2. Jessica en Jade zijn zussen,
die hebben een hele goede band met elkaar,
ze delen alles met elkaar.
Kortom: zoals echte vriendinnen.
Er is toch één ding die ze samen niet kunnen delen:
Jade haar vriendje Nathan Loix.
Het lijkt liefde op het eerste gezicht tussen Jessica en Nathan,
één probleem: hij is al bezet en dat door haar bloedeigen zus.
Doet Jessica alles eraan om hem uit haar hoofd te krijgen?

4. Maandagochtend, om zeven uur, zoals gewoonlijk: opstaan
zonder dat ‘de man van mijn dromen’ naast mij in bed ligt.
Wist ik veel wie dat was, de krantenjongen of de postbode.
Óf de bakker of de manager van H&M. De ware was ik nog
steeds niet tegengekomen, hopelijk zou dat niet meer lang
duren en mogelijk zijn. Enfin, ik was nu wakker in de realiteit.
De realiteit van nu.

5. Elke keer als ik wakker werd, nam ik een ontspannend
bubbelbad. Nadenken over het dagelijks leven: werk,
contacten, hobby’s en alle dingen die je zou kunnen
opnoemen. Een bubbelbad gaf je niet alleen de kans om
over alles na te denken, het gaf je ook een ontspannend
gevoel.

6. Vervolgens kleedde ik me aan en zag dan mezelf in de
spiegel, met een tandenborstel in mijn hand en hele hoop
rest tandpasta op mijn mond. Na het poetsen van mijn
tanden, was ik klaar om stralend – op mijn tanden en
uiteraard op mijn gezicht – door de dag te gaan.

7. Als ontbijt beloonde ik mezelf altijd, maar echt altijd, met
pannenkoeken. Dat was altijd mijn lievelingsontbijt
geweest, ook toen ik een kleine meid was. Als moeder op
een dag pannenkoeken bakte, kon mijn dag al hoedanook
niet meer kapot.

8. Regelmatig kwam mijn zus Jade op bezoek. Jade was niet
een ‘gewone’ zus zoals de andere, ze was een zeer
bijzondere vrouw. Of ja, voor mij dan toch… “Zo Jade, fijn
dat je weer van je laat horen!” Ik glimlachte fijn naar Jade,
die in de deuropening van de voordeur stond.

9. “Ik moet altijd naar jou komen.” meende Jade, “naar mij
kwam je nooit.” Ik lachte dit absoluut weg. Met Kerstmis, op
de eerste kerstdag kwam ik samen met mijn ouders altijd bij
Jade thuis. Op de tweede kerstdag kwamen ze dan bij mij
thuis. Wat liep ze te lullen met ‘naar mij kwam je nooit’?
“Kom op. En met Kerstmis dan?” corrigeerde ik haar
verbaasd. Jade schudde haar hoofd lachend. “Dat is het
enige.”

10. “Kom op, Jessica. Ik ben niet hier om ruzie te maken over
bezoekjes.” maakte Jade me uiteindelijk ‘wakker’ en drong
snel naar binnen, zonder boe of ba van mij. “Ach, je hebt
gelijk.” mompelde ik. Even later was de koffie al gezet en in
de woonkamer werd ervan gesmuld. “Zeg, ik heb goed
nieuws.” doodde Jade de stilte, zoals altijd. Wie praatte hier
het meest? Je kon het al raden, “ik heb een nieuwe vriend.”

11. ‘Ik heb een nieuwe vriend’. Dat zinnetje realiseerde tot me.
De enige van ons die altijd gelukkig mocht prijzen – in liefde
dan toch –, was Jade. Waarschijnlijk had ze de ware al
gevonden, ik de mijne nog niet en het kon heel lang duren.
“Oh, leuk.” mompelde ik afwezig, “maar hoe speel je dat
altijd klaar?” “Och gewoon, sommige mannen kunnen je
charmes niet weerstaan en dan…” Jade glimlachte heel
breed.

12. “En daarbij, het is iemand van mijn werk, een collega. Niet
eerste de beste man, die ik in het park of in de supermarkt
ben tegen gekomen.” voegde Jade er nog snel aan toe en
dronk een slokje van de koffie. Natuurlijk niet, stel je voor.
Iemand tegenkomen, eerst beter leren kennen en dan
sprongen de vonken over; dat ging nog. Maar iemand
tegenkomen en direct mee een relatie hebben, dat was
maar heel bizar.

13. “Oh, leuk.” glimlachte ik, “misschien moet je je vriend
meebrengen.” Jade knikte zelfzeker. “Dat ben ik ook van
plan. Jammer genoeg is hij nu naar een vergadering, maar
voor de volgende keer maakt hij zeker en vast vrij.” zei ze.
Even later merkte ze dat er iets pluis was… iedereen mocht
zich gelukkig prijzen met een vriend of vriendin. Ik
daarentegen was helemaal eenzaam. Ik wou zeggen: een
leven als vrijgezel was ook niet echt mis, toch miste ik
iemand in mijn leven, “je moet meer uit je deur komen en
wie weet, leer je toch iemand kennen.”

14. “Er vallen veel dingen te doen, in Rivierbloesemheuvel.
Verken de buurt en wie weet, kom je toch de ideale man
voor jou tegen.” meende Jade. Verlegen probeerde ik haar
aan te kijken, maar ergens was dat geen slecht idee. Daar
was ik nooit goed in geweest, met iemand van een ander
geslacht ‘praten’. Als Jade wou, draaide ze iedere man rond
haar vinger. Ik daarentegen, kon en durfde dat niet. “Ach
ja.” zuchtte ik uiteindelijk en keek haar rechtstreeks aan,
“misschien heb je gelijk.”

15. “Zeker doen!” porde Jade me erop aan, “maar nu ga ik. Ik
moet nog naar de supermarkt.” Daarna maakte we dat we
afscheid – hopelijk voor eventjes – van elkaar namen en
hopelijk raakte Jade veilig weg.

16. Een tijdje later hoorde ik de deur opengaan. In de
deuropening stond Emilie, mijn beste vriendin. Voor ik het
zou vergeten: ja, ze woonde hier ook. Of ja, het leek alsof ze
hier niet woonde omdat ze iedere nacht wegging en pas in
de ochtend terug thuis kwam.

17. “Mijn lieve, lieve Jessica.” klonk ze poeslief. Spottend lachte
ik. “Lief? Maak dat kat wijs.” zuchtte ik. Achter mij hoorde ik
Emilie boos zuchten. “Ga je weer beginnen over je ware? Ik
heb je al eens gezegd dat je van het leven moet genieten.”
herhaalde ze.

18. Emilie pakte haar doosje sigaretten uit haar handtas, stak er
één op en vervolgens inhaleerde ze van de sigaret. Dan
sprong ze naast mij op de bank. “Van het leven genieten?”
herhaalde ik haar zinnetje, “en voor jou is van het leven
genieten: roken en met mannen flirten.” Emilie grijnsde.
“Zoiets, ja.”

19. “Komaan, Emilie.” porde ik haar, terwijl ze ‘genoot’ van
haar sigaret, “neem je het leven nooit serieus? Ik bedoel:
iemand zoeken en daarmee iets serieus beginnen. En oh
ja, stoppen met roken.” Emilie stak gemeen haar tong uit.
“Bemoei met je eigen leven.” was haar antwoord en trok
nog eens aan haar sigaret. Kwaad keek ik haar aan. “Dan
moet je ook niet zeuren als ik over ‘mijn ware’ wil
beginnen.” bitste ik.

20. “Ik zeur niet. Dat is gewoon een afgezaagd onderwerp de
laatste tijd.” corrigeerde Emilie me. Oké, en dan mij
verbeteren? Ik liet haar niet wonen om mij te laten beledigen
of anders kon ze haar koffers terug pakken naar de
stadsbuurt, “doe dan er iets aan als je er niet tegen kunt!”
“Ik ben ermee bezig.” snauwde ik haar toe. Stampend liep ik
op de trap naar boven.

22. ~ Jade ~
In Meanderweg, iets buiten het centrum van
Rivierbloesemheuvel, waren de vonken al lang gesprongen.
Ja, tussen mijn vriend Nathan en mij. Het was al liefde op het
eerste gezicht tussen ons.

23. “Zeg Nathan.” merkte ik iets ineens op, “ik heb een
visschotel klaargemaakt. Wil je ook een bordje, nu je hier
bent?” Daar leek Nathan mee akkoord te gaan. “Daar zeg ik
geen nee tegen, lieveling.”

24. Aan tafel zou van eten er niet veel in huis komen. We keken
alleen maar liefkozend naar elkaar en wreven elkaars
handjes. Het groot bewijs dat we toch niet zonder elkaar
kunnen. Met Nathan leek wel de hemel op aarde, hij was de
enige persoon bij wie ik gelukkig kon voelen.

25. Twintig minuten later waren de borden – ondanks ons geflirt
– leeg. Bij Nathan kon zijn klein stukje vis niet meer in. “Zal ik
je helpen afwassen?” stelde Nathan voor. Ik grinnikte. Vroeg
hij dat hij wou helpen? Komaan, dat was typisch
vrouwenwerk. Oké, om hem niet te ‘kwetsen’… “Graag.”
glimlachte ik fijn.

26. Als Nathan alle borden had samen gezet en wou
afwassen, ontdekte hij dat er geen gootsteen was maar een
afwasmachine. “Jade.” riep hij over zijn
schouders, “waarom moet ik afwassen? Er is een
afwasmachine.” Ik bloosde fel, er kwam een felrode kleur op
mijn beide wangen. “Oh sorry, vergeten.” fluisterde ik.

27. Nathan grinnikte. “Dat is toch niet zo erg?” Hij trok me
zachtjes van de stoel en knuffelde me, “denk jij wat ik
denk?” Eerst begreep ik hem niet maar nadat hij een tijdje
aan mijn kleding begon te prutsen, wist ik meteen hoe laat
het was. “Ik wil het graag maar…” hakkelde ik.

28. “Wel dan?” concludeerde Nathan al snel, “dan mogen we
geen tijd verliezen.” “Ja maar…” liet ik hem stoppen, “ik
was eigenlijk van plan om naar mijn zus te gaan en…”
Daarna kon ik mijn zin niet meer verder af maken. Hij wist al
meteen wat ik wou zeggen. “Goed dan.” zuchtte hij, precies
tegen zijn zin, “dan gaan we naar je zus.” Ik glimlachte
tevreden en drukte nog eens zacht met mijn lippen op de
zijne.

29. Voordat ik me wou klaarmaken, ging de telefoon al. “Met
Jade Vreven?” Aan de lijn hoorde ik mijn zus Jessica.
“Ah, Jessica. Ja, we gingen net vertrekken naar jou. Ja, mijn
vriend komt ook mee.” Ondertussen staarde ik naar
Nathan, die naar me grijnsde toen ik ‘mijn vriend komt ook
mee’ zei.

30. ~ Jessica ~
Tegen vier uur ‘s middags, ging uiteindelijk de deurbel. Zelfs
de deurbel liet Emilie niet wakker worden, die haar roes op
de bank uitsliep. “Doe even normaal, mens.” mopperde ik
wanneer ik haar zie.

31. Ik deed de deur open en voor mijn ogen stond een prachtig
koppel te glinsteren, van vreugde én – niet vergeten – liefde.
Jade met haar minnaar, ze had goed gekozen. “Wel?”
grijnsde Jade quasi streng, “je kon sneller de deur
opendoen.” Ik lachte verlegen. “Och, sorry. En wie is hij
naast jou?” Jade draaide zich snel om naar haar vriend.
“Jessica, dit is Nathan Loix. Nathan, dit is Jessica.”

32. “Aangenaam, Nathan.” begroette ik Jade haar aanwinst
vriendelijk. Verder zwijmelde ik helemaal weg dat ik niemand
hoorde. “Aangenaam, Jessica.” zei Nathan terug, maar ook
hem hoorde ik niet. Wat een knappe man, wat een sensuele
stem… Euh, Jessica! Wakker worden! Dit kon ik niet maken
tegenover Jade. Nathan was van haar, niet van mij. “Nu, ik
kan jullie niet binnenlaten. Emilie slaapt in de woonkamer en
is behoorlijk lastig.”

33. “Euh, Emilie…” Nathan keek ongemakkelijk naar mij, “je
hond?” Jade lachte zachtjes. “Was dat maar waar. Nee, dat
is haar vriendin die bij haar woont.” verbeterde ze hem en
keek vervolgens minachtend toe. Jade en Emilie kwamen
nooit goed overeen, ze konden elkaar niet uitstaan, “maar
het is niet erg. Het is nu zomer. Wat dacht je om naar het
zwembad te gaan?” stelde Jade voor.

34. Naar het zwembad? Ik herhaalde haar zinnetje enkele keren
in mijn hoofd. Dan bedoelde ze… dat wij in ons zwemkledij
aan het zwembad chillen en genieten van de zwoele
zomer, met Nathan erbij? Het verhaal werd nog mooier.
“Dat klinkt goed.” glimlachte ik, “Nathan, je hebt goed
gekozen.”

35. “Daar mag je heel zeker van zijn.” reageerde Nathan en
pakte Jade liefdevol vast. Het lag bij me nogal moeilijk, als ik
iemand zag die aan mijn bloedeigen zus prutste. Ach, daar
deed hij niets verkeerds mee, het was liefde. Liefde. Ze
hadden iets wat ik niet had. Jade keek vervolgens kort naar
mij. “Komaan, haal je zwemspullen!” commandeerde ze me
en flirtte verder met haar ideale man. Ik lachte groen. Mijn
zwemspullen halen, dat zou ik maar eens doen…

36. Een halfuurtje stappen naar het zwembad waren we toch
goed geraakt. Het leek een zeer gezellige plek uit, waar we
toch konden amuseren. Er waren niet veel mensen. Ideaal
genoeg om van de zwoele warme zomer te genieten.

37. Jade had haar mooiste bikini al aangetrokken en een plek
voor ons drieën ingenomen. “Ik hoop dat dit zomerse weer
voor de hele vakantie blijft.” hoopte Jade. Ik grijnsde. De
zon misschien wel, voor mij mocht het iets kouder zijn. Het
was nu rond de 35°C, gewoon om ziek van te worden als ik
gewoon mijn kledij wou aan houden. Met mijn bikini aan viel
het nogal mee.

38. “Wie mag ik in het zwembad duwen?” daagde Nathan uit. Ik
nam al afstand van hem, evenals Jade. “Waag het niet, jij.”
wees ze streng naar hem toe. Daarna draaide hij zich naar
mij om. “Jij, Jessica?” Oh nee, het begon al… Jade klapte
enthousiast in haar handen. “Ja Jessica!” riep ze vrolijk uit.
Wat bezielde haar? Had ze geen problemen mee als haar
vriend aan haar zus zou prutsen? Misschien was ze blij dat
haar Nathan goed met de familieleden kon omgaan, vooral
met mij. En daarbij, het was maar voor één keer en voor de
fun!

39. Nadat ik mijn schouders had opgehaald en het toeliet, tilde
Nathan me op en hing me boven het zwembad. “Het is
koud, ik waarschuw je.” knipoogde hij uitdagend naar me
toe. Ik voelde al warmte in me. Ik keek naast zijn
hoofd, richting Jade. Ze las haar tijdschriften en genoot van
haar cocktail, dus ze zag ons niet bezig zijn. “Koud is
goed, zeker met die warmte.” grimaste ik.

40. Het duurde niet lang of ik plonsde al in het ijskoude
zwembad. Anderzijds deed het bitterkoude water, die mijn
lichaam rillingen gaf, heel deugd met zo’n hittegolf van 35°C.

41. Na tiental minuten bleef het water steeds bitterkoud en ik
hield het niet langer uit, dat ik doodgewoon uit het
zwembad stapte.

42. Mijn ogen richtten op de twee ligstoelen, waar Jade en
Nathan normaal van het zomerse weer zouden genieten. Nu
opeens waren die twee weg. Ik keek in het rond: bij de
snackbar of de waterpijp, daar waren ze ook niet. Heel
schoon, weggaan zonder iets te zeggen.

43. Ik vroeg aan alle voorbijgangers, of ze een gespierde man
met bruin haar en een slanke vrouw met blond haar samen
hadden gezien. Van de antwoorden die ze gaven, werd ik
niet veel wijzer tot iemand zei dat die twee naar het toilet
waren gegaan. Ik bedankte die iemand vriendelijk en liep
naar die toilet…

44. Toen ik de deur open deed, lette ik even niet op of ik
struikelde over iets. Of iemand, toen ik wenkte naar twee
mensen die aan het vrijen waren. Twee keer raden wie dat
waren. Jade en Nathan.

45. Mijn eigen zus deed me zoiets weer aan. Ergens met haar
vriend een plekje uitzoeken om te vrijen, terwijl ze best wist
dat haar lieve zus mee was gekomen. Zo egoïstisch dat ze
was, ze dacht alleen aan haar eigen doelen en de rest liet ze
stikken. Och, ik durfde te wedden dat ze morgen voor de
deur zou staan om te smeken of ik haar wel niet kon
vergeven. Ik wou hier geen seconde langer blijven dus ik
maakte me klaar om naar huis te gaan. Wanneer ik uit de
douches kwam, was het paar al weg.

46. Een hele tijd wandelen tot mijn huis en ik was er veilig
gekomen. Toen ik de deur open deed, mijn handtas aan de
kant zette en dan mijn ogen richtten naar de keuken, stond
ik verbaasd met mijn open mond. Emilie, die een heerlijke
dichtgeschroeide meerval aan het klaarmaken was. Emilie en
koken? Dat was een vreemde combinatie.

47. “Oké Jessie.” zuchtte Emilie, “ik heb heel het huis
ondersteboven gezet voor jou. Het bleek dat jij niet thuis
was en jij hebt niets gezegd. Nu ineens voor het avondeten
kom jij thuis.” Ik zuchtte boos. Nee, niet om Emilie die zich
‘te ongerust’ maakte maar om Jade die deed alsof ik er
gewoon niet was, door met haar vriendje in de openbare
toiletten te vrijen. Jade had toch aan mij kunnen denken…
“Alhoewel, je hebt geen geweldige dag gehad.” mompelde
Emilie, wanneer ze mijn boze uitdrukking zag.

48. “Niet echt.” mopperde ik kortaf, “voor ik wegging, lag jij te
slapen en ik wou je niet wakker maken. Jou kennende zou
daarna agressief worden.” Emilie glimlachte klein, terwijl ze
met haar handen in de meerval zat. “Ach, dat is waar. Waar
was je naartoe geweest?” vroeg ze.

49. Diep zuchtend – nog een keer van woede – plofte ik neer op
de bank. “Oké, oké.” bleef Emilie nog zeuren, “je hebt geen
zin om te praten. Oké, het is goed. We praten later daarover,
hou hier aan.” Ze had eindelijk door dat ik geen behoefte
had aan een praatje.

50. Na een halfuurtje op rust komen, stond Emilie haar
zelfgemaakte meerval al op tafel. Net voor ik een stukje kon
binnenkrijgen, begon Emilie weer over daarjuist. “Vertel nu
maar wat er gebeurd is.” drong ze nog steeds aan.

51. Het had geen zin meer om Emilie te laten stoppen met
aandringen, dus ik deelde mijn verhaal dan maar.
“Oké, Emilie. Het zit dus zo…”

52. “Deze middag stond Jade voor de deur, samen met haar
vriend Nathan. Ik kon het niet maken om die twee binnen te
laten want je zat nog op de bank te slapen. We hadden
afgesproken om naar het openlucht zwembad te gaan.”

53. “We hadden het heel gezellig. Het weer was heel zomers en
vooral warm. Nathan was een echte uitdager, dat hij me
zelfs wou optillen en in het zwembad wou gooien voor de
fun. Hiermee leek Jade geen problemen te hebben, ze wist
toch we alleen plezier wouden maken. Ik kon dit echter niet
maken tegenover haar, ik had me wel genoten.”

54. “Toen ik weer bovenop kwam en uit het zwembad ging, zag
ik niemand meer op de plek waar Jade en Nathan normaal
zaten. Ik zocht hun overal, zonder succes. Toen ik te horen
kreeg dat die twee naar het toilet waren gegaan, nam ik
daar een kijkje en ik zag dat ze vreeën. Zomaar in het
openbaar. Ik was zo nijdig, omdat Jade egoïstisch was en…”

55. ‘Het verhaal’ werd steeds spannender, toch durfde ik
midden in het verhaal te stoppen. Emilie brandde nogal van
nieuwsgierigheid. “En… wat?” Ze had een neiging om me
door elkaar te schudden tot ik een woord zei. “Ik zag vooral
groen van jaloezie. Nathan is een knappe man en…”

56. “Je wilt hem!” maakte Emilie het af. Ik keek haar verbaasd
aan. Ik, Nathan willen? Was Emilie van boven op haar hoofd
gevallen dat ze op dit absurd idee kwam? “Nee, ik wil hem
niet! Ik was vooral jaloers omdat ik zelf niemand heb.”
probeerde ik het uit te leggen, maar ze leek vastbesloten.
“Ik ken je langer als vandaag, Jessica. Weet je het nog op de
middelbare school?”

57. “Je was jarenlang verliefd op Simon. Ik was ook verliefd op
hem maar ik wou dit je gunnen, als beste vriendin. Toen had
ik acties onder genomen om jullie bij elkaar te brengen,
jammer liep dat anders uit. Simon vond je niet meer dan een
toffe meid, hij was verliefd op mij. Omdat ik ook op hem was
hadden we maar een relatie. Zolang bekeek je me niet meer
en ik was er kapot van. Op een moment besefte ik dat
vriendschap belangrijker was dan liefde en ik liet Simon
vallen, speciaal voor jou. Altijd had ik gedacht dat dit de
beste keuze was. Ook zonder Simon kon als beste
vriendinnen door het leven gaan.”

58. “Ben je daar weer met je oude koeien?” probeerde ik dit
grappig op te nemen. Emilie daarentegen bleef serieus zijn.
“Je bent gewoon verliefd op Nathan, dat is alles. Misschien
draait het anders uit dan vroeger, wie weet.” meende Emilie.
Na enkele happen van meerval gaf ik het eindelijk toe. Van
het eerste moment dat ik Nathan zag, was ik meteen
verkocht. Zijn mooie ogen, zijn gespierd lijf. Alles om de
ideale man te zijn. “Voor je me gaat uitdagen: oké, ik ben op
Nathan. Maar zeg hier niets over tegen Jade en Nathan.”

60. Voor deze avond had ik samen met Emilie afgesproken om
een filmpje te huren. We hadden gekozen voor ‘Bad Teacher’
van onder andere Justin Timberlake en Cameron Diaz. Met
een glaasje wijn maakte we de filmavond helemaal af.

61. “Jessica.” begon Emilie. Ja, ik voelde het al aankomen.
Emilie en film kijken, die twee gingen samen niet, “hoe gaat
het verder met Nathan?” Ik hield niet wetend mijn
schouders op. Voorlopig wou ik liever niets over hem horen.
“Gewoon uit mijn hoofd zetten?” verzon ik maar iets.

62. “Hem gewoon uit je hoofd zetten…” herhaalde Emilie, “dat
gaat niet in één keer.” Emilie had gelijk. Na één dag waren
mijn gevoelens voor Nathan nog steeds niet weg. Jammer
genoeg. “Als ik me inspan, lukt het wel.” zei ik. Emilie
schudde zelfzeker haar hoofd. “Dan gaan we iets plannen
voor morgenavond.” stelde ze voor.

63. “Morgenavond?” keek ik haar verwonderd aan. Emilie
knikte. “Dan gaan we samen naar de stad en naar de knappe
mannen kijken.” Ik lachte uitbundig. Dat was zoiets wat
Emilie altijd deed, misschien in haar eentje of met haar
andere vriendinnen. “Alleen naar hen kijken?” probeerde ik
het te verduidelijken. “Nee, niet alleen kijken. Ook
aanspreken, hè dummie.” verbeterde ze.

64. Mijn mobieltje verstoorde ons gesprek. “Hoe? Heb je je
mobieltje niet uitgezet?” brulde Emilie verontwaardigd.
Beschaamd staarde ik naar haar. “Ik was het vergeten.” Het
bleek dat ik een nieuw bericht had, van een onbekend
nummer. Toen ik het bericht opende, stond er daar:
‘Wat had je deze middag? X Nathan’

65. Ik kon Jade wel vermoorden. Wel, hoe kwam Nathan dan
aan mijn nummer? Juist ja. Mijn lieve zus zou dat aan hem
gegeven hebben. “Heb je een bericht gekregen?” vroeg
Emilie nieuwsgierig. “Ja. Van Nathan.” antwoordde ik kortaf,
Emilie daarentegen grinnikte uitdagend. “Wat schrijft die?”

66. “Geen zin om erover te praten.” mopperde ik bits en
stormde op de trap. “Ja. Loop maar weer weg!” schreeuwde
Emilie en vormde een boze houding. Begreep ze niet hoe ik
me op dit moment voelde?

67. Het was dan eindelijk weer zover: weer een avond om
doodmoe van te worden.
Ik kende Nathan van deze middag en toch had ik speciale
gevoelens voor hem. Ik dacht… Hoe hij aan mijn nummer
kwam, hoe hij me in het zwembad gooide. Het leek wel alsof
hij met mij was en niet met Jade. En Jade had daar niets op
tegen ook.

68. Ik wou geen heibel met Emilie, noch met Jade en Nathan. Ik
wou mijn gewone leven terug, waar ik goed overeen kwam
met Emilie én Jade en Nathan niet kende. Het leek wel alsof
hij mijn leven gevloekt had, dan zei ik gewoon dat het
lariekoek was. Alles was anders geworden. Viel daar iets te
doen? Niet echt.

69. Het had geen zin meer om hierover te blijven piekeren.
Morgen zou Emilie weer afgekoeld zijn en niets meer
herinneringen van deze jammerlijke avond. Dat hoopte ik
tenminste…

70. De volgende ochtend was het – zoals gewoonlijk – weer stil
in huis. Ofwel was Emilie nog steeds weg van de nacht of lag
ze haar roes uit te slapen. Vreemd genoeg om acht uur ‘s
morgens ging de deurbel. Ik kon niet geloven wie voor de
deur stond.

71. Nathan. Ik begon weer over van alles te fantaseren. Gelukkig
waren er maar fantasieën, die eigenlijk niet werkelijk mogen
worden. “Euh, Jessica.” hakkelde hij, “ik wil je excuseren
voor gisteren. Ook namens Jade.”

72. Ik had er nu schoon genoeg van. Voor mij was het duidelijk,
hoe Nathan zich gedroeg. Nee, niet omdat hij op zijn
ongemak bij mensen – die hij niet goed kende – voelde. Zo
was hij niet, of anders had hij ook geen succesvolle baan zoals
Jade. Daar moest je wel goed contacten maken, zelfs met
vreemden. “Maar wat is dat toch met jou?” schreeuwde ik,
“het lijkt wel of Jade je koud laat. Én andersom.”

73. Nathan keek me geschrokken aan. “Hè?” wachtte ik op zijn
antwoord. Ineens nam hij me passioneel vast. Ik kon het
toch niet maken om hem één meter ver te duwen. “Ik was
betoverd door je zus. Maar toen ik jou zag, begon ik te
twijfelen. Ik dacht daar eens over na en ik denk dat jij hét
bent.”

74. Ik probeerde hem tegen te houden, maar het mocht niet
meer baten. Nathan drukte zijn lippen uiteindelijk op de
mijne. Het gaf me een heel goed geval, tegelijkertijd voelde
ik me ook schuldig tegenover Jade. Was dit wel een goed
idee?

75. Verstand op nul en alleen maar genieten van de dingen die
er waren. Zelfs Nathan zijn handen zakten omgaan en
belandden op mijn kont. Normaal zou ik ziedend worden en
op zijn handen slaan, dit keer liet ik het toe.

76. “Jessica. Dit is ons geheimpje, oké?” stelde Nathan het voor.
Ik knikte zelfzeker. “Akkoord.” Hij drukte snel een kus op
mijn lippen. “En als we vanavond gingen eten?” vroeg hij.
Weer een geschokt gevoel die ik voelde. “Wat zal Jade
zeggen?” Nathan schudde zijn hoofd: “Laat dat maar aan mij
over.”

77. Na het afscheid nemen van Nathan, had ik echter niet
verwacht dat het ontbijt op tafel stond. Deze keer geen
geliefde pannenkoeken, wel boterhammen met hesp.
Gemaakt door Emilie. Wanneer ik een plekje aan tafel nam
en een hapje wou nemen, begon ze. “Jess, ik weet waarmee
je bezig bent.” klonk ze wanhopig, “maar je bent niet te laat
om te stoppen.”

78. “Hoezo?” keek ik haar vreemd aan. “Hou je niet van de
domme, Jess. Ik heb je samen met Nathan bezig gezien. Hij
is met je zus, verdomme!” vloekte ze, “je kunt best verliefd
op hem zijn maar je kunt niemand van iemand anders
afpakken, zeker niet van je bloedeigen zus.”

79. Nu realiseerde het me dat ik met Nathan had ‘gepraat’, aan
de voordeur. Via de raam van de eetkamer kon Emilie alles
perfect zien. Ik voelde me al zo enorm schuldig. Nathan was
al dolgelukkig met Jade, of ja… dolgelukkig. Hij genoot van
de momenten met mij, alsof hij verliefd op mij was en niet
op mijn zus.

80. “Kijk maar zo. Vanavond ga ik lekker een verrassing voor je
zorgen.” meende Emilie. Ik vreesde al voor vanavond, bang
dat Emilie van alles wat zou wijsmaken.

81. Vanavond was het nog steeds de saaie avond dat er niets
gebeurde. Ik dacht dat Emilie me iets wijsmaakte, tot ik
voetstappen buiten hoorde en vervolgens de deurbel ging.

82. Wanneer ik de deur openmaakte, stond er niemand voor
me. Maar als ik een beetje naar rechts keek, wist ik genoeg
niet wie dat was. Met een geschrokken gezicht keek ik de
persoon aan. “Maar… het is niet waar.” fluisterde ik angstig.

83. Simon, wie ik veel jaren verliefd op was. “Jessica.” klonk hij
verlangend, “ik heb je zo gemist.” Romantisch nam hij me in
zijn armen. Enerzijds viel het goed aan, anderzijds voelde ik
me beledigd. Eerst zeggen dat ik gewoon een goede
vriendin was, nu was ik precies de wereld voor hem.

84. “Kom je voor Emilie?” dwaalde ik af. Simon sprak me zo aan,
dat hij niet voor Emilie kwam maar voor mij. Ik was de tijd
van op de middelbare school niet vergeten. “Emilie? Ze
betekent niets voor mij, helemaal niets.” siste hij kwaad.

85. “Oh nee? En vroeger dan?” hielp ik Simon aan vroeger
denken. Angstig keek hij voor zich uit. “Vroeger, vroeger.”
herhaalde hij, “ik kon echt niet weten dat ik je had gekwetst.
Ik vond het heel erg.”

86. Ik wist dat Simon nooit zou liegen, dus ik dacht dat hij het
meende. “Euh… misschien kan ik een goed woordje voor
jou doen.” hakkelde ik, wat dus niet de bedoeling was.
Tevreden glimlachte Simon. “Bedankt dat je me wil
vergeven.” Ik voelde al terug de gevoelens van vroeger en
tegelijkertijd dacht ik aan Nathan. Oké, Nathan was bezet en
misschien kon ik toch scoren bij iemand die tenminste
vrijgezel is.

87. ~ Jade ~
Door de zonnestralen die straalden door het raam, waren
mijn ogen geopend. Ik was nog steeds kapot tegenover
Jessica, ik wou niet zo egoïstisch zijn. Voor mij was het
doodnormaal dat je je eigen vriendje graag ziet maar ik
dacht ineens aan dat Jessica vrijgezel was, ongelukkig
vrijgezel welteverstaan.

88. Wanneer ik me klaar had gemaakt, probeerde ik Jessica te
bereiken op haar huistelefoon en haar mobiele telefoon. Op
haar mobiel kreeg ik voicemail en op haar huistelefoon nam
alleen Emilie op. Ik dacht er niet aan om haar te vragen naar
Jessica.

89. In de eetkamer pakte ik mijn laptop en checkte mijn mails,
om te kijken of er geen één van Jessica tussen zat. Tot mijn
grootste verbazing zat er één van familie Beckers, op
aanvraag voor een nieuwe huis in Bosbeslaan. Ze vroegen
om het huis na te kijken en dat was deze middag.
Verdomme, ik was dat glad vergeten…

90. De familie woonde gelukkig niet zo ver, dus ik kon met te
voet naar hun nieuw huis gaan. Aan de deur stonden er al
twee mensen te wachten.

91. “Welkom, mevrouw Vreven.” ontving de hoogzwangere
vrouw me met open armen, “mijn naam is Annelies en dit is
Louis, mijn man.” Ik glimlachte breed. “Aangenaam. Ik ben
Jade, noem me maar gerust zo.”

92. Nadat haar man Louis moest vertrekken naar zijn werk,
verliep ik samen met Annelies de papieren. “Moet er iets
veranderd worden aan de buitenkant?” vroeg ik. Annelies
knikte zeer hevig. “Zeker. De deur en de ramen staan me
niet aan dus daar moet veranderd aan worden.”

93. “Goed.” Ik noteerde op een blad wat er aan dit huis
veranderd moest worden. “En hier.” Annelies wankelde
naar een klein hoekje met open haard, “moet de
woonkamer worden.” Ook dit noteerde ik. “Welke stijl?”
vroeg ik. “Het liefst modern. Dat geldt niet alleen voor de
woonkamer, ook voor de rest van dit huis.”

94. Ook dit noteerde ik, terwijl Annelies steeds wankelde naar
een grotere gedeelte. “Hier moet de keuken en eetkamer
worden. Dit lijkt me heel moeilijk om hieraan te
veranderen.” Ik keek dat gedeelte na. Het was niet zo
simpel… “Mij ook maar ik kan ermee wonderen doen,
daarvoor ben ik een architect.”

95. “En dit klein kamertje?” Ik spurtte naar dat klein kamertje,
dat me wel ideaal leek voor een badkamer, “ik neem aan dat
dit de badkamer moet worden?” Annelies knikte. “Dat
klopt.”

96. De rest van de kamers moesten de slaapkamers worden. De
grootste was voor de ouders, de tweede was voor hun
tienerzoon Thomas en de laatste voor de baby, dat vertelde
Annelies. “Weet je al het geslacht van de baby? Zo kan ik
weten welke kleuren ik moet gebruiken.” Annelies schudde
haar hoofd. “Dat weten we niet en moeten we ook niet
weten. We houden van verrassingen.” “Dan zijn groen of
geel de ideale kleuren.”

97. “Voor onze slaapkamer, die van mij en Louis, mag je warme
kleuren gebruiken. Bruin, oranje bijvoorbeeld…” Ik knikte
en noteerde dit ook op. “En voor de slaapkamer van je
zoon?” vroeg ik. Annelies lachte breed. “Oh, je kent die
jongens. Voor hem mag zijn kamer wat rommelig zijn. En er
moeten vooral posters of schilderijen van de vrouwelijke
wereldsterren hangen.”

98. “Alles is dan genoteerd.” mompelde ik terwijl ik mijn nota
doornam, “voor de deuren en ramen zal één van de andere
medewerkers regelen. Ik zorg voor het binnenhuis.”
Annelies schudde tevreden mijn hand. “Je bent erg
bedankt, Jade.”

100. ~ Jessica ~
Paar dagen later ging het beter met mij. Ik wist nu dat ik
Nathan achterwege moest laten en zelf even als vrijgezel
van het leven moest genieten.

101. En hoe ik genoot… Het klikte weer tussen Simon en mij. Als
vrienden natuurlijk, voorlopig… “Ik ben blij dat ik je weer
gevonden heb, Jessica.” slijmde Simon en keek me met zijn
schattige oogjes aan. Ik glimlachte verlegen en werd rood.

102. Hij trok zijn ogen groot. “Wat is er?” grijnsde ik, “heb je
schrik om te vallen?” Simon schudde snel zijn hoofd en
lachte dit weg. “Schrik? Een man zoals ik? Dat zal wel!”
grinnikte hij.

103. Samen konden we onze lach niet meer inhouden. Op een
moment struikelde Simon over zijn voeten en had de neiging
om te vallen. Ik probeerde hem op te vangen maar ineens
kwamen zijn lippen op de mijne terecht. Ik reageerde
amoureus.

104. Na de kus bracht Simon een wauw-gevoel uit en ik ook.
“Jessica.” bracht hij heel voorzichtig uit, “zou dit misschien
toch iets waard zijn?” Zachtjes hiel ik mijn schouders op. Ik
had Nathan toch uit mijn hoofd gezet, hij was trouwens
samen met mijn zus dus… maakte ik geen schijn van kans.
“Waarom niet?” glimlachte ik.

105. Tegen de lichte avond was ik weer thuis aangespoeld van
een superleuke dag met Simon. Met een zachte glimlach
checkte ik mijn mails en mijn werktoestand na. Eén week
vakantie kon toch leuk zijn… nog twee dagen te gaan.

106. Emilie stormde – zonder te kloppen op de deur – de kamer
in. “Zo, je komt thuis en zegt me niets?” keek ze me streng
aan, “hoe was je uitstap met Simon geweest?” Geheimzinnig
lachte ik. “Het was geweldig! Oh nee… eerder romantisch.”

107. “Zie je dat alles in orde zal komen! Niet alleen Nathan is de
schoonste, charmantste hoor.” klapte Emilie enthousiast in
handen, “en nog iets. Ik heb één week vakantie voor jou en
Simon geregeld.”

108. “Een vakantie?” sprong ik geschrokken uit mijn bed en stond
voor Emilie, die straalde van vreugde. “En op mijn kosten.
Over je werk moet je geen zorgen maken, ik heb alles als
goed geregeld. Morgen staat de shuttle voor de deur.”

109. Van vreugde nam ik Emilie snel in mijn armen. Ik had toch
geluk dat een ik goede vriendin had, die het beste voor me
had dat ze zelfs een vakantie had geregeld. “Je bent de
beste.” fluisterde ik, “écht waar!”

110. Aangezien mijn vakantie al morgen zou beginnen, wou ik
vandaag al bij alle klanten gaan zodat ze toch geholpen
worden. Ik werkte trouwens als fotografe. Eén van de
klanten was Rachel Knuts. “Normaal zal ik de foto’s jou
maandag laten tonen maar aangezien ik morgen op vakantie
ben, heb ik ze snel ontwikkeld.” legde ik het uit.

111. Samen met Rachel overliep ik de foto’s. Rachel zelf stond er
versteld van. “Wauw, die foto’s zijn echt mooi gelukt!”
complimenteerde ze. Ikzelf vond de foto’s ook zeer goed
gelukt. “Graag gedaan. Ik moet je deze foto’s nu laten zien,
morgen vertrek ik voor één week op vakantie.”

112. “Van mij heb je jouw vakantie dubbel en dik verdiend.”
meende Rachel, “geniet ervan en ik zal je iets laten weten
wanneer ik iets nodig heb.” Ferm schudde ze me tevreden
een hand. “Bedankt.” kon ik enkel maar glimlachen en
vriendelijk afscheid nemen.

113. Onderweg naar huis kwam ik iemand bekend tegen. Jade. Dat
mocht ook niet ontbreken. “Zus! Wat een verrassing!” bracht
ik sarcastisch uit. “Zeker. Ben je afgekoeld na een paar dagen
geleden?” vroeg ze.

114. Paar dagen geleden. Ik kreeg zo’n kriebels als ik daar aan
dacht. Nathan en Jade, deden ‘het’ in het openbaar.
Walgelijk! Hadden ze thuis geen bed, zeker? “Begin je nu
daar over? Ik wil dat vergeten, begrijp je?” keek ik Jade
minachtend aan. “Wil ik ook. Het lijkt wel of je problemen
hebt met onze relatie.”

115. “Problemen? Met jou en Nathan?” bracht ik uitbundig
lachend uit, “of course! Enfin. Ik was niet echt een happy
single. Ik heb ondertussen iemand leren kennen.” Diep in
mezelf wist ik wel dat Simon en ik gewone vrienden waren.
Als het van mij afhing, zou het niet meer lang duren voor dat
er iets moois tussen ons zou bloeien.

116. “Dat is toch geweldig!” jubelde Jade en vervolgens kruiste
ze geïnteresseerd haar armen. “Ja, hè?” klonk ik als een klein
meisje, “meer nog. Ik vertrek morgen met hem voor één
week naar Twikkii Eiland.” Het stralende glimlach van Jade
verdween stilaan…Het leek wel alsof ze me geen geluk
gunde.

118. ~ Jessica ~
Voor ik het wist, brak de dag aan om naar Twikkii Eiland te
vertrekken. Tijd om afscheid te nemen, was er niet. Alleen
Emilie stond al speciaal aan mijn zijde. “Simon heeft gebeld
en hij wacht op jou in de luchthaven.” liet ze iets weten.

119. “Prima!” glimlachte ik breed en keek hoopvol naar Emilie. Ik
keek echt naar mijn zomerse zonnige vakantie – samen met
Simon – uit. Hopelijk zouden mijn gevoelens weer voor
Simon openbloeien en dat mocht eens wederzijds zijn.
“Geniet er nog van de volle zon daar! Terwijl hier de hele
week slecht weer voorspelt wordt.” Bij haar laatste zin klonk
ze jammerend.

120. Wanneer ik buiten op de shuttle wou wachten, stond
Nathan – met een boeket bloemen in zijn handen – voor de
deur. Zenuwachtig keek hij voor zich uit. “Jessica. Ik wil
graag excuseren voor mijn spastisch gedoe de laatste tijd. Ik
heb eens goed nagedacht en ik voel dat we bij elkaar
horen.”

121. Ik daarentegen had er schoon genoeg van. Ik had eens de
kans gekregen om van het leven te genieten, met een vrije
man aan mijn zijde. Goed, als het van mij afhing zou die man
niet lang vrij zijn. “Je moet nog een keer nadenken en
beseffen dat jij en Jade bij elkaar horen.” corrigeerde ik hem.

122. “Nee, dat is niet waar.” Nathan liep naar mij toe en hurkte
op zijn knie. Wat was die weer van plan… “In het zwembad
toen ik je in het water wou gooien, dacht ik eerst dat dit
voor de fun was maar…” Hij kon zijn zin verder niet
afmaken.

123. “En vlak daarna trok je met Jade de toiletten in? Als je
begrijpt wat ik bedoel.” Beschaamd staarde Nathan naar de
grond en zei niets meer. “Kerel. Je hebt voor Jade gekozen,
blijf dan bij haar. Ik sta nu eenmaal voor een andere vuur.
Respecteer dit.”

124. Veel tijd om te praten hadden we niet meer. Voor ik het wist,
stond de shuttle voor de deur. “Doei.” was het enige dat ik
kon uitbrengen. Ik pakte mijn koffers en liep naar de shuttle,
Nathan vol verdriet alleen achterlatend. Aan de ene kant kon
ik dit niet maken maar aan de andere kant besefte ik: dit was
het leven! Nathan hoorde gelukkig te zijn met Jade, niet met
mij.

125. Na aantal uren vliegen naar Twikkii Eiland kon de vakantie
voor mij en Simon echt beginnen. We kozen een gezellige
bungalow op het park uit, waar we konden overnachten.

126. Na het uitpakken van mijn koffers, genoot ik van een
fantastisch uitzicht naar het strand. Terwijl ik terug dacht
aan Rivierbloesemheuvel. Aan mijn lieftallige vriendin Emilie,
mijn bloedeigen zus Jade en… haar vriend Nathan. “Kom
Jessica, vergeet Nathan!” mompelde ik.

127. Langs mij hoorde ik een stoel schuiven. Voor mijn ogen
stond Simon. “Van het schoon uitzicht aan het genieten?”
glimlachte hij. “Ik had toch niets te doen dus ik zit maar
hier.” was mijn antwoord. ‘Wat een schande’ dacht ik bij
mezelf. Ik klonk alsof ik Simon neerkeek en het ergste: ik
keek hem niet recht in zijn ogen terwijl ik sprak. Hoe lomp…

128. Simon pakte mijn hand zacht vast en streelde haar. “Hopelijk
kunnen we van één week vakantie iets maken.” keek hij me
hoopvol en glimlachend aan. Eén week vakantie, aan
nergens denken… zalig!

129. Het werd al heel snel avond en het leek zo romantisch, hoe
de zon in de strandbodem zakte en de lucht vervolgens
donker werd. Simon en ik hielden het kampvuur gezellig met
drank, al was het zijn idee en tegen mijn zin. “En? Is het voor
mevrouw gezellig?” grinnikte Simon.

130. “Gezelliger als dit kampvuur kan ik me nooit inbeelden.”
antwoordde ik met een grote smile, die na een tijdje weer
verzwakte. Ik gaf Simon nog meer drank, omdat ik daar
genoeg van had. Door de drank werd hij weer loslippiger en
kon niet laten om nog flessen leeg te drinken.

131. Tien minuten later was het nog een topje van de ijsberg.
Simon trok me recht en begon me hevig te zoenen. “Ik hou
van je, Jessica.” hijgde Simon tussen de kus, “ik snap niet
waarom ik vroeger voor Emilie heb gekozen en niet voor
jou.” Mijn vader zei altijd ‘dronken mensen spreken altijd de
waarheid’.

132. Binnen in onze bungalow scheurden we elkaars kleding uit
en vervolgden onze kus op de bank. Het leek amoureus en
vol passie…

133. Al stonk Simon wel naar de alcohol, dat stoorde me totaal
niet. Later gingen we nóg verder: we trokken zelfs elkaars
ondergoed uit en de rest sprak boekdelen…

134. Wanneer de eerste zonnestralen van de dag door het raam
schenen, werd ik wakker naast Simon. Ik zag dat ik naakt
was en trok snel mijn beha aan, die op het nachtkastje lag. Ik
realiseerde over gisteravond. Was ik… met Simon naar bed
geweest? En dat op de allereerste nacht op vakantie?
Allemachtig. Ik kon me precies niet herinneren, door de
bonkende hoofdpijn die ik had. Waarschijnlijk van de alcohol
of van ochtendhumeur.

135. Nadat ik me omgekleed had en mijn haren gedaan
had, kwam Simon in zijn ondergoed waggelend naar buiten
en blijkbaar ook met een bonkende hoofdpijn, omdat zijn
hand op zijn hoofd lag. “Voor jou ook een goedemorgen.”
mopperde hij. Ik had hem niet gehoord, ik bleef nog steeds
denken over ‘onze eerste nacht samen’.

136. Het duurde niet lang of ik voelde een arm om mijn nek
geslagen. “Ik weet het van gisteravond. We zijn te snel
gegaan.” zuchtte Simon diep, die naast me zat. “Nee. Jij… ik
bedoel, wij waren dronken.” snikte ik. De tranen voelde ik al
aankomen. We waren gek op elkaar maar dit was ook niet
de bedoeling. “Dit zal niet meer gebeuren, geloof me. Ik zal
je niet meer dwingen tot iets. Zeker niet om alcohol te
drinken.” meende hij, daarna werd hij ietwat strenger,
“maar iedereen gelijk voor de wet: jij zal me ook niet tot iets
moeten dwingen.”

138. ~ Nathan ~
Op een doodgewone dag dacht ik aan iets, aan iemand, aan
niemand minder dan Jessica. Ze genoot van het warm mooi
weer in Twikkii, terwijl ik rond mijn vingers draaide in mijn
appartement en in een land waar de sterkkoude winter
volop bezig was.

139. Mijn gedachten werden verstoord door Jade, die met een
‘big smile’ uit de badkamer kwam. “Nou Nathan… ik moet
zeggen.” kuchte ze, “je woont hier niet slecht. Ik zal het
liefst hebben als we bij elkaar wonen.” stelde ze voor.

140. “Bij elkaar?” herhaalde ik, met een verbaasde blik in mijn
ogen naar Jade toe. Niet begrijpend kruiste ze haar armen.
“Ja. Dat wil je toch ook? Zo zoals koppels bij één.” En toen
moest ik denken aan Jessica. Jade had recht op de waarheid,
ik kon haar geen schoon leven geven… met leugens en waar
je achteraf spijt kon krijgen. “Sorry Jade, maar ik wil het niet.
Ik ben…” riep ik woedend, op het laatste keek ik beschaamd
naar de grond, “ik ben verliefd op…”

141. Ik kon mijn zin niet meer afmaken. Maar Jade wist meteen
wat ik wou zeggen. “Dus, ik beteken niets meer voor je?”
wees ze me erop. Ik keek haar aan met geschrokken ogen.
“Jawel, heel veel. Maar ik denk…” wou ik het uitleggen
maar Jade liet me stoppen. “Als je bij mij wil blijven, dan
moet je zorgen dat je die andere vrouw vergeet. Tot zolang
wil ik je niet meer zien.” legde ze het streng uit en stond op
punt mijn appartement te verlaten, “laat me nog iets weten
als je het weet!” riep ze nog voor ze uit het zicht zou
verdwijnen.

142. Wanneer de deur met een harde klap dicht geslagen werd,
nam ik heel diep mijn adem. Jade wist de waarheid, of een
stukje van de waarheid. Ze wist dat ik verliefd op een andere
vrouw was maar niet dat die vrouw Jessica was. Ik greep
mijn mobieltje snel vast en toetste het nummer van Jessica
in.

143. Ik hield mijn mobieltje bij mijn oor. Dan klonk het ‘Sorry, geen
verbinding’ en elke keer als ik Jessica probeerde te bereiken,
zei mijn mobieltje steeds dat er geen verbinding was. Ik
gooide mijn mobieltje naar de bank en schopte tegen een of
ander stoel. Natuurlijk, ze bevond zich op dat moment in de
andere kant van de wereld… waarschijnlijk met een andere
romantische, vriendelijk man in de buurt. Ik kreeg al zo’n
neigingen.

144. ~ Jade ~
Ik kon het haast niet geloven. Niet zo lang hadden we een
relatie en ik hoorde het al. “Sorry, maar ik ben verliefd op
iemand anders.” Het klonk wel dat hij dat niet wou, dat hij er
niets aan kon doen. Dat zou ik meteen inkomen! Hopelijk
zou hij de kans krijgen om die vrouw uit zijn hoofd te krijgen,
anders kon hij met die vrouw gelukkig worden én mij
kwijtraken. Ik liet hem kiezen…

145. En er bovenop voelde ik me de laatste tijd misselijk. Ik had
ook regelmatig hoofdpijn en draaiingen. Ik voelde dat er iets
niet klopte. Gelukkig had ik vandaag een afspraak met
dokter Maesen, hopelijk wist ze raad.

146. Ze woonde in Boerenhoevepad, niet zo ver van mijn thuis.
Als ik naar buiten keek, zag ik dat er veel sneeuw was
gevallen en het was ook vreselijk koud. Met een dikke
blauwe jas aan liep ik door de straten naar de dokter.

147. Ik zette een voet binnen de wachtkamer en zag dat er
niemand was. Een kalme periode voor de dokter blijkbaar,
nu de periode was voor mensen die sneller zieker zouden
worden maar niet naar de dokter moesten, dan dachten ze
waarschijnlijk ‘Ach, ik ben verkouden en ik moet alleen maar
neusdruppeltjes gebruiken’. Na twee minuten werd mijn
geduld beloond: de dokter stond al in de deuropening naar
haar praktijk. “Jade!” bracht Bianca – de dokter –
enthousiast uit, “wat ben jij toch gegroeid!”

148. Het was al meer dan vijf jaar geleden dat ik voor het laatst
naar Bianca was geweest, ik was toen nog studente van de
afdeling Kunst. Naar de dokter gaan was niet bepaald mijn
hobby, maar ik kende Bianca al van mijn jeugd. “Neem
plaats!” Ze wees naar een plek voor haar bureau.
Glimlachend ging ik zitten, “en wat is het probleem?” nam
ze ter zake. “Nou euh… ik heb de laatste tijd last van
buikpijn, misselijkheid, draaiingen, hoofdpijn. Ik moet
regelmatig overgeven.” legde ik de symptomen uit, de
symptomen van ‘een ziekte’ die ik niet wist.

149. “Och, dat ken ik.” zuchtte Bianca, met een pijnlijke blik in
haar ogen, “dat kan van alles zijn. Ofwel heb je buikgriep,
ofwel kan je een voedselvergiftiging hebben of… euh…”
somde ze alles op, “misschien van zwangerschap. Maar echt
zeker zijn we als we de test gaan doen.”

150. Bianca wees me naar een plek achter de kamerscherm, waar
een bed en een speciale apparaat stonden. Ik moest mij
uitkleden, tot ik daar met mijn duurste lingerie stond en dan
moest ik op mijn bed liggen. Zo deed Bianca haar testen…

151. “Het is nog niet duidelijk, zie ik, wat er scheelt met jou. Dat
moet ik even nakijken, dan is alles duidelijk en dat laat ik je
binnen een paar dagen weten.” legde Bianca uit, als een
echte dokter. Ik hoopte dat er niets erg was…

152. Voor ik het wist, zat mijn afspraak bij de dokter erop. “Het
was leuk om je weerzien, Jade.” schudde Bianca me een
hand. “Insgelijks.” knikte ik, met een glimlach op mijn
gezicht. We zeiden even ‘gedag’ tegen elkaar en ik verliet de
praktijk.

153. Met een twijfelgeval liep ik de deur uit naar buiten, weer in
de koude sneeuw. Toen Bianca iets zei over
‘zwangerschap’, dacht ik aan Nathan die bereid was mij in de
steek te laten. Als het zover kwam, wat zou er dan gebeuren
met ‘mijn kindje’? Ik hoopte dat ik gewoon een buikgriepje
had…

155. ~ Jessica ~
Simon en ik hadden het weer bijgelegd. Niet dat we een
ruzie hadden, ik bedoelde sinds ‘onze nacht’. Het was een
stommiteit dat we toegaven en jammer was onze eerste
keer niet zo mooi en passioneel, eerder zo plats.

156. Aangezien we toch hetzelfde voor elkaar voelden, waarom
zouden we toch geen kans wagen om iets te beginnen? Het
was zo pril begonnen – ondanks de harde seks gisteren –
maar dit was het zeker waard. Deze vakantie was ook de
bedoeling om ‘onze relatie’ weer op te flakkeren.

157. Ik wist zeker dat Simon altijd de waarheid sprak, dat hij niet
hetzelfde als Nathan was. Anders had hij vroeger tijdens ons
middelbaar nooit gezegd dat hij iets meer voelde voor
Emilie, tot ze hem liet vallen. Voor mij, voor de vriendschap.
Sinds we elkaar terug zagen, wouden we elkaar opnieuw
een kans geven en kijken of dit tussen ons zou gaan.

158. Vooral de vakantie in het eiland was het paradijs in het leven.
Ik genoot ervan, evenals in mijn eentje als met Simon. Zelfs
met mijn bikini aan door het strand wandelen was één van
mijn hobby’s geworden. Even aan alles denken, enfin…
alleen aan positieve dingen!

159. Terwijl Simon doodleuk toekeek hoe ik langs het strand
wandelde, met een grote smile op zijn gezicht alsof hij de
gelukkigste man op aarde was. “Ik heb toch getroffen met
Jessica…” zuchtte hij tevreden en zwijmelde nog steeds
verder weg, tot de telefoon rinkelde.

160. Gelukkig duurde het niet lang tot hij aan de telefoon was.
“Goedemiddag, met Simon.” Er klonk een onbekende stem
– voor hem – aan de telefoon. “Simon? Wie ben jij?” klonk
het aan de lijn.

161. “Met wie spreek ik?” wou Simon weten. Misschien vroeg de
beller naar Jessica en kende Simon niet. Misschien haar
vader ofzo… “Nathan, het vriendje van Jessica.” Van
verbaasdheid liet Simon de telefoon vallen. ‘Nathan?
Waarom had Jessica niets verteld?’ spookte de gedachten in
zijn hoofd.

163. Ik werd door Simon naar binnen geroepen, blijkbaar was er
iets dringends. “Wel, wie is Nathan?” vroeg hij, met een
kwade blik in zijn ogen. Wist hij over Nathan? Ik keek hem
verward aan, “en zeg niet dat je niets weet. Hij heeft
gebeld.”

164. “Nathan stalkt mij.” floepte er uit mijn mond, “hij is eigenlijk
samen met mijn zus Jade maar hij is voor mijn charmes
gevallen.” Ik deed alle moeite om mijn tranen in te houden.
Ik wist dat Nathan onze vakantie zou verpesten, door
misschien te zeggen dat hij van me hield. “Oh, dat wist ik
niet…” fluisterde Simon.

165. “Ik heb daarover met jou moeten bespreken. Het spijt me.”
meende ik. Simon pakte me vast en zoende me passioneel.
“Het geeft niets. Ik geloof je.” glimlachte hij tussen onze kus
in.

166. ~ Jade ~
Paar dagen na mijn onderzoek bij de dokter wist ik nog
steeds niets over de uitslag. Ik had al veel zorgen genoeg en
dit moest er nog bijkomen. Bij één iemand kon ik al mijn
zorgen kwijt, alles vertellen…

167. Ik besefte wel dat ik fout bezig was. Die zogenaamde breuk
tussen Nathan en mij was niet officieel, hij moest kiezen
tussen ‘die vrouw’ of ik. Toch moest ik dit kwijt, bij een
andere man…

168. “Je weet toch zeker?” vroeg de man met de naam Xander en
keek me betwijfeld aan. “Aan jou te horen ben jij niet zeker.”
Uitdagend knipoogde ik naar hem, “natuurlijk ben ik zeker.
Heb je me eens goed bekeken?” Xander grijnsde. “Natuurlijk.
Met plezier alleszins.”

169. Op een moment waren we allebei naakt en zaten op elkaar.
We lachten, genoten en kreunden. We hoorden zelfs de
slaapkamerdeur niet opengaan… “Jade?” hoorde ik een
stem, die me bekend kwam en nogal woedend klonk. Mijn
hart bonkte, dit kon absoluut niet waar zijn…

170. Ik schrok toen ik Nathan in de deuropening zat. Ik duwde
Xander van mijn lijf en trok mijn beha snel aan. “Nathan. Het
is niet…” stotterde ik, “het is niet wat je denkt.”

171. “Oh? Is het niet wat ik denk?” spotte Nathan lachend, zijn
lach bedoelde wel sarcastisch, “nu weet ik zeker van mijn
keuze. Het is afgelopen tussen ons.” Ik moest bedwingen
om mijn tranen in te houden maar dat mislukte.

172. Even later wist ik meteen hoe de dokter met de uitslag
bedoelde. Zwanger, ik was zwanger van Nathan. Van de man
van wie ik hield maar die me in de steek had gelaten.

173. ~ Jessica ~
Na één week gezellig te liggen genieten op het strand drong
de tijd weer aan om richting Rivierbloesemheuvel te
vertrekken. Met veel tegenzin; daar was het koude
winter, hier het prachtige paradijs!

174. Na enkele uren vliegen naar Rivierbloesemheuvel, kwamen
we aan op onze bestemming. Voor de deur kwam ik Emilie
tegen, die op punt stond het huis te verlaten. “Emilie!” riep
ik dolenthousiast en vloog in haar armen. “Oh, Jessica!”
kraamde ze vrolijk uit, “ben je al terug?”

175. “Dat klopt!” knikte ik zelfzeker. Opeens voelde ik een koud
briesje langs mijn huid gaan. Ik wreef snel over mijn armen
om het warm te houden, “maar het is koud hier.” bibberde
ik van de kou. Emilie grijnsde. “Ik zie wel aan je dat je van
een warm land komt.” Ze griste in haar handtas naar haar
pakje sigaretten, hield er één uit om op te steken en
inhaleerde diep. Ik bleef het moeilijk vinden dat ze rookte
maar geef toe, het was haar eigen leven.

176. Simon wou eerst naar huis om zijn spullen op te bergen,
vervolgens zou hij terug komen en zouden we samen een
romantische avond organiseren. Ik voelde me zo gelukkig.
Alle zorgen was ik vergeten, er scheen weer een dikke straal
zonlicht in mijn leven, van geluk. Ik was verzonken in mijn
gedachten, tot de telefoon afging. “Met Jessica?”

177. “Jessica!” riep er iemand wanhopig aan de lijn. De stem
herkende ik uit de duizenden, het was Jade. “Jade?”
fluisterde ik verward. Was er iets ernstigs gebeurd, terwijl ik
heerlijk op vakantie was? “Je zal me niet geloven maar… het
is godverdomme mijn eigen fout en…!” ratelde Jade alles
achter elkaar door, als volgt: “Ik ben zwanger.”

179. ~ Sandrine ~
“Xander! Ben je nou helemaal gek geworden?” schreeuwde
ik door het hele appartement heen. Ik was zeer erg
teleurgesteld in mijn eigen broer, “dat je met alle vrouwen
rollebolt, oké. Maar gelukkige huishoudens kapot maken?
Ben je eigenlijk goed in je hoofd?”

180. “Ik maak geen huishoudens kapot. Ik wou Jade gewoon
troosten.” beweerde Xander. Ik lachte cynisch. Jade
troosten? Troosten? Dat kon je noemen als haar vriend een
eind aan hun relatie had gemaakt, omdat hij haar zag liggen
met mijn broer. “Troosten? Door met haar naar bed te gaan?
Die twee zijn wel uit elkaar of ben je te dom om dat te
snappen?”

181. Xander zijn woede kwam weer te boven en gaf me een
harde klap in me gezicht. Dat was niet de eerste keer dat hij
dit deed. “Weet je wat? Kom maar zelf rond, ik ben hier
weg.” Hij pakte zijn jas en stond op punt te vertrekken. “Wel
ja! Rot maar een eind op!” riep ik hem nog na maar hij had de
deur al met een harde klap dicht gegooid.

182. Op de sofa zakte ik in elkaar. Ik kreunde van de pijn die ik op
mijn kaak voelde, door de slaag van Xander die ik had
gekregen. Waarom stemde ik ooit toe dat we onder één dak
gingen wonen? Sindsdien was alles erger… Xander en ik
gedroegen zoals normaal als gewone broer en zus en nu we
alleen bij elkaar woonden, was hij agressiever.

183. Ik zag nog een paar sigaretten en een aansteker op het
bijzettafeltje liggen. Allemaal van Xander. Er hield me niets
tegen waarom ik geen sigaret zou opsteken; Xander had
onderweg toch een pakje sigaretten en aansteker bij zich en
kwam wellicht nooit meer thuis. Ik stak één sigaret op en
inhaleerde diep.

184. Ik zakte opnieuw neer op de sofa en inhaleerde opnieuw van
mijn sigaret. Hoe zat dat verhaal alweer in elkaar? Xander
ging met een Jade naar bed, Jade had al een vriendje die
Nathan heette én die Nathan maakte een einde aan hun
relatie. Misschien kon ik Nathan ontmoeten? Wie weet, was
hij ook niet verkeerd, dacht hij van: ‘Het leven gaat verder’
en kwam hij nog een vrouw van zijn leven te lijf?

185. Ik nam mijn jas vast en trok hem aan. De mensen hadden
gelijk: ik moest meer buiten komen en naar de mannen
kijken. Ik was ook niet meer van de jongste en ik droomde
wel van een leuk gezinnetje, met kinderen en met mijn ware.
Let’s the show on!

187. ~ Jessica ~
“Zwanger? Jij? Van Nathan?” schreeuwde ik in paniek uit.
Jade knikte langzaam en aarzelend. “Ja en we zijn…” kon ze
niet uit haar woorden geraken, “uit elkaar.” Mijn hart klopte
fel. Jade en Nathan uit elkaar? Dat kon niet waar zijn. “Hoe
komt het?” vroeg ik.

188. “Nathan, hij zei dat hij gevoelens had voor een andere
vrouw. Weet ik veel wie maar dat boeit me niet meer.” Ik
was geschrokken toen Jade dat zei. Ik wist goed genoeg dat
ik ‘die vrouw’ was, “toen had ik troost nodig van Xander,
een goede vriend van me. Toen gingen we te ver en… en…”
Jade kon weer niet uit haar woorden geraken. Hopelijk was
dat niet wat ik dacht. Er vielen wel meer voor: troostseks.

189. “We hadden seks en Nathan kwam binnen.” Opeens barste
ze heel hard in tranen en zakte in elkaar. Letterlijk en
figuurlijk. Ik wist niet dat Jade zo was: seks als troost
gebruiken. Maar ja, we moesten allebei bij neerleggen dat
dit eenmaal gebeurd was. Ik sloeg mijn arm rond Jade haar
nek en drukte haar dicht bij me.

190. “Het is eenmaal gebeurd, Jade. We kunnen de klok niet
terugzetten, alhoewel we dat willen.” besloot ik maar Jade
barste nog steeds in haar tranen uit. Het deed me erg pijn
om haar van verdriet zien lijden, “maar wees zeker dat ik je
zal helpen, met je zwangerschap. Ik beloof het.”

191. Jade bedaarde zich en stond recht. Ik zag hoe haar tranen
uit haar ooghoeken zijn gelopen. Ze nam een hele lucht
adem. “Bedankt. Je bent mijn allerliefste zus.” fluisterde ze,
met veel emotie in haar stem.

192. Nadat ik mijn gesprek met Jade had geëindigd en huiswaarts
wou gaan, lag ik nu in de armen van Simon. “Dus, laat je zus
je opdraaien voor haar problemen?” trok hij een conclusie,
na mijn verhaal over Jade en co. “Nee. Ik wil haar juist
helpen met haar zwangerschap. Bijvoorbeeld met haar naar
de gynaecoloog gaan.”

193. “Dan is het goed.” zuchtte Simon tevreden en keek me aan,
diep in mijn ogen. Er was een lieflijke glimlach op mijn
gezicht getoverd. “Ik heb Jade al gezegd dat het nu eenmaal
gebeurd is.” zei ik. Simon hield zijn schouders op. “Tja, dat is
waar.”

194. Opeens hoorden we een klap van een deur en voetstappen.
We merkten pas laat dat Emilie voor onze neus stond.
“Oh, stoor ik jullie liefdesgesprek?” klonk ze ironisch, “dan
kan ik beter gaan.” Niet veel later kwam Emilie de trappen
op om naar boven te gaan.

195. Naast mij hoorde ik Simon zachtjes lachen. “Ach, laat ze
maar. Zo reageren vrijgezellen nu eenmaal.” Hij trok me
zachtjes op mijn schouders. We hadden ons ‘gesprekje’
verder gezet. “Je hebt gelijk.” fluisterde ik en keek diep in
Simon zijn ogen, “ik hou van je.” voegde ik eraan toe. “Ik
hou ook van je.” zei Simon terug en kuste me passioneel, vol
liefde, alsof er geen einde aan kwam.

196. ~ Xander ~
Gekreun, gelach, genot. Dat waren de enige elementen die
je uit de slaapkamer kon horen. Ik vulde mijn vrije tijd altijd
met de vrouwen ‘genieten’, als je snapte wat ik bedoelde.

197. Na ons leuk uurtje trok Candace vluchtig haar lingerie aan en
deed haar huishoudelijke klusjes verder. Ja, in lingerie. Daar
hield ik juist erg van!

198. Maar wat ik het leukste vond, was ‘mijn liefje’ goed
beetnemen en vrijen. “Oh, Xander. Nu niet.” giechelde ze
tussen onze kus in, “ik heb zoveel werk en…” Ik grijnsde. “Ik
zal je nog meer werk bovenop geven.”

199. Meteen vertrokken we samen onder de lakens. Je moest je
niet afvragen wat we toen aan het doen waren…

200. ~ Nathan ~
Ik voelde me zo rot. Jade wist maar pas dat ik zogezegd
gevoelens voor een ander had, voor Jessica. Even later lag
ze met een andere man in bed. Gevolg: het was over en uit
tussen ons maar ik stond nergens, Jessica was gelukkig met
Simon. Ik was verzonken in mijn gedachten, tot de deurbel
ging. Toen in de deur open deed, stond precies het
evenbeeld van die Xander in de deuropening. “Hallo, ben jij
Nathan? Ik ben Sandrine Boucher.” stelde de vrouw zich
vriendelijk voor.

201. “Wat kom je hier doen?” mopperde ik minachtend, zonder in
haar ogen te kijken. Alhoewel, in vergelijking met Xander
was ze wonderprachtig. Ik nam een stoel aan tafel. Sandrine
ging ook zitten, tegenover mij. “Ik snap je reactie wel. Ik
weet over het slippertje van je ex-vriendin met mijn broer en
ik lijk zo hard op mijn broer.” legde Sandrine het uit.
Ah, daarom leek ze fel op Xander, haar broer. “En dat kom je
me hier speciaal vertellen?” zei ik.

202. “Ik ben niet hetzelfde als Xander. Ik ben niet zo’n losbol als
hem en ik kruip niet met de eerste de beste in bed. Daarom
moet je niet zo doen tegen mij.” Ik trok zo’n grote ogen.
Wou Sandrine zeggen dat Jade niet het enige slachtoffer
was? Dat Xander dit bij verschillende vrouwen deed? Ach,
dat was geen reden om Jade terug laten komen. Ze had me
gekwetst, daarmee uit! “Ik dacht: laat me Nathan leren
kennen en kwam naar hier toe. Maar als je me niet moet…”

203. Sandrine stond bijna op punt te vertrekken maar gelukkig
hield ik haar op tijd tegen. “Nee, ik bedoel… Je valt heel
goed mee.” Haar verhaal klonk zo geloofwaardig. Waarom
zou ik Sandrine niet beter leren kennen? Wie weet, viel ze
nog beter mee. “Ah, is dat waar?” giechelde ze, als een klein
verlegen meisje. Ik knikte. “Maar kunnen we dit niet elders
afhandelen? Als we samen iets gaan eten, in een chique
restaurant?” stelde ik voor.

204. “Hey, dat is nogal een idee!” klapte Sandrine enthousiast in
haar handen, “maar ik kan niet zo lang blijven. Wat denk je
van… morgenavond?” Morgenavond. Dan had ik toch niets
te doen. Dus, waarom niet? “Morgenavond is prima.” knikte
ik. Sandrine stond recht en schudde me een hand. “Het was
zeer aangenaam je te leren kennen, Nathan.”

205. Ik voelde warmte aan als ik haar hand voelde. “Euh, het was
zeer… aangenaam.” hakkelde ik maar dan lachte ik dit
onmiddellijk weg. Langzaam liet ik haar hand los.

206. “Tot morgen!” wuifde Sandrine vrolijk uit en verliet met
grote stappen het appartement. Ik wou dat ze hier langer
bleef of dat we nu onmiddellijk naar het restaurant konden
gaan. Sandrine, ze viel heel erg goed mee.

207. ‘s Avonds kon ik mijn ogen niet sluiten. Sandrine, Sandrine,
Sandrine. Ze spookte steeds door mijn hoofd en leidde me
van mijn slaap af. Ze was totaal anders dan haar broer, dat
bedoelde ik wel van karakter. Uiterlijk waren Sandrine en
Xander allebei ruig.

208. In hart en nieren was Xander dan ook echt ruig. Zijn zus
daarentegen was volkomen anders, daar was ik heel erg
zeker van. Misschien zou het iets worden tussen ons en kon
ik Jessica makkelijker uit mijn hoofd zetten. Ik keek er echt
naar uit.

210. 9 maanden later…
Jade & Jessie:
Jade haar zwangerschapsbuikje groeide in die negen
maanden als een speer. Man of geen man, ze kon op haar
eigen benen staan en heel goed voor zichzelf zorgen maar
de meeste dingen had ze aan haar zus Jessica te bedanken.
Met de geboortekaartjes, met de babykamer, met
kleinigheden voor de baby en nog veel dergelijke dingen. Na
Jade’s zwangerschap wou ze haar ontslag aanbieden in de
binnenhuisarchitectenbureau en zoeken naar een ander
werk, ze wou Nathan tegenkomen noch spreken. Jade wist
goed genoeg dat Nathan de vader was van haar baby die ze
droeg maar toch hield ze haar kin omhoog: tijd voor een
nieuw leven! In haar 37ste week moest ze met spoed naar
het ziekenhuis gaan omdat ze erge weeën kreeg. Ondanks
dit alles had Jade toch een gezond dochtertje op de wereld
gezet, luisterend naar de naam: Jessie, vernoemd naar
Jessica. Voor de rest had Jade niets meer van Xander
gehoord. Ze wist ook niet dat Nathan gevoelens voor Jessica
heeft gehad. Of ze dat wist of niet, dat kon haar toch niet
veel schelen. Er was één lichtpunt in haar leven, maar één
lichtpunt… Jessie!

211. Jessica & Simon:
Jessica en Simon waren na al die tijd nog steeds gelukkig.
Nog meer: Simon had zijn ‘aanstaande’ getrakteerd op een
romantisch weekend in Twikkii Eiland, waar ze ook voor het
eerst op reis waren geweest. Daar was er iets heel speciaals
gebeurd. Simon had nooit zoveel van een vrouw gehouden
en die vrouw was Jessica. Voor hem was Jessica de mooiste,
liefste, geweldigste, fantastische – en nog mooie woorden –
vrouw van de wereld. Om die reden vroeg hij haar ten
huwelijk, tijdens een zonsondergang aan de strand. Jessica
dacht er niet aan om zijn aanbod te weigeren en deed zijn
ring meteen haar vinger om. Er werden huwelijksplannen
geregeld en het gerucht deed rond dat Jessica zwanger zou
zijn…

212. Emilie:
Emilie zou Emilie niet zijn als ze geen mannen had versleten.
Het huwelijk, kinderen en al die dingen vond ze mooi maar
eigenlijk helemaal niets voor haar. Rondom haar werden er
huwelijksplannen en gezinsplannen geregeld, door haar
vriendin Jessica en Jessica’s familie die Emilie ook
kende, maar dat veranderde Emilie helemaal niet. Ze bleef
bezig met wat ze ook bezig was.

213. Nathan & Sandrine:
Er was toch iets moois open gebloeid tussen Nathan en
Sandrine. Voor Nathan was het liefde op het eerste gezicht,
voor Sandrine ook. Aan ‘huisje, tuintje, kindje’ dachten ze
nog heel even niet aan want ze hadden niet zo lang een
relatie en die relatie was ook heel pril begonnen. Eerst
wouden ze weten of ze bij elkaar passen of niet, voor ze een
verkeerde keuze zouden maken. Nathan had geen contact
meer met Jade en heel zelden met Jessica. Sandrine had
geen contact meer met haar broer Xander, voor haar part
kon hij de boom in of naar de maan lopen; haar eigen
woorden.

214. Xander:
Xander wou niets meer met Sandrine, Nathan, Jade – en
misschien meer mensen – te maken hebben. Heel simpel en
kort: hij wou weg van Rivierbloesemheuvel en dat was hem
ook gelukt. Hij was verhuisd naar Droomzicht en bouwde
een bedrijf samen met Stefano Bigoli. Die bedrijf was
geschikt voor paaldanseressen en prostituees.