propozycje tematów na trzecie spotkanie.

1. klub (w)spierania
intelektualnaSpółdzielnia

2. klub (w)spierania
intelektualnaSpółdzielnia
przedstawia:

3. propozycje tematów
na 3-cie spotkanie

4. propozycja pierwsza
kill your Business

5. Bądź bezlitosny. Zabij swój biznes.
Marta Zięba-Szklarska pojechała i Marta się zainspirowała, nowym sposobem na rozwój biznesu.
jakim? prostym a brzmi on tak:
sukces osiągną tylko Ci, którzy potrafią zabić czyjś lub swój biznes i na tym zarobić.
więc co, Nam pozostało. niewiele. jak trzeba to trzeba.
na najbliższym spotkaniu Klubu wszyscy będziemy płatnymi zabójcami i uśmiercimy swoje tradycyjne biznesy.
swoje lub kogoś innego.
I shot my business!

6. propozycja druga
’wybory…
decyzje…konsekwencje…’

7. Codzienność…
Poranek: Jaka kawa? Dziś z mlekiem czy może bez?
Spotkanie: Którego kandydata wybrać na interview? Czy jego uśmiech był szczery?
Apteka: Jaki najlepszy lek dla dziecka? Czy tańszy też zadziała?
Zakupy: Jaki ciuch na imprezę? W czerwieni czy czerni?
Wieczór: Jaki film do obejrzenia? Komedia czy jednak coś poważniejszego?
Rodzinna narada: Gdzie jechać na wakacje? Setki opcji, chcemy najlepsze.

8. Wybory… Decyzje…Konsekwencje…
Czy te, które podejmuję są dla mnie najlepsze?
Czy wiem jak odejmuje decyzje?
Czy chcę wkładać aż tyle wysiłku w podejmowanie decyzji?

9. Zastanów się proszę…
Jak może wyglądać następne spotkanie naszego KLUBU jeśli wybierzesz tą opcję…

10. propozycja trzecia
psychometria i testy
kompetencyjne, a możliwe
zastosowanie poprzez świat gier.

11. propozycja czwarta
‘burza mózgów burzy
mózgi.’

12. Istnieją dwa powody, dla których większość ludzi nie jest zbyt dobra w kreatywnym rozwiązywaniu problemów. Po pierwsze niewiele osób miało
okazję uczyć się kreatywności w ramach edukacji. Po drugie niewiele osób rozumie dynamikę grupy wystarczająco dobrze, aby wykorzystać
swoją energię do zmaksymalizowania kreatywności.
Kluczowym elementem kreatywności jest wykorzystanie istniejącej wiedzy tak, aby udźwignąć nowy problem lub cel. Im więcej ludzi, którzy
mogą zaangażować się w dany proces, tym więcej wiedzy, na której można bazować. Niestety badania pokazują, że tradycyjna metoda burzy
mózgów, po raz pierwszy opisana przez Aleksa Osborna w 1950 roku, zawodzi. Gdy grupy spotykają się i zaczynają wymieniać pomysły,
w rzeczywistości mają w sumie mniej pomysłów i są one mniej nowatorskie, niż miałyby jednostki z tej samej grupy, gdyby pracowały
samodzielnie.
Aby tego uniknąć, należy wziąć pod uwagę dwie fazy grupowego rozwiązywania problemu: rozbieżność i zbieżność.
Rozbieżność pojawia się, gdy grupa rozważa jak najwięcej różnych potencjalnych rozwiązań. Na przykład popularnym sposobem sprawdzenia
kreatywności jest test nazywany „alternatywnymi sposobami wykorzystania”. Ludziom zadaje się pytania typu: „jak wiele różnych zastosowań
można znaleźć dla cegły?”. Ten test wymaga uwzględniania tak wielu różnych rozwiązań, jak to możliwe.
Zbieżność pojawia się podczas oceniania różnych proponowanych rozwiązań. W tej fazie duża liczba pomysłów jest redukowana do mniejszego
zestawu rozwiązań proponowanych dla bieżącego problemu.
Chcemy pospierać się nt. tego czy burza mózgów, w wydaniu tradycyjnym, ma jeszcze sens czy nie. Może jest tak że nie należy wyrzucać tej
metody jeszcze do kosza, a zaprojektować narzędzie do jej skutecznego moderowania.
Eksperyment:
2 grupy – jedna podzielona na jednostki, druga jako grupa rozwiązuje problem. Potem wspólnie oceniamy czyje rozwiązanie jest lepsze. 15 min.
Druga próba, z propozycjami jak można pracę takiej grupy w trakcie burzy usprawnić.
Efekt – Burza Mózgów 2.0