12. Τα απρόσωπα ρήματα και οι απρόσωπες
εκφράσεις παίρνουν ως υποκείμενο ένα
απαρέμφατο
Χρή τον στρατηλάτην ἔχειν νοῦν
Υποκ
Απρόσ
ρήμα
13. Χμμ… και ποιο είναι το υποκείμενο του απαρεμφάτου,
που είναι υποκείμενο στο απρόσωπο ρήμα;
Το υποκείμενο του απαρεμφάτου
μπαίνει σε αιτιατική
Χρή τον στρατηλάτην ἔχειν νοῦν
Υποκ του ἔχειν
σε αιτιατική
Και έχουμε
ετεροπροσωπεία
14. Δε θυμάμαι πότε έχουμε
ετεροπροσωπία
και πότε ταυτοπροσωπία ;
15. Ἀλέξανδρος ἐβούλετο τόν στρατόν στρατεύειν
= ο Αλέξανδρος ήθελε να εκστρατεύσει ο στρατός
Ετεροπροσωπεία έχουμε όταν το ρήμα έχει διαφορετικό
υποκείμενο από το απαρέμφατο
Ρήμα
Υποκ
ρήματος
Αντικ
ρήματος
Υποκ
Απαρεμφ
στρατεύειν
Ποιος ἐβούλετο; Άλέξανδρος (=Υποκ στο ἐβούλετο)
Τι ἐβούλετο; Στρατεύειν (= αντικείμενο, απαρέμφατο)
ποιος στρατεύειν; τόν στρατόν (=υποκείμενο στο
στρατεύειν σε αιτιατική)
Το υποκείμενο του ρήματος είναι άλλο από το
υποκείμενο του απαρεμφάτου = ετεροπροσωπία
16. Ταυτοπροσωπεία έχουμε όταν το υποκείμενο του ρήματος είναι
το ίδιο με το υποκείμενο του απαρεμφάτου
Ἀλέξανδρος ἐβούλετο στρατεύειν
= ο Αλέξανδρος ήθελε να εκστρατεύσει
Ρήμα
Υποκ
Αντικ
ρήματος
Ποιος ἐβούλετο; Άλέξανδρος (=Υποκ στο ἐβούλετο)
Τι ἐβούλετο; Στρατεύειν (= αντικείμενο, απαρέμφατο)
ποιος στρατεύειν; Άλέξανδρος(=υποκείμενο στο
στρατεύειν)
Το υποκείμενο του ρήματος είναι το ίδιο με το
υποκείμενο του απαρεμφάτου = ταυτοπροσωπία
24. συχνά δίπλα στο απρόσωπο ρήμα ή στην απρόσωπη έκφραση υπάρχει ένας
προσδιορισμός σε πτώση δοτική, που δηλώνει το πρόσωπο στο οποίο
αναφέρεται το απρόσωπο ρήμα και ονομάζεται δοτική προσωπική.
Χρή ἡμῖν λέγειν.
από τη δοτική προσωπική συνήθως μπορούμε να συμπεράνουμε το υποκείμενο
του απαρεμφάτου. Για να το βρούμε, απλώς τρέπουμε τη δοτική σε αιτιατική.
Χρή ἡμῖν λέγειν.
Χρή ἡμᾶς λέγειν.
Ποιο χρή; Λέγειν (= υποκείμενο του χρή)
Ποιοι λέγειν; ἡμᾶς (= υποκείμενο του λέγειν σε αιτιατική, ετεροπροσωπία