2. Vorige keer In het vorige hoofdstuk heeft Luuk aan zijn kinderen verteld over de Challenge, zijn William, Lindsay en Kelsi opgegroeid, is Lily lid geworden van de tuinvereniging waarmee ze een wensput heeft verdiend, is Ilse begonnen met geld verdienen, zijn Marnix en Milan begonnen met daten, daten en nog eens daten en bleek Tamara zwanger te zijn. Weet iedereen het weer? Mooi.
3. Challengefields 1 ‘Stom onkruid. Het groeit veel sneller dan de groenten zelf.’ Lily heeft besloten om zelf ook maar eens in de tuin te gaan werken. Haar lidmaatschap bij de tuinvereniging heeft ze eigenlijk alleen maar te danken aan haar vader en grootvader.
4. En ondanks het mopperen wat ze doet, vindt Lily het werken in de tuin zo erg nog niet.
5. Terwijl Lily flink in de tuin aan het werk is, doet haar moeder het tegenovergestelde. Tamara ligt het grootste deel van de dag in bed.
6. Dat komt vooral door Luuk. Hij wilt dat ze haar rust houdt en hij gaat regelmatig even bij Tamara kijken of alles goed is en of ze iets nodig heeft.
7. “Luuk, let je ook wel een beetje op jezelf?” vraagt Joey wanneer Luuk voor de zoveelste keer de trap afkomt. “Ja pap…”
8. “Ik meen het. Het is begrijpelijk dat je bezorgd bent, dat zijn we allemaal. Maar Tamara heeft niks aan je als je straks zelf uitgeput instort.” “Ik… Ja. Maar ik wil er gewoon voor haar zijn. Als het kon, zou ik de zwangerschap zo van haar overnemen. Ik wil niet dat ze het zo zwaar heeft.”
9. “Dat weet ik. En dat weet Tamara ook.” Joey zucht. Dan geeft hij Luuk een knuffel. “Het komt wel goed, echt waar.”
10. Challengefields 4 Marnix is vooral bezig met meisjes. Veel meisjes. Het grootste deel van zijn tijd is hij bezig met daten.
11. En wanneer hij dat niet doet, werkt hij aan zijn auto. Nu lijkt het nog nergens op, maar Marnix weer zeker dat het een prachtige wagen zal worden.
12. Op een middag wordt Larissa opgeschrikt door de bel en wanneer ze opendoet, is ze erg verbaast. “Nikki?” “Hoi zus!” zegt Nikki vrolijk en ze geeft Larissa een knuffel. “We droppen even bij je binnen, als je dat niet erg vindt.” “Natuurlijk niet.” zegt Larissa meteen. Dan valt het kwartje pas. “We?”
13. “Ja, we. Jason is meegekomen. Hij wil erg graag zijn familie ontmoeten.” zegt Nikki en Larissa draait zich om naar een roodharig knulletje. “Hallo Jason, ik ben je tante Larissa.” “En ik ben dus Jason.” zegt Jason en hij geeft Larissa een hand. “Kom maar mee naar binnen.” zegt Larissa. “Dan kan je Marnix ontmoeten. Hij is je neef.”
14. “Hallo Marnix!” roept Jason wanneer hij zijn neef ziet. “Uhm, hallo.” “Ik ben je neefje Jason! Zullen we spelen?” Marnix kijkt even verbaast op naar zijn moeder. Zij knikt dat het goed zit en dus zegt Marnix: “Is goed.”
15. En Marnix merkt al snel dat hij het met Jason net zo goed kan vinden als met zijn andere neefjes en nichtjes.
16. Nikki kijkt verbaast naar de twee jongens. “Je zoon is erg goed met kinderen. Een familiesim?” “Zijn vader zou willen dat het zo was.” zegt Larissa lachend. “Hij is een romantieksim.” “Oh. Nou, Ann ook, maar zijn is absoluut niet zo geweldig met haar zoon.”
17. Larissa kijkt verbaast op. “Heeft Ann ook een zoon?” “Jup.” zegt Nikki en ze neemt een slokje van haar thee. “Kleine Tim. Zijn vader Constantijn is dol op hem, maar volgens mij krijgt Ann steeds meer spijt van haar huwelijk. Ik zie haar steeds vaker naar andere mannen kijken.” Ze zucht. “Zolang het maar bij kijken blijft, nietwaar? Ik ben ook geen familiesim, maar ik zou niks kunnen doen waardoor Jason geraakt wordt. En ik wil Sammie ook absoluut niet kwijt.”
18. “Ik hoop dat Ann haar verstand gebruikt…” zegt Larissa. “Je bent niet de enige die dat hoopt.” mompelt Nikki. “Al is het maar voor Tim.”
19. Challengefields 3 Marnix is niet de enige die flink aan het daten is. Milan doet zeker niet voor zijn neef onder.
20. Milan heeft zelfs veel meer dates dan Marnix. Milan loopt dan niet met iedereen te zoenen, maar gezellig heeft hij het wel.
21. En met de hoeveelheid dates die hij uiteindelijk wil hebben gehad, maakt hij ook geen onderscheid tussen jongens en meiden.
22. En zelfs wanneer een van die jongens een keer iets meer wilt dan alleen kletsen en lol trappen, maakt Milan daar geen probleem van. Zolang ze maar beseffen dat er niks blijvends is.
23. Op een ochtend sluipt de zigeunerin die Milan aan een flink deel van zijn dates helpt voor het huis langs.
24. Uit de zak die ze bij zich draagt haalt ze een oude lamp. Ze zet die lamp op de grond en gaat dan snel weer weg.
25. Kristof is de eerste die de lamp opmerkt. “Lieverd!? Er staat hier zo’n oude lamp voor de deur! Wat moet ik ermee doen!?” roept hij naar binnen. “Wrijf erover en kijk of er een geest uitkomt!” roept Esmay lachend terug. Dat brengt Kristof ook aan het lachen en vrolijk wrijft hij over de lamp.
26. Maar hij schrikt enorm wanneer er echt een geest uit de lamp komt, die hem verteld dat hij drie wensen mag doen. “Esmay!? Dit geloof je nooit!”
27. Esmay gelooft het eerst inderdaad niet, maar wanneer ze ‘s avonds zelf over de lamp wrijft, kan ze niet meer ontkennen dat het echt werkt.
28. “Dus ik kan echt 3 wensen doen?” vraagt ze ongelovig aan de geest. “Ja, dat kan echt.” zegt de geest geduldig. In de loopt van de tijd heeft hij wel meer sims gezien die er niets van geloven. “Nou, dan… Dan wens ik geld. Na de laatste verbouwing zitten we een beetje krap bij kas, dus dat zou wel handig zijn.”
29. “Stap even achteruit.” zegt de geest. Esmay doet netjes wat haar gezegd wordt. En dat is maar goed ook, want op de plek waar ze stond ploft opeens een grote zak geld neer. Even is Esmay met stomheid geslagen. Dan kijkt ze op naar de geest. “Bedankt!” “Geen probleem. Laat het me maar weten als jullie hebben besloten wat de volgende wens wordt.” zegt de geest en hij gaat terug zijn lamp in.
30. Challengefields 1 Luuk heeft naar zijn vader geluisterd en is daardoor ook wat meer ontspannen. Maar nog steeds is hij veel bij Tamara te vinden. “Je hoeft me echt niet overal te volgen.” zegt Tamara op een moment dan ook een beetje gepikeerd. Zuchtend zegt Luuk: “Dat weet ik. Maar ik kan het niet helpen, ik wil gewoon bij je in de buurt blijven.”
31. “Ga schilderen of zoiets. Dan ben je lekker bezig, maar toch in de buurt van de slaapkamer als ik opeens wel wat nodig blijk te hebben.”
32. Dat vindt Luuk een goed idee wanneer Tamara weer slaapt, gaat Luuk schilderen. Ruben staat ook al bij een schildersezel en kijkt uit zijn ooghoeken naar zijn vader. “Papa?” “Wat is er, Ruben?” “Als de baby een jongen is, ben ik dan nog steeds stamhouder?”
33. Daar had Luuk zelf ook al over nagedacht en hij heeft zijn antwoord dus al klaar. “Jij blijft gewoon stamhouder, jongen. Ik heb je al gezegd dat je stamhouder bent en dat zal niet veranderen door de baby. Niet zolang jij stamhouder wilt blijven.” “Ik wil wel stamhouder blijven.” zegt Ruben meteen. “Mooi zo, dan blijf je dat ook.”
34. Challengefields 3 Esmay heeft het schoolhoofd van de particuliere school uitgenodigd. Milan en Ilse zitten op die school, maar de jongere kinderen nog niet.
35. Maar na een gezellig gesprek en een rondleiding zijn ook Lis, Sil en Kelsi toegelaten op de particuliere school.
36. Al had dat misschien anders gelopen als het schoolhoofd had gezien hoe 1 van de kinderen zich gedraagt. “William. Wil je zien wat ik hier heb?” vraagt Lis. Will knikt enthousiast. “Zien, zien!”
37. “Ik heb een raket. Mooi hè?” “Mooi! Mag ik mee spelen?” “Pak hem maar.”
38. “Kan niet bij. Lager.” zegt William wanneer het hem niet lukt de raket te pakken. “Nee, niet lager.” zegt Lis met een gemeen lachje.
39. “Lis, ik kan niet bij…” zegt William droevig. “Nee, natuurlijk niet. Je bent ook maar een zielige kleine baby.” zegt Lis lachend. “Niet!” “Jawel. Je bent een zielig, klein, vervelend-” “Wat is hier aan de hand!?”
40. Lis schrik enorm van Ilse. “Niks. Er is niks.” Ilse kijkt van Lis naar William, die op het punt van huilen staat.“Dit noem jij niks?” “Ach, ik mag dat joch toch wel een beetje plagen?”
41. “Dat ‘joch’ is wel je kleine broertje.” zegt Ilse met een stem die ze normaal alleen op haar werk gebruikt. “Nou en?” zegt Lis uitdagend. “Naar je kamer jij. Nu!” “Je bent mijn moeder niet!”
42. Ilse is normaal niet gemeen tegen haar broertjes en zusjes, maar nu zegt ze op flink dreigende toon tegen Lis: “Nee, dat ben ik niet. Maar ik kan mam wel halen en vertellen wat je deed. Dan zit je volgens mij in veel grotere problemen.” Lis slikt. “Uhm, ik ga naar bed.” mompelt ze en ze gaat snel haar kamer binnen.
43. Dan loopt Ilse naar William. Die steekt zijn armpjes omhoog naar zijn zus. “Knuffel?” Ilse tilt haar broertje op. “Natuurlijk krijg je een knuffel.” William slaat zijn armpjes stevig om Ilse heen. “Ilse lief.” “Ik ben blij dat jij dat vindt, Will. Zo zal niet iedereen er nu over denken.” zegt Ilse met een zucht.
44. Challengefields 1 “Ja, die ligt!”roept Ruben enthousiast tijdens een potje Maak De Lama Niet Wakker. “Als je nog harder roept, valt de toren alsnog.” plaagt Tamara.
45. Dan is het Joey’s beurt. Voorzichtig brengt hij zijn stokje naar de stapel. “Boe!” roept Ruben dan ineens. Joey schrikt enorm, maar laat de toren niet vallen. Lily lacht. “Ruben, plaag opa en zijn oude hart niet zo.” “Hé, mijn hart kan heel wat hebben, hoor!” zegt Joey quasi verontwaardigd.
46. “Goedemorgen.” zegt Luuk, die de slaapkamer uitkomt. “Ik dacht dat je wilde uitslapen? Het is nu nog niet eens licht.” zegt Tamara verbaast. “Denk je dat ik kan slapen met dat geschreeuw hier?” vraagt Luuk. “Maar ik vind het niet erg. Vroeg opstaan heeft ook zijn voordelen.”
47. “Dat heeft het zeker.” zegt Tamara terwijl ze voorzichtig opstaat. “Nu ben je tenminste wakker tijdens de geboorte van je jongste kind.” “Bedoel je… Komt de baby nu?”
49. “Mama! Mama, wat is er?” vraagt Ruben geschrokken. “Je broertje of zusje komt eraan.” zegt Joey, aangezien Tamara het te druk heeft om te reageren. “Maar mama heeft pijn. Wat moeten we doen?” “We kunnen niks doen, Ruben. Dit moet je moeder zelf doen.”
50. En uiteindelijk gaat het Tamara ook prima af en houdt ze haar jongste kindje vast. “Hallo kleine meid. Wat ben je mooi. En je hebt net als je zus mijn ogen, maar het haar van je oma.”
51. Tamara geeft het meisje aan een trotse vader. Na gekeken te hebben of alle vingertjes en teentjes eraan zitten, knuffelt Luuk het meisje voorzichtig. “Welkom in de familie, Britt.”
52. Dan draait hij zich naar Lily toe. “Wil jij haar even vasthouden?” Lily begint te stralen. “Mag dat?” “Natuurlijk.” zegt Luuk en hij legt Britt voorzichtig in haar armen.
53. “Ik wil ook kijken!” roept Ruben. “Dan moet je wel rustiger doen.” zegt Lily. Ruben is meteen stil. Nieuwsgierig kijkt hij naar het kleine meisje. “Wauw, ze is schattig zeg.” zegt hij zachtjes.
54. Tamara en Luuk kijken vertederd toe. “Nu hebben we drie prachtige kinderen.” zegt Luuk trots en hij pakt Tamara vast. “Ik ben zo trots op je.” Tamara bloost. Dan zegt ze plots: “Maar alsjeblieft, drie is toch wel genoeg?” “Drie is zeker genoeg.” zegt Luuk lachend en hij geeft zijn vrouw een zoen.
55. Een tijdje later zitten Luuk en Tamara op de bank, Luuk met zijn neus in een boek. “Luuk, ik denk dat ik zo ga werken.” “Hmm? Sorry, wat zei je?” vraagt Luuk, die opkijkt van zijn boek. “Ik ga werken.”
56. “Is dat wel verstandig?” “Ja, ik voel me prima nu ik niet meer zwanger ben.”
58. Luuk moet zelf ook werken en de kinderen zijn naar school, dus Joey brengt zijn tijd door met zorgen voor Britt. “Drink maar lekker op. Daar wordt je groot en sterk van. En weet je, met jou erbij heb ik nu een compleet elftal aan kleinkinderen.” Dan gaat de bel.
59. Joey loopt met Britt in zijn armen de woonkamer in om te kijken wie er is. Daar doet Willem net de deur open voor Esmay. “Wat een schatje!” zegt Esmay meteen wanneer ze Britt ziet. Joey knikt. “Dat is ze zeker.”
60. Willem biedt aan om Britt naar boven te brengen en Joey geeft zijn jongste kleindochter met de butler mee. Esmay kijkt de twee na. Dan draait ze zich om naar haar vader. “Ze zijn zo lief op die leeftijd. Ik zou er haast zelf nog een kindje van nemen.” “Dat doe je toch niet, hè?” Esmay schudt haar hoofd. “Nee, zeven kinderen is genoeg. Het is nu enorm druk in huis. Maar wel heel gezellig.”
61. “Ik vind het eerlijk gezegd ook heerlijk, zo met de paar kleinkinderen die ik hier in huis heb. Vooral omdat ik nu niet voor ze hoef te zorgen, dat doen de ouders. Al vind ik een flesje geven natuurlijk niet erg.” “Zolang je de luiers maar niet hoef te doen, hè pap?” vraagt Esmay plagend. “Dat heb je goed geraden. Maar ik ben blij dat je er bent. Ik wilde nog even met je praten.” “Oh, waarover?”
62. “Nou…” zegt Joey een beetje ongemakkelijk. “Ik begin nu toch ook aardig oud te raken. En mijn tijd zit er dus langzaamaan ook aan te komen.” “Pap, zeg dat niet. Je hebt vast nog een flinke tijd te gaan!” “Ik zeg ook niet dat Magere Hein over een paar uur voor mijn neus staat. Maar ik wil toch met je gepraat hebben voordat hij er wel is.”
63. “Maar-” “Nee, luister even. Ik weet hoe moeilijk je het had toen je moeder overleed. Dat is logisch, ik vond het zelf ook verschrikkelijk. Maar wanneer mijn tijd is gekomen, wil ik niet dat je weer zo verdrietig bent.” “Pap..” probeert Esmay weer, maar Joey schudt zijn hoofd. “Ik ben blij dat ik hier zo lang mag zijn, maar als mijn tijd daar is, vind ik het niet erg om te gaan. Dan kan ik naar je moeder toe. En ik wil dat je dat onthoudt.”
64. “Ik… Dat zal ik doen, pap.” “Mooi zo.” zegt Joey. Dan zucht hij. “Oké, nu wat anders. Vandaag groeien drie van mijn kleinkinderen op, dus het hoort een vrolijke dag te zijn.” “En precies vandaag moet ik werken.” zegt Esmay. “Oh, ik moet eigenlijk nu ook weer naar huis, anders mis ik mijn carpool nog.”
65. Joey geeft Esmay een knuffel. “Nou, geeft al die kleinkinderen maar een dikke knuffel van me.” “Allemaal? Dan ben ik wel even bezig.” lacht Esmay. “Jij wilde er zoveel.” plaagt Joey. Dan moet Esmay echt gaan.
66. Challengefields 3 “Sil, Lis, komen jullie beneden? Dan kunnen William en Lindsay gaan opgroeien.” roept Kristof vanaf beneden. “O, nou, daar heb ik echt zin in.” mompelt Lis sarcastisch. Sil daarin tegen zegt; “Ik heb er echt zin in! Het is toch leuk dat ze zo even groot als wij zullen zijn?” “Zal wel.” zegt Lis en ze haalt haar schouders op.
67. Ilse en Milan mogen samen de jongste tweeling laten opgroeien.
68. De kaarsjes zijn al snel uitgeblazen en William en Lindsay worden op de grond gezet.
69. Samen staan ze op en wiebelen ze op hun beentjes. Dan springen ze ook samen de lucht in.
70. “Dat was gaaf!” roepen ze in koor. “Mogen we dat nog een keer doen?” vraagt William. Kristof lacht. “Helaas Will, pas wanneer je tiener wordt mag je dat weer doen.”
71. En dus gaan Lindsay en William zich maar omkleden. Iets was William haast nog meer wilde dan zijn zusje, want in zwemkleding wilde hij niet blijven rondlopen.
72. Ilse en Milan maken de wensen op. Ze wensen allebei geld. Milan om de zigeunerin te kunnen betalen en Ilse om een extraatje mee te kunnen nemen naar de universiteit, waar ze hoopt snel naar toe te mogen.
73. En na de laatste wens verdwijnt de lamp in het niets.
74. Challengefields 1 Na hun huiswerk te hebben gedaan, gaan Ruben en Lily bij Britt zitten. Britt is vrolijk met haar babyspeeltjes aan het spelen. “Ze is echt lief.” zegt Ruben na een tijdje naar zijn zusje te hebben gekeken. Lily knikt. “Jij was toen je zo klein was net zo lief.”
75. “Nu niet meer dan?” vraagt Ruben meteen. “Natuurlijk wel.” lacht Lily. Dan komt ze overeind. “Ik geloof dat ik een auto hoor. Tijd om deze dame in bed te leggen.”
76. “Mag ik haar in bed leggen?” Lily schudt haar hoofd. “Laten we dat nog maar niet doen. Als je zo bent opgegroeid, mag je haar wel dragen.” “Oké.” zegt Ruben en hij staat snel op. “Schiet dan wel op, Li, dan kan ik de kaarsjes gaan uitblazen.”
77. Lily legt Britt in bed en gaat dan snel naar beneden, waar Ruben al ongeduldig bij de taart staat. “Mag ik dan nu de kaarsjes uitblazen?” “Ga je gang.” zegt Luuk.
78. Dat laat Ruben zich geen twee keer zeggen en hij blaast de kaarsjes in 1 adem uit.
82. Nadat hij wat andere kleding uit zijn kast geplukt heeft, gaat Ruben naar Britt toe. “Nou zusje, nu ben ik ook groot genoeg om je te kunnen dragen.” Britt brabbelt vrolijk als antwoord.
83. Challengefields 4 Marnix is steeds vaker in gedachten verzonken. Over zijn levenswens en over zijn vele vriendinnetjes. ‘Ik moet toch echt gaan oppassen. Ik heb nu 5 verschillende vriendinnetjes en ik wil ze geen van allen pijn doen. Ik vind ze allemaal even lief en leuk. En ik wil ze ook niet kwijt.’
84. ‘Dus ik moet echt zorgen dat ze niet weten dat ik met zoveel meisjes tegelijk om ga. En dat zal alleen nog maar meer oppassen worden wanneer ik op de universiteit zit.’
85. ‘Want dan wil ik twintig meiden in mijn bed krijgen… Hmm, ik weet mijn levenswens wel uit te kiezen…’
86. Ondanks zijn zorgen wil Marnix toch erg graag naar de universiteit. Al is het maar om niet te veel bij zijn vader in de buurt te zijn. Want Cisko is begonnen met praten tegen zijn planten om de groei te bevorderen. Het helpt misschien wel, maar vreemd is het ook.
87. Verder doen Cisko en Larissa alle klusjes in huis zelf. Reparaties, onkruid wieden in de voortuin, ze vinden het allemaal geen probleem.
88. En Marnix besluit zich nog maar geen verdere zorgen te maken over zijn levenswens en blijft genieten van zijn vriendinnetjes.
89. Challengefields 1 Joey zit in bad, maar erg ontspannend werkt het niet. Hij zit juist enorm te piekeren. Vooral over zijn leeftijd en dat hij waarschijnlijk niet al te lang meer heeft. Dat heeft het opgroeien van Ruben hem extra goed doen beseffen, hoe oud hij wel niet is. Plots schudt hij zijn hoofd. ‘Nee, niet zo piekeren en niet zo negatief doen. Gewoon denken aan wat Christine heeft gezegd. Ik moet nog genieten van de tijd die ik wel heb.’
90. En dus gaat Joey na zijn bad naar Britt toe om haar flink te vertroetelen.
91. Ruben is nu hij op de middelbare school zit ook vroeger uit en besluit die extra tijd te gebruiken om aan zijn levenswens te werken. En dus gooit hij een muntje in de wenspunt met de wens voor vrienden.
92. En net als bij zijn zus, werkt de put prima voor Ruben.
93. Challengefields 3 In huize Dekker is iedereen druk bezig. Zo speelt Lis op de piano en leert Ilse nieuwe recepten uit een kookboek. Dan gaat de deur open en komt Milan fluitend binnen.
94. “Was het gezellig?” vraagt Ilse aan haar tweelingbroer wanneer hij een boek uit de kast pakt. “Mijn date? Ging wel. We hadden niet echt een klik, maar we hebben wel gelachen.”
95. De andere kinderen vermaken zich ook prima. Sil en Kelsi zijn aan het schaken, William golft en Lindsay speelt in haar eentje buiten op de glijbaan. Zij heeft niet echt behoefte aan anderen om zich heen.
96. Die avond is het tijd voor Lis en Sil om op te groeien. “Eindelijk.” zegt Lis. “Het is veel leuker om zelf de kaarsjes te mogen uitblazen dan om te kijken hoe anderen dat doen. En hier zijn altijd zoveel verjaardagen…” “Hé, jij hebt niks te klagen. Milan en ik hebben ook naar jullie eerdere verjaardagen moeten kijken, maar jij bent niet bij onze eerste verjaardagen geweest.” zegt Ilse. Lis is meteen stil en zij en Sil blazen snel de kaarsjes uit.
98. “Deze outfit hou ik.” is het eerste wat Sil zegt na het opgroeien. “Nou, als je het niet erg vindt, doe ik wel wat anders aan. Dit past absoluut niet bij mij!” “En wat hebben jullie gekozen?” vraagt Kristof.
99. “Ik ben nu een Familiesim.” zegt Sil trots. “En jij, Lis?”
101. Dan gaat Lis zich meteen omkleden naar iets wat ze wel geschikt vindt.
102. Lis loopt weer terug naar de keuken, waar Sil nog is. “Wat is jou levenswens?” “Ik wil 3 kinderen zien afstuderen. En jij?” “Sterrenkok worden lijkt me wel wat.”
103. “Heb je al een beetje zin in de universiteit?” “Ja, ik kan niet wachten!” zegt Lily enthousiast. Dan verschijnt er een frons op haar gezicht. “Niet dat ik het hier niet gezellig vind.” “Dat snap ik, Lily.”
104. “Maar op de universiteit kan ik een hoop nieuwe mensen leren kennen en veel nieuwe vrienden maken. Daar verheug ik me erg op.” Luuk knikt. “Ja, de tijd die je op de universiteit doorbrengt zal je ook nooit vergeten. Het heeft een grote invloed op je leven.” Hij rekt zich uit en staat op. “Ik ga Britt maar eens halen. Dan kunnen we gaan kijken hoeveel ze op haar grote zus lijkt.”
105. Even later staat Luuk met zijn dochtertje bij de taart. De rest van de familie juicht enthousiast voor de kleine Britt.
107. En dan houdt Luuk plots weer een peuter vast. “Britt, je lijkt inderdaad als twee druppels water op je zus. Maar ik ga je nu meteen andere kleding aandoen.”
108. Luuk loopt de keuken uit, maar Joey roept hem terug. “Luuk… Ik zou maar even wachten.”
109. “JOEY VAN VELDS. HET IS TIJD.” “Ja, dat snap ik. Jij laat ook lang op je wachten, zeg.” “UHM…” “Snap je niet dat ik mijn vrouw mis? Romantieksim, weet je. Ik heb nu wel lang genoeg zonder haar gedaan.”
110. Luuk barst in tranen uit. Joey draait zich half naar hem toe. “Niet huilen, Luuk. En niet te droevig zijn. Ik mag naar je moeder toe en daar ben ik enorm blij om. Dus geen reden om verdrietig te zijn.”
111. “OKÉ, NU MOETEN WE ECHT GAAN. CHRISTINE WACHT VOL ONGEDULD. VOORDAT IK VERTROK, MOMPELDE ZE VOLGENS MIJ IETS OVER EEN BUBBELBAD.” “Een bubbelbad? Geef me dat drankje maar, ik kom mee!”
113. En dan is een urn alles wat er over is van Joey.
114. Lily loopt de keuken uit met natte wangen. Daar zit Britt op de grond. “Lil, Lil nie huil.” zegt Britt en wanneer Lily bukt om haar op te tillen, wrijft Britt onhandig de tranen van Lily’s gezicht. “Lil nie huil. Huil nie leuk.”
115. Met een waterig glimlachje geeft Lily Britt een knuffel. “Je hebt gelijk, Britt… Ik moet niet huilen, opa zei dat hij dat niet wil.”
116. Net zoals bij het overlijden van Christine verzameld iedereen zich op het kerkhof. “Nou pap, nu heb je hier je eigen plekje bij mam. Precies zoals je wilde. We zullen je missen, maar we zullen proberen niet te verdrietig te zijn. Want we weten dat jij en mam nu weer samen zijn. En dat zullen we onthouden.”
117. En nadat iedereen afscheid heeft genomen, gaat iedereen naar huis en daalt de rust neer op het kerkhof, bij Joey en Christine van Velds.
