2. Locatie: Asiel Cattown
Met een moeilijk gezicht kijkt Mirthe in het rond. Zoveel
keuzes... Hoe kun je nou het makkelijkst een maatje voor
een kat vinden, terwijl ze er niet eens bij is? Toch kent
Mirthe de voorkeuren van haar kat wel. Nu ja, voor zo ver
dat kan dan.
3. Er is een tweeling, waarop Mirthe haar oog heeft laten
vallen. Koko en Komi. Komi kijkt haar vanuit zijn hok
nieuwsgierig aan. Toch is er iets betoverends aan Koko.
Alsof hij haar wil duidelijk maken: neem mij. Ook al weet
Mirthe dat dat niet kan, toch helpt het haar in de
beslissing.
4. Voorzichtig tilt ze Koko uit zijn hok. “Kom maar
jongen, jij mag met me mee.” fluistert ze. Koko
miauwt vrolijk een 'oke'. “Mevrouw,” zegt ze “Ik heb
mijn keuze gemaakt.” De vrouw knikt. “Komt u maar
mee, dan nemen we de papieren even door.”
5. Locatie: Hoofdhuis
“Ik heb een kater!” roept Mirthe lachend als ze thuis
uit de auto stapt. “Kom maar eens laten zien dat
beestje.” hoort ze Eline roepen. Mirthe knikt, beseft
dat Eline dat niet kan zien en roept Koko “Kom
jongen!” Alsof hij haar kan verstaan springt Koko
meteen uit de auto om achter haar aan te lopen.
6. Trots paradeert Koko de kamer in. Het miauwt vrolijk
en kijkt Eline en Leon, vanuit zijn oogjes vriendelijk
aan. “Goeie keuze.” grinnikt Leon, en hij loopt rustig
naar Koko toe om hem een aai over zijn kop te geven.
Ook Eline knikt goedkeurend. “Bruin, dus een beetje
nieuw bloed erin.”
7. 'S avonds zit Mirthe achter de computer. Ze heeft een
blog geopend voor de katten en meteen Koko erbij
gezet. Koko bekijkt goedkeurend zijn foto en komt
naast de computer zitten. Mirthe heeft een
professionele fokker ontmoet, Sarah, en die is ook
online.
8. Mirthe klikt Sarah's icoontje aan. 'Heey.' typt ze. 'Hoi'
verschijnt er al snel terug op het scherm. 'Hebben
jullie een nieuwe kat?' vraagt Sarah. 'Ja, Koko, hij is
hartstikke lief.' antwoord ze. Koko spint goedkeurend
en geeft een kopje tegen het beeldscherm. Mirthe
lacht en aait hem afwezig.
9. De computer maakt een pingelend geluidje, een
reactie van Sarah. 'Maar hij is geen ras of wel? Hij
heeft ook twee verschillende ogen.' Mirthe zucht. Dus?
Hij is tenminste lief, jij niet altijd. Even overweegt ze
het te typen, maar ze ziet er toch vanaf. 'Ja, maar wij
fokken ook alleen voor onszelf.'
10. Sarah gaat offline. Mirthe zucht en klikt
knarsetandend haar profiel aan. Geïrriteerd aait ze
Koko steeds harder. Koko miauwt verontwaardigd en
springt van tafel af, om even te gaan kijken bij Noah.
11. “Noah?” miauwt hij. Noah knikt. “Koko?” Koko miauwt
bevestigend. “Dat zijn mijn ouders, Romeo en Julia,
mijn zusje Bounty en mijn pleegzusje Ginger.” knikt
Noah. Koko kijkt de ruimte rond. “Oke...” spint hij
afwezig.
12. Stilletjes observeert Noah hem. Dit is de man die
Mirthe voor haar in gedachten had? Ze mag hem wel.
Vrolijk, spontaan, vuilnisbak, maar geen vlooienbaal.
Haar baasje kent haar smaak. Afwezig begint ze te
spinnen.
13.
14. Locatie: ergens op de campus...
Ookal heeft Suze Sascha al wel gezien, van Fran, Rik en
Quin is nog geen teken van leven. Gelukkig...
15. “Hallo? Waar ben je?”
“Met wie spreek ik?”
“Een bekende.”
Aan de andere kant van de lijn slikt er iemand.
“Waarom?”
16. “Kom naar ons toe Sascha, je bent heel dom bezig.”
“Waarom, waar?”
“De campus lounge, daarom.”
“Ik wil jullie niet meer zien.”
17. “Dat is jouw keuze, maar wel een hele domme.”
Sascha schraapt haar keel.
“Ik meen het.”
“Daar zul je voor boeten Sascha. En Suze ook.”
“Maar.....?”
18. Fran hangt op en laat haar mobiel langzaam zakken.
Domme keus. Hele domme keus.
19. Locatie: Universiteit de Keizer
In het studentenhuis gaan de dagen snel. Het eerste
examen van het jaar komt er al aan en iedereen is
vastberaden een goed cijfer te halen. Dan zijn ze al op
de helft van het jaar!
20. Maar naast dat harde studeren is er natuurlijk ook de
broodnodige lol. Vooral in het huis van Magda en
Joël!
21. Tussen Magda en Joël gaat het overigens heel goed.
Zo goed zelfs, dat Joël overweegt Magda ten huwelijk
te vragen. Als hij het doet, wil hij het speciaal doen.
Maar hoe?
22. Twijfelend zet Joël zijn pion naar voren. Zo wil hij
zichzelf wel zien. Als pion. En de koningin van de
andere kant moet hij zien te veroveren. Maar hoe? Hij
heeft geen idee. Hij heeft alles al overwogen.
Speeches, traditioneel, terloops... Hij vloekt
binnensmonds. Alweer verloren. Van zichzelf nog wel!
23. Magda komt toevallig net aanlopen. “Mag ik
meedoen?” vraagt ze. Joël knikt “Tuurlijk.” Hij haalt alle
schaakstukken weg en zet ze opnieuw netjes neer
terwijl Magda gaat zitten. “Ik ben zwart!” roept Magda.
Joël lacht “Ik moet altijd wit zijn!”
24. Neuriënd zet Magda de openingszet, waar Joël
vrolijk op in gaat. Als ze verder in het spel zijn
realiseert Joël pas dat Magda zachtjes is begonnen
met zingen. Dat is het! Hij weet hoe hij Magda ten
huwelijk kan vragen!
25. Trots zet hij zijn koning naar voren. “Schaakmat.” roept
hij. Magda gooit haar koning om. “Je hebt gelijk, maar
ik heb je laten winnen! Nog een potje?”
26. De volgende ochtend haalt Sven trots een schaal uit
de oven. Een heerlijke geur verspreid zich door de
kamer. “Croissantjes jongens!” roept hij uit. Vlug gooit
hij de croissantjes over naar een broodmand en zet die
op tafel. Suze staat ook op om borden, bestek en
beleg uit de kasten te halen. Even later zitten ze lekker
te eten.
27. “Jam met kaas? Op een croissant? Zonde!” Suze kijkt
verbaasd toe hoe Sven zijn croissant belegt. “Echt niet,
dat is hartstikke lekker!” “Oh well...” mompelt Joël terwijl hij
dik hagelslag over zijn croissant strooit.
28. Suze neemt een hap. Lachend kijkt ze de tafel rond.
“We hebben onze pyjama's wel goed bij elkaar gezocht
he?” Magda kijkt naar beneden en lacht ook “Ja,
inderdaad!”
29. “Hé, het was gewoon een mooie pyjama!” mompelt
Sven met volle mond. “Mond dicht als je eet Sven, we
hoeven niet naar binnen te kijken.” Vol afgrijzen kijkt
Magda naar Sven. Joël en Suze lachen als Sven met
een beledigd gezicht zijn mond dichtklapt. “Ik ga naar
college.”
30. Suze knikt “Ik ga even douchen.” Zo zitten Magda en
Joël even later samen aan tafel. Joël voelt dat dit het
moment is. Hij gaat het doen! Joël schraapt zijn keel
en valt naast de tafel op zijn knie. “Magda...”
31. Zachtjes begint hij te zingen:
“You with the sad eyes
don't be discouraged
oh I realize
it's hard to take courage
in a world full of people
you can lose sight of it all
and the darkness inside you
can make you feel so small ”
32. “But I see your true colors
shining through
I see your true colors
and that's why I love you
so don't be afraid to let them show
your true colors
true colors are beautiful
like a rainbow”
33. “Show me a smile then
don't be unhappy, can't remember
when I last saw you laughing
if this world makes you crazy
and you've taken all you can bear
you call me up
because you know I'll be there ”
34. “And I'll see your true colors
shining through
I see your true colors
and that's why I love you
so don't be afraid to let them show
your true colors
true colors are beautiful
like a rainbow ”
35. Hij haalt een zwart juweliers doosje uit zijn broekzak.
“Magda, wil je met me trouwen?” vraagt hij. Magda
kijkt vol ongeloof naar de ring die in zijn witte
kussens prachtig schittert.
36. Voorzichtig schuift ze de ring om haar vinger.
“Natuurlijk Joël!” gilt ze. “Of eh, ja ik wil.” haar gezicht
straalt en vrolijk springt ze in Joëls armen.
37. “Maar Magda, ik moet je wel iets vertellen.” fluistert
Joël. “Mijn oma,” “Is begonnen aan een challenge met
katten, en daarom wil je me vragen of ik met jou mee
naar 'het hoofdhuis' wil trekken om kinderen te krijgen
en katten te fokken.” maakt Magda zijn zin af.
Verbaasd kijkt Joël Magda aan. “Hoe...?”
38. “Ik ken jouw ouders goed, en bovendien, Suze vertelde
het me.” lacht Magda. Joël draait met zijn ogen “Wat
wij allemaal wel niet aan Suze te danken hebben....
Maar, doe je het?” Magda kust hem. “Natuurlijk!
Anders had ik net toch wel nee gezegd?”
39. De weken vliegen en het examen komt angstvallig
dichtbij. Iedereen in het huis loopt rond met boeken en
schriften om alles er nog snel in te krijgen. Suze typt
nog snel een paper. Over drie dagen al. Nog maar drie
dagen en dan is het tijd voor het eerste examen. Dan
zitten ze al op de helft van het jaar!
40. Ze staart een tijdje in de verte. Eigenlijk gaat het de
laatste tijd best wel goed. Sascha, Fran, Rik en Quin
heeft ze niet meer gezien, en dat is maar goed ook.
Ze heeft nu wel iets anders aan haar hoofd. Zoals
Sven. En papers. En Sven. Suze lacht. Oke,
misschien is ze wel een beetje verliefd...
41. Even later zit ze met Magda in de woonkamer.
“Wanneer ga je het eens toegeven Suze?” Suze kijkt
geschrokken op. “Wie, wat, waar?” Magda lacht. “Dat
je Sven leuk vind.” Suze kijkt haar quasi-
verontwaardigd aan. “Vind ik niet!”
42. “Toe Suze, je moet wel blind zijn om het niet te zien.”
Suze glimlacht. “Ben ik dan zo slecht in dingen
verbergen?” Magda lacht. “Blijkbaar.” “En Sven? Jij ziet
dat soort dingen kennelijk.” Magda grinnikt weer. “Toe
Suze, liefde maakt blind, maar zo blind?”
43. Lachend geeft Suze Magda een speelse duw. “Zo erg
kan het toch niet zijn.” “Nouuu....” Magda begint Suze
zachtjes te kietelen en even later rollen ze midden in
een kietelgevecht van de bank af. Plots stopt Magda.
Een beetje boos kijkt ze uit het raam. “Weet jij wie dat
is? Ze staat hier al bijna de hele morgen.”
44. Suze word bleek. “W-wie bedoel je?” Magda lijkt het
niet op te merken. “Gewoon, dat meisje met die zwarte
paardenstaart” Suze gaat met haar ogen over de groep
studenten die langslopen.
45. Als de groep is doorgelopen ziet ze haar. Fran. Ze
staat voor het tuinhek en ziet dat Suze naar haar kijkt.
Ze grijnst en wenkt haar. Suze balt haar vuisten.
Woedend is ze, bang, maar vooral woedend. Ze staat
op en stampt de deur uit. “Wat ga je doen?” vraagt
Magda. “Er naar toe.”
46. “Wat wil je van me?” roept Suze. “Nou, nou, wat een
warm welkom...” antwoord Fran. Op haar emotieloze
gezicht speelt een grijns om haar lippen. Haar kalmte
irriteert Suze.
47. “Je ruïneert mijn leven!” gilt ze. “Altijd bang, altijd
achterom kijken! Ik kan nooit eerlijk zijn!” Fran
antwoord niet en blijft Suze met een strak gezicht
aankijken. “Laat mij en mijn familie met rust! Donder
op!” Fran's uitdrukking verandert zo plotseling dat Suze
er van schrikt. Woedend staart Fran Suze aan.
48. Pets! Een klap in haar gezicht. Geschrokken kijkt Suze
Fran aan. “Je gaat te ver meid, veel te ver.” sist Fran.
“Stuur nooit Fran weg, ik bepaal zelf wel wat ik doe.”
haar stem klinkt erg koel. Fran draait zich met een boze
beweging om en slaagt erin Suze tegelijkertijd over haar
hand te krabben. Woedend stampt Fran de straat uit.
49. Suze rent naar binnen en begint geschrokken te huilen.
Tranen lopen over haar wangen en haar schouders
schokken wild. Niet weer. Het gaat weer mis. Examen.
Overmorgen. Schiet er door haar heen. “Suze ben je
daar?” klinkt er vanuit de andere kant van het huis. “Ik
ben er.” antwoord Suze.
50. Suze haalt een schrift uit de kast en loopt er mee naar
de keuken. Voorzichtig begint ze aan de sommen,
maar ze kan haar aandacht er niet bijhouden. Haar
pen trilt boven het papier. Met een zucht slaat ze haar
schrift dicht.
51. Ze laat haar hoofd op de tafel zakken en begint weer
zachtjes te huilen.
52. Plots voelt ze een hand op haar schouder. Hij voelt
koud aan. “Suze?” vraagt een warme stem. Suze
herkent hem meteen. Sven. Ze schraapt haar keel,
veegt haar tranen een beetje weg en gaat vlug staan.
53. “Wat is er Suze?” vraagt Sven. Suze schud haar
hoofd. “K-kan ni-et.” snikt ze. Sven omhelst haar. “Ik
ben z-zo bang Sven, z-zo stom.” “Stil maar Suus.” sust
Sven haar. Zachtjes gaat hij met zijn hand over haar
rug.
54. Als Suze een beetje uitgehuild is blijft Sven nog even staan. “En
trouwens, je bent helemaal niet stom. Je bent een hele leuke
meid!” Suze haalt luidruchtig haar neus op en glimlacht. “Zo
charmant ben ik nu ook weer niet.” mompelt ze met een benepen
stem. Een traan loopt over haar wang. Sven veegt haar
voorzichtig weg. “Meisje niet huilen.” fluistert hij met een
kinderstemmetje.
55. Voorzichtig pakt hij haar handen. Suze glimlacht en
een laatste traan valt naar beneden door de beweging
in haar wang. “Meisje weer blij?” vraagt Sven. “Meisje
weer blij.” bevestigd Suze.
