2. θεσμός της δουλείας
ίσχυσε στις ΗΠΑ από την ίδρυσή τους έως
το 1865, καθώς αυτός προυπήρχε στις
περιοχές υπό βρετανική, γαλλική ή
ισπανική διοίκηση. Περί τα τέλη του 18ου
αιώνα και έως τη δεκαετία του 1840 η
δουλεία είχε πρακτικά παύσει στις βόρειες
πολιτείες αλλά συνέχισε να ισχύει στις
νότιες έως το 1865.
Ο
3. πορεί ακόμα και σήμερα η κατάσταση να μην είναι ιδανική,
ωστόσο τίποτα δεν συγκρίνεται με τις συνθήκες που
επικρατούσαν πριν από 150 χρόνια. Εξαντλητική δουλειά σε
βαμβακοκαλλιέργειες στο Μισισιπή ή σε καπνοκαλλιέργειες
στη Βιρτζίνια. Βασανιστήρια, ξύλο, προσβολές, βιασμοί, ακόμα
και δημοπρασίες, όπως έκαναν με τα ζώα. Η μεταχείριση που
επέβαλαν οι Άγγλοι στην πρώην αποικία τους ήταν
απάνθρωπη. Στη Νότια Καρολίνα το 54% του πληθυσμού ήταν
μαύροι δούλοι.
Μ
4. ίναι στα 1619 όταν για πρώτη
φορά εμφανίζεται η δουλεία στη
Βόρεια Αμερική. Το πλήρωμα ενός
ολλανδικού πλοίου διαπράττει μια
αποτρόπαια εμπορική συναλλαγή:
αποβιβάζει στην πόλη Jamestown της
Βιρτζίνια είκοσι μαύρους Αφρικανούς
σαν αντάλλαγμα κάποιων αγαθών.
Αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να
περπατήσουν δεκάδες χιλιόμετρα
κάτω από τις χειρότερες συνθήκες,
μέσα από την αφιλόξενη αφρικανική
ενδοχώρα, μέχρι τις δυτικές ακτές της
Αφρικής. Στη συνέχεια πεινασμένοι,
πληγωμένοι, και συχνά άρρωστοι,
τους δένουν με αλυσίδες και τους
στοιβάζουν κυριολεκτικά σαν
εμπόρευμα στα αμπάρια των πλοίων
που περιμένουν στην ακτή για να
τους μεταφέρουν στην αμερικανική
ήπειρο μέσα από ένα πολυήμερο
ταξίδι στον ωκεανό, κάτω από
απερίγραπτα απάνθρωπες συνθήκες.
Ε
6. ι καπετάνιοι στοίβαζαν συνήθως 350 με 600
σκλάβους στα πλοία τους, με τα αμπάρια να είναι τόσο
γεμάτα, ώστε οι άτυχοι Αφρικανοί να μπορούν να
κουνηθούν ελάχιστα κατά τους δύο μήνες που
διαρκούσε το ταξίδι. Πολλοί πέθαναν από αρρώστιες,
καθώς αναγκάζονταν να κοιμούνται πάνω στα ούρα
τους και στα περιττώματά τους, ενώ πολλοί ακόμη
αυτοκτόνησαν πηδώντας στη θάλασσα. Ακόμα και οι
ναύτες δεν ήθελαν να σαλπάρουν με δουλεμπορικά,
καθώς κι εκείνοι συχνά πέθαιναν απ’ τις ίδιες
ασθένειες. Αυτό βέβαια ήταν καλό για τους
καπετάνιους και τους ‘επιχειρηματίες’, γιατί φτάνοντας
στον προορισμό τους, είχαν λιγότερο προσωπικό για
να πληρώσουν…
O
8. ε το που έφταναν οι σκλάβοι
στον ‘Νέο Κόσμο’, κρατούνταν σε
στρατόπεδα συγκέντρωσης συνήθως
στην Καραϊβική. Η δυσεντερία θέριζε
σε αυτά τα μέρη και ήταν η κύρια
αιτία θανάτου. Υπολογίζεται ότι
περισσότεροι από 5 εκατομμύρια
σκλάβοι πέθαναν εκεί από
δυσεντερία.
M
9. ο 84% των σκλάβων που κατέληγαν στον ‘Νέο
Κόσμο’, περνούσε όλη τη ζωή του δουλεύοντας σε
ζαχαροφυτείες. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πωλούνταν
στη Βραζιλία.
Τ
10. ο 1641, η Μασαχουσέτη υπήρξε η
πρώτη αποικία που αναγνώρισε τη
δουλεία ως νόμιμο θεσμό. Αλλά ήδη ο
Κλήρος θεωρούσε τη δουλεία «θέλημα
θεού». Και οι επιστήμονες
προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι οι
Μαύροι αποτελούσαν ένα ολιγότερο
εξελιγμένο « υποείδος» της ανθρώπινης
φυλής στο οποίο ο ρόλος του δούλου
«ταίριαζε γάντι».
T
11. ο 1793 ψηφίζεται νόμος που θεωρεί εγκληματική ενέργεια το να παράσχεις άσυλο σε
δραπέτη-δούλο, ή να παρεμποδίζεις με οιοδήποτε τρόπο τη σύλληψη ενός δούλου. Ο
περιβόητος «Νόμος του Δραπέτη Δούλου» επιτρέπει σε κάθε ομοσπονδιακό Σερίφη να
συλλαμβάνει δραπέτες δούλους αλλά επίσης να ζητάει τη βοήθεια των άλλων λευκών.
Πρόσθετα, ένας Μαύρος μπορεί να συλληφθεί ως δούλος με μόνον την ένορκη μαρτυρία
ενός Λευκού, χωρίς να υπάρχει δικαίωμα αμφισβήτησης αυτής της μαρτυρίας στο
δικαστήριο.
Τ
12. ι ποινές που επιβάλονταν
στους δούλους ήταν, φυσικά,
διαφορετικές και πολύ
σκληρότερες από αυτές στους
λευκούς. Συνηθισμένες ποινές
ήταν η αποκοπή των αυτιών, το
κάψιμο της σάρκας με
πυρακτωμένο σίδερο και καυτό
νερό, το μαστίγωμα και ο
ευνουχισμός. Η τελευταία ποινή
όμως δεν χρησιμοποιούνταν
συχνά καθώς οι σκλάβοι
χρησίμευαν και σαν
αναπαραγωγικές μηχανές. Οι
γυναίκες και τα κορίτσια στην
εφηβεία, βίωναν τη σεξουαλική
εκμετάλλευση. Τα παιδιά, αγόρια
και κορίτσια, χρησιμοποιούνταν
συνήθως για σκληρή εργασία ή
πωλούνταν.
Ο
13. «Έναν χαζούλη νεαρό» πουλούσε ο
έμπορος Λέβι Σιούντουθ στο
σκλαβοπάζαρο του Παρισιού στις 4
Δεκεμβρίου του 1865 στην
αμερικανική πολιτεία του Κεντάκι.
τίτλος στην αγγελία
της εφημερίδας ήταν «πωλείται νέγρος».
Ο νεαρός Τζον θα πήγαινε σε όποιον
πρόσφερε «τα λιγότερα».
Η αυτοσαρκαστική αγγελία έκρυβε και
μια αλήθεια. Ο έμπορος σκλάβων ήξερε
πως δεν θα μπορούσε πια να κερδίσει
πολλά όπως διαμορφωνόταν η
κατάσταση στις νότιες πολιτείες των
ΗΠΑ. Τρεις εβδομάδες αργότερα
πράγματι, στις 18 Δεκεμβρίου του 1865,
μια από τις πιο σκοτεινές και θλιβερές
σελίδες της αμερικανικής ιστορίας
τελείωνε. Τουλάχιστον τυπικά. Ο
Πρόεδρος των ΗΠΑ Άντριου Τζόνσον
επικύρωνε με την υπογραφή του νόμο
που απαγόρευε τη δουλεία.
O
14. νάμεσα στους Αφρικανούς
που δίνονταν για σκλάβοι στους
Ευρωπαίους δουλεμπόρους,
υπήρχαν και αρκετοί εγκληματίες
και φυλακισμένοι. Οι ντόπιες αρχές
προτιμούσαν να τους πουλήσουν
και να βγάλουν κέρδος, παρά να
τους τιμωρήσουν όπως όριζε ο
νόμος.
Α
15. ο βαμβάκι αποτελούσε τη
μεγαλύτερη βιομηχανία των ΗΠΑ τον 19ο
αιώνα. Επίσης αποτελούσε την κυριότερη
ασχολία των δούλων, ως συλλέκτες
βαμβακιού.
Τ
16. ιλιάδες μαύροι κατατάχθηκαν στο στρατό στις
βόρειες πολιτείες και πολέμησαν εναντίον των Νότιων σε
έναν πόλεμο που δεν ξεκίνησε λόγω της δουλείας αλλά
συνεχίστηκε στο όνομά της. Η περίοδος της δουλείας ήταν
όμως γενικότερα μια άθλια περίοδος. Όταν τερματίστηκε οι
κύριοι των μαύρων σε πολλές περιπτώσεις
δεν καταλάβαιναν γιατί αυτοί ως ελεύθεροι πλέον πολίτες
ήθελαν να φύγουν μακριά. Ήταν πεπεισμένοι ότι τους
φέρονταν καλά. Μια πραγματικά πολύ σκοτεινή σελίδα
στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στην Ουάσινγκτον πάντως σχεδιάζεται η δημιουργία ενός
Αφροαμερικανικού Μουσείου, όπου θα παρουσιάζονται και
λιγότερο γνωστές πτυχές, όπως για παράδειγμα συντρίμμια
πλοίων με σκλάβους.
X
17. Φρέντρικ Ντάγκλας (1818-1895):ο πρώτος ηγέτης
Aφού δραπέτευσε από τα δεσμά του, ο Ντάγκλας
εκδίδει την αυτοβιογραφία του (1845) και περιγράφει
το βίωμα της σκλαβιάς. Σύντομα η φήμη του φτάνει
σε κάθε άκρη των ΗΠΑ και γίνεται ο πρώτος μαύρος
επαναστάτης. Παροτρύνει τους μαύρους να
πολεμήσουν τους Νότιους στον εμφύλιο πόλεμο και,
με το πέρας αυτού, παίζει καθοριστικό ρόλο στη
νομοθέτηση του τέλους της σκλαβιάς.
18. τα τέλη του 1865, μετά το τέλος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, μια ομάδα
ηττημένων αξιωματικών του Νότου συνωμότησαν για να συγκροτήσουν μια λέσχη
κοινωνικών συναναστροφών στο Πουλάσκι του Τενεσί.
Ονόμασαν την ομάδα Κου Κλουξ Κλαν. Για τα επόμενα 150 χρόνια ο ρατσισμός και η βία της
Κλαν θα παραμόρφωναν τη ζωή των Αμερικανών. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της, τα
μέλη της Κλαν λιντσάρισαν, βίασαν και δολοφόνησαν, διαπράττοντας τρομοκρατικές
ενέργειες, διασπείροντας ρατσιστική προπαγάνδα και τρομοκρατώντας τους Αμερικανούς
μαύρους για να μην ασκούν τα δημοκρατικά εκλογικά τους δικαιώματα. Ταυτόχρονα, μαύροι
και λευκοί Αμερικανοί έχουν αγωνιστεί ενάντια στην τυραννία της Κλαν – και όχι μόνο στα
δικαστήρια.
Σ
19.
20. ς αποτέλεσμα της νίκης της Ένωσης στον Εμφύλιο
Πόλεμο και της επικύρωσης της Δέκατης Τρίτης
Τροποποίησης του Συντάγματος (1865), σχεδόν τέσσερα
εκατομμύρια σκλάβοι ελευθερώθηκαν. Η Δέκατη
τέταρτη τροποποίηση (1868) παραχώρησε στους
Αφροαμερικανούς την υπηκοότητα και η Δέκατη πέμπτη
τροποποίηση (1870) εγγυήθηκε το δικαίωμα ψήφου
τους. Ωστόσο, η περίοδος της ανοικοδόμησηςήταν
περίοδος απογοήτευσης για τους Αφροαμερικανούς,
γιατί αυτές οι νέες διατάξεις του Συντάγματος συχνά
αγνοούνταν, ιδιαίτερα στο Νότο.
Ω
21. ετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, οι μέχρι πρότι
νος σκλάβοι ρίχτηκαν σε μεγάλο βαθμό με τους πενι
χρούς πόρους τους. Χωρίς γη, άρα και περιουσία, ξε
ριζωμένοι, κυκλοφορούσαν αναζητώντας δουλειά. Γ
ενικά δεν είχαν επαρκή τροφή, ρούχα και στέγη.
Μ
22. ι νότιες πολιτείες θεσπίζουν μαύρους κώδικες, νόμους που έμοιαζαν με τους κώδικες
των σκλάβων που περιόριζαν την κίνηση των πρώην σκλάβων σε μια προσπάθεια να τους αναγκάσουν
να εργαστούν ως εργάτες φυτειών,συχνά για τους πρώην αφέντες τους, με παράλογα χαμηλούς μισθούς
.
This Photo by Unknown author is licensed under CC BY.
Ο
23. ν και οι Αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ υποτίθεται ότι εδώ και δεκαετίες είναι ‘ελεύθεροι’, ωστόσο μέχρι
πρόσφατα ίσχυαν νόμοι που τους διαχώριζαν από τους υπόλοιπους Αμερικανούς ως προς τα δικαιώματα τους, όπως
εκείνα της ιδιοκτησίας, της εκπαίδευσης ή της εργασίας. Τον Νοέμβριο του 2000 η Αλαμπάμα έγινε η τελευταία πολιτεία
που κατάργησε τον νόμο που απαγόρευε τον γάμο μεταξύ λευκών και μαύρων πολιτών. Αν και το Ανώτατο Δικαστήριο
των ΗΠΑ είχε απαγορεύσει στην Αλαμπάμα να επιβάλλει αυτόν τον νόμο, αυτή η απαγόρευση παρέμενε τυπικά στα
βιβλία.
A