final, cando a
rusa Savina equilibrara o tanto inicial de Ljunberg.
Faltaban dez minutos, pero dous máis tarde Pohjanen
deu o triunfo ás amarelas.
Na segunda xornada, España fixo un partido moi serio
en defensa contra Suecia. Todo apuntaba a un triunfo
local, e máis tras o gol de Svensson no minuto sete.
España non tivo grandes ocasións, pero soubo conter
ao rival e estirar a incerteza do resultado até o asubío
final da norueguesa Karlsen. Pola súa banda, Francia
volveu entrar nas posibilidades clasificatorias ao
vencer con relativa comodidade a Rusia nun choque no
que Roujas fixo un hat-trick.
Na xornada decisiva, Suecia fixo valer o seu papel de
favorita contra Francia resolvendo o primeiro tempo
calquera dúbida sobre quen lideraría o grupo. Malin
Andersson marcou de penalti no minuto 18, despois
Diacre subiu o 2-0 ao bater á súa compañeira Roux, e
Jonsson fixo o 3-0 un minuto antes do descanso.
España, que se vira dependendo de si mesma gañando
ou empatando contra Rusia, non perdeu a ocasión de
facer historia e derrotou a unha frouxa Rusia cun gol
de Ángeles Parejo no minuto 67. Ignacio Quereda e as
futbolistas hispanas metíanse nas semifinais por ter
mellor diferenza de goles que a Francia de Aimé
Mignot.
Tamén houbo sorpresa no outro grupo, o B, pois as
favoritas, Noruega, anfitrioa do mesmo e naquela
altura actual campioa do mundo, e Alemaña, defensora
do título continental, foron superadas por Italia. O
primeiro lugar das transalpinas botou fóra da
competición ás norueguesas.
Italia sorprendeu ás alemás na primeira xornada ao
empatar a un tanto. Meinert adiantara ás
centroeuropeas ao comezar o segundo acto, pero Carta
empatou no 71. O resultado das xogadoras de Sergio
Guenza tivo máis mérito tendo en conta que desde o
minuto 55 xogaron cunha menos pola expulsión de
D’Astolfo. Mentres iso acontecía en Moss, en
Lillestrom Noruega masacraba a Dinamarca con catro
tantos de Pettersen e outro de Støre.
Grupo A
29/06. Karlskoga (SWE): Francia – España: 1-1
29/06. Karlstad (SWE): Suecia – Rusia: 2-1
02/07. Karlskoga (SWE): España – Suecia: 0-1
02/07: Karlstad (SWE): Rusia – Francia: 1-3
05/07. Karlstad (SWE): Suecia – Francia: 3-0
05/07: Karlskoga (SWE): Rusia – España: 0-1
1. SWE, 9; 2. ESP, 4; 3. FRA, 4; 4. RUS, 0.

FF
25
No segundo día de competición no grupo, Italia
pareceu baixar o seu nivel competitivo. Dinamarca deu
todo para chegar con posibilidades de entrar en
semifinais no último día e mudar a imaxe do encontro
anterior. As nórdicas foron sempre por diante no
marcador. Marcou Terp no cuarto de partido e, despois
que Italia igualara cun tanto de Morace ao comezo do
segundo tempo, retomaron a vantaxe con outra diana
de Merete Pedersen no minuto 62. Once máis tarde,
Panico fixo as táboas definitivas. No partido que se
presumía máis equilibrado, o da vinganza alemana
pola derrota na final do Mundial, Noruega foi quen de
aguantar e até ter as súas posibilidades de vitoria. Sen
embargo, o xogo non saíu do 0-0 inicial diante de
7.666 seareiros. A última xornada clasificou a unha
Alemaña dubitativa, que só foi capaz de imporse ás
dinamarquesas nos oito últimos minutos de partido cos
acertos de Meyer e Prinz, e a unha Italia pletórica, que
sorprendeu a Noruega con dous goles de Morace, o
primeiro aos tres minutos e o segundo no derradeiro
instante, co que definitivamente eliminaban ás
norueguesas dirixidas por Per-Mathias Høgmo.
As semifinais volveron a confirmar o gran nivel
competitivo de Alemaña. A nationalmannschaft, nun
encontro de máxima seriedade e compromiso,
agrandou o seu peso continental derrotando a Suecia
nun partido que se decidiu por detalles. Un deles, no
minuto 84, foi o que permitiu a Wiegmann bater a
Karlsson permitindo que as centroeuropeas puideran
defender o título conquistado dous anos e cuarto antes
en Kaiserlautern.
A outra foi a semifinal das revelacións, dos
combinados que non se esperaba superasen a primeira
fase. Entre Italia e España o favoritismo recaía nas
azzurri, con futbolistas de máis calidade e afeitas a este
tipo de encontros. Algunhas delas xa coñecían o que
era vencer unha semifinal e estar presentes no partido
decisivo, como había catro anos na final de Cesena
contra Noruega. Italia non demorou moito en decantar
o marcador á súa prol. No minuto once, Fiorini
superou a Roser. O gol descompuxo a España, que
antes da media hora recibía un segundo tanto en contra
obra de Carolina Morace. No segundo tempo, Italia
mostrouse máis conservadora, o que deu posibilidades
a unha España que sempre buscou como referente
ofensiva a Ángeles Parejo, afeita a lidar coas
transalpinas na súa Lega igual que a súa irmá Isabel,
ao estar a primeira no Torres e a segunda no Oblia. As
xogadoras dirixidas por Quereda reduciron a diferenza
por medio da citada Ángeles a falta dun minuto para o
remate. A eliminación non borrou da historia o grande
éxito do futfem hispano por moito que pasara
desapercibido para os medios de comunicación do
estado.
Só faltaba a final de Oslo que decidiría se Alemaña
sumaba o seu cuarto título continental ou chegara a vez
para o fútbol do sur do continente. A historia repetiuse
e as alemás venceron ás italianas na final inédita. O
partido non tivo moito que ver co da Primeira Fase.
Minnert adiantouse como entón, pero as xogadoras de
Christina Theune, coa lección aprendida, fixeron unha
marcaxe rigorosa sobre Panico, que a falta de media
hora foi substituída por Guarino ante a imposibilidade
de superar á defensa xermana, e sobre Morace, a
atacante azzurra máis eficiente, que liderou a táboa de
goleadoras do torneo con catro dianas, as mesmas que
a norueguesa Pettersen e a gala Roujas. Ao comezo do
segundo tempo, Alemaña sentenciou o partido cun
novo tanto da nationalmannschaft, obra de Prinz.
Grupo B
30/06. Moss (NOR): Alemaña – Italia: 1-1
30/06. Lillestrom (NOR): Dinam. – Noruega: 0-5
03/07. Lillestrom (NOR): Italia – Dinamarca: 2-2
03/07: Moss (NOR): Noruega – Alemaña: 0-0
06/07. Moss (NOR): Dinamarca – Alemaña: 0-2
06/07: Lillestrom (NOR): Noruega – Italia: 0-2
1. ITA, 5; 2. DEU, 5; 3. NOR, 4; 4. DNK, 1.
Semifinais
09/07. Karlstad (SWE): Suecia – Alemaña: 0-1
09/07. Lillestrom (NOR): Italia – España: 2-1
FINAL
SÁBADO 12/07/1997 (20,30)
Campo: ULLEVAAL (Oslo-Noruega)
(2.221)
ITALIA : 0 - ALEMAÑA : 2 (0-1)
ITA : Brenzan; Tesse, Tavalazzi, Salmaso
(De Iana 72’), Nannini (Fiorini 31’); Iozzelli,
D’Astolfo, Ciardi, Carta; Panico (Guarino
61’), Morace. Sel. Sergio Guenza.
DEU : Rottenberg; Minnert, Fitschen, Pia
Wunderlich, Jones; Wiegmann, Hingst,
Stegemann, Meyer (Müller 68’); Prinz
(Smisek 81’), Meinert (Klein 87’). Sl.
Christina Theune.
Goles: 0-1 Minnert 23’; 0-2 Prinz 49’.
Árbitro: Nielsen (Danesa). Auxiliares: .
Disciplina: CA: Pia Wunderlich; Iozzelli.

FF
26
A competición en
setembro
Primeira División
Barcelona e Valencia comezan a Liga con tres vitorias
e as súas guardarredes, Paños nas azulgrana, e Endler e
Esther, nas valencianas, non apañan goles. Tampouco
os recibiron as levantinistas Torres e Bermúdez.
A galega Mari Paz (Valencia) foi a única en arrancar o
torneo facendo goles en cada partido e liderando a
táboa de realizadoras con seis dianas.
O Rayo Vallecano porta a lanterna vermella e ocupa
praza de descenso xunto ao estreante, Tacuense. O
cadro canario, o Espanyol e a R. Sociedad descoñecen
o que é lograr un gol.
Tacuese e Transportes Alcaine, con dez tantos en
contra, son os máis goleados da máxima categoría.
Segunda División – Grupo I
Catro equipos permanecen sen coñecer a derrota tras o
primeiro mes de competición: Ave Fénix, Deportivo,
Oviedo Moderno e Friol.
O cadro cántabro, no seu segundo ano de existencia,
logra o primeiro liderado en Segunda da súa historia.
O Oviedo Moderno é quen mellor rendibiliza os seus
goles. Con catro logrados suma sete puntos.
As do Manuel Díaz Vega, con Cheza e Cristina na
meta, non recibiron goles en setembro.
Seis goles nun partido foron os que logrou a
deportivista Estefanía no derbi contra o Victoria. É a
maior cifra conseguida nun partido pola mexicana na
división de prata.
O At. Arousana e o Tordoia, finalistas da Copa FGF de
categoría estatal da pasada campaña, non saben o que é
gañar. As auringras, ademais, igual que o estreante
Monte, non conseguiron sumar puntos. O Monte e o
Victoria, con catorce tantos en contra, son os máis
goleados do grupo.
Primeira División Galega
Dous dos favoritos, Portonovo e Valladares, fan un
comezo de Liga inmaculado. Os dous equipos vencen
nos seus tres partidos e desde o primeiro mes póñense
á fronte da táboa.
Ángela e o Arcadia comezan a Liga demostrando o
máximo rigor defensivo. O cambio de técnico, coa
chegada de Alejandro Torres no lugar de Fran Iglesias,
non modificou en nada esa filosofía do conxunto de
Arcade. Tampouco o Ourense, con Chester na meta,
pero cun encontro xogado menos, viu perforada a súa
portería nos seus dous primeiros partidos da historia na
categoría. As ourensás contan os seus choques por
empates sen goles.
No outro lado das historias, equipos que hai pouco
aspiraban ao ascenso, como O Val, un histórico como
o Aguiño, e un conxunto da zona media, como o San
Miguel, teñen un comezo de Liga para esquecer ao
acumularen tres derrotas.
Segunda División Galega –
Grupo I
Nada máis comezar, con futbolistas experimentdas
como Isa, Ceci ou Rosado, o Ural mostra a súa
candidatura ao ascenso cunhas cifras brutais. Tres
vitorias en tres encontros, 43 goles a prol (unha media
de catorce por partido) e un en contra. Do total, Lucía
Rosado marcou trece. Dez deles contra o estreante
Brexo Lema.
Tamara, do Santo Estevo de Abellá, fíxolle sete na
segunda xornada o propio Brexo Lema.
Grupo II
Na primeira xornada adiouse o partido entre dous
novatos, Cambados e At. Estrada.
O Puente Arnelas, con 22 goles a favor e cero en
contra, e o Victoria B, cun 15-0 de saída, son os
equipos que lideran a táboa. Como eles, sen coñecer a
derrota están o Concello de Boiro, Rúa Valdeorras e o
Villestro, este ademais, sen recibir dianas.
A goleada do grupo fíxolla o Touro ao Armenteira.
Dos 21 goles locais, oito levaron o selo de Laura
Mosquera.
Grupo III
Ningún dos doce equipos que compiten gañou os dous
encontros nas dúas primeiras xornadas. Ben é certo
que catro tíñano imposible pois só xogaron un. Deles,
só están en condicións de facelo o Tyde e o Concello
de Mos.
O Balaídos comezou a Liga de xeito ben distinto á
pasada temporada: Andrea Chaga, Jennifer Pérez e
Ángela Chaga, fixéronlle tres tantos ao Pereiró e
colocáronse terceiras ao remate da data inaugural.
O polo oposto é o Racing Vilariño. Na pasada
campaña ficou terceiro e meses máis tarde remata o
primeiro mes de competición no penúltimo lugar por
diante do Pereiró.

037. revista futbolfemenino. outubro 2016

037. revista futbolfemenino. outubro 2016

Recommandé

Recommandé

Contenu connexe

En vedette

En vedette (20)

Plus de José Morales

Plus de José Morales (20)

037. revista futbolfemenino. outubro 2016