Sea animals in Thailand What kind of animals are toxic? If you want to come to Thailand. click here

1. การพัฒนาเว็บไซต์
เรื่อง สัตว์ใต้ท้องทะเลลึก
ด้วยโปรแกรม google slide

2. สัตว์ใต้ท้องทะเล คืออะไร ?
หมายถึง สิ่งมีชีวิตในทะเลมีทั้งที่อาศัยอยู่ในมวลน้า (pelagic organisms) และอาศัยอยู่ตามพื้นท้อง
ทะเล (benthic organism) แบ่งเป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆ
1)Pleuston หมายถึงสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ทวนกระแสน้าได้ โดยจะมีส่วนของร่างกายที่ยื่นไปใน
อากาศเรียกว่า sail เป็นตัวช่วยในการเคลื่อนที่โดยมีลมเป็นตัวพา
2)เป็นสิ่งมีชีวิตที่ล่องลอยอยู่ในน้าไม่สามารถว่ายน้าได้ เช่น microplankton phytoplankton
3) เป็นสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนที่ได้อย่างเป็นอิสระด้วยตัวเอง ไม่ขึ้นกับการเคลื่อนที่ของมวลน้า ได้แก่ปลา สัตว์
เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล หมึก เป็นต้น

3. แมงกะพรุน
ลักษณะ : แมงกะพรุนเป็นสัตว์ที่มีลาตัวโปร่งใส ร่างกายประกอบด้วยเจลาตินเป็นส่วนใหญ่
สามารถมองเห็นเข้าไปได้ถึงอวัยวะภายใน เป็นสัตว์ที่ไม่มีทั้งสมองหรือหัวใจ ลาตัวด้านบนของ
แมงกะพรุนมีลักษณะคล้ายร่ม
พิษอันตราย : แมงกะพรุนหลายชนิดมีพิษ โดยบริเวณหนวดและแขนงที่ยื่นรอบปาก เรียกว่า
"มีนีมาโตซีส" หรือเข็มพิษ ใช้สาหรับฆ่าเหยื่อ หรือทาให้เหยื่อสลบก่อนจับกินเป็นอาหาร ซึ่งโดยมากเป็น
ปลา
การป้องกัน : ควรหลีกเลี่ยงการเล่นน้าหลังจากมีฝนตกในบริเวณ หรือเวลาที่มีแมงกะพรุนชุก
ชุม หากต้องการลงเล่นน้าในบริเวณที่คาดว่าอาจจะมีแมงกะพรุน ควรป้องกันด้วยการสวมเสื้อผ้าที่
มิดชิด

4. ดาวหนาม
ลักษณะทั่วไป : ดาวหนามเหมือนกับปลาดาวเพียงแต่มันมีแขน หรือแฉกมากกว่า แต่มีรูปร่างเหมือนกันตาม
ลาตัวและแขนจะมีหนามแหลมยาว ซึ่งค่อนข้างแข็งเนื่องจากมีส่วนประกอบของพวกหินปูนที่บริเวณผิวของพวก
หนามเหล่านี้ จะผลิตสารพิษออกมาเคลือบอยู่ด้านนอกของหนาม
พิษอันตราย : เมื่อถูกหนามของดาวหนามทิ่มหรือแทง ซึ่งมีสารพิษอยู่ที่ผิวของหนามนั้น พิษจะซึมเข้าสู่
ผิวหนังของผู้เคราะห์ร้าย เนื่องจากหนามของมันแหลมและค่อนข้างยาว ดังนั้นจึงมักจะเกิดเป็นแผลลึกทาให้ความ
สะอาดแผลได้ลาบาก
การป้องกัน : เนื่องจากดาวหนามมีหนามแหลมและอาศัยอยู่ตามแนวปะการัง และอาศัยอยู่ติดกับพื้นท้อง
ทะเล ดังนั้นเมื่อเราเหยียบย่าลงไปตามพื้นท้องทะเลที่มีพวกนี้อาศัยอยู่ ก็ควรจะสวมใส่รองเท้าหนาๆ ไม่ควรจับพวก
นี้ด้วยมือเปล่าเพราะนั้นเป็นการเสี่ยงอันตราย ควรจะหากิ่งไม้เขี่ยมันขึ้นมาแทนการใช้มือเปล่า

5. เม่นทะเล
ลักษณะทั่วไป: เม่นทะเล มีรูปร่างกลมมนหรืออาจจะค่อนข้างแบนแล้วแต่ชนิด รอบๆ ตัวจะมีสีดา
และหนามอยู่รอบตัว เม่นทะเลมีหนามแหลมปกคลุมบนลาตัวซึ่งมีอยู่ 2 ชนิดคือหนามใหญ่ กับหนามเล็ก
พิษอันตราย: ยังมีอวัยวะอีกอย่างหนึ่งซึ่งมีลักษณะเป็นก้านเล็กๆ คล้ายเกสรดอกไม้อยู่ระหว่างหนาม
ทั้งสองปกคลุมลาตัวอยู่ ซึ่งจะมีเขี้ยวพิษ 2 – 4 อัน จะมีต่อมน้าพิษอยู่ ซึ่งพิษนี้ของบางชนิดร้ายแรงมาก
อาจจะทาให้ถึงแก่ชีวิตได้
การป้องกัน: ก่อนที่จะลงไปเล่นน้าทะเล ควรจะสารวจดูก่อนว่าบริเวณนั้นมีพวกนี้อาศัยอยู่หรือไม่
ถ้ามีก็ควรหลีกเลี่ยงไปที่อื่น หากมีความจาเป็นที่จะต้องเดินหรือย่าไปตามชายหาดบริเวณที่มีพวกเม่นทะเล
อาศัยอยู่นั้น

6. เพรียงหิน
ลักษณะทั่วไป: โดยสร้างเปลือกหินปุนออกมาช่วยยึดติดอยู่กับที่ และห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ทา
ให้สามารถอาศัยอยู่บนบกได้เป็นเวลานาน เพรียงหินอาศัยอยู่ตามโขดหิน
พิษอันตราย: อันตรายที่อาจได้รับจากเพรียงหิน คือการถูกบาดจากเปลือกที่แหลมคม ขณะ
เดินไปตามโขดหินหรือจากการดาน้าเก็บหอยแมลงภู่
การป้องกัน: เวลาเดินตามโขดหินให้สังเกตเพรียงหินด้วยเพราะมันชอบยึดตรงโขดหิน

7. งูทะเล
ลักษณะ : งูทะเล เป็นชื่อสามัญที่ใช้เรียกสัตว์เลื้อยคลานจาพวกงู ที่อาศัยและดารงชีวิตอยู่ใน
ทะเลตลอดชีวิต ไม่เคยขึ้นมาบนบกเลย ยกเว้นการผสมพันธุ์และวางไข่ในบางชนิด
พิษอันตราย : งูทะเลส่วนใหญ่เป็นงูพิษ แเป็นพิษที่ทาลายระบบกล้ามเนื้อ โดยจะออกฤทธิ์
เมื่อถูกกัดไปแล้วนานถึงครึ่งชั่วโมงหรือ 1 ชั่วโมง จึงมักมีผู้ถูกงูทะเลกัดเสียชีวิตบ่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว
การป้องกีน : โดยปกติมักจะพบงูทะเลจากซอกหิน และบริเวณนั้นส่วนมากน้าทะเลจะไม่ใสทา
ให้ไม่สามารถมองเห็นตัวงูได้ควรเล่นน้าอย่างระมัดระวัง บางชนิดชอบซ่อนตัวอยู่ตามฟองคลื่นทะเล
และชายฝั่ง

8. หอยเต้าปูน
ลักษณะ: รูปร่างเป็นทรงกรวยหัวป้านปลายแหลม หอยเต้าปูนเป็นหอยฝาเดียว มีเปลือกเป็นรูป
กรวย นาและหนัก ขนาดเปลือกมีตั้งแต่ 2-3 เซนติเมตรไปจนถึง 20 เซนติเมตร ลวดลายบนเปลือก
แตกต่างกันไปตามชนิดหอย
พิษอันตราย: หอยเต้าปูนเป็นสัตว์ที่มีลาตัวอ่อนนุ่ม มีเปลือกห่อหุ้มอยู่ภายนอกร่างกาย เพื่อเป็น
การป้องกันอันตราย จากสัตว์อื่น ๆ ในท้องทะเล มีเข็มพิษเป็นอาวุธ
การป้องกัน: มันอาศัยตามท้องเล อยู่ใต้พื้นทราย แต่หอยเต้าปูนนั้นเป็นหอยที่หยาก โอกาสที่จะ
พบยากมาก

9. แมงดาถ้วย
แมงดาถ้วย หรือ แมงดาทะเลหางกลม มีรูปร่างกลมและกระดองนูนเหมือนชามหรือถ้วยคว่า
ทางด้านหัวโค้งกลม หางเรียวยาวเป็นทรงกลม กระดองสีเขียวเหลือบเหลืองคล้า ใช้สาหรับปักลงกับพื้น
ท้องทะเล เมื่อต้องการนอนนิ่งอยู่กับที่ หรือใช้พลิกตัวเมื่อนอนหงายท้อง พบอาศัยในทะเลโคลนแถบป่า
ชายเลนหรือปากแม่น้า อาจพบได้ในเขตน้ากร่อยหรือน้าจืดได้ ขนาดเมื่อโตเต็มที่ยาวประมาณ 40
เซนติเมตร (รวมหาง) ในบางครั้งแมงดาถ้วยบางตัวและในบางฤดูกาลอาจมีสีกระดองสีแดงเหลือบส้ม
และมีขนที่กระดองและบางส่วนของลาตัว แมงดาถ้วยแบบนี้จะเรียกว่า เหรา (อ่านว่า [เห-รา]), ตัว
เหรา หรือ แมงดาไฟ

10. แตนทะเล
ลักษณะ: เป็นสัตว์ทะเลขนาดเล็กจิ๋ว บางครั้งเราเห็นเหมือนเป็นตะกอนอยู่ในน้าซึ่งเราอาจยกไม่ออกว่เป็น
ตะกอนหรือแตนทะเล
พิษอันตราย: เมื่อโดนแตนทะเลต่อยจะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ เหมือนโดนเข็มขนาดเล็กจิ๊ม แต่เจ็บไม่เท่าไรพอทนได้
การป้องกัน :คล้ายๆกับตอนที่เขียนเรื่องแมงกะพรุนก็คือ ควรใส่ชุดที่ป้องกัน เช่น เว็ทสูท แบบ แขนยาว-
ขายาว สวมฮูด (hood) หรือบูท(boot)

11. ฟองน้า (Sponge)
ลักษณะ: ฟองน้าเป็นสัตว์เกาะนิ่งอยู่กับที่ มีลาตัวเป็นรูพรุนดารงชีวิตได้โดยอาศัยระบบท่อให้น้า
ไหลผ่านลาตัว มีโครงค้าจุนร่างกายเป็นหนาม
พิษอันตราย: หากส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายสัมผัสกับฟองน้า จะทาให้เกิดรอยผื่นแดงบวม
และมีอาการคันได้
การป้องกัน: หลีกเลี่ยงจากการสัมผัสฟองน้าขนาดใหญ่ตามแนวปะการัง หากเป็นความบังเอิญ
ที่ไม่ได้ระวังตัว

12. ปลาปักเป้า
ลักษณะ : ปลาปักเป้าทั้งในน้าทะเล และน้าจืด เป็นปลาที่มีนิสัยดุร้าย และมีฟันแหลมคม ชอบอยู่กับที่ และ
ว่ายน้าช้าๆ แต่จะว่ายพุ่งตัวเร็วเมื่อตกใจหรือมีศัตรูเข้าใกล้ หากถึงสถานการณ์ฉุกเฉินที่ต้องเอาตัวรอดหรือเวลาถูก
จับอยู่บนบก ปลาปักเป้าจะสูบลมเข้าท้อง (หากอยู่ในน้าจะพุ่งตัวขึ้นเหนือน้าแล้วสูบลมเข้าท้องหรือบางตัวจะสูบน้า
เข้าท้อง) ทาให้ลาตัวพองโต แลดูไม่มีชีวิต และเมื่อปลอดภัยแล้วก็จะปล่อยลมหรือน้าออกเหมือนเดิม
พิษอันตราย : ปลาปักเป้าทั้งในน้าจืด และน้าเค็มจะมีสารพิษชนิดรุนแรงที่ชื่อว่า tetrodotoxin (TTX) ซึ่ง
เป็นสารอัลคาลอยด์ (alkaloid) ที่ทาให้เกิดพิษยับยั้งระบบกระแสประสาท
การป้องกัน: พิษของปลาปักเป้าเป็นพิษที่ทนต่อความร้อน เมื่อถูกความร้อนพิษจะไม่เสียไป เพราะฉะนั้นเวลา
รับประทานปักเป้าต้องรับประทานที่มีความเชื่อถือ

13. ปลาสิงโต
ลักษณะ: ปลาสิงโตมีลาตัวยาวปานกลางแบนข้างเล็กน้อยมีหัวขนาดใหญ่ ลาตัวและหัวมีแถบสีน้าตาล
เข้มสลับกับสีน้าตาลอ่อนและสีขาว ครีบที่แผ่ออกมาแต่ละครีบนั้นประกอบด้วยก้านครีบที่เป็นหนามและมีต่อมพิษที่
ก้านครีบแข็งทุกก้านและมีต่อมพิษจานวนมากอยู่ใต้ผิวหนัง
พิษอันตราย : พิษของปลาสิงโตเป็นสารประกอบโปรตีนเมื่อแทงเข้าไปในร่างการจะทาให้ผู้ถูกพิษมี
อาการปวดแสบปวดร้อนอย่างมาก อาจมีอาการคอแห้ง ซึมเพ้อ ปวดเมื่อยตามข้อ นอกจากนี้อาจทาให้เกิดอาการ
อัมพาตชั่วคราว หรืออาจเสียชีวิตได้
การป้องกัน : ไม่ควรไปสัมผัสตัวของปลาสิงโต เพราะปลาสิงโตมีพิษอยู่ที่ก้านครีบ ถ้าโดนก้านครีบ
แทงเข้าไปจะเจ็บปวดมาก

14. ปลากะรังหัวโขน
ลักษณะ : ปลาชนิดนี้มีหัวขนาดใหญ่ ปากกว้าง มักนอนสงบนิ่งอยู่ตามพื้นทะเล เพื่อรอให้เหยื่อว่ายผ่านมา
ปลาจะพุ่งตัวฮุบเหงื่อกินทั้งตัว ปลาชนิดนี้แม้ว่ายถูกจับมาได้ก็ไม่นิยมนามาบริโภคปลากะรังหัวโขน มีรูปร่าง
คล้ายคลึงกับก้อนหิน
พิษอันตราย: มองดูกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมที่อาศัยอยู่ทาให้มองไม่เห็น จึงไม่เพียงทาให้เกิดบาดแผล
เท่านั้น ที่ก้านครีบของปลาชนิดนี้ยังมีพิษที่เป็นอันตรายรุนแรงอาจทาให้ถึงแก่ชีวิตได้
การป้องกัน: ระวังอย่าจับปลาชนิดนี้ หรือไม่ควรไปเล่นกับมัน การรักษาเช่นเดียวกับการถูเงี่ยงปลากระเบน

15. ปะการังไฟ
ลักษณะ : ปะการังไฟนั้นไม่ใช้ปะการังแท้จริง แต่เป็นสัตว์ทะเลจาพวกเดียวกับขนนกทะเลและมีพิษ
เช่นเดียวกัน ปะการังไฟมีรูปร่าง 3 แบบคือ แบบแผ่น แบบก้อน และแบบแขนง โดยทั่วไปมักมีสีเหลืองอ่อนหรือ
น้าตาล พบปะปนอยู่กับสัตว์อื่นในแนวปะการังทั่วไป
พิษอันตราย : หากสัมผัสกับปะการังไฟ จะทาให้เกิดรอยไหม้ บวมแดง และปวดแสบปวดร้อนบริเวณ
ผิวหนังที่สัมผัส
การป้องกัน: เมื่อเห็นปะการังไฟอย่าไปแตะต้องเพราะอาจทาให้เกิดรอยไหม้ได้

16. สมาชิกภายในกลุ่ม
1.ด.ญ.ณัฏฐวิตรา กล่อมเกลี้ยง ม.2/2 เลขที่ 23
2.ด.ญ.นิชานันท์ ณะพิบูลย์ ม.2/2 เลขที่ 25
3.ด.ญ.ภัทรวดี ธรรมชัยโสภิต ม.2/2 เลขที่ 30
4.ด.ญ.ศศิกานต์ สามทอง ม.2/2 เลขที่ 36