Pracownia Badań i Innowacji Społecznych "Stocznia" w ramach projektu Foresight Obywatelski realizuje cykl spotkań dotyczących przemian we współczesnym świecie oraz ich konsekwencji dla sektora pozarządowego i aktywności obywatelskiej. Poruszane będą tematy globalizacji, technologii, przyszłości obywatelstwa, wartości i postaw w społeczeństwie. 17 grudnia 2009 roku odbyło się spotkanie "Obywatelska Polska 2030", na którym członkowie Zespółu Doradców Strategicznych Prezesa Rady Ministrów zaprezentowali Raport "Polska 2030". Cykl spotkań jest częścią projektu Foresight Obywatelski, którego ogólnym celem jest stworzenie warunków do myślenia o rozwoju sektora pozarządowego i aktywności obywatelskiej w dłuższej perspektywie. Pracownia Badań i Innowacji Społecznych "Stocznia" chce w ten sposób zapoczątkować proces wspólnego zastanawiania się w gronie liderów środowiska nad zmianami w otoczeniu sektora - zidentyfikować je, zastanowić się, w jaki sposób będą wpływać na jego funkcjonowanie, rozważyć jakie wyzwania ze sobą niosą. Chce zachęcić do grupowej refleksji na temat przyszłych działań i dalekosiężnych celów zarówno poszczególnych organizacji pozarządowych, jak i sektora w całości. Projekt stanowi platformę wymiany doświadczeń, pomysłów i propozycji, dającą możliwość wspólnego namysłu dla obecnych, ale - co szczególnie ważne - także przyszłych liderów środowiska, nie tylko z Warszawy, ale także spoza niej. Foresight Obywatelski jest pierwszym tego typu projektem zogniskowanym ściśle na polskich organizacjach pozarządowych.

1. Polska 2030 Wyzwania rozwojowe Spójność społeczna

7. Niska spójność społeczna w aspekcie terytorialnym Trzy typy „polskich faweli”: Regiony popegeerowskie (wioski), gdzie mamy do czynienia z biernością zawodową i społeczną, Wielkie blokowiska powstałe w latach 60. i 70., gdzie mieszkają potomkowie pracowników zaimportowanych w celu industrializacji miast, Tradycyjne regiony ubóstwa miejskiego , gdzie kumulują się zjawiska ubóstwa, np. warszawska Praga. Zagrożenie ubóstwem w Polsce ma charakter wyspowy. Oznacza to, że brakuje jednoznacznego podziału np. na „biedny” wschód i „bogaty” zachód tak jak w Niemczech czy „biedne” południe i „bogatą” północ jak we Włoszech. W Polsce województwa warmińsko-mazurskie oraz świętokrzyskie, gdzie ryzyko ubóstwa jest najwyższe, graniczą z województwem mazowieckim, gdzie jest ono najniższe. W wielu wypadkach (np. w województwie mazowieckim) różnice dochodowe i rozwojowe są o wiele większe niż mierzone w perspektywie całego kraju. Konieczność analizy klastrowości polskiej biedy.