Recommandé
Contenu connexe
Similaire à Etyczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa.
Similaire à Etyczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. (20)
Etyczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa.
- 2. Obecność na zajęciach (wykład i ćwiczenia) Aktywność na zajęciach (ćwiczenia) Praca zaliczeniowa (ćwiczenia) Test (wykład) Zaliczenie przedmiotu
- 3. Homplewicz J., Etyka pedagogiczna: podręcznik dla wychowawców, Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Warszawa 1996. Cichoń W., Wartości, człowiek, wychowanie: zarys problematyki aksjologiczno - wychowawczej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków1996. Dostępne w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego. Żemigała M., Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa, Kraków 2007. Literatura
- 4. Gasparski W., Lewicka-Strzałecka A. Miller D. Etyka biznesu, gospodarki i zarządzania, Wyd. Wyższej Szkoły w Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, Warszawa 1999. Adamczyk J. Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw. Teoria i praktyka, PWE, Warszawa 2009 Sternberg E. Czysty biznes. Etyka biznesu w działaniu, Wydawnictwo Naukowe PWN 1998. Literatura
- 5. Klimczak B. Etyka gospodarcza, Wyd. AE we Wrocławiu, Wrocław 2006 Lewicka-Strzałecka A, Odpowiedzialność moralna w życiu gospodarczym, IFiS PAN, Warszawa 2006 Paliwoda-Matiolańska A, Odpowiedzialność Społeczna w Procesie Zarządzania Przedsiębiorstwem, CH. Beck 2009. Literatura
- 6. Etyka i technika. Etyczne, społeczne i edukacyjne aspekty działalności inżynierskiej, pod red. M. Małek, Wrocław 2014. Literatura
- 7. Etyka (gr. ethos – obyczaj, zwyczaj, ethikos – obyczajowy). Etyka
- 8. Nauka filozoficzna obejmująca zespół zagadnień moralności w relacji do moralnego dobra i zła (obowiązek, sumienie, cnota). Etyka
- 9. Zadaniem etyki jest nie głoszenie moralności, tylko refleksja nad nią tj. poszukiwanie jej uzasadnienia. Etyka
- 10. Filozoficzne badanie dziedziny moralności; Obok słowa etyka używa się bardziej znaczącego „filozofia moralna”, Cyceron określił dział filozofii zajmującej się obyczajami „de moribus” stworzonym przez siebie terminem „philosophia moralis” Etyka
- 11. Etyka
- 12. NIE PYTA, JAK LUDZIE SIĘ ZACHOWUJĄ? LECZ JAK SIĘ ZACHOWAĆ POWINNI; NIE PYTA, CZY DANE ZACHOWANIE UWAŻA SIĘ ZA WŁAŚCIWE? LECZ, CZY JEST ONO WŁAŚCIWE. Etyka
- 13. Normatywna – nauka zajmująca się ustalaniem, co jest moralnie dobre, a co złe oraz na podstawie przyjętych ocen i związanych z nim powinności wyznaczających dyrektywy postępowania. Aksjologia – nauka o wartościach. Deontologia – teoria powinności – zajmuje się zagadnieniami norm etycznych oraz czynników decydujących o moralnej wartości czynów ludzkich. Rodzaje etyki
- 14. Etyka opisowa- deskryptywna – etologia – nauka o moralności – przedmiotem są zwyczaje i obyczaje moralne. Etyka formalna – rodzaj etyki, gdzie istota czynu etycznego polega na spełnianiu obowiązku, a nie wartości moralnej /imperatyw kategoryczny Kanta/ Rodzaje etyki
- 15. Etyka behawioralna dotyczy analizy jednostkowych (podmiotowych) zachowań lub decyzji a także przyczyn tych decyzji odnoszących się powszechnie akceptowanych norm moralnych. • Etyka behawioralna koncentruje się na wyjaśnianiu zachowań pracowników (jednostek), które zachodzą w szerszym kontekście społecznym. Rodzaje etyki
- 16. W cyklicznych raportach na temat przestępstw w miejscu pracy The National Retail Security Survey (NRSS), The 6th Global Economic Crime Survey, czy Global Retail Theft Barometer 2014 to właśnie nieetyczne i postępowanie pracowników przyczyniają się każdego roku do kilkudziesięciu miliardów dolarów strat (128 miliardów $ w 2014 roku. Rodzaje etyki
- 17. Z raportów badawczych na temat wykroczeń wynika, że w blisko 77% firm w ciągu ostatnich dwóch lat zdarzyły się pracownicze sprzeniewierzenia (Global Economic Crime Survey, 2013). W badaniach realizowanych przez portal Praca.pl (2010) na 3268 respondentach ukazują, że ponad 25% pracowników okrada swoje firmy wynosząc najczęściej drobne artykuły biurowe (11,75% badanych), defraudując drobne sumy pieniężne – 5,5%, Etyka
- 18. • Dobro: autoteliczne, instrumentalne, najwyższe Summum bonum - wszystko, co jest dodatnio wartościowane przez ludzi i stanowi przedmiot ich dążeń i pragnień. • Zło. • Oceny moralne - to jeden z elementów moralności, w których wyrażany jest emocjonalny stosunek człowieka do czynów ludzkich i zjawisk społecznych, polegający na ich aprobacie bądź negacji. Z wszelkimi ocenami moralnymi wiąże się wartościowanie. Nazewnictwo etyczne
- 19. Sankcje moralne - to reakcje grupy społecznej na zachowanie jej członków, pożądane lub niepożądane z punktu interesów grupy. Zachowanie zgodne z uznaną hierarchią wartości etycznych grupa nagradza, a niepożądane karze. Są one specyficznymi mechanizmami oddziaływania kontroli społecznej. Nazewnictwo etyczne
- 20. Wartość – podstawowa kategoria aksjologii, oznaczająca to, co cenne i godne pożądania. Wartości: instrumentalne i autoteliczne. Aksjologia
- 21. Wartości odgrywają w życiu człowieka wielkie znaczenie. Przede wszystkim dookreślają potrzeby człowieka i sposób ich zrealizowania, umożliwiają jednostce podejmowanie ważnych decyzji i kolejności w jakiej mają być zaspokojone. aksjologia
- 22. Szymański: dzieli ogół wartości na 10 grup: 1) allocentryczne, 2) prospołeczne, 3) przyjemnościowe, 4) związane z pracą , 5) edukacyjne, 6) związane z władzą, 7) kulturalne, 8) obywatelskie, 9) rodzinne, 10) materialne. Wyżej wymieniony autor skonstruował własne narzędzie do badań wartości: Kwestionariusz ankiety „100 zdań – 100 opinii. Wartości
- 23. wartości
- 24. wartości
- 25. System wartości wpływa także na wybór celów życiowych i samoocenę człowieka, m.in. ocenę swego wyglądu zewnętrznego, zdolności, relacji z innymi ludźmi, zadowolenie bądź niezadowolenie z własnych działań. „Oddziałują też na ocenę, szerzej mówiąc – spostrzeganie innych osób, różnych grup społecznych, instytucji wartości
- 26. Ponadto wartości pomagają zachować poczucie sensu, bycia i realizacji siebie w świadomości człowieka oraz ukształtować jego dojrzałą osobowość. wartości
- 27. Wartości maja˛ ogromy wpływ na nasze życie, jego jakość, podejmowane na co dzień decyzje. To one sterują˛ naszymi myślami, działając wbrew sobie, a więc i wbrew wyznaczonym wartościom odczuwamy niepokój, wyrzuty sumienia. wartości
- 28. Są one przedmiotem dążenia i odniesienia ludzkiego życia. Realizują się podczas aktywności i stylu życia człowieka. Są rzeczywistością, w której człowiek uczestniczy, do której świadomie odnosi się i do której dąży. To świat ich najgłębszych potrzeb, odniesień dążeń i pragnień K. Popielski wskazuje na następujące znaczenia wartości
- 29. Są regulatorami form życia społecznego; Stanowią rzeczywistość kulturotwórczą; Są czynnikiem mobilizującym i wyzwalającym siły motywacyjne; Są czynnikami umożliwiającymi twórcze przeżycie i radzenie sobie w sytuacji cierpienia. K. Popielski wskazuje na następujące znaczenia wartości
- 30. • W dzisiejszych czasach problematyka etyczna nabiera szczególnego znaczenia w zawodach, wywierających duży wpływ na jednostki i całe grupy społeczne. • W ramach uniwersalnej etyki obowiązującej wszystkich ludzi, każdy zawód posiada własną etykę będącą uzupełnieniem i dopełnieniem ogólnoludzkiej etyki. Etyka zawodowa
- 31. Bądź są to spisane normy odpowiadające na pytanie jak ze względów moralnych przedstawiciele danego zawodu powinni, a jak nie powinni postępować lub dotyczy wewnętrznych kwalifikacji człowieka oraz określa zawodowe postępowanie osoby z punktu widzenia dobra i zła. Etyka zawodowa
- 32. Etyka zawodu - zespół norm i dyrektyw wynikających z tradycji zawodu, z ducha kultury narodowej, z podstawowych wskazań etycznych przyjętych w danym społeczeństwie, a zastosowanych do wykonywania danego zawodu. Jan Szczepański
- 33. Etyką zawodową nazywa spisane normy odpowiadające na pytanie, jak ze względów moralnych przedstawiciele danego zawodu powinni, a jak nie powinni postępować Lazari-Pawłowska
- 34. Etyka zawodu dotyczy wewnętrznych kwalifikacji człowieka oraz określa zawodowe postępowanie z punktu widzenia dobra i zła moralnego. Andrzej Sarapata
- 35. Jako pierwsi zajęli się człowiekiem i zagadnieniami jego życia, badaniom naukowym nadali kierunek humanistyczny, podnosząc tak wysoko twórczą rolę człowieka, sofiści obrali sobie jako zawód oświecanie młodzieży i z właściwym sobie krytycyzmem zajęli się problemami edukacji. Sofiści
- 36. Swoje zainteresowania skupił na człowieku i świecie wartości. Poznaj samego siebie. Był pierwszym, który wyróżnił dobra moralne i cenił je wyżej niż dobra materialne. Sokrates
- 37. Co znaczy określenie „dobry człowiek”? Po koniu wyścigowym możemy oczekiwać szybkości, a czego oczekujemy od człowieka myśląc o nim jako o pewnej osobie w ogólności? Arystoteles
- 38. Dobroć polega na realizacji pewnej funkcji, a tą swoistą dla człowieka jest używanie rozumu. Bo on właśnie różni go od innych istot. Dlatego życie poświęcone prawdzie nie tylko dostarcza specyficznej przyjemności tkwiącej w jej zdobywaniu, ale także mądrze kierowane, właściwie wypełniane, czyli dzielnie realizowane stanowi najwyższy sposób życia oraz dostarcza najwyższych dóbr, czyli dóbr duchowych. Arystoteles
- 39. Krytyka praktycznego rozumu (etyka). O moralnej wartości czynu decyduje jedynie motyw, którym kieruje wola, a nie skutek działania. Ten kupiec, który nie oszukuje swoich klientów, aby ich nie stracić, zachowuje się pragmatycznie, natomiast etycznie jedynie ten, który nie oszukuje, ponieważ nie należy oszukiwać. Kant
- 40. Człowiek powinien całkowicie podporządkować wolę rozumowi i bezinteresownie, z samego poczucia obowiązku działać zgodnie z dyktowanym mu przez rozum prawem moralnym. Formułę tego prawa wyraził w imperatywie kategorycznym. Kant
- 41. Postępuj tak, aby zasada twego postępowania mogła się stać ogólnym prawem. Aby człowieczeństwo było zawsze celem, a nigdy środkiem służącym realizacji innych celów. W myśl tej maksymy moralne postępowanie powinno odznaczać się poszanowaniem wolności i godności ludzkiej jako autonomicznego celu. Kant
- 42. Zawód inżyniera ewoluował na przestrzeni dziesięcioleci. Zmieniał się zakres obowiązków i odpowiedzialności, który spadał na barki inżyniera. Postawa inżyniera na przestrzeni dziesięcioleci
- 43. Inne zadania musiał spełniać w okresie dwudziestolecia wojennego, inne zadania czekały kadrę inżynierską w latach powojennych kiedy została zaangażowana do „programu szybkiej industrializacji”, realizacji planów stawianych przez kolejne zjazdy partii i wznoszenia „socjalistycznej ojczyzny”.
- 44. Sporo wysiłku i wiele nauki kosztowało polskiego inżyniera dostosowanie się do warunków gospodarki wolnorynkowej jakie przyniosły reformy po 1989 roku. Przyglądając się postawie inżynierów należałoby wyraźnie odróżnić okres II Rzeczypospolitej, lata po II wojnie światowej oraz uważnie przeanalizować zamiany jakie dokonały się w świadomości inżynierów po 1989 roku, kiedy wkroczyliśmy w erę wolnorynkową.
- 45. Realizacja ogromnego dzieła odbudowy II Rzeczypospolitej ze zniszczeń wojennych oraz integracja gospodarki i społeczeństwa z trzech zaborów — rosyjskiego, pruskiego i austriackiego, na pewno nie odbyłaby się bez zaangażowania polskich inżynierów, piastujących odpowiedzialne stanowiska w gospodarce, nauce i przemyśle. Dwudziestolecie międzywojenne
- 46. „Obserwacje praktyki oraz liczne publikacje dotyczące tamtych lat, wykazują w sposób wyraźny, że środowisko inżynierów i techników odznaczało się patriotyzmem, gotowością do poświęceń dla dobra narodu, odpowiedzialnością za podjęte zobowiązania i wysokimi wartościami moralnymi” Dwudziestolecie
- 47. Zawód inżyniera był dowodem przynależności do elity intelektualnej narodu, elity, która pamiętała jeszcze idee pozytywistyczne wytężonej pracy dla dobra kraju. Bez silnego zaangażowania inżynierów i techników na pewno nie powstałyby takie przedsięwzięcia II Rzeczypospolitej jak port w Gdyni, Centralny Okręg Przemysłowy czy rozwój Śląska. Dwudziestolecie
- 48. W okresie powojennym gdy Polska dźwigała się ze zniszczeń, szczególny nacisk kładziono na możliwie najszybszy przyrost kadry inżynierskiej. Wielkie inwestycje tamtego okresu wymagały bardzo licznej kadry o kwalifikacjach technicznych. Odbudowa kraju ze zniszczeń po II wojnie światowej
- 49. Jak przedstawia to autor jednego z opracowań poświęconych inżynierom zaczynającym pracę tuż po wojnie: „Kadra inżynierska jako całość stanowi elitę społeczeństwa przemysłowego, ponieważ bez niej — to znaczy bez dostatecznej liczby ludzi posiadających wiedzę techniczną — społeczeństwo przemysłowe nie może istnieć” Odbudowa kraju ze zniszczeń po II wojnie światowej
- 50. W związku z ogromnym zapotrzebowaniem na wyspecjalizowaną kadrę wzrasta liczba uczelni technicznych, w których jest kształcony młody narybek. W porównaniu z okresem dwudziestolecia międzywojennego znacznie wzrosła liczba absolwentów wyższych uczelni technicznych. Z 11% w roku akademickim 1937/38 do 34% w roku 1960/61. Odbudowa kraju ze zniszczeń po II wojnie światowej
- 51. Okres powojenny przyniósł więc znaczny przyrost kadry inżynierskiej, powstało dużo uczelni specjalistycznych w ramach których stworzono wiele nowych, nie istniejących wcześniej specjalności. Wymagały tego oczywiście powojenne realia, rozwój nowych gałęzi przemysłu, innowacyjne techniki wytwarzania, w końcu zupełnie prekursorskie zagadnienia techniczne (telekomunikacja, informatyka, technologie komputerowe).
- 52. Mówiąc o latach powojennych nie sposób przemilczeć, aspektu „błędów i wypaczeń” jakie miały miejsce w okresie budowy socjalizmu w Polsce, kiedy nieróbstwo i nieefektywność osiągnęły nienotowany wcześniej poziom a wielkie zakłady przemysłowe niszczyły środowisko naturalne. Za ten stan rzeczy odpowiedzialność ponoszą także inżynierowie.
- 53. Mocno zaangażowani w dzieło realizacji planów narodowych, często ulegali namowom politruka- gigantomana i wznosili projekty-molochy, zakłady widma, zużywające ogromne ilości energii i zanieczyszczające środowisko naturalne w znacznym stopniu.
- 54. Przykładem może być Nowa Huta, która nie dość, że zatruwa środowisko, groziła także – poprzez kwaśne deszcze – uszkodzeniem murów Wawelu. Kadra inżynierska szczególnie predysponowana do tego aby przewidywać skutki swoich działań powinna zdecydowanie przeciwstawiać się projektom niosącym tak wielkie i niekorzystne zmiany urbanistyczne (budownictwo z wielkiej płyty), krajobrazowe (dewastacja Śląska) czy kulturowe (opisywany wcześniej przykład Nowej Huty, robotniczego miasta mającegostanowić przeciwwagę dla inteligencji Krakowa).
- 55. Proces reform i demokratyzacji życia rozpoczęty w czerwcu 1989 roku spowodował zmianę sytemu społeczno-politycznego, charakteryzującą się przechodzeniem z gospodarki nakazowo- rozdzielczej, do systemu gospodarki rynkowej, co spowodowało gwałtowny wzrost liczby podmiotów gospodarczych. Demokratyzacja po 1989 roku
- 56. Zmiany te dotknęły także grupę zawodową inżynierów. Wielu z nich „dusząc” się w państwowych zakładach molochach zaczęło uprawiać własną działalność gospodarczą, upatrując w nowych czasach możliwości sprawdzenia samego siebie a także szansy na dostatnie życie. Wielu przeszło do firm zagranicznych (polskie przedsiębiorstwa dopiero się reformowały), obejmując wielce odpowiedzialne stanowiska, wymagające — oprócz kwalifikacji i doświadczenia, które wynieśli z poprzedniego miejsca pracy — kreatywności, elastyczności myślenia, umiejętności kierowania ludźmi, w końcu zdolności podejmowania racjonalnego ryzyka
- 57. W obu przypadkach, czy to we własnej firmie, czy na etacie w nowoczesnym przedsiębiorstwie kapitalistycznym, inżynier staje się czymś więcej niż tylko specjalistą odpowiedzialnym za fragment dziedziny techniki, w której został wykształcony i w ramach której zdobył doświadczenie — współczesny inżynier łączy funkcje zarówno specjalisty jak i przedsiębiorcy oraz kierownika-menedżera.
- 58. W demokratycznym systemie politycznym, wprowadzanym w Polsce po roku 1989, jakość działania przedsiębiorstw zależy od tego czy decyzje podejmowane przez inżynierów będą racjonalne społecznie i ekonomicznie oraz — co jest szczególnie ważne i etyczne.