1. "Maruja Mallo, entre
Verbena y Espantajo toda la
belleza del mundo cabe
dentro del ojo, sus cuadros
son los que he visto
pintados con más
imaginación, emoción y
sensualidad."
F.G.Lorca
Maruja
Mallo

2. Nihil novum sub sole ?
●
Maruja ou Maruxa Mallo
era o pseudónimo de Ana
María González González é
considerada como unha das
vangardistas máis
importantes de comezos de
século en España sendo
recoñecida dende Paul
Eluard ata Ortega y Gasset
ou Dalí.

3. Infancia e mocidade
●
Foi nada en Viveiro no 1902
pero sendo aínda nena
trasladouse a Avilés,
Asturias coa súa familia.
●
Crece nun ambiente
artísitico ó ser seu irmán
escultor, coñecido como
Cristino Mallo.
●
No 1922 viaxa a Madrid e
entra na Escuela de Bellas
Artes de San Fernando
xunto seu irmán.

4. Coa intelectualidade...
●
A medida que estudaba na Academia, Maruxa comezou a
colaborar con numerosos artistas, escritores ou intelectuais.
Entre eles Dalí, Lorca, Buñuel, María Zambrano ou Alberti.
Acaba por integrarse na Escola de Vallecas dirixida por
Benjamin Palencia e o escultor Alberto. Trátase da escola
máis próxima ás vangardas francesas.

5. Os dourados anos vinte.
●
Comeza a colaborar nas
revistas máis importantes
da época como Revista de
Occidente (cuxo director é
Ortega y Gasset) ou La
Gaceta Literaria.
Profundiza na ilustración
para portadas e libros.
●
Por iniciativa de Ortega y
Gasset presenta no 1928
unha exposición en Madrid
que foi todo un
acontecemento cultural.

6. ●
“A verbena”, 1927.
●
Trátase dunha obra colorista e vital, estilo que maruxa
nunca abandonará. Ilustra, con figuración aínda, o refrexo
dunha “sociedade atlantizada” coa mezcla da sociedade
española da época. Acusa influencias da teatralidade do
esperpento.

7. “Verbena”, 1928.
Nesta segunda versión da mesmo tema obsérvase a
caleidoscopia vital, a invasión do espacio, o sentido de
bidimensionalidade e a proximidade ca mensaxe
expresionista e caricaturesca de Otto Dix, aínda que no caso
de Maruxa cun trasfondo optimista e lírico.

8. Anos de peregrinaxe
●
No 1932, becada cunha
pensión de ampliación de
estudos, viaxa a París,
centro artístico de Europa
ecoñece os principais
artistas da época. Magritte,
Ernst, Chirico, Miró, Eluard
ou Breton coñecerana e
incluso Breton lle mercará
un cadro.
●
“As extrañas creacións de
Maruxa Mallo, entre as
máis considerables da
pintura actual, revelación
poética e plástica”
Paul Éluard

9. República e compromiso
●
Volve a Madrid e únese á
“Sociedad de artitas
ibéricos” onde coñece a
Alberti e comeza unha
relación sentimental con el.
●
No 1933 comeza a dar
clases de debuxo e cerámica
en Ávila, estuda
matemáticas e xeografía.
●
No 1936 entra nas Misións
Pedagóxicas e vai a Galicia,
onde é sorprendida pola
guerra civil. Marcha a
Portugal.

10. ●
“O canto das espigas”.
Realizada xa no exilio, a obra describe a impresión que
produciu en Mallo a manifestación dun grupo de obreiros
pedindo pan para comer. A relación, case eucarística entre o
alimento (o trigo) e o humno-tipo é definitiva. Do traballo de
obreiros e campesiños, das súas mans sae o seu alimento.

11. Exilio e cambio.
●
Maruxa marcha, grazas á
axuda de Gabriela Mistral,
hacia Chile e máis tarde
hacia Arxentina. Cultiva
grandes amizades como
Pablo Neruda.
●
Expón en New York, París,
Londres e viaxa moito. Crea
enfervorecidamente e
colabora en revistas como
“Sur” xunto a Borges. Neste
momento desfurta de fama
e popularidade.

12. ●
Retrato de muller” 1946
Mallo, adiantándose á arte
Pop expresa o sentido da
beleza sempre mediante
retratos femininos,
prototípicos, como tótems.
Ten inspiración en Tamara
de Lempicka na
representación dos rostros
de forma non académica,
seria e moi plástica.

13. ●
“O racimo de uvas”,1944.
Na continua búsqueda da
esencia e non do particular,
Mallo insiste na
idealización dos cadros, nas
cores e a luz artifiacial. É a
cosificación de dicionario,
transmítenos unha idea de
forma xeral e esencial. Non
é “un racimo” é o racimo por
excelencia.

14. Volta a España e fin.
●
No 1965 volta de New York e establécese en Madrid.É unha
total descoñecida na súa terra natal pero comeza a debuxar
de novo para a Revista de Occidente.
Na democracia recupera parte da súa fama grazas ós
movementos neo-vangardistas. No 1980 adicáronlle varias
exposicións e a medalla ó merito das Belas Artes e Premio
Artes Plásticas de Madrid.
Morre en madrid no 1995 con 93 anos.

15. ● http://www.youtube.com/watch?v=sRjnbJ7AvZI
●
Explicación de “O canto das espigas”
● http://www.youtube.com/watch?v=9p-eQxGklyQ
●
(7:46) Entrevista sobre as súas relacións coa
intelectualidade. (9:21)