3. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ ΑΣΗΜΟΥΛΑ
ΤΟΜΠΟΥΛΟΓΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ
ΑΓΩΓΗ
ΥΓΕΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Αφιερωμένο στα παιδιά μας
Θεσσαλονίκη 2009 Π Ε Ρ Ι Β ΑΛ Λ Ο Ν – Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α
6. ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ
(Σκηνή δάσους) Ήχοι από πουλιά (μουσικό κομμάτι 1)
( Μπαίνει ένα παιδάκι με φράκο, βιολί και καπέλο – Τζίτζικας) κι ένα
κοριτσάκι ντυμένο μελισσούλα. Ο τζίτζικας παίζει βιολί και η
μελισσούλα χορεύει στο ρυθμό της μουσικής __ μουσικό κομμάτι 2)
Τζίτζικας: Μια φορά κι ένα καιρό
στης αλήθειας το καιρό
παραμύθι θα σας πω
που ίσως είναι αληθινό.
Ήταν κάποτε ένα δάσος
φουντωτό καμαρωτό
όμορφα ψηλά δεντράκια
με ευλύγιστο κορμό.
(Μπαίνουν τα δεντράκια στο ρυθμό της μουσικής __ μουσικό κομμάτι 3. Τα δεντράκια
σχηματίζουν ημικύκλιο )
Μέλισσα: Για ιδείτε με τι χάρη
Τα κλαδάκια τους κουνούν
και τα φύλλα πως θροΐζουν
είναι σα να τραγουδούν.
Δείτε εκεί το κυπαρίσσι!
Πο! Πο! Κορμοστασιά.
Ποιος μπορεί να του μιλήσει
Όπως ειν’ εκεί ψηλά!
Κυπαρίσσι: Έχω ύψος, έχω χάρη
σας κοιτώ από ψηλά
τα εκκλησάκια τα στολίζω
7. και τους κάμπους τα βουνά!
Για τους νιους και τους λεβέντες
Που ’ναι αψηλοί
«είναι σαν το κυπαρίσσι»
λένε οι λαοί.
Λεύκα: Μα κι εγώ δεν πάω πίσω
Είμαι αψηλή.
Καμαρώνω και φουσκώνω
Όταν κάθε λυγερή
‘Γεια σου κούκλα μου’ της λένε
‘έχεις της λεύκας το κορμί’.
Πεύκος: Μα τι λέτε εσείς αλήθεια ;
Έτσι είν’ η ομορφιά ;
Για κοιτάξτε τα κλαδιά μου
Που απλώνονται μακριά.
Δίνω ίσκιο στους ανθρώπους
Και τους κάνω να χαρούν
ένα δάσος με πευκάκια
πάντα το αναζητούν.
Με τα βελονάτα φύλλα
τα χαρούμενα παιδιά
Θε να κάνουν βραχιολάκια
σκουλαρίκια, κολιεδάκια.
Έλατο: Για να κάνετε στην άκρη
πιο ωραίο είμ’ εγώ.
Έχω τρίγωνο το σχήμα
και ωραίο τον κορμό.
Τα Χριστούγεννα στολίζω
κάθε σπίτι γιορτινά
λάμπω από τα φωτάκια
και τα δώρα τα πολλά.
Πλάτανος: Τι μας λες βρε ελατάκι ;
Που το έχεις το μυαλό ;
Δε με βλέπεις εδώ πέρα
δέντρο όμορφο τρανό ;
Εις τον ίσκιο μου από κάτω
κλέφτες και αρματωλοί
ετοιμάζονταν για χρόνια
πριν τη μάχη τη σκληρή.
8. Έχω εγώ μακρά ιστορία
γιατί ζω χρόνια πολλά
αιωνόβιο με λένε
κι έχω δει πολλά καλά.
Βελανιδιά: Άμα θέλεις για να μάθεις
είμαι πιο σημαντική
απ’ τα φύλλα μου η Πυθία
έπαιρνε κάθε φορά
τα μασούσε και το μέλλον
έλεγε σε κάθε φουκαρά.
Κοίταξε την ομορφιά μου
το γεμάτο φύλλωμά μου
τα μεγάλα τα κλαδιά μου
με φωλιές πολλών πουλιών.
Τζίτζικας: Κι ενώ τέτοια συζητούσαν
κι έπιασαν γερό καυγά
δυο πανέμορφες νεράιδες
ιστορία μας λεν γλυκιά.
( Αρχίζει το μουσικό κομμάτι 4 και μπαίνουν από τη μια και την άλλη πλευρά της
σκηνής δυο κορίτσια ντυμένα νεράιδες. Στο ανέβασμα της μουσικής η μια περνάει
αργά μπροστά από τα δεντράκια και αγγίζει ένα-ένα τα δακτυλάκια τους. Στέκονται οι
δυο μαζί κοντά στο μικρόφωνο και αρχίζει το μουσικό κομμάτι 5)
Νεράιδα 1: Στης Ανατολής τα μέρη
σε δασάκι φωτεινό
ζούσε ένα λαγουδάκι
ομορφούλι μα κουτσό.
Ήταν έξυπνο, γλυκούλι
με ευαίσθητη καρδιά
όλους πάντα αγαπούσε
και βοηθούσε με χαρά.
(Μπαίνει μέσα το λαγουδάκι κουτσαίνοντας. Ακολουθούν τα τρία αδελφάκια του σε
μικρή απόσταση, στέκονται στην άκρη των «δέντρων» και κοροϊδεύουν το αδελφάκι
τους με γκριμάτσες και χειρονομίες. Η μανούλα τα κοιτάζει σκεφτική.)
Νεράιδα 2: Η μανούλα του κοιτούσε
που πηδούσε χαρωπά
μα τ’ αδέλφια του τα άλλα
το κορόιδευαν κρυφά.
9. Λαγουδάκι: - Ελάτε να παίξουμε παιδιά.
Βρήκα ένα τόπι με μια κόκκινη καρδιά
Αδελφάκι 1ο
: Πολύ ωραία ιδέα. Να παίξουμε το κορόιδο.
Μπες μέσα πρώτα εσύ, για ν’ αρχίσουμε.
(Αρχίζουν το παιχνίδι με την μπάλα)
Νεράιδα 1: Έτσι αρχίσαν το παιχνίδι
και τι γέλιο, τι κακό
το καημένο λαγουδάκι
έτρεχ’ από κει και δω.
Το κουτσό του ποδαράκι
το δυσκόλευε πολύ
μα ήταν τόση η χαρά του
που ’παιζαν όλοι μαζί.
( Το λαγουδάκι πέφτει κρατώντας το ποδαράκι του)
Λαγουδάκι: Ωχ! Ωχ! Πως πονάω!
Αδελφάκι 2ο
: Χα χα χα! Έλα κορόιδο. Σήκω.
Δεν τέλειωσε ακόμη το παιχνίδι.
Αδελφάκι 3ο
: Μη μου πεις, πως ο καλύτερος παίκτης
θα τα παρατήσει! Αχ, μη μας το κάνεις αυτό!
Αδελφάκι 2ο
: Καλά! Πού πας βρε παιδί μου έτσι όπως είσαι ;
Τι να σου πω! Τα παιχνίδια σου έλειπαν!
Μαμά λαγουδίνα: Ντροπή σας! Τι κάνετε εδώ; Γιατί δε
βοηθάτε το μικρό σας αδελφάκι να σηκωθεί;
Γιατί το κοροϊδεύετε;
Έλα καλό μου, έλα θησαυρέ μου.
Αδελφάκι 1ο
: Ναι, εσύ πάντα τον υπερασπίζεσαι.
Πάντα με το μέρος του είσαι.
Μαμά λαγουδίνα: Μα δε βλέπετε πως εξαιτίας του προβλήματος του
έχει ανάγκη από τη βοήθεια μας;
Δε βλέπετε πως χρειάζεται την αγάπη μας;
Ξεχνάτε πως είστε αδέλφια του;
Έλα πάμε καλό μου,
10. πάμε στη φωλίτσα μας να ξεκουραστείς.
Σου ’χω μαζεμένα μπόλικα καροτάκια.
Νεράιδα 2: Μόλις έφυγε η μανούλα
όλα άρχισαν ξανά
το μικρό να κοροϊδεύουν
με αστεία και χάχανα.
Και τα όμορφα δεντράκια
με τα φύλλα τα πλατιά
τα κουνάνε τα κλαδάκια
κι ένα δάκρυ τους κυλά.
Δεντρ.(Έλατο): Τι κρίμα! Τέτοια αδερφάκια,
δε βλέπουν πως το μικρούλι λαγουδάκι
χρειάζεται τη στοργή και την αγάπη τους ;
Δεντρ.(Κυπαρίσσι): Και κυρίως αυτό, που για συγκεκριμένο λόγο
χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη και
συμπαράσταση.
Δεντρ.(Λεύκα): Πόσο το λυπάμαι! Εκείνο το καημενούλι
τους αγαπάει όλους τόσο πολύ.
Νεράιδα 1: Μες στο δάσος τα ζωάκια
τριγυρνούσαν με χαρά
απολάμβαναν τη φύση
την ευχάριστη δροσιά
(Αρχίζουν να μπαίνουν από τη μια και την άλλη πλευρά της σκηνής τα ζώα του δάσους
συζητώντας. Πηγαίνουν και στέκονται δεξιά και αριστερά από τα δεντράκια.)
Συζητούσαν μ’ αγωνία
για τα νέα τα κακά
που τους είπ’ η κουκουβάγια
και η πέρδικα η γλυκιά
Κουκουβάγια: Το ’πα και το ξαναλέω
το ’δα με τα μάτια μου εγώ!
Πέρδικα: Ναι, κι εγώ, κι εγώ!
Κουκουβάγια: Το ’πα και το ξαναλέω
ήταν τόσο φοβερό
που φοβήθηκα ως κι εγώ!
11. Πέρδικα: Ναι, κι εγώ, κι εγώ!
Κουκουβάγια: Ήταν άνθρωποι σας λέω
με σωλήνες σιδερένιους
και ύφος φοβερό.
Πέρδικα: Ναι, κι εγώ, κι εγώ!
Αδερφάκι 2ο
: (στον κόσμο) Που κολλάει τώρα αυτό;
Πέρδικα: Άκουσα να μπουμπουνίζει
κοίταξα τον ουρανό
μα ούτε ένα συννεφάκι
θυμωμένο, σκοτεινό.
Τότε κοίταξα και κάτω
κι είδα να ’ρχεται κακό.
Λύκος: Άστε τώρα τις σοφίες
και τις υπερβολές
με τα δόντια μου εγώ
τους ξεσκίζω στο λεπτό.
Αλεπού: Με την πονηριά μου εγώ
θα τους στείλω στο καλό.
Ελάφι: Έχω γρήγορα ποδάρια
κερατάκια κλαδωτά
ούτε θα με δουν μπροστά τους
θα με κρύψουν τα δεντράκια τα ψηλά.
Κοτσύφι: Μην ελπίζετε σε τούτο.
Είν’ ο άνθρωπος ζώο τρομερό
και στο νου του πάντα έχει το κακό.
Αδελφάκι 1ο
: Τι τα θέλετε παιδιά ;
Εμείς έχουμε πόδια γερά.
Τρύπες έχουμε στο χώμα
θα κρυφτούμε μια χαρά.
Σκιουράκι: Μη το λες βρε λαγουδάκι!
Φοβόμαστ’ όλοι μας πολύ.
Αν οι άνθρωποι θα ’ρθούνε
δε γλιτώνει ούτε ζώο ούτε πουλί!
12. Νεράιδα 2: Αυτά είπανε τα ζώα
κι έπεσαν σε συλλογή
τι να κάνουνε δεν ξέραν
ήταν δύσκολη στιγμή.
Αχ! Ζωάκια μου καημένα
τι σας έλαχε ξανά
μια οι κυνηγοί θα ’ρθούνε
μια θα πιάσει πυρκαγιά.
Νεράιδα 1: Ήρθε βράδυ. Τα ζωάκια
έτρεξαν μες στη φωλιά
έναν ύπνο για να πάρουν
να ξεκουραστούν κι αυτά.
(Τα «ζωάκια» πηγαίνουν πίσω από τα «δεντράκια» και κάνουν πως κοιμούνται)
Νεράιδα 2: Το ξημέρωμα αρχίζει
ν’ αχνοφαίνεται μακριά
κι όσα από τα ζωάκια
τριγυρνούσαν τη νυχτιά
για ανάπαυση πηγαίνουν
στη ζεστή τους τη φωλιά.
(Μπαίνει κουτσαίνοντας το λαγουδάκι.)
Νεράιδα 1: Μόνο ένα λαγουδάκι
τριγυρίζει μοναχό
και το δάκρυ του σκουπίζει
που κυλάει πικρό, καυτό.
Δεν το θέλουν και το ξέρει
τι καημός, τι προσβολή
αφού όλους αγαπάει
και τους νοιάζεται πολύ.
Νεράιδα 2: Ξάφνου! Ακούει μια βροντή.
Κρύβεται σ’ ένα δεντράκι
τι συμβαίνει για να δει.
(Μπαίνουν δυο κυνηγοί κρατώντας στα χέρια τους όπλα και κάνουν το γύρω της
σκηνής)
Νεράιδα 2: Δυο παράξενα μεγάλα ζώα
περπατούν με δύο πόδια.
μες στα χέρια τους κρατούν
δύο ξύλα μακριά
13. που φωνάζουν δυνατά.
Τι περίεργα που είναι!
Η μυτούλα του η μικρή
κίνδυνος πως πλησιάζει τον προειδοποιεί!
Νεράιδα 1: Πρέπει αμέσως να προλάβει
στα ζωάκια να το πει
τη μανούλα και τ’ αδέρφια
να τα σώσει στη στιγμή.
Τρέχει, τρέχει το μικρούλι
με το πόδι το κουτσό
τα ζωάκια τα ξυπνάει
να τα σώσει απ’ το χαμό.
Νεράιδα 2: Μόλις άκουσαν το νέο
τρόμαξαν όλα πολύ
έτρεξαν για να κρυφτούνε
ο καθένας όπου βρει.
Η μαμά η λαγουδίνα
αγκαλιάζει τα μικρά
και τους λέει να μη κουνιούνται
μη τους πάρουν μυρουδιά.
Νεράιδα 1: Οι καλοί μας κυνηγοί
ψάξανε ώρα πολύ
μα δε βρήκανε ζωάκια
και γυρίσαν αδειανοί.
Κυνηγός 1: Τι θα γίνει ρε Θανάση ;
ούτε μια μπαταριά!
Κι η γυναίκα περιμένει
να της πάω πολλά πουλιά
Κυνηγός 2: Αμ, εμένα που ζητάει
λαγουδάκι τρυφερό
να το κάνει λέει στιφάδο
για να το ευχαριστηθώ.
Κυνηγός 1: Τι τα θέλεις; Ατυχία!
Πάμε τώρα. Ίσως να ’ναι καλύτερα
την άλλη τη φορά.
Κυνηγός 2: Δίκιο έχεις φιλαράκι.
14. Έτσι κι αλλιώς…
η προσπάθεια μετρά.
Νεράιδα 2: Έτσι είπαν και κινήσαν
με τους σάκους αδειανούς
εις τα σπίτια τους να πάνε
δίχως όμως φασιανούς.
Νεράιδα 1: Όλοι είχαν καταλάβει
το μεγάλο το καλό
τη ζωή τους τη χρωστούσαν
στο μικρούλη το λαγό.
(Αρχίζουν όλα τα ζωάκια να εμφανίζονται συζητώντας χαρούμενα και στέκονται δίπλα
στα δεντράκια. Στη μέση του ημικύκλιου στέκεται το κουτσό λαγουδάκι)
Νεράιδα 2: Ήθελαν να πουν συγγνώμη
τ’ αδερφάκια του κι αυτά
Το κορόιδευαν συνέχεια
μα μετάνιωσαν πικρά.
Νεράιδα 1: Τώρα όλοι τ’ αγκαλιάζουν
και του λεν πως τ’ αγαπούν.
Θα ’ναι δίπλα του του λένε
και στο πλάι του θα σταθούν.
(Πλησιάζουν τα αδερφάκια ένα-ένα και το αγκαλιάζουν)
Λαγουδάκι 3: Σ’ αγαπώ μικρό αδερφάκι
και πολύ σ’ ευχαριστώ.
Λαγουδάκι 2: Να σου δώσω ένα φιλάκι
και συγγνώμη να σου πω;
Λαγουδάκι 3: Κι εγώ θες να σ’ αγκαλιάσω
για να δεις πως σ’ αγαπώ;
Λαγουδάκι : Είμαστ’ όλοι ενωμένοι
κι ειν’ αυτό σημαντικό
Μες στο δάσος μας να ζούμε
με τραγούδι και χορό.
15. Σφενδάμι 1: Ακούστε μας λοιπόν και σεις
και μη μας αγνοείτε
τα δάση αν προστατεύετε
ζωή καλύτερη θα ζείτε.
Σφενδάμι 2: Μια προσευχή να στείλουμε
απ’ την καρδιά βγαλμένη
όλοι μαζί να ζήσουμε
στη γη αγαπημένοι.
(Μπαίνει ένα παιδάκι κρατώντας πινακίδα που γράφει: «ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΔΑΣΗ»)
Παιδάκι: Αγαπώ τα δάση.
Αγαπώ τη ζωή.
Ζω μέσα στη φύση
και φροντίζω γι αυτή.
Νεράιδα 2: Πιάνοντ’ όλοι απ’ τα χέρια
και τραγούδι αρχινούν
τις καρδιές τους στα ουράνια
αφήνουνε να ξεχυθούν.
Τραγούδι: ( Χέρια ψηλά – Μουσικό κομμάτι 6 – Όλα τα παιδιά μαζί
τραγουδούν και στη διάρκεια του τραγουδιού
υποκλίνονται κατά ομάδες, π.χ. δεντράκια, ζωάκια,
κυνηγοί, λαγουδάκια, νεράιδες )
Το έργο είναι βασισμένο σε μια ιδέα ομάδας εκπαιδευόμενων εκπαιδευτικών σε θέματα Αγωγής
Υγείας.
16. Π Ε Ρ Ι Β ΑΛ Λ Ο Ν
ΣΕ ΕΝΑΔΑΣΟΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
(Μουσικό κομμάτι 1 – Φωνές πουλιών- Μπαίνουν τα πουλιά)
Πουλί 1: Τι χαρά, τι ευτυχία!
Οι ακτίνες του ηλίου
μου ζεσταίνουν τα φτερά.
Όλοι αρχίζουνε σε λίγο
να ετοιμάζονται ξανά,
εις τη θάλασσα να πάνε
ή να πάρουν τα βουνά.
Πουλί 1: Εμείς ήρθαμε εδώ πέρα
τα γοργόφτερα πουλιά
να σας πούμε για τα δάση
και τα πλάσματα που ζούν σ’ αυτά.
Θα σας πούμε παραμύθια
έξυπνα, διδακτικά
να σας κάνουν να σκεφτείτε
πραγματάκια πολύ απλά.
(Μουσικό κομμάτι 2 – Μπαίνουν τα δέντρα στο ρυθμό της μουσικής)
Δέντρο 1: Μέσα σ’ ένα δάσος
φωτεινό και δροσερό
τα δεντράκια ευτυχισμένα
στήσαμε χορό.
17. Δέντρο 2: Ήλιος λαμπερός κοιτάζει
τον τρελούτσικο χορό
τις αχτίδες του τις στέλνει
να χορέψουνε τανγκό.
Δέντρο 3: Όλα όμορφα τριγύρω
όλα χαρωπά,
μα σε λίγο η ησυχία
μες στο δάσος σταματά.
Δέντρο 4: Ο μπαμπάς με τη μανούλα
και τα δυο τους τα παιδιά
ήρθαν εκδρομούλα
να χαρούν την εξοχή
και τη φύση την καλή.
Δέντρο 5: Η μανούλα ετοιμάζει
να καθίσουν στη δροσιά
και το ένα τους παιδάκι
πάει βόλτα μες στο δάσος
προχωρεί…με ξενοιασιά;
(Μουσικό κομμάτι 3 – Μπαίνει το παιδάκι και τριγυρίζει στο δάσος)
Παιδί: Μες στο δάσος περπατώ
και τριγύρω μου κοιτώ
μην ο λύκος πλησιάζει
τα παιδάκια τα τρομάζει.
(Μουσικό κομμάτι 4 – Φωνή λύκου - Μπαίνει ο λύκος)
Λύκος: Ποιος σου τα ’μαθε αυτά;
Έλα λίγο πιο κοντά.
Μη παιδάκι μου μικρό,
μη φοβάσαι, κάτσε εδώ!
Δεν πειράζω τα παιδάκια
προτιμάω τα αρνάκια.
Παιδί: Όλοι λεν πως είσαι
φοβερός και τρομερός.
Σε φοβάμαι, δε σε θέλω
στον μπαμπά μου θα το πω,
για να ’ρθεί να σε σκοτώσει
να χαθείς πια από δω.
Λύκος: Μη μιλάς έτσι παιδάκι,
18. η φωλιά μου είναι εδώ
τα λυκάκια μεγαλώνω
και σπανίως ενοχλώ.
Αν χαθούμε από το δάσος
τι θα γίνει μέσα εδώ;
Η αλυσίδα της τροφής θα σπάσει
και αυτό δεν είναι καλό.
Παιδί: Ξέρω, μου ’πε η δασκάλα
τα ’μαθα κι εγώ αυτά.
Τα λυκάκια σου λυπάμαι
τώρα πια δε σε φοβάμαι.
Κι όταν φύγω από δω
«μη σκοτώνετε τους λύκους»
σ’ όλους θε να πω.
Λύκος: Γεια σου στο καλό
ν’ αγαπάς πάντα το δάσος
και τα ζώα που ζουν σ’ αυτό.
(Μουσικό κομμάτι 4 – Φεύγει ο λύκος)
(Μουσικό κομμάτι 5 – Τιτιβίσματα)
Πουλί 1: Είπαν κι έφυγ’ ο καθένας
στη δική του τη μεριά
και σκεφτόταν το παιδάκι
όσα άκουσε καλά
Πουλί 2: Ένα πρόβλημα μεγάλο
ένας δυνατός καυγάς
μες στο δάσος έχει ξεσπάσει
κι έχει γίνει σαματάς.
Πουλί 1: Ο λαγός και η χελώνα
που μαλώνουν συνεχώς,
ποιος από τους δύο
είναι ο πιο γοργός.
(Μουσικό κομμάτι 6 – Φωνές ζώων - Μπαίνουν μέσα όλα τα ζώα συζητώντας και διαφωνώντας:
__ Ο λαγός είναι πιο γρήγορος.
__ Όχι, η χελώνα.
__ Όχι, ο λαγός.
(Μουσικό κομμάτι 7- Μπαίνει η …χελώνα)
(Αμέσως το μουσικό κομμάτι 8 - Μπαίνει ο λαγός τρέχοντας ολόγυρα)
19. Πουλί 2: Η χελώνα περπατεί
σιγανή και σκεφτική.
Δεν τη νοιάζουν οι φανφάρες
είναι πάντα ταπεινή.
Πουλί 1: Μα ο λαγός ; Που
είναι ετούτος;
Πάντα τρέχει βιαστικός.
Σ’ όλους, θέλει ν’ αποδείξει
ότι είν’ ο πιο γοργός.
Λαγός: Χα, χα! Τι αστείο
να τα βάζεις μαζί μου εσύ
που ’σαι απ’ όλους πιο αργή.
Χελώνα: Μη γελάς και μη καγχάζεις.
Έλα, ας κάνουμε μια διαδρομή
κι όποιος στο τέρμα φτάσει πρ
θα ’ναι ο νικητής!
Λαγός: Χα! Εμπρός ξεκίνα!
Εγώ στο μεταξύ,
έναν υπνάκο θε να πάρω
γιατί δεν πρόκειται να με περάσεις
ούτε και με ταξί.
Πουλί 2: Την έπεσε λοιπόν ο φίλος
σίγουρος πολύ
πως με δυο μεγάλα βήματα
θα ήταν νικητής.
Πουλί 1: Η μικρούλα η χελωνίτσα
προχωρούσε σκεφτική
πήγαινε σιγά σιγά στο τέρμα
με πολύ υπομονή.
Πουλί 2: Να που έφτασε το τέλος
κι ο καλός μου ο λαγός
από την πολύ αλαζονεία
ο χαμένος είναι αυτός.
(Μουσικό κομμάτι 9- Χειροκροτήματα καθώς η χελώνα ρίχνει την κορδέλα που κρατούν δυο ζωάκια
στον τερματισμό)
Ζώα: Μπράβο! Ζήτω!
Μπράβο χελωνίτσα!
20. Είσαι ο νικητής.
Λαγός: Τι ’ναι αυτό ;
Μα τι συνέβη;
Δεν κατάλαβα παιδιά!
Χελώνα: Όποιος θέλει περηφάνιες
και δεν είναι ταπεινός,
όποιος υπομονή κι επιμονή δεν έχει
ο χαμένος είναι αυτός.
Πουλί 1: Πήρε η χελώνα
το βραβείο γελαστή
κι ο λαγός μας τώρα φεύγει
με την κεφαλή σκυφτή.
Πουλί 2: Τα ζωάκια συζητάνε τώρα
ένα πρόβλημα καυτό.
Άνθρωποι ήρθανε στο δάσος
για να κάνουν εκδρομή
και φωτίτσα για να φάνε
άναψαν μικρή.
Πουλί 1: Τι θα γίνει όμως
όταν φύγουνε αυτοί ;
Αν εκείνη η φωτίτσα
γίνει μεγάλη κι απλωθεί ;
Κουκουβάγια: Τους φοβάμαι τους ανθρώπους
είναι πονηροί πολύ
δε νομίζω να τους νοιάζει
τι θα γίνουμε εμείς.
Σκιουράκι 1: Αν καούνε τα δεντράκια
πάει η ωραία η φωλιά,
τα μικρά μου σκιουράκια
θα τα κάψει η φωτιά.
Ελάφι 1: Πού να τρέξω, πού να πάω,
αν συμβεί τέτοιο κακό;
Όσο γρήγορα κι αν τρέχω
σίγουρα θε να χαθώ.
Αρκούδα: Τι να πω κι εγώ καημένε
που να τρέξω δεν μπορώ.
21. Η φωτιά θα με προλάβει
πριν να τρέξω να κρυφτώ.
Πουλί 2: Τέτοια λέγαν όταν είδαν
αγοράκι στρουμπουλό
προς αυτά να πλησιάζει
με το βήμα ζωηρό.
Πουλί 1: Έπινε από ένα κουτάκι
που ’χε νόστιμο χυμό.
Όταν τέλειωσε ο χυμός του
το κουτάκι εν ψυχρώ,
το πετάει αμέσως κάτω
πριν περάσει ένα λεπτό.
Ελάφι 2: Τι ’ναι αυτά μικρό παιδάκι;
Το δάσος είναι ιερό.
Σου χαρίζει οξυγόνο
ίσκιο, αέρα, ξενοιασιά.
Τι λοιπόν μας το λερώνεις;
Πώς θα είναι όταν έρθεις
και το δεις έτσι ξανά;
Αν καθένας που θα έρθει
το κουτάκι του πετά,
για φαντάσου την εικόνα
που θα έχει εδώ μετά.
Σκιουράκι 2: Μάθαμε ότι φωτίτσα
έχετε ανάψει εκεί,
για να ψήσετε να φάτε
στη δική σας εκδρομή.
Μα σκεφτήκατε καθόλου
αν αυτή θα απλωθεί
τι θα γίνουμε εδώ πέρα;
Θα καούμε στη στιγμή.
Παιδάκι: Δεν το ήξερα ζωάκια
και συγγνώμη σας ζητώ.
Άλλο δεν το ξανακάνω
να μην πάθετε κακό.
Στον μπαμπά τώρα θα τρέξω
και νεράκι στη στιγμή
στη φωτίτσα θε να ρίξω
τίποτε να μην καεί.
22. Πουλί 1: Έτσι είπε το παιδάκι
και χαρήκανε πολύ
τα ζωάκια τα καημένα
που ’χαν τόσο φοβηθεί.
Πουλί 3: Από τη πολλή χαρά τους
το ’στησαν εις το χορό,
γέλια, γλέντια και τραγούδια
μες στο δάσος το πυκνό.
(Μουσικό κομμάτι 10 – «Γουστάρω να χορεύω…»)
Α Ν Α Κ Υ Κ Λ Ω Σ Η
Να ’μαστε κι εμείς Ανακύκλωση παιδιά,
μικροί αγωνιστές, καθαριότητα ξανά,
του … Δημοτικού Σχολείου είναι τα συνθήματά μας,
άξιοι μαθητές. που βγαίνουν μεσ’
Πάρκα και αυλές, απ’ την καρδιά μας.
θέλουμε καθαρές. Ειρήνη και ελπίδα,
Όμορφο σχολειό, αγάπη και χαρά,
βαμμένο καθαρό, είναι οι πινελιές μας,
για πάντα αγαπητό. για όλα τα παιδιά.
Α Ν Α Κ Υ Κ Λ Ω Σ Η
(Τα παιδιά ντυμένα σκουπιδάκια)
Είμαστε εμείς Κι όμως ξέρουμε εμείς
σκουπίδια προκοπής. που θα μπούμε παρ’ ευθύς.
Δεν μπαίνουμε όπου να ’ναι Μπουκαλάκια και βαζάκια
κάδους ειδικούς ζητάμε. στου γυαλιού τα καλαθάκια.
Ανακύκλωση το λέμε Τα μικρά τενεκεδάκια
κι όλοι να το μάθουν θέμε. σ’ αλουμινίου καλαθάκια.
Μα κοιτάξτε μας και δείτε Όλα τα χαρτιά παιδιά
σκουπιδάκια θα μας πείτε. και αυτά ξεχωριστά.
( τραγούδι- όλοι μαζί)
Γιούπι για για, γιούπι γιούπι για, Γιούπι για για, γιούπι γιούπι για,
23. ανακύκλωση να κάνουμε παιδιά νέα γίνεται προσπάθεια παιδιά
τα σκουπίδια να πετούμε όλοι βάλτε ένα χαρτάκι
και τη γη μας ν’ αγαπούμε μέσα στο τενεκεδάκι
πράσινη να έχει πάντα φορεσιά. και η γη μας θα ’ναι όμορφη ξανά.
Ψ Υ Χ Ι Κ Η Υ Γ Ε Ι Α - Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α
24. ΞΕΡΞΗΣ… Ο ΞΙΦΙΑΣ. ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ( Μουσικό κομμάτι 1- Στη σκηνή μπαίνουν οι παραμυθάδες )
( Μουσική υπόκρουση – κομμάτι 2 )
1ος
Παραμυθάς : Κυρίες και κύριοι, συμμαθητές και συμμαθήτριες,
αγαπητοί γονείς, καλωσήλθατε εδώ,
στην αποψινή γιορτή.
Μες στα βάθη του πελάου,
μες στα σκοτεινά νερά,
κει θα πάμε σε λιγάκι,
σιγανά και νοερά.
2ος
Παραμυθάς : Θα γνωρίσουμε ψαράκια,
όμορφα και πλουμιστά,
που χουν λέπια στα κορμάκια,
κι είναι ξεκαρδιστικά.
3ος
Παραμυθάς : Θα γνωρίσουμε επίσης
κι ένα ψάρι διαφορετικό,
είν’ ο δύστυχος ξιφίας
που ’χει κάτι τρομερό.
Στο σχολείο που πηγαίνει
όλοι τον περιγελούν,
και καθόλου δεν το νιώθουν
πόσο τον πονούν.
( Μπαίνουν τα ψαράκια και κάνουν ημικύκλιο. Ο Ξιφίας μπαίνει στη σκηνή, κάνει σκυφτός δυο
βόλτες και στέκεται στην άκρη της σκηνής.)
25. 4ος
Παραμυθάς : Να! Κοιτάξτε εκεί πέρα
τα ψαράκια τα μικρά
έρχονται και τον ξιφία
τον κρατάνε μακριά.
( Μουσικό κομμάτι 3 – Τραγουδούν τα ψαράκια όλα μαζί)
Μια φορά κι ένα καιρό
σ’ ένα όμορφο σχολειό
πήγαιναν όλα τα ψάρια
κι ένα διαφορετικό.
Είχε μυτερή τη μύτη
και στενό στενό κορμί,
όλα τ’ άλλα κοροϊδεύαν
κι έψαχνε που να κρυφτεί.
Πως είσ’ εσύ, έχεις μύτη σουβλερή
τρομερή και κοφτερή
σα σουβλάκι με τυρί.
Κι αληθινά δεν ξανάδα πουθενά
τόσο δόντια κοφτερά
και μεγάλα αυτιά!
Γεια σου, γεια σου ξιφιάκι
που ’σαι ένα ψαράκι
με μύτη μακρουλή.
Βιάσου, βιάσου
να μας φύγεις
Βιάσου να μας φύγεις
κανένας μη κοπεί.
(Μουσικό κομμάτι 4 – Τραγουδάει ο Ξιφίας)
Ένας ξιφίας είμ’ εγώ
καλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω να γελάω,
όπως κι εσείς,
26. κι αν έχω μύτη σουβλερή
και πέρα ως πέρα
ο ήλιος βγαίνει και για μένα
το πρωί.
(Τραγουδούν όλα μαζί τα ψαράκια)
Τραγούδι λέω δυνατά
που βγαίνει μέσ’ απ’ την καρδιά,
ν’ ακούσει η πολιτεία.
Με το τραγούδι μου αυτό
μήνυμα στέλνω στο βυθό
έχω κι εγώ αξία.
(Τραγουδούν όλα μαζί τα ψαράκια χωρίς μουσική)
Έτσι όλοι μαζί κι αντάμα,
να τραγουδάμε τραγούδια της καρδιάς,
να τραγουδάς κι εσύ απ’ την πλατεία,
να μάθεις φίλε μου σωστά να αγαπάς.
Ψαράκια: Χα, Χα, Χα !
Ψάρι 1ο
: Γειά σου, Ξέρξη παιδαρά,
με τη μύτη τη μακριά!
Ψάρι 2ο
: Τι κάνεις Ξέρξη; Είσαι καλά;
Ααα! Μη με πλησιάζεις. Μπορεί να με χτυπήσεις
Με τη μικρή χαριτωμένη σου μυτούλα!
Ψαράκια: Χα, Χα, Χα !
Ψάρι 3ο
: Γοπίτσες, γαυράκια, κουτσουμουρίτσες,
όλοι στη σειρά
έρχεται η κυρία.
Δασκάλα: Καλημέρα, καλά μου ψαράκια
Ψαράκια: Καλημέρα κυρία
Δασκάλα: Τι ωραία που είναι να σας ακούω να γελάτε!
Αλήθεια, τι λέγατε και γελούσατε ;
Ψάρι 4ο
: Εεεε, τίποτε, να κάτι δικά μας.
Δασκάλα: Εσύ Ξέρξη, γιατί ψαράκι μου δεν κάθεσαι στη θέση σου;
Ξέρξης : Δε θέλει η γοπίτσα να κάτσω μαζί της κυρία,
όπως και κανένα άλλο ψαράκι.
Λένε, πως θα τους σκίσω την ποδιά,
γιατί είμαι μυτόγκας. Είμαι;
Δασκάλα: Τι είναι αυτά; Δεν μου αρέσει ν’ ακούω τέτοιες κουβέντες! Πρέπει
όλο να είστε αγαπημένοι και να στηρίζει ο ένας τον άλλον.
Λοιπόν, ας αρχίσουμε τώρα το μάθημα! Θα σας κάνω ερωτήσεις
κι εσείς θα απαντάτε. Μήπως ξέρετε, ψαράκια μου, πως βυθίστηκε
ο Τιτανικός ;
27. Ψάρι 5ο
: Κυρία, κυρία…. Έχω μια υποψία. Λέω, μήπως περνούσε την ώρα
εκείνη από δίπλα του ο Ξέρξης και του άνοιξε μια τρύπα ναα….
με το συμπάθειο!!
Ψαράκια: Χα, Χα, Χα !
Δασκάλα: Έλα, έλα ησυχία, τώρα. Αλήθεια όμως, γιατί βλέπω να έχετε όλοι
μαζί σας μανταλάκια σήμερα; Τι τα θέλετε;
Ψάρι 6ο
: Ε, να κυρία! Μια και η μέρα είναι σήμερα βροχερή, είπαμε να
κρεμάσουμε τα βρεγμένα ρούχα μας στη μύτη του Ξέρξη για να
στεγνώσουν.
Ψαράκια: Χα, Χα, Χα !
Δασκάλα: Ντροπή σας, παιδιά. Σταματήστε αμέσως. Πες μου Ξέρξη, σε
λίγες μέρες έρχεται η Πρωτοχρονιά. Τι δώρο θέλεις να σου φέρει
ο Αι-Βασίλης;
Ψαράκια: Ένα τεράστιο άσπρο σεντόνι, κυρία!
Δασκάλα: Ένα σεντόνι ; Και γιατί παρακαλώ;
Ψάρι 7ο
: Για να σκουπίζει τη μύτη του, όταν συναχώνεται κυρία!
Ψαράκια: Χα, Χα, Χα !
Ξέρξης: Αυτό ήταν! Δεν αντέχω άλλο πια κυρία. Φεύγω! Αφού δε με
θέλουν κι εγώ δεν ξανάρχομαι, πια. Γεια σας!
Δασκάλα: Ξέρξη, Ξέρξη, γύρνα πίσω. Αυτό που κάνατε ήταν απαράδεκτο.
Πηγαίνετε στα σπίτια σας. Δε θα συνεχίσουμε άλλο για σήμερα.
(Μουσικό κομμάτι 5)
Ψαράκια : Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο,
καθότανε στο διπλανό θρανίο
κι όταν του δίναμε το βιβλίο,
έσκιζε το χαρτί.
Μες του βυθού το διπλανό παρκάκι
έπαιζε μπάλα με μικρό ψαράκι
με τη μυτόγκα του πάει να την πιάσει
μπαμ! Η μπάλα στα δυο.
Εεε! Μα τώρα Ξέρξη μου
κανείς δε θέλει
τη μύτη σου πια να τη βλέπει,
φοβούνται όλοι για τη ζωή τους,
μη πάθουνε κακό.
(Τα ψαράκια αποχωρούν με το μουσικό κομμάτι 6 και μπαίνει στη σκηνή η μητέρα του ξιφία)
4ος
Παραμυθάς : Μες στο σπίτι του ξιφία,
η μανούλα συμμαζεύει,
το ψαράκι απ’ το σχολείο
να γυρίσει περιμένει.
28. Ξέρξης : Μαμά, μανούλα μου!
Μαμά : Τι έχεις αγοράκι μου; Τι είναι καλέ μου ;
Ποιος σε πλήγωσε ;
Ξέρξης : - Αχ, μανούλα μου… Όλοι στο σχολείο με κοροϊδεύουν για τη
μεγάλη σουβλερή μου μύτη! Και δεν είναι η πρώτη φορά. Όλο
μου κάνουν πλάκες και κακόγουστα αστεία. Δε θα ξαναπάω
λοιπόν κι εγώ στο σχολείο, για να ησυχάσω. Ποτέ πια!
Μαμά : Αυτό θα είναι πολύ κουτό από μέρους σου, μικρέ μου, γιατί έτσι
ούτε γράμματα θα μάθεις, ούτε και την αξία της μύτης σου θα
αποδείξεις.
Ξέρξης : Και τι αξία μπορεί να έχει η τεράστια σουβλερή μου μύτη ;
Μαμά : Αυτό θα σε αφήσω να το ανακαλύψεις μόνος σου, όταν έρθει η
κατάλληλη ώρα… Έλα πάμε τώρα για ύπνο… Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα.
Όλα θ’ αλλάξουν, θα δείς!
(Φεύγουν από τη σκηνή- Η απαλή μουσική 7 παίζει και λίγο μετά την αφήγηση )
Αφηγητής: Όλα τα ψαράκια τώρα
κοιμούνται γλυκά
μες στα σκοτεινά τα βάθη
και ροχαλίζουν ελαφρά.
(Τα ψαράκια καθισμένα στη σκηνή κάνουν πως κοιμούνται. Μαζί είναι και η δασκάλα τους)
Αφηγητής: Μα ξημέρωσε η μέρα
κι όλα αρχίζουν να ξυπνούν
έτοιμα για το σχολείο
σε λιγάκι ξεκινούν.
( Κάνουν πως τεντώνονται και χασμουριούνται, αλλά δε σηκώνονται )
(Μουσικό κομμάτι 8)
Αφηγητής: Ωω! Κοιτάξτε εκεί πέρα
κίνδυνος τους απειλεί,
μια βαρκούλα, πλησιάζει
μα κανείς δε θα τη δεί ;
Δεν τη βλέπουν …..
Τι τρομάρα…..
Για φωνάξτε τους παιδιά
Το κακό για να προλάβουν
Και να φύγουν μακριά.
(Μουσικό κομμάτι 9 - Μπαίνει ο βαρκάρης και ρίχνει τα δίχτυα του πάνω στα ψαράκια)
29. Βαρκάρης : Μια και έριξα τα δίχτυα μου,
ας πάω λίγο να ξεκουραστώ
και μετά έρχομαι να τα μαζέψω
και τι έπιασα να δω.
(Μουσικό κομμάτι 10- Τα ψαράκια κάνουν πως αγωνίζονται να ξεφύγουν από το δίχτυ)
Αφηγητής : Ωωω! Μα τι κακό
Μα τι κακό
Τι φοβερό και τρομερό
Παν τα ψαράκια στο λεπτό.
Τι θα γίνει;
Θα μου πείτε ;
Tι να κάνουμε παιδιά ;
Να! Κοιτάξτε…. Ο ξιφίας
πλησιάζει κατά κει
Θα τους δώσει σημασία
ή θα φύγει να σωθεί ;
Ξέρξης : Τι συμβαίνει εδώ πέρα ;
Μα τι πάθατε παιδιά;
Ψαράκια: Ξέρξη……Ξέρξη…..
σώσε μας…… σε παρακαλούμε .
Ψαράκια: Βοήθεια….Βοήθεια……
Ξέρξης : (Μονολογεί)
Να τους σώσω μου ζητούνε.
Τι να κάνω λέτε σεις παιδιά ;
Έρχομαι…. Και μη φοβάστε.
Με τη σουβλερή μου μύτη
το δίχτυ σας θα κόψω στη στιγμή.
(Μουσικό κομμάτι 11)
Ψαράκια: Ζήτωωωω……
Ψαράκια: Ελευθερωθήκαμε… Ζήτω ο Ξέρξης ο ξιφίας.
Ψαράκια: Ζήτωω… Μπράβο Ξέρξη…. Είσαι ήρωας.
(Μουσικό κομμάτι 12)
Αφηγητής : Ο καλός μας ο βαρκάρης
με τα δίχτυα αδειανά
φεύγει τώρα γι άλλα μέρη
30. για καμιά καλή ψαριά.
(Φεύγει ο βαρκάρης)
Ψαράκι : Ξέρξη, σ’ ευχαριστούμε πολύ
για ότι έκανες για μας.
Ψαράκι : Είσαι σπουδαίος φίλος, να το ξέρεις.
Ψαράκι : Θα μας συγχωρέσεις ποτέ για όσα σου είπαμε ;
Ψαράκι : Το ξέρουμε πως ήταν λάθος.
Η μακριά σου μύτη είναι ένα χάρισμα.
Χάρισμα από το Θεό.
Ψαράκι : Καθένας από μας είναι διαφορετικός.
Άλλος όμορφος και πλουμιστός,
άλλος έξυπνος και δραστικός.
Ψαράκι : Μα όλοι μας έχουμε αξία
γιατί είμαστε….εμείς.
Ψαράκι : Ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας
όπως είναι ο καθείς.
Ψαράκι : Και τους φίλους μην ξεχνούμε η φιλία είναι χαρά
Είν’ αγάπη, είν’ ελπίδα που κρατά παντοτινά.
Μουσικό κομμάτι 13 : OLYMPIANS «Έλα, έλα τρέξε μες στη συντροφιά μας να μπείς»
Η συντροφιά μας ( Αρβανιτίδης Πασχάλης)
Τρέξε,μεςστησυντροφιάμαςναμπεις
θα'χειςτόσαπολλάναδεις
Στη δική μας την παρέα
θα βρεις την αγάπη, θα βρεις την αλήθεια
μια καινούργια ζωή
Ελα, έλα, μη διστάζεις
κι ως της γης την άκρη, όπου υπάρχει δάκρυ
γέλιο θ' απλωθεί
Έλα, έλα, τρέξε... Ελα, έλα, τρέξε...
Δώσε απ' την καρδιά σου και συ
μερίδιο παρηγοριάς, μερίδιο ελπίδας
στο παιδί που πονά
Στη δική μας την παρέα
δεν υπάρχει μίσος, δεν υπάρχει πόνος
μόνο χαρά
31. Ελα,έλα,μηδιστάζεις...
Ελα,έλα,τρέξε...
Τοέργοείναιβασισμένοσεαπόσπασμααπότοβιβλίο«Τοαλφαβητάριτηςφύσης»τηςΜαρίαςΦραγκιά
πουβρίσκεταιστοΑνθολόγιοτηςΑ-ΒΔημοτικού.
Δ Ι Α Τ Ρ Ο Φ Η
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΑΛΕΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΟΥΠΟΛΗ
(Μπαίνουν στη σκηνή δυο καλοντυμένα παιδάκια, που κρατάνε στο χέρι, μικρόφωνο.
Είναι οι παρουσιαστές του σώου « Διαγωνισμός Ταλέντων»).
Φούλα: Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι. Καλώς ήλθατε και φέτος
στον ετήσιο διαγωνισμό ταλέντων. Είμαι η Φούλα Διατροφούλα,
γνωστή, πολύ γνωστή, πάρα πολύ γνωστή, πασίγνωστη θα
έλεγα, δημοσιογράφος του γνωστού, πολύ γνωστού, πάρα πολύ
γνωστού, πασίγνωστου θα έλεγα, Λαχάνικους chanel.
Χειροκρότημα, παρακαλώ… Σας ευχαριστώ πολύ!
Σούλης: Γειά σας κι από μένα. Είμαι ο Σούλης Ασκησούλης. Κι επειδή
δε θέλω να περιαυτολογώ και να σας λέω πόσο σημαντικός και
σπουδαίος είμαι, πόσο μπορείτε να κάνετε καλύτερη τη ζωή σας
αν με παρακολουθείτε πόσο πολύ με χρειάζεστε…
Φούλα: Αγαπητέ συνάδελφε, επιτέλους… Κι εμείς αξίζουμε, αλλά δεν
κάνουμε κι έτσι. Λοιπόν, αγαπητοί φίλοι και φίλες, για άλλη μια
χρονιά θα ’χουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε το διαγωνισμό
32. ταλέντων. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλα τα φρούτα και τα
λαχανικά καθώς και τα συστατικά τους. Σούλη…
Σούλης: Περσινοί νικητές, αγαπητοί μου, ήταν η ομάδα των Βιταμινών.
Χειροκρότημα παρακαλώ. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι νίκησαν
με διαφορά στήθους, την ομάδα των Πρωτεϊνών. Χειροκρότημα
παρακαλώ… Ευχαριστώ.
Φούλα: Και τώρα, ας δούμε, από ποιους αποτελείται η κριτική επιτροπή.
(Δείχνει προς την άλλη μεριά της σκηνής,, όπου μπαίνουν ένα-ένα
καθώς τα φωνάζει τα μέλη της επιτροπής και παίρνουν τις θέσεις
τους σ’ένα τραπεζάκι στην άκρη της σκηνής).
- Ο κύριος Νάκης Πρωτεϊνάκης, επίκουρος καθηγητής στο
Πανεπιστήμιο του Ανθρώπινου οργανισμού. Η συμβολή του
είναι σημαντική, διότι «χτίζει» τους μύες, τα οστά, το δέρμα και
τους άλλους ιστούς.
Πρωτεϊνάκης: Χαίρετε. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ μαζί
σας σε έναν τόσο σημαντικό διαγωνισμό. Θα κάνω ό ,τι είναι δυνατόν για να
ξεχωρίσει ο καλύτερος.
(Ο «καθηγητής» υποκλίνεται στον κόσμο και κάθεται.)
Σούλης: Ο κύριος Δάκης Υδατανθράκης, επιμελητής Α΄ στην κλινική
του Ανθρώπινου σώματος. Βοηθάει σημαντικά στην παραγωγή
ενέργειας, χωρίς να κουράζει και να παχαίνει το σώμα.
Υδατανθράκης: Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Είναι μεγάλη μου τιμή να
παρευρίσκομαι στην εκδήλωσή σας. Για άλλη μια χρονιά θα υποδεχτούμε την ελίτ
των τροφών.
(Ο «καθηγητής» υποκλίνεται στον κόσμο και κάθεται.)
Φούλα: Η κυρία Νούλα Βιταμινούλα, σημαντικό στέλεχος της εταιρείας
«Υγεία για Όλους». Τι να πούμε για τη συνεισφορά της στον
ανθρώπινο οργανισμό; Χωρίς αυτήν θα ήμασταν όλοι «λιώμα».
Βιταμινούλα: Ευχαριστώ κι εγώ για την πρόσκληση. Ελπίζω και εύχομαι με την
βοήθεια του κοινού σας να αναδείξουμε τον καλύτερο.
( Η κυρία Βιταμινούλα χαιρετάει και κάθεται.)
Σούλης: Αγαπητό κοινό, θα θέλαμε κι εσείς να συμμετέχετε σηκώνοντας
το χέρι σας όταν σας πούμε. Και η μεγάλη στιγμή ήρθε…
33. Ας δούμε τους διαγωνιζόμενους με τη σειρά που εμφανίζονται.
Τούλα η Ντοματούλα, το κόκκινο και το πράσινο μήλο, Ρίτσα η πιπερίτσα,
λεμονάκι το μυρωδάτο, το πορτοκάλι το λαχταριστό, το τρυφερό μαρουλάκι, το
τραγανό καροτάκι, το ζουμερό αχλαδάκι, το απολαυστικό καρπουζάκι, το ωραίο
κρεμμυδάκι και τιμής ένεκεν η Νόστιμη σαρδέλα.
(Κάθε διαγωνιζόμενος/η με τη συνοδεία κατάλληλης μουσικής, μπαίνει στη σκηνή και
κάνει δυο βόλτες μπροστά από το κοινό)
Ντομάτα: Είμαι η Τούλα, η Ντοματούλα,
μπαίνω σε κάθε σας σαλατούλα.
Μα κοκκινίζω και σας χαρίζω
δυο φιλάκια για τον καθένα.
Ζωή και υγεία από εμένα.
Φούλα: Δεύτεροι διαγωνιζόμενοι τοο… πράσινο και κόκκινο μήλοοο!
Μήλα: α Είμαι το μήλο το γλυκό. (μουσική ραπ)
β Είμαι το μήλο το ξυνό.
α Κόκκινο εγώ και ζουμερό.
β Πράσινο εγώ και τρομερό.
Είμαστε’ εμείς τα φοβερά,
για την υγεία πιο καλά.
Έν’ από μας την κάθε μέρα
κάθε γιατρό τον κάνει πέρα.
Ουάου…!!!
Σούλης: Επόμενη διαγωνιζόμενη, ηηη… Ρίτσα η Πιπερίτσααα!
Πιπεριά: Είμαι η Ρίτσα, η Πιπερίτσα
δεν μπαίνω μόνο στη σαλατίτσα
κάνω βουτιά και μες στην πίτσα
ψηλή, ωραία, μα και μοιραία
στα φαγητά σας κάνω παρέα.
Φούλα: Ακολουθεί το ξινό, πολύ ξινό,
γνωστό σε όλους σας, λεμονάκιιι!
Λεμόνι: Είμαι το λεμονάκι το μυρωδάτο,
δένω ωραία στο κάθε σας πιάτο,
ξυνούλα γεύση στα φαγητά σας δίνω,
μόνη μου σκέψη να μη σας παχύνω.
34. Σούλης: Και τώρα, το πορτοκαλί, το πορτοκάλι,
Αφράτο και λαχταριστό.
Πορτοκάλι: Γεια σας, είμαι το πορτοκάλι,
ζουμερό, ελκυστικό.
Έχω μια βιταμινούλα,
αναγκαία και καλή.
Είναι η Σε, που την ζητάει
και τη θέλει ο οργανισμός,
να νικήσει τις αρρώστιες
και να είναι δυνατός!
Φούλα:: Ακολουθεί το μαρουλάκι που ’ναι τρυφερό.
Χειροκρότημα για να ’ρθει, σας παρακαλώ.
Μαρούλι: Είμαι εγώ το μαρουλάκι,
τρυφερό και τραγανό,
κάνω ωραία σαλατίτσα
και αρνάκι φρικασέ.
Άμα δείτε μες στους κήπους,
είμαι πάντα εγώ εκεί,
συντροφιά με λαχανάκια
κρεμμυδάκια παρακεί.
Σούλης: Τώρα κι ένα φιλαράκι
που ’ρχεται μέσα από τη γη.
Για να δούμε τι έχει
και αυτό να μας πει.
Καρότο: Να ’μαι και το καροτάκι,
τραγανό, κριτσανιστό!
Για κοιτάξτε το κορμί μου,
είναι ίσιο και λεπτό.
Μ’ αγαπούν τα λαγουδάκια
μα πολύ και τα παιδάκια,
καροτίνη έχω εγώ
που στο δέρμα κάνει καλό.
Φούλα: Κοντά μας και το πράσινο αχλαδάκι. Ας το υποδεχτούμε.
Αχλάδι: Είμαι εγώ το αχλαδάκι
Κι έχω φίνα νοστιμιά
Και σε όλους σας θυμίζω
Να προσέχετε καλά
35. Γιατί πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Σούλης: Το καρπουζάκι έρχεται να μας δροσίσει και να μας κατακτήσει.
Καρπούζι: Να ‘μαι και το καρπουζάκι
Ζουμερό και τραγανό
Όλο το καλοκαιράκι
Δε με αφήνετε λεπτό.
Φούλα: Ένα φιλαράκι που μας συγκινεί πολύ είναι τώρα εδώ μαζί μας μα μην
κλάψετε πολύ.
Κρεμμύδι: Είμαι εγώ το κρεμμυδάκι
Που μαζί με το σκορδάκι
Σας γλιτώνουμε παιδιά
Γιατί έχουμε στο σώμα
Ένα σωρό αντιοξειδωτικά.
Σούλης: Τελευταίος διαγωνιζόμενος και κατ’ εξαίρεση, λόγω της
μεγάλης της προσφοράς στον ανθρώπινο οργανισμό, η Νόστιμη
Σαρδέλα!
Σαρδέλα: Είμαι η Νόστιμη σαρδέλα
Κι είμαι το ψάρι το καλό.
Κάθε φορά που τις στράτες βλέπω
Εγώ τις τραγουδώ.
Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά
Κι εγώ βρίσκομαι μέσα.
Έχω το φώσφορο πολύ
Που κάνει καλό στα μάτια
Κι είμαι τροφή ιδανική
Για όλα τα παιδάκια.
(Όλοι οι διαγωνιζόμενοι έχουν κάνει ημικύκλιο στο κέντρο της σκηνής)
Φούλα: Ευχαριστούμε πολύ όλους τους διαγωνιζόμενους. Ήσασταν όλοι
υπέροχοι. Είμαι σίγουρη ότι κριτική επιτροπή και κοινό θα
δυσκολευτούν ν’ αποφασίσουν. Και τώρα ας πάρουμε τη γνώμη
του κοινού.
(Ο Σούλης πηγαίνει προς τον κόσμο με το μικρόφωνο και κάνει
ερωτήσεις ενώ η Φούλη περιμένει στη σκηνή)
36. Σούλης: Τι νομίζετε κυρία μου; Ποιος θα είναι ο νικητής;
Κύριος 1: Νομίζω πως νικητής θα πρέπει να είναι η ντοματούλα γιατί έχει
πολύ ωραίο χρώμα και είναι και νοστιμούλα .
(Αφήνει να μιλήσει και πάει σε άλλον/η)
Σούλης: Εσείς τι πιστεύετε; Ποιος σας φαίνεται καλύτερος;
Κύριος 2: Εγώ νομίζω πως νικητής πρέπει να είναι το λεμόνι, γιατί έχει το χρώμα της
ομάδας μου. ΑΕΚ ολέ ολέ ολέ, ΑΕΚ ολέ.
Σούλης: Εσείς ποιον βλέπετε για νικητή;
Κύριος 3: Εγώ προτιμώ το πορτοκάλι που μας δίνει τη βιταμίνη C και δυναμώνει τον
οργανισμό. Ψηφίζω λοιπόν πορτοκάλι.
Σούλης: Εσείς τι λέτε;
(Το ερώτημα αυτό γίνεται σε κάποιο παιδάκι, που έχει οριστεί από την αρχή, να κάθεται ανάμεσα
στο κοινό. Έχει κάτω από την μπλούζα του ένα μαξιλάρι για κοιλιά. Είναι ο Πάκης ο Λιπάκης).
Λιπάκης : (Σηκώνεται, κρατώντας το μικρόφωνο και μιλάει προς το κοινό)
Εγώ θα ήθελα να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου για το
ρατσισμό αυτής της εκδήλωσης. Είμαι ο Πάκης Λιπάκης και
έχω αποκλειστεί από το διαγωνισμό λόγω συκοφαντικής
δυσφήμησης. Είμαι και εγώ απαραίτητος στους ανθρώπους. Τι
φταίω εγώ που αυτοί κάνουν καταχρήσεις; Τι φταίω εγώ που οι
άνθρωποι προτιμούν τις πίτσες, τα γλυκά, τους γύρους, τα
βούτυρα ; Διαμαρτύρομαι, λοιπόν, έντονα και αρνούμαι να
ψηφίσω οποιονδήποτε από τους διαγωνιζόμενους.
Φούλα: Τι να γίνει; Αυτά έχει ένα ζωντανό σώου. Υπάρχουν και άλλες
απόψεις. Και τώρα παρακαλώ να έρθει ο φάκελος με το νικητή.
(Ένα παιδάκι πηγαίνει στους κριτές, παίρνει ένα φάκελο και τον
δίνει στη Φούλα).
- Η μεγάλη στιγμή ήρθε. (Ανοίγει το φάκελο)
Και ο νικητής είναι………………………….
And the winner is…………….. το κόκκινο μήλο!
37. Γιεεε! Χειροκρότημα παρακαλώ. Να πλησιάσει το κόκκινο μήλο να παραλάβει το
βραβείο του.
(Το μήλο παραλαμβάνει το βραβείο του)
Σούλης: Συγχαρητήρια απ’ όλους μας. Θα θέλατε να μας πείτε τώρα δυο
λόγια ; Πώς φτάσατε ως εδώ; Πώς ήταν μέχρι τώρα η ζωή σας;
Μήλο: Νιώθω πολύ συγκινημένος/η (Σκουπίζει τα δάκρυα). Θέλω να ευχαριστήσω
τους γονείς μου, που με γέννησαν και μου έδωσαν πολλά κουκούτσια, γιατί ξέρω
ότι… οι άνθρωποι δεν έχουν κουκούτσι μυαλό. Θέλω επίσης να αφιερώσω αυτό το
βραβείο στον προπάππο μου, που πέφτοντας στο κεφάλι του Νεύτωνα, μ’ έκανε
διάσημο. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω κοινό και λαό που με τιμούν χρόνια τώρα, με
τη γνωστή παροιμία «Ένα μήλο την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα». Θα κάνω ότι
μπορώ για να μη σας απογοητεύσω. Σας ευχαριστώ.
Σούλης: Χειροκρότημα παρακαλώ.
Ευχαριστούμε πολύ που ήσασταν απόψε μαζί μας. Κλείνοντας
τη βραδιά, σας χαρίζουμε ένα πασίγνωστο τραγουδάκι. Δεν
έχετε παρά να το τραγουδήσετε μαζί μας.
( Αρχίζει το «Μήλο μου κόκκινο» και όλα τα παιδιά στη σκηνή,
χορεύουν στο ρυθμό )
38. ΤΟ «ΓΛΥΚΟ» ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ
(Μπαίνουν στη σκηνή η Τίτσα η σοκολατίτσα και η Τούλα η παστούλα)
__ Γειά σας παιδιά.
Ξέρετε ποια είμ’ εγώ;
Για δείτε με από δω; (γυρνάει)
Για δείτε με κι από δω (από τη άλλη μεριά)
Με καταλάβατε; (μιλάει στο κοινό)
Βεβαίως! Είμαι η Τίτσα, σοκολατίτσα.
Η αδυναμία κάθε παιδιού.
( Μπαίνει η Τούλα, παστούλα)
__ Χαρά στο πράγμα! Εγώ παιδιά,
είμαι η Τούλα, η παστούλα,
κι όπως καλά θα ξέρετε
είμαι και πολύ γλυκούλα (με στόμφο).
Τίτσα: Χα, χα! Σιγά τα’ αυγά.
Σου ’καναν ένα παντεσπάνι
Βάλανε λίγη κρεμούλα επάνω
Ένα κερασάκι και.…………
Με τι σε περιχύσανε καημένη;
Μα φυσικά με σοκολάτα γλυκιά!
(Μπαίνει ένα παιδάκι τραγουδώντας)
Βασίλης: Τούλα, Τούλα που είσαι Τούλα;
Τούλα, Τούλα αχ, δε βαστώ.
39. Τούλα: Εδώ είμαι αγοράκι,
ήρθα για να γλυκαθείς,
ζαχαρίτσα ν’ απολαύσεις
και να ευχαριστηθείς.
(Σκεφτικός, προβληματισμένος)
Βασίλης: Μα μου είπε η μαμά μου,
να μην τρώω πολλά γλυκά,
γιατί λέει θα παχύνω,
και θα είμαι κοιλαράς.
Τίτσα: Δίκιο έχει η μανούλα
μην ακούς αυτήν εδώ,
μα προτίμησε εμένα
που βοηθάω στο μυαλό.
Φέρνω πάντα ευφορία
και διάθεση καλή,
όποιος θα με δοκιμάσει
«θέλω κι άλλη» θε να πει.
Τούλα: Τι ’ναι αυτά που ακούω τώρα ;
Δεν πιστεύω εις τ’ αυτιά!
Μ’ έχει πιάσει τρελή ζάλη,
πού τα άκουσες αυτά;
Βασίλης: Μη μαλώνετε γλυκές μου!
Και τις δυο σας πεθυμώ.
Ό,τι λέει η μανούλα,
πρέπει όμως να κάνω εγώ.
(Ακούγεται η φωνή της μαμάς)
__ Βασίλη, Βασίλη!
Βασίλης: Ωχ! Έρχεται η μανούλα
για κρυφτείτε λίγο εδώ!
Μαμά: Βασίλη, σου ’φερα φρουτάκια,
νόστιμα, υγιεινά,
για να θρέψουν το κορμί σου
να ’ναι πάντα μια χαρά.
Βασίλης: Δεν τα θέλω τα φρουτάκια!
Φτάνει πια μωρέ μαμά!
40. Θέλω λίγη σοκολάτα
ή παστούλα καφετιά!
Μαμά: Δεν τα είπαμε Βασίλη ;
Δεν στο είπε ο γιατρός ;
Δεν στο είπε κι η κυρία
Να προσέχεις ό,τι τρως ;
Βασίλης: Μα κι εγώ είμαι παιδάκι,
(στον κόσμο) έχω ανάγκη τα γλυκά!
πως μ’ αρέσει η ζαχαρίτσα
με τη γεύση τη γλυκιά!
Μαμά: Λίγη μόνο σοκολάτα
κάπου κάπου δεν είν’ κακό,
ίσως και καμιά παστούλα
από καιρό σε καιρό.
Όμως αλίμονο καλέ μου,
άμα τα γλυκά γίνουν συνήθεια κακιά,
τα κιλάκια θα γεμίσουν
γύρω από την κοιλιά.
Έλα ξάπλωσε λιγάκι
πάνε πια να κοιμηθείς,
ύπνο απαλό να κάνεις
ό,τι θες να ονειρευτείς .
Βλέπει όνειρο ο Βασίλης
(Μπαίνουν με μουσική τα φρούτα)
Καρπούζι
Άκουσέ με, Βασιλάκη,
είμαι φρούτο δροσερό.
Άμα θες και ζαχαρίτσα
έχω μπόλικη εγώ.
Μπανάνα
Μ’ αγαπάνε τα παιδάκια
κι έχω γεύση φοβερή.
Άκουσέ με Βασιλάκη
είμαι η μοναδική.
Φράουλα
Είμαι όμορφη και φίνα
σούπερ γευστική.
41. Είμ’ εγώ, για σε, Βασίλη
η πιο απολαυστική.
Πορτοκάλι
Βασιλάκη άκουσέ με,
έχω βιταμίνη μιιιααα (παρατεταμένο)
τα παιδάκια προστατεύει
από την αδυναμία.
Μήλο
« Ένα μήλο την ημέρα
το γιατρό τον κάνει πέρα»
Βασιλάκη το ακούς ;
ή ταξίδια κάνει ο νους ;
Μπανάνα
Πάμε τώρα που ξυπνάει.
Είμασταν σαφείς.
Στο μυαλό του ας μας βάλει
και αυτός (δείχνει τον κόσμο) και ο καθείς.
(Φεύγουν με μουσική ενώ ξυπνάει ο Βασίλης)
Βασίλης: Μα τι όνειρο ωραίο!
Είδα φρούτα λιμπιστά,
ήταν όλα τους
γλυκούλια και λαχταριστά!
(Εμφανίζονται η σοκολάτα και η πάστα)
Τούλα : Τι θα γίνει επιτέλους ;
Τίτσα : Τι θα γίνει με εμάς ;
Τούλα : Θα μας φας πια επιτέλους
ή απλώς θα μας κοιτάς ;
Βασίλης: Αχ, λυπάμαι , βρε γλυκούλες,
μα χτες έφαγα γλυκό.
Λίγες μέρες ας περάσουν
και μετά θα το σκεφτώ.
(Στον κόσμο)
Έχει δίκιο η μανούλα,
η κυρία κι ο γιατρός.
Κάπου κάπου τα γλυκάκια
ίσως δεν κάνουνε κακό.
42. Πρέπει όμως τα φρουτάκια
πιο πολύ να προτιμώ,
Έχουν κι εκείνα ζαχαρίτσα
και μας κάνουν και καλό.
Βασίλης : Ελάτε τώρα όλοι (έρχονται τα φρούτα και η μαμά )
να στήσουμε χορό
και σ’ όλα τα παιδάκια
να στείλουμε το μήνυμα αυτό.
Δύο παιδάκια μπορούν να κρατούν πινακίδες με μηνύματα όπως :
«Τα φρούτα κάνουν καλό» ή
«Τα φρούτα έχουν βιταμίνες» ή
«Λιγότερα γλυκά για υγιεινή ζωή»
Αρχίζει μουσική : Μήλο μου κόκκινο ( 1΄ ) και
Λεμονάκι μυρωδάτο ( 1΄ )
Τα παιδιά χαιρετούν και φεύγουν
43. Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ι Α Κ Η Α Γ Ω Γ Η
ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΣΩΣΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Η τάξη χωρισμένη σε δυο ομάδες αποτελεί τη χορωδία. Υπάρχουν κι άλλοι τέσσερις ρόλοι
(τροχονόμος, παιδί, πράσινο φανάρι και κόκκινο φανάρι).
Χορωδία : Πολλά ψέματά είπαμε
ολέ, ολά, (2)
ας πούμε και μια αλήθεια
βατσιτσέλο, βατσιτσό.(2)
( Έξοδος του παιδιού, χορεύει «τριαράκια» στο ρυθμό)
Χορωδία : Το δρόμο όταν επέρναγά
(ή παιδί) ολέ, ολά, (2)
ποτέ μου δεν κοιτούσα
βατσιτσέλο, βατσιτσό.(2)
( Έξοδος τροχονόμου, σταματάει μπροστά στο παιδί και τεντώνει το χέρι)
Χορωδία : Ο τροχονόμος με σταμάτησέ
(ή παιδί) ολέ, ολά, (2)
και μου ’πε μια αλήθεια
βατσιτσέλο, βατσιτσό.(2)
Τροχονόμος : (Τραγουδάει, κουνάει αργά το δάκτυλο)
- Παιδί μου πάντα πρόσεχέ
ολέ, ολά, (2)
όταν περνάς το δρόμο
44. βατσιτσέλο, βατσιτσό.(2)
Τροχονόμος : (Τραγουδάει, δείχνει το κόκκινο φαναράκι, που βγαίνει και έρχεται
κοντά)
Το φαναράκι κοίταζε
ολέ, ολά (1)
Το κόκκινο ανθρωπάκι
σταματάει τα παιδιά. (2)
Τροχονόμος : (Τραγουδάει, δείχνει το πράσινο φανάρι, που έρχεται από την άλλη
πλευρά)
Το πράσινο ανθρωπάκι λέει
ολέ, ολά (2)
περάστε γρήγορα παιδάκια
βατσιτσέλο, βατσιτσό.(2)
Χορωδία : Τωρά όλοι το ξέρουμε
ολέ, ολά, (2)
πώς να κυκλοφορούμε
βατσιτσέλο, βατσιτσό.(2)
(Στη συνέχεια βγαίνει σε κάθε στίχο διαφορετικό παιδί μπροστά στην ομάδα και γίνεται
σταδιακά μια καινούργια σειρά) :
- Όταν είμαι στο δρόμο δεν ξεχνώ
- Να φροντίζω να με βλέπουν καλά οι οδηγοί
- Να κάθομαι στο πίσω κάθισμα και να φορώ πάντα ζώνη στο αυτοκίνητο
- Να βγαίνω από την πόρτα του πεζοδρομίου
- Να φοράω κράνος στο μηχανάκι
- Να κρατώ τις χειρολαβές στο λεωφορείο
- Να περνώ απέναντι με πολύ προσοχή κοιτώντας δεξιά κι αριστερά
- Να σταματώ με το κόκκινο ανθρωπάκι στις διαβάσεις
- Να περνώ με το πράσινο ανθρωπάκι στις διαβάσεις
- Να ακολουθώ πιστά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας
(Στο τέλος κλείνουν δυο παιδιά που λένε από μια στροφή)
- Με ασφάλεια στο δρόμο - Κι εσείς που μας ακούτε
θα κυκλοφορώ, καλά να το σκεφτείτε,
45. όταν με προσοχή στο δρόμο όταν βγείτε
όλ’ αυτά ακολουθώ. Πως θα κυκλοφορείτε
Α Γ Ω Γ Η Υ Γ Ε Ι Α Σ
Ενδεικτικά παιχνίδια Φυσικής Αγωγής προσαρμοσμένα στις θεματικές
ενότητες της Διατροφής και της Υγιεινής
Στο παράρτημα αυτό του βιβλίου παρουσιάζονται κάποιες ενδεικτικές δραστηριότητες
προσέγγισης των ενοτήτων της Αγωγής Υγείας, που εστιάζουν στη διατροφή, την άσκηση και την
υγιεινή. Η χρησιμοποίηση της φυσικής αγωγής με νέα ή παλιότερα παιχνίδια, κατάλληλα
προσαρμοσμένα, δείχνει να ενισχύει σημαντικά την επίτευξη των στόχων της Αγωγής Υγείας.Η γνώση
αποκτιέται ευκολότερα μέσα από το παιχνίδι. Οι περισσότερες δραστηριότητες μπορούν να γίνουν με
κατάλληλο τρόπο σε όλες τις ηλικίες των παιδιών.
1. Αγαλματάκια (κυνηγητό)
Στόχος: Η συνειδητοποίηση της σημασίας του βουρτσίσματος των δοντιών στην
καταπολέμηση της τερηδόνας.
Υλικά: Κόκκινα και άσπρα περιβραχιόνια
Ορίζονται 3-4 κυνηγοί, οι «τερηδόνες» και φορούν κόκκινα περιβραχιόνια.. Ορίζονται 3-4 παιδιά
ως «οδοντόκρεμες» και φορούν άσπρα περιβραχιόνια. Κυνηγούν οι «τερηδόνες» και αιχμαλωτίζουν
τα δοντάκια, που είναι τα υπόλοιπα παιδιά. Οι αιχμάλωτοι κάθονται ακίνητοι με ανοιχτά πόδια. Οι
«οδοντόκρεμες» ελευθερώνουν τα δοντάκια περνώντας κάτω από τα πόδια τους στη διάρκεια του
παιχνιδιού. Οι «τερηδόνες» δεν κυνηγούν τις «οδοντόκρεμες». Αν ένα δοντάκι πιαστεί και τρίτη
φορά, τότε «χαλάει» και βγαίνει σε μια γωνία του χώρου, που είναι το οδοντιατρείο.
Ξαναμπαίνουν όταν αλλάζουν οι ρόλοι. Μπορεί να γίνει κι απελευθέρωση με αλματάκι για άλλες
στάσεις αιχμαλωσίας (π.χ. θέση μανιταριού ή εδραία θέση).
2. Πιάσε τους πριν ενωθούν (κυνηγητό)
Στόχος: Να καταλάβουν τα παιδιά πως σχηματίζεται η τερηδόνα (Μικρόβια +Ζάχαρη =
Τερηδόνα) και να προστατεύουν τα δόντια τους με το βούρτσισμα
Το τμήμα χωρίζεται σε τρεις γραμμές, δηλαδή τα παιδιά είναι σε τριάδες. Η πρώτη γραμμή
είναι η ζάχαρη, η μεσαία οι οδοντόβουρτσες και η τρίτη τα μικρόβια. Στο σύνθημα του συντονιστή
ξεκινά το κυνηγητό της πρώτης τριάδας. Η ζάχαρη προσπαθεί να πιαστεί με το μικρόβιο, ενώ η
46. βούρτσα προσπαθεί να πιάσει κάποιον από τους δύο πριν ενωθούν. Μόλις τελειώσουν πηγαίνουν
τελευταίοι και ξεκινά αμέσως η επόμενη τριάδα. Μόλις το κάνουν όλοι αλλάζουν ρόλους οι γραμμές,
έτσι ώστε όλα τα παιδιά να περάσουν από οδοντόβουρτσες.
ΖΑΧΑΡΗ Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο ------------------->
ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΑ Χ Χ Χ Χ Χ Χ Χ --------------->
ΜΙΚΡΟΒΙΑ Δ Δ Δ Δ Δ Δ Δ ------------------->
Ο συντονιστής μπορεί να σχολιάζει, π.χ. «τα κατάφερε η τερηδόνα» ή «σώθηκε το δοντάκι» κλπ
3. Σαπούνι και μικρόβια (κυνηγητό)
Στόχος: Η κατανόηση του βασικού κανόνος της υγιεινής για πλύσιμο των χεριών και
καθαριότητα του σώματος.
Τα παιδιά (μικρόβια) απλώνονται σε μια ευθεία γραμμή και σε κάθε σύνθημα του συντονιστή
περνάνε στην απέναντι πλευρά του χώρου. Στη μέση της διαδρομής, 2-3 κυνηγοί (σαπούνια)
προσπαθούν να «συλλάβουν» κάποια μικρόβια, τα οποία μετά τη σύλληψη γίνονται κι αυτά
σαπούνια και κάθονται στη μέση ως κυνηγοί. Σε κάθε πέρασμα μειώνονται τα μικρόβια μέχρι που
δε θα μείνει κανένα. Στη συνέχεια το παιχνίδι επαναλαμβάνεται, ενώ τονίζεται η μεγάλη σημασία του
πλυσίματος των χεριών πριν το φαγητό ή του μπάνιου μετά από άσκηση ή παιχνίδι.
4. Η μεταφορά των θρεπτικών συστατικών (δρομικό)
Στόχος : Να αντιληφθούν οι μαθητές/τριες την αποστολή των τροφών και σε ποιες από αυτές
βρίσκονται οι εκάστοτε θρεπτικές ουσίες, που ενεργοποιούν τον οργανισμό. Ακόμη να συντονιστούν
τα παιδιά στο ομαδικό τρέξιμο.
Τα παιδιά είναι παραταγμένα σε τρεις σειρές (Πρωτεΐνες - Υδατάνθρακες - Λίπη) και μπροστά από
κάθε σειρά μπαίνει ένα ζευγάρι (με πιασμένα χέρια), που είναι η αντίστοιχη τροφή π.χ. για τις
πρωτεΐνες το Γάλα, για τους υδατάνθρακες το Ψωμί και για τα λίπη το Βούτυρο. Με το σύνθημα
έναρξης οι τροφές μεταφέρουν πιάνοντας από το χέρι μία-μία τις αντίστοιχες θρεπτικές ουσίες σε μια
απόσταση περίπου 10-12 μέτρων, πίσω από μια γραμμή ή ένα κώνο. Νικάει η ομάδα που τελειώνει
πρώτη. Ακολούθως, άλλα δύο παιδιά γίνονται τροφές μεταφοράς στην κάθε ομάδα π.χ. ψάρια,
πατάτες, λάδι αντίστοιχα, στη συνέχεια άλλα δύο παιδιά κλπ. Καλό είναι κάθε ομάδα να αποφασίζει
μόνη της την τροφή μεταφοράς πριν τον αγώνα. Ο/Η συντονιστής/τρια εκπαιδευτικός εξηγεί πως
σκοπός της διατροφής είναι, ακριβώς, η κατακράτηση των θρεπτικών ουσιών από τις διάφορες τροφές.
Π Π Π Π Π —> Γ-Π-Γ > Ι Π
ΥΥΥΥ Υ —> Ψ-Υ-Ψ > Ι Υ
Λ Λ Λ Λ Λ —> Β-Λ-Β > Ι Λ
47. 5. Οι φωλιές (μνήμης, αναζήτησης, συνεργασίας, ταχύτητας )
Στόχος: Η αναγνώριση των ομάδων των τροφίμων.
Υλικά: 7 έως 9 μεγάλα στεφάνια, ένα κουτάκι με τα χαρτάκια που
αναγράφουν ή και εικονίζουν κάποιο τρόφιμο..
Τα παιδιά τραβάνε μέσα από ένα κουτί ένα χαρτάκι που γράφει το όνομα ενός τροφίμου. Τα
τρόφιμα είναι επτά έως εννιά ομάδες, όσα και τα στεφάνια, που είναι διασκορπισμένα στην αυλή.
Οι ομάδες π.χ. για 27 παιδιά είναι: Ζυμαρικά (μακαρόνια, κριθαράκι, τραχανά), λαχανικά (μαρούλι,
κουνουπίδι, λάχανο), φρούτα (μήλο, πορτοκάλι, ροδάκινο), γλυκά (σοκολάτα, τούρτα, κέικ),
κόκκινο κρέας (μπριζόλα, σουβλάκι, μοσχαράκι), πουλερικά (κοτόπουλο, γαλοπούλα, κουνέλι),
ψάρι (σαρδέλα, γαύρος, τσιπούρα), γαλακτοκομικά (τυρί, γάλα, γιαούρτι) και όσπρια (φασόλια,
φακές, ρεβύθια). Ένα χαρτάκι από κάθε ομάδα γράφει με κόκκινα γράμματα και το όνομα της
ομάδας, π.χ. σοκολάτα – ΓΛΥΚΑ. Τα παιδιά που έχουν αυτά τα χαρτάκια είναι οι «πυρήνες». Ο
συντονιστής λέει στους πυρήνες να μπούνε τυχαία στα στεφάνια (ένας πυρήνας σε κάθε στεφάνι).
Όλα τα άλλα παιδιά πηγαίνουν πίσω από μια γραμμή τουλάχιστον 10 μέτρα μακριά από τα
στεφάνια. Οι «πυρήνες» φωνάζουν για λίγα δευτερόλεπτα την ομάδα που αντιπροσωπεύουν,
δίνοντας χρόνο στους άλλους να σκεφτούν που ανήκουν. Στο σύνθημα (σφύριγμα ή παλαμάκια)
όλα τα παιδιά τρέχουν να μπουν στο στεφάνι που αναγνωρίζουν ότι ανήκουν. Επαναλαμβάνεται το
ίδιο άλλες μια ή δυο φορές με άλλους «πυρήνες», καθώς οι μαθητές/τριες της ίδιας ομάδας
αλλάζουν τα χαρτάκια τους και μετά δίνεται άλλη ονομασία στα παιδιά (μαζεύονται τα χαρτάκια
και ξανατραβιούνται «λαχνοί»), ώστε να περάσουν από πολλές ομάδες και να κατανοήσουν καλά
το χωρισμό τους. Ο συντονιστής – μετά από μια ή δυο – δοκιμαστικές προσπάθειες, μπορεί να
αναφέρει την ομάδα που μπαίνει πρώτη κάθε φορά στο στεφάνι ή και να της δίνει πόντους. Τα
τρόφιμα μπορεί να αποτυπώνονται και με εικόνες ή σκίτσα.
6. Βρες την ομάδα σου
Στόχος: Η κατανόηση της σύστασης των τροφών.
Υλικά: Καρτελάκια με ονομασίες τροφών και ουσιών και τρία κουτιά.
Υπάρχει μια «τράπουλα» με - περίπου - 24 καρτελάκια τροφίμων (χαρτονάκια ίδιου χρώματος).
Επίσης υπάρχουν και τρεις μεγαλύτερες καρτέλες (άλλου χρώματος), που δηλώνουν με μεγάλα
γράμματα τρεις, από τις βασικότερες, κατηγορίες θρεπτικών συστατικών (Πρωτεΐνες -
Υδατάνθρακες - Λίπη). Αυτές τις καρτέλες τις παίρνουν τρία παιδιά και το τμήμα στοιχίζεται όπως
στο σχέδιο. Κάθε κουτί περιέχει οκτώ καρτελάκια με τροφές π.χ. ντομάτα, βούτυρο, φασόλια,
σπανάκι, καρύδια, κρέμα σαντιγύ, αυγό, μπανάνα, φακές, καλαμπόκι, λάδι, ρύζι, μπιφτέκι,
πληγούρι, ζάχαρη, μπρόκολο, χοιρινή μπριζόλα, ροδάκινο, χόρτα κλπ. Με το σύνθημα ξεκινά ο
πρώτος κάθε στίχου, παίρνει γρήγορα ένα καρτελάκι από το κουτί της πορείας του και φτάνοντας
απέναντι, μπαίνει πίσω από το συστατικό στο οποίο ανήκει π.χ. το αυγό πίσω από το παιδί που
κρατάει μπροστά του τη λέξη: «ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ». Τότε ξεκινάει ο δεύτερος για να κάνει το ίδιο μέχρι
που θα τελειώσουν όλα τα παιδιά. Ο/Η γυμναστής/τρια περνάει γρήγορα, δίνοντας ένα πόντο σ’
αυτούς που επέλεξαν σωστά το στίχο τους. Τα παιδιά που βρίσκονται σε λάθος γραμμή,
διορθώνουν τη θέση τους. Με το σύνθημα γυρίζουν πίσω στην αρχική τους θέση, αφήνοντας το
καρτελάκι τους στο κουτί που το πήραν. Επαναλαμβάνεται το ίδιο πολλές φορές και με
διαφορετικά παιδιά στις θέσεις Π,Υ,Λ και με αλλαγή της θέσης των κουτιών. Οι μαθητές με τα
48. λιγότερα λάθη έχουν κατανοήσει τη σύσταση των τροφών.
Α Χ Χ Χ Χ Χ Χ Χ Χ ---------> ---------> Π
Β Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο ---------> ---------> Υ
Γ Δ Δ Δ Δ Δ Δ ΔΔ ---------> ---------> Λ
7. Αν ήμουν πιο βαρύς…
Στόχος : Η συνειδητοποίηση των επιδράσεων της παχυσαρκίας.
Ανάπτυξη της αίσθησης του περιττού σωματικού βάρους.
Υλικά: Ιατρικές μπάλες ή πλαστικά μπουκάλια με νερό.
Γίνονται, κατά το δυνατόν, δυο ισοδύναμες ομάδες Α-Β και παίρνουν
θέσεις αντικριστά σύμφωνα με το σχέδιο:
Α Χ Χ Χ Χ3 Χ1 --------------------->------------------ Χ2 Χ Χ Χ Χ
Β Ο Ο Ο Ο3 Ο1 ---------------------->----------------- Ο2 Ο Ο Ο Ο
Πρώτα εκτελείται ένας απλός αγώνας αντικριστής σκυταλοδρομίας με εναλλαγή των παικτών
(Ο Χ1 φτάνει και ακουμπάει τον Χ2 , αυτός τρέχει και ακουμπάει τον Χ3 κλπ). Σημειώνεται ο χρόνος
των δυο ομάδων από κάποια παιδιά ή το/τη γυμναστή/τρια. Στη συνέχεια το ίδιο επαναλαμβάνεται,
κρατώντας τα παιδιά κάποιο βάρος 3 έως 6 κιλών, ανάλογα την ηλικία και τις δυνατότητες του
τμήματος (ιατρικές μπάλες ή 1,5λιτρα μπουκάλια με νερό). Σημειώνονται οι νέοι χρόνοι των
ομάδων και ακολουθεί σύντομη συζήτηση για το πώς ένιωσαν τα παιδιά με το λίγο παραπανίσιο
βάρος που μετέφεραν και τι επιπτώσεις φάνηκε να έχει αυτό στην κόπωση ή την επίδοση. Μπορεί
σε μια τρίτη φάση να τρέξουν οι ομάδες με διαφορετικά βάρη για να διαπιστωθεί αν αυτό αλλάζει
και το νικητή του αγώνα. Καλό θα είναι η απόσταση της διαδρομής να είναι τουλάχιστον 20-30 μ.
για να «αισθανθούν» οι μαθητές/τριες καλύτερα την επίδραση του βάρους.
8. Το παζλ των βιταμινών
Στόχος: Να γνωρίσουν οι μαθητές/τριες τις πηγές των βιταμινών και τις συνέπειες της
έλλειψής τους. Επίσης να εστιάσουν σε κάποιες τροφές που είναι πολύ πλούσιες σε βιταμίνες.
Ακόμη να αναπτύξουν υπευθυνότητες και συνεργασίες.
Προϋπόθεση: Να έχει γίνει ένα τουλάχιστον θεωρητικό μάθημα σχετικό με τις βιταμίνες δηλ.
την ονομασία, την προέλευση και τη σημασία τους. Επισημαίνεται ο ρόλος φρούτων και
λαχανικών. Η δραστηριότητα αυτή είναι καταλληλότερη για μαθητές/τριες ηλικίας 10-12 ετών.
49. Υλικά: Δύο μεγάλα στεφάνια. Έξι απλά χαρτόνια (50Χ50 εκ.). Χρωματιστές καρτέλες που
δηλώνουν το όνομα, τις πηγές και τις συνέπειες της έλλειψης των βιταμινών.
Ο/Η γυμναστής/τρια δίνει ένα νούμερο σε όλα τα παιδιά μετρώντας συνεχώς κι επαναληπτικά
από το ένα μέχρι το έξι. Έτσι το τμήμα χωρίζεται σε έξι ομάδες (συνήθως τριών ή τεσσάρων
παιδιών) και διατάσσονται στο χώρο παιδιάς κυκλικά σύμφωνα με το σχέδιο. Έτσι, για παράδειγμα,
αυτοί που έχουν το νούμερο ένα είναι στη θέση Α, το νούμερο δύο στη θέση Β κλπ. Κάθε ομάδα
παίρνει ένα χαρτόνι και ένα κίτρινο καρτελάκι Στη μέση του κύκλου τοποθετούνται τα δύο
στεφάνια. Στο ένα στεφάνι είναι ανοιχτά τα πράσινα καρτελάκια και στο άλλο τα κόκκινα
καρτελάκια. Με το σύνθημα τρέχει ένας από κάθε ομάδα κρατώντας το κίτρινο καρτελάκι της
ομάδας του και διαλέγει ένα πράσινο κι ένα κόκκινο καρτελάκι από τα κεντρικά στεφάνια, χωρίς να
παρενοχλεί και τα παιδιά των άλλων πέντε ομάδων , που κάνουν το ίδιο πράγμα. Επιστρέφοντας,
δίνει το κίτρινο καρτελάκι σε άλλο παιδί της ομάδας του και τοποθετεί το πράσινο και κόκκινο
καρτελάκι στο μεγάλο χαρτόνι σύμφωνα με τη διάταξη της κίτρινης καρτέλας. Π.χ. στην ομάδα που
έχει τη βιταμίνη Β, ακολουθείται η διάταξη των λέξεων που έχει η κίτρινη καρτέλα Β. Όταν
συμπληρωθούν όλα τα χαρτόνια, κάθε ομάδα ορίζει έναν «επιθεωρητή», που ελέγχει το χαρτόνι της
διπλανής ομάδας και διορθώνει τον αριθμό των λαθών. Αν τα παιδιά επιμένουν να υπάρξει νικήτρια
ομάδα σ’ αυτό το παιχνίδι, αυτή θα έχει τα λιγότερα λάθη και σε περίπτωση ισοβαθμίας θα είναι
αυτή που τελείωσε πρώτη.
Ζ Ε
Α
Β Γ
53. 9. Σωστό ή λάθος
Στόχος: Με το παιχνίδι αυτό επιδιώκεται η διάκριση σωστής και λάθους
διατροφικής συμπεριφοράς και κατ’ επέκταση η υιοθέτηση των ορθών
καθημερινών συμπεριφορών από τα παιδιά. Εξάσκηση της ταχύτητας και
της ορθής επιλογής υπό πίεση.
Υλικά: Καρτέλες με σωστές και λάθος συμπεριφορές. Εννιά χάρτινα
κουτιά.
Το τμήμα παρατάσσεται σε τρεις παράλληλους στίχους (π.χ. 8 παιδιά / στίχο). Κάθε στίχος έχει
μπροστά του από δύο κουτιά που γράφουν αντίστοιχα «ΣΩΣΤΟ» και «ΛΑΘΟΣ», ενώ σε απόσταση
10-15 μέτρων από κάθε ομάδα, βρίσκεται ένα τρίτο κουτί που περιέχει τις καρτέλες των
συμπεριφορών. Με το σύνθημα ξεκινούν οι πρώτοι των ομάδων, παίρνουν μια καρτέλα από το
κουτί των συμπεριφορών, επιστρέφουν γρήγορα πίσω και ρίχνουν την καρτέλα σ’ ένα από τα δύο
κουτιά της ομάδας τους, αναγνωρίζοντας τη σωστή ή λάθος προσέγγιση. Ταυτόχρονα ξεκινά ο
δεύτερος και επαναλαμβάνεται το ίδιο μέχρι να τελειώσει όλη η ομάδα ( ή κι από δύο φορές κάθε
μαθητής/τρια). Νικάει η ομάδα που θα έχει στο τέλος τις περισσότερες ορθές επιλογές σωστού-
λάθους . Σε περίπτωση ισοβαθμίας νικάει η ομάδα που τελείωσε πρώτη όλες τις καρτέλες
συμπεριφορών.
ΔΙΝΕΙ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ
Πίνω γάλα το πρωί Τρώω πάντα πρωινό
Ξαπλώνω συχνά μόλις φάω Τρώω φρούτο κάθε μέρα
Στο δεκατιανό τρώω πατατάκια ή γαριδάκια
Τρώω πάντα σαλάτα στο μεσημεριανό
ΔΙΝΕΙ ΜΑΚΡΟΖΩΪΑ
54. Πίνω χυμό κατά τη διάρκεια του γεύματος
Πλένω πάντα τα χέρια μου πριν φάω
Πολλές φορές όταν τρώω μιλάω
Πίνω κόκα-κόλα 2-3 φορές την εβδομάδα
Τις περισσότερες ημέρες την εβδομάδα δεν τρώω φρούτο
Ασκούμαι σχεδόν κάθε μέρα (σχολείο, γυμναστήριο,
σύλλογο)
Βουρτσίζω τα δόντια μου πρωί-βράδυ.
Τρώω πάνω από μια φορά την εβδομάδα σάντουιτς από τα
«γυράδικα»
Τρώω γλυκά κάθε μέρα
Μ’ αρέσει να βάζω πολύ αλάτι στο φαγητό μου
Τα Σαββατοκύριακα συνηθίζω να πηγαίνω κάποια
εκδρομή ή περίπατο
