1. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Μιχάλης Οικονομάκης
Τμήμα : Β2
Γυμνάσιο Περάματος Μυλοποτάμου
Σχ. Έτος :2016-2017
Εργασία Β΄ Τετραμήνου
Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
Αφόρμηση : Να’ σαι καλά Δάσκαλε!
2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα Αγγελιανά Μυλοποτάμου είναι ένα χωριό που
βρίσκεται σε 100 μετρά υψόμετρο και αριθμεί περίπου
800 κατοίκους. Είναι ένα χωρίο που μετρά ζωή περίπου
3500 χρόνων σύμφωνα με αρχαιολογικές ανασκαφές.
Στο χωριό υπάρχουν διάφορα ήθη και έθιμα που με
την πάροδο του χρόνου κάποια από αυτά που θα
αναφέρουμε δυστυχώς έχουν εξαφανιστεί αλλά και
κάποια άλλα έχουν εμφανιστεί και αρχίζουν σιγά-σιγά
να αντικαθιστούν τα παλιά.
3. ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΑΓΓΕΛΙΑΝΩΝ
Για τρεις εβδομάδες (τριώδιο) οι μεσήλικοι
αγγελιοδότες, άντρες και γυναίκες έφταναν με
αποκριάτικα και έβγαιναν στους δρόμους του χωριού.
Οι μασκαράδες χόρευαν, τραγουδούσαν και
καλαμπούριζαν (πειραζόντουσαν μεταξύ τους). Αυτό
το έθιμο γινόταν μέχρι την δεκαετία του ογδόντα .
Παρόμοιο έθιμο γίνεται και στην σημερινή εποχή στα
Αγγελιανά αλλά με λίγο διαφορετικό τρόπο.
4. ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΣΤΑ ΑΓΓΕΛΙΑΝΑ
Πανηγύρια γίνονται σε όλη την Κρήτη αλλά και σε
άλλες πολλές περιοχές της Ελλάδος. Στα Αγγελιανά
συνηθιζόταν να γίνονται δύο πανηγύρια μέσα στο
χρόνο. Το ένα ήταν το πανηγύρι που γινόταν μετά από
την λειτουργιά της Αγίας Τριάδος, που γιορτάζει στις 5
Ιουνίου , και το άλλο λίγες μέρες πριν το
δεκαπενταύγουστο. Τα πανηγύρια αυτά συνεχίζονται
έως και σήμερα να γίνονται αλλά στο πανηγύρι της
Αγίας Τριάδος δεν γίνεται κανονικό πανηγύρι με
κανονικό φαγητό αλλά μόνο με κάποια κεράσματα.
5. ΦΩΤΙΕΣ ΤΟΥ ΑΪ-ΓΙΑΝΝΙΟΥ
Στις 23 Ιουνίου το βράδυ στα Αγγελιανά άναβαν φωτιές
σε κάθε γειτονιά. Σκοπός ήταν κάθε γειτονιά να ανάψει
τη μεγαλύτερη φωτιά από τις άλλες. Πάνω στις φωτιές
έριχναν τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς ή το στεφάνι
του Άϊ-Γιάννη της περασμένης χρόνιας. Κρατώντας μια
πέτρα πάνω από το κεφάλι τους πηδάγανε πάνω από
την φωτιά τρεις φορές. Έλεγαν ότι αν το έκαναν αυτό
τρεις φορές θα έφευγαν οι ψύλλοι και οι κοριοί. Aυτό το
έθιμο δεν αναβιώνει πια στο χωριό μας.
6. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟ
Στην τοποθεσία Λατζιμά υπάρχει ένας απόκρημνος βράχος,
που ονομάζεται «Της γριάς ο Δέτης» . Λόγω της απότομης
κλίσης του χρησίμευσε ως καταφύγιο των Χριστιανών επί
Τουρκοκρατίας. Το όνομα του το οφείλει στο ότι κάποτε
σκοτώθηκε εκεί μια γριά.
Στο βράχο αυτό υπάρχει μια σπηλιά. Μια φορά το χρόνο
πέφτει μια αχτίδα του ήλιου και δημιουργεί αντανάκλαση. Η
παράδοση αναφέρει ότι κάποιος κυνηγός τη στιγμή που
προσπαθούσε να βρει πέρδικες, βρήκε σ' ένα βάτο το
εικόνισμα της Παναγίας της Περδικοπούλας. Προσπάθησαν
να κτίσουν στο σημείο εκείνο εκκλησία, αλλά και τις δυο
φορές που προσπάθησαν έγιναν οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι
και έτσι εγκαταλείφθηκε η ιδέα του κτισίματος της
εκκλησίας.