Postawy i sympatie spoleczenstwa Polski polnocno-wschodniej po 1989 roku
•Télécharger en tant que PPT, PDF•
1 j'aime•1,270 vues
![Postawa i sympatia polityczna ,[object Object],[object Object]]()
Recommandé
Recommandé
Contenu connexe
Plus de Radek Oryszczyszyn
Plus de Radek Oryszczyszyn (20)
Postawy i sympatie spoleczenstwa Polski polnocno-wschodniej po 1989 roku
- 1. Postawy i sympatie polityczne społeczeństwa Polski północno-wschodniej po 1989 r. Radosław Oryszczyszyn Instytut Socjologii Uniwersytet w Białymstoku
- 5. Wybory parlamentarne 1989 r. – frekwencja (w skali kraju – 62%)
- 6. Wybory parlamentarne 1989 r. – głosy na najpopularniejszego kandydata „S” do Senatu – w skali kraju – ok. 64%
- 7. Wybory prezydenckie 1990 r. – poparcie dla Włodzimierza Cimoszewicza. W skali kraju - 9%
- 8. Wybory prezydenckie 1990 r. – poparcie dla Tadeusza Mazowieckiego. W skali kraju – 18%
- 9. Wybory prezydenckie 1990 r. – poparcie dla St. Tymińskiego w I turze. W skali kraju – 23%
- 10. Wybory prezydenckie 1990 r. – poparcie dla Lecha Wałęsy w I turze. W skali kraju – 40%
- 11. Różnica w poparciu Lecha Wałęsy i St. Tymińskiego w II rudzie wyborów prezydenckich w proc. w 1990 r. W skali kraju – 48,5 %
- 16. Wybory prezydenckie 1995 r. – poparcie dla Aleksandra Kwaśniewskiego w I turze. W skali kraju – 35%
- 17. Wybory prezydenckie 1995 r. – poparcie dla Lecha Wałęsy w I turze. W skali kraju – 33%
- 18. Wybory prezydenckie 1995 r. – poparcie dla Jacka Kuronia w I turze. W skali kraju – 9%
- 19. Wybory prezydenckie 1995 r. – poparcie dla Jana Olszewskiego w I turze. W skali kraju – 7%
- 20. Różnica między poparciem udzielonym A. Kwaśniewskimu a L. Wałęsie w II turze wyborów prezydenckich w 1995 roku. W skali kraju + 9,44%
- 22. Wybory prezydenckie 2000 r. – poparcie dla Aleksandra Kwaśniewskiego. W skali kraju – 54%
- 23. Wybory prezydenckie 2000 r. – poparcie dla Andrzeja Olechowskiego. W skali kraju – 17%
- 24. Wybory prezydenckie 2000 r. – poparcie dla Mariana Krzaklewskiego. W skali kraju – 16%
- 31. Geografia głosowania w referendum przedakcesyjnym w 2003 roku
- 34. Geografia głosowania w referendum przedakcesyjnym w 2003 roku - gminy
- 39. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla Donalda Tuska w pierwszej turze ( w skali kraju – 36%)
- 40. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla L. Kaczyńskiego w pierwszej turze ( w skali kraju – 33%)
- 41. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla A. Leppera w pierwszej turze ( w skali kraju – 15%)
- 42. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla M. Borowskiego w pierwszej turze ( w skali kraju – 10%)
- 43. Wyniki II tury wyborów prezydenckich w 2005 roku
- 44. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla L. Kaczyńskiego w drugiej turze ( w skali kraju – 54%)
- 45. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla L. Kaczyńskiego w drugiej turze ( w skali kraju – 54%)
- 46. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla Donalda Tuska w drugiej turze ( w skali kraju – 46%)
- 47. Wybory prezydenckie 2005 r. – poparcie dla Donalda Tuska w drugiej turze ( w skali kraju – 46%)
Notes de l'éditeur
- Zanim wyjaśnię, co jest dla mnie przejawem „postawy politycznej” zaznaczę, iż w celu sprecyzowania zakresu interesującego mnie zagadnienia, będę mówił tu o: Do reformy samorządowej w 1999 roku o mieszkańcach województw: Białostockiego Łomżyńskiego Suwalskiego Olsztyńskiego W okresie od 1999 roku do 2009 roku, o mieszkańcach województw: Podlaskiego Warmińsko-mazurskiego Zdaję sobie sprawę, że tak zdefiniowany obszar zainteresowań: Nie jest dokładnie taki sam przed 1999 rokiem i po Nie odpowiada niektórym definicjom Polski północno-wschodniej Wybrałem go z wygody, ponieważ województwa stanowią najczęściej stosowany podział w ordynacjach wyborczych i badaniach opinii publicznej.
- W tych rozważaniach ograniczę się, poza – ewentualnie – nielicznymi wyjątkami do najbardziej miarodajnego i obiektywnego wyznacznika postaw politycznych, jaki są wyniki wyborów do parlamentu oraz wyborów prezydenckich. Nie biorę pod uwagę następujących rodzajów wyborów: Wyborów samorządowych, bowiem i z definicji i w praktyce mają one w dużym stopniu charakter spersonalizowany i ponadpartyjny (wybory wójtów, radnych i burmistrzów), w związku z czym nie powinny odzwierciedlać dokładnie preferencji politycznych czy ideologicznych wyborców Wyborów do parlamentu europejskiego, ponieważ obserwacja trwającej aktualnie kampanii wyborczej karze wątpić w to, czy zarówno wybierający, jak i wybierani, zdają sobie sprawę z charakteru tych wyborów, zakresu odpowiedzialności i kompetencji posłów PE.
- Teza, iż istnieją regionalne determinanty postaw politycznych w Polsce nie została do tej pory jednoznacznie potwierdzona. Niektóre z zestawień, które Państwu przedstawię, ukazują zróżnicowanie postaw politycznych w skali nie tylko Polski północno-wschodniej, ale również w skali kraju. Istnieje bardzo żywa wśród autorów zajmujących się geografią wyborczą teza, iż historyczne podziały zaborowe pokrywają się z wyborami Polaków po 1989 roku. Nie jest tutaj moją rolą o tym mówić, albo tym bardziej cokolwiek przesądzać, ale chętnie wysłucham Państwa opinii na ten temat.
- Ciemnoniebieski – poparcie dla kandydatów „S” do Senatu 75% i powyżej Jasnoniebieski – poparcie kandydatów „S” do Senatu od 69-79 % Bardzo jasno czerwony – 64-69 Jasno czerwony – 60-64 Ciemnoczerowny – poniżej 60 Inna przyczyna poparcia dla strony rządowej na północy regionu, inna zaś – na wschodzie.
- W województwach łomżyńskim i białostockim zanotowano frekwencję wyższą od średniej krajowej, zaś w województwach olsztyńskim i suwalskim – niższą od średniej krajowej Wysoka frekwencja w białostockim, wbrew krajowej tendencji absencji przeciwników S, jest argumentem na rzecz konfrontacyjnego charakteru głosowania w tym rejonie.
- Już w wyborach kontraktowych 1989 roku ustaliła się pewna relatywnie trwała prawidłowość, która w nastepnym dwudziestoleciu powoli ewoluuje. Początek lat 90. w regionie północno-wschodniej Polski można scharakteryzować w następujących punktach Silna pozycja sił solidarnościowych w regionie łomżyńskim (tam, gdzie dominowały małe gospodarstwa rolne, tam poparcie dla „S” było wszędzie duże Niskie poparcie dla „S” w wojewóztwie olsztyńskim Jacek Raciborski pisze, iż wybory te były „critical elections”, do których dochodzi w bardzo szczególnych sytuacjach głębokich wstrząsów społecznych. W takich wypadkach wybory nie są standardową procedurą wyborczą, ale stają się okazją do manifestacji ideowych
- Silna polaryzacja: łomżyńskie-białostockie Utrwalenie podziału na „prawicowe” łomżyńskie i „lewicowe” białostockie. Potwierdzenie personalnego charakteru wyborów – poparcie dla Cimoszewicza. Podobne – na przykład Pawlak w płockim. Spójność suwalskiego i olsztyńskiego
- Wschód regionu potwierdzający tradycyjnie niskie poparcie dla UW i Mazowieckiego. Podobne wyniki będą się powtarzać w następnych wyborach. Niski potencjał kandydatów „umiarkowanych” i „kompromisowych” w łomżyńskiem (radykalnie prawicowym) oraz białostockim, gdzie wewnętrzne podziały skłaniają do głosowań konfrontacyjnych, często na osi religijnej (lewica – prawosławni, prawica – katolicy). Mazowiecki wymyka się tym podziałom, stąd słaby wynik.
- Ujawniające się po raz pierwszy słabe poparcie dla partii populistycznych w województwie białostockim, gdzie kluczem w głosowaniu staje się podział religijny (głosowanie „inaczej” niż prawosławny lub katolicki sąsiad zza płota) Tylko w nowosądeckim i tarnowskim niższe poparcie dla Tymińskiego, niż w białostockim! W województwie olsztyńskim Tymiński uzyskuje najwyższe poparcie w kraju
- W łomżyńskiem poparcie dla Wałęsy jest najwyższe w tej części kraju, porównywalne z poparciem, jakie uzyskuje na południu Polski Ukazuje się też pewne zróżnicowanie (w prawo) pomiędzy olsztyńskim a suwalskim.
- Tak ogromne poparcie dla Tymińskiego w olsztyńskim nie przeniosło się potem na poparcie dla partii w rodzaju Samoobrony. Wydaje się, że jest to dowodem na silne zakorzenienie przekonań lewicowych, laickich w społeczeństwie ziem olsztyński i części Suwalszczyzny.
- Unia Demokratyczna - Sojusz Lewicy Demokratycznej - Polskie Stronnictwo Ludowe - Wyborcza Akcja Katolicka - Konfederacja Polski Niepodległej - Porozumienie Centrum - Kongres Liberalno Demokratyczny Bardziej lewicowe postawy w 3 z 4 województw regionu (choć inna lewicowość północy, niż wschodu) Najbardziej jednolite – łomżyńskie (nie głosowali na POC, tylko na partię o wyraźnym narodowo katolickim profilu) Rozbicie poparcia prawicy w białostockim Stałość postaw politycznych w olsztyńskim oraz suwalskim
- Wybory wynikające z wotum nieufności wobec rządu Suchockiej zgłoszonego przez NSZZ Solidarność i zdecydowane zwycięstwo SLD. Przyczyny tradycyjnie niskiego niskiego poparcia dla SLD w łomżyńskim (to województwo jest na mapie Polski wyspą niechęci do SLD): Dominacja ludności rolniczej, w tym prawie wyłącznie tradycyjne gospodarstwa indywidualne, mało PGR-ów Wysoka religijność Drobnoszlacheckie wartości Okupacja radziecka w latach 1939-41 (masowe deportacje zamożniejszych rolników) Działalność zbrojnego antykomunistycznego podziemia (do początku lat 50.) Polityka kolektywizacji rolnictwa z lat 50 Z drugiej strony mamy do czynienia z silnym poparciem dla SLD na Białostoczyźnie, szczególnie w jej wschodniej i południowej części.
- Wzrost poparcia dla PSL w białostockim i łomżyńskim dokonał się dużym kosztem KKW: Ojczyzna. Niezależnie od tego białostoczyzna okazuje się regionem, pomimo rolniczego charakteru, o słabym poparciu dla PSL-u. Tym bardziej, że w obliczu klęski ugrupowań prawicowych duże poparcie ich elektoratu powinno spłynąć na PSL, a nie spłynęło.
- Niskie poparcie dla UD na całym pasie wschodnim. Jedynym regionem Polski północno-wschodniej, w którym UD posiada pewne poparcie, jest ziemia olsztyńska. Zmieni się to dopiero w 2005 roku, kiedy elektorat lewicy zagłosuje na PO.
- Głosowanie na Aleksandra Kwaśniewskiego w wyborach w 1995 roku odpowiadało skłonności do głosowania na SLD we wcześniejszych głosowaniach.
- Podobnie jak powyżej
- Wynik Kuronia na ziemi łomżyńskiej paradoksalny, bowiem, wbrew oczywistości, w tym głosowaniu Kuroń częściej zbierał głosy wsi niż miast
- Zróżnicowanie wojewódzkie głosujących na prawicę-lewicę prawie dokładnie odpowiada zróżnicowaniu głosujących na Wałęsę-Kwaśniewskiego w wyborach w 1995 roku W tym głosowaniu dość mocno odbija się ówczesna polaryzacja polskiej sceny politycznej
- Pierwsze terminowo przeprowadzone wybory parlamentarne po 1989 roku Długie rządy koalicji SLD-PSL, umożliwiające wyborcom pełną ocenę polityków Zjednoczenie centroprawicy Centrowe umiejscowienie UW Stabilizacja polityczna i gospodarcza W związku z powyższym wyniki wyborów z 1997 roku mogą równocześnie wyznaczać pewien stabilny układ sił politycznych w regionie północno-wschodnim.
- Duża stabilność północy regionu Duża polaryzacja wschodu
- Należy zwrócić na relatywnie wysoki wynik Andrzeja Olechowskiego w regionie Białostoczyzny. Jest to pierwszy moment, który pokazał, że mniejszość prawosławna może głosować na kandydata niebezpośrednio związanego z lewicą.
- Bezdyskusyjne zwycięstwo SLD w tych wyborach. W województwie warmińsko-mazurskim sięgające 50% poparcia. Nawet województwo podlaskie zagłosowało bardziej za lewicą, niż można się było spodziewać.
- Zadziwiająco duża spójność postaw mieszkańców północnej części regionu Ogromne zróżnicowanie w środkowej i południowej części wojewódzwa podlaskiego, gdzie ścierają się żywioły katolicki i prawosławny
- Powiat wysokomazowiecki - drugim pod względem "eurosceptycyzmu” powiatem w Polsce (po powiecie janowskim na Lubelszczyźnie), zaś powiat łomżyński - piątym. Z drugiej strony, w gminach Gródek i Hajnówka odsetek popierających wejście Polski do Unii Europejskiej wyniósł ponad 80 proc.
- Podobne wyniki w Narewce, Białowieży i Czeremsze.
- - W środkowo-zachodniej części województwa podlaskiego rozpoczyna się pas eurosceptycyzmu: region o przewadze małych gospodarstw rolniczych, silnie prawicowy (północ) i ludowy (południe)
- Przez cały czas silne SLD w hajnowskiem Relatywnie małe poparcie dla Samoobrony oraz PSL-u w regionie północno-wschodnim Dominacja PiS w podlaskim, i wyspy poparcia dla PO w warmińsko-mazurskim
- Wysoki wynik PiS jak na okręg olsztyński
- Podobnie, wyskie poparcie dla PiS
- Zwrot mniejszości ku centroprawicy. Duże zdolności mobilizacyjne, strach przez Kaczyńskimi.
- W sytuacji dużej klarowności geografia wyborcza Polski staje się bardzo, ale o bardzo klarowna!
- Marcin Siedlecki