2. Jessica & Simon “Eindelijk een nieuwe start!” zuchtte Simon gelukkig en keek hoopvol in de ogen van Jessica. Van Rivierbloesemheuvel naar Nemea waren ze verhuisd, ondanks dat ze alles – hun verleden, hun jeugd – moesten achterlaten hadden ze geen spijt van hun verhuis.
3. “In Rivierbloesemheuvel valt er toch niets te beleven.” meende Jessica en pakte Simon zijn hand zachtjes en liefdesvol vast, “mijn zus is toch weg en het dorp is overbevolkt met nieuwe inwoners.” Het koppel straalde geluk en liefde uit, steeds na vijftien jaar huwelijk. “Wat dacht je om de verhuis te vieren?” stelde Simon voor. Jessica slikte in haar keel van angst. “Een feest? Maar hier kennen we niemand.”
4. Simon lachte. “Nee, gekkie. Ik bedoel dat wij twee samen vieren…” Simon tilde Jessica op en probeerde de kracht te hebben om haar vast te blijven houden. Ze snapte meteen wat hij bedoelde en stemde in zijn ‘aanbod’.
5. De tijd vloog snel, dat hun kleren door de slaapkamer werden gegooid en dat ze met enkel hun ondergoed aan op bed liggen. “Ik hou van je.” mompelde Simon tussen hun kus in. “Ik ook van je.” fluisterde Jessica zwoel en snoerde hem direct bij haar mond; letterlijk bedoelt.
6. Een tijdje later na hun vrijpartij, kroop Jessica zachtjes uit haar bed terwijl haar echtgenoot naast haar lag te slapen. “Typisch.” grinnikte ze en keek met half ogen dicht naar Simon. Opeens voelde ze een misselijkheidsgolf in haar opkomen…
7. Jessica deed moeite om zich in te houden maar ze voelde de laatste tijd zo ellendig. Op sommige momenten voelde ze zich gezond als een vis en dan kwam er een misselijkheidsgolf op. Ze snapte niet wat er aan de hand was.
8. Jessica wou zich omkleden maar opeens ging de deurbel. Veel tijd om zich om te kleden was er niet want de deurbel bleef gaan, alsof ie geen geduld had. Jessica trok haar kamerjas maar aan en liep naar de voordeur. Vol verbazing keek ze naar iemand die voor de deur stond, ze kon haast niet geloven wie dat was.
