LMRA analysis of Corona Risk, a practical tool to make a team aware; Dutch / English

1. Monhemius
Nieuwsbrief januari 2021
Corona Footprint, laatste loodjes;
Schat je eigen bijdrage aan de R0 waarde met LMRA.
.
Net als het klimaat is corona een cri-
sis met een looptijd.
Bestuurders wachten op urgentie,
maar die ontstaat pas als de sympto-
men zichtbaar zijn. Bij Corona lopen
de ziekenhuizen vol, maar al drie
maanden eerder begonnen de be-
smettingen per week te verdubbe-
len.
Bij het klimaat is nu al de tempera-
tuur te hoog en is CO2 van 300 ppm
naar 420 ppm gestegen, maar al 50
jaar geleden waarschuwde de Club van
Rome dat het zo niet verder kon.
Corona footprint kan helpen om na de
golf de draad weer op te pakken, zon-
der weer van golf naar golf te leven.
Zouden we nu ook leren om anders
met het klimaat om te gaan?
We draaien de crisis bin-
nenste buiten, van algeme-
ne informatie op de televi-
sie naar jouw persoonlijke
situatie.
Een trucje uit de LEAN ge-
reedschapskist.
We schatten jouw bijdrage
aan R0 uit je gedrag de af-
gelopen twee weken. Je
kunt daarmee je eigen ge-
drag vandaag en de ko-
mende twee weken nog
veranderen.
Het is ook bekend uit de veiligheidskun-
de, Last Minute Risk Assessment of LMRA. Is de bijeenkomst van-
daag wel handig? Ook al voldoen we aan alle regels?

2. De tweede golf
Hoe heeft het zover kunnen komen. Bij het
schrijven van mijn vorige nieuwsbrief hoopten we
nog in rustig vaarwater te blijven. Maar ondanks
alle kennis hebben we het gewoon weer laten ge-
beuren; een tweede golf en zelfs een derde.
In deze nieuwsbrief pas ik een LEAN techniek
toe: het probleem binnenste buiten trekken. Je kunt er
zelf immers niets aan veranderen? Maar je kunt wel zelf
anders reageren. Ik stop dus met algemene filosofie
maar kijk alleen hoe je kunt schatten waar jezelf van-
daag staat door je eigen gedrag van de afgelopen twee
weken. Zodat je daar vandaag en de volgende twee
weken iets mee kunt doen. Het lijkt een beetje op een
techniek uit veiligheidskunde: Last Minute Risk As-
sessment, of kortweg LMRA.
Opstapeling van risico’s !
We gaan uit van het reproductiegetal R0 dat on-
der de 1 moet blijven om een besmetting in de hand te
houden, en een stuk lager dan 1 om de verspreiding
flink te doen dalen. Maar wanneer je vandaag gaat
doen wat je van plan was, wat is dan je bijdrage? We
hebben regels. Maar iedere schakel heeft toch een risi-
co; straks proberen we het opgestapelde risico te schat-
ten. Juist het opgestapelde risico is belangrijk. Wanneer
je iedere dag binnen de regels blijft kan toch alles sa-
men te veel worden. Dus bij alle vragen gaat het niet
alleen om vandaag maar om de afgelopen twee weken
voor de eventuele incubatietijd.
1 Heb je klachten? (0,1 - 0,4)
Makkelijker gezegd dan gedaan, en als je a zegt
moet je ook b zeggen: laten testen! Er is best een
drempel om hardop klachten uit te spreken want je kunt
dan niet meer terug. Je bent in quarantaine tot de uit-
slag. Misschien heb je wel met je familie besproken dat
je waarschijnlijk gewoon een beetje verkouden bent?
Maar wanneer ze er op je werk lacherig over doen, ver-
tel je het daar ook? Zolang je niemand ziet kun je het
uitstellen. Tenslotte kun je ook besmettelijk zijn zonder
klachten? Dus hoe schuldig zou je je voelen wanneer je
een besmettingsbron blijkt te zijn…..
2 Had je contacten? (0,1 - 0,4)
Ben je alleen naar de supermarkt geweest voor
de weekboodschappen? Of ook een paar keer naar je
werk geweest? Misschien twee keer met kennissen een
hapje gegeten en geborreld, keurig met 1,5 meter na-
tuurlijk! En een keer met de trein geweest, waar een
medereiziger achter je kriebelhoest had…..
3 Gedrag van je bubbel? (0,1 - 0,4)
Bij kinderen is de infectiekans kleiner dan bij vol-
wassenen, maar hoe zit dat met kinderen van 12 waar
de halve school ziek is? En bij kinderen die bijna 18
zijn? Of wanneer je partner in de verpleging of het on-
derwijs werkt, en druk voelt om met klachten toch te
gaan werken? Wat als je in een groot huishouden
woont met een aantal volwassen kinderen? Je loopt
niet alleen zelf risico, maar je lift mee op je bubbel…..
4 Zoek je de grens op? (0,1 - 0,4)
Natuurlijk volgen we de regels maar misschien
heb je korte tijd met je moeder van 90 gepraat en ben je
toen te dichtbij geweest? Of gestoeid met een puber-
zoon die het allemaal even teveel werd met al het thuis-
blijven. Je werd een ochtend hoestend wakker, en ging
bellen voor een test. Maar na een uur in de wacht ging
het eigenlijk weer beter. Je bent toen wel twee dagen
thuis gebleven….. De grenzen zijn niet hard, maar het
is wel zo dat tegen de grenzen aan het risico snel toe-
neemt, daarom komt deze apart in de score voor.
5 Motivatie grote geheel? (0,1 - 0,4)
Ook de motivatie is een belangrijke factor. Ik ken
veel mensen die bij een lage besmettingsgraad vinden
dat de teugels weer gevierd kunnen worden. De kans
om ziek te worden mag dan klein zijn, maar op die ma-
nier is de tweede golf begonnen. En zo is er ook weer
een derde golf gekomen. Daarom is motivatie een apar-
te factor. De brandwerende deken moet ook het eerste
vonkje kunnen doven. Motivatie en gevoel voor urgentie
zijn daarom bepalend voor het afzwakken van gedrag
zodra de nieuwberichten weer wat hoopvol worden…..
Betekenis voor een groep
Stel dat je met een groepje gaat vergaderen, een
dag op de hei. Wat zou je dan hebben aan deze
LMRA? Je zou het een dag tevoren samen kunnen in-
vullen tijdens een virtuele workshop. Stel dat één per-
soon R0=0,5 scoort en vertelt dat hij een kwetsbaar ge-
zinslid heeft. En er is ook iemand die R0=1,5 scoort,
vooral dankzij zijn puberkinderen uit de eerdere relatie
van zijn vrouw. Kun je als leidinggevende een veilige
dag garanderen door je aan alle regels te houden? Of
zou je de conclusie trekken dat het nog te vroeg is voor
een fysieke bijeenkomst….. ?
En kun je dit als leidinggevende wel vrij beslissen? Of is
er een voelbare druk van bovenaf? Het is belangrijk dat
iedereen het veilig kan invullen, vooral omdat scores
van persoonlijke omstandigheden afhangen.
Hoe werkt het?
Anders dan bij het voldoen aan de regels meten
we nu ook het opgestapelde risico. En omdat het alle-
maal vage grenzen zijn, proberen we ook de sociale
druk en motivatie te schatten. Met een korte instructie
vullen we het kaartje in en tellen gewoon de gestapelde
score op.
Wanneer je het binnen een organisatie wilt toepassen is
het de moeite waard om deze grove schatting te verfij-
nen en de scores te ijken met de echte getallen.
Maar … het belangrijkste is het binnenste buiten draai-
en van het probleem; stoppen met algemeenheden en
richten op je eigen invloed. Van het omgaan met gren-
zen naar het doel: minder besmet-
tingskansen.
Vriendelijke groeten
Leo Monhemius
leo@monhemius.nl
www.monhemius.nl
+31-655174905
Bij een grote bouwonderneming start het werk vanuit “de keet”.
Maar het aantal mensen is op maximaal 4 gesteld als “Corona-
maatregel”.
Wie wel eens binnen is geweest weet dat je bijna met de neuzen
tegen elkaar zit aan een piepklein tafeltje. Volgens de regels?
Maar is het verstandig?
In een ziekenhuis worden natuurlijk alle regels gevolgd. Toch
zie ik achter de balie medewerkers over elkaars schouder
naar beeldschermen kijken en formulieren invullen.
Bedrijfsblindheid? Juist hier wil je geen onderlinge besmettin-
gen bij personeel.
In het kantoor van een snel groeiend bedrijf ontstaat druk
om toch elkaar te zien. Er zijn veel nieuwe medewerkers.
De CEO houdt iedereen aan alle regels, maar in de kanti-
ne zie ik toch gezelligheid.
En veel personeel reist met openbaar vervoer. Dat risico
komt er dus bij.

3. Monhemius
Newsletter January 2021
Corona Footprint, home stretch;
Estimate your own contribution to the R0 value with LMRA.
.
Like the climate, corona is a crisis
with a delay or lag.
Politicians wait for urgency, but this
only arises when the symptoms are
becoming visible. The hospitals at
Corona are filling up, but three
months earlier the infections per
week started to double.
With the climate, the temperature is
already too high and atmospheric
CO2 has risen from 300 ppm to 420
ppm, but 50 years ago the Club of
Rome warned that corrective action
was urgently required.
Corona footprint can help to pick up
the thread again after the pandemic,
without living from crisis to crisis
again. Would we now also learn to deal
with the climate differently?
We turn the crisis inside
out, from general informa-
tion on television to your
personal situation.
A trick from the LEAN
toolbox.
We estimate your contri-
bution to R0 from your be-
havior over the past two
weeks. You can use it to
change your own behavior
today and for the next two
weeks.
It is also known from safety science,
Last Minute Risk Assessment or LMRA.
Is the meeting today wise to proceed?
Even when we comply with all the rules?

4. Second Wave
How did it come to this. When writing my last
newsletter, we hoped to stay in calm waters. But
despite all the knowledge, we just let it happen
again; a second and even third wave.
In this newsletter I apply a LEAN technique: pull-
ing the problem inside out. After all, you can't change it
yourself? But you can react differently yourself. So I will
stop with general philosophy, but only look at how you
can estimate where you are today by your own behavior
over the past two weeks. Such that you can do some-
thing with it today and for the next two weeks. It looks a
bit like a technique from safety science: Last Minute
Risk Assessment, or LMRA for short.
Accumulation of risks !
We assume the reproduction number R0 must remain
below 1 to control the pandemic, and a lot lower than 1
to reduce the spread considerably. But if you are going
to do what you intended to do today, what is your contri-
bution? We have rules. But each activity still has a risk;
later we will try to estimate the accumulated risk. It is
precisely the accumulated risk that is important. If you
stay within the rules every day, everything together can
become too much. So all questions are not just about
today, but about the past two weeks before any incuba-
tion period.
1 Do you have symptoms ? (0,1 - 0,4)
Easier said than done, and if you say take step 1
you should also take step 2: get tested! There is quite a
barrier in speaking out complaints because you cannot
step back then. You must go in quarantine until the re-
sults are available. Maybe you have discussed with
your family that you probably just caught a little cold?
But when they laugh about the virus at work, do you tell
them there too? As long as you don't see anyone, you
can postpone it. After all, can you also be contagious
without complaints? So how guilty would you feel if you
turned out to be a source of contamination…..
2 Your contacts ? (0,1 - 0,4)
Have you only been to the supermarket for the
weekly groceries? Or have you also been to work a few
times? Maybe twice a bite and a drink with acquaintanc-
es, neatly distancing 1.5 meters of course! And you
once travelled by train, where a fellow traveler behind
you had ticklish cough…..
3 Behavior of your bubble? (0,1 - 0,4)
The risk of infection between children is smaller
than in adults, but what about children aged 12 where
half the school is ill? And between children who are al-
most 18? Or when your partner works in nursing or edu-
cation, and feels pressure to go to work with symp-
toms? What if you live in a large household with a num-
ber of adult children? You not only run a risk yourself,
but you also ride with your bubble…..
4 Close to the limits? (0,1 - 0,4)
Of course we follow the rules, but maybe you
talked to your 90-year-old mom for a short time and
were too close? Or romped with an adolescent son who
became just too much with all the stay at home. You
woke up coughing one morning and called for a test.
But after an hour on hold, things actually got better. You
did stay at home for two days ..... The limits are not
hard, but it is true that close to the limits the risk in-
creases rapidly, which is why it appears separately in
the score.
5 Motivation the sake of all?(0,1 - 0,4)
Motivation is also an important factor. I know
many people who think that the reins can be released
when the infection is low. The chances of getting sick
may be small, but that's how the second wave started.
And so there has also been a third wave. That is why
motivation is a separate factor. The fire-resistant blan-
ket must also be able to extinguish the first spark. Moti-
vation and sense of urgency are therefore decisive for
weakening behavior as soon as the news reports be-
come somewhat hopeful again…..
Impact for a meeting
Imagine you are planning a meeting with a group,
a day in green. What would you gain from this LMRA?
You could have a virtual workshop the day before. Im-
agine that one person scores R0 = 0.5 and says that he
has a vulnerable family member. And there is also
someone who scores R0 = 1.5, mainly caused by his
adolescent children from his wife's previous relation-
ship. As a manager, can you guarantee a safe day by
obeying all the rules? Or would you conclude that it is
too early for a physical meeting…..?
And can you as a manager decide freely? Or is there a
tangible pressure from above? It is important that every-
one can complete it safely, especially since scores de-
pend on personal circumstances.
How does it work?
Unlike when complying with the rules, we now
also measure the accumulated risk. And because the
boundaries are all vague, we also try to estimate social
pressure and motivation. With a short instruction we fill
in the ticket and simply add up the stacked score.
If you want to apply it within an organization, it is worth-
while refining this rough estimate and calibrating the
scores with the real numbers.
But… the most important thing is turning the problem
inside out; stop generalities and focus on your own in-
fluence. From dealing with boundaries to the goal: re-
ducing risk of infection.
Kind regards
Leo Monhemius
leo@monhemius.nl
www.monhemius.nl
+31-655174905
At a large construction company, the work starts from “the
shack”. But the number of people has been set at a maximum of
4 as a “Corona measure”.
Anyone who has ever been inside knows that you are almost
sitting with your noses together at a tiny table. Within the rules?
But is it wise?
Of course, all rules are followed in a hospital. Yet behind the
desk I see employees looking over each other's shoulders at
screens and filling in forms.
It is precisely here that you do not want any mutual infections
among personnel.
In the office of a fast-growing company, there is pressure
to meet in person and come to the office. There are many
new employees. The CEO urges everyone to follow all
rules, but I still see fun in the canteen.
And many staff travel by public transport. So that risk is
added.