2. Chovían chuzos de punta na rúa. Pasaramos do coche ao
patio dun salto para evitar bañarnos pero, ao cruzar a
porta, comprobamos que toda a casa estaba inundada.
Roi e máis eu vimos como lle cambiaba a cara ao papá.
3.
4. -Ide ao cuarto e poñede o pixama, por favor. Isto é moi
grave.
5. O papá colleu a fregona e o caldeiro e, mentres nós
poñíamos o pixama, comezou a recoller auga de
todos os recunchos. Roi deitouse e adormeceu
deseguida.
6. A min custoume un pouquiño máis e, mentres oía a
papá fregar, mirei para o chan onde había unha pociña.
Pareceume ver algo que se movía por enriba.
7. Extrañada, acendín a
luz da mesa de
noite. E alí estaban
diante de min,
nadando no
charquiño
contentos coma
cucos. Eran media
ducia de homiños e
mulleriñas con cara
de peixe que non
debían ser máis
grandes ca un dos
meus dedos.
8. -Ai, mi madriña! -dixo unha das criaturas-. Xa vos dixen que nos vería!
-Axiña! Desapareceremos! -dixo outro mergullándose.
-Non, non! Esperade -dixen eu-. Non vos vou facer mal!
A criatura que se mergullara sacou a cabeciña e dixo:
-Os teus perseguíronnos sempre. Non nos podemos fiar de ninguén.
-De min si, chámome Uxía. Quen sodes?
9. -Somos as sereiñas.
Normalmente vivimos
nas tubaxes da auga,
pero encántanos a
chuvia e, cando
podemos , saímos
nadar ás pozas.
-Vaites! Queres dicir
que bebemos a auga
onde vivides?
10. -Non, non. Esa ten moito cloro. Nós vivimos nas
tubaxes da auga de auga de chuvia e nas presas
dos muíños. Gústanos a auga pura -calou ao oír o
ruído do pai, que se achegaba-. Ímonos , vén un
xigante!
11. -Esperade,! Gustaríame
vervos outra vez...
-Se nos prometes que non
o dirás, verémonos coas
próximas chuvias.
-E onde nos veremos?
Espero que non se volva
inundar a casa.
-Tranquila, xa te
buscaremos nós. Lembra,
cando chova...
12. De súpeto, tal como
apareceran, desapareceron.
O pai entrou deseguida no
cuarto para quitar a pociña
que había debaixo da cama.
-Non a vira... Que, fas que
non dormes? - díxome.
-Non podía durmir.
-Non teñas medo, filla. Non
hai nin-guén máis na casa.
Sorrín mentres lle daba un
biquiño:
-Claro, papá, claro... non hai
ninguén máis na casa.
