01a) “Klein-Mannetje helpt een vriend.” Een prentenboek van Max Velthuijs en ingesproken door Carolien Martens. 01b) …als je dit hoort….geluid belletje…dan mag je doorklikken naar de volgende pagina 01c) Geluid belletje
02) Kikker ging zwemmen in de rivier. Het water was helder en fris en kikker voelde zich helemaal gelukkig.
03) “Oh, wat is het leven mooi,” juichte hij. “En kijk eens wat daar aankomt!” Langzaam dreef er een groene fles naar kikker toe.
04) Hij sleepte de fles naar de kant en trok hem op de wal. Er zat een briefje in. Nieuwsgierig probeerde hij in de fles te kruipen. Maar zo gemakkelijk was dat niet. Kikker was veel te dik en bleef steken in de flessenhals!
05) Toevallig kwam Klein-Mannetje voorbij. “ Hallo kikker, wat ben jij daar aan het doen?” vroeg hij. “ Klein-Mannetje,” jammerde kikker, “ help me hier alsjeblieft uit. Ik zit helemaal klem.”
06) Klein-Mannetje pakte hem bij zijn poten en trok. Arme kikker, het deed erg veel pijn. Maar Klein-Mannetje trok nog harder en…plop…plotseling schoot kikker als een kurk uit de fles. De brief hield hij stevig vast. Klein-Mannetje pakte de brief en begon te lezen. “ Hardop lezen!” riep kikker, “ik wil het ook weten!” Dus schraapte Klein-Mannetje zijn keel en las hardop:
07) “Help, help!” Toen stopte hij. “ Ga verder, wat staat er nog meer in?” vroeg kikker. “ Niets, dat is alles,” zei Klein-Mannetje. “Iemand vraagt om onze hulp. We moeten er direct heen!” “ Maar waarheen?” vroeg kikker. Toen wees Klein-Mannetje in de richting waar de fles vandaan was gekomen. “ Die kant op!” En samen gingen ze op pad.
08) Algauw kwamen ze eend tegen. “Eend,” vroeg Klein-Mannetje, “heb jij hulp nodig?” “ Waarom vraag je dat?” vroeg ze. “Ik ben gezond en tevreden.” Klein-Mannetje vertelde haar over de brief, die ze in de fles gevonden hadden. “ En nu zijn we op weg om te gaan helpen,” zei hij. “Dan ga ik mee,” zei de eend. En zo liepen ze met z’n drieën langs de oever van de rivier, op weg om iemand te helpen.
09) Tot ze moeder konijn ontmoetten. Zij huilde tranen met tuiten. “Wat is er gebeurd?” vroeg Klein-Mannetje, “ kunnen we je helpen?” “ Konijn is vanmorgen vroeg vertrokken om te gaan vissen en nu is hij nog niet terug. Misschien is er iets met hem gebeurd.” “ Nu begrijp ik, wie er om onze hulp vraagt,” zei Klein-Mannetje. “Het is onze vriend konijn!”
10) Met z’n allen trokken ze verder om konijn te zoeken; Klein-Mannetje, de kikker, de eend, moeder konijn met een mand vol eten voor onderweg, en de kleintjes. “ Net een expeditie,” zei kikker, hoewel hij niet precies wist wat dat was.
11) Na een lange tocht kwamen ze in het donkere bos, En nog steeds geen spoor van konijn. De kleintjes werden bang. Nog nooit waren ze zó ver van huis geweest.
12) Toen ze eindelijk bij de hoge bergen kwamen, konden ze van vermoeidheid haast niet meer lopen. Zouden ze nog wel verder gaan…? Ja, natuurlijk! Een vriend in nood laat je niet in de steek!
13) Moedig stapten ze voort. Urenlang zochten ze overal en riepen: “ Konijn, konijn, waar ben je?” Maar konijn was niet te vinden. Bijna hadden ze de moed verloren, toen de kleinste plotseling riep: “ Daar is-ie, daar is vader, ik zie hem!” En ja hoor, aan de overkant zat konijn op een grote steen. Wat waren ze allemaal blij! “ Wat is er gebeurd? Heb je je pijn gedaan? Ben je gevallen?” riepen ze door elkaar. “ Ja, ik ben gevallen en nu kan ik niet meer lopen,” schreeuwde konijn terug. Zijn linkerpoot lag er zielig bij.
14) Wie niet meer kan lopen, kan ook niet zwemmen. Hoe moest konijn nu de rivier oversteken? “ We bouwen een brug,” zei kikker. “We maken een vlot,” riepen de kleintjes. “ Ik neem hem op mijn rug,” sprak eend plechtig. En dat vond iedereen een goed idee.
15) Dus zwom eend naar de overkant en nam konijn op haar rug. Kikker duwde hen van de kant af en statig als een schip dreef het drietal naar de wal. Het was een feestelijk gezicht en iedereen stond te juichen. Klein-Mannetje onderzocht de poot van konijn en bond er een stevig verband om. Dat deed wel pijn, maar konijn hield zich flink.
16) Van takken maakten ze een draagbaar. Daar zetten ze hem op. In optocht gingen ze terug. Ze zongen en ze lachten, want konijn was gered.
17) Thuis moest konijn rust houden. Hij lag met zijn poot op een bank. Natuurlijk werd hij erg verwend. Hij kreeg cadeautjes en moeder konijn bakte heerlijke koekjes.
18) De kleintjes maakten muziek. Iedereen was gelukkig en vrolijk, behalve kikker.
19) “Kikker, waarom ben je zo treurig?” vroeg Klein-Mannetje. “ Ik wou dat ík mijn poot gebroken had,” snikte kikker, “dan kreeg ik ook cadeautjes.” “ Maar kikker, jij hebt toch die mooie fles gevonden?” “ Dat was ik helemaal vergeten,” zie kikker verheugd. Hij droogde zijn tranen en rende weg om met zijn schat te spelen
