คำสอนของท่านพ่อลี วัดอโศการาม

2. หายใจมีสติ ก็เปรียบเหมือน เราได้สร้างพระพุทธรูปไว้ในตัว
ถ้าขาดสติ พระพุทธรูปก็ละลายฉิบหายหมด
ร่างกายของเราเปรียบเหมือนเบ้า สติเหมือนเครื่องหลอม
ถ้าเผลอสติก็เท่ากับเททองไหลออกจากเบ้าหมด
ท่านพ่อลี ธัมมธโร

3. ผู้ไม่มี "ความยึดถือ" ย่อมจะเข้าถึง "พุทธะ"
ท่านพ่อลี ธัมมธโร

4. การกั้นจิตให้รู้อยู่ในตัว ไม่ใช่หมายความว่าให้กั้นโดยกักขัง
ได้แก่การสะกดจิต สะกดลม กลั้นลมจนเกิดความอึดอัด
ขาดความอิสระ อย่ากลั้นลม หรือ สะกดลมไว้
ต้องปล่อยให้จิตอยู่เฉยๆ ให้มีอิสระตามสภาพของมัน
เพียงแต่คอยกันจิตไว้ให้อยู่คนละทางกับอารมณ์เท่านั้น
ถ้าไปสะกดจิตสะกดลมเข้าแล้ว ก็จะทาให้ร่างกายอึดอัด
ทาการงานไม่สะดวก อาจทาให้ปวดให้เมื่อยบ้าง
ทาให้ขัดให้ยอกบ้าง หรือทาให้มึนชาเป็นเหน็บก็ได้
ท่านพ่อลี ธัมมธโร

5. จิตเป็นสิ่งสาคัญที่สุด
การที่บุคคลจะทาจิตให้บริสุทธิ์ได้
จะต้องคลายความยึดถือในตัวตน
ท่านพ่อลี ธัมมธโร

6. ในขณะที่เรานั่งภาวนาอยู่นี้ย่อมจะเกิดกุศลขึ้นถึง ๓ ทางคือ
“กาย” เราก็ไม่ได้เบียดเบียนประทุษร้ายใคร“วาจา” เราก็สงบไม่กล่าวร้ายต่อใคร“ใจ” ของเราก็อยู่ในเจตนาที่ดี...
คือ ระลึกถึงแต่ “พุทโธ” ทุกลมหายใจเข้าออกไม่ได้คิดชั่วทุจริตหรือโกรธเกลียดใคร
ดังนี้ “กาย วาจา ใจ” ของเราก็บริสุทธิ์เกิดเป็นบุญเป็นกุศลขึ้นเพราะไม่ได้ทาบาปอันใด
ท่านพ่อลี ธัมมธโร

7. ธรรมดาโลกต้องศึกษา ต้องเรียน ต้องเขียน
ต้องอ่าน ต้องคิดต้องนึก จึงจะเกิดความฉลาด
แต่ในทางธรรมหยุดคิด หยุดนึก หยุดขีด หยุดเขียน หยุดจา หยุดทา
จึงเกิดวิชาชั้นสูงได้ เป็นของทวนกระแสโลก
ซึ่งมนุษย์ทั้งหลายทาได้ยาก
ท่านพ่อลี ธัมมธโร

8. ภาวนาแปลว่า การทาบุญกุศลให้ผุดขึ้นในดวงจิตดวงใจ
ผู้ใดตั้งใจอยู่ในเมตตาภาวนา เจริญสมาธิเป็นอารมณ์อยู่เสมอแล้ว
ก็เท่ากับผู้นั้นได้สร้างพระไว้ในจิตในใจของตนเอง
ย่อมจะมีผลดีตลอดชาติ
ท่านพ่อลี ธัมมธโร