1. Οι ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης
Ary Scheffer(1795-1858), "Σουλιώτισσες Γυναίκες"
Peter Von Hess(1792-1871), "Μπουμπουλίνα"
Adam Friedel, "Μαντώ Μαυρογένους", "Μπουμπουλίνα"

2. "Ωραία Ελλάδα, έρμο στοιχειό,
μιας δόξας πούχει σβήσει..
Νεκρή, κι όμως αθάνατη
πεσμένη μα τρανή…
Τα σκορπισμένα σου παιδιά
ποιος τώρα θα οδηγήσει;
ποιος θα συντρίψει την σκλαβιά
που αιώνια έχει γίνει;"
(Λόρδος Βύρων)

3. Ο Φιλελληνισμός και η Επανάσταση του '21
Ευγένιος Ντελακρουά, "Η Ελευθερία στα ερείπια του Μεσολογγίου"
Francois-Emile de Lansac, "Το έξοδος του Μεσολογγίου"
Ευγένιος Ντελακρουά, "Η σφαγή της Χίου"

4. «Άκρα τοῦ τάφου σιωπὴ στὸν κάμπο
βασιλεύει·
Λαλεῖ πουλί, παίρνει σπειρί, κ᾿ ἡ μάνα τὸ
ζηλεύει.
Τὰ μάτια ἡ πείνα ἐμαύρισε· στὰ μάτια ἡ
μάνα μνέει·
Στέκει ὁ Σουλιώτης ὁ καλὸς παράμερα, καὶ
κλαίει:
"Ἔρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ᾿ ἔχω ῾γὼ στὸ
χέρι;
Ὁποῦ σὺ μοὔγινες βαρὺ κι ὁ Ἀγαρηνὸς τὸ
ξέρει».
(Διονύσιος Σολωμός)

5. O Μακρυγιάννης προσδιορίζει με λίγες καίριες λέξεις
την κοινωνική αντίθεση που δημιουργήθηκε αργότερα
(στα 1833) ανάμεσα στους άρχοντες και στους
αγωνιστές του '21 με τα ακόλουθα λόγια:
«και σ’ αυτήνη την γης οπού ζυμώσαμεν με το αίμα
μας θέλουν να μας θάψουν αδίκως και παράωρα όσοι
μας κάναν σίγρι [=μας κοίταζαν] από μακριά, όταν
κιντυνεύαμεν. Μας πήραν την ματοκυλισμένη μας γης,
την αγόρασαν από ΄να γρόσι το στρέμμα, και βάλαν
εμάς με τ’ αλέτρι και τραβούμεν το γενί [=το υνί] και
βγάνομεν των συγγενών μας τα κόκαλα, και οι
αφεντάδες μας περπατούνε με τις καρότζες τους, και
οι αγωνισταί δεν έχουν ούτε γουμάρι, και ξυπόλυτοι
και γυμνοί διακονεύουν εις τα σοκάκια»
(«Απομνημονεύματα», Β', 72)

6. O Μακρυγιάννης προσδιορίζει με λίγες καίριες λέξεις
την κοινωνική αντίθεση που δημιουργήθηκε αργότερα
(στα 1833) ανάμεσα στους άρχοντες και στους
αγωνιστές του '21 με τα ακόλουθα λόγια:
«και σ’ αυτήνη την γης οπού ζυμώσαμεν με το αίμα
μας θέλουν να μας θάψουν αδίκως και παράωρα όσοι
μας κάναν σίγρι [=μας κοίταζαν] από μακριά, όταν
κιντυνεύαμεν. Μας πήραν την ματοκυλισμένη μας γης,
την αγόρασαν από ΄να γρόσι το στρέμμα, και βάλαν
εμάς με τ’ αλέτρι και τραβούμεν το γενί [=το υνί] και
βγάνομεν των συγγενών μας τα κόκαλα, και οι
αφεντάδες μας περπατούνε με τις καρότζες τους, και
οι αγωνισταί δεν έχουν ούτε γουμάρι, και ξυπόλυτοι
και γυμνοί διακονεύουν εις τα σοκάκια»
(«Απομνημονεύματα», Β', 72)