SlideShare une entreprise Scribd logo

Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]

•
•
Miroslaw Duczkowski
Miroslaw Duczkowski
SpirituelTechnologie
1  sur  309
Télécharger pour lire hors ligne
Święta Magia Maga Abramelina spisana przez Abrahama Żyda W trzech Księgach zawarta, tłumaczona na język angielski i Wprowadzeniem opatrzona przez S.L. Mac Gregor Mathersa W spolszczeniu Jarosława M. Domińskiego, opatrzona Komentarzem
Księga Magii Maga Abramelina Opracowanie: Jarosław M Domiński Wykorzystano materiały pochodzące z opracowania Bena Rowe`a, 1998 Copyright for the Polish edition and translation © Jarosław M. Domiński 2003 Ewentualne uwagi i komentarze proszę kierować na adres: aether@wp.pl Materiał nie może być rozprowadzany bez zgody kompi- latora, dopuszczalne jest jednak wykonanie jednego wy- druku - na użytek własny. podstawa prawna Dz.U. 1994r. Nr 24, poz. 83
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Wprowadzenie ziś trudno jest już jednoznacznie powiedzieć dlaczego słynny „Baedeker”1 zawiera jedynie trzy, czy cztery krót- kie linijki tekstu, odnoszące się do „Bibliothèque de lʹAr- senal” – jedynie nieliczni angielscy i amerykańscy turyści odwiedzający Paryż zaznajomieni są z tą nazwą, dość rzec, iż zdecydowa- nie lepiek kojarzone są takie miejsca, jak „Bibliothèque Nationale”, czy „Bibliothèque Mazarin”. Wspomniana „Bibliothèque de l`Arsenal”, jak się ją obecnie nazywa, zo- stała założona jako prywatna kolekcja przez Antoine René Voyer D`Argenson, Markiza de Paulny i po raz pierwszy udostępniona publicz- nie 9-tego Floréal2, piątego roku Republiki Francuskiej3, lub mówiąc bar- dziej ogólnie wiek temu. Założyciel jej, Markiz de Paulny, urodził się w 1722 roku, zmarł zaś w 1787, z powodzeniem pełnił urząd Ministra Woj- ny, ambasadora w Szwajcarii, w Polsce i w Republice Wenecji, dopiero w późniejszych latach swego życia poświęcił się tworzeniu rzeczonej biblio- teki, o której bez przesady można powiedzieć, iż jest jedną z najbogatszych znanych prywatnych kolekcji. Została ona przejęta przez hrabiego D`Artois, dziś zaś należy do Stanu. Usytuowana jest ona na prawym brzegu Sekwany przy Rue de Sully, w pobliżu rzeki, niedaleko Bastylii. Ogólnie szacując zbiory biblioteki liczą 700,000 druków i około 8,000 rę- kopisów, wiele z nich o znacznej wartości. Pośród tych ostatnich właśnie, znajdujemy Księgę Świętej Magii Maga Abra-Melina4, która miała być 1 „Baedeker” to linia na ów czas niezwykle popularnych przewodników po wszystkich prawie stronach świata. Wydawcą ich, a zarazem pomysłodawcą był księgarz, Karol Ba- deker (1801 - 1859). Pierwszy taki przewodnik zawierający wskazówki dla podróżujących Renem wydany był w Koblencji w 1828 roku. 2 Z francuskiego „kwietny miesiąc”, ósmy dzień we francuskim kalendarzu rewolucyj- nym. 3 Czyli 28 kwietnia 1797. 4 Pozostawiam w miejscu tym pisownię, jaką stosował Mathers.
WPROWADZENIE przekazana przez jej autora, Abrahama Żyda synowi jego Lamechowi, co warte podkreślenia jest ona po raz pierwszy wydana dla ogółu odbiorców. O istnieniu tegoż manuskryptu dowiedziałem się wiele lat temu od pew- nego sławnego okultysty, na krótko przed jego śmiercią, nie tak dawno zaś uwagę moją zwrócił nań mój bliski przyjaciel, znany francuski pisarz, mówca i poeta, Jules Bois5, który to przez czas jakiś zajmował się zagad- nieniami powiązanymi właśnie z okultyzmem. Mój pierwszy informator powiedział mi, iż osobami obeznanymi z dziełem byli między innymi Bul- wer Lytton6 i Eliphas Levi7. Ten pierwszy oparł na nim część Sage Rosi- crucian Mejnour, także część opisu tak zwanego Obserwatorium Sir Phi- lipa Dervala w „Strange Story” była w pewnym stopniu przeniesiona i oparta na wskazówkach tyczących się Magicznego Oratorium, którego opis znaleźć można w Jedenastym Rozdziale Księgi Drugiej, co więcej w 5 Jules Bois, urodzony w 1871 roku pisarz francuski, zwolennik okultyzmu i ruchu kobie- cego, autor poezji lirycznych i dramatów wierszem. 6 Prawdopodobnie chodzi tu o Edwarda George`a Lyttona - Bulwer, barona Lytton z Knebworth, angielskiego pisarza (1803 - 1873). Edward Lytton - Bulwer był honorowym Wielkim Patronem Societas Rosicruciana in Anglia, zdobył poczytność powieściami krymi- nalnymi i historycznymi. Głośnym było też jego opowiadanie baśniowe „Pilgrims on the Rhine” (1834). Lytton łączył w nich romantyzm z prądami doby wiktoriańskiej. Styl jego, choć porywający nie był pozbawiony świadomie wprowadzonej sztuczności. Jego roz- wiedziona z nim żona Rosina z domu Wheeler napisała przeciwko niemu skandaliczną powieść „Cheveley etc.” 7 Faktycznie nazywał się Alphonse Louis Constant (1810 - 1875) urodził się w rodzinie ubogiego szewca, pierwsze poważne nauki pobierał w seminarium Saint-Nicolas-du Chardonnet, później uczył się w wyższej szkole seminaryjnej Saint-Sulpice w Issy, tu też pod wpływem miejscowego księdza zainteresował się magią. Tuż przed wyświęceniem zrezygnował z zostania księdzem. Zbliżył się do idei socjalistycznych, komunistycznych i anarchistycznych epoki, podkreślić jednak trzeba, iż nigdy nie wyrzekł się wiary rzym- skokatolickiej. W 1839 roku napisał swe pierwsze dzieło „Biblię Wolności”, szybko skonfi- skowane ze względu na treści. Dwa lata później publikuje kolejne dwie prace „Nauki religijne i społeczne” i „Wniebowstąpienie kobiety”, za które spędził jedenaście miesięcy w więzieniu Sainte-Pelagie. Po wyjściu z więzienia publikuje kolejną książkę „Matkę Boga”, gdzie zdaniem władz kościelnych miłość boską postawił w zbyt bliskim związku z miłością fizyczną. Podczas rewolucji 1848 jako mówca republikański omal nie zostaje rozstrzelany, staje się to przełomem w jego życiu. Już kiedy w 1839 roku przebywał w opactwie Solesmes miał czas na studia nad pismami starożytnych gnostyków, wczesnych Ojców Kościoła i innymi. Okultystycznym mentorem Leviego okazał się polski filozof mesjanista Józef Hoene Wroński (1776 - 1853). Pierwsze dzieło okultystyczne Leviego to „Dogmat i Rytuał Magii Wysokiej”, cztery lata później wydaje „Historię Magii”, zaś w 1897, po śmierci autora ukazuje się „Klucz do wielkich tajemnic”. Zasłynąć miał tym, iż w obecności Edwarda Lyttona - Bulwera ewokował Apoloniusza z Tyany. W okultyzmie upatrywał Levi korzeni wszelkich form religijności, magię definiował zaś jako tradycyjną naukę o tajemnicach natury, którą przekazują nam magowie, dzięki której adept zostaje obdarzony względną wszechmocą i może działać w sposób nadludzki.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA oczywisty sposób także pouczenia Mejnour w „Zanoni” do Neofity Glyn- dona, wraz z próbą pozostawienia go w odosobnieniu, po to by wyruszyć w drogę a później nieoczekiwanie powrócić, są nad wyraz podobne do tego, co zastosował Abra-Melin wobec Abrahama, z tą różnicą jednak, iż ten drugi przeszedł z powodzeniem przez próbę, podczas gdy Glyndon jej nie podołał. To samo odnosi się w szczególności do eksperymentów, których opisy znajdujemy w Księdze Trzeciej, także i tutaj autor „Strange Story” mógł znaleźć inspirację opisując historię życia Sir Philipa Dervala, wspo- minając również o pewnych księgach opisujących okultystyczne ekspery- menty, z których bohater miał część przeprowadzić i ku swemu zdumieniu odkryć ich skuteczność. Jest rękopis Świętej Magii Maga Abra-Malina dziełem niezwykle rzadkim, egzemplarz, z którego przygotowano niniejsze tłumaczenie był francusko- języczną wersją przygotowaną z oryginalnego hebrajskiego tekstu Abra- hama Żyda. Styl jego jest typowy dla schyłku siedemnastego i początku osiemnastego wieku i jest, jak się wydaje, pisany tą samą ręką, co inny manuskrypt poświęcony magii - Magia Picatrix8, który także możemy odnaleźć w „Bibliothèque de l`Arsenal” Nie słyszałem jednak o żadnej innej kopii owego dzieła, nie znalazłem go nawet w zbiorach British Mu- seum, którego ogromną kolekcję manuskryptów poświęconych okultyzmo- wi bardzo gruntownie przestudiowałem, co więcej, chciałbym podkreślić, iż nie spotkałem się też z żadnym tradycyjnym przekazem potwierdzają- cym istnienie tejże księgi9. Z tego też powodu jest mi niezmiernie milo złożyć na ręce angielskich, a w szczególności amerykańskich badaczy okul- tyzmu dzieło magiczne o nieocenionej wprost wartości, z punktu widzenia tejże dziedziny. Manuskrypt podzielony jest na trzy części, każda z nich opatrzona jest odrębną stroną tytułową otoczoną prostym motywem dekoracyjnym, wy- rysowanym czerwono czarnym inkaustem, motyw ten pozbawiony jest 8 Prawdopodobnie ręką Gio Peccatricx Maga, autora licznych manuskryptów poświęco- nych magii. Sama księga Picatrix jest z najstarszych łacińskich grimoires. Przetłumaczony z greki w 1256 roku przez Alfonsa Mądrego, króla Kastylii, jest kompendium arabskiej magii hellenistycznej, a zarazem podręcznikiem, z którego korzystali wszyscy późniejsi autorzy, w szczegółowy sposób omówiona jest w nim idea człowieka mikrokosmosu, w którego możności jest wpływ na rzeczywistość makrokosmos, za sprawą zmian dokony- wanych w sobie samym. Dzieło to jest niezwykle ważne także i dla tej przyczyny, iż jest ono w zasadzie wolne od wpływów chrześcijańskich. 9 Krótko po tym jak napisałem te słowa, dowiedziałem się przypadkowo o tym, iż część jego, a być może i całość znajdować by się miała także w Holandii.
WPROWADZENIE jednak znaczenia symbolicznego i w oczywisty sposób jest dodatkiem umieszczonym tutaj przez sumiennego kaligrafa, który dzięki temu chciał nadać stronom owym wrażenia czystości i kompletności. Słowa widniejące na stronach tytułowych są identyczne „Livre Premier (Second lub Tro- isième, odpowiednio) de la Sacrée Magie que Dieu donna à Moyse, Aaron, David, Salomon et à d’autres Saints Patriarches et Prophetes qui enseigne la vraye sapience Divine laissée par Abraham à La- mech son Fils traduite de l’hebreu 1458” Z tego też powodu tytuł w tłumaczeniu jest dla każdej z ksiąg identyczny. Na stronie przedtytułowej oryginalnego rękopisu znajduje się przypis po- chodzący z końca osiemnastego wieku: - „Wolumin ten zawiera trzy księgi, z których ta jest pierwszą - Abraham i Lamech, o których jest tutaj mowa byli Żydami z piętnastego wieku, jak ogólnie wiadomo naówczas byli Żydzi obznajomieni z Kabałą Salomona umożliwiającą osiągnięcie sukcesów w Czarnoksięstwie i Astrologii.” Da- lej dopisek inną ręką: - „Wolumin z trzech części złożony- Pierwsza część 102 strony Druga 194 Trzecia 117 ---------- 413 Czerwiec, 1883.” Styl języka francuskiego, jakim pisano tekst jest z pewnych względów nie- precyzyjny i niejasny, dwa powody nieszczęśliwie czynią go takim: pomi- nięcie znaków punkcyjnych w niemal całym tekście, oraz pominięcie para- grafów. Bardzo często zdarza się, iż koniec sentencji nie jest wyraźnie oznaczony, nie dotyczy to jednak rozpoczynających stronę ozdobnych li- ter. Poniższy przykład pochodzi z końcówki Trzeciej Księgi: „Cest po- urquoy la premiere chose que tu dois faire principalement ates esprits familiers sera de leur commander de ne tedire jamais aucu- ne chose deuxmemes que lorsque tu les interrogeras amoins queles fut pour tavertir des choses qui concerne ton utilite outon prejudice parceque situ ne leur limite pas leparler ils tediront tant etdesi grandes choses quils tofusquiront lentendement et tu ne scaurois aquoy tentenir desorte que dans la confusion des choses ils pourro-
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA ient te faire prevariquer ettefaire tomber dans des erreurs irrepara- bles ne te fais jamais prier en aucune chose ou tu pourras aider et seccourir tonprochain et nattends pas quil tele demande mais tache descavoir afond,” etc., może on być ilustracją także złożoności tekstu, z jakim mamy tu do czynienia. Podkreślić jednak należy, iż język użyty w Księdze Pierwszej jest znacznie bardziej potoczny, niż ten, z jakim mamy do czynienia w Księdze Drugiej i Trzeciej, tekst jest tam adresowany przez Abrahama Żyda do jego syna Lamecha. Zaznaczyć trzeba, iż uży- wana jest tu druga osoba liczby pojedynczej. Część Czytelników, nie zna- jących języka francuskiego, może się nie orientować w tym, iż francuskie „tu” używane jest wobec osób, z którymi łączy nas duży stopień zażyłości, jak dla przykładu między mężem a żoną, czy kochankami, etc., podczas gdy „vous” jest używane, kiedy mówimy do świata w ogóle. I tak, w świę- tych księgach, modlitwach, etc., „vous” było używane wszędzie tam gdzie dałem thou10. Pierwsza Księga zawiera szereg wskazówek odnośnie magii, zawiera też opis podróży, jakie odbył Abraham, oraz jego wcześniejszych doświadczeń11, wspomina też o szeregu cudownych dzieł, jakich był on dokonał przy użyciu właśnie Świętej Magii. Druga i Trzecia Księga w istocie zawierają Magię Abra-Melina i są oparte na manuskryptach, jakie powierzył on Abrahamowi Żydowi, zawierają jednak dodatkowe komenta- rze tego ostatniego, różnią się od księgi pierwszej w sposób zasadniczy. Frazeologia jest tutaj ciekawa i nierzadko wieloznaczna, w większości przypadków zastosowano tutaj drugą osobę liczby mnogiej „vous” zamiast powszechniejszego w Księdze Pierwszej „tu”. Dzieło to może być z grubsza podzielone na: Księgę Pierwszą: Zawierającą wskazówki i autobiografię Abrahama Ży- da, księga ta jest adresowana do Lamecha. Księgę Drugą: Zawierającą ogólny, lecz kompletny, opis znaczeń przypisanych określonym magicznym mocom. Księgę Trzecią: Przedstawiającą zastosowanie owych magicznych mo- cy w celu wytworzenia magicznych efektów. 10 W polskim przekładzie nie będzie możliwe zastosowanie tego zabiegu. Stosując wielo- krotnie zaimek „ty” pozbawiłbym tekst wszelkich pozorów stylistyki. Po zapoznaniu się z całością jestem przekonany, iż zamienne stosowanie zaimka przez autora dzieła nie od- grywa szczególnej roli dla znaczenia samego tekstu. 11 Użyte tutaj słowo (ang. experiences), należy rozumieć w sensie doświadczenia życiowe- go, nie eksperymentów magicznych.
WPROWADZENIE Jest to też powodem, dla którego poszczególne rozdziały Księgi Drugiej i Trzeciej opatrzone zostały komentarzami wprowadzającymi w ich treść.12. System Świętej Magii zawdzięcza Abraham temu, iż Abra-Melin przeka- zał mu wszelkie niezbędne po temu wskazówki. Twierdzi on niezmiennie, iż poznał on Abra-Melina osobiście, ponad to przekonuje, iż przeprowadził większość cudownych efektów magicznych opisanych w Trzeciej Księdze. Warto zapytać o to, kim był Abraham. Jest możliwym, mimo iż nie ma o tym żadnej wzmianki w całym manuskrypcie, że jest on potomkiem tego Abrahama Żyda, który był autorem osławionego dzieła alchemicznego, złożonego z dwudziestu jeden papirusów, które później znalazło się w rę- kach Nicholasa Flamela13, który to, po dokładnym jego przestudiowaniu, doszedł do wniosku, iż umożliwia ono otrzymanie tzw. „Kamienia Filozo- ficznego”. Warto tu nadmienić, iż pozostałością po Kościele Saint Jaques de la Bo- ucherie, która ostała się do dnia dzisiejszego jest wieża, która stoi w pobli- żu Place du Chatelet, mniej więcej dziesięć minut drogi od Bibliotheque de l`Arsenal, opodal wieży znajduje się uliczka „Rue Nicolas Flamel”. Pa- mięć tego alchemika jest wciąż żywa w Paryżu, i trwa podobnie jak pozo- stałości kościoła, opodal którego żył i gdzie po uzyskaniu kamienia filozo- ficznego wraz ze swą żoną Pernelle wzniósł piękny grobowiec. Autor „Świętej Magii Maga Abra-Melina” podaje, iż urodził się AD 1362, zaś manuskrypt spisał dla swojego syna Lamecha w roku 1458, czyli w wieku dziewięćdziesięciu sześciu lat. Jak zatem widać, był on współcze- snym zarówno Nicholasowi Flamelowi i jego żonie Pernelle jak i mistycz- 12Podobny zabieg zastosowałem dla poszczególnych rozdziałów Księgi Pierwszej. 13Nicolas Flamel (1330 - 1418), był on jednym z największych alchemików świata. Prowa- dził sklep z książkami przez długi czas marząc o sekrecie Kamienia Filozofów. Jak podaje legenda pewnej nocy miał ujrzeć anioła, który powiedział mu, iż otrzyma on księgę z tajemnicą, której nie będzie mógł pojąć, jednak kiedy stanie się ona dla niego zrozumiałą wtedy przejrzy. Jakiś czas później do jego księgarni przybył tajemniczy człowiek, chciał sprzedać stary hebrajski rękopis - jak się okazało był to rękopis Abrahama Żyda. Później przez lata próbował Flamel poznać tajemnicę manuskryptu, aż w końcu spotkał się on z Mistrzem Canches. Ten słyszał o Abrahamie Żydzie, był on podobno jednym z najwięk- szych mistrzów Kabały, filozofem, i kapłanem, dzieło jego miało krążyć z rąk do rąk, zawsze trafiając do tego, komu było to przeznaczone, Canches całe życie pragnął odnaleźć tę księgę, przyłączył się więc do Flamela. Maestro Canches przez lata wraz z nim próbo- wał przejrzeć przez enigmę rękopisu, w imię tego wyrzekł się nawet swojej religii, zmarł nim poznał tajemnicę. Flamel zdołał jednak rozwiązać zagadki rękopisu, resztę życia spędził prowadząc swój sklep z książkami, wraz z żoną pomagając ubogim. Odnowił też po części Cmentarz Niewiniątek, oraz wzniósł grobowiec dla siebie i swej ukochanej żo- ny.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nemu Christianowi Rosenkreuzowi, który miał być założycielem sławnego Różokrzyżowego Zakonu lub jak chcą niektórzy Konfraterni Różokrzyżo- wej w Europie14. Podobnie jak w przypadku tego ostatniego można do- mniemywać, iż autor dzieła stosunkowo wcześnie oddał się studiom pro- wadzącym do zgłębienia i opanowania Magicznej Wiedzy; podobnie też do powyższych, wcześnie opuścił swój dom by podróżować poszukując Wie- dzy Wtajemniczonych, podobnie też do nich, z wędrówki swej powrócił jako cudotwórca. Jest faktem znanym, iż naówczas powszechnym było przekonanie, że Wiedzę Tajemną mogli posiąść jedynie ci, którzy ośmielili się porzucić swe domy i kraje by wyruszyć w pełną niebezpieczeństw i trudów drogę15. Idea ta przetrwała do dziś, czego przykładem może być życie Madame Blavatsky. Czasy, w których dane było żyć autorowi były okresem, kiedy powszechnie wierzono w Magię, jej profesorzy cieszyli się powszechnie zaszczytami, czego przykładem może być choćby Faust16, który był prawdopodobnie 14 Christian Rosenkreutz (1378 - 1484), rycerz, który miał jakoby brać udział w wyprawach krzyżowych do Ziemii Świętej, w niektórych pracach na temat Różokrzyża dowodzi się, iż miałby być on założycielem Zakonu, jego historyczność jest wątpliwa. A.M.O.R.C po- daje, iż jest to symboliczny tytuł nadawany z chwilą rozpoczęcia ekspansji do jakiegoś kraju i otwarcia „grobu”, w którym znajdować się miało ciało Wielkiego Mistrza C.R.C., wraz z klejnotami i manuskryptami, które upoważniały odkrywcę do rozpoczęcia nowe- go cyklu aktywności. 15 Mathers zastosował tutaj praktycznie nieprzetłumaczalne na język polski ang. quest. Słowo to oznacza drogę, jest to jednak droga poświęcenia, droga, na której poznaje się nauczycieli, przetkana symbolicznym znaczeniem tworząca mit danego człowieka histo- ria, podczas której musiał on będzie zmierzyć się ze swoimi lękami i słabościami, podczas której będzie musiał skonfrontować się z odpowiedzialnością za swoje czyny. 16 Iohannes (Georg?) Faust (ok.1480 - 1540), urodzony w Knittlingen w Wirtembergii, tam też przez krótki czas uczęszczał do szkół, później pod przybranym imieniem Georga Sabellicusa i Fausta młodszego (Faust junior) około roku 1505 udał się jako student wę- drowny do Gelnhausen i Wurzburga. W tym czasie czynnie zajmował się magią i wystę- pował publicznie, jako mag i cudotwórca. W Heidelbergu rozpoczął on studia z teologii, które ukończył 15 I 1509. uzyskując stopień bakałarza. W Krakowie studiował on czarno- księstwo i magię, co więcej Johannes Wierus dla przykładu podtrzymywał, iż dopiero tam, miał się zetknąć Faust z edukacją w zakresie magii. Pędził Faust życie hulaszcze i pełne awantur i skandali, lekceważenie norm obyczajowych często stawiało go w konflik- cie z ówczesnym społeczeństwem. Faustowi przypisuje się szereg dzieł magicznych, jak Hollenzwang (Zmuszenie piekła) czasem nazywana Magia Innaturalis, czy Praxis Magia Fau- sti, które zawierać miały magiczne formuły, do jakich miał się on odwoływać w czasie swoich dzieł. Jakkolwiek nie wyróżniają się one pod względem treści spośród innych dzieł tego typu, których naówczas nie brakowało były one bardzo cenione, szczególnie Hollenzwang, dla pieczęci jakie były w nim zawarte, za które to nekromanta Johann Georg Schrepfer (1730 - 74) miał zapłacić aż 8,000 dukatów. Jak podaje legenda Fausta koniec końców miał zabrać ze sobą Mefistofeles, rzeczywistość jednak wyglądała tak, iż naj-
WPROWADZENIE współczesnym Abrahama Żyda17, Cornelius Agrippa18, Sir Michael Scott19 i wielu innych, których mógłbym wymienić, nie wyłączając także sławne- go Dra Dee20 z czasów późniejszych. Sława tego ostatniego, jego powiąza- prawdopodobniej na skutek przepracowania i napięcia nerwowego, nastąpiła choroba psychiczna, na skutek której wśród widziadeł, upiorów i demonów, zagubił Faust siebie i poczucie prawdy. [Opracowane na podstawie: Bugaj R. (1986), Nauki tajemne w dawnej Polsce - Mistrz Twardowski, Ossolineum, Wrocław] 17 Nie mogę zgodzić się tutaj z Mathersem, żaden z nich nie mógł być stricte współcze- snym autorowi. W chwili napisania dzieła, czyli w 1458 roku miał on dziewięćdziesiąt sześć lat, Faust zaś, urodził się w 1480 roku, Agrippa w sześć lat później, Michael Scott, żył zaś ponad sto lat wcześniej. 18 Heinrich Cornelius Agrippa von Nettesheim (1486 - 1535) jeden z najwybitniejszych przedstawicieli okultyzmu średniowiecznego. Studiował prawo i medycynę w Kolonii i Paryżu, później zgłębiał filozofię kabalistyczną,, a w 1509 uzyskał tytuł teologii w Aka- demii w Dole w Burgundii. Oskarżony w 1510 o kacerstwo schronił się do Anglii, później wykładał teologię w Pawii i we Włoszech oraz w Kolonii. W dalszym ciągu swego nie- spokojnego życia był kapitanem w wojsku cesarza Maksymiliana, syndykiem w Metzu, lekarzem nadwornym Ludwiki z Angouleme, matki króla franc. Franciszka I i archiwa- riuszem Małgorzaty Parmeńskiej. Przez swe umiłowanie prawdy i poczucie sprawiedli- wości popadał nieraz w trudne położenia, co miało miejsce na przykład, kiedy bronił Lutra, gdy występował przeciw procesom czarownic, lub walczył z filozofią scholastycz- ną, do której upadku znacząco się przyczynił. Wyobraźnia ludu otoczyła go nimbem tajemniczości, jako alchemika i czarnoksiężnika jego najsłynniejszym dziełem jest Filozofii Okultnej. Dzieło to jest wspaniałym kompendium większości wcześniejszych nauk ma- gicznych ujętych przez pryzmat filozofii neoplatońskiej, kabały i ptolomejskiego systemu astronomicznego. Według tez tam przedstawionych wszelkie magiczne działanie jest jedynie naturalnym sposobem zmiany rzeczywistości, mimo tego znajdujemy tu szereg pieczęci i charakterów, zaś w tzw. czwartej księdze liczne koniuracje. Jądrem tez Agrippy są dwa prawa: wszystko, co jest ma duszę i w każdej z nich zawiera się duch świata (po- dobnie jak w Poimandresie, który wchodzi w skład Corpus hermeticum), oraz wszystkie rzeczy pozostające na tym samym poziomie wpływają na siebie tak, że podobne ściąga do siebie podobne i oddziałuje na nie. Pojmował on wiedzę magiczną jako dyspozycję wro- dzoną człowiekowi, swego rodzaju dar. Działania magiczne rozpatrywał w kontekście wpływów gwiazd, które to można rozumieć jako naukę mechaniki przyrody. Adept, który wpływał na naturę pozostawać miał z nią w związku, poprzez jej poznanie i opa- nowanie doznać miał wyniesienia. 19 Michael Scott zwany Czarodziejem (ang. wizard), (? - 1236?) - był on filozofem na dwo- rze Cesarza Rzymskiego, jego pisma były znane i bardzo cenione w XIII wieku. Jego zain- teresowania alchemią, astrologią i astronomią sprawiły, iż otrzymał on przydomek Cza- rodziej, który to, po napisaniu przez niego dzieła „The Lay of the Last Minstrel” tylko się utwierdził. Mimo że data jego narodzin jest nieznana można o niej wnioskować na pod- stawie daty jego przybycia na dwór cesarski, co było w roku 1220, był on już wtedy uczo- nym scholastykiem, można więc w uprawniony sposób domniemywać, iż urodził się pod koniec XII wieku. Nie jest też pewnym jego nazwisko Scott lub Scot, które mogło zostać mu nadane podczas jego podróży po Europie. 20 John Dee (1527 - 1608), urodzony w Londynie słynny matematyk i astrolog, prawdopo- dobnie spadkobierca starego walijskiego rodu. Sam utrzymywał, iż w prostej linii jest potomkiem Roderyka Wielkiego, Księcia Walii. Ojciec Dee jak się wydaje służył na dwo-
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nia z Edwardem Kelly21 i rolą, jaką odegrali w europejskiej polityce tego czasu, są doskonale znane i nie wymagają w miejscu tym odrębnego opisu. rze Henryka VIII, dzięki temu mógł więc zapewnić swemu synowi nauki. W wieku lat piętnastu trafia więc John Dee do Cambridge, gdzie po dwóch latach zdobywa tytuł Ba- chelor of Arts (poziom naszego licencjata w dziedzinie humanistycznej). Dopiero później zainteresowania jego skupiają się na astronomii, wtedy tez decyduje się on opuścić Anglię i podjąć naukę zagranicą. W roku 1547 przybywa do Niderlandów, tam też poznaje wielu uczonych, wśród nich Gerarda Merkatora. W 1550 spędza kilka miesięcy w Paryżu, ucząc się geometrii. Odrzuca posadę na Sorbonie i wraca do Anglii, gdzie w 1551 rekomendo- wany Edwardowi VI, otrzymuje rektorstwo w Upton - upon - Severn, w hrabstwie Wor- cester. W roku 1555 zostaje oskarżony i osadzony w więzieniu za rzekome stosowanie zaklinań przeciwko życiu królowej Mary I, przywrócony do łask przez Elżbietę w roku 1558 nigdy już nie osiągnął pozycji, jaka pozwoliłaby mu być finansowo niezależnym. Przez następne ćwierćwiecze Dee żył w Mortlake, gdzie napisał dwa soje najważniejsze teksty, (1564) Monas Hieroglyphica, (1570) Matematyczna przedmowa do przekładu Euklidesa, przez Bilingsleya postąpionego, w niej też w elokwentny sposób broni stanowiska wedle którego matematyka jest podstawą wszelkiego praktycznego działania, uwypuklił on też jej wpływ, jaki wnosi ona w mechanikę i rozwój naukowego instrumentarium. Mimo swego znacznego dorobku naukowego i wpływu politycznego, jaki wywarł na klimat ówczesnej epoki wielu osobom kojarzy się Dee dzięki jego eksperymentom z zakresu krystalomancji. I tak studiował on alchemię, rozmyślał nad misteriami Talmudu i teoriami Róży i Krzyża. W jego pamiętniku znajdujemy informacje o tym, iż po raz pierwszy skon- taktował się on z istnością poza materialną 25 maja, 1581 roku, zapiskach o rok później- szych znajdujemy następującą informację „...21 listopada 1582, kiedy byłem zatopiony w rozmyślniach i modlitwie nagle okno mego muzeum zajaśniało rażącym blaskiem i zjawił się przede mną anioł Uriel. [...] Wręczył mi kryształ o wypukłym kształcie i rzekł, że kiedy zapragnę mieć rozmowę z duchami powinienem silnie wpatrywać się w kryształ a one ukarzą mi się i odsłonią tajemnice przyszłości.” Eksperymenty te wymagały wielkiej kon- centracji i uwagi, które o poprzedzać miały nadejście ducha, najprawdopodobniej to wła- śnie było powodem, dla którego Dee nie był w stanie spamiętać tego, co zdradzały mu duchy - potrzebował więc medium, taką osobą stał się później Edward Kelly. Wraz z nim podróżował później po Europie prezentując swe umiejętności z zakresu alchemii i magii między innymi na dworze cesarza Rudolfa II w Pradze. 21 Edward Kelly, sławny XVI wieczny alchemik, teurg i jasnowidz. Swą karierę zaczął, jako prawnik, wkrótce jednak oskarżono go o fałszerstwo i skazano na karę obcięcia uszu. Zawstydzony i upokorzony udaje się do Walii, gdzie wędruje przez jakiś czas pod przy- branym nazwiskiem Edwarda Talbota. Tu natrafia na stary rękopis, dzięki swej znajomo- ści łaciny odkrywa, iż pisany jest on przez chrześcijańskiego alchemika świętego Dunsta- na z Glastonbury. Zafascynowany alchemią i hermetyzmem Kelly zdecydował udać się do Londynu, aby zaprezentować go Dr-owi Johnowi Dee, tak miała się rozpocząć ich długa współpraca, podczas której mieli oni zarówno przywoływać anielskie istności, jak i wytwarzać znaczne ilości złota. Ogólnie rzecz wyglądała tak, iż siedząc przy stole, na którym znajdowały się narzędzia i symbole Kelly wpatrywał się w kryształową kulę i opisywał swoją wizje Johnowi Dee, który je spisywał. W ten sposób miał on poznać „język anielski”. Język ten bez znaczenia, czy był używany przez starożytną rasę, jest jednak prawdziwym, jego słownik jest rozbudowany, podobnie jak i składnia, dysponuje też własną gramatyką. Mimo tego, iż nie tylko nim się zajmowali, język ten jest największą spuścizną po Dee i Kellym.
WPROWADZENIE To, iż Abraham Żyd mógł być jednym z tych magów, którzy mieszali się w polityczne ruchy jest oczywiste dla każdego, kto choćby pobieżnie zapoznał się z jego dziełem. Jawi się on jednak jako stojąca na uboczu, raczej skryta w cieniu postać, która nie brała bezpośredniego udziału w niebłahych wszak rozgrywkach politycznych, jakie ówcześnie miały miejsce. Trzech konkurentów roszczących sobie prawo do dwóch największych sił kształtu- jących społeczeństwo owej epoki - czyli papiestwo i cesarstwo niemieckie, zazdrosne roszady biskupów, upadki dynastii, wstrząsy u podstaw Kościo- ła Rzymskokatolickiego, z chwilą, kiedy ujrzały światło dzienne rychło obiegły Europę i zasiały ziarna strachu i niepokoju, które to zawsze po- przedzają przemiany społeczne. W ten sposób zerwał się dziki huragan wstrząsów narodowych, które pochłonęły cywilizację dnia wczorajszego, po to by przygotować jutrzejszy nowy porządek. Niezwykła ważność hi- storyczna takich postaci jak nasz autor jest najczęściej niedoceniona, nic dziwnego więc, że podobnie jak w przypadku inskrypcji na murze w czasie uczty Belshazzara22, ich manifestacja na arenie politycznej i historycznej pojawia się jedynie jako ostrzeżenie, Mene Mene Tekel, Upharsin, którego adresatem miałby być głupi i zadufany w sobie świat. Pełna i prawdziwa historia jakiegokolwiek adepta może być spisana jedy- nie przez niego samego, jednak nawet jeśli zostanie ona przedstawiona ogółowi, jak wiele osób da jej wiarę? Jak się wydaje, nawet owo krótkie i niekompletne oświadczenie godnych uwagi wydarzeń, jakie miały miejsce w życiu autora, a które przedstawione są w Księdze Pierwszej, będą dla większości odbiorców niewiarygodne. W każdym razie słuszność oddać należy temu jak wielką była wiara tego człowieka w obliczu niebezpiecz- nych podróży, które przez lata podejmował przemierzając dzikie i srogie regiony i miejsca, dotarcie do których jest bardzo trudne nawet dziś, kiedy mamy już rozwinięte środki transportu, z których możemy korzystać. Ta wiara w końcu doprowadziła go do nagrody, nawet mimo tego, iż była chwila, kiedy stracił on odwagę, zgasł ogień jego serca a nadzieja jego zda- ła się łamać. Podobnie jak jego wielki imiennik, ojciec narodu żydowskiego nie powrócił on daremnie do domu, odnalazł swoje „Ur Chaldei”, gdzie mógł wreszcie poznać Światło Wiedzy Wtajemniczonych, za którym dusza jego przez tak wiele lat tęskniła. Kulminacja jego wędrówek to spotkanie z magiem egipskim, Abra-Melinem. Otrzymał on od niego system magicz- nych pouczeń i praktyk, które stanowią sedno części Drugiej i Trzeciej. 22 Polska wersja imienia to Belzacar.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Samo imię Abra-Melin w oryginalnym rękopisie wyrażane jest na kilka sposobów, co jest podane w tekście, i tak występują wersje: Abra-Melin, Abramelin, Abramelim, i Abraha-Melin. Z nich wybrałem zapis Abra- Melin, który też umieściłem na stronie tytułowej i przy którym obstaję w tym Wprowadzeniu. Tak daleko jak sięga tekst, ostatecznym miejscem pobytu Abrahama Żyda miał być Wurzburgh, lub odwołując się do jego nazwy w Wiekach Śred- nich „Herbipolis”. Jak się wydaje, miał on pojąć za żonę swoją kuzynkę, z którą miał później dwóch synów, starszego Józefa, którego wtajemniczył w Misteria Świętej Kabały i młodszego, Lamecha, którego dziedzictwem stał się System Świętej Magii i do którego adresowana jest cała Księga Pierw- sza. Wspomina on też o trzech córkach, którym każdej miał on dać w posa- gu 100,000 florenów. W sposób wyraźny daje on w tekście do zrozumie- nia, iż posiadł żonę i majątek w wysokości 3,000,000 złotych florenów za sprawą jednej z magicznych operacji, które opisane są w Trzeciej Księdze. Wspomina dalej, iż jego pierwotne zainteresowanie studiami kabalistycz- nymi i magicznymi zawdzięczał swojemu ojcu Szymonowi, który pouczył go, kiedy Abraham był jeszcze młodzieńcem, o tajemnicach Kabały. Po śmierci ojca Abraham wyruszył w podróż, która miała na celu odnalezie- nie Wtajemniczonego Mistrza. Dla poważnego badacza okultyzmu dzieło to ma nieocenioną wartość, słu- żyć może zarówno jako zachęta do wykształcenia w sobie rzadkiej, ale nie- odzownej cnoty, jaką jest niezachwiana wiara, jak też jako pomoc w roze- znaniu między prawdziwymi i fałszywymi systemami magii, czy wreszcie jako prezentacja zgromadzonych tu przepisów niezbędnych do wytworze- nia magicznych efektów, które autor księgi miał z sukcesem przeprowa- dzić. Niezwykle wartościowe są także uwagi samego Abrahama Żyda, jakie po- czynił on odnośnie różnych profesorów „sztuk, z których żadna nie po- winna być nazwana”, a których poznał on w czasie swoich podróży, a po- nad to, liczne przykłady cudów, jakie wypracował oraz uważna klasyfika- cja magicznych eksperymentów, zawarta w Księdze Trzeciej, wraz z jego obserwacjami i wskazówkami. Warto wspomnieć także i o tym, iż wymienia on liczne godne uwagi oso- by, przed którymi miał on prezentować swoje umiejętności, i tak miał być
WPROWADZENIE to23: Cesarz Zygmunt z Niemiec, hrabia Fryderyk Kłótliwy24, biskup jego miasta (prawdopodobnie mógł być to Jan I., który znacząco przyczynił się do utworzenia w Wurzburghu uniwersytetu, co miało miejsce około 1403 roku, za zgodą papieża Bonifacego IX., lub też Echter von Mespelburn, który również był jedną z osobistości zaangażowanych w utworzenie uni- wersytetu), Hrabia Warwick, Henryk VI. z Anglii, konkurujący papieże - Jan XXIII., Marcin V., Grzegorz XII. i Benedykt XIII., osoby biorące udział w Soborze w Konstancji, Diuk Bawarii, Diuk Leopold z Saksonii, Cesarz Konstantyn Palaeologos i prawdopodobnie arcybiskup Albert z Magdeburga, a także kilku Husyckich przywódców - kilku z nich nawet znanych w owym czasie25. Rozważając ogólny klimat epoki, w której żył autor dzieła, specyfikę naro- du, z którego pochodził, przyznać trzeba, iż miał on stosunkowo szerokie spojrzenie na sprawy religijne; wnioskować o tym możemy nie tylko z tego, iż utrzymywał, że System Świętej Magii może być osiągalnym za- równo przez żydów, chrześcijan, mahometan, jak i pogan, ale także z fak- tu, iż ostrzegał on Lamecha przed błędem zmiany religii, w której dorastał, podkreślał, iż było to powodem sporadycznych niepowodzeń maga Józefa z Paryża (jedynej osoby, która oprócz niego i samego Abra-Melina była obe- znana z tym szczególnym systemem magii), który pierwotnie dorastał jako chrześcijanin, lecz który wyrzekł się wiary i stał się Żydem. Na pierwszy rzut oka nie jest to jasne z okultystycznego punktu widzenia, nie jest też oczywistą niekorzyść, jaką może nieść taka zmiana. Pamiętać jednak nale- ży, iż naówczas, zmiana religii nieodmiennie oznaczała ostateczną, uro- czystą i gruntowną przemianę, wyrzeczenie i zaprzeczenie każdej praw- dzie religii, jak była wcześniej wyznawana. Można było upatrywać w tym niebezpieczeństw, a to dla tej przyczyny, iż między błędem, przekłama- niami i pomyłkami każdej szczególnej formy religii znajdują się również elementy zesłane przez Najdoskonalsze Boskie Moce. Dlatego zaprzeczenie religii, (zamiast osądzenia jej od pomyłek i błędów) jest porównywalne z odrzuceniem w sposób formalny i ceremonialny prawd, na których pier- wotnie była ona ustanowiona, dlatego też, kiedykolwiek osoba, która tego dokonała podejmie się praktyki Operacji Świętej Magii będzie musiała zwrócić szczególną uwagę, aby dzięki swej sile woli odkryć te formuły, 23 Imiona z wersji angielskiej przełożyłem na język polski opierając się na materiałach historycznych. 24 Użyto tu (ang. quarreller.) 25 Obszerniejsze przypisy umieszczam w Księdze Pierwszej.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA które wcześniej magicznie i ceremonialnie (przez swoją niewiedzę) odrzu- ciła, a kiedykolwiek będzie próbowała je przeprowadzić ukryte Prawo Re- akcji zadziała jako ceremonialne przeszkody przeciwko efektom, jakie miały być wywołane. Dzieje się tak albowiem pamięć owego ceremonialnego za- przeczenia, została zasadzona w jego atmosferze [duchowej] poprzez po- przednie wyrzeczenie. A siła owych przeszkód będzie dokładnie taka, jaki wielki był stopień, w jakim wyrzekano się pierwotnych prawd. Ze względu na te wszystkie przeszkody dla magicznego działania najbardziej szkodli- wa jest niewiara, gdyż sprawdza ona i stopuje działania woli. Zauważyć to możemy nawet we wspólnych operacjach. Tak jak żadne dziecko nie nauczyłoby się chodzić, tak żaden badacz magii nie opanowałby żadnej formuły, gdyby w umyśle jego tkwiła myśl o niemożliwości czy niedo- rzeczności wykonania tegoż. Dlatego też wszyscy adepci i wielcy nauczy- ciele religii i magii niezmiennie wskazują na wielkie znaczenie wiary. Przyznać jednak trzeba, iż mimo wyraźnie szerokich horyzontów w przy- znawaniu doskonałości różnym religiom, niestety prezentuje autor zwykłą niesprawiedliwość i zazdrość, jaka charakteryzowała mężczyzn wobec ko- biet przez tak wiele lat i która, jak sądzę, powstała po prostu z wrodzonej świadomości, że kobiety raz dopuszczone do rywalizacji z nimi na dowol- nym planie i bez utrudnień, jakie miały przez tyle lat mogłyby szybko udowodnić swoją przewagę, podobnie jak to niegdyś uczyniły Amazonki, te ostatnie (jak znajdujemy nawet w pismach ich wrogów Greków, którzy niechętnie do tego się przyznają) zostały podbite przez przeważające siły nie zaś przewyższające je zalety. Warto wspomnieć jednak o tym, iż Abra- ham cokolwiek niechętnie przyznaje, że Święta Magia może być opanowa- na przez dziewice, w tym samym momencie odwodząc każdego od jej ich nauczania. Znaczna liczba zaawansowanych kobiet - okultystek w czasach obecnych jest najlepszą odpowiedzią na jego słowa. Mimo wspomnianego wyżej, nazwijmy to niedostatku, wskazówki jego, co do zasad użycia magicznej mocy, którą człowiek nabyć może na chwałę Bożą, dla dobra i ku pożytkowi sąsiadów i dla korzyści całego ożywionego stworzenia, warte są najwyższego szacunku. Nie można zaprzeczyć wra- żeniu, iż najwyższym pragnieniem [Abrahama] było dostosowanie się do jego przekonań. Jednakowoż jego rada odnoście wycofania się z życia po nabyciu magicz- nych mocy za sprawą jego systemu (a nie mam tu na uwadze wycofania się podczas sześciomiesięcznych przygotowań) nie odnosi się nawet do niego samego, gdyż dowiadujemy się o jego udziale w różnych ruchach
WPROWADZENIE tego czasu. Tym sposobem okres życia, który spędził jako eremita jawi się jako zalecany, sam zaś niezwykle rzadko zauważałem by było to zalecenie dopełnione przez tych adeptów, których mógłbym być może nazwać wta- jemniczonymi, czy cudotwórcami. Stanowią oni raczej swoiste medium między Wielkimi Wtajemniczonymi adeptami i Światem Zewnętrznym. Jako przykład tych ostatnich możemy wskazać u naszego autora postać samego Abra-Melina. Szczegółowy ów plan, czy też system magii zalecany w obecnym dziele jest rozległy (sui generis) lecz nie nieskończony. Jak się wydaje to raczej sposób jego przedstawienia czyni go unikalnym. W magii, czy jak się mó- wi inaczej nauce kontroli ukrytych sił natury, były zawsze dwie wielkie szkoły, jedna z nich oddawała się26 dobru, druga złu; pierwsza była magią światła, druga zaś magią ciemności, pierwsza polegała z reguły na wiedzy z zakresu inwokacji istności anielskich, druga na ewokacji bytów demo- nicznych. Z reguły ta pierwsza nazywana była Białą Magią, podczas gdy ta druga Magią Czarną. Inwokacja sił anielskich była powszechną ideą w pracach magicznych, po- dobnie też ceremonia zawarcia paktu z i poprzez propozycję siłom zła. Jed- nakże system przedstawiony w owym dziele oparty jest na następującej koncepcji: a) duchy dobre i Anielskie Moce Światła mają większą moc niż upadłe duchy ciemności, b) te drugie zostały skazane na karę służenia Wtajemniczonym Magii Światła, (ideę taką możemy odnaleźć również w Koranie, czy prawdopodobnie bardziej poprawnie Quar-an), g) konse- kwencją tej doktryny jest to, iż wszystkie zwykłe materialne efekty i feno- meny są wytworzone przez prace złych duchów pod kontrolą Dobra, d) w rezultacie kiedykolwiek zły demon zdoła uciec spod kontroli Dobra, nie ma niczego złego, czy niezwykłego w tym, iż nie będzie pracował choćby ze względu na zemstę, e) dlatego też, zanim wykażą one posłuszeństwo człowiekowi będą one próbowały uczynić z niego swojego niewolnika, na- kłaniając go do zawarcia paktu, czy umowy z nimi, f) w celu zrealizowa- nia tegoż zamierzenia uciekną się do wszystkiego, czym tylko mogliby go znęcić, g) dlatego też aby być adeptem należy podporządkować je sobie, co uczynić można poprzez stanowczość woli, szlachetność duszy i zamiarów oraz mocą samokontroli, która jest konieczna, h) co można osiągnąć jedy- nie przez samopoświęcenie się na każdym z planów, i) dlatego też człowiek ma naturę pośrednią, i jako tak w naturalny sposób jest umieszczony mię- 26 Można to tłumaczyć też jako „...poświęcona była”.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA dzy Aniołami a Demonami, dlatego też każdy człowiek ma swojego anioła stróża i wrogiego demona, a także szereg duchów, które mogą stać się jego familiarami27, przebywają one wokół niego i przyłączają się do jego zamie- rzeń, j) dlatego też aby osiąść władzę nad tym, co niższe i Złe, należy po- siąść wiedzę o tym, co wyższe i Dobre (to jest w języku współczesnej teo- zofii wiedzę o Wyższym Ja). Z tego wynika, iż magnum opus przedstawione w tym dziele osiągalnym jest dzięki: czystości i samopoświęceniu, które prowadzą do wiedzy i osią- gnięcia konwersacji z Aniołem Stróżem, dzięki czemu można uzyskać prawo używania Złych Duchów jako sług we wszelkich materialnych sprawach. Oprócz jednoznacznie określanych jako czarnomagiczne grimoires ko- nieczność inwokacji boskich i anielskich mocy w celu kontrolowania de- mona była wspominana także w operacjach ewokacji opisywanych w śre- dniowiecznych rękopisach i pismach drukowanych. Tutaj też należy upatrywać przyczyny, o czym już wcześniej wspomnia- łem, swego rodzaju powodu, dla którego koniecznym być miało owo sze- ściomiesięczne przygotowanie, które nie jest typowym dla ówczesnych pism28 Osobno należy rozpatrywać same opisy podróży, uważne zasady, wedle których Abraham przygotował zapiski na temat różnych osób, które po- znał, a które to miały zajmować się magicznymi mocami, co z tego co czy- niły było prawdziwe, co zaś nie, oraz powody sukcesów lub porażek w ich eksperymentach, już same w sobie posiadają szczególną wartość. 27 Familiary czasem można spotkać się z bardziej fantastyczną nazwą chowańce, lub bar- dziej opisowo duchy podległe (ang. familiar spirits, lat. spiritus familiares) – są to duchowe istoty służące adeptom, mogą być to również zwierzęta i rośliny, przy czym są one pod wieloma względami lepsze niż ich zwyczajni odpowiednicy, są to istoty nadnaturalne. Trudno jest określić więź, jaka powstaje między adeptem a jego familiarem, moim zda- niem w pewnym sensie, są oni jedną istotą. 28 Zwykłe postępowanie wyglądało mniej więcej tak: 40 dni przed operacją należy wstrzymywać się od stosunków seksualnych z kobietą, 9 dni przed operacją, wszyscy, którzy mają wziąć w niej udział powinni żywić się wyłącznie pokarmami roślinnymi. Nadto modlitwa magiczna powinna być odmawiana jeden raz rano i dwa razy wieczorem według obrządku wyżej podanego, 3 ostatnie dni pożywienie winno się składać jedynie z chleba, wody i gotowanych owoców. Wreszcie w wigilię przed operacją i w dzień po- przedzający wigilię, należy odbyć spowiedź generalną przed Bogiem, przy czym rodzaj i charakter tej spowiedzi zależy całkowicie od uznania samego operatora. - - I.K.R. (1922), Magia Praktyczna, Cieszyn - opracowana m.in. na podstawie Grimoirium Verum.
WPROWADZENIE Pomysł zatrudnienia dziecka jako jasnowidza w czasie inwokacji Anioła Stróża nie jest niczym niezwykłym, w „Mendal” rodzaju wschodniej dy- winacji, którą znają jak sądzę wszyscy Czytelnicy Wilkie Collins29, który w powieści „The Moonstone” dokładnie przedstawił metodę, która wyglą- dała tak, iż atrament jest nalany na dłoń dziecka, które to po pewnej cyta- cji dokonanej przez operatora ma wizje jasnowidza w tym miejscu. Słynna ewokacja średniowiecznego rzeźbiarza Benvenuto Celliniego30 podobno była w pewnej części asystowana przez dziecko, pełniące rolę jasnowidza właśnie. Cagliostro31 miał również korzystać z usług dziecka w tej szcze- gólnej sytuacji. Sam jednak nie mogę zrozumieć narzuconej konieczności zatrudniania dziecka w czasie anielskiej ewokacji, jeśli tylko Operator jest zdrowy na umyśle i wykształcił w sobie dar jasnowidzenia32, który w isto- cie jest właściwy każdemu człowiekowi i bazuje na wykorzystaniu myślo- kształtów33. Owe myślokształty są wykorzystywane niemal nieświadomie przez każdego w czasie myślenia o miejscu, osobie, czy rzeczy, którą do- brze znają, niemal natychmiast bowiem zaczyna współistnieć z myślą ob- raz rozwijający się przed wewnętrznym wzrokiem, jest to podwaliną do świadomego i dokonanego z wyboru rozwoju tego, co ogólnie nazywamy jasnowidzeniem. Niestety Abraham Żyd, podobnie jak, nie szukając daleko, wielu współcze- snych okultystów, przyjmuje postawę nietolerancji wobec magicznych systemów innych niż jego własny, nawet sławne imię Petrusa di Abano34 29 William Wilkie Collins ( 1824 - 1889), przyjaciel Karola Dickensa, autor ponad 23 powie- ści i 50 krótkich opowiadań, wśród których najsłynniejsze to „The woman in white” (1860) i „The Moonstone” (1868), zaliczane są do pierwszych współczesnych powieści detektywi- stycznych. 30 Cellini Benvenuto (1500 - 1571) był włoskim rzeźbiarzem i złotnikiem. Pędził awantur- nicze życie, o czym dowiedzieć się można z jego autobiografii i zapisów historycznych. Młodość swą spędził na terminowaniu fachu złotniczego, w 1523 roku osiedlił się on w Rzymie by dalej uczyć się takich technik, jak cięcie pieczęci, trybowanie, odlewanie, ema- lierstwo. Zamordowawszy pewnego złotnika zmuszony jest uciekać z Rzymu. W 1537 krótko przebywa we Francji na dworze Franciszka I. Po powrocie do Rzymu zostaje ska- zany na dożywotnie więzienie za kradzież szlachetnych metali ze skarbca papieskiego, po dwóch latach zostaje jednak uwolniony. Zasłynął jako twórca tzw. nimfy z Fontainebleau i Perseusza z Głową Meduzy. 31 Patrz Dodatek B 32 We wszystkich przypadkach gdzie w tłumaczeniu znajdują się wyrażenia jasnowidze- nie, jasnowidz znajdowały się angielskie słowa Clairvoyance, Clairvoyant. 33 Użyto tutaj ang. thoughtvision 34 Peter de Abano, urodzony około 1250 roku, zmarł najprawdopodobniej w 1316 roku, filozof. Przypisuje mu się, prawdopodobnie fałszywie, autorstwo Heptemeronu, lub ma-
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nie jest wystarczające do uchronienia „Heptameronu lub Magicznych Elementów” od potępienia w podsumowującej części Trzeciej Księgi. Prace z magią, pisanie zaklęć, pentakle, pieczęci i symbole, rysowanie kręgów ochronnych, używanie wielu języków wraz z językiem ojczystym, na pierwszy rzut oka wydaje się on potępiać w całym wymiarze. Po bardziej dokładnym zapoznaniu się z tekstem myślę jednak, iż możemy odkryć, że chodzi tu raczej o ich nadużywanie spowodowane nieznajomością ich zna- czeń, jego krytyka miałby się więc w tym przypadku odnosić nie tyle do inteligentnego i właściwego ich zastosowania, co do ignorancji i błędu. Warto spojrzeć na tę sprawę dokładniej opierając się na okultystycznym punkcie widzenia. Abraham w kilku miejscach obstaje przy tym, iż bazą jego systemu Świętej Magii jest Kabała. Opisuje też to, jak pouczył on w niej swojego starszego syna Józefa jako swego pierworodnego, podobnie jak sam został pouczony przez swojego ojca Szymona. Sam system Magii po- wierzył on jednak młodszemu Lamechowi, powodem miało być to, iż chciał, jak sam podaje, zrekompensować mu fakt, iż nie był on uczony Ka- bały, jego status, jako młodszego był bowiem w oczywisty sposób dyskwa- lifikujący. W istocie mogło stać się to też powodem, dla którego ostrzega on Lamecha przed używaniem Pieczęci, Pentakli, niezrozumiałych słów etc.; ponieważ większość z nich bazowała na tajemnicach Kabały, ich użycie przez osobę nieobznajomioną z nimi mogło być nadmiernie niebezpieczne, a to z powodu nie tylko możliwej ale dość prawdopodobnej opcji wypacze- nia Tajemnych Formuł tam zawartych. Każdy zaawansowany badacz okultyzmu, który zajmuje się średniowiecz- nymi pracami poświęconymi magii, bez znaczenia jest czy chodzi tu o rę- kopisy czy druki, zna olbrzymią i niemożliwą wprost liczbę błędów w Sy- gillach, Pentaklach, hebrajskich czy chaldejskich imionach, które powstały na skutek niewiedzy tych, którzy przepisywali i reprodukowali dzieła, do tego stopnia, że w niektórych przypadkach użycie wypaczonych formuł dawało rezultaty odwrotne od tych, których należało się spodziewać. (Zwróciłem na to uwagę już w notatkach do mojej wcześniejszej pracy „Klucza Salomona”). Dlatego też, jak się mi wydaje, niepokój Abrahama Żyda wynika z tego raczej, iż chciał on ocalić syna od niebezpiecznych błędów, jakie można popełnić w czasie magicznych prac, wolał więc napeł- nić go pogardą do innych systemów i metod operacji. Prócz owego niein- gicznych Elementów. Dzieło to w istocie oparte jest bardziej na tekstach tak zwanych salo- monowych, a wręcz jak podaje J. H. Peterson stanowi treść Mafteah Shelomoh.
WPROWADZENIE tencjonalnego wypaczenia magicznych symboli, o którym wspomniałem wyżej była jeszcze jedna okoliczność, to, iż wśród licznych ksiąg czarno- magicznych, jakie niewątpliwie mógł Abraham poznać, wypaczenia Bo- skich Imion i Pieczęci, mogły być dokonywane celowo, aby przyciągnąć złe duchy i aby odepchnąć dobro. Księga Trzecia zawiera liczne Kabalistyczne Kwadraty, które w istocie traktować możemy jako Pentakle i w których imiona umieszczone są jako czynniki, które nadają im wartość. Pośród nich znajdujemy także słynny Sator, Arepo, Tenet, Opera, Rotas, który jest jednym z pentakli w „Kluczu Salomona”. Formuła Abrahama jest jednak nieco inna: -- I jest używana, aby ściągnąć miłość dziewicy. Pentakl w mojej wersji „Klucza Salomona” przypisany jest Saturnowi, ten powyżej zaś odnosić się ma do natury Wenus. Poniżej podaję hebrajską jego formę (Patrz też Dodatek A, Tabela Hebrajskich i Chaldejskich Zna- ków) Inna wersja z zastosowaniem liter łacińskich:
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA W „ Kluczu Salomona” znajduje się on na jednym z pentakli wypisanych między podwójnym kręgiem, na którym wypisano słowa z LXII psalmu, werset 8: „Niech panuje od morza do morza, od Wielkiej Rzeki aż po krań- ce ziemi”35. W języku hebrajskim ustęp ten zawiera dokładnie 25 liter, co odpowiada ilości liter w kwadracie. Należy dodatkowo podkreślić także i to, że zarówno forma podana przez Abrahama Żyda, jak i ta z „Klucza ...” są przykładami podwójnego akrostychu36, co oznacza, iż można je czytać tak samo w obie strony, poziomo i pionowo. Forma pentakla danego w „Klu- czu Salomona” jak jest tam powiedziane posiada znaczną wartość dla wszelkich przeciwności i nękania Dumy Duchów. Przykład ten pokazuje też dokładnie, iż nie tyle samemu stosowaniu pen- takli przeciwstawiał się Abraham, co nieumiejętnemu wypaczeniu i nie- właściwemu ich użyciu. Warto zwrócić także uwagę, iż mimo, że wiele z Symbolicznych Kwadratów znajdujących się w Księdze Trzeciej utworzo- nych zostało z użyciem wspomnianej wcześniej metody, w przypadku wie- lu tak się nie stało, co więcej ze względu na stosunkowo niewielką liczbę liter nie wypełniają one nawet całego kwadratu tworząc różne układy, z których część wypełnia centrum, część zaś pozostawia je wolnym. W Dodatku C dołączonym do tego Wprowadzenia dla porównania przyta- czam kilka przykładów ewokacji aniołów, które to przykłady zaczerpnąłem z innych źródeł. Abraham Żyd niejednokrotnie podkreśla, co już wspominałem, iż ten szczególny system Świętej Magii Abra-Melina ma swoje źródła w Kabale, warto więc w miejscu tym zastanowić się nad znaczeniem tego faktu. Ka- bała sama w sobie podzielona jest na wiele części, z których główne miejsce stanowi mistyczna doktryna, przekazująca tajemne znaczenie żydowskich 35 Cytat podaję za -- Księgą Psalmów: w przekładzie z języków oryginalnych w opracowaniu Kazimierza Romaniuka, Gaudium, Lublin 2001 36 Użyto tutaj (ang. acrostics), polski odpowiednik „akrostych” wedle ustaleń słowniko- wych oznacza utwór pisany w ten sposób, że pierwsze litery w słowach czytane osobno utworzą nową treść.
WPROWADZENIE pism. Zawiera ona także numeryczną wartość hebrajskich liter, pomocną w celu nakreślenia analogii między słowami, gdzie pełna numeryczna wartość owych słów pozostaje ta sama; ta jej gałąź jest najbardziej skom- plikowana do poznania i nie będę w miejscu tym się nią zajmował, więcej na ten temat znaleźć można w innej mojej pracy „Kabbalah Unveiled”, która w całości poświęcona jest tym zagadnieniom. Tak zwana praktyczna kabała dołączona jest do mistycznych nauk w celu produkowania magicz- nych efektów. Zawiera ona klasyfikację Boskich i Anielskich Imion, Świę- tych i Hierarchii Anielskich, Duchów i Demonów, poszczególnych imion Archaniołów, Aniołów, Geniuszy37 i Demonów, można w niej znaleźć szczegółowe poznanie, zrozumienie powiązań sympatii i antypatii wystę- pujących w Niewidzialnym Świecie. Dlatego też, co miał na uwadze Abraham, system owej Świętej Magii jest bardzo wiarygodny, ponieważ jednoznaczną jest poprawność uchwyconych tu powiązań, nie ma żadnej szansy by operator użył Imion czy Formuł w niewłaściwych sytuacjach czy w błędzie. Godnym uwagi pozostaje także i to, iż Abraham Żyd (prawdopodobnie znów w tym celu by jak najmniej zaciemnić Lamechowi widzenie tej mate- rii) mówi jedynie o dwóch wielkich klasach duchów: aniołach i diabłach, z których te pierwsze powstały po to by kontrolować, drugie by być kontro- lowanymi. Rozważania na temat opisu rodzajów istności, duchów elemen- tów, które to same w sobie są podzielone na niezliczone klasyfikacje autor porzuca lub nie podejmuje ich wcale. Co ciekawe, najwyraźniej wiele wy- ników omówionych w Księdze Trzeciej sugerować może użycie Duchów Elementów raczej, niźli demonów. Żaden z zaawansowanych (wyższych) adeptów, jakim niewątpliwie był Abraham, nie mógłby nie wiedzieć o ich istnieniu, mocy i wartości, dlatego też czuję się zmuszony niemal do wy- ciągnięcia wniosku, ze nie chciał on odsłonić tej wiedzy Lamechowi, lub też, co jest daleko bardziej prawdopodobne, nie chciał mu zamącić w gło- wie wprowadzając ogromną liczbę dodatkowych instrukcji, które byłyby konieczne, by gruntownie poznał on wiedzę o nich, obejmującą ich klasyfi- kację, naturę i urzędy. Działanie takie nie jest koniecznym, jeśli dysponuje się dokładnymi symbolami, jakie zawarte są w Księdze Trzeciej, a które minimalizują szansę błędu. W istocie to, czego Abraham podjął się na- uczyć Lamecha to umiejętność, możliwość uzyskiwania magicznych efek- tów, nie zaś wiedza o tajemnicach kabały. 37 Użyto tutaj słowa (ang. Intelligences).
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA W świetle powyższych wywodów wydaje się uzasadnionym to by dalsza część tego Wprowadzenia poświęcona była dysertacji na temat natury tak dobrej jak i złej owych istności. Z tego tez przedstawię zasadnicze różnice między aniołami, elementalami i diabłami. Możemy powiedzieć, iż anioły same w sobie podzielone są na znaczną licz- bę porządków i klas, posiadają jednak ogólnie zbliżoną charakterystykę. Są to istoty z gruntu dobre, zarówno ich natura, jak i działanie podporząd- kowane są dobru, można rzec, iż są świadomymi wykonawcami Boskiej Woli na planie materialnego uniwersum, są to istności obdarzone odpo- wiedzialnością, dlatego też mogą upaść, są one niezależne od obecnych i nieskończonych ukrytych sił natury, dlatego też działają poza nimi, ze względu na ich klasyfikację i przymioty mogą być one związane z jednymi siłami natury bardziej niż z innymi, co więcej, stopień owego powiązania także może być różny. Podobnie rzecz się ma w przypadku ich zwierzchno- ści wobec ludzi, Duchów, Elementali i Diabłów. Elementale są złożone z niezliczonych klas, są one Siłami Elementów na- tury, swego rodzaju bytami zarządzającymi obecnym porządkiem, dlatego też nigdy nie działają poza, czy niezależnie od przypisanych im szczegól- nych domen. W tym sensie nie są one odpowiedzialne za aktualne działa- nia jako całość, odpowiedzialność ich ogranicza się do przynależnej im części. Z tego też powodu są one w tym samym czasie podmiotami ogól- nych sił natury, w których żyją, poruszają się i z których mają swoją isto- tę; w ten sposób dysponują one wyższością w najbliższej im szczególnej części uniwersum, która im przynależy, podlega im ta część natury, która osadzona jest w ich Elemencie. Wyobrażenia o nich powtarzają się w każ- dej starożytnej mitologii. Krasnoludy i elfy Skandynawów, nimfy i driady oraz duchy natury u Greków, feerie dobre i złe, tak dobrze znane z naszego dzieciństwa, zastępy syren, satyrów, faunów, sylfów i innych, sił, które stały się fetyszami czarnej rasy, które są w przeważającej części niczym więcej, jak źle zrozumianą manifestacją tej wielkiej klasy. Pośród nich, jak wcześniej dane mi było zaobserwować część jest dobra, jak Salamandry, Ondyny, Sylfy i Gnomy, według filozofii Różokrzyża, wiele zaś, jest wy- jątkowo złośliwych, lubujących się w każdym rodzaju zła - przez niewta- jemniczonego łatwo mogą być pomylone z Diabłami, szczęśliwie ich siła jest mniejsza, jednak liczba zarówno jednych jak i drugich jest nieprzebra- na. Działają one nieracjonalnie, podobnie jak zachowuje się małpa lub pa- puga, w istocie ich natura jest blisko powiązana ze zwierzętami. Zauwa-
WPROWADZENIE żalne jest to szczególnie w kombinacjach zwierzęcych form, które wypa- czone i pomieszane leżą u podstaw ich zwierzęcej manifestacji. Kolejną bardzo dużą klasą, jaką możemy tutaj wyróżnić, która działa nie- racjonalnie, choć celowo, i która podąża za dominującą w nich siłą dobra lub zła, jest niejako świta tych reprezentacji. Dla przykładu można powie- dzieć, iż są to duchy gromadzące się przy dobrych osobach, które usiłują pobudzać ich idee w kierunku dobra, osoby, przy których znajdują się owe duchy, których charakter jednak jest zły prowadzone są na drogę przestęp- stwa. Jakże wielu przestępców próbowało wymówić się tym, iż „słyszeli coś, co mówiło im by popełnić zbrodnię”! Pamiętać jednak należy, iż suge- stie takie nie zawsze pochodzą od elementali, częstokroć źródłem ich są zdeprawowane astralne pozostałości po umarłych osobach. Diabły są, jak już pisałem o wiele potężniejsze od elementali, ich działanie w kierunku zła jest podobne do tego, jakim charakteryzowały się istoty anielskie w stosunku do dobra, ich wrogość zaś, jest daleko większa i bar- dziej przerażająca niż w przypadku złych elementali. Sfera ich działania rozchodzi się na daleko większym obszarze, nie są one uzależnione od ak- tualności i wpływu praw natury, zło zaś, którego się dopuszczają nigdy nie jest irracjonalne czy mechaniczne, jest za to w pełni świadome i celo- we. Nie zgadzam się jednak ze sposobem postępowania wobec tych istot, jaki przedstawił Abraham, przeciwnie, prawdziwi Wtajemniczeni zawsze utrzymywali, iż Egzorcysta powinien postępować wobec tych istot uprzejmie i stosownie, jedyna zaś sytuacja, kiedy należy zachowywać się w sposób ostry ma miejsce wtedy, kiedy duchy te upierają się, czy są krnąbrne, nawet postępując z Diabłami nie powinniśmy odrzucać tejże zasady, bacząc jednak by nie ulec ich warunkom, podobne zachowanie prowadzi bowiem maga do błędu. Możliwym jest jednak to, iż Abraham miał na uwadze ostrzeżenie Lamecha przed niebezpieczeństwem ulegania im podczas Egzorcyzmu, którego nawet w najmniejszym stopniu nie po- winno się dopuścić. Słowo „Demon” bardzo często w dziele używane zamiennie ze słowem „Diabeł” pochodzi od greckiego daimon (Daimon), które w starożytności oznaczało po prostu ducha, dobrego lub złego. Chciałem zwrócić uwagę Czytelnika na fakt, iż dziełem, które wypełnione jest bardzo sugestywnymi magicznymi odniesieniami jest dobrze znana „Baśń z Tysiąca i Jednej Nocy”, interesujące i warte odnotowania jest to,
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA iż znaczna liczba znajdujących się tam przykładów podobna jest do tych, jakie odnajdujemy w Księdze Trzeciej. Dla przykładu dziewiąty rozdział wspomnianej Księgi podaje symbole służące przemianie człowieka w zwierzę, podobne odniesienie znajdujemy w szeregu opowieści jak „Opowiadanie pierwszego starca38”, „Opowiada- nie drugiego żebraka39”, „Opowieść o zaczarowanym młodzieńcu” etc., etc., niewątpliwym przykładem przekształcenia maga w inną formę jest ten, jaki znajdujemy w „Opowiadanie trzeciego żebraka”, podobny symbol znajdujemy w dwudziestym pierwszym rozdziale Księgi Trzeciej. Co więcej znaczna liczba moich Czytelników sygnalizowała już, że treść rozdziałów Księgi Trzeciej przypomina niezwykłe efekty, jakie miał wy- tworzyć Faust, który jak już wcześniej wspomniałem miał być współcze- sny Abrahamowi Żydowi. Przyznać jednak na miejscu tym należy, iż ogólna zasada dzieła nie odnosi się do praktyk czarnomagicznych, przeciwko którym autor stale występu- je, lecz do systemu Kabalistycznej Magii, podobnego do tego z „Klucza Salomona” i „Kluczy Rabina Salomona”. Jest to zauważalne nawet mimo różnic w okolicznościach wcześniejszej inwokacji Anioła Stróża, która ma tutaj miejsce raz na całą operację, podczas gdy we wspomnianych przed chwilą dziełach anioły są inwokowane jak się wydaje przed każdą ewoka- cją, co jest czynione przez stworzenie magicznego kręgu. Takie prace, jak te i im podobne nie mogły być potępiane przez Abrahama, szczególnie bio- rąc pod uwagę to, iż podobnie jak jego system są one oparte na tajemnej Wiedzy Kabały, nie zapominając i o tym, iż wszystkie te systemy oparte są na Starożytnej Mądrości Wtajemniczonych Magii Egiptu. Dla każdego zaawansowanego badacza Kabały i współczesnej egiptologii korzenie i po- chodzenie systemu Świętej Magii w sposób oczywisty znajdować się mu- szą w tymże kraju Wtajemniczenia, domu Bogów, których symbole i klasy- fikacje zwracają na siebie uwagę w części poświęconej Świętym Rytom; skąd czerpie się nawet współcześnie wiele rytów i formuł magicznych. Dlatego też należy być bardzo ostrożnym czyniąc rozróżnienie między prawdziwą Magią Starożytnego Egiptu a arabskimi naleciałościami, ide- ami i tradycjami panującymi w Egipcie nam współczesnym. Myślę, że uczony Lenormant, który wykazał w swej pracy na temat magii chaldej- 38 Podaję tutaj polskie tytuły baśni, źródło: Księga tysiąca i jednej nocy (1973), [red.] A. Miodońska-Susłowa, PIW, Warszawa 39 Jest to przykład bazujący nie tyle na systemie Świętej Magii, co na operacjach podob- nych do tych, jakie znajdujemy choćby w „Większym Kluczu Salomona”.
WPROWADZENIE skiej, że ogromna różnica między tą szkołą a szkołą egipską zawierała się do tego, iż magowie tej pierwszej w istocie inwokowali duchy, zaś tej dru- giej zawierali z nimi sojusze i umieszczali na sobie ich charaktery i imiona Bogów, po to, by podporządkować sobie duchy za pomocą Egzorcyzmu, ten ostatni sposób pracy nie tylko sugerować mógłby krytyczną wiedzę o na- turze i boskiej mocy, ale także byłby potwierdzeniem zawierzenia w nich i zwrócenia się ku nim po to by kontrolować ewokowane siły, innymi słowy miałby stanowić najgłębszy system Białej Magii, jaki jest możliwy do utworzenia. Następną sprawą, jaką warto tutaj poruszyć jest to, iż w kontekście tego, co Abraham chciał podkreślić odnośnie preferencji używania języka ojczy- stego zarówno w modlitwie, jak i ewokacji jego najważniejszym argumen- tem było to, iż jest całkowicie koniecznym dla zupełnego zrozumienia, duszą całą i sercem całym, tego, co formułują usta. Jest to jednoznaczne stanowisko, chciałbym jednak podać kilka powodów, które przemawiają na korzyść stosowania języków obcych. Pierwszym i najważniejszym jest to, iż pomagają one osiągnąć umysłowi wyższego aspektu Operacji, kiedy stosowany jest język inny niż ojczysty, język, który osoba postrzega jako święty, frazy w nim wypowiadane traktowane są jako inne niż te, które stosuje w codziennym życiu. Następnym argumentem jest to, iż język hebrajski, chaldejski, egipski, grecki, łaciński etc., jeśli są właściwie wy- mawiane wywołują specyficzne wibracje, wybrzmiewają bardziej niż większość współczesnych języków, dzięki czemu podkreślają doniosłość chwili. Kolejnym argumentem jest to, iż w istocie Magicznej Operacji zawiera się jej odseparowanie od powszedniości. Chciałbym jednak podkre- ślić, iż całkowicie zgadzam się z Abrahamem, co do tego, iż najważniej- szym jest to by Operator gruntownie pojął wszystkie obce zwroty, które ewentualnie mogą pojawić się w jego modlitwie czy zaklęciu. Inną bardzo wartościową właściwością jest to, iż słowa wypowiadane w tych starożytnych językach mogą zasugerować „formułę powiązania” z większą łatwością niż te we współczesnych językach. Pentakle i symbole mają znaczną wartość jako równoważnik i baza po- strzegania magicznej siły, jednocześnie, dopóki Operator nie będzie mógł naprawdę przyciągnąć do nich tej siły nie będą one niczym innym jak martwymi i bezwartościowymi diagramami. Jednakże używane przez wta- jemniczonych, którzy w pełni rozumieją ich znaczenie stają się potężną ochroną i pomocą, swoistą soczewką skupiającą jego Wolę na dziele.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Ryzykując powtórzenie tego, co już powiedziałem na innym miejscu mu- sze ostrzec badaczy okultyzmu przed formułowaniem fałszywych sądów odnośnie tego, co Abraham Żyd powiedział o używaniu Magicznych Krę- gów i operacji Odprawienia Duchów. Jest prawdą, iż w operacji zawoła- nia40 duchów, jaką przedłożył nie jest koniecznym otaczanie się Magicz- nym kręgiem dla obrony i ochrony - warto jednak zapytać dlaczego? - Po- nieważ cała grupa - komnata sypialna, Oratorium i Taras jest konsekro- wana w czasie przygotowawczych ceremonii, jakie mają miejsce przez pierwszych sześć miesięcy, całe miejsce jest chronione i mag tak długo, jak jest wewnątrz nich stale przebywa w swoistym magicznym kręgu. Z tego też powodu Operacja Odpędzenia może być pominięta, duchy nie mogą przekroczyć wyświęconych granic skraju murów domostwa. Ten jednak, kto przeprowadzał zwykłe ewokacje pamięta, iż jeśli wspomnianych wyżej czynności się poniecha, a zawołania odbędą się w niekonsekrowanym miej- scu, bez magicznego kręgu wytyczonego dla obrony, inwokowanie do wi- dzialnej postaci takich przerażających potęg jak Amaymon, Egyn i Beelze- bub prawdopodobnie zakończy się śmiercią Egzorcysty, symptomy zaś przypominać będą epilepsję, apopleksję lub uduszenie, zależnie od warun- ków panujących w tym czasie. Podobnie rzecz się ma w przypadku nakre- ślenia kręgu, raz wyznaczony nie może być przekroczony, nie można też wysunąć się poza granice, jakie wyznacza (np. schylając się), co dotyczy całego czasu egzorcyzmu, aż do momentu odprawienia duchów. Jest tak między innymi dla tej przyczyny, iż cały krąg, oraz efekt, jaki przynosi sprowadza się do wytworzenia niezwykłych warunków w atmosferze miej- sca, co powstaje za sprawą różnego statusu mocy między tym, co istnieje wewnątrz kręgu, a tym, co jest na zewnątrz, dlatego też nawet pozbawio- na złych wpływów duchów nagła i nieprzygotowana zmiana owej atmos- fery może poważnie zagrozić Egzorcyście, co zaowocuje znacznym nadwe- rężeniem napięcia nerwowego w jakim się on znajduje. Oczywistym jest także i to, iż nie można pominąć Odprawienia, ponieważ Złe siły będą bardzo zadowolone z możliwości wywarcia zemsty na Operatorze za to, iż zakłócił on ich bytność, co może stać się, jeśli przekroczy on krąg uprzed- nio ich nie odsyłając, jeśli jest to koniecznym należy zmusić je do odejścia stosując dodatkowe zaklęcia. Nie podzielam opinii Abrahama, jakoby koniecznym było zatajenie [sekre- tu?] operacji tej Świętej Magii przed książętami, czy możnowładcami. 40 Użyto ang. słowa (ang. convocation).
WPROWADZENIE Każdy wielki system okultystyczny ma swoich ukrytych strażników, któ- rzy będą wiedzieli jak pomścić ewentualne próby ich nadużywania. Chciałbym również przestrzec badaczy okultyzmu przed niebezpieczną automatyczną naturą pewnych magicznych kwadratów, jakie są przed- stawione w Księdze Trzeciej, porzucone niedbale mogą one prześladować osoby wrażliwe, dzieci, a nawet zwierzęta. Abraham napomina odnośnie błędów Astrologii we współczesnym zna- czeniu, podkreśla niezwykłą ważność Godzin Planetarnych. Odkryłem, że zwykłe przypisanie Planetarnych godzin jest wystarczające. We wszystkich przypadkach, gdzie w tekście znalazłem coś trudnego lub niejasnego dołączyłem komentarze. Szczególnie te odnoszące się do imion duchów kosztowały mnie wiele pracy, a to ze względu na trudności w ustaleniu ich pochodzenia. To samo mogę powiedzieć o symbolach znajdu- jących się w Księdze Trzeciej. W niektórych miejscach dodałem do tekstu wtrącenia, które odnoszą się do pewnych słów czy fraz, a które czynią go bardziej zrozumiałym. Kończąc, chciałbym w miejscu tym powiedzieć, iż napisałem to wyjaśnia- jące wprowadzenie wyłącznie jako pomoc dla badaczy okultyzmu, opinia zwykłych literatów i krytyków, którzy tych zagadnień ani nie rozumieją, ani nie wierzą nic mnie nie obchodzi. 87 Rue Mozart, Auteuil, Paris
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Dodatek A Tabela wartości literowych brzmienie litery wartość wyrażenie za hebrajska przypisane im znacze- hebrajskie i liczbowa pomocą liter nazwa litery nie chaldejskie rzymskich 1 a (miękko 1 A Alef wół, przywódca, brzmiące) (człowiek) 2 b, bh, (v) 2 B Beth dom 3 g (twarde), 3 G Gimel wielbłąd gh 4 d, dh 4 D Daleth drzwi (płaskie th) 5 h (szorstkie) 5 H He okno (tchnienie) 6 v, u, o 6 V Vau hak, gwóźdź 7 z, dz, c 7 Z Zayin broń, miecz 8 ch (gardło- 8 Ch Cheth zagroda wy) 9 t (silne) 9 T Teth wąż, żmija 10 i, y (podob- 10 I Yod ręka nie jak w słowie jest) 11 k, kh 20, 500 K Kaph dłoń, (palma) , k. 12 l 30 L Lamed oścień 13 m 40, 600 M Mem woda , k. 14 n 50, 700 N Nun ryba , k. 15 s 60 S Samekh ostoja, podpora 16 o, aa, ng 70 O Ayin oko, (źrenica) (gardłowe) 17 p, ph 80, 800 P Pe usta, (mowa) , k. 18 ts, tz, j 90, 900 Tz Tzaddi haczyk na ryby , k. 19 q, qh 100 Q Qoph tył głowy, (ucho) (gardłowe) 20 r 200 R Resh głowa, (tył głowy) 21 sh, s 300 Sh Shin ząb, (ogień) 22 th, t 400 Th Tau Znak Krzyża (znak) Tysiące oznaczane są większymi literami, i tak dla przykładu, alef, która w zapi- sie jest większa niż inne litery nie oznacza 1 a 1000. Końcowe litery nie zawsze muszą zawierać wyższą wartość liczbową. W nawiasach dodałem znaczenia przypisane literom, które zaczerpnąłem z innych źródeł.
WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA Dodatek B O jasnowidzącym dziecku w eksperymentach Cagliostro41. Dobrze znany Józef Balsamo, hrabia Cagliostro miał urodzić się w Palermo w 1743. Na procesie w Rzymie w 1780 i Zurichu w 1791 był on oskarżony o „praktykowanie wszelkich rodzajów narzuca- nia; przygotowania złota, i posiadania tajemnicy przedłużającej życie; nauczania Sztuk Kabały, wzywania i egzorcyzmowania Du- chów, przewidywania przyszłości szczególnie na małych i tajem- nych zgromadzeniach, i głównie o wykorzystywanie małego chłopca, którego zabierał do osobnego pokoju by przysposobić go do dywinacji” Z wielką uwagą dla sposobu, w jaki miał on zatrudniać owe dziec- ko, dokumenty procesowe podają następującą informację:- „Dziec- ko to miało klęczeć przed małym stolikiem, na którym znajdował 41 Cagliostro (1743 - 1795), w istocie mimo bogatej literatury na jego temat nic pewnego o nim nie wiadomo. Jak sam podaje urodzić się miał na Malcie, dzieciństwo miał spędzić w Medynie pod imieniem Acharat. Tam też miał pobierać nauki od arabskich filozofów. W wieku dwudziestu lat miał przenieść się do Mekki, gdzie przedstawiony został szarifowi, w którym jak Cagliostro przekonywał później rozpoznał ojca.. Inna wersja mówi, iż uro- dził się on jako Józef Balsamo 8 VI 1743. w Palermo, w skromnej rodzinie mieszczańskiej. Uciekł z klasztoru, do którego oddany był na nauki i gdzie nauczył się trochę o lekach. W wyniku jego łajdactw zmuszony zostaje opuścić Sycylię. Zwiedza Bliski Wschód w towa- rzystwie mężczyzny o imieniu Altolas, w końcu trafia na Maltę, gdzie wielki mistrz zako- nu przyjmuje go do siebie. Następnie udaje się do Rzymu, gdzie poślubia piękną Lorenzę Feliciani, która odtąd towarzyszy mu w jego awanturniczym życiu. Przez pewien czas podróżują po Europie, by w 1777 pojawić się w Londynie i przystąpić do loży wolnomu- larskiej, tu zaczęła się jego prawdziwa historia, pełna magii, oszustwa, afer i tajemnic. Podróżuje on po Europie jako tajemniczy wysłannik lóż wolnomularskich. Leczy chorych, przepowiada przyszłość, wywołuje duchy i trwoni majątki swoich gospodarzy. Punktem zwrotnym w jego życiu był proces o naszyjnik królowej Marii Antoniny, w tym momencie kończy się bowiem jego dobra passa. Jego zła sława szła zanim gdziekolwiek się udał, wraz z nią kroczyła nędza. W 1789 został w Rzymie pojmany i osadzony w Zamku Anio- ła. W 1791 roku Trybunał Inkwizycji wydaje na niego wyrok - dożywocie, była to i tak łagodna kara, świeckie sądy przeznaczyłyby dla niego karę śmierci jako dla satanisty i heretyka. Caglliostro próbował jeszcze ucieczki, pod pozorem spowiedzi chciał pojmać księdza i w jego przebraniu opuścić więzienie - ucieczka się nieudała. Rząd papieski kazał wywieźć go do więzienia w księstwie Urbino, tam też wszelki ślad po nim ginie.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA się zbiornik z wodą i kilka zapalonych świec. Cagliostro instruował wtedy chłopca by ten patrzył w zbiornik wody i w tedy rozpoczy- nał swe zaklinanie; następnie kładł swoją rękę na głowie dziecka i wymawiał modlitwę do Boga za pomyślność eksperymentu. Wtedy dziecko stało się jasnowidzem i rzekło na początek, iż widziało coś białego; później chłopiec miał wizję anioła etc.” Dalej dokumenty mówią, „W ten sposób przeprowadzał dalej zwykłe ceremonie, i wszystko to było cudownie potwierdzone przez pojawienie się anioła”. Mówi się, iż Cagliostro w Mediolanie korzystał z usług sieroty, panny w wieku ślubnym, także jako jasnowidzki. Wartym zazna- czenia jest to, iż modus operandi jego operacji różnił się znacząco od tego, co współcześnie uzyskują mesmeryści i hypnotyści ze swoimi jasnowidzącymi. Tu bowiem cała siła Operatora jest skoncentro- wana na magicznym rytuale ewokacji ręka ułożona na głowie dziecka stanowi jedynie połączenie, i nie wydaje się wcale by dziecko było sprowadzone do żałosnego stanu automatycznego transu, który też zaawansowany okultysta nasamprzód potępia znając jego niebezpieczeństwo. Z drugiej strony, wydaje się, iż istnieje wyraźne podobieństwo między metodą Cagliostro a wschodnim systemem dywinacji, zwanym Mendal, o którym wspominałem już wcześniej.
WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA Dodatek C Przykłady innych metod anielskiej ewoka- cji. Na pożytek ludzi poznających tajniki okultyzmu podaję tutaj dwa inne systemy anielskiej Ewokacji. Pierwszy z nich wzięty jest z czę- ści Drugiej Księgi Maga, Francisa Barreta42 (1801), która to nosi ty- tuł Klucz do Ceremonialnej Magii, przykład drugi zaś jest podjęty z mojego opracowania „Klucza Salomona”. Z Doskonałości i Klucza . . . Magii Ceremonialnej” która stanowi drugą część księgi Drugiej Maga lub Niebiańskiego Mędrca43 przez Francisa Barreta, F.R.C. „Dobre duchy mogą być inwokowane w nas lub przez nas na różne sposoby, ofiarują się nam przybierając różne kształty, nierzadko też w różny sposób, niektóre z nich mogą otwarcie zwrócić się do tych, którzy patrzą, przybierając widzialną postać, inne mogą nawiązać z 42 O życiu Francisa Barretta wiemy dziś, mimo wielkiej roli, jaką odegrał w okultyzmie, niezwykle mało. Prawdopodobnym jest, iż urodził się w Londynie, między 1770 a 1780 rokiem. Postąpił kilka nieudanych prób lotu balonem (lato i jesień roku 1802), jednak w istocie znany jest jako autor, czy może raczej kompilator dzieł The Magus. Uważa się, iż był on także założycielem szkoły okultystycznej, wniosek ten umotywowany jest jego własną wypowiedzią, jaką znaleźć można w jego dziele. I tak: „... Autor pracy tej uprzej- mie informuje, tych którzy zainteresowani są studiami nad Sztuką i Naturą, szczególnie zaś Naturalną i Ukrytą Filozofią [...], iż daje prywatne pouczenia i lekturę odnośnie wyżej wymienionych Nauk...” (The Magus, Księga II, strona 140, ed. 1801). Dzieło jego składało się z wybranych wyjątków z Trzech Ksiąg Filozofii Okultnej Agrippy, Księgi Czwartej , także przypisywanej Agrippie, i Heptameronu Petera de Abano. Barret wprowadził tam kilka istotnych dość modyfikacji, uwspółcześnił wymowę i poprawił składnię, niestety jednak w kompilacji swej powielił kilka błędów, jak choćby ten w imionach z XXXIV rozdziału Księgi Trzeciej Agrippy. 43 The Magus, or Celestial Intelligencer. - - Pierwotnie wydane przez Lackington & Allen, London 1801; ale wznowione i ponownie zredagowane przez Bernarda Quaritcha, Picca- dilly, kilka lat temu (przypis ten dodał Mathers).
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nami kontakt przez sny, lub przez wyrocznie zdradzając nam to, czego zapragniemy się dowiedzieć. Dlatego też ktokolwiek będzie wzywał jakiegokolwiek dobrego ducha by z nim się rozmówić lub przywołać go do widzialnej postaci, musi w szczególności skupić się na dwóch sprawach: pierwszą z nich są skłonności inwokujące- go, druga zaś dotyczy tych spraw, które niejako zewnętrznie przy- pisane są do inwokacji, po to, by wzywany duch był posłuszny. Z tej też przyczyny jest koniecznym, aby inwokujący sumiennie wyzbył się siebie44 już na wiele dni przed ową tajemnicą, i aby był przez ten czas czysty, winien przestrzegać abstynencji, ważnym jest też by odseparował się on od obcych45 i świeckich interesów; powi- nien on zatem skupić się na poście, tak długo jak długo to będzie dla niego dogodnym, niechaj codziennie, między wschodem a za- chodem słońca, ubrany w czyste, białe płótno, wzywa siedmiokrot- nie Boga i przez Imiona Jego zrówna się46 z Aniołami, które będzie wzywał i inwokował, wszystko stosownie do reguł o których uczy- liśmy się wcześniej. Tak więc liczba dni postu i przygotowań obej- muje z reguły jeden miesiąc, tj. czas pełnego cyklu księżycowego. W Kabale jednak ogólnie rzecz biorąc przygotowania rozpoczynają się na czterdzieści dni przed operacją. Dalej, jeśli chodzi o miejsce, musi być ono czyste i wysprzątane, niech jest zamknięte i ciche, wolne od jakichkolwiek hałasów, nie- dostępne też dla postronnych. Miejsce to musi na początek być eg- zorcyzmowane i konsekrowane, niechaj będzie tam Stół lub Ołtarz, okryty białym płóciennym obrusem, winien on być ustawiony w kierunku wschodnim; z każdej strony tego miejsca winny palić się dwie konsekrowane świece woskowe, których płomień nie powi- nien ustać przez wszystkie te dni. Na środku Ołtarza umieścić na- leży napierśniki47 lub święcony papier, który opisaliśmy już wcze- śniej, niechaj okryte będą one pięknym lnianym materiałem, nie można ich otworzyć aż do końca konsekracji. Powinieneś mieć w 44 Chodzi tutaj o opanowanie swoich skłonności i popędów. 45 Obcych (ang. foreign) odnosi się tutaj prawdopodobnie do samej operacji, czyli chodzić by mogło o czynności, które nie są z nią związane. 46 Oryginalnie użyto tutaj wyrażenia „...seven times call upon God, and make deprecation unto the Angels...”. 47 Użyto tu angielskiego słowa lamen, jest ono w zasadzie nieprzetłumaczalne na język polski i oznaczać może zarówno napierśnik (przy której to formie obstaję), jak i tabliczkę, na której umieszcza się symbole i imiona.
WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA gotowości cenne perfumy i czysty olejek do namaszczania. Niechaj będą one wyświęcone. Dalej przygotuj kadzielnicę, którą ustaw u wez- głowia Ołtarza, tam rozpalisz święty ogień, podsycany perfumami co czynił będziesz każdego dnia, w czasie modlitwy. Twój habit przygotowany będzie z białego płótna, które nie po- winno być zbyt luźne, powinien on sięgać stóp; powinieneś nosić pas - trochę ponad lędźwiami. Powinieneś mieć też kieszeń ukrytą, przygotowaną z białego płótna, gdzie spocznie na pozłacanym na- pierśniku wypisane imię Tetragrammaton; wszystkie z tych rzeczy winny być konsekrowane i uświęcone wedle znanych zasad. Pa- miętaj jednak o tym, iż nie możesz przekroczyć progu tego przy- bytku dopóki nie będziesz wykąpany i odziany w czyste nowe sza- ty, dopiero wtedy będziesz mógł to zrobić, bacz jednak na to byś był boso, a kiedy już wejdziesz, pokrop [się] wodą święconą, póź- niej zaś zapal kadzidło na Ołtarzu i klęcząc módl się jak byłeś już pouczony. A kiedy czas będzie dobiegł końca, ostatniego dnia powinieneś bardziej pościć, podobnie jak będzie to miało miejsce w dniu opera- cji, o wschodzie słońca wejdź do świętego miejsca odpraw ceremo- nie, o których już wcześniej mówiliśmy, po pierwsze więc, pokrop się wodą święconą, rozpal kadzidło, głownię krzyża namaść olej- kiem, namaść nim też swoje oczy, módl się w czasie wszystkich konsekracji. Później odwiń napierśnik leżący na Ołtarzu i módl się w pozycji klęczącej: Inwokacja dobrych duchów W Imię Błogosławionej Trójcy Świętej zaklinam Cię, wielki i potężny Aniele (podaj imię anioła), abyś z mocy Boskiej Woli, Tego, Który jest na- zywany Tetragrammaton, etc., Boga Świętego, Ojca, przybył i obrał po- stać wyrażającą twą niebiańską naturę, co niech się stanie w tym miejscu, tak abym mógł Cię zobaczyć. I odpowiedz na moje pytania dotąd aż nie przekroczę granic dobroci i litości Bożej, aż nie zażądam rzeczy niepra- wych, ukaż jednak to, o czym wiedza będzie dla mnie dobra, co niech się stanie na chwałę Jego Boskiego Majestatu, który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA O Panie, bądź Wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi - oczyść serca na- sze i nie oddalaj od nas Twego Świętego Ducha. O Panie, przez Imię Two- je wzywamy Anioła Twego i dopuszczamy, aby nami pokierował. Aby wszystkie rzeczy istniały na chwałę Twoją, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, któryś jest potęgą, boskim majestatem i królestwem bez końca. Amen. A kiedy przeprowadzisz Inwokację pojawi się Anioł, którego pra- gnąłeś wezwać, będziesz mógł z nim rozmawiać, i w twojej gestii będzie leżało odprawienie go. Słów kilka o napierśniku, który używany jest do inwokowania do- brych duchów, powinien on być przygotowany według poniższych zasad: albo z odpowiedniego metalu, albo z nowego wosku zmie- szanego z odpowiednimi przyprawami i barwnikami; może być też przygotowany z czystego białego papieru, na który nanieść należy odpowiednie kolory, kształt jego może być kwadratowy, okrągły lub trójkątny, lub inny, wszystko według reguły liczb; w nich też powinny być wypisane Boskie Imiona, zarówno te ogólne, jak i szczegółowe. Na środku napierśnika wyznacz heksagon48 lub cha- rakter mający sześć rogów, w jego centrum umieść Imię i charakter Gwiazdy, lub Władcy Duchów, któremu to wzywany podlega. Oprócz tego charakteru umieść tam tak wiele figur o pięciu kątach lub też pentakli49, jak wiele duchów zechcesz wezwać na raz. Jeśli jednak wezwany ma być tylko jeden duch należy przygotować cztery pentagony tam, gdzie umieszczone są imiona ducha lub du- chów oraz ich charaktery. Napierśnik ten winien być przygotowa- ny wtedy, kiedy Księżyc rośnie, w tych dniach i godzinach, które przynależą do danego ducha; a jeśli wybierzesz jeszcze szczęśliwą planetę będzie to korzystniejsze dla uzyskania efektu. Kiedy na- pierśnik będzie przygotowany według powyższych zasad należy go konsekrować według tego, o czym już wcześniej była mowa. Oto jest ogólny sposób przygotowania Ołtarza i Lamenu, koniecz- nych do inwokacji duchów; formy pentakli i, pieczęci znajdziesz na dołączonych rycinach.50 48 Jest to prawdopodobnie błąd, chodzi bowiem o heksagram. 49 Jest to prawdopodobnie błąd, chodzić może bowiem o pentagram. 50 Mathers nie umieścił tutaj żadnych rycin, podaję przykładową ze zbiorów własnych.
WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA Niżej przedstawiony zostanie inny rytuał, łatwiejszy do przepro- wadzenia a odnoszący się do podobnych efektów: Niech człowiek, który pragnie otrzymać wyrocznię od ducha opanuje swoje żądze, niechaj będzie czysty i uświęcony; dalej, miejsce, które wybierze niechaj będzie czyste i wysprzątane, pokryte wszędzie czystym, białym płótnem, w dniu Pana, w czasie nowego Księżyca, niechaj przekroczy próg tego miejsca, niech je egzorcyzmuje, błogosławi i nakreśli w nim krąg konsekrowanym węglem, na zewnętrznej jego stronie należy wypisać imiona Aniołów, na wewnętrznej Potężne Imiona Boga, w Czterech Stronach Świata51 i umieści misy z perfu- mami. A kiedy obmyty i po okresie postu przejdzie on przez próg tego miejsca, niechaj zwrócony ku Wschodowi modli się słowami psalmu: - „Szczęśliwi, którzy chodzą prostymi drogami...52”, Psalm CXIX. Dalej przygotować winien kadzidło i zrównać się z Aniołami wypowiadając Boskie Imiona, a one pojawią się przed nim i odsło- nią przed mu wszystko, czego szczerze zapragnie, czynić to winien stale przez sześć dni zawsze będąc umytym i poszcząc. Siódmego dnia postu, umyty wejść powinien do kręgu, okadzić go wonno- ściami, namaścić olejkiem swe czoło, oczy, dłonie i stopy, dalej ugi- nając kolana niech wypowie psalm wspomniany wyżej, oraz Boskie i Anielskie Imiona. A kiedy wszystko odmówi, wstanie i obejdzie krąg od Wschodu ku Zachodowi, co czynić winien dopóki, dopóty nie będzie miał zawrotów głowy, wtedy niechaj padnie na środek krę- gu, gdzie będzie mógł odpocząć i popaść w ekstazę; duch zaś po- jawi się i powie mu o wszystkim, co będzie konieczne. Pamiętaj jednak i o tym, iż w kręgu znajdować się winny cztery świece, któ- re winny płonąć w Czterech Stronach Świata, nie powinny być one zapalane przez owe wcześniej wspomniane siedem dni. Należy też wspomnieć o pocie: należy wstrzymywać się od wszel- kich rzeczy łechcących zmysły, oraz tych, jakie za nimi podążają, należy pić jedynie czystą wodę, nie należy też spożywać pokarmu ani wina aż do zachodu słońca. Niechaj wonności i święty olej do namaszczania będą przygotowa- ne tak jak to ma miejsce w Exodusie lub innych księgach Biblii. Warto zaznaczyć, iż adept tak często, jak wkracza do kręgu powi- Chodzi tutaj o kierunki N,E,S,W. 51 52Cytat podaję za -- Księgą Psalmów: w przekładzie z języków oryginalnych w opracowaniu Kazimierza Romaniuka, Gaudium, Lublin 2001
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nien mieć na czole złotą obręcz, na której wypisane winno być imię Tetragrammaton, co należy przygotować według zasad, o których już wcześniej wspominaliśmy.” Rycina przedstawiająca charaktery Planet i ich geniuszy. [za:] Barret F. (1801) The Magus or..., Lackington & Allen, London
WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA W „Kluczu Króla Salomona”53 (Księga II. - Rozdział XXI.) znajdu- jemy inne wskazania odnośnie inwokowania duchów, są one jak następuje: „Przygotuj małą Księgę zawierającą Modlitwy niezbędne dla wszystkich Operacji, Imiona Aniołów spisane w formie litanii, ich Pieczęci i Charaktery, które kiedy już wszystko przygotujesz powi- nieneś konsekrować, w imię Boga i czystych Duchów, według po- niższej zasady: Powinieneś ustawić w przeznaczonym do tego celu miejscu mały stół okryty białym obrusem, na którym powinieneś umieścić Księ- gę, otwartą na stronie zawierającą Wielki Pentakl, który powinien być wyrysowany na pierwszej stronnicy rzeczonej Księgi. Rozpal lampę, która powinna być zawieszona nad środkiem stołu, stół zaś powinieneś otoczyć białą kurtyną54. Przebierz się w odpowiednie szaty i trzymając otwartą Księgę powtórz pokornie klęcząc nastę- pującą modlitwę: Modlitwa „ADONAI, ELOHIM, EL, EHEIEH ASHER EHEIEH, Książę Książąt, Istnienie wszelkich Istnień, miej litość nade mną i zwróć swe oczy na słu- gę swego (podaj swoje imię), który wzywa Cię w poświęceniu i cześć Ci oddaje przez Twoje Święte i wspaniałe Imię, Tetragrammaton, i nakaż swym Aniołom i Duchom, aby przybyły tu z miejsc, w których przebywa- ją, O Anioły i Duchy Gwiazd, O Anioły i Elementale, O duchy, które je- steście przed obliczem Pana, ja sługa Najwyższego zaklinam was, przez Boga Jedynego, przez Istnienie wszelkich Istnień zaklinam abyście przyby- li i byli obecni podczas tej Operacji, ja sługa Boga, w pokorze zanoszę swo- je błagania. Amen. Po tym powinieneś rozpalić kadzidło z zapachem odpowiednim do Planety i Dnia, wtedy odłóż Księgę tam gdzie winna ona spocząć, i bacz pilnie by Ogień w Lampie płonął przez cały czas Operacji, bacz również na to, by zasłony były zasunięte. Powtarzaj tę cere- monię przez siedem dni, zaczynając w sobotę. Każdego dnia oka- 53 Wydany przez G. Redway, Londyn 1889. 54 Tak, aby stworzyć coś na kształt małego tabernakulum.
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA dzaj też księgę stosując do tego wonności przypisane Planecie rzą- dzącej dniem i godziną, bacz na to by Lampa płonęła i we dnie i w nocy, a kiedy wszystkiego dokonasz zamknij Księgę w małej Szka- tule pod stołem, winna być ona przygotowana specjalnie do tego celu, w innym razie nie powinna być w ogóle używana. Zawsze, kiedy zapragniesz jej użyć odziej się w stosowne szaty, zapal lampę i powtórz klęcząc wspomnianą wyżej modlitwę, ADONAI, ELO- HIM, etc. W czasie konsekracji Księgi jest koniecznym wezwanie wszystkich Aniołów, których Imiona są w niej zapisane w formie Litanii, co czynić powinieneś z oddaniem i nawet jeśli Anioły i Duchy nie po- jawią się podczas konsekracji Księgi, nie dziw się, wiedz bowiem, iż ich natura jest czysta, konsekwencją tego jest to, że trudno jest im zaznajomić się z człowiekiem, który jest niestały i nieczysty, jednak Ceremonie i Charaktery dokładnie wykonane, z oddaniem i w wy- trwałości, wymuszą ich przybycie, tak, że koniec końców w czasie twej pierwszej inwokacji będziesz w stanie ujrzeć ich i z nimi roz- mawiać. Radzę ci jednak abyś nie podejmował się niczego, co jest nieczyste albowiem niemożliwe będzie ich przywołanie, służą oni jedynie tym, których cele są czyste, co więcej, później, nawet jeśli zamiar Twój będzie czysty i chwalebny możesz mieć trudności z ich przywołaniem.”
Pierwsza Księga Świętej Magii, którą powierzył Pan Nasz Mojżeszowi, Aaronowi, Dawidowi, Salomonowi i innym Świętym, Patriarchom i Prorokom; która uczy Prawdziwej Boskiej Mądrości. Przekazana przez Abrahama synowi jego Lamechowi. Tłumaczona z języka hebrajskiego. 1458
ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Pierwsza Księga Świętej Magii Prolog hociaż Księga Pierwsza jest bardziej wprowadzeniem niż zbiorem reguł i zasad niezbędnych do zdobycia Boskiej i Świętej Magii niemniej jednak O, Lamechu, synu mój, znajdziesz tutaj pewne przykłady i inne rzeczy55, które nie będą mniej użyteczne i korzystne dla ciebie niż przepisy i dogmaty, które są przedstawione w Księ- dze Drugiej i Trzeciej. Dlatego też nie wolno ci poniechać studiów także i nad tą Księgą, która służyć ci będzie jako wprowadzenie56 w Prawdziwą i Świętą Magię, w praktykę, którą ja, ABRAHAM, SYN SZYMONA nauczyłem się po części od ojca mego, po części zaś od innych Mądrych i wiernych Ludzi, których zaprawdę powiadam ci, iż poznałem, na co składam ten dowód i przepis eksperymentu. A spisałem to moją własną ręką, i ukryłem w tej szkatule i zamkną- łem jako skarb najcenniejszy; po to by tobie ją przekazać, kiedy osiągniesz wiek stosowny by podziwiać i rozumieć, oraz cieszyć się cudami Pana, tak jak twój starszy brat Józef, którego jako pierwo- rodnego syna wprowadziłem w Świętą Tradycję Kabały.57. 55 Wersja francuska: .Des exemples et des circonstances, wersja angielska: thou wilt therein find certain examples and other matters, etc.. 56 Wersja francuska miałaby jakoby wyglądać: D`acheminement, angielska zaś brzmi, Intro- duction. 57 Przypis Mathersa: -- zastąpiłem często używane słowo Cabala innym,, Qabalah., które jak sądzę jest poprawniejszą formą.
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]
Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]

Recommandé

Crowley Aleister Goecja[1]
Crowley Aleister Goecja[1]Crowley Aleister Goecja[1]
Crowley Aleister Goecja[1]Miroslaw Duczkowski
 
Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]
Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]
Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]Miroslaw Duczkowski
 
Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]
Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]
Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]Miroslaw Duczkowski
 
Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]
Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]
Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]Miroslaw Duczkowski
 
Ewa Klekot, Obcowanie z materią
Ewa Klekot, Obcowanie z materiąEwa Klekot, Obcowanie z materią
Ewa Klekot, Obcowanie z materiąMałopolski Instytut Kultury
 
Nostradamus.pdf
Nostradamus.pdfNostradamus.pdf
Nostradamus.pdfJNR
 
Tajna Wladza Swiata[1]
Tajna Wladza Swiata[1]Tajna Wladza Swiata[1]
Tajna Wladza Swiata[1]Miroslaw Duczkowski
 
Krzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalające
Krzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalająceKrzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalające
Krzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalająceMałopolski Instytut Kultury
 

Recommandé

Crowley Aleister Goecja[1]
Crowley Aleister Goecja[1]Crowley Aleister Goecja[1]
Crowley Aleister Goecja[1]Miroslaw Duczkowski
 
Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]
Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]
Crowley A Ksiega Prawa Pl[1]Miroslaw Duczkowski
 
Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]
Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]
Anton Szandor La Vey Biblia Szatana[1]Miroslaw Duczkowski
 
Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]
Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]
Magija Seksualna Aleistera Crowleya Dariusz Misiuna[1]Miroslaw Duczkowski
 
Ewa Klekot, Obcowanie z materią
Ewa Klekot, Obcowanie z materiąEwa Klekot, Obcowanie z materią
Ewa Klekot, Obcowanie z materiąMałopolski Instytut Kultury
 
Nostradamus.pdf
Nostradamus.pdfNostradamus.pdf
Nostradamus.pdfJNR
 
Tajna Wladza Swiata[1]
Tajna Wladza Swiata[1]Tajna Wladza Swiata[1]
Tajna Wladza Swiata[1]Miroslaw Duczkowski
 
Krzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalające
Krzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalająceKrzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalające
Krzysztof Korżyk, Niesamowite-wyzwalająceMałopolski Instytut Kultury
 
Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...
Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...
Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...e-booksweb.pl
 
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]Miroslaw Duczkowski
 
Nicholas Royle, Niesamowite
Nicholas Royle, NiesamowiteNicholas Royle, Niesamowite
Nicholas Royle, NiesamowiteMałopolski Instytut Kultury
 
226 antyk fakty_pojecia_syntezy
226 antyk fakty_pojecia_syntezy226 antyk fakty_pojecia_syntezy
226 antyk fakty_pojecia_syntezyTheQuake97
 
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polish
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polishNieświadomość ukryte zagrożenie. polish
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polishHarunyahyaPolish
 
Phil Hine Magia Chaosu[1]
Phil Hine Magia Chaosu[1]Phil Hine Magia Chaosu[1]
Phil Hine Magia Chaosu[1]Miroslaw Duczkowski
 
Freemasonry Secret
Freemasonry SecretFreemasonry Secret
Freemasonry Secretguest0c39d0
 
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga Enki
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga EnkiZecharia Sitchin Zaginiona Księga Enki
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga EnkiMiroslaw Duczkowski
 
Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]
Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]
Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]Miroslaw Duczkowski
 
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]Miroslaw Duczkowski
 
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebook
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebookŻycie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebook
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebooke-booksweb.pl
 
Jose Arguelles Faktor Majów
Jose Arguelles Faktor MajówJose Arguelles Faktor Majów
Jose Arguelles Faktor MajówMiroslaw Duczkowski
 
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.siloam
 
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebook
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebookTeksty piramid z piramidy Unisa - ebook
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebooke-booksweb.pl
 
Wyznanie wiary Kościoła
Wyznanie wiary KościołaWyznanie wiary Kościoła
Wyznanie wiary Kościołasdbkarol
 
Harry Potter
Harry Potter Harry Potter
Harry Potter sirollek
 
Bar Do Thos Grol[1]
Bar Do Thos Grol[1]Bar Do Thos Grol[1]
Bar Do Thos Grol[1]Miroslaw Duczkowski
 
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy Junga
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy JungaSynchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy Junga
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy JungaNatalia Julia Nowak
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazkibozbar
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazkibozbar
 
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebook
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebookNiedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebook
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebooke-booksweb.pl
 
Napoleon i-obraz-zycia
Napoleon i-obraz-zyciaNapoleon i-obraz-zycia
Napoleon i-obraz-zyciaKsięgarnia Grzbiet
 

Contenu connexe

Tendances

Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...
Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...
Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...e-booksweb.pl
 
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]Miroslaw Duczkowski
 
226 antyk fakty_pojecia_syntezy
226 antyk fakty_pojecia_syntezy226 antyk fakty_pojecia_syntezy
226 antyk fakty_pojecia_syntezyTheQuake97
 
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polish
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polishNieświadomość ukryte zagrożenie. polish
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polishHarunyahyaPolish
 
Freemasonry Secret
Freemasonry SecretFreemasonry Secret
Freemasonry Secretguest0c39d0
 
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga Enki
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga EnkiZecharia Sitchin Zaginiona Księga Enki
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga EnkiMiroslaw Duczkowski
 
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]Miroslaw Duczkowski
 
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebook
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebookŻycie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebook
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebooke-booksweb.pl
 
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.siloam
 
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebook
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebookTeksty piramid z piramidy Unisa - ebook
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebooke-booksweb.pl
 
Wyznanie wiary Kościoła
Wyznanie wiary KościołaWyznanie wiary Kościoła
Wyznanie wiary Kościołasdbkarol
 
Harry Potter
Harry Potter Harry Potter
Harry Potter sirollek
 
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy Junga
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy JungaSynchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy Junga
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy JungaNatalia Julia Nowak
 

Tendances (18)

Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...
Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...
Zagadki ludzkiej natury huna - tajemna wiedza kahunów, hipnoza, duchy, zjawy,...
 
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]
Nostradamus Wielka Ksiä™Ga Przepowiedni[1]
 
Nicholas Royle, Niesamowite
Nicholas Royle, NiesamowiteNicholas Royle, Niesamowite
Nicholas Royle, Niesamowite
 
226 antyk fakty_pojecia_syntezy
226 antyk fakty_pojecia_syntezy226 antyk fakty_pojecia_syntezy
226 antyk fakty_pojecia_syntezy
 
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polish
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polishNieświadomość ukryte zagrożenie. polish
Nieświadomość ukryte zagrożenie. polish
 
Phil Hine Magia Chaosu[1]
Phil Hine Magia Chaosu[1]Phil Hine Magia Chaosu[1]
Phil Hine Magia Chaosu[1]
 
Freemasonry Secret
Freemasonry SecretFreemasonry Secret
Freemasonry Secret
 
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga Enki
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga EnkiZecharia Sitchin Zaginiona Księga Enki
Zecharia Sitchin Zaginiona Księga Enki
 
Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]
Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]
Zecharia Sitchin 12 Planeta[1]
 
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]
Zecharia Sitchin Zaginiona Ksiä™Ga Enki[1]
 
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebook
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebookŻycie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebook
Życie, sprawy i wędrówka do piekła doktora jana fausta - ebook
 
Jose Arguelles Faktor Majów
Jose Arguelles Faktor MajówJose Arguelles Faktor Majów
Jose Arguelles Faktor Majów
 
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.
Trzydzieści lat w niewoli ''Strażnicy'' Schnell W. J.
 
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebook
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebookTeksty piramid z piramidy Unisa - ebook
Teksty piramid z piramidy Unisa - ebook
 
Wyznanie wiary Kościoła
Wyznanie wiary KościołaWyznanie wiary Kościoła
Wyznanie wiary Kościoła
 
Harry Potter
Harry Potter Harry Potter
Harry Potter
 
Bar Do Thos Grol[1]
Bar Do Thos Grol[1]Bar Do Thos Grol[1]
Bar Do Thos Grol[1]
 
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy Junga
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy JungaSynchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy Junga
Synchromistycyzm. Gra skojarzeń, teorie spiskowe i pogrobowcy Junga
 

Similaire à Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]

Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazkibozbar
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazkibozbar
 
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebook
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebookNiedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebook
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebooke-booksweb.pl
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazkiAdam Idller
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazkiseball
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazkiDavideczeq
 
Edda Młodsza Prozaiczna ebook
Edda Młodsza Prozaiczna ebookEdda Młodsza Prozaiczna ebook
Edda Młodsza Prozaiczna ebooke-booksweb.pl
 
Opowiadania weird fiction, które warto przeczytać
Opowiadania weird fiction, które warto przeczytaćOpowiadania weird fiction, które warto przeczytać
Opowiadania weird fiction, które warto przeczytaćFantasmarium
 
Mały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebook
Mały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebookMały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebook
Mały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebooke-booksweb.pl
 
Boy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebook
Boy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebookBoy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebook
Boy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebooke-booksweb.pl
 
Adam Mickiewicz
Adam MickiewiczAdam Mickiewicz
Adam MickiewiczKuba Kowal
 
Modrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebook
Modrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebookModrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebook
Modrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebooke-booksweb.pl
 
Guigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebook
Guigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebookGuigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebook
Guigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebooke-booksweb.pl
 
KRASNALOWE WIESCI 04_23.pdf
KRASNALOWE WIESCI 04_23.pdfKRASNALOWE WIESCI 04_23.pdf
KRASNALOWE WIESCI 04_23.pdfWroclaw
 

Similaire à Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1] (20)

Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazki
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazki
 
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebook
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebookNiedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebook
Niedola nibelungów, inaczej pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied - ebook
 
Napoleon i-obraz-zycia
Napoleon i-obraz-zyciaNapoleon i-obraz-zycia
Napoleon i-obraz-zycia
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazki
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazki
 
Historia ksiazki
Historia ksiazkiHistoria ksiazki
Historia ksiazki
 
Edda Młodsza Prozaiczna ebook
Edda Młodsza Prozaiczna ebookEdda Młodsza Prozaiczna ebook
Edda Młodsza Prozaiczna ebook
 
Konferencja
KonferencjaKonferencja
Konferencja
 
Cyprian kamil-norwid
Cyprian kamil-norwidCyprian kamil-norwid
Cyprian kamil-norwid
 
Opowiadania weird fiction, które warto przeczytać
Opowiadania weird fiction, które warto przeczytaćOpowiadania weird fiction, które warto przeczytać
Opowiadania weird fiction, które warto przeczytać
 
Mały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebook
Mały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebookMały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebook
Mały palec Buddy - Wiktor Pielewin - ebook
 
Boy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebook
Boy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebookBoy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebook
Boy Żeleński. Błazen - wielki mąż - Józef Hen - ebook
 
Manoppello
ManoppelloManoppello
Manoppello
 
Śladami Czesława Miłosza
Śladami Czesława MiłoszaŚladami Czesława Miłosza
Śladami Czesława Miłosza
 
Adam Mickiewicz
Adam MickiewiczAdam Mickiewicz
Adam Mickiewicz
 
Modrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebook
Modrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebookModrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebook
Modrzejewska. Życie w odsłonach - Józef Szczublewski - ebook
 
Grospierre
GrospierreGrospierre
Grospierre
 
Guigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebook
Guigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebookGuigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebook
Guigemar. Średniowieczny poemat miłosny - Marie de France - ebook
 
KRASNALOWE WIESCI 04_23.pdf
KRASNALOWE WIESCI 04_23.pdfKRASNALOWE WIESCI 04_23.pdf
KRASNALOWE WIESCI 04_23.pdf
 

Plus de Miroslaw Duczkowski

Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)
Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)
Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)Miroslaw Duczkowski
 
Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2
Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2
Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2Miroslaw Duczkowski
 
Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012
Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012
Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012Miroslaw Duczkowski
 

Plus de Miroslaw Duczkowski (20)

Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)
Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)
Jung Carl Gustav Siedem Nauk Dla Zmarä¹â€šYch(1)
 
Horoskop Majów
Horoskop MajówHoroskop Majów
Horoskop Majów
 
Etyka Kanta
Etyka KantaEtyka Kanta
Etyka Kanta
 
Kybalion
KybalionKybalion
Kybalion
 
Księga Henocha
Księga HenochaKsięga Henocha
Księga Henocha
 
księga czarów
księga czarówksięga czarów
księga czarów
 
Arkana Magii
Arkana MagiiArkana Magii
Arkana Magii
 
Kant I. Uzasadnienie Metafizyki
Kant I. Uzasadnienie MetafizykiKant I. Uzasadnienie Metafizyki
Kant I. Uzasadnienie Metafizyki
 
Kabala Dla Poczatkujacych
Kabala Dla PoczatkujacychKabala Dla Poczatkujacych
Kabala Dla Poczatkujacych
 
Mitologia Starozytnego Egiptu
Mitologia Starozytnego EgiptuMitologia Starozytnego Egiptu
Mitologia Starozytnego Egiptu
 
Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2
Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2
Helena BåAwatska Doktryna Tajemna, Tom 1 I 2
 
Anioly I Demony W Islamie
Anioly I Demony W IslamieAnioly I Demony W Islamie
Anioly I Demony W Islamie
 
Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012
Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012
Geryl Patrick Proroctwo Oriona Na Rok 2012
 
Phil Hine Magia Chaosu
Phil Hine Magia ChaosuPhil Hine Magia Chaosu
Phil Hine Magia Chaosu
 
Kod Bibli 2
Kod Bibli 2Kod Bibli 2
Kod Bibli 2
 
Kod Bibli[1]
Kod Bibli[1]Kod Bibli[1]
Kod Bibli[1]
 
01001557[1]
01001557[1]01001557[1]
01001557[1]
 
Emauel Swedenborg
Emauel SwedenborgEmauel Swedenborg
Emauel Swedenborg
 
Arystoteles O Duszy(1)[1]
Arystoteles O Duszy(1)[1]Arystoteles O Duszy(1)[1]
Arystoteles O Duszy(1)[1]
 
KróL Salomon
KróL SalomonKróL Salomon
KróL Salomon
 

Abraham ĺ»Yd Ksiä™Ga ĺšWiä™Tej Magii Maga Abramelina[1]

  • 1. Święta Magia Maga Abramelina spisana przez Abrahama Żyda W trzech Księgach zawarta, tłumaczona na język angielski i Wprowadzeniem opatrzona przez S.L. Mac Gregor Mathersa W spolszczeniu Jarosława M. Domińskiego, opatrzona Komentarzem
  • 2. Księga Magii Maga Abramelina Opracowanie: Jarosław M Domiński Wykorzystano materiały pochodzące z opracowania Bena Rowe`a, 1998 Copyright for the Polish edition and translation © Jarosław M. Domiński 2003 Ewentualne uwagi i komentarze proszę kierować na adres: aether@wp.pl Materiał nie może być rozprowadzany bez zgody kompi- latora, dopuszczalne jest jednak wykonanie jednego wy- druku - na użytek własny. podstawa prawna Dz.U. 1994r. Nr 24, poz. 83
  • 3. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Wprowadzenie ziś trudno jest już jednoznacznie powiedzieć dlaczego słynny „Baedeker”1 zawiera jedynie trzy, czy cztery krót- kie linijki tekstu, odnoszące się do „Bibliothèque de lʹAr- senal” – jedynie nieliczni angielscy i amerykańscy turyści odwiedzający Paryż zaznajomieni są z tą nazwą, dość rzec, iż zdecydowa- nie lepiek kojarzone są takie miejsca, jak „Bibliothèque Nationale”, czy „Bibliothèque Mazarin”. Wspomniana „Bibliothèque de l`Arsenal”, jak się ją obecnie nazywa, zo- stała założona jako prywatna kolekcja przez Antoine René Voyer D`Argenson, Markiza de Paulny i po raz pierwszy udostępniona publicz- nie 9-tego Floréal2, piątego roku Republiki Francuskiej3, lub mówiąc bar- dziej ogólnie wiek temu. Założyciel jej, Markiz de Paulny, urodził się w 1722 roku, zmarł zaś w 1787, z powodzeniem pełnił urząd Ministra Woj- ny, ambasadora w Szwajcarii, w Polsce i w Republice Wenecji, dopiero w późniejszych latach swego życia poświęcił się tworzeniu rzeczonej biblio- teki, o której bez przesady można powiedzieć, iż jest jedną z najbogatszych znanych prywatnych kolekcji. Została ona przejęta przez hrabiego D`Artois, dziś zaś należy do Stanu. Usytuowana jest ona na prawym brzegu Sekwany przy Rue de Sully, w pobliżu rzeki, niedaleko Bastylii. Ogólnie szacując zbiory biblioteki liczą 700,000 druków i około 8,000 rę- kopisów, wiele z nich o znacznej wartości. Pośród tych ostatnich właśnie, znajdujemy Księgę Świętej Magii Maga Abra-Melina4, która miała być 1 „Baedeker” to linia na ów czas niezwykle popularnych przewodników po wszystkich prawie stronach świata. Wydawcą ich, a zarazem pomysłodawcą był księgarz, Karol Ba- deker (1801 - 1859). Pierwszy taki przewodnik zawierający wskazówki dla podróżujących Renem wydany był w Koblencji w 1828 roku. 2 Z francuskiego „kwietny miesiąc”, ósmy dzień we francuskim kalendarzu rewolucyj- nym. 3 Czyli 28 kwietnia 1797. 4 Pozostawiam w miejscu tym pisownię, jaką stosował Mathers.
  • 4. WPROWADZENIE przekazana przez jej autora, Abrahama Żyda synowi jego Lamechowi, co warte podkreślenia jest ona po raz pierwszy wydana dla ogółu odbiorców. O istnieniu tegoż manuskryptu dowiedziałem się wiele lat temu od pew- nego sławnego okultysty, na krótko przed jego śmiercią, nie tak dawno zaś uwagę moją zwrócił nań mój bliski przyjaciel, znany francuski pisarz, mówca i poeta, Jules Bois5, który to przez czas jakiś zajmował się zagad- nieniami powiązanymi właśnie z okultyzmem. Mój pierwszy informator powiedział mi, iż osobami obeznanymi z dziełem byli między innymi Bul- wer Lytton6 i Eliphas Levi7. Ten pierwszy oparł na nim część Sage Rosi- crucian Mejnour, także część opisu tak zwanego Obserwatorium Sir Phi- lipa Dervala w „Strange Story” była w pewnym stopniu przeniesiona i oparta na wskazówkach tyczących się Magicznego Oratorium, którego opis znaleźć można w Jedenastym Rozdziale Księgi Drugiej, co więcej w 5 Jules Bois, urodzony w 1871 roku pisarz francuski, zwolennik okultyzmu i ruchu kobie- cego, autor poezji lirycznych i dramatów wierszem. 6 Prawdopodobnie chodzi tu o Edwarda George`a Lyttona - Bulwer, barona Lytton z Knebworth, angielskiego pisarza (1803 - 1873). Edward Lytton - Bulwer był honorowym Wielkim Patronem Societas Rosicruciana in Anglia, zdobył poczytność powieściami krymi- nalnymi i historycznymi. Głośnym było też jego opowiadanie baśniowe „Pilgrims on the Rhine” (1834). Lytton łączył w nich romantyzm z prądami doby wiktoriańskiej. Styl jego, choć porywający nie był pozbawiony świadomie wprowadzonej sztuczności. Jego roz- wiedziona z nim żona Rosina z domu Wheeler napisała przeciwko niemu skandaliczną powieść „Cheveley etc.” 7 Faktycznie nazywał się Alphonse Louis Constant (1810 - 1875) urodził się w rodzinie ubogiego szewca, pierwsze poważne nauki pobierał w seminarium Saint-Nicolas-du Chardonnet, później uczył się w wyższej szkole seminaryjnej Saint-Sulpice w Issy, tu też pod wpływem miejscowego księdza zainteresował się magią. Tuż przed wyświęceniem zrezygnował z zostania księdzem. Zbliżył się do idei socjalistycznych, komunistycznych i anarchistycznych epoki, podkreślić jednak trzeba, iż nigdy nie wyrzekł się wiary rzym- skokatolickiej. W 1839 roku napisał swe pierwsze dzieło „Biblię Wolności”, szybko skonfi- skowane ze względu na treści. Dwa lata później publikuje kolejne dwie prace „Nauki religijne i społeczne” i „Wniebowstąpienie kobiety”, za które spędził jedenaście miesięcy w więzieniu Sainte-Pelagie. Po wyjściu z więzienia publikuje kolejną książkę „Matkę Boga”, gdzie zdaniem władz kościelnych miłość boską postawił w zbyt bliskim związku z miłością fizyczną. Podczas rewolucji 1848 jako mówca republikański omal nie zostaje rozstrzelany, staje się to przełomem w jego życiu. Już kiedy w 1839 roku przebywał w opactwie Solesmes miał czas na studia nad pismami starożytnych gnostyków, wczesnych Ojców Kościoła i innymi. Okultystycznym mentorem Leviego okazał się polski filozof mesjanista Józef Hoene Wroński (1776 - 1853). Pierwsze dzieło okultystyczne Leviego to „Dogmat i Rytuał Magii Wysokiej”, cztery lata później wydaje „Historię Magii”, zaś w 1897, po śmierci autora ukazuje się „Klucz do wielkich tajemnic”. Zasłynąć miał tym, iż w obecności Edwarda Lyttona - Bulwera ewokował Apoloniusza z Tyany. W okultyzmie upatrywał Levi korzeni wszelkich form religijności, magię definiował zaś jako tradycyjną naukę o tajemnicach natury, którą przekazują nam magowie, dzięki której adept zostaje obdarzony względną wszechmocą i może działać w sposób nadludzki.
  • 5. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA oczywisty sposób także pouczenia Mejnour w „Zanoni” do Neofity Glyn- dona, wraz z próbą pozostawienia go w odosobnieniu, po to by wyruszyć w drogę a później nieoczekiwanie powrócić, są nad wyraz podobne do tego, co zastosował Abra-Melin wobec Abrahama, z tą różnicą jednak, iż ten drugi przeszedł z powodzeniem przez próbę, podczas gdy Glyndon jej nie podołał. To samo odnosi się w szczególności do eksperymentów, których opisy znajdujemy w Księdze Trzeciej, także i tutaj autor „Strange Story” mógł znaleźć inspirację opisując historię życia Sir Philipa Dervala, wspo- minając również o pewnych księgach opisujących okultystyczne ekspery- menty, z których bohater miał część przeprowadzić i ku swemu zdumieniu odkryć ich skuteczność. Jest rękopis Świętej Magii Maga Abra-Malina dziełem niezwykle rzadkim, egzemplarz, z którego przygotowano niniejsze tłumaczenie był francusko- języczną wersją przygotowaną z oryginalnego hebrajskiego tekstu Abra- hama Żyda. Styl jego jest typowy dla schyłku siedemnastego i początku osiemnastego wieku i jest, jak się wydaje, pisany tą samą ręką, co inny manuskrypt poświęcony magii - Magia Picatrix8, który także możemy odnaleźć w „Bibliothèque de l`Arsenal” Nie słyszałem jednak o żadnej innej kopii owego dzieła, nie znalazłem go nawet w zbiorach British Mu- seum, którego ogromną kolekcję manuskryptów poświęconych okultyzmo- wi bardzo gruntownie przestudiowałem, co więcej, chciałbym podkreślić, iż nie spotkałem się też z żadnym tradycyjnym przekazem potwierdzają- cym istnienie tejże księgi9. Z tego też powodu jest mi niezmiernie milo złożyć na ręce angielskich, a w szczególności amerykańskich badaczy okul- tyzmu dzieło magiczne o nieocenionej wprost wartości, z punktu widzenia tejże dziedziny. Manuskrypt podzielony jest na trzy części, każda z nich opatrzona jest odrębną stroną tytułową otoczoną prostym motywem dekoracyjnym, wy- rysowanym czerwono czarnym inkaustem, motyw ten pozbawiony jest 8 Prawdopodobnie ręką Gio Peccatricx Maga, autora licznych manuskryptów poświęco- nych magii. Sama księga Picatrix jest z najstarszych łacińskich grimoires. Przetłumaczony z greki w 1256 roku przez Alfonsa Mądrego, króla Kastylii, jest kompendium arabskiej magii hellenistycznej, a zarazem podręcznikiem, z którego korzystali wszyscy późniejsi autorzy, w szczegółowy sposób omówiona jest w nim idea człowieka mikrokosmosu, w którego możności jest wpływ na rzeczywistość makrokosmos, za sprawą zmian dokony- wanych w sobie samym. Dzieło to jest niezwykle ważne także i dla tej przyczyny, iż jest ono w zasadzie wolne od wpływów chrześcijańskich. 9 Krótko po tym jak napisałem te słowa, dowiedziałem się przypadkowo o tym, iż część jego, a być może i całość znajdować by się miała także w Holandii.
  • 6. WPROWADZENIE jednak znaczenia symbolicznego i w oczywisty sposób jest dodatkiem umieszczonym tutaj przez sumiennego kaligrafa, który dzięki temu chciał nadać stronom owym wrażenia czystości i kompletności. Słowa widniejące na stronach tytułowych są identyczne „Livre Premier (Second lub Tro- isième, odpowiednio) de la Sacrée Magie que Dieu donna à Moyse, Aaron, David, Salomon et à d’autres Saints Patriarches et Prophetes qui enseigne la vraye sapience Divine laissée par Abraham à La- mech son Fils traduite de l’hebreu 1458” Z tego też powodu tytuł w tłumaczeniu jest dla każdej z ksiąg identyczny. Na stronie przedtytułowej oryginalnego rękopisu znajduje się przypis po- chodzący z końca osiemnastego wieku: - „Wolumin ten zawiera trzy księgi, z których ta jest pierwszą - Abraham i Lamech, o których jest tutaj mowa byli Żydami z piętnastego wieku, jak ogólnie wiadomo naówczas byli Żydzi obznajomieni z Kabałą Salomona umożliwiającą osiągnięcie sukcesów w Czarnoksięstwie i Astrologii.” Da- lej dopisek inną ręką: - „Wolumin z trzech części złożony- Pierwsza część 102 strony Druga 194 Trzecia 117 ---------- 413 Czerwiec, 1883.” Styl języka francuskiego, jakim pisano tekst jest z pewnych względów nie- precyzyjny i niejasny, dwa powody nieszczęśliwie czynią go takim: pomi- nięcie znaków punkcyjnych w niemal całym tekście, oraz pominięcie para- grafów. Bardzo często zdarza się, iż koniec sentencji nie jest wyraźnie oznaczony, nie dotyczy to jednak rozpoczynających stronę ozdobnych li- ter. Poniższy przykład pochodzi z końcówki Trzeciej Księgi: „Cest po- urquoy la premiere chose que tu dois faire principalement ates esprits familiers sera de leur commander de ne tedire jamais aucu- ne chose deuxmemes que lorsque tu les interrogeras amoins queles fut pour tavertir des choses qui concerne ton utilite outon prejudice parceque situ ne leur limite pas leparler ils tediront tant etdesi grandes choses quils tofusquiront lentendement et tu ne scaurois aquoy tentenir desorte que dans la confusion des choses ils pourro-
  • 7. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA ient te faire prevariquer ettefaire tomber dans des erreurs irrepara- bles ne te fais jamais prier en aucune chose ou tu pourras aider et seccourir tonprochain et nattends pas quil tele demande mais tache descavoir afond,” etc., może on być ilustracją także złożoności tekstu, z jakim mamy tu do czynienia. Podkreślić jednak należy, iż język użyty w Księdze Pierwszej jest znacznie bardziej potoczny, niż ten, z jakim mamy do czynienia w Księdze Drugiej i Trzeciej, tekst jest tam adresowany przez Abrahama Żyda do jego syna Lamecha. Zaznaczyć trzeba, iż uży- wana jest tu druga osoba liczby pojedynczej. Część Czytelników, nie zna- jących języka francuskiego, może się nie orientować w tym, iż francuskie „tu” używane jest wobec osób, z którymi łączy nas duży stopień zażyłości, jak dla przykładu między mężem a żoną, czy kochankami, etc., podczas gdy „vous” jest używane, kiedy mówimy do świata w ogóle. I tak, w świę- tych księgach, modlitwach, etc., „vous” było używane wszędzie tam gdzie dałem thou10. Pierwsza Księga zawiera szereg wskazówek odnośnie magii, zawiera też opis podróży, jakie odbył Abraham, oraz jego wcześniejszych doświadczeń11, wspomina też o szeregu cudownych dzieł, jakich był on dokonał przy użyciu właśnie Świętej Magii. Druga i Trzecia Księga w istocie zawierają Magię Abra-Melina i są oparte na manuskryptach, jakie powierzył on Abrahamowi Żydowi, zawierają jednak dodatkowe komenta- rze tego ostatniego, różnią się od księgi pierwszej w sposób zasadniczy. Frazeologia jest tutaj ciekawa i nierzadko wieloznaczna, w większości przypadków zastosowano tutaj drugą osobę liczby mnogiej „vous” zamiast powszechniejszego w Księdze Pierwszej „tu”. Dzieło to może być z grubsza podzielone na: Księgę Pierwszą: Zawierającą wskazówki i autobiografię Abrahama Ży- da, księga ta jest adresowana do Lamecha. Księgę Drugą: Zawierającą ogólny, lecz kompletny, opis znaczeń przypisanych określonym magicznym mocom. Księgę Trzecią: Przedstawiającą zastosowanie owych magicznych mo- cy w celu wytworzenia magicznych efektów. 10 W polskim przekładzie nie będzie możliwe zastosowanie tego zabiegu. Stosując wielo- krotnie zaimek „ty” pozbawiłbym tekst wszelkich pozorów stylistyki. Po zapoznaniu się z całością jestem przekonany, iż zamienne stosowanie zaimka przez autora dzieła nie od- grywa szczególnej roli dla znaczenia samego tekstu. 11 Użyte tutaj słowo (ang. experiences), należy rozumieć w sensie doświadczenia życiowe- go, nie eksperymentów magicznych.
  • 8. WPROWADZENIE Jest to też powodem, dla którego poszczególne rozdziały Księgi Drugiej i Trzeciej opatrzone zostały komentarzami wprowadzającymi w ich treść.12. System Świętej Magii zawdzięcza Abraham temu, iż Abra-Melin przeka- zał mu wszelkie niezbędne po temu wskazówki. Twierdzi on niezmiennie, iż poznał on Abra-Melina osobiście, ponad to przekonuje, iż przeprowadził większość cudownych efektów magicznych opisanych w Trzeciej Księdze. Warto zapytać o to, kim był Abraham. Jest możliwym, mimo iż nie ma o tym żadnej wzmianki w całym manuskrypcie, że jest on potomkiem tego Abrahama Żyda, który był autorem osławionego dzieła alchemicznego, złożonego z dwudziestu jeden papirusów, które później znalazło się w rę- kach Nicholasa Flamela13, który to, po dokładnym jego przestudiowaniu, doszedł do wniosku, iż umożliwia ono otrzymanie tzw. „Kamienia Filozo- ficznego”. Warto tu nadmienić, iż pozostałością po Kościele Saint Jaques de la Bo- ucherie, która ostała się do dnia dzisiejszego jest wieża, która stoi w pobli- żu Place du Chatelet, mniej więcej dziesięć minut drogi od Bibliotheque de l`Arsenal, opodal wieży znajduje się uliczka „Rue Nicolas Flamel”. Pa- mięć tego alchemika jest wciąż żywa w Paryżu, i trwa podobnie jak pozo- stałości kościoła, opodal którego żył i gdzie po uzyskaniu kamienia filozo- ficznego wraz ze swą żoną Pernelle wzniósł piękny grobowiec. Autor „Świętej Magii Maga Abra-Melina” podaje, iż urodził się AD 1362, zaś manuskrypt spisał dla swojego syna Lamecha w roku 1458, czyli w wieku dziewięćdziesięciu sześciu lat. Jak zatem widać, był on współcze- snym zarówno Nicholasowi Flamelowi i jego żonie Pernelle jak i mistycz- 12Podobny zabieg zastosowałem dla poszczególnych rozdziałów Księgi Pierwszej. 13Nicolas Flamel (1330 - 1418), był on jednym z największych alchemików świata. Prowa- dził sklep z książkami przez długi czas marząc o sekrecie Kamienia Filozofów. Jak podaje legenda pewnej nocy miał ujrzeć anioła, który powiedział mu, iż otrzyma on księgę z tajemnicą, której nie będzie mógł pojąć, jednak kiedy stanie się ona dla niego zrozumiałą wtedy przejrzy. Jakiś czas później do jego księgarni przybył tajemniczy człowiek, chciał sprzedać stary hebrajski rękopis - jak się okazało był to rękopis Abrahama Żyda. Później przez lata próbował Flamel poznać tajemnicę manuskryptu, aż w końcu spotkał się on z Mistrzem Canches. Ten słyszał o Abrahamie Żydzie, był on podobno jednym z najwięk- szych mistrzów Kabały, filozofem, i kapłanem, dzieło jego miało krążyć z rąk do rąk, zawsze trafiając do tego, komu było to przeznaczone, Canches całe życie pragnął odnaleźć tę księgę, przyłączył się więc do Flamela. Maestro Canches przez lata wraz z nim próbo- wał przejrzeć przez enigmę rękopisu, w imię tego wyrzekł się nawet swojej religii, zmarł nim poznał tajemnicę. Flamel zdołał jednak rozwiązać zagadki rękopisu, resztę życia spędził prowadząc swój sklep z książkami, wraz z żoną pomagając ubogim. Odnowił też po części Cmentarz Niewiniątek, oraz wzniósł grobowiec dla siebie i swej ukochanej żo- ny.
  • 9. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nemu Christianowi Rosenkreuzowi, który miał być założycielem sławnego Różokrzyżowego Zakonu lub jak chcą niektórzy Konfraterni Różokrzyżo- wej w Europie14. Podobnie jak w przypadku tego ostatniego można do- mniemywać, iż autor dzieła stosunkowo wcześnie oddał się studiom pro- wadzącym do zgłębienia i opanowania Magicznej Wiedzy; podobnie też do powyższych, wcześnie opuścił swój dom by podróżować poszukując Wie- dzy Wtajemniczonych, podobnie też do nich, z wędrówki swej powrócił jako cudotwórca. Jest faktem znanym, iż naówczas powszechnym było przekonanie, że Wiedzę Tajemną mogli posiąść jedynie ci, którzy ośmielili się porzucić swe domy i kraje by wyruszyć w pełną niebezpieczeństw i trudów drogę15. Idea ta przetrwała do dziś, czego przykładem może być życie Madame Blavatsky. Czasy, w których dane było żyć autorowi były okresem, kiedy powszechnie wierzono w Magię, jej profesorzy cieszyli się powszechnie zaszczytami, czego przykładem może być choćby Faust16, który był prawdopodobnie 14 Christian Rosenkreutz (1378 - 1484), rycerz, który miał jakoby brać udział w wyprawach krzyżowych do Ziemii Świętej, w niektórych pracach na temat Różokrzyża dowodzi się, iż miałby być on założycielem Zakonu, jego historyczność jest wątpliwa. A.M.O.R.C po- daje, iż jest to symboliczny tytuł nadawany z chwilą rozpoczęcia ekspansji do jakiegoś kraju i otwarcia „grobu”, w którym znajdować się miało ciało Wielkiego Mistrza C.R.C., wraz z klejnotami i manuskryptami, które upoważniały odkrywcę do rozpoczęcia nowe- go cyklu aktywności. 15 Mathers zastosował tutaj praktycznie nieprzetłumaczalne na język polski ang. quest. Słowo to oznacza drogę, jest to jednak droga poświęcenia, droga, na której poznaje się nauczycieli, przetkana symbolicznym znaczeniem tworząca mit danego człowieka histo- ria, podczas której musiał on będzie zmierzyć się ze swoimi lękami i słabościami, podczas której będzie musiał skonfrontować się z odpowiedzialnością za swoje czyny. 16 Iohannes (Georg?) Faust (ok.1480 - 1540), urodzony w Knittlingen w Wirtembergii, tam też przez krótki czas uczęszczał do szkół, później pod przybranym imieniem Georga Sabellicusa i Fausta młodszego (Faust junior) około roku 1505 udał się jako student wę- drowny do Gelnhausen i Wurzburga. W tym czasie czynnie zajmował się magią i wystę- pował publicznie, jako mag i cudotwórca. W Heidelbergu rozpoczął on studia z teologii, które ukończył 15 I 1509. uzyskując stopień bakałarza. W Krakowie studiował on czarno- księstwo i magię, co więcej Johannes Wierus dla przykładu podtrzymywał, iż dopiero tam, miał się zetknąć Faust z edukacją w zakresie magii. Pędził Faust życie hulaszcze i pełne awantur i skandali, lekceważenie norm obyczajowych często stawiało go w konflik- cie z ówczesnym społeczeństwem. Faustowi przypisuje się szereg dzieł magicznych, jak Hollenzwang (Zmuszenie piekła) czasem nazywana Magia Innaturalis, czy Praxis Magia Fau- sti, które zawierać miały magiczne formuły, do jakich miał się on odwoływać w czasie swoich dzieł. Jakkolwiek nie wyróżniają się one pod względem treści spośród innych dzieł tego typu, których naówczas nie brakowało były one bardzo cenione, szczególnie Hollenzwang, dla pieczęci jakie były w nim zawarte, za które to nekromanta Johann Georg Schrepfer (1730 - 74) miał zapłacić aż 8,000 dukatów. Jak podaje legenda Fausta koniec końców miał zabrać ze sobą Mefistofeles, rzeczywistość jednak wyglądała tak, iż naj-
  • 10. WPROWADZENIE współczesnym Abrahama Żyda17, Cornelius Agrippa18, Sir Michael Scott19 i wielu innych, których mógłbym wymienić, nie wyłączając także sławne- go Dra Dee20 z czasów późniejszych. Sława tego ostatniego, jego powiąza- prawdopodobniej na skutek przepracowania i napięcia nerwowego, nastąpiła choroba psychiczna, na skutek której wśród widziadeł, upiorów i demonów, zagubił Faust siebie i poczucie prawdy. [Opracowane na podstawie: Bugaj R. (1986), Nauki tajemne w dawnej Polsce - Mistrz Twardowski, Ossolineum, Wrocław] 17 Nie mogę zgodzić się tutaj z Mathersem, żaden z nich nie mógł być stricte współcze- snym autorowi. W chwili napisania dzieła, czyli w 1458 roku miał on dziewięćdziesiąt sześć lat, Faust zaś, urodził się w 1480 roku, Agrippa w sześć lat później, Michael Scott, żył zaś ponad sto lat wcześniej. 18 Heinrich Cornelius Agrippa von Nettesheim (1486 - 1535) jeden z najwybitniejszych przedstawicieli okultyzmu średniowiecznego. Studiował prawo i medycynę w Kolonii i Paryżu, później zgłębiał filozofię kabalistyczną,, a w 1509 uzyskał tytuł teologii w Aka- demii w Dole w Burgundii. Oskarżony w 1510 o kacerstwo schronił się do Anglii, później wykładał teologię w Pawii i we Włoszech oraz w Kolonii. W dalszym ciągu swego nie- spokojnego życia był kapitanem w wojsku cesarza Maksymiliana, syndykiem w Metzu, lekarzem nadwornym Ludwiki z Angouleme, matki króla franc. Franciszka I i archiwa- riuszem Małgorzaty Parmeńskiej. Przez swe umiłowanie prawdy i poczucie sprawiedli- wości popadał nieraz w trudne położenia, co miało miejsce na przykład, kiedy bronił Lutra, gdy występował przeciw procesom czarownic, lub walczył z filozofią scholastycz- ną, do której upadku znacząco się przyczynił. Wyobraźnia ludu otoczyła go nimbem tajemniczości, jako alchemika i czarnoksiężnika jego najsłynniejszym dziełem jest Filozofii Okultnej. Dzieło to jest wspaniałym kompendium większości wcześniejszych nauk ma- gicznych ujętych przez pryzmat filozofii neoplatońskiej, kabały i ptolomejskiego systemu astronomicznego. Według tez tam przedstawionych wszelkie magiczne działanie jest jedynie naturalnym sposobem zmiany rzeczywistości, mimo tego znajdujemy tu szereg pieczęci i charakterów, zaś w tzw. czwartej księdze liczne koniuracje. Jądrem tez Agrippy są dwa prawa: wszystko, co jest ma duszę i w każdej z nich zawiera się duch świata (po- dobnie jak w Poimandresie, który wchodzi w skład Corpus hermeticum), oraz wszystkie rzeczy pozostające na tym samym poziomie wpływają na siebie tak, że podobne ściąga do siebie podobne i oddziałuje na nie. Pojmował on wiedzę magiczną jako dyspozycję wro- dzoną człowiekowi, swego rodzaju dar. Działania magiczne rozpatrywał w kontekście wpływów gwiazd, które to można rozumieć jako naukę mechaniki przyrody. Adept, który wpływał na naturę pozostawać miał z nią w związku, poprzez jej poznanie i opa- nowanie doznać miał wyniesienia. 19 Michael Scott zwany Czarodziejem (ang. wizard), (? - 1236?) - był on filozofem na dwo- rze Cesarza Rzymskiego, jego pisma były znane i bardzo cenione w XIII wieku. Jego zain- teresowania alchemią, astrologią i astronomią sprawiły, iż otrzymał on przydomek Cza- rodziej, który to, po napisaniu przez niego dzieła „The Lay of the Last Minstrel” tylko się utwierdził. Mimo że data jego narodzin jest nieznana można o niej wnioskować na pod- stawie daty jego przybycia na dwór cesarski, co było w roku 1220, był on już wtedy uczo- nym scholastykiem, można więc w uprawniony sposób domniemywać, iż urodził się pod koniec XII wieku. Nie jest też pewnym jego nazwisko Scott lub Scot, które mogło zostać mu nadane podczas jego podróży po Europie. 20 John Dee (1527 - 1608), urodzony w Londynie słynny matematyk i astrolog, prawdopo- dobnie spadkobierca starego walijskiego rodu. Sam utrzymywał, iż w prostej linii jest potomkiem Roderyka Wielkiego, Księcia Walii. Ojciec Dee jak się wydaje służył na dwo-
  • 11. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nia z Edwardem Kelly21 i rolą, jaką odegrali w europejskiej polityce tego czasu, są doskonale znane i nie wymagają w miejscu tym odrębnego opisu. rze Henryka VIII, dzięki temu mógł więc zapewnić swemu synowi nauki. W wieku lat piętnastu trafia więc John Dee do Cambridge, gdzie po dwóch latach zdobywa tytuł Ba- chelor of Arts (poziom naszego licencjata w dziedzinie humanistycznej). Dopiero później zainteresowania jego skupiają się na astronomii, wtedy tez decyduje się on opuścić Anglię i podjąć naukę zagranicą. W roku 1547 przybywa do Niderlandów, tam też poznaje wielu uczonych, wśród nich Gerarda Merkatora. W 1550 spędza kilka miesięcy w Paryżu, ucząc się geometrii. Odrzuca posadę na Sorbonie i wraca do Anglii, gdzie w 1551 rekomendo- wany Edwardowi VI, otrzymuje rektorstwo w Upton - upon - Severn, w hrabstwie Wor- cester. W roku 1555 zostaje oskarżony i osadzony w więzieniu za rzekome stosowanie zaklinań przeciwko życiu królowej Mary I, przywrócony do łask przez Elżbietę w roku 1558 nigdy już nie osiągnął pozycji, jaka pozwoliłaby mu być finansowo niezależnym. Przez następne ćwierćwiecze Dee żył w Mortlake, gdzie napisał dwa soje najważniejsze teksty, (1564) Monas Hieroglyphica, (1570) Matematyczna przedmowa do przekładu Euklidesa, przez Bilingsleya postąpionego, w niej też w elokwentny sposób broni stanowiska wedle którego matematyka jest podstawą wszelkiego praktycznego działania, uwypuklił on też jej wpływ, jaki wnosi ona w mechanikę i rozwój naukowego instrumentarium. Mimo swego znacznego dorobku naukowego i wpływu politycznego, jaki wywarł na klimat ówczesnej epoki wielu osobom kojarzy się Dee dzięki jego eksperymentom z zakresu krystalomancji. I tak studiował on alchemię, rozmyślał nad misteriami Talmudu i teoriami Róży i Krzyża. W jego pamiętniku znajdujemy informacje o tym, iż po raz pierwszy skon- taktował się on z istnością poza materialną 25 maja, 1581 roku, zapiskach o rok później- szych znajdujemy następującą informację „...21 listopada 1582, kiedy byłem zatopiony w rozmyślniach i modlitwie nagle okno mego muzeum zajaśniało rażącym blaskiem i zjawił się przede mną anioł Uriel. [...] Wręczył mi kryształ o wypukłym kształcie i rzekł, że kiedy zapragnę mieć rozmowę z duchami powinienem silnie wpatrywać się w kryształ a one ukarzą mi się i odsłonią tajemnice przyszłości.” Eksperymenty te wymagały wielkiej kon- centracji i uwagi, które o poprzedzać miały nadejście ducha, najprawdopodobniej to wła- śnie było powodem, dla którego Dee nie był w stanie spamiętać tego, co zdradzały mu duchy - potrzebował więc medium, taką osobą stał się później Edward Kelly. Wraz z nim podróżował później po Europie prezentując swe umiejętności z zakresu alchemii i magii między innymi na dworze cesarza Rudolfa II w Pradze. 21 Edward Kelly, sławny XVI wieczny alchemik, teurg i jasnowidz. Swą karierę zaczął, jako prawnik, wkrótce jednak oskarżono go o fałszerstwo i skazano na karę obcięcia uszu. Zawstydzony i upokorzony udaje się do Walii, gdzie wędruje przez jakiś czas pod przy- branym nazwiskiem Edwarda Talbota. Tu natrafia na stary rękopis, dzięki swej znajomo- ści łaciny odkrywa, iż pisany jest on przez chrześcijańskiego alchemika świętego Dunsta- na z Glastonbury. Zafascynowany alchemią i hermetyzmem Kelly zdecydował udać się do Londynu, aby zaprezentować go Dr-owi Johnowi Dee, tak miała się rozpocząć ich długa współpraca, podczas której mieli oni zarówno przywoływać anielskie istności, jak i wytwarzać znaczne ilości złota. Ogólnie rzecz wyglądała tak, iż siedząc przy stole, na którym znajdowały się narzędzia i symbole Kelly wpatrywał się w kryształową kulę i opisywał swoją wizje Johnowi Dee, który je spisywał. W ten sposób miał on poznać „język anielski”. Język ten bez znaczenia, czy był używany przez starożytną rasę, jest jednak prawdziwym, jego słownik jest rozbudowany, podobnie jak i składnia, dysponuje też własną gramatyką. Mimo tego, iż nie tylko nim się zajmowali, język ten jest największą spuścizną po Dee i Kellym.
  • 12. WPROWADZENIE To, iż Abraham Żyd mógł być jednym z tych magów, którzy mieszali się w polityczne ruchy jest oczywiste dla każdego, kto choćby pobieżnie zapoznał się z jego dziełem. Jawi się on jednak jako stojąca na uboczu, raczej skryta w cieniu postać, która nie brała bezpośredniego udziału w niebłahych wszak rozgrywkach politycznych, jakie ówcześnie miały miejsce. Trzech konkurentów roszczących sobie prawo do dwóch największych sił kształtu- jących społeczeństwo owej epoki - czyli papiestwo i cesarstwo niemieckie, zazdrosne roszady biskupów, upadki dynastii, wstrząsy u podstaw Kościo- ła Rzymskokatolickiego, z chwilą, kiedy ujrzały światło dzienne rychło obiegły Europę i zasiały ziarna strachu i niepokoju, które to zawsze po- przedzają przemiany społeczne. W ten sposób zerwał się dziki huragan wstrząsów narodowych, które pochłonęły cywilizację dnia wczorajszego, po to by przygotować jutrzejszy nowy porządek. Niezwykła ważność hi- storyczna takich postaci jak nasz autor jest najczęściej niedoceniona, nic dziwnego więc, że podobnie jak w przypadku inskrypcji na murze w czasie uczty Belshazzara22, ich manifestacja na arenie politycznej i historycznej pojawia się jedynie jako ostrzeżenie, Mene Mene Tekel, Upharsin, którego adresatem miałby być głupi i zadufany w sobie świat. Pełna i prawdziwa historia jakiegokolwiek adepta może być spisana jedy- nie przez niego samego, jednak nawet jeśli zostanie ona przedstawiona ogółowi, jak wiele osób da jej wiarę? Jak się wydaje, nawet owo krótkie i niekompletne oświadczenie godnych uwagi wydarzeń, jakie miały miejsce w życiu autora, a które przedstawione są w Księdze Pierwszej, będą dla większości odbiorców niewiarygodne. W każdym razie słuszność oddać należy temu jak wielką była wiara tego człowieka w obliczu niebezpiecz- nych podróży, które przez lata podejmował przemierzając dzikie i srogie regiony i miejsca, dotarcie do których jest bardzo trudne nawet dziś, kiedy mamy już rozwinięte środki transportu, z których możemy korzystać. Ta wiara w końcu doprowadziła go do nagrody, nawet mimo tego, iż była chwila, kiedy stracił on odwagę, zgasł ogień jego serca a nadzieja jego zda- ła się łamać. Podobnie jak jego wielki imiennik, ojciec narodu żydowskiego nie powrócił on daremnie do domu, odnalazł swoje „Ur Chaldei”, gdzie mógł wreszcie poznać Światło Wiedzy Wtajemniczonych, za którym dusza jego przez tak wiele lat tęskniła. Kulminacja jego wędrówek to spotkanie z magiem egipskim, Abra-Melinem. Otrzymał on od niego system magicz- nych pouczeń i praktyk, które stanowią sedno części Drugiej i Trzeciej. 22 Polska wersja imienia to Belzacar.
  • 13. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Samo imię Abra-Melin w oryginalnym rękopisie wyrażane jest na kilka sposobów, co jest podane w tekście, i tak występują wersje: Abra-Melin, Abramelin, Abramelim, i Abraha-Melin. Z nich wybrałem zapis Abra- Melin, który też umieściłem na stronie tytułowej i przy którym obstaję w tym Wprowadzeniu. Tak daleko jak sięga tekst, ostatecznym miejscem pobytu Abrahama Żyda miał być Wurzburgh, lub odwołując się do jego nazwy w Wiekach Śred- nich „Herbipolis”. Jak się wydaje, miał on pojąć za żonę swoją kuzynkę, z którą miał później dwóch synów, starszego Józefa, którego wtajemniczył w Misteria Świętej Kabały i młodszego, Lamecha, którego dziedzictwem stał się System Świętej Magii i do którego adresowana jest cała Księga Pierw- sza. Wspomina on też o trzech córkach, którym każdej miał on dać w posa- gu 100,000 florenów. W sposób wyraźny daje on w tekście do zrozumie- nia, iż posiadł żonę i majątek w wysokości 3,000,000 złotych florenów za sprawą jednej z magicznych operacji, które opisane są w Trzeciej Księdze. Wspomina dalej, iż jego pierwotne zainteresowanie studiami kabalistycz- nymi i magicznymi zawdzięczał swojemu ojcu Szymonowi, który pouczył go, kiedy Abraham był jeszcze młodzieńcem, o tajemnicach Kabały. Po śmierci ojca Abraham wyruszył w podróż, która miała na celu odnalezie- nie Wtajemniczonego Mistrza. Dla poważnego badacza okultyzmu dzieło to ma nieocenioną wartość, słu- żyć może zarówno jako zachęta do wykształcenia w sobie rzadkiej, ale nie- odzownej cnoty, jaką jest niezachwiana wiara, jak też jako pomoc w roze- znaniu między prawdziwymi i fałszywymi systemami magii, czy wreszcie jako prezentacja zgromadzonych tu przepisów niezbędnych do wytworze- nia magicznych efektów, które autor księgi miał z sukcesem przeprowa- dzić. Niezwykle wartościowe są także uwagi samego Abrahama Żyda, jakie po- czynił on odnośnie różnych profesorów „sztuk, z których żadna nie po- winna być nazwana”, a których poznał on w czasie swoich podróży, a po- nad to, liczne przykłady cudów, jakie wypracował oraz uważna klasyfika- cja magicznych eksperymentów, zawarta w Księdze Trzeciej, wraz z jego obserwacjami i wskazówkami. Warto wspomnieć także i o tym, iż wymienia on liczne godne uwagi oso- by, przed którymi miał on prezentować swoje umiejętności, i tak miał być
  • 14. WPROWADZENIE to23: Cesarz Zygmunt z Niemiec, hrabia Fryderyk Kłótliwy24, biskup jego miasta (prawdopodobnie mógł być to Jan I., który znacząco przyczynił się do utworzenia w Wurzburghu uniwersytetu, co miało miejsce około 1403 roku, za zgodą papieża Bonifacego IX., lub też Echter von Mespelburn, który również był jedną z osobistości zaangażowanych w utworzenie uni- wersytetu), Hrabia Warwick, Henryk VI. z Anglii, konkurujący papieże - Jan XXIII., Marcin V., Grzegorz XII. i Benedykt XIII., osoby biorące udział w Soborze w Konstancji, Diuk Bawarii, Diuk Leopold z Saksonii, Cesarz Konstantyn Palaeologos i prawdopodobnie arcybiskup Albert z Magdeburga, a także kilku Husyckich przywódców - kilku z nich nawet znanych w owym czasie25. Rozważając ogólny klimat epoki, w której żył autor dzieła, specyfikę naro- du, z którego pochodził, przyznać trzeba, iż miał on stosunkowo szerokie spojrzenie na sprawy religijne; wnioskować o tym możemy nie tylko z tego, iż utrzymywał, że System Świętej Magii może być osiągalnym za- równo przez żydów, chrześcijan, mahometan, jak i pogan, ale także z fak- tu, iż ostrzegał on Lamecha przed błędem zmiany religii, w której dorastał, podkreślał, iż było to powodem sporadycznych niepowodzeń maga Józefa z Paryża (jedynej osoby, która oprócz niego i samego Abra-Melina była obe- znana z tym szczególnym systemem magii), który pierwotnie dorastał jako chrześcijanin, lecz który wyrzekł się wiary i stał się Żydem. Na pierwszy rzut oka nie jest to jasne z okultystycznego punktu widzenia, nie jest też oczywistą niekorzyść, jaką może nieść taka zmiana. Pamiętać jednak nale- ży, iż naówczas, zmiana religii nieodmiennie oznaczała ostateczną, uro- czystą i gruntowną przemianę, wyrzeczenie i zaprzeczenie każdej praw- dzie religii, jak była wcześniej wyznawana. Można było upatrywać w tym niebezpieczeństw, a to dla tej przyczyny, iż między błędem, przekłama- niami i pomyłkami każdej szczególnej formy religii znajdują się również elementy zesłane przez Najdoskonalsze Boskie Moce. Dlatego zaprzeczenie religii, (zamiast osądzenia jej od pomyłek i błędów) jest porównywalne z odrzuceniem w sposób formalny i ceremonialny prawd, na których pier- wotnie była ona ustanowiona, dlatego też, kiedykolwiek osoba, która tego dokonała podejmie się praktyki Operacji Świętej Magii będzie musiała zwrócić szczególną uwagę, aby dzięki swej sile woli odkryć te formuły, 23 Imiona z wersji angielskiej przełożyłem na język polski opierając się na materiałach historycznych. 24 Użyto tu (ang. quarreller.) 25 Obszerniejsze przypisy umieszczam w Księdze Pierwszej.
  • 15. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA które wcześniej magicznie i ceremonialnie (przez swoją niewiedzę) odrzu- ciła, a kiedykolwiek będzie próbowała je przeprowadzić ukryte Prawo Re- akcji zadziała jako ceremonialne przeszkody przeciwko efektom, jakie miały być wywołane. Dzieje się tak albowiem pamięć owego ceremonialnego za- przeczenia, została zasadzona w jego atmosferze [duchowej] poprzez po- przednie wyrzeczenie. A siła owych przeszkód będzie dokładnie taka, jaki wielki był stopień, w jakim wyrzekano się pierwotnych prawd. Ze względu na te wszystkie przeszkody dla magicznego działania najbardziej szkodli- wa jest niewiara, gdyż sprawdza ona i stopuje działania woli. Zauważyć to możemy nawet we wspólnych operacjach. Tak jak żadne dziecko nie nauczyłoby się chodzić, tak żaden badacz magii nie opanowałby żadnej formuły, gdyby w umyśle jego tkwiła myśl o niemożliwości czy niedo- rzeczności wykonania tegoż. Dlatego też wszyscy adepci i wielcy nauczy- ciele religii i magii niezmiennie wskazują na wielkie znaczenie wiary. Przyznać jednak trzeba, iż mimo wyraźnie szerokich horyzontów w przy- znawaniu doskonałości różnym religiom, niestety prezentuje autor zwykłą niesprawiedliwość i zazdrość, jaka charakteryzowała mężczyzn wobec ko- biet przez tak wiele lat i która, jak sądzę, powstała po prostu z wrodzonej świadomości, że kobiety raz dopuszczone do rywalizacji z nimi na dowol- nym planie i bez utrudnień, jakie miały przez tyle lat mogłyby szybko udowodnić swoją przewagę, podobnie jak to niegdyś uczyniły Amazonki, te ostatnie (jak znajdujemy nawet w pismach ich wrogów Greków, którzy niechętnie do tego się przyznają) zostały podbite przez przeważające siły nie zaś przewyższające je zalety. Warto wspomnieć jednak o tym, iż Abra- ham cokolwiek niechętnie przyznaje, że Święta Magia może być opanowa- na przez dziewice, w tym samym momencie odwodząc każdego od jej ich nauczania. Znaczna liczba zaawansowanych kobiet - okultystek w czasach obecnych jest najlepszą odpowiedzią na jego słowa. Mimo wspomnianego wyżej, nazwijmy to niedostatku, wskazówki jego, co do zasad użycia magicznej mocy, którą człowiek nabyć może na chwałę Bożą, dla dobra i ku pożytkowi sąsiadów i dla korzyści całego ożywionego stworzenia, warte są najwyższego szacunku. Nie można zaprzeczyć wra- żeniu, iż najwyższym pragnieniem [Abrahama] było dostosowanie się do jego przekonań. Jednakowoż jego rada odnoście wycofania się z życia po nabyciu magicz- nych mocy za sprawą jego systemu (a nie mam tu na uwadze wycofania się podczas sześciomiesięcznych przygotowań) nie odnosi się nawet do niego samego, gdyż dowiadujemy się o jego udziale w różnych ruchach
  • 16. WPROWADZENIE tego czasu. Tym sposobem okres życia, który spędził jako eremita jawi się jako zalecany, sam zaś niezwykle rzadko zauważałem by było to zalecenie dopełnione przez tych adeptów, których mógłbym być może nazwać wta- jemniczonymi, czy cudotwórcami. Stanowią oni raczej swoiste medium między Wielkimi Wtajemniczonymi adeptami i Światem Zewnętrznym. Jako przykład tych ostatnich możemy wskazać u naszego autora postać samego Abra-Melina. Szczegółowy ów plan, czy też system magii zalecany w obecnym dziele jest rozległy (sui generis) lecz nie nieskończony. Jak się wydaje to raczej sposób jego przedstawienia czyni go unikalnym. W magii, czy jak się mó- wi inaczej nauce kontroli ukrytych sił natury, były zawsze dwie wielkie szkoły, jedna z nich oddawała się26 dobru, druga złu; pierwsza była magią światła, druga zaś magią ciemności, pierwsza polegała z reguły na wiedzy z zakresu inwokacji istności anielskich, druga na ewokacji bytów demo- nicznych. Z reguły ta pierwsza nazywana była Białą Magią, podczas gdy ta druga Magią Czarną. Inwokacja sił anielskich była powszechną ideą w pracach magicznych, po- dobnie też ceremonia zawarcia paktu z i poprzez propozycję siłom zła. Jed- nakże system przedstawiony w owym dziele oparty jest na następującej koncepcji: a) duchy dobre i Anielskie Moce Światła mają większą moc niż upadłe duchy ciemności, b) te drugie zostały skazane na karę służenia Wtajemniczonym Magii Światła, (ideę taką możemy odnaleźć również w Koranie, czy prawdopodobnie bardziej poprawnie Quar-an), g) konse- kwencją tej doktryny jest to, iż wszystkie zwykłe materialne efekty i feno- meny są wytworzone przez prace złych duchów pod kontrolą Dobra, d) w rezultacie kiedykolwiek zły demon zdoła uciec spod kontroli Dobra, nie ma niczego złego, czy niezwykłego w tym, iż nie będzie pracował choćby ze względu na zemstę, e) dlatego też, zanim wykażą one posłuszeństwo człowiekowi będą one próbowały uczynić z niego swojego niewolnika, na- kłaniając go do zawarcia paktu, czy umowy z nimi, f) w celu zrealizowa- nia tegoż zamierzenia uciekną się do wszystkiego, czym tylko mogliby go znęcić, g) dlatego też aby być adeptem należy podporządkować je sobie, co uczynić można poprzez stanowczość woli, szlachetność duszy i zamiarów oraz mocą samokontroli, która jest konieczna, h) co można osiągnąć jedy- nie przez samopoświęcenie się na każdym z planów, i) dlatego też człowiek ma naturę pośrednią, i jako tak w naturalny sposób jest umieszczony mię- 26 Można to tłumaczyć też jako „...poświęcona była”.
  • 17. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA dzy Aniołami a Demonami, dlatego też każdy człowiek ma swojego anioła stróża i wrogiego demona, a także szereg duchów, które mogą stać się jego familiarami27, przebywają one wokół niego i przyłączają się do jego zamie- rzeń, j) dlatego też aby osiąść władzę nad tym, co niższe i Złe, należy po- siąść wiedzę o tym, co wyższe i Dobre (to jest w języku współczesnej teo- zofii wiedzę o Wyższym Ja). Z tego wynika, iż magnum opus przedstawione w tym dziele osiągalnym jest dzięki: czystości i samopoświęceniu, które prowadzą do wiedzy i osią- gnięcia konwersacji z Aniołem Stróżem, dzięki czemu można uzyskać prawo używania Złych Duchów jako sług we wszelkich materialnych sprawach. Oprócz jednoznacznie określanych jako czarnomagiczne grimoires ko- nieczność inwokacji boskich i anielskich mocy w celu kontrolowania de- mona była wspominana także w operacjach ewokacji opisywanych w śre- dniowiecznych rękopisach i pismach drukowanych. Tutaj też należy upatrywać przyczyny, o czym już wcześniej wspomnia- łem, swego rodzaju powodu, dla którego koniecznym być miało owo sze- ściomiesięczne przygotowanie, które nie jest typowym dla ówczesnych pism28 Osobno należy rozpatrywać same opisy podróży, uważne zasady, wedle których Abraham przygotował zapiski na temat różnych osób, które po- znał, a które to miały zajmować się magicznymi mocami, co z tego co czy- niły było prawdziwe, co zaś nie, oraz powody sukcesów lub porażek w ich eksperymentach, już same w sobie posiadają szczególną wartość. 27 Familiary czasem można spotkać się z bardziej fantastyczną nazwą chowańce, lub bar- dziej opisowo duchy podległe (ang. familiar spirits, lat. spiritus familiares) – są to duchowe istoty służące adeptom, mogą być to również zwierzęta i rośliny, przy czym są one pod wieloma względami lepsze niż ich zwyczajni odpowiednicy, są to istoty nadnaturalne. Trudno jest określić więź, jaka powstaje między adeptem a jego familiarem, moim zda- niem w pewnym sensie, są oni jedną istotą. 28 Zwykłe postępowanie wyglądało mniej więcej tak: 40 dni przed operacją należy wstrzymywać się od stosunków seksualnych z kobietą, 9 dni przed operacją, wszyscy, którzy mają wziąć w niej udział powinni żywić się wyłącznie pokarmami roślinnymi. Nadto modlitwa magiczna powinna być odmawiana jeden raz rano i dwa razy wieczorem według obrządku wyżej podanego, 3 ostatnie dni pożywienie winno się składać jedynie z chleba, wody i gotowanych owoców. Wreszcie w wigilię przed operacją i w dzień po- przedzający wigilię, należy odbyć spowiedź generalną przed Bogiem, przy czym rodzaj i charakter tej spowiedzi zależy całkowicie od uznania samego operatora. - - I.K.R. (1922), Magia Praktyczna, Cieszyn - opracowana m.in. na podstawie Grimoirium Verum.
  • 18. WPROWADZENIE Pomysł zatrudnienia dziecka jako jasnowidza w czasie inwokacji Anioła Stróża nie jest niczym niezwykłym, w „Mendal” rodzaju wschodniej dy- winacji, którą znają jak sądzę wszyscy Czytelnicy Wilkie Collins29, który w powieści „The Moonstone” dokładnie przedstawił metodę, która wyglą- dała tak, iż atrament jest nalany na dłoń dziecka, które to po pewnej cyta- cji dokonanej przez operatora ma wizje jasnowidza w tym miejscu. Słynna ewokacja średniowiecznego rzeźbiarza Benvenuto Celliniego30 podobno była w pewnej części asystowana przez dziecko, pełniące rolę jasnowidza właśnie. Cagliostro31 miał również korzystać z usług dziecka w tej szcze- gólnej sytuacji. Sam jednak nie mogę zrozumieć narzuconej konieczności zatrudniania dziecka w czasie anielskiej ewokacji, jeśli tylko Operator jest zdrowy na umyśle i wykształcił w sobie dar jasnowidzenia32, który w isto- cie jest właściwy każdemu człowiekowi i bazuje na wykorzystaniu myślo- kształtów33. Owe myślokształty są wykorzystywane niemal nieświadomie przez każdego w czasie myślenia o miejscu, osobie, czy rzeczy, którą do- brze znają, niemal natychmiast bowiem zaczyna współistnieć z myślą ob- raz rozwijający się przed wewnętrznym wzrokiem, jest to podwaliną do świadomego i dokonanego z wyboru rozwoju tego, co ogólnie nazywamy jasnowidzeniem. Niestety Abraham Żyd, podobnie jak, nie szukając daleko, wielu współcze- snych okultystów, przyjmuje postawę nietolerancji wobec magicznych systemów innych niż jego własny, nawet sławne imię Petrusa di Abano34 29 William Wilkie Collins ( 1824 - 1889), przyjaciel Karola Dickensa, autor ponad 23 powie- ści i 50 krótkich opowiadań, wśród których najsłynniejsze to „The woman in white” (1860) i „The Moonstone” (1868), zaliczane są do pierwszych współczesnych powieści detektywi- stycznych. 30 Cellini Benvenuto (1500 - 1571) był włoskim rzeźbiarzem i złotnikiem. Pędził awantur- nicze życie, o czym dowiedzieć się można z jego autobiografii i zapisów historycznych. Młodość swą spędził na terminowaniu fachu złotniczego, w 1523 roku osiedlił się on w Rzymie by dalej uczyć się takich technik, jak cięcie pieczęci, trybowanie, odlewanie, ema- lierstwo. Zamordowawszy pewnego złotnika zmuszony jest uciekać z Rzymu. W 1537 krótko przebywa we Francji na dworze Franciszka I. Po powrocie do Rzymu zostaje ska- zany na dożywotnie więzienie za kradzież szlachetnych metali ze skarbca papieskiego, po dwóch latach zostaje jednak uwolniony. Zasłynął jako twórca tzw. nimfy z Fontainebleau i Perseusza z Głową Meduzy. 31 Patrz Dodatek B 32 We wszystkich przypadkach gdzie w tłumaczeniu znajdują się wyrażenia jasnowidze- nie, jasnowidz znajdowały się angielskie słowa Clairvoyance, Clairvoyant. 33 Użyto tutaj ang. thoughtvision 34 Peter de Abano, urodzony około 1250 roku, zmarł najprawdopodobniej w 1316 roku, filozof. Przypisuje mu się, prawdopodobnie fałszywie, autorstwo Heptemeronu, lub ma-
  • 19. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nie jest wystarczające do uchronienia „Heptameronu lub Magicznych Elementów” od potępienia w podsumowującej części Trzeciej Księgi. Prace z magią, pisanie zaklęć, pentakle, pieczęci i symbole, rysowanie kręgów ochronnych, używanie wielu języków wraz z językiem ojczystym, na pierwszy rzut oka wydaje się on potępiać w całym wymiarze. Po bardziej dokładnym zapoznaniu się z tekstem myślę jednak, iż możemy odkryć, że chodzi tu raczej o ich nadużywanie spowodowane nieznajomością ich zna- czeń, jego krytyka miałby się więc w tym przypadku odnosić nie tyle do inteligentnego i właściwego ich zastosowania, co do ignorancji i błędu. Warto spojrzeć na tę sprawę dokładniej opierając się na okultystycznym punkcie widzenia. Abraham w kilku miejscach obstaje przy tym, iż bazą jego systemu Świętej Magii jest Kabała. Opisuje też to, jak pouczył on w niej swojego starszego syna Józefa jako swego pierworodnego, podobnie jak sam został pouczony przez swojego ojca Szymona. Sam system Magii po- wierzył on jednak młodszemu Lamechowi, powodem miało być to, iż chciał, jak sam podaje, zrekompensować mu fakt, iż nie był on uczony Ka- bały, jego status, jako młodszego był bowiem w oczywisty sposób dyskwa- lifikujący. W istocie mogło stać się to też powodem, dla którego ostrzega on Lamecha przed używaniem Pieczęci, Pentakli, niezrozumiałych słów etc.; ponieważ większość z nich bazowała na tajemnicach Kabały, ich użycie przez osobę nieobznajomioną z nimi mogło być nadmiernie niebezpieczne, a to z powodu nie tylko możliwej ale dość prawdopodobnej opcji wypacze- nia Tajemnych Formuł tam zawartych. Każdy zaawansowany badacz okultyzmu, który zajmuje się średniowiecz- nymi pracami poświęconymi magii, bez znaczenia jest czy chodzi tu o rę- kopisy czy druki, zna olbrzymią i niemożliwą wprost liczbę błędów w Sy- gillach, Pentaklach, hebrajskich czy chaldejskich imionach, które powstały na skutek niewiedzy tych, którzy przepisywali i reprodukowali dzieła, do tego stopnia, że w niektórych przypadkach użycie wypaczonych formuł dawało rezultaty odwrotne od tych, których należało się spodziewać. (Zwróciłem na to uwagę już w notatkach do mojej wcześniejszej pracy „Klucza Salomona”). Dlatego też, jak się mi wydaje, niepokój Abrahama Żyda wynika z tego raczej, iż chciał on ocalić syna od niebezpiecznych błędów, jakie można popełnić w czasie magicznych prac, wolał więc napeł- nić go pogardą do innych systemów i metod operacji. Prócz owego niein- gicznych Elementów. Dzieło to w istocie oparte jest bardziej na tekstach tak zwanych salo- monowych, a wręcz jak podaje J. H. Peterson stanowi treść Mafteah Shelomoh.
  • 20. WPROWADZENIE tencjonalnego wypaczenia magicznych symboli, o którym wspomniałem wyżej była jeszcze jedna okoliczność, to, iż wśród licznych ksiąg czarno- magicznych, jakie niewątpliwie mógł Abraham poznać, wypaczenia Bo- skich Imion i Pieczęci, mogły być dokonywane celowo, aby przyciągnąć złe duchy i aby odepchnąć dobro. Księga Trzecia zawiera liczne Kabalistyczne Kwadraty, które w istocie traktować możemy jako Pentakle i w których imiona umieszczone są jako czynniki, które nadają im wartość. Pośród nich znajdujemy także słynny Sator, Arepo, Tenet, Opera, Rotas, który jest jednym z pentakli w „Kluczu Salomona”. Formuła Abrahama jest jednak nieco inna: -- I jest używana, aby ściągnąć miłość dziewicy. Pentakl w mojej wersji „Klucza Salomona” przypisany jest Saturnowi, ten powyżej zaś odnosić się ma do natury Wenus. Poniżej podaję hebrajską jego formę (Patrz też Dodatek A, Tabela Hebrajskich i Chaldejskich Zna- ków) Inna wersja z zastosowaniem liter łacińskich:
  • 21. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA W „ Kluczu Salomona” znajduje się on na jednym z pentakli wypisanych między podwójnym kręgiem, na którym wypisano słowa z LXII psalmu, werset 8: „Niech panuje od morza do morza, od Wielkiej Rzeki aż po krań- ce ziemi”35. W języku hebrajskim ustęp ten zawiera dokładnie 25 liter, co odpowiada ilości liter w kwadracie. Należy dodatkowo podkreślić także i to, że zarówno forma podana przez Abrahama Żyda, jak i ta z „Klucza ...” są przykładami podwójnego akrostychu36, co oznacza, iż można je czytać tak samo w obie strony, poziomo i pionowo. Forma pentakla danego w „Klu- czu Salomona” jak jest tam powiedziane posiada znaczną wartość dla wszelkich przeciwności i nękania Dumy Duchów. Przykład ten pokazuje też dokładnie, iż nie tyle samemu stosowaniu pen- takli przeciwstawiał się Abraham, co nieumiejętnemu wypaczeniu i nie- właściwemu ich użyciu. Warto zwrócić także uwagę, iż mimo, że wiele z Symbolicznych Kwadratów znajdujących się w Księdze Trzeciej utworzo- nych zostało z użyciem wspomnianej wcześniej metody, w przypadku wie- lu tak się nie stało, co więcej ze względu na stosunkowo niewielką liczbę liter nie wypełniają one nawet całego kwadratu tworząc różne układy, z których część wypełnia centrum, część zaś pozostawia je wolnym. W Dodatku C dołączonym do tego Wprowadzenia dla porównania przyta- czam kilka przykładów ewokacji aniołów, które to przykłady zaczerpnąłem z innych źródeł. Abraham Żyd niejednokrotnie podkreśla, co już wspominałem, iż ten szczególny system Świętej Magii Abra-Melina ma swoje źródła w Kabale, warto więc w miejscu tym zastanowić się nad znaczeniem tego faktu. Ka- bała sama w sobie podzielona jest na wiele części, z których główne miejsce stanowi mistyczna doktryna, przekazująca tajemne znaczenie żydowskich 35 Cytat podaję za -- Księgą Psalmów: w przekładzie z języków oryginalnych w opracowaniu Kazimierza Romaniuka, Gaudium, Lublin 2001 36 Użyto tutaj (ang. acrostics), polski odpowiednik „akrostych” wedle ustaleń słowniko- wych oznacza utwór pisany w ten sposób, że pierwsze litery w słowach czytane osobno utworzą nową treść.
  • 22. WPROWADZENIE pism. Zawiera ona także numeryczną wartość hebrajskich liter, pomocną w celu nakreślenia analogii między słowami, gdzie pełna numeryczna wartość owych słów pozostaje ta sama; ta jej gałąź jest najbardziej skom- plikowana do poznania i nie będę w miejscu tym się nią zajmował, więcej na ten temat znaleźć można w innej mojej pracy „Kabbalah Unveiled”, która w całości poświęcona jest tym zagadnieniom. Tak zwana praktyczna kabała dołączona jest do mistycznych nauk w celu produkowania magicz- nych efektów. Zawiera ona klasyfikację Boskich i Anielskich Imion, Świę- tych i Hierarchii Anielskich, Duchów i Demonów, poszczególnych imion Archaniołów, Aniołów, Geniuszy37 i Demonów, można w niej znaleźć szczegółowe poznanie, zrozumienie powiązań sympatii i antypatii wystę- pujących w Niewidzialnym Świecie. Dlatego też, co miał na uwadze Abraham, system owej Świętej Magii jest bardzo wiarygodny, ponieważ jednoznaczną jest poprawność uchwyconych tu powiązań, nie ma żadnej szansy by operator użył Imion czy Formuł w niewłaściwych sytuacjach czy w błędzie. Godnym uwagi pozostaje także i to, iż Abraham Żyd (prawdopodobnie znów w tym celu by jak najmniej zaciemnić Lamechowi widzenie tej mate- rii) mówi jedynie o dwóch wielkich klasach duchów: aniołach i diabłach, z których te pierwsze powstały po to by kontrolować, drugie by być kontro- lowanymi. Rozważania na temat opisu rodzajów istności, duchów elemen- tów, które to same w sobie są podzielone na niezliczone klasyfikacje autor porzuca lub nie podejmuje ich wcale. Co ciekawe, najwyraźniej wiele wy- ników omówionych w Księdze Trzeciej sugerować może użycie Duchów Elementów raczej, niźli demonów. Żaden z zaawansowanych (wyższych) adeptów, jakim niewątpliwie był Abraham, nie mógłby nie wiedzieć o ich istnieniu, mocy i wartości, dlatego też czuję się zmuszony niemal do wy- ciągnięcia wniosku, ze nie chciał on odsłonić tej wiedzy Lamechowi, lub też, co jest daleko bardziej prawdopodobne, nie chciał mu zamącić w gło- wie wprowadzając ogromną liczbę dodatkowych instrukcji, które byłyby konieczne, by gruntownie poznał on wiedzę o nich, obejmującą ich klasyfi- kację, naturę i urzędy. Działanie takie nie jest koniecznym, jeśli dysponuje się dokładnymi symbolami, jakie zawarte są w Księdze Trzeciej, a które minimalizują szansę błędu. W istocie to, czego Abraham podjął się na- uczyć Lamecha to umiejętność, możliwość uzyskiwania magicznych efek- tów, nie zaś wiedza o tajemnicach kabały. 37 Użyto tutaj słowa (ang. Intelligences).
  • 23. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA W świetle powyższych wywodów wydaje się uzasadnionym to by dalsza część tego Wprowadzenia poświęcona była dysertacji na temat natury tak dobrej jak i złej owych istności. Z tego tez przedstawię zasadnicze różnice między aniołami, elementalami i diabłami. Możemy powiedzieć, iż anioły same w sobie podzielone są na znaczną licz- bę porządków i klas, posiadają jednak ogólnie zbliżoną charakterystykę. Są to istoty z gruntu dobre, zarówno ich natura, jak i działanie podporząd- kowane są dobru, można rzec, iż są świadomymi wykonawcami Boskiej Woli na planie materialnego uniwersum, są to istności obdarzone odpo- wiedzialnością, dlatego też mogą upaść, są one niezależne od obecnych i nieskończonych ukrytych sił natury, dlatego też działają poza nimi, ze względu na ich klasyfikację i przymioty mogą być one związane z jednymi siłami natury bardziej niż z innymi, co więcej, stopień owego powiązania także może być różny. Podobnie rzecz się ma w przypadku ich zwierzchno- ści wobec ludzi, Duchów, Elementali i Diabłów. Elementale są złożone z niezliczonych klas, są one Siłami Elementów na- tury, swego rodzaju bytami zarządzającymi obecnym porządkiem, dlatego też nigdy nie działają poza, czy niezależnie od przypisanych im szczegól- nych domen. W tym sensie nie są one odpowiedzialne za aktualne działa- nia jako całość, odpowiedzialność ich ogranicza się do przynależnej im części. Z tego też powodu są one w tym samym czasie podmiotami ogól- nych sił natury, w których żyją, poruszają się i z których mają swoją isto- tę; w ten sposób dysponują one wyższością w najbliższej im szczególnej części uniwersum, która im przynależy, podlega im ta część natury, która osadzona jest w ich Elemencie. Wyobrażenia o nich powtarzają się w każ- dej starożytnej mitologii. Krasnoludy i elfy Skandynawów, nimfy i driady oraz duchy natury u Greków, feerie dobre i złe, tak dobrze znane z naszego dzieciństwa, zastępy syren, satyrów, faunów, sylfów i innych, sił, które stały się fetyszami czarnej rasy, które są w przeważającej części niczym więcej, jak źle zrozumianą manifestacją tej wielkiej klasy. Pośród nich, jak wcześniej dane mi było zaobserwować część jest dobra, jak Salamandry, Ondyny, Sylfy i Gnomy, według filozofii Różokrzyża, wiele zaś, jest wy- jątkowo złośliwych, lubujących się w każdym rodzaju zła - przez niewta- jemniczonego łatwo mogą być pomylone z Diabłami, szczęśliwie ich siła jest mniejsza, jednak liczba zarówno jednych jak i drugich jest nieprzebra- na. Działają one nieracjonalnie, podobnie jak zachowuje się małpa lub pa- puga, w istocie ich natura jest blisko powiązana ze zwierzętami. Zauwa-
  • 24. WPROWADZENIE żalne jest to szczególnie w kombinacjach zwierzęcych form, które wypa- czone i pomieszane leżą u podstaw ich zwierzęcej manifestacji. Kolejną bardzo dużą klasą, jaką możemy tutaj wyróżnić, która działa nie- racjonalnie, choć celowo, i która podąża za dominującą w nich siłą dobra lub zła, jest niejako świta tych reprezentacji. Dla przykładu można powie- dzieć, iż są to duchy gromadzące się przy dobrych osobach, które usiłują pobudzać ich idee w kierunku dobra, osoby, przy których znajdują się owe duchy, których charakter jednak jest zły prowadzone są na drogę przestęp- stwa. Jakże wielu przestępców próbowało wymówić się tym, iż „słyszeli coś, co mówiło im by popełnić zbrodnię”! Pamiętać jednak należy, iż suge- stie takie nie zawsze pochodzą od elementali, częstokroć źródłem ich są zdeprawowane astralne pozostałości po umarłych osobach. Diabły są, jak już pisałem o wiele potężniejsze od elementali, ich działanie w kierunku zła jest podobne do tego, jakim charakteryzowały się istoty anielskie w stosunku do dobra, ich wrogość zaś, jest daleko większa i bar- dziej przerażająca niż w przypadku złych elementali. Sfera ich działania rozchodzi się na daleko większym obszarze, nie są one uzależnione od ak- tualności i wpływu praw natury, zło zaś, którego się dopuszczają nigdy nie jest irracjonalne czy mechaniczne, jest za to w pełni świadome i celo- we. Nie zgadzam się jednak ze sposobem postępowania wobec tych istot, jaki przedstawił Abraham, przeciwnie, prawdziwi Wtajemniczeni zawsze utrzymywali, iż Egzorcysta powinien postępować wobec tych istot uprzejmie i stosownie, jedyna zaś sytuacja, kiedy należy zachowywać się w sposób ostry ma miejsce wtedy, kiedy duchy te upierają się, czy są krnąbrne, nawet postępując z Diabłami nie powinniśmy odrzucać tejże zasady, bacząc jednak by nie ulec ich warunkom, podobne zachowanie prowadzi bowiem maga do błędu. Możliwym jest jednak to, iż Abraham miał na uwadze ostrzeżenie Lamecha przed niebezpieczeństwem ulegania im podczas Egzorcyzmu, którego nawet w najmniejszym stopniu nie po- winno się dopuścić. Słowo „Demon” bardzo często w dziele używane zamiennie ze słowem „Diabeł” pochodzi od greckiego daimon (Daimon), które w starożytności oznaczało po prostu ducha, dobrego lub złego. Chciałem zwrócić uwagę Czytelnika na fakt, iż dziełem, które wypełnione jest bardzo sugestywnymi magicznymi odniesieniami jest dobrze znana „Baśń z Tysiąca i Jednej Nocy”, interesujące i warte odnotowania jest to,
  • 25. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA iż znaczna liczba znajdujących się tam przykładów podobna jest do tych, jakie odnajdujemy w Księdze Trzeciej. Dla przykładu dziewiąty rozdział wspomnianej Księgi podaje symbole służące przemianie człowieka w zwierzę, podobne odniesienie znajdujemy w szeregu opowieści jak „Opowiadanie pierwszego starca38”, „Opowiada- nie drugiego żebraka39”, „Opowieść o zaczarowanym młodzieńcu” etc., etc., niewątpliwym przykładem przekształcenia maga w inną formę jest ten, jaki znajdujemy w „Opowiadanie trzeciego żebraka”, podobny symbol znajdujemy w dwudziestym pierwszym rozdziale Księgi Trzeciej. Co więcej znaczna liczba moich Czytelników sygnalizowała już, że treść rozdziałów Księgi Trzeciej przypomina niezwykłe efekty, jakie miał wy- tworzyć Faust, który jak już wcześniej wspomniałem miał być współcze- sny Abrahamowi Żydowi. Przyznać jednak na miejscu tym należy, iż ogólna zasada dzieła nie odnosi się do praktyk czarnomagicznych, przeciwko którym autor stale występu- je, lecz do systemu Kabalistycznej Magii, podobnego do tego z „Klucza Salomona” i „Kluczy Rabina Salomona”. Jest to zauważalne nawet mimo różnic w okolicznościach wcześniejszej inwokacji Anioła Stróża, która ma tutaj miejsce raz na całą operację, podczas gdy we wspomnianych przed chwilą dziełach anioły są inwokowane jak się wydaje przed każdą ewoka- cją, co jest czynione przez stworzenie magicznego kręgu. Takie prace, jak te i im podobne nie mogły być potępiane przez Abrahama, szczególnie bio- rąc pod uwagę to, iż podobnie jak jego system są one oparte na tajemnej Wiedzy Kabały, nie zapominając i o tym, iż wszystkie te systemy oparte są na Starożytnej Mądrości Wtajemniczonych Magii Egiptu. Dla każdego zaawansowanego badacza Kabały i współczesnej egiptologii korzenie i po- chodzenie systemu Świętej Magii w sposób oczywisty znajdować się mu- szą w tymże kraju Wtajemniczenia, domu Bogów, których symbole i klasy- fikacje zwracają na siebie uwagę w części poświęconej Świętym Rytom; skąd czerpie się nawet współcześnie wiele rytów i formuł magicznych. Dlatego też należy być bardzo ostrożnym czyniąc rozróżnienie między prawdziwą Magią Starożytnego Egiptu a arabskimi naleciałościami, ide- ami i tradycjami panującymi w Egipcie nam współczesnym. Myślę, że uczony Lenormant, który wykazał w swej pracy na temat magii chaldej- 38 Podaję tutaj polskie tytuły baśni, źródło: Księga tysiąca i jednej nocy (1973), [red.] A. Miodońska-Susłowa, PIW, Warszawa 39 Jest to przykład bazujący nie tyle na systemie Świętej Magii, co na operacjach podob- nych do tych, jakie znajdujemy choćby w „Większym Kluczu Salomona”.
  • 26. WPROWADZENIE skiej, że ogromna różnica między tą szkołą a szkołą egipską zawierała się do tego, iż magowie tej pierwszej w istocie inwokowali duchy, zaś tej dru- giej zawierali z nimi sojusze i umieszczali na sobie ich charaktery i imiona Bogów, po to, by podporządkować sobie duchy za pomocą Egzorcyzmu, ten ostatni sposób pracy nie tylko sugerować mógłby krytyczną wiedzę o na- turze i boskiej mocy, ale także byłby potwierdzeniem zawierzenia w nich i zwrócenia się ku nim po to by kontrolować ewokowane siły, innymi słowy miałby stanowić najgłębszy system Białej Magii, jaki jest możliwy do utworzenia. Następną sprawą, jaką warto tutaj poruszyć jest to, iż w kontekście tego, co Abraham chciał podkreślić odnośnie preferencji używania języka ojczy- stego zarówno w modlitwie, jak i ewokacji jego najważniejszym argumen- tem było to, iż jest całkowicie koniecznym dla zupełnego zrozumienia, duszą całą i sercem całym, tego, co formułują usta. Jest to jednoznaczne stanowisko, chciałbym jednak podać kilka powodów, które przemawiają na korzyść stosowania języków obcych. Pierwszym i najważniejszym jest to, iż pomagają one osiągnąć umysłowi wyższego aspektu Operacji, kiedy stosowany jest język inny niż ojczysty, język, który osoba postrzega jako święty, frazy w nim wypowiadane traktowane są jako inne niż te, które stosuje w codziennym życiu. Następnym argumentem jest to, iż język hebrajski, chaldejski, egipski, grecki, łaciński etc., jeśli są właściwie wy- mawiane wywołują specyficzne wibracje, wybrzmiewają bardziej niż większość współczesnych języków, dzięki czemu podkreślają doniosłość chwili. Kolejnym argumentem jest to, iż w istocie Magicznej Operacji zawiera się jej odseparowanie od powszedniości. Chciałbym jednak podkre- ślić, iż całkowicie zgadzam się z Abrahamem, co do tego, iż najważniej- szym jest to by Operator gruntownie pojął wszystkie obce zwroty, które ewentualnie mogą pojawić się w jego modlitwie czy zaklęciu. Inną bardzo wartościową właściwością jest to, iż słowa wypowiadane w tych starożytnych językach mogą zasugerować „formułę powiązania” z większą łatwością niż te we współczesnych językach. Pentakle i symbole mają znaczną wartość jako równoważnik i baza po- strzegania magicznej siły, jednocześnie, dopóki Operator nie będzie mógł naprawdę przyciągnąć do nich tej siły nie będą one niczym innym jak martwymi i bezwartościowymi diagramami. Jednakże używane przez wta- jemniczonych, którzy w pełni rozumieją ich znaczenie stają się potężną ochroną i pomocą, swoistą soczewką skupiającą jego Wolę na dziele.
  • 27. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Ryzykując powtórzenie tego, co już powiedziałem na innym miejscu mu- sze ostrzec badaczy okultyzmu przed formułowaniem fałszywych sądów odnośnie tego, co Abraham Żyd powiedział o używaniu Magicznych Krę- gów i operacji Odprawienia Duchów. Jest prawdą, iż w operacji zawoła- nia40 duchów, jaką przedłożył nie jest koniecznym otaczanie się Magicz- nym kręgiem dla obrony i ochrony - warto jednak zapytać dlaczego? - Po- nieważ cała grupa - komnata sypialna, Oratorium i Taras jest konsekro- wana w czasie przygotowawczych ceremonii, jakie mają miejsce przez pierwszych sześć miesięcy, całe miejsce jest chronione i mag tak długo, jak jest wewnątrz nich stale przebywa w swoistym magicznym kręgu. Z tego też powodu Operacja Odpędzenia może być pominięta, duchy nie mogą przekroczyć wyświęconych granic skraju murów domostwa. Ten jednak, kto przeprowadzał zwykłe ewokacje pamięta, iż jeśli wspomnianych wyżej czynności się poniecha, a zawołania odbędą się w niekonsekrowanym miej- scu, bez magicznego kręgu wytyczonego dla obrony, inwokowanie do wi- dzialnej postaci takich przerażających potęg jak Amaymon, Egyn i Beelze- bub prawdopodobnie zakończy się śmiercią Egzorcysty, symptomy zaś przypominać będą epilepsję, apopleksję lub uduszenie, zależnie od warun- ków panujących w tym czasie. Podobnie rzecz się ma w przypadku nakre- ślenia kręgu, raz wyznaczony nie może być przekroczony, nie można też wysunąć się poza granice, jakie wyznacza (np. schylając się), co dotyczy całego czasu egzorcyzmu, aż do momentu odprawienia duchów. Jest tak między innymi dla tej przyczyny, iż cały krąg, oraz efekt, jaki przynosi sprowadza się do wytworzenia niezwykłych warunków w atmosferze miej- sca, co powstaje za sprawą różnego statusu mocy między tym, co istnieje wewnątrz kręgu, a tym, co jest na zewnątrz, dlatego też nawet pozbawio- na złych wpływów duchów nagła i nieprzygotowana zmiana owej atmos- fery może poważnie zagrozić Egzorcyście, co zaowocuje znacznym nadwe- rężeniem napięcia nerwowego w jakim się on znajduje. Oczywistym jest także i to, iż nie można pominąć Odprawienia, ponieważ Złe siły będą bardzo zadowolone z możliwości wywarcia zemsty na Operatorze za to, iż zakłócił on ich bytność, co może stać się, jeśli przekroczy on krąg uprzed- nio ich nie odsyłając, jeśli jest to koniecznym należy zmusić je do odejścia stosując dodatkowe zaklęcia. Nie podzielam opinii Abrahama, jakoby koniecznym było zatajenie [sekre- tu?] operacji tej Świętej Magii przed książętami, czy możnowładcami. 40 Użyto ang. słowa (ang. convocation).
  • 28. WPROWADZENIE Każdy wielki system okultystyczny ma swoich ukrytych strażników, któ- rzy będą wiedzieli jak pomścić ewentualne próby ich nadużywania. Chciałbym również przestrzec badaczy okultyzmu przed niebezpieczną automatyczną naturą pewnych magicznych kwadratów, jakie są przed- stawione w Księdze Trzeciej, porzucone niedbale mogą one prześladować osoby wrażliwe, dzieci, a nawet zwierzęta. Abraham napomina odnośnie błędów Astrologii we współczesnym zna- czeniu, podkreśla niezwykłą ważność Godzin Planetarnych. Odkryłem, że zwykłe przypisanie Planetarnych godzin jest wystarczające. We wszystkich przypadkach, gdzie w tekście znalazłem coś trudnego lub niejasnego dołączyłem komentarze. Szczególnie te odnoszące się do imion duchów kosztowały mnie wiele pracy, a to ze względu na trudności w ustaleniu ich pochodzenia. To samo mogę powiedzieć o symbolach znajdu- jących się w Księdze Trzeciej. W niektórych miejscach dodałem do tekstu wtrącenia, które odnoszą się do pewnych słów czy fraz, a które czynią go bardziej zrozumiałym. Kończąc, chciałbym w miejscu tym powiedzieć, iż napisałem to wyjaśnia- jące wprowadzenie wyłącznie jako pomoc dla badaczy okultyzmu, opinia zwykłych literatów i krytyków, którzy tych zagadnień ani nie rozumieją, ani nie wierzą nic mnie nie obchodzi. 87 Rue Mozart, Auteuil, Paris
  • 29. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Dodatek A Tabela wartości literowych brzmienie litery wartość wyrażenie za hebrajska przypisane im znacze- hebrajskie i liczbowa pomocą liter nazwa litery nie chaldejskie rzymskich 1 a (miękko 1 A Alef wół, przywódca, brzmiące) (człowiek) 2 b, bh, (v) 2 B Beth dom 3 g (twarde), 3 G Gimel wielbłąd gh 4 d, dh 4 D Daleth drzwi (płaskie th) 5 h (szorstkie) 5 H He okno (tchnienie) 6 v, u, o 6 V Vau hak, gwóźdź 7 z, dz, c 7 Z Zayin broń, miecz 8 ch (gardło- 8 Ch Cheth zagroda wy) 9 t (silne) 9 T Teth wąż, żmija 10 i, y (podob- 10 I Yod ręka nie jak w słowie jest) 11 k, kh 20, 500 K Kaph dłoń, (palma) , k. 12 l 30 L Lamed oścień 13 m 40, 600 M Mem woda , k. 14 n 50, 700 N Nun ryba , k. 15 s 60 S Samekh ostoja, podpora 16 o, aa, ng 70 O Ayin oko, (źrenica) (gardłowe) 17 p, ph 80, 800 P Pe usta, (mowa) , k. 18 ts, tz, j 90, 900 Tz Tzaddi haczyk na ryby , k. 19 q, qh 100 Q Qoph tył głowy, (ucho) (gardłowe) 20 r 200 R Resh głowa, (tył głowy) 21 sh, s 300 Sh Shin ząb, (ogień) 22 th, t 400 Th Tau Znak Krzyża (znak) Tysiące oznaczane są większymi literami, i tak dla przykładu, alef, która w zapi- sie jest większa niż inne litery nie oznacza 1 a 1000. Końcowe litery nie zawsze muszą zawierać wyższą wartość liczbową. W nawiasach dodałem znaczenia przypisane literom, które zaczerpnąłem z innych źródeł.
  • 30. WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA Dodatek B O jasnowidzącym dziecku w eksperymentach Cagliostro41. Dobrze znany Józef Balsamo, hrabia Cagliostro miał urodzić się w Palermo w 1743. Na procesie w Rzymie w 1780 i Zurichu w 1791 był on oskarżony o „praktykowanie wszelkich rodzajów narzuca- nia; przygotowania złota, i posiadania tajemnicy przedłużającej życie; nauczania Sztuk Kabały, wzywania i egzorcyzmowania Du- chów, przewidywania przyszłości szczególnie na małych i tajem- nych zgromadzeniach, i głównie o wykorzystywanie małego chłopca, którego zabierał do osobnego pokoju by przysposobić go do dywinacji” Z wielką uwagą dla sposobu, w jaki miał on zatrudniać owe dziec- ko, dokumenty procesowe podają następującą informację:- „Dziec- ko to miało klęczeć przed małym stolikiem, na którym znajdował 41 Cagliostro (1743 - 1795), w istocie mimo bogatej literatury na jego temat nic pewnego o nim nie wiadomo. Jak sam podaje urodzić się miał na Malcie, dzieciństwo miał spędzić w Medynie pod imieniem Acharat. Tam też miał pobierać nauki od arabskich filozofów. W wieku dwudziestu lat miał przenieść się do Mekki, gdzie przedstawiony został szarifowi, w którym jak Cagliostro przekonywał później rozpoznał ojca.. Inna wersja mówi, iż uro- dził się on jako Józef Balsamo 8 VI 1743. w Palermo, w skromnej rodzinie mieszczańskiej. Uciekł z klasztoru, do którego oddany był na nauki i gdzie nauczył się trochę o lekach. W wyniku jego łajdactw zmuszony zostaje opuścić Sycylię. Zwiedza Bliski Wschód w towa- rzystwie mężczyzny o imieniu Altolas, w końcu trafia na Maltę, gdzie wielki mistrz zako- nu przyjmuje go do siebie. Następnie udaje się do Rzymu, gdzie poślubia piękną Lorenzę Feliciani, która odtąd towarzyszy mu w jego awanturniczym życiu. Przez pewien czas podróżują po Europie, by w 1777 pojawić się w Londynie i przystąpić do loży wolnomu- larskiej, tu zaczęła się jego prawdziwa historia, pełna magii, oszustwa, afer i tajemnic. Podróżuje on po Europie jako tajemniczy wysłannik lóż wolnomularskich. Leczy chorych, przepowiada przyszłość, wywołuje duchy i trwoni majątki swoich gospodarzy. Punktem zwrotnym w jego życiu był proces o naszyjnik królowej Marii Antoniny, w tym momencie kończy się bowiem jego dobra passa. Jego zła sława szła zanim gdziekolwiek się udał, wraz z nią kroczyła nędza. W 1789 został w Rzymie pojmany i osadzony w Zamku Anio- ła. W 1791 roku Trybunał Inkwizycji wydaje na niego wyrok - dożywocie, była to i tak łagodna kara, świeckie sądy przeznaczyłyby dla niego karę śmierci jako dla satanisty i heretyka. Caglliostro próbował jeszcze ucieczki, pod pozorem spowiedzi chciał pojmać księdza i w jego przebraniu opuścić więzienie - ucieczka się nieudała. Rząd papieski kazał wywieźć go do więzienia w księstwie Urbino, tam też wszelki ślad po nim ginie.
  • 31. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA się zbiornik z wodą i kilka zapalonych świec. Cagliostro instruował wtedy chłopca by ten patrzył w zbiornik wody i w tedy rozpoczy- nał swe zaklinanie; następnie kładł swoją rękę na głowie dziecka i wymawiał modlitwę do Boga za pomyślność eksperymentu. Wtedy dziecko stało się jasnowidzem i rzekło na początek, iż widziało coś białego; później chłopiec miał wizję anioła etc.” Dalej dokumenty mówią, „W ten sposób przeprowadzał dalej zwykłe ceremonie, i wszystko to było cudownie potwierdzone przez pojawienie się anioła”. Mówi się, iż Cagliostro w Mediolanie korzystał z usług sieroty, panny w wieku ślubnym, także jako jasnowidzki. Wartym zazna- czenia jest to, iż modus operandi jego operacji różnił się znacząco od tego, co współcześnie uzyskują mesmeryści i hypnotyści ze swoimi jasnowidzącymi. Tu bowiem cała siła Operatora jest skoncentro- wana na magicznym rytuale ewokacji ręka ułożona na głowie dziecka stanowi jedynie połączenie, i nie wydaje się wcale by dziecko było sprowadzone do żałosnego stanu automatycznego transu, który też zaawansowany okultysta nasamprzód potępia znając jego niebezpieczeństwo. Z drugiej strony, wydaje się, iż istnieje wyraźne podobieństwo między metodą Cagliostro a wschodnim systemem dywinacji, zwanym Mendal, o którym wspominałem już wcześniej.
  • 32. WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA Dodatek C Przykłady innych metod anielskiej ewoka- cji. Na pożytek ludzi poznających tajniki okultyzmu podaję tutaj dwa inne systemy anielskiej Ewokacji. Pierwszy z nich wzięty jest z czę- ści Drugiej Księgi Maga, Francisa Barreta42 (1801), która to nosi ty- tuł Klucz do Ceremonialnej Magii, przykład drugi zaś jest podjęty z mojego opracowania „Klucza Salomona”. Z Doskonałości i Klucza . . . Magii Ceremonialnej” która stanowi drugą część księgi Drugiej Maga lub Niebiańskiego Mędrca43 przez Francisa Barreta, F.R.C. „Dobre duchy mogą być inwokowane w nas lub przez nas na różne sposoby, ofiarują się nam przybierając różne kształty, nierzadko też w różny sposób, niektóre z nich mogą otwarcie zwrócić się do tych, którzy patrzą, przybierając widzialną postać, inne mogą nawiązać z 42 O życiu Francisa Barretta wiemy dziś, mimo wielkiej roli, jaką odegrał w okultyzmie, niezwykle mało. Prawdopodobnym jest, iż urodził się w Londynie, między 1770 a 1780 rokiem. Postąpił kilka nieudanych prób lotu balonem (lato i jesień roku 1802), jednak w istocie znany jest jako autor, czy może raczej kompilator dzieł The Magus. Uważa się, iż był on także założycielem szkoły okultystycznej, wniosek ten umotywowany jest jego własną wypowiedzią, jaką znaleźć można w jego dziele. I tak: „... Autor pracy tej uprzej- mie informuje, tych którzy zainteresowani są studiami nad Sztuką i Naturą, szczególnie zaś Naturalną i Ukrytą Filozofią [...], iż daje prywatne pouczenia i lekturę odnośnie wyżej wymienionych Nauk...” (The Magus, Księga II, strona 140, ed. 1801). Dzieło jego składało się z wybranych wyjątków z Trzech Ksiąg Filozofii Okultnej Agrippy, Księgi Czwartej , także przypisywanej Agrippie, i Heptameronu Petera de Abano. Barret wprowadził tam kilka istotnych dość modyfikacji, uwspółcześnił wymowę i poprawił składnię, niestety jednak w kompilacji swej powielił kilka błędów, jak choćby ten w imionach z XXXIV rozdziału Księgi Trzeciej Agrippy. 43 The Magus, or Celestial Intelligencer. - - Pierwotnie wydane przez Lackington & Allen, London 1801; ale wznowione i ponownie zredagowane przez Bernarda Quaritcha, Picca- dilly, kilka lat temu (przypis ten dodał Mathers).
  • 33. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nami kontakt przez sny, lub przez wyrocznie zdradzając nam to, czego zapragniemy się dowiedzieć. Dlatego też ktokolwiek będzie wzywał jakiegokolwiek dobrego ducha by z nim się rozmówić lub przywołać go do widzialnej postaci, musi w szczególności skupić się na dwóch sprawach: pierwszą z nich są skłonności inwokujące- go, druga zaś dotyczy tych spraw, które niejako zewnętrznie przy- pisane są do inwokacji, po to, by wzywany duch był posłuszny. Z tej też przyczyny jest koniecznym, aby inwokujący sumiennie wyzbył się siebie44 już na wiele dni przed ową tajemnicą, i aby był przez ten czas czysty, winien przestrzegać abstynencji, ważnym jest też by odseparował się on od obcych45 i świeckich interesów; powi- nien on zatem skupić się na poście, tak długo jak długo to będzie dla niego dogodnym, niechaj codziennie, między wschodem a za- chodem słońca, ubrany w czyste, białe płótno, wzywa siedmiokrot- nie Boga i przez Imiona Jego zrówna się46 z Aniołami, które będzie wzywał i inwokował, wszystko stosownie do reguł o których uczy- liśmy się wcześniej. Tak więc liczba dni postu i przygotowań obej- muje z reguły jeden miesiąc, tj. czas pełnego cyklu księżycowego. W Kabale jednak ogólnie rzecz biorąc przygotowania rozpoczynają się na czterdzieści dni przed operacją. Dalej, jeśli chodzi o miejsce, musi być ono czyste i wysprzątane, niech jest zamknięte i ciche, wolne od jakichkolwiek hałasów, nie- dostępne też dla postronnych. Miejsce to musi na początek być eg- zorcyzmowane i konsekrowane, niechaj będzie tam Stół lub Ołtarz, okryty białym płóciennym obrusem, winien on być ustawiony w kierunku wschodnim; z każdej strony tego miejsca winny palić się dwie konsekrowane świece woskowe, których płomień nie powi- nien ustać przez wszystkie te dni. Na środku Ołtarza umieścić na- leży napierśniki47 lub święcony papier, który opisaliśmy już wcze- śniej, niechaj okryte będą one pięknym lnianym materiałem, nie można ich otworzyć aż do końca konsekracji. Powinieneś mieć w 44 Chodzi tutaj o opanowanie swoich skłonności i popędów. 45 Obcych (ang. foreign) odnosi się tutaj prawdopodobnie do samej operacji, czyli chodzić by mogło o czynności, które nie są z nią związane. 46 Oryginalnie użyto tutaj wyrażenia „...seven times call upon God, and make deprecation unto the Angels...”. 47 Użyto tu angielskiego słowa lamen, jest ono w zasadzie nieprzetłumaczalne na język polski i oznaczać może zarówno napierśnik (przy której to formie obstaję), jak i tabliczkę, na której umieszcza się symbole i imiona.
  • 34. WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA gotowości cenne perfumy i czysty olejek do namaszczania. Niechaj będą one wyświęcone. Dalej przygotuj kadzielnicę, którą ustaw u wez- głowia Ołtarza, tam rozpalisz święty ogień, podsycany perfumami co czynił będziesz każdego dnia, w czasie modlitwy. Twój habit przygotowany będzie z białego płótna, które nie po- winno być zbyt luźne, powinien on sięgać stóp; powinieneś nosić pas - trochę ponad lędźwiami. Powinieneś mieć też kieszeń ukrytą, przygotowaną z białego płótna, gdzie spocznie na pozłacanym na- pierśniku wypisane imię Tetragrammaton; wszystkie z tych rzeczy winny być konsekrowane i uświęcone wedle znanych zasad. Pa- miętaj jednak o tym, iż nie możesz przekroczyć progu tego przy- bytku dopóki nie będziesz wykąpany i odziany w czyste nowe sza- ty, dopiero wtedy będziesz mógł to zrobić, bacz jednak na to byś był boso, a kiedy już wejdziesz, pokrop [się] wodą święconą, póź- niej zaś zapal kadzidło na Ołtarzu i klęcząc módl się jak byłeś już pouczony. A kiedy czas będzie dobiegł końca, ostatniego dnia powinieneś bardziej pościć, podobnie jak będzie to miało miejsce w dniu opera- cji, o wschodzie słońca wejdź do świętego miejsca odpraw ceremo- nie, o których już wcześniej mówiliśmy, po pierwsze więc, pokrop się wodą święconą, rozpal kadzidło, głownię krzyża namaść olej- kiem, namaść nim też swoje oczy, módl się w czasie wszystkich konsekracji. Później odwiń napierśnik leżący na Ołtarzu i módl się w pozycji klęczącej: Inwokacja dobrych duchów W Imię Błogosławionej Trójcy Świętej zaklinam Cię, wielki i potężny Aniele (podaj imię anioła), abyś z mocy Boskiej Woli, Tego, Który jest na- zywany Tetragrammaton, etc., Boga Świętego, Ojca, przybył i obrał po- stać wyrażającą twą niebiańską naturę, co niech się stanie w tym miejscu, tak abym mógł Cię zobaczyć. I odpowiedz na moje pytania dotąd aż nie przekroczę granic dobroci i litości Bożej, aż nie zażądam rzeczy niepra- wych, ukaż jednak to, o czym wiedza będzie dla mnie dobra, co niech się stanie na chwałę Jego Boskiego Majestatu, który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.
  • 35. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA O Panie, bądź Wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi - oczyść serca na- sze i nie oddalaj od nas Twego Świętego Ducha. O Panie, przez Imię Two- je wzywamy Anioła Twego i dopuszczamy, aby nami pokierował. Aby wszystkie rzeczy istniały na chwałę Twoją, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, któryś jest potęgą, boskim majestatem i królestwem bez końca. Amen. A kiedy przeprowadzisz Inwokację pojawi się Anioł, którego pra- gnąłeś wezwać, będziesz mógł z nim rozmawiać, i w twojej gestii będzie leżało odprawienie go. Słów kilka o napierśniku, który używany jest do inwokowania do- brych duchów, powinien on być przygotowany według poniższych zasad: albo z odpowiedniego metalu, albo z nowego wosku zmie- szanego z odpowiednimi przyprawami i barwnikami; może być też przygotowany z czystego białego papieru, na który nanieść należy odpowiednie kolory, kształt jego może być kwadratowy, okrągły lub trójkątny, lub inny, wszystko według reguły liczb; w nich też powinny być wypisane Boskie Imiona, zarówno te ogólne, jak i szczegółowe. Na środku napierśnika wyznacz heksagon48 lub cha- rakter mający sześć rogów, w jego centrum umieść Imię i charakter Gwiazdy, lub Władcy Duchów, któremu to wzywany podlega. Oprócz tego charakteru umieść tam tak wiele figur o pięciu kątach lub też pentakli49, jak wiele duchów zechcesz wezwać na raz. Jeśli jednak wezwany ma być tylko jeden duch należy przygotować cztery pentagony tam, gdzie umieszczone są imiona ducha lub du- chów oraz ich charaktery. Napierśnik ten winien być przygotowa- ny wtedy, kiedy Księżyc rośnie, w tych dniach i godzinach, które przynależą do danego ducha; a jeśli wybierzesz jeszcze szczęśliwą planetę będzie to korzystniejsze dla uzyskania efektu. Kiedy na- pierśnik będzie przygotowany według powyższych zasad należy go konsekrować według tego, o czym już wcześniej była mowa. Oto jest ogólny sposób przygotowania Ołtarza i Lamenu, koniecz- nych do inwokacji duchów; formy pentakli i, pieczęci znajdziesz na dołączonych rycinach.50 48 Jest to prawdopodobnie błąd, chodzi bowiem o heksagram. 49 Jest to prawdopodobnie błąd, chodzić może bowiem o pentagram. 50 Mathers nie umieścił tutaj żadnych rycin, podaję przykładową ze zbiorów własnych.
  • 36. WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA Niżej przedstawiony zostanie inny rytuał, łatwiejszy do przepro- wadzenia a odnoszący się do podobnych efektów: Niech człowiek, który pragnie otrzymać wyrocznię od ducha opanuje swoje żądze, niechaj będzie czysty i uświęcony; dalej, miejsce, które wybierze niechaj będzie czyste i wysprzątane, pokryte wszędzie czystym, białym płótnem, w dniu Pana, w czasie nowego Księżyca, niechaj przekroczy próg tego miejsca, niech je egzorcyzmuje, błogosławi i nakreśli w nim krąg konsekrowanym węglem, na zewnętrznej jego stronie należy wypisać imiona Aniołów, na wewnętrznej Potężne Imiona Boga, w Czterech Stronach Świata51 i umieści misy z perfu- mami. A kiedy obmyty i po okresie postu przejdzie on przez próg tego miejsca, niechaj zwrócony ku Wschodowi modli się słowami psalmu: - „Szczęśliwi, którzy chodzą prostymi drogami...52”, Psalm CXIX. Dalej przygotować winien kadzidło i zrównać się z Aniołami wypowiadając Boskie Imiona, a one pojawią się przed nim i odsło- nią przed mu wszystko, czego szczerze zapragnie, czynić to winien stale przez sześć dni zawsze będąc umytym i poszcząc. Siódmego dnia postu, umyty wejść powinien do kręgu, okadzić go wonno- ściami, namaścić olejkiem swe czoło, oczy, dłonie i stopy, dalej ugi- nając kolana niech wypowie psalm wspomniany wyżej, oraz Boskie i Anielskie Imiona. A kiedy wszystko odmówi, wstanie i obejdzie krąg od Wschodu ku Zachodowi, co czynić winien dopóki, dopóty nie będzie miał zawrotów głowy, wtedy niechaj padnie na środek krę- gu, gdzie będzie mógł odpocząć i popaść w ekstazę; duch zaś po- jawi się i powie mu o wszystkim, co będzie konieczne. Pamiętaj jednak i o tym, iż w kręgu znajdować się winny cztery świece, któ- re winny płonąć w Czterech Stronach Świata, nie powinny być one zapalane przez owe wcześniej wspomniane siedem dni. Należy też wspomnieć o pocie: należy wstrzymywać się od wszel- kich rzeczy łechcących zmysły, oraz tych, jakie za nimi podążają, należy pić jedynie czystą wodę, nie należy też spożywać pokarmu ani wina aż do zachodu słońca. Niechaj wonności i święty olej do namaszczania będą przygotowa- ne tak jak to ma miejsce w Exodusie lub innych księgach Biblii. Warto zaznaczyć, iż adept tak często, jak wkracza do kręgu powi- Chodzi tutaj o kierunki N,E,S,W. 51 52Cytat podaję za -- Księgą Psalmów: w przekładzie z języków oryginalnych w opracowaniu Kazimierza Romaniuka, Gaudium, Lublin 2001
  • 37. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA nien mieć na czole złotą obręcz, na której wypisane winno być imię Tetragrammaton, co należy przygotować według zasad, o których już wcześniej wspominaliśmy.” Rycina przedstawiająca charaktery Planet i ich geniuszy. [za:] Barret F. (1801) The Magus or..., Lackington & Allen, London
  • 38. WPROWADZENIE: UZUPEŁNIENIA W „Kluczu Króla Salomona”53 (Księga II. - Rozdział XXI.) znajdu- jemy inne wskazania odnośnie inwokowania duchów, są one jak następuje: „Przygotuj małą Księgę zawierającą Modlitwy niezbędne dla wszystkich Operacji, Imiona Aniołów spisane w formie litanii, ich Pieczęci i Charaktery, które kiedy już wszystko przygotujesz powi- nieneś konsekrować, w imię Boga i czystych Duchów, według po- niższej zasady: Powinieneś ustawić w przeznaczonym do tego celu miejscu mały stół okryty białym obrusem, na którym powinieneś umieścić Księ- gę, otwartą na stronie zawierającą Wielki Pentakl, który powinien być wyrysowany na pierwszej stronnicy rzeczonej Księgi. Rozpal lampę, która powinna być zawieszona nad środkiem stołu, stół zaś powinieneś otoczyć białą kurtyną54. Przebierz się w odpowiednie szaty i trzymając otwartą Księgę powtórz pokornie klęcząc nastę- pującą modlitwę: Modlitwa „ADONAI, ELOHIM, EL, EHEIEH ASHER EHEIEH, Książę Książąt, Istnienie wszelkich Istnień, miej litość nade mną i zwróć swe oczy na słu- gę swego (podaj swoje imię), który wzywa Cię w poświęceniu i cześć Ci oddaje przez Twoje Święte i wspaniałe Imię, Tetragrammaton, i nakaż swym Aniołom i Duchom, aby przybyły tu z miejsc, w których przebywa- ją, O Anioły i Duchy Gwiazd, O Anioły i Elementale, O duchy, które je- steście przed obliczem Pana, ja sługa Najwyższego zaklinam was, przez Boga Jedynego, przez Istnienie wszelkich Istnień zaklinam abyście przyby- li i byli obecni podczas tej Operacji, ja sługa Boga, w pokorze zanoszę swo- je błagania. Amen. Po tym powinieneś rozpalić kadzidło z zapachem odpowiednim do Planety i Dnia, wtedy odłóż Księgę tam gdzie winna ona spocząć, i bacz pilnie by Ogień w Lampie płonął przez cały czas Operacji, bacz również na to, by zasłony były zasunięte. Powtarzaj tę cere- monię przez siedem dni, zaczynając w sobotę. Każdego dnia oka- 53 Wydany przez G. Redway, Londyn 1889. 54 Tak, aby stworzyć coś na kształt małego tabernakulum.
  • 39. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA dzaj też księgę stosując do tego wonności przypisane Planecie rzą- dzącej dniem i godziną, bacz na to by Lampa płonęła i we dnie i w nocy, a kiedy wszystkiego dokonasz zamknij Księgę w małej Szka- tule pod stołem, winna być ona przygotowana specjalnie do tego celu, w innym razie nie powinna być w ogóle używana. Zawsze, kiedy zapragniesz jej użyć odziej się w stosowne szaty, zapal lampę i powtórz klęcząc wspomnianą wyżej modlitwę, ADONAI, ELO- HIM, etc. W czasie konsekracji Księgi jest koniecznym wezwanie wszystkich Aniołów, których Imiona są w niej zapisane w formie Litanii, co czynić powinieneś z oddaniem i nawet jeśli Anioły i Duchy nie po- jawią się podczas konsekracji Księgi, nie dziw się, wiedz bowiem, iż ich natura jest czysta, konsekwencją tego jest to, że trudno jest im zaznajomić się z człowiekiem, który jest niestały i nieczysty, jednak Ceremonie i Charaktery dokładnie wykonane, z oddaniem i w wy- trwałości, wymuszą ich przybycie, tak, że koniec końców w czasie twej pierwszej inwokacji będziesz w stanie ujrzeć ich i z nimi roz- mawiać. Radzę ci jednak abyś nie podejmował się niczego, co jest nieczyste albowiem niemożliwe będzie ich przywołanie, służą oni jedynie tym, których cele są czyste, co więcej, później, nawet jeśli zamiar Twój będzie czysty i chwalebny możesz mieć trudności z ich przywołaniem.”
  • 40.
  • 41. Pierwsza Księga Świętej Magii, którą powierzył Pan Nasz Mojżeszowi, Aaronowi, Dawidowi, Salomonowi i innym Świętym, Patriarchom i Prorokom; która uczy Prawdziwej Boskiej Mądrości. Przekazana przez Abrahama synowi jego Lamechowi. Tłumaczona z języka hebrajskiego. 1458
  • 42.
  • 43. ŚWIĘTA MAGIA MAGA ABRAMELINA Pierwsza Księga Świętej Magii Prolog hociaż Księga Pierwsza jest bardziej wprowadzeniem niż zbiorem reguł i zasad niezbędnych do zdobycia Boskiej i Świętej Magii niemniej jednak O, Lamechu, synu mój, znajdziesz tutaj pewne przykłady i inne rzeczy55, które nie będą mniej użyteczne i korzystne dla ciebie niż przepisy i dogmaty, które są przedstawione w Księ- dze Drugiej i Trzeciej. Dlatego też nie wolno ci poniechać studiów także i nad tą Księgą, która służyć ci będzie jako wprowadzenie56 w Prawdziwą i Świętą Magię, w praktykę, którą ja, ABRAHAM, SYN SZYMONA nauczyłem się po części od ojca mego, po części zaś od innych Mądrych i wiernych Ludzi, których zaprawdę powiadam ci, iż poznałem, na co składam ten dowód i przepis eksperymentu. A spisałem to moją własną ręką, i ukryłem w tej szkatule i zamkną- łem jako skarb najcenniejszy; po to by tobie ją przekazać, kiedy osiągniesz wiek stosowny by podziwiać i rozumieć, oraz cieszyć się cudami Pana, tak jak twój starszy brat Józef, którego jako pierwo- rodnego syna wprowadziłem w Świętą Tradycję Kabały.57. 55 Wersja francuska: .Des exemples et des circonstances, wersja angielska: thou wilt therein find certain examples and other matters, etc.. 56 Wersja francuska miałaby jakoby wyglądać: D`acheminement, angielska zaś brzmi, Intro- duction. 57 Przypis Mathersa: -- zastąpiłem często używane słowo Cabala innym,, Qabalah., które jak sądzę jest poprawniejszą formą.