2. Rijksweg 2
Stilletjes eten
Constantijn en Moos
hun avondeten.
Het is weekend, en
Jade heeft sinds
kort eindelijk de
baan voor haar
levenswens
gevonden, dus zijn
ze alleen.
3. Na het eten meld ze
dat ze naar boven
gaat, om de avond
lezend door te
komen.
Haar vader knikt
daarop en zegt dat
hij zelf ook nog wat
gaat studeren.
4. Uiteindelijk is het
toch veel later dan
ze gepland had, en
wenst ze haar vader
welterusten voordat
ze snel haar pyjama
aantrekt en haar
bed in stapt.
5. De volgende dag is
zaterdag, en omdat
ze haar huiswerk
altijd ruim op tijd af
heeft, zit ze die
middag in de tuin.
Haar gedachten
dwalen af naar Jack.
6. Ze had toch zeker
niet het gevoel dat
er iets verandert
was tussen hen,
maar daar leek de
rest van de wereld
anders over te
denken.
Dat verwarde haar,
misschien dat er
toch íets was.
7. Iets wat ze zelf nog
niet eens door had.
Maar zo lang Jack
geen tekenen gaf
dat er iets anders
tussen hen was dan
vriendschap, zou
dat gevoel
misschien snel
verdwijnen.
8. Na nog een tijdje
gezeten te hebben
springt ze van het
klimrek af en gaat
het huis weer in.
Al snel heeft ze
weer een boek in
haar handen en
verdiept zich daar
helemaal in.
9. Nadat het boek
helemaal uit is, zet
ze haar zinnen op
haar mini-
schildersezel, die ze
al een tijdje
verwaarloosd heeft.
Alles om maar even
niet aan Jack te
denken.
11. Vrolijk fluitend maakt
Vincent het middag
eten klaar.
‘En wat eten we?’
Vraagt Nienke als ze
de trap af komt
lopen en de geur op
snuift.
‘Flensjes, je
favoriet.’ Antwoord
Vincent terwijl hij
een flensje hoog de
lucht in gooit en met
de pan weer
opvangt.
12. ‘Hmm..’ Met een
grote lach op haar
gezicht gaat ze
tegenover haar
moeder aan de
schaaktafel zitten.
‘En?’ Vraagt Marsha
enthousiast.
‘Jup, ik heb een
baantje gevonden
als Aerobics-
instructrice.’
Antwoord Nienke
meteen.
13. ‘Super, hopelijk
bevalt het je.’ Met
een lach verzet
Marsha een
schaakstuk.
‘En dat is
schaakmat.’
‘Om je overwinning
te vieren, zijn hier
de flensjes.’ Zegt
Vincent die hun
gesprek gevolgd
heeft.
14. Snel schuiven de
dames aan, en even
later zitten ze alle
drie flensjes naar
binnen te werken.
‘Echt super lekker
pap, als gewoonlijk.’
Complimenteert
Nienke met haar
mond halfvol.
15. Daardoor schieten
haar ouders in de
lach, en nadat de
bordjes zijn
afgewassen gaat
iedereen zijn eigen
gangetje.
Zo gaat Nienke nog
wat schaken, omdat
ze het niet kan
hebben dat haar
moeder haar maar
blijft verslaan.
16. ‘Ik ga wel.’ Zegt
Marsha als ze
allebei opkijken van
de telefoon die
afgaat.
‘Enne, je verslaat
me toch nooit.’
Voegt ze er breed
glimlachend aan toe
voor ze opneemt.
17. Nieuwsgierig luistert
Nienke mee naar
het gesprek van
Marsha, tot ze
ophangt met; ‘Tot
zo.’
Met een lach draait
ze zich om naar
Nienke. ‘Milo komt
zo hierheen.’
Meteen vliegt ze
haar moeder om de
hals.
18. ‘Hoe laat?’ Vraagt
ze wanneer ze los
laat.
‘Hij zou meteen
komen, dus dat
duurt nog wel een
halfuurtje vanaf de
campus.’
‘Campus?’ Vraagt
Vincent meteen
vanaf de
achtergrond.
19. Ongeveer een
halfuurtje later komt
Milo inderdaad aan
met een gele taxi.
Nienke gunt hem
niet eens de tijd om
naar de deur te
lopen, en vliegt hem
al om de hals zodra
hij is uitgestapt.
20. ‘Jij ook hallo, wat
een hartelijk
ontvangst.’
Een tijdje blijven ze
zo staan.
‘Ehm, Nien? Je mag
nu wel loslaten.’
Met een grote lach
laat Nienke hem los,
en trekt hem dan
mee naar binnen.
21. ‘Mam!’
‘Hoi jongen, heeft je
zusje je een beetje
heel gelaten?’
Vraagt Marsha
terwijl ze snel even
zijn shirt recht trekt.
22. ‘Ja hoor, en hoe is
het met jou pap?’
‘Prima, en met jou,
flink tienen aan het
binnenhalen?’ Trots
klopt Vincent zijn
zoon op de rug.
Nienke kucht even,
waardoor de twee
mannen haar
aankijken.
23. Meteen schiet
Vincent in de lach.
‘Sorry dat ik mijn
zoon ook even wil
begroeten, ga maar
naar boven.’
24. ‘Zo, hier is ook niks
verandert.’ Zegt Milo
even later als terwijl
hij tegen zijn oude
nachtkastje leunt.
Hij is samen met
Nienke naar zijn
oude slaapkamer
gegaan, en ze kijkt
hem nu vanaf het
bed grijnzend aan.
25. ‘Klopt, je bed is zelfs
nog onopgemaakt.’
Antwoord ze voor ze
haar tong naar hem
uitsteekt.
‘Haha, zo slordig
ben ik anders niet
hoor.’
26. ‘Weet ik toch.’ Snel
komt ze overeind
van het bed.
‘Ik ben echt blij dat
je er bent, hoef ik je
nog iets minder lang
te missen voor ik
ook ga.’
‘Ja, misschien
moeten we iets
leuks gaan doen
vanavond.’ Stelt hij
voor.
27. En zo zitten ze die
avond samen in club
DVU.
‘Het is echt
helemaal niet druk,
en dat terwijl het
hier hoog
aangeraden wordt.’
Zegt Nienke met
opgetrokken
wenkbrauw.
28. Milo haalt zijn
schouders op, en
bestelt een drankje.
‘Jij niet?’ Vraagt hij
als hij zijn drankje
aangereikt krijgt.
Ze schud haar
hoofd.
‘Neh, geen zin in
dronken worden
vandaag.’ Voegt ze
er plagend aan toe.
29. Al snel heeft Milo
zijn drankje aan de
kant gezet, en zijn
de twee vrolijk aan
het dansen.
Er zijn nog steeds
geen andere
mensen, maar dat
maakt ze geen van
beiden uit.
30. Het is uiteindelijk al
midden in de nacht
als de twee
besluiten dat het tijd
is naar huis terug te
gaan.
‘Ik vond het erg
gezellig, en tot de
volgende keer.’
Milo slaat nog even
zijn armen om haar
heen, en belt dan
een taxi om hem
terug te brengen
naar de campus.
31. Eenmaal thuis is het
al zes uur, en dus
begint Nienke maar
aan een licht
ontbijtje voor
zichzelf.
32. Rustig eet ze dat
even later op, haar
ouders zijn nog niet
eens wakker, en
haar carpool zal pas
vanmiddag komen.
Dan kan ze mooi
nog even wat slaap
pakken.
33. Die middag staat
inderdaad haar
carpool voor de
deur, en hoewel ze
nog niet echt
uitgerust is, stapt ze
toch met een lach
in.
34. ‘s Avonds komt ze
dan ook helemaal
uitgeput weer thuis,
en voor haar
moeder naar haar
dag kan vragen, is
ze al naar boven
gevlucht.
Snel trekt ze haar
pyjama aan, en
kruipt dan haar
warme bed in.
