2. WAT ER VOORAF GING…
• Katinka
Ze verbleef een hele tijd in LoeLoe’s Lounge.
Ze werkte hard om haar vierde jaar af te sluiten en dat was haar bij deze gelukt: ze was afgestudeerd en kon
terug naar Long Beach gaan.
Ze organiseerde een klein afstudeerfeestje voor ze naar huis zou vertrekken.
• Grietje
Ze had haar miskraam (bijna) verwerkt en was weer de oude.
Ze was ontslagen op haar werk.
Ze zag alles niet meer zitten en stierf door de honger.
• Hoofdhuis
Katinka trok in het hoofdhuis in en had al snel werk gevonden in haar droomcarrière horeca, daar leerde ze
Rick kennen.
Florence groeide op naar oudere.
De liefde tussen Yana en Florence zat er nog zeker in.
Katinka maakte promotie.
Yana groeide op naar oudere en organiseerde een verjaardagsfeest. Het verjaardagsfeest was allesbehalve
gezellig door de geesten die er rondhingen.
• Yoran & Jaqueline
Niets speciaals.
3. Het studentensfeertje bij de laatste studenten van familie Cameron zat
er al goed in.
Carey, Pearce & Frauke
4. Nadat Frauke haar paper eindelijk had afgewerkt, liep ze door heel het
huis. Alles was kleurrijk ingericht en daar hield Frauke wel van. Ze wist
dat er een vrijetijdskamer was en dat je daar door een geheime ingang
kon geraken. Maar hoe?
Teleurgesteld pakte Frauke een boek…
5. Maar ineens draaide die boekenkast. Nu had Frauke de vrijetijdskamer
gevonden, ze moest gewoon één of ander boek pakken en dat
boekenkastding draaide zodat je de kamer binnen kon.
“Haha, geweldig!” dacht ze, “ze zeggen dat hier ook een sauna is.”
6. Het was een klein maar een gezellig kamertje waar je kon schilderen,
aan je conditie werken, schaken, muziek maken enzovoort. Nu wist
Frauke waar de sauna was, gewoon achter dat houten deurtje.
“Daar ga ik schoon gebruik van maken.”
7. Frauke kleedde zich uit en droeg alleen een handdoek rond haar lijf.
Even later zat ze te zwoegen in de sauna.
“Het studentenleven is zalig!” dacht ze tevreden.
8. Toen Pearce ook klaar was met zijn paper, zocht hij Frauke. In haar
kamer, in de badkamer of in de eetkamer, nergens was er een Frauke te
bespeuren.
“Misschien is ze de studentenbuurt aan het verkennen.” dacht Pearce.
9. Ook in de woonkamer was Frauke er niet.
“En dan zeggen ze dat er een vrijetijdskamer is.” dacht Pearce aldoor,
“en ik heb het heel huis afgezocht. Geen.”
10. Teleurgesteld pakte Pearce een boek en ineens kreeg hij hetzelfde voor
als Frauke. De boekenkast leidde naar de kamer waar Pearce wou zijn.
“Ah,
11. hier is het dus!” Pearce was zeer verrast en hoe! De architect die Frauke
had aangesteld, had zijn werk heel goed gedaan, vond hij tenminste.
12. Zo had Pearce ook de sauna gevonden. Hij wou dat graag gaan
gebruiken tot er iemand verscheen. Het was Frauke. “Ah, hier ben je
dus!”
Frauke grinnikte. “Het was even zoeken, hè!”
13. “Zeg dat wel. Ik was al zo ongerust en Carey is al vertrokken naar zijn
college en-”
Frauke liet Pearce stoppen met praten. “Ik weet het. We blijven hier om
hem te pesten. Wedden dat hij zich ongerust gaat maken.”
14. Pearce lachte. “Alsof dat gaat lukken. Carey is zeer zelfstandig, die trekt
helemaal niets van ons aan.”
Maar Frauke geloofde hem niet. “Ah nee? Dat zullen we zien!”
15. Maar ineens Frauke en Pearce helemaal zich geïnstalleerd hadden,
realiseerde hij dat hij binnen een uur op zijn college moest zijn…
“Sorry, ik moet gaan. Je redt je wel zeker?” Hij vertrok zonder dat ze een
woord kon zeggen.
16. Pearce lette op of Carey hem niet zag buitenkomen via de boekenkast.
Blijkbaar niet en aan de voordeur was Carey ook niet.
“Zo, nu kan hij de kamer pas echt zoeken.”
17. Wanneer Carey later thuis kwam dan normaal, merkte hij dat ‘niemand’
thuis was. Hij wist dat Pearce nu op zijn college moest zijn maar volgens
hem moest Frauke nu thuis zijn. Juist ja, waar was ze?
“Frauke?” riep Carey door heel het huis.
18. Na door heel huis naar Frauke te lopen – hij sloeg de vrijetijdskamer
over maar hij wist niet eens waar dat was! – bezocht Carey als laatste de
slaapkamer van Frauke. Daar was ze ook niet!
“Oké, maak dat nu mee. Weggaan zonder een kattenbelletje en rekening
met mij te houden.” gromde hij lastig, “maar wacht tot Pearce dat weet.”
19. “Ik ga nu best een gezellige roman lezen in de woonkamer.” Carey ging
naar de woonkamer en pakte een boek. Maar…
20. Ook voor Carey ging de boekenkast open. “Wauw, hoe geniaal!” riep hij
enthousiast uit en liep de ‘geheime’ kamer in.
21. Daar vond Carey de persoon die hij moest hebben: Frauke.
“Ah, hier zit jij te zwoegen!” riep hij verrast uit, “om mij te pesten of weet
je niet hoe je hier uit moet raken?”
22. Ineens begon Frauke uitbundig te lachen.
“Je had je gezicht moeten zien. Geef toe dat ik je goed genepen heb!”
Carey mopperde geërgerd. “Ja, je hebt me goed genepen. Ik was al
doodongerust.”
“Normaal was Pearce hier ook maar ja, hij had college.”
23. “Zo’n straffe toeren zoals met die boekenkast wil ik hier niet meer!”
volgde Carey tijdens het avondeten. De rest bleven nog steeds lachen
maar daar vond hij niets grappigs aan.
“Dat was maar een grap, hè broeder!” grinnikte Pearce, “toch Frauke?”
Frauke knikte. “Carey kan niet tegen een grap.”
24. “Jongen, dat is wel!” Carey stak zijn tong uit.
“Ja, ik moet dat geloven zeker?” grinnikte Frauke, “dat heb ik deze
middag gemerkt. Je bent er in getrapt.”
25. Pearce amuseerde hoe die twee samen kibbelden. Of ja, amuseren was
een groot woord.
“Zeg, stop hier eens mee! We zijn studenten, geen kleuters!” kwam hij
dus tussenbeide.
26. Carey begon er tegen in te gaan. “Maar Frauke is begonnen met-”
“Het komt van twee kanten. Niet alleen zij maar jij ook.” onderbrak
Pearce zijn broer, “maar we studeren hier sinds vandaag. Het was net zo
gezellig. Laat het ook gezellig blijven, oké?”
Carey en Frauke zeiden al niets meer en aten verder.
27. De volgende ochtend tijdens het ontbijt was het aan tafel nogal stil. Er
werd geen woord uitgewisseld, alleen maar gegeten en verder… niets.
28. Frauke besloot om na het ontbijt direct naar haar slaapkamer te gaan
om zich om te kleden.
“Waar ga je nu naartoe?” riep Carey achter haar.
“Me omkleden.” was het antwoord en Frauke verdween even later.
29. “Vrouwen.” bromde Carey wanneer hij de afwas deed. Pearce deed de
rest van het ontbijt in de koelkast, zo bespaarde je afwas en had je zelfs
eten voor morgenochtend, “ik zal ze nooit begrijpen.”
Terwijl Carey zat te brommen, gniffelde Pearce achter zijn rug.
30. Terwijl Frauke zat te onderzoeken, installeerde Carey zich naast haar op
de sofa en zette de televisie op zijn allerluidst.
“Heb je niets anders te doen?” bromde Frauke die naast hem zat.
“Ik heb pas deze middag college.” beweerde Carey.
31. “Kleed je je dan maar aan.” zei Frauke als ze haar neef in zijn pyjama zag.
“Ik ben geen vrouw, ik doe geen halfuur over om mijn kleren aan te
doen.” bitste Carey toe en bleef verder televisie kijken.
32. Frauke had er genoeg van, pakte de afstandsbediening en zapte de
televisie uit. Tot de grote ergernis van Carey.
“Frauke, wat doe je nu?” riep hij woedend uit.
“Als je de televisie niet stiller kan zetten.” zei ze, “dan moet het maar zo.”
33. “Hmpf…” zuchtte Carey en stond op, “ik moet me toch gaan klaarmaken.”
Tevreden pakte Frauke haar boek terug en begon weer te onderzoeken.
“Dat is goed. Dan heb ik geen last meer.” dacht ze.
34. Deze namiddag gingen Carey en Frauke op dit moment naar hun
colleges. Pearce leerde een cheerleader Sabine den Oude kennen en het
bleek goed te klikken tussen die twee.
35. Veel te goed zelfs. Pearce probeerde zijn ‘versiertrucjes’ naar boven te
halen en dat werkte perfect ook.
36. Frauke zag alles gebeuren tussen haar neef Pearce en die cheerleader
Sabine. Dat soort volkje – cheerleaders, het waren nogal populaire
meisjes op de campus en dat had je ook op het middelbaar – kon Frauke
niet uitstaan. Misschien was Sabine totaal anders dan je dacht.
Frauke vergat al die zorgen en speelde piano.
37. Even later vertrok Pearce weer naar zijn college en op hetzelfde
moment kwam Carey terug thuis. In de woonkamer zag hij dat Frauke
gezellig naar televisie keek.
“Wow, ik mag niet en jij wel?” spotte hij.
“Ik studeer niet dus…” Ze wees naar een vrije plek naast haar op de
zetel, “wil je?”
38. “Nee, dank je. Op dit moment staat er niets interessants op televisie.”
wees Carey vriendelijk het aanbod af.
“Oh, nu opeens niet meer.”
Carey haalde zijn schouders op. “Wat wil je eten?” vroeg hij.
“Spaghetti is oké.” was het antwoord.
39. Deze avond tijdens het eten was alles weer koek en ei, er werd weer
gezellig gebabbeld en niet geruzied.
40.
41. Katinka nodigde haar collega en vriend Rick uit. Ze voelde de laatste tijd
goed bij hem, misschien iets te goed. Voor de deur praatten ze gezellig
met elkaar.
Maar ineens… pakte Rick haar handen vast.
Hoofdhuis
42. “Katinka, dit gaat jou een schok geven. Denk ik toch.” begon Rick, “maar
ik hoop van niet.”
Katinka was meteen nieuwsgierig wat Rick in petto had. “Scheelt er
iets?”
“Dat kun je zeggen, ja.” zei hij, “je bent echt een leuke en een mooie
vrouw met wie ik goed overeen kom op het werk en…”
43. Ineens pakte Rick haar vast en begon haar passioneel te zoenen.
Katinka was serieus verschoten maar toch, die kus gaf haar een goed
gevoel: vlinders in haar buik en warmte.
44. Ineens hielden ze allebei niet meer uit, lieten elkaar los en ademden
allebei heel diep in en uit.
“Wauw…” zuchtte Rick diep.
“I-ik denk…” fluisterde Katinka, “ik denk dat ik weet wat dit wil zeggen.”
45. “Ik hoop dat het duidelijk voor jou is.” Rick lachte ongemakkelijk.
“Natuurlijk.” Katinka legde haar handen op zijn schouders, “ik reageer
positief. Misschien is het beter dat we samen iets gaan eten of zo. Om
alles bij te praten. Vanavond.”
46. “Ik wil dolgraag met jou gaan eten. Maar…” Ineens stopte Rick midden in
zijn zin.
Katinka voelde het al. Het kon niet. Of Rick wou vast niet. Ze begon
teleurgesteld te worden… “Maar wat?”
“Je bent iets vergeten. Vanavond moeten we gaan werken.”
47. Uiteindelijk gleden de handen van Katinka van zijn lijf. “Oh ja, dat is
waar. Spijtig.”
“Of iets anders dat we nu kunnen doen?”
Katinka dacht goed na tot… “Oh ja! Een stevig ontbijt in de stad. Nu. Wat
denk je?”
48. Dat vond Rick blijkbaar een goed idee en wist zelf naar welk restaurant
wou gaan. Naar de ‘Rooie Jakkers Jaren ‘50 Eetcafé’. Oké, dat was dus
geen restaurant maar toch, zolang Rick en Katinka konden ontbijten!
49. Samen namen ze een tafeltje vlak bij de ingang. Van de gastvrouw
kregen ze een menukaart om een keuze te kiezen.
“Wil je een omelet?” vroeg Katinka aan Rick, “of een pannenkoek?”
“Een omelet lijkt me oké.” was het antwoord.
50. Ze konden niet lang nadenken over hun keuze of de serveerster stond al
meteen aan hun tafel.
“Goedemorgen. Hebben jullie al een keuze gemaakt?” vroeg ze.
Rick legde zijn hand op die van Katinka. “Voor mij een omelet en voor
die prachtige dame een…”
Katinka bloosde. “Voor mij ook, alsjeblieft.”
51. In minder dan tien minuten hadden Rick en Katinka hun bestelling al en
konden ze toosten.
“Op dat we elkaar nog lang mogen.” zei Rick. Ze knikte.
52. Ondertussen in het hoofdhuis zat Yana de hele tijd schilderijen te maken
en te verkopen. Tja, wat moest ze anders doen op haar oude dagen?
55. De volgende dag vroeg Katinka aan Rick of hij met haar wou
samenwonen. Hij stemde toe en nam ook zijn kapitaal mee. Dat was heel
wat.
56. Yana hoorde het nieuws dat Rick in het hoofdhuis kwam wonen en wou
onmiddellijk haar toekomstige schoonzoon leren kennen. Zo te zien
klikte het wel tussen die twee.
57. Katinka liet haar vriend haar slaapkamer zien. Rick wou het bed al
meteen testen waarbij ze meestemde.
“Ik vind het zo heerlijk met jou.” meende Katinka.
58. “Ik ook met jou.” vond Rick, “ik heb nooit een prachtige vrouw als jij
ontmoet.”
“En ik een charmeur.” giechelde Katinka, “ik hou van je.”
59. “Ik ook van je.”
De twee gingen maar steeds verder en verder. Katinka betwijfelde of het
te snel ging. Maar toch, ze voelde zo goed bij Rick. Helemaal anders
dan… Oh nee, begin niet weer. Katinka was bij Rick en dat was het
voornaamste.
60. Deze avond was het moment voor Maxime, hij kon namelijk opgroeien
als tiener. In plaats van een kleine jongeman stond er nu een stoere
jongen.
61. Maxime kreeg voor zijn verjaardag een iPhone en sindsdien belde hij de
hele tijd met een vriendin. Sinds deze avond zelfs. Yana en Katinka
waren stiekem nieuwsgierig, zou Maxime een vriendinnetje hebben?
“Daar ging het hard aan toe.” zei Katinka en wees naar de bellende
Maxime.
62. Yana negeerde het, ze wou er niet mee moeien. “Ach, laat hem toch.
Daarbij, weet Rick over onze uitdaging? Stel je voor dat hij net als-”
“In orde.” onderbrak Katinka haar moeder meteen, “ik heb het hem
verteld tijdens ons ontbijt gisteren en hij heeft er geen problemen mee.”
64. En wat nog leuk was om te horen… Katinka was al zo’n dagen misselijk
en toen ze televisie keek, merkte ze iets aan haar buik. Dit kon absoluut
niet waar is…
“Zwanger, ik ben zwanger!” spookte het door haar hoofd.
69. Jaqueline was zeer aangedaan door haar man zijn dood. Sterker, ze was
zo radeloos en voelde veel verdriet in haar. Uit pure verveling had
Jaqueline een servo verder afgemaakt waar Yoran al lang bezig mee was.
Het was een vrouwelijke servo en ze heette Ludmilla.
“Gaat het, mevrouw? Je ziet er niet goed uit.” was het eerste dat de servo
zei.
70. “Noem me maar Jaqueline. Vanbinnen voel ik me ook niet zo best hoor.”
Jaqueline wenkte een blik op de koeplant die Yoran zogezegd had
‘vermoord’.
“Hoezo? Wat is er gebeurd? Wat is aan die koeplant?” bleef Ludmilla
vragen stellen.
“Dat stom ding,
71. dat stom ding heeft mijn echtgenoot Yoran gelokt met een taart en
daarna hem opgegeten. Yoran…” Jaqueline stopte in haar zin en
probeerde te vechten tegen haar tranen in opkomst.
“Oh, ik…” Ludmilla durfde niets te zeggen uit schrik, “veel sterke,
Jaqueline.”
72. “Ik ga dat stom ding in elk geval verkopen of wegdoen. Straks eet hij me
ook op.” besloot Jaqueline.
Ludmilla knikte. “Dat is misschien het beste.”
74. Aan de deur vond Ludmilla de schoonzus van Jaqueline, Yana.
“Euh, u bent?” Yana voelde zich ongemakkelijk bij de levende robot.
“Ludmilla. Yoran heeft me grotendeels ontwikkeld maar Jaqueline heeft
het werk afgemaakt.” stelde ze zich voor, “en u bent?”
“Yana, de zus van Yoran.
75. Is Yoran of Jaqueline thuis?” vroeg Yana.
Ineens kreeg Ludmilla het ongemakkelijk. Hoe moest ze dit vertellen
over Yoran? “Euh, Jaqueline is op haar werk en Yoran… Oh, het spijt me
dat ik dit moet vertellen maar ik kan niet anders.”
Yana haar ogen werden groot. “Oei, wat is er gebeurd?”
76. “Nou euh… Yoran heeft een koeplant gekregen als carrièrebeloning.
Deze ochtend heeft de koeplant hem gelokt met een taart en vervolgens
heeft de koeplant Yoran zelf opgegeten en dus Yoran is op slag dood. Het
spijt me echt.”
Dit nieuws kwam als een donderslag voor Yana…
77. WORDT VERVOLGD!
Yoow!
Af en toe discussies in het studentenhuis Cameron maar daarna komt het
altijd goed! Je kent de jongens toch – volgens de meisjes – of de meisjes –
volgens de jongens –
En al meteen naar het tweede jaar! Knap zo!
Katinka heeft alweer zwaar te pakken in de liefde! Bye Roel – oh nee, hij is
al een tijdje weg – and welcome Rick, love is in the air! EN OEH, ZWANGER!
Er komt een vierde stamhouder – als het een meisje is tenminste, anders is
het (nog) niks… – YEEEEEEEEEAH!
Maar even later komt het slecht nieuws dat Yoran werd opgegeten door een
koeplant en dus stierf… Het was mijn schuld. Die koeplant had een taart bij
zich en ik dacht: “Ik laat Yoran die taart pakken.” maar helaas was het slecht
afgelopen dus kortom: Yoran is niet met opzet dood. De dood van Grietje is
een totaal andere koek: ik had het wel met opzet gedaan omdat ik haar niet
meer boeiend vond.
Dat was het weer voor vandaag en ik zie je graag binnenkort terug! :D
