2. 'Het pand is rond het miljoen getaxeerd, maar doordat het al een behoorlijke tijd leeg staat en de staat van het pand misschien slechter is als dat van een nieuwbouwhuis word dat tijdens de verkoop achthonderdduizend euro.' zei de makelaar. Britt zuchtte, ze had amper tweehonderdduizend euro te besteden, ze had helemaal niks. Als ze dan ook nog moest verbouwen en meubels betalen...

3. 'Maar dat heb ik helemaal niet, en als ik een hypotheek neem heb ik die aan het einde van mijn leven nog niet terug betaald.' zei Britt, terwijl ze een brok in haar keel voelde opkomen. 'Je kunt wel wat van mij lenen.' mompelde Will op dat moment. Britt lachte als een boer met kiespijn naar hem. 'Ik heb minstens een half miljoen nodig.' mompelde ze.

4. De makelaar keek van Britt naar Will en toen weer terug naar Britt. 'Misschien kun je er even over nadenken en dan bel je me erover terug als je een besluit hebt genomen.' zei hij. Britt knikte, dat zou ze zeker kunnen doen. Ze had wat spaargeld van al haar bijbaantjes op de universiteit, met een hypotheek en de erfenis die ze van haar ouders had gekregen zou het misschien kunnen lukken.

5. 'Is goed, dat zal ik doen.' zei ze terwijl ze ging staan en het stof van haar broek afklopte. 'Dan bel ik u volgende week.' zei ze, terwijl ze de makelaar een hand gaf. 'Will, ik wil echt niet dat je me geld leent.' zei Britt toen ze in de auto waren gestapt. 'Britt, dat beslis ik nog altijd zelf wel. Ik wil je graag helpen met dit project.'

6. 'Wat zou je vrouw ervan vinden als je geld in dit project stopte?' zei Britt voorzichtig. 'Ik denk dat het Fleur niks uit zou maken, we hebben allebei verschillende bankrekeningen en ze heeft niks met mijn geldzaken te maken.' zei Will, terwijl hij schakelde. 'We hebben het er later nog wel over.' mompelde ze, terwijl ze zich achterover liet zakken.

7. 'Britt, ik wil je echt heel graag helpen. Ik kan je een deel lenen en je hoeft je echt geen zorgen te maken over dat terugbetalen. Dat komt dan wel een keer.' zei hij terwijl hij het dorpsplein opreden. 'Ik zal erover nadenken, ik bel je morgen terug met mijn besluit. Dan kan ik straks de bank nog even bellen voor een lening.' mompelde Britt.

8. 'Is goed, dan spreek ik je morgen.' zei hij, terwijl hij de straat van Tom inreed. 'Tot bels.' zei Britt voor ze uitstapte. Will glimlachte en zwaaide. 'Tot morgen!' riep hij, toen draaide hij de auto en reed de straat uit. Jill had de deur ondertussen al opengemaakt. 'Hoe was het?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Goed, het huis is prachtig en ik zou er echt heel graag een Bed & Breakfast in beginnen maar het kost rond de achthonderdduizend euro.'

9. 'Dat is ongelofelijk duur, ga je het kopen?' vroeg ze daarna meteen gretig. 'Ik wil het heel erg graag hebben, maar mijn geld staat het niet toe. En als ik er dan ook nog eens de kosten van een verbouwing bij op moet tellen.' zei Britt. 'Dat klopt, weet je al hoe je het gaat doen?' zuchtte Jill. 'Nee, ik ga zo de bank nog even bellen. Ik heb de erfenis van pap en mam nog, ik heb nog wat spaargeld en Will heeft me aangeboden geld te lenen.' 'Heeft hij je echt aangeboden om geld te lenen, je kent hem nog maar amper.' zei Jill terwijl ze me glimlachend aankeek. 'Dat heeft hij echt, maar als je het niet erg vind ga ik de bank even bellen?' Jill knikte en Britt liep langzaam de keuken uit, in de woonkamer haalde ze haar mobieltje uit haar zak en tikte het nummer van haar bank in.

10. 'Hallo, u spreekt met Britt ten Damme, ik heb een vraagje over een lening. Ik wil graag een Bed & Breakfast beginnen en ik heb ook al een pand op het oog maar het valt nogal buiten de prijsklasse die ik kan betalen.' zei Britt terwijl ze zenuwachtig naar haar gemanicuurde nagels keek. 'Het ligt er natuurlijk aan hoever het huis boven uw prijsklasse ligt, u heeft een rekening bij onze bank?' zei de schelle stem van de vrouw van de bank.

11. 'Ik heb een rekening bij uw bank, en als het goed is staat daar rond de driehonderdduizend euro op. Een erfenis van tweehonderdduizend en dan nog spaargeld, wat ik in de loop van mijn leven heb opgebouwd. Het pand wat ik wil kopen kost rond de achthonderdduizend euro, en daar komen ook nog verbouwingskosten bij. Het hele pand zal dus rond een miljoen komen te liggen.' zei Britt.

12. 'Dus als ik het goed begrijp vraagt u ons of u zevenhonderdduizend euro kunt lenen.' zei de vrouw. 'Dat heeft u helemaal goed gezien.' zei Britt terwijl ze zenuwachtig op haar duimnagel beet. 'Ik denk niet dat u dat van ons kunt vragen. Wij kunnen u gezien uw financiële situatie maar rond de driehonderdduizend euro lenen.' zei de vrouw. Britt moest moeite doen om een vloek binnen te houden, ze zou nu waarschijnlijk toch een beroep moeten doen op de bankrekening van Wil.

13. 'Dat wat wij u aan kunnen bieden is alleen voor het pand, als u een goed businessplan heeft, zouden we een hoger bod kunnen doen.' zei de vrouw. Opeens voelde Britt zich een stuk beter. 'Maar natuurlijk, misschien kunnen we een afspraak maken.' mompelde Britt. 'Kunt u morgen rond een uur of twaalf bij ons hoofdkantoor zijn?' mompelde de vrouw. 'Dat kan ik, naar wie moet ik dan vragen?'

14. 'U kunt vragen naar mevrouw Smit, zij zal u dan verder begeleiden.' zei de vrouw. 'Oké, dan zie ik u morgen.' grinnikte Britt, toen hing ze de telefoon op. 'En?' zei Jill die de woonkamer binnenkwam. 'Ik moet morgen met mijn businessplan naar de bank.' zei Britt glimlachend op dat moment keek Jill haar vreemd aan. 'Je hebt geen businessplan...' merkt ze op.

15. 'Nu nog niet, maar morgen wel.' grinnikte Britt, ze drukte het nummer van Will in op haar telefoon en er werd meteen opgenomen. 'Ik heb net de bank gebeld en ze willen me helpen als ik een businessplan heb. Maar dat heb ik niet en ik heb morgen een afspraak bij de bank. Dus ik vroeg me af of jij me wilde helpen met het maken daarvan.' zei Britt meteen.

16. Ze hoorde Will lachen. 'Natuurlijk wil ik je helpen, kun je over een halfuurtje bij mij in mijn kantoor zijn?' vroeg hij. 'Ja, tot zo.' zei Britt toen hing ze op. Jill keek haar vragend aan. 'Will gaat me helpen met het businessplan, hoe laat moet jij weg vanavond?' zei Britt. Jill glimlachte. 'Over een uurtje, dus ik denk dat we zo afscheid moeten nemen.' zei ze.

17. Britt zuchtte. 'Nu vind ik het balen dat ik niet met je mee kan naar het station.' Jill glimlachte. 'Tom en Nina brengen me weg, ik laat mijn fiets hier voor jou.' mompelde Jill terwijl ze op de bank ging zitten. 'Dankjewel! Ik ga je echt missen hoor.' zei Britt terwijl ze naast haar zusje ging zitten. Jill keek haar grote zus glimlachend aan.

18. 'Het is niet het einde van de wereld, ik zit maar in Amsterdam en ik kan ieder weekend langskomen.' zei ze. 'Ieder weekend hoeft nou ook weer niet.' zei Britt lachend. 'Zusje, ik moet weg. Ik wil het liefst wat eerder bij Will zijn.' Jill knikte en ging staan. 'Kijk je wel uit op mijn fiets?' vroeg ze terwijl ze Britt omhelsde.

19. Britt lachte. 'Natuurlijk, dag zusje.' zei ze, toen liep ze naar de hal en haar jas en tas van de kapstok toen liep ze naar buiten. Jill stond voor het raam en zwaaide haar uit. Britt lachte en zwaaide terug toen pakte ze de fiets van haar zusje en stapte op. Toen ze de straat uitreed kwam de auto van Tom de straat ingedraaid, Nina zat achter het stuur en draaide het raampje open.

20. 'Waar ga jij naartoe?' vraagt Nina. Britt lachte. 'Ik heb een afspraak bij Will Douglas.' zei zei, terwijl ze haar tas iets steviger onder haar arm klemde. Nina keek haar vragend aan. 'Dat leg ik vanavond wel uit.' Nina knikte. 'Tom komt zo thuis en dan brengen we Jill naar het station, en daarna doen we even boodschappen, wat wil jij eten?' vroeg ze met een glimlach.

21. 'Iets simpels, salade is wel goed.' zei Britt. 'Dan maak ik dat.' zei Nina. 'Veel plezier bij Will, wat je er ook gaat doen.' grinnikte Nina. 'Is goed, tot straks.' zei Britt. Nina draaide het raampje van haar auto dicht en reed verder. Britt stapte weer op haar fiets en reed de straat uit.