ธาตุธรรม 3 ฝ่าย โดยหลวงปู่ชั้ว โอภาโส
•
4 j'aime•3,498 vues
จุดประสงค์หลักของการนำเสนอหนังสือเล่มนี้บนเวบไซต์แห่งนี้เพื่อการทบทวนความรู้ ของวิทยากรภายในชมรม หากท่านมีความสนใจ ขอเชิญชวนท่านเป็นเจ้าของหนังสือได้ โดยดูรายละเอียดที่ www.Wisdominside.org ครับ ห้ามผู้ใดคัดลอกบทความบางส่วน หรือทั้งหมดของเนื้อหาที่ปรากฏบนเวปไซต์แห่งนี้ เพื่อการใดก็ตาม ด้วยเกรงว่า ผู้คัดลอกอาจเรียบเรียงใหม่ผิดพลาด ทำให้ผิดความหมายหรือเจตนาโดยรวม ฉะนั้น โปรดติดต่อผู้เขียน (เจ้าของลิขสิทธิ์) โดยตรง ผู้ใดฝ่าฝืนจะมีความผิดตามกฏหมาย
Recommandé
Contenu connexe
Tendances
Tendances (20)
Plus de Touch Thanaboramat
Plus de Touch Thanaboramat (11)
ธาตุธรรม 3 ฝ่าย โดยหลวงปู่ชั้ว โอภาโส
- 1. ธาตุธรรม ๓ ฝาย ประสบการณในการปฏิบัติภาวนาตามแนววิชชาธรรมกาย จากบันทึกของพระครูวินยธร (ชัว โอภาโส)1 ั ้ การที่พระหมผามวนขวามวนซายนี้ เปนของลึกลับอยู ขาพเจา เที่ยวสืบถามดูนักตอนักแลว วาขางไหนถูก ขางไหนผิดกันแน ไมมีใคร บอกไดเลย กระทั่งเปรียญเกาประโยค เปนแตบอกวาใหทําเหมือนๆ กัน ขาพเจาก็นึกวา แบบหลับตาคลําทางกันอยางนี้จะไปไดเรื่องราวอะไรกัน จนเขาไปเรียนวิปสสนากับหลวงพอวัดปากน้ํา ภาษีเจริญ ที่จังหวัดธนบุรี อยูหลายปกวาจะรูเรื่อง ออกมาบานนอก แลวก็เขาไปในกรุง แตเขาๆ ออกๆ อยูอยางนี้สิบหกป จึงรูเรื่องวาหมผามวนขวามวนซายเปนอยางไร คือ มีพระพุทธเจา อยูสามภาคที่ไมถูกกัน เปนขาศึกกันจริงๆ เขากันไมไดอยางเด็ดขาด เพราะผิดธาตุผิดธรรมกัน พระพุทธเจา สามภาคนี้ ขาวภาคหนึง ดําภาคหนึ่ง ไมดําไมขาวภาคหนึง ่ ่ ภาคขาวนัน คือ กุสลาธัมมา พระพุทธเจาภาคนีพระกายขาวใสเหมือนแกวขาว ้ ้ เกตุแหลมเปนดอกบัวตูม ใหสุขแกสัตวแตฝายเดียว ไมมใหทุกขเลย ี อีกภาคหนึง อกุสลาธัมมา พระพุทธเจาภาคนีพระกายดําใสเหมือนแกวดํา หรือ นิล ่ ้ เกตุแหลมเปนดอกบัวตูม ใหทุกขแกสัตวฝายเดียว ไมมีใหสุขเลยเหมือนกัน อีกภาคหนึง อัพยากตาธัมมา พระพุทธเจาภาคนี้พระกายไมขาวไมดํา ใสเปนสีกลาง ใสเหมือน ่ แกวสีตะกัวตัด จะวาขาวก็อมดํา จะวาดําก็อมขาว เกตุแหลมเปนดอกบัวตูมเหมือนกัน ใหไมสขไมทุกข ่ ุ แกสัตว ตนธาตุตนธรรม2 สําหรับตนธาตุตนธรรมของภาคขาวสายของพระสมณโคดม มีฤทธิ์มากกวา ภาคขาว ตองคอยชวยภาคขาวอยูเหมือนกัน ใหสุขแกสตวเหมือนภาคขาว ภาคนีพระกายสีเหลือง ั ้ 1 เปนศิษยใกลชิดพระเดชพระคุณ หลวงพอวัดปากน้ํา (พระมงคลเทพมุน) ตามประวัติวาทานเปนพระสุปฏิปนโนองคหนึ่ง ซึ่งปรารถนาพุทธภูมิ ี ดวย ในระหวางที่ยังมีชีวิตอยู ทานไดเปนกําลังสําคัญในการเผยแพรธรรมปฏิบตตามแนววิชชาธรรมกาย ัิ 2 ตนธาตุตนธรรมนี้มีทงสามภาค ซึ่งตางก็คอยสอดสอดละเอียดชวยภาคของตัวในการปกครองธาตุธรรมของสัตวใหเปนไปตามปฎกของตัว ั้ และตางก็ประมูลฤทธิ์เพื่อแยงกันปกครองธาตุธรรมอยูตลอดเวลา
- 2. 2 เหมือนแกวสีเหลือง หมผาคาดรัดประคด หรือบางทีหมบังเฉวียง คือหมจีบพาดบาเอาชายขางหนึ่งขึน ้ เหน็บชนบาซาย มีพระรัศมีทั้งหกประการดวยกันทั้งนั้น พระรัศมีตนธาตุตนธรรมกับของภาคขาวนิมตานวลตา ่ เหมือนกัน แตพระรัศมีภาคดํานันบาดตาเคืองตา พระรัศมีภาคกลางไมบาดตาเคืองตา ไมนิ่มตานวลตา ้ แลวก็เขากันไมได พระพุทธเจาขาว กลาง ดํา สามภาค นี้คอยประมูลฤทธิ์กนอยูเสมอ แยงกันปกครอง ั ธาตุธรรม ภาคขาวก็คอยจะสอดสุขใหแกสัตวโลก ภาคกลางกับภาคดําคอยกีดกันไว ภาคดําก็คอยจะ สอดทุกขใหแกสัตวโลก ภาคขาวกับภาคกลางก็คอยกันไว ถาภาคกลางจะสอดไมสุขไมทุกขใหแกสตวโลก ั ภาคขาวกับภาคดําก็คอยกันไวเหมือนกัน ไมใหความสะดวกแกกนได ไมงั้นเสียอํานาจกัน ั ภาคขาวเห็นวาทําดี ใหสุขแกสัตวจงจะถูก ภาคดําเห็นวาทําชัว ใหทุกขแกสัตวจึงจะถูก ึ ่ ภาคกลางเห็นวาทําไมดีไมชว ใหไมสุขไมทกขแกสัตวจึงจะถูก ั่ ุ สวนนี้ เปนตอนที่ พระครูวินัยธร (ชัว) ไดกลาวถึงลักษณะของการครองผาจีวรของ ้ พระพุทธเจา และตนธาตุตนธรรมทัง ๓ ภาค คือ ทังภาคขาว ภาคกลาง และภาคดํา วาครองผา ้ ้ จีวรตางกันอยางไร ตามทีทานเห็นดวยตาพระธรรมกาย และรูดวยญาณของพระธรรมกายของ ่ ทาน นอกจากนี้เรื่องการครองผาจีวรนี้ยงมีกลาวไวในสวนอืนๆ อีก แตมิไดนํามาลงพิมพไว ทั้งนี้ ั ่ ก็เพื่อใหทานผูปฏิบัติธรรมที่ไดถึงธรรมกายแลวตรวจดูใหรูเห็น ดวยตนเอง - มงคลบุตร แตพระพุทธเจาทานก็ยงแยงกัน แลวมนุษยลวนแตมีธาตุธรรมปนเปนอยูทงนันทําไมจะไมแยงกัน ั ั้ ้ เขากันไมไดเหมือนเชือกสามเกลียวบิดขวาเสียเกลียวหนึง บิดซายเสียเกลียวหนึง ไมบิดอีกเกลียวหนึง ่ ่ ่ ฟนเขาก็ไมกนเกลียวกัน เพราะบิดคนละทาง แลวตางก็เอาพระไตรปฎกบังคับ กาย วาจา ใจของสัตว ิ เอาพระวินยปฎกก็วนัยปฎกดวยกัน บังคับกายสัตวไวสําหรับทํา เอาพระสุตตันตปฎกก็สุตตันตปฎก ั ิ ดวยกัน บังคับวาจาสัตวไวสาหรับพูด เอาพระปรมัตถปฎกก็ปรมัตถปฎกดวยกัน บังคับใจสัตวไวสําหรับ ํ คิด แลวก็คอยแยงกันสอดญาณเขาไปในไสญาณสุดละเอียดของตัว3 บังคับสัตวเอาตามอํานาจ พระไตรปฎกของตัว ถาภาคขาวสอดเขาไสญาณสุดละเอียดของตัวได ก็บังคับ กาย วาจา ใจ ของสัตว จะทําจะพูดจะคิด ก็ลวนแตดเปนบุญเปนกุศลไปทั้งนั้น ถาภาคดําสอดเขาไปในไสญาณสุดละเอียดของ ี ตัวได ก็บังคับกาย วาจา ใจของสัตว จะทําจะพูดจะคิด ก็ลวนแตชวเปนบาปอกุศลไปทั้งนั้น ถาภาคกลาง ั่ สอดเขาไปในไสญาณสุดละเอียดของตัวได ก็บังคับกาย วาจา ใจของสัตว จะทําจะพูดจะคิด ก็เปนแต กลางๆ ไมบุญไมบาปไปทั้งนัน ้ 3 ไส คือ ใจกลางของธาตุธรรม หรือญาณ
- 3. 3 สุดแทแตวาภาคใดเขาในไสญาณสุดละเอียดได ภาคอื่นก็เขาไมได เปรียบเสมือนตอไมที่นั่งได คนเดียว ถาขึ้นนั่งไดเสียคนหนึ่งแลว คนอื่นก็ขึ้นไปนั่งไมได แลวก็แยงกันปกครองธาตุธรรมตลอด หมด ทั้งนิพพาน ภพสาม โลกันต ไมมที่วางดินฟาอากาศ ลวนแตอยูในปกครองของสามภาคนี้เทานั้น ี ภาคขาวคอยเปด ภาคดําคอยปด ภาคกลางไมเปดไมปด คอยเปด เห็น จํา คิด รู ของสัตว ใหเห็นวานิพพานมี ภาคขาว คอยปด เห็น จํา คิด รู ของสัตว ใหเห็นวานิพพานสูญ ภาคดํา ก็ใหสัตวเห็นวานิพพานไมมไมสูญ ี ภาคกลาง หนทางของภาคขาวลวนแตดีเปนสุขทั้งนั้น ก็เปดใหสัตวเห็นจะไดสรางแตความดี ไปแตในทางสุข หนทางของภาคดํา ลวนแตชั่วเปนทุกขทั้งนั้น ก็ตองปด ไมใหสัตวเห็น จะไดสรางแตความชั่ว ไปแตในทาง ทุกข สวนภาคกลาง ไมดี ไมชั่ว ก็ไมปดไมเปดใหสัตวเห็น จะไดทาไมดีไมชั่ว ไปในทางไมสุขไมทุกข ทัง ํ ้ สามทางนี้ตรงกันขามทุกอยาง จึงลงรอยกันไมไดเสียเลย ที่โลกเดือดรอนอยูวนนี้ เดียวสุข เดี๋ยวทุกข เดี๋ยว ั ๋ ไมสุขไมทุกข ก็เพราะฤทธิ์สามภาคนี้แหละ ประมูลฤทธิไมแพกน แยงกันปกครองธาตุธรรม ปกครองกัน ์ ั ตลอดทั้งนิพพาน ภพสาม โลกันต ไมผิดอะไรกันกับมนุษยแลสัตว ทีแยงเขตแยงแดนกันปกครอง แต ่ พระพุทธเจาปกครองขั้นละเอียด เทวดา มนุษย สัตว ปกครองกันแตทหยาบ แตก็อยูในปกครองของ ี่ พระพุทธเจาทังสามภาคนี้ทงนัน ้ ั้ ้ ถาประเทศใด บานใด เมืองใด หมูใด ตําบลใด ภาคขาวปกครองได มากกวาภาคอื่น ก็บังคับ เห็น จํา คิด รู ของมนุษยและสัตวในที่นนใหทาแต ั้ ํ ความดีกนทังนั้น เปนตนวา ไมฆาสัตว ไมลักทรัพย ไมทําผิดกาเม ไมโกหก ไม ั้ กินเหลา ทําแตความดีกนทังนัน เมตตากรุณาแกกัน ใหความสุขแกกน ไม ั้้ ั เบียดเบียนกัน ใหแตความสุขสบายแกกนทั้งนั้น ภาคขาวก็เก็บเหตุทมนุษยแล ั ี่ สัตวทําดีนั้นไวแลวก็สงผลลงมาให ก็ลวนแตดท้งนัน เปนตนวาใหฟาฝนตกตองตามฤดูกาล ขาวปลา ีั ้ อาหารก็ใหบริบรณ ไมฝดเคือง ผูคนพลเมืองก็ลวนแตสุขสบาย เมื่อตายแลวก็สงผลใหไปเกิดในสุขสมบัติ ู เปนเทวบุตรเทวธิดาอินทรพรหมบรมจักรพรรดิตรา ถาจุติจากนั้นมา ถาจะเกิดเปนมนุษยก็สงผลใหเปนคน บริสุทธิ์ชั้นสูง เชน นายกรัฐมนตรี เศรษฐี ทาวพระยามหากษัตริย ถาเกิดเปนพอคา ชาวนา ก็เปนคนที่มี ทรัพยสนสมบัติศฤงคาร บริวาร ลวนแตเปนสุขสบายทั้งนั้น ิ
- 4. 4 ถาประเทศใด บานใด เมืองใด หมูใด ตําบลใด ถูกภาคดําปกครองได มากกวาภาคอื่น ก็บงคับ เห็น จํา คิด รู ของมนุษยแลสัตวในทีนนใหทาแตความ ั ่ ั้ ํ ชั่วทุกอยางทั้งนั้น เปนตนวาฆาสัตว ลักทรัพย ทําผิด กาเม โกหก กินเหลา ให เกลียดชังกัน ใหอิจฉาริษยา เบียดเบียนกัน ฉก ลัก ปลน สะดม ชกตอย เตะตี รบราฆาฟนกัน ทําแตทุกขใหกนทังนัน ภาคดําก็เก็บเหตุชั่วๆ ทีมนุษยและสัตว ั้้ ่ ทําไว แลวก็สงลงมาเปนผลชั่วทังนัน เปนตนวาใหฟาฝนแหงแลง ขาวยาก ้้ หมากแพง อดอยาก ลําบาก เจ็บไข ลมตาย เมื่อตายแลวก็เอาไปลงโทษในนรก ๔๕๖ ขุม ทนทุกขเวทนา แสนสาหัส รองไหครวญครางไมมีขาดเสียงมีแตทุกขลวนๆ พนจากนันใหเปนเปรต อดอยากขาวน้ําอยูเ ปน ้ นิจ แลวใหมาเปนอสุรกาย แลใหมาเปนสัตวเดรัจฉาน ถาใหมาเกิดเปนมนุษยก็ใหเปนคนเลวทรามต่ําชา ยากจนอนาถาไรทรัพย อับปญญา ใจบาปหยาบชา เอาดีไมได ลวนแตทกขทั้งนัน ุ ้ ถาประเทศใด บานใด เมืองใด หมูใด ตําบลใด ภาคกลางแยงเขาปกครอง ไดมากกวาภาคอื่น ก็บงคับ เห็น จํา คิด รู ของมนุษยและสัตวในที่นน ใหทาแต ั ั้ ํ กลางๆ ไมดีไมชั่ว ที่ไมเปนบุญเปนบาป ภาคกลางก็เก็บเหตุที่ไมดีไมชว ที่มนุษย ั่ และสัตวทําไวนั้นแลวก็สงผลลงมาใหเปนแตกลางๆ ไมดีไมชั่ว แตวา ทานผูใดไดอานหรือไดฟงหนังสือเรื่องนี้แลวก็อยาเพิงเชื่อกอน ่ เพราะไมใชโฆษณาชวนเชื่อหรอก ขาพเจาก็ไมอยากใหทานเชื่อขาพเจาเหมือนกัน ใหทานเชื่อตัวของทาน เองดีกวา ทานตองทําใหมี ใหเปน ใหเห็นขึ้นเองแลว นันแหละจึงคอยเชื่อ ่ ถาทานจะทําใหมี ใหเปน ใหเห็นนั้น ตองทําตามสติปฏฐานทังสี่ ดังที่ขาพเจาจะบอกตอไปดังนี้ ้ แตวา อยาเอาคาถาบาลีมาใสดวยเลย เพราะขาพเจาไมไดเรียนพระปริยัติเรื่องอรรถแปลแกไขแลวขาพเจา โงจริงๆ ตังแตบวชก็เรียนทําแตภาวนาทางวิปสสนาเทานัน อาจารยทานสอนแตทางภาวนา จึงไมรทาง ้ ้ ู พระปริยัติ พูดกันแตภาษาไทยลวนๆ ดีกวา ฟงก็งายดวย ถาผูใดจะทําทางวิปสสนา ใหตั้งกายใหตรง ทําสติไวเฉพาะหนา ไมใหเผลอ เทาขวาทับ เทาซาย มือขวาทับมือซาย อยาใหเกยกันมาก แตพอหัวแมมือซายกับนิ้วชี้ขวาจรดกัน แลวหลับตาภาวนา วา “สัมมาอะระหัง” หลับตาแลวมันมีกลเม็ดอยูอยางหนึ่ง คือ เหลือบตาขึ้นขางบนเหมือนอยางไปขาง หลัง กลับมองลงไปในกลางตัว ตามหลอดลมหายใจ เพราะมันเปนรูกลวงลงไปตั้งแตเพดานจนถึงสะดือ สุดลมหายใจที่อยูเพียงสะดือตรงนั้น เรียกวา “ที่สิบ” เหนือสะดือขึนมาสองนิ้วมือ เรียกวา “ที่ศูนย” ้ เปนที่ตงสติ เอา เห็น จํา คิด รู ทั้งสีนี้ลงไปหยุดนิงอยูที่นน เพราะที่ตรงนันมีดวงธรรมประจําอยูทกคน ั้ ่ ่ ั่ ้ ุ ธรรมดวงนี้สาหรับทําใหเกิดเปนกายมนุษย ใสบริสทธิเ์ ทาฟองไขแดงจากไก สวางเหมือนแสงไฟ ใหลงไป ํ ุ นิ่งนึกอยู แตตรงนันอยาไปทางไหน ดินถลมฟาทลาย คอขาดบาดตายก็อยาตกใจ ใหนงแนนอยูเหนือ ้ ิ่
- 5. 5 สะดือสองนิวมือนั้นใหได ซายขวาหนาหลัง ไมไป ลางบน ไมไป นิ่งอยูกึ่งกลางกาย ขางใน ขางนอก ้ อยาออกไป ถาออกขางนอก ถึงธรรมเกิดขึ้น สวางได ก็เปนวิปสสนูปกิเลส ไมใชวิปสสนา วิปสสนูปกิเลสนี้ เปนของภาคดํา ไมใชของภาคขาว เมื่อกายสงบดีแลว หรือเกิดตัวเบาขึ้น นันเปนกายานุปสสนาสติปฏฐาน เมื่อเกิดความสุขกายขึ้น ่ เปนเวทนานุปสสนาสติปฏฐาน ถาเกิดแสงสวางขึ้นที่เหนือสะดือสองนิ้วมือ จะเล็กหรือจะใหญกตาม ็ ประมาณสักเทาดวงดาวหรือไขแดงของไก เปนอุคคหนิมิตขึ้นอยางนันแลว รักษาไว นี่เรียกวา ้ “ปฐมมรรค” ถาใสอยางกระจกสองหนาอยางนันหละเปน ธัมมานุปสสนาสติปฏฐาน ถาขยายเปน ้ ปฏิภาคออกไปใหญเทาดวงจันทรดวงอาทิตยได ก็จะเห็นกายในกายผุดขึ้นในกลางดวงนั้นเหมือนอยาง กายมนุษยเราไมผิดเพี้ยน เรียกวา กายมนุษยละเอียด (ในกลางกายมนุษยละเอียด มีกายทิพย) กายนี้ สําหรับไปเกิดมาเกิด กายนีถาหลุดจากกายมนุษยหยาบ (กายเนื้อ) เมื่อไร ก็ตายเมือนั้น แตตองพูดถึงกาย ้ ่ นี้ใหรเรื่องกันเสียกอน เพราะเปนกายไปเกิดมาเกิด เปนกายสมุทัย กายนี้เมื่อมาเกิดเขาครรภบิดามารดา ู นั้น สูงถึงแปดศอก มาเขาครรภบิดากอน ถาจะเปนหญิงก็เขาทางชองจมูกซาย ถาจะเปนชายก็เขาทาง ชองจมูกขวา เขาไปอยูเหนือศูนยสะดือสองนิวมือของบิดากอน แลวมารดาจึงตั้งครรภขึ้นทีหลัง ตั้งครรภ ้ ดวยกันทังสองคนจึงรักบุตรดวยกันทังคู บิดามารดารวมประเวณีกนเขา ถายังไมตกสูญก็ยงไมเกิด ถาตก ้ ้ ั ั สูญเมื่อไรก็เกิดเมื่อนั้น ที่เรียกวาตกสูญนั้นคือ บิดามารดาทั้งสองสนุกเพลิดเพลินนั้น มันนิงแนน ดึงดูดเหมือนเหล็กตาปู ่ ตอก เพลิดเพลินจนตากลับดวยกันทังสองขาง นั่นแหละมันตกสูญหละ คือ อายตนะในมดลูกของมารดา ้ มันดึงดูดเอากายแปดศอกออกจากชองจมูกของบิดา เขาไปในชองจมูกของมารดา เขาไปติดอยูใน แองมดลูก แลวก็นาเลี้ยงหัวใจของบิดามารดา ขางพอนิดหนึงขางแมนิดหนึ่งประสมกันเขาประมาณเทา ้ํ ่ เมล็ดโพธิ์เมล็ดไทร แลวกายแปดศอกนั้นก็เขาไปอยูในนั้นได เหมือนอยางพระพุทธเจาเขาไปเดินจงกรมใน เมล็ดพันธุผักกาดได กายพระพุทธเจาก็ไมเล็กลงไป เมล็ดพันธุผัดกาดก็ไมใหญขึ้น วิธีนนทีเดียว หรืออีก ั้ นัยหนึง เชนกระจกวงเดือนเล็กเทาแวนตา สองภูเขาใหญๆ เขาไปอยูในนันได ภูเขาก็ไมเล็กลงไป กระจกก็ ่ ้ ไมใหญขึ้น แตอยูในกระจกนันได วิธีเดียวกับที่เรามาเกิดในครรภบิดามารดา เมื่อสายเลือดของบิดา ้ มารดาขนแข็งเปนกอนเขา ก็แตกออกเปนปญจสาขา หาแหงเปนกายมนุษยขึ้น เปนศีรษะ เปนมือทั้งสอง เทาทั้งสอง กายสัมภเวสีทมาเกิดนั้นก็เล็งลงเทากายมนุษย ตาตรงกัน หูตรงกัน จมูก ปาก แขนขา ตรงกัน ี่ หมด เชื่อมติดเปนกายเดียวกันกับกายมนุษย (กายเนื้อ) แลวก็เจริญใหญขึ้นมาจนคลอดออกจากครรภ มารดา อยางนี้เรียกวา กายมาเกิด วิธีไปเกิด เมื่อเวลาใกลจะตายนัน ธาตุธรรมก็ดึงดูดเอากายมนุษยกับกายมนุษยละเอียด (ซึ่งมีกาย ้ ทิพยซอนอยู) ใหหลุดจากกัน คนไขกายมนุษยก็บิดตัว สะดุง หรือสยิวหนา พอกายหลุดจากกัน กายทิพย ้ ก็ตกสูญอยูที่เหนือสะดือสองนิวมือของกายมนุษยเทาไขแดงของไก แลวเกิดขึ้นเปนกายสูงแปดศอกเดิน ้
- 6. 6 ออกทางชองจมูกเทียวหาที่เกิดตอไป ทิ้งกายมนุษยไวใหเนาไป ถาผูใดเขาถึงธรรมกายแลวจะเห็นได ่ อยางชัดเจน ผูที่ไมรูเรื่องก็เดาเอาวาวิญญาณไปเกิด วิญญาณอยางเดียวไปเกิดไมได ตองไปเกิดทั้งกาย จึงจะได เพราะกายเราทุกกายทีซอนกันอยูนน กายหนึงๆ ตองมีหวใจสําหรับจํา ในหัวใจตองมีดวงจิตเทา ่ ั้ ่ ั ดวงตาดํา ลอยอยูในน้ําเลียงหัวใจสําหรับคิด วิญญาณซอนอยูในดวงจิตเทาแววตาดําหรือหัวไมขีดไฟ ้ สําหรับรู เหมือนกันหมดทุกอาย เมื่อรูเรื่องกายซอนกันแลว ก็ฟงงายเขา เมื่อรูเรื่องกายทิพยนี้แลวก็จะได ดําเนินตอไป กายในกายนับ ตังแตกายมนุษยหยาบหรือกายเนือ ก็มีกายมนุษยละเอียด กายทิพยหยาบ ้ ้ กายทิพยละเอียด ซึ่งเปนกายที่สนับจากกายมนุษย ถึงกายนี้แลวก็จะสามารถทํากัมมัฏฐานได ๓๐ ที่ตั้ง ี่ ตั้งแตกสิณ ๑๐ อสุภะ ๑๐ และอนุสสติ ๑๐ ตาของกายนี้ (นับแตตาของกายมนุษยละเอียดเปนตนไป) เปนทิพยจักษุ4 สามารถเห็นสวรรค นรก เปรต อสุรกาย แลวเอากายทิพยนี้แหละไปนรก สวรรค เปรต อสุรกาย ไดทกแหง ไปพูดจาปราศรัยกันกับพวกเหลานันได ถามถึงบุรพกรรมทุกขสขกันไดทั้งนัน แตวา ุ ้ ุ ้ ยังไมเห็นพรหมโลกเพราะละเอียดกวาสวรรคมาก ดวงธรรมในกายทิพยนี้เรียกวา ทุติยมรรค พอขยาย ออกเปนปฏิภาคใหญเทาดวงจันทรดวงอาทิตยก็จะเห็นกายที่ ๕ ขึ้นอีก ผุดขึ้นที่กลางดวงทุตยมรรค ิ เรียกวา กายรูปพรหมหยาบ และในกลางกายรูปพรหมหยาบก็มกายรูปพรหมละเอียด เปนกายที่ ๖ กายนี้ ี สวยงามประดับประดาอาภรณยิ่งกวาเทวดา (กายทิพย) กายนี้ทากัมมัฏฐานได ๔ ทีตั้ง คือรูปฌาน ๔ ํ ่ ดวงตาของกายนี้เปนปญญาจักษุ สามารถเห็นพรหมโลกทัง ๑๖ ชั้น แลวเอากายนี้ไปพรหมโลก ้ ทั้ง ๑๖ ชันได ไปไตถามทุกขสขกับรูปพรหมทั้ง ๑๖ ชั้นได แตวายังไมเห็นอรูปพรหม ๔ ชั้น เพราะละเอียด ้ ุ กวารูปพรหมมาก ตองเอา เห็น จํา คิด รู เขาไปหยุดนิ่งอยูเ หนือสะดือสองนิ้วมือในกลางกายรูปพรหมที่ ๖ นี้อก ี ดวงธรรมในกายนีเ้ รียกวา ตติยมรรค พอขยายเปนปฏิภาคใหญออกไปเทาดวงจันทรดวงอาทิตย ก็จะเห็น กายอรูปพรหมหยาบ ในกลางกายอรูปพรหมหยาบก็จะเห็นกายอรูปพรหมละเอียดเปนกายที่ ๘ กายรูปพรหมนี้สวยงามยิงขึ้นไปอีก กายนีทํากัมมัฏฐานได ๖ ที่ตั้ง คือ อรูปฌาน ๔ และ อาหาเรปฏิกูล- ่ ้ สัญญา กับจตุธาตุววัตถานะ รวมเปน ๔๐ กัมมัฏฐานดวยกัน ดวงตาของกายนี้เปนสมันตจักษุ สามารถ เห็น อรูปพรหม ๔ ชัน แลวเอากายนี้ไปอรูปพรหม ๔ ชันได ไปไตถามทุกขสุขกันได แตยังไมเห็นนิพพาน ้ ้ ตองเขาไปนิ่งอยูเหนือศูนยสะดือสองนิวมือ ในกลางกายอรูปพรหมละเอียดซึงเปนกายที่ ๘ นี้อีก ้ ่ ดวงธรรมในกายนีเ้ รียกวา จตุตถมรรค พอขยายเปนปฏิภาคใหญเทาดวงจันทรดวงอาทิตย ก็จะเห็นกาย อีกกายหนึ่งเปนกายที่ ๙ กายนี้เรียกวา “ธรรมกาย” เหมือนพระพุทธรูป เกตุแหลมเหมือนดอกบัวตูม สวยงาม ใสเหมือนแกว ดวงตาของกายนีเ้ รียกวา พุทธจักษุ เห็นนิพพาน แลวเอากายนี้แหละไปนิพพานได 4 เห็นหยาบละเอียดเขาไปเปนลําดับของกาย
- 7. 7 พระพุทธเจาอยูที่ไหนก็เห็นหมด ทังขาว กลาง ดํา ไปพบปะเห็นทังนั้น เรื่องหมผามวนขวา มวนซายจะไปรู ้ ้ เรื่องไดหมด ถาทานผูใดทําไดถึงพระธรรมกายนี้แลวจึงคอยเชื่อ หรือจะไมเชื่อก็ตามใจทานเถอะ เพราะ คนเรามีอยูสามพวก ขาวพวกหนึ่ง ดําพวกหนึ่ง กลางพวกหนึง ถาพวกขาวก็เชื่อ ถาพวกดําก็ไม ่ เชื่อ ถาพวกกลางก็เฉยๆ ถาอยากจะรูวาเปนพวกขาว กลาง หรือดํา ก็สงเกตดูเอา ถาซื่อตรง ั นักปราชญ ฉลาดใจบุญ ก็ใหรวาเปนเครื่องหมายของภาคขาว ถาคดโกง เกงกาจ ฉลาดใจพาล ู ก็ใหรวาเปนเครื่องหมายของภาคดํา ถาไมตรง ไมโกง นั่นก็เปนเครื่องหมายของภาคกลาง ู ธรรมกาย นี้กมีหยาบละเอียดกวากันเขาไปตามลําดับ กายธรรมกายแรกซึงเปนกายที่ ๙ นัน ็ ่ ้ เรียกวา ธรรมกายโคตรภูหยาบ ในธรรมกายโคตรภูหยาบก็มีธรรมกายโคตรภูละเอียด ในกายโคตรภู ละเอียดก็มกายพระโสดาปตติมรรค ในกายพระโสดาปตติมรรคก็มกายพระโสดาปตติผล ในกาย ี ี พระโสดาปตติผลก็มีกายพระสกิทาคามิมรรค ในกายพระสกิทาคามิมรรคก็มีกายพระสกิทาคามิผล ในกายพระสกิทาคามิผลก็มกายพระอนาคามิมรรค ในกายพระอนาคามิมรรคก็มกายพระอนาคามิผล ี ี ในกายพระอนาคามิผลก็มีกายพระอรหัตมรรค ในกายพระอรหัตมรรคก็มกายพระอรหัตผล เปน ๑๘ กาย ี ดวยกัน กายตังแตกายมนุษย กายทิพย กายรูปพรหม กายอรูปพรหม ทังหยาบทั้งละเอียดหมดทัง ๘ กายนี้ ้ ้ ้ เปนกาย ปญจขันธ เปนอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไมใชตัวตน บุคคล เราเขา ไมใชตัวเรา ไมใชของเรา แตกาย ทั้ง ๑๐ นับตั้งแตกายธรรมโคตรภูขึ้นไปจนถึงธรรมกายพระโสดา ธรรมกายพระสกิทาคา ธรรมกายพระ อนาคา ธรรมกายพระอรหัต ทังหยาบทั้งละเอียด นี้เปนกายธรรมขันธ เปนนิจจัง เปนสุขัง เปนอัตตา นิจจัง ้ เปนของเที่ยง สุขังเปนสุข อัตตาเปนตัวของเรา เปนกายของเราแทไมยกเยื้องแปรผัน กายปญจขันธเปน ั กายโลกีย กายธรรมขันธเปนกายโลกุตตระ กายปญจขันธสําหรับทําภูมิสมถะ คือ กัมมัฏฐาน ๔๐ กาย โลกุตตระสําหรับทําภูมิวิปสสนาไมมท่สิ้นสุด ีี สมถกัมมัฏฐาน ๔๐ แตนี้ตอไปจะกลาวถึงกัมมัฏฐาน ๔๐ กอน ซึ่งจะใชแตเฉพาะกายโลกียทั้ง ๘ คือ กายมนุษย กายมนุษยละเอียด กายทิพย กายทิพยละเอียด กายรูปพรหม กายรูปพรหมละเอียด กายอรูปพรหม กายอรูปพรหมละเอียด ถาจะทํากัมมัฏฐาน ๔๐ ตองสับกายซอนกายเสียกอนจึงจะทําไดคลองแคลว คือ ใหถอยกลับออกมาจากกายที่ ๘ ออกมากายที่ ๗ แลวก็ออกมากายที่ ๖ แลวก็ออกมากายที่ ๕ ....แลวก็ ออกมากายที่ ๑ แลวกลับเขากายที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ ....ถึงกายที่ ๘ แลวก็กลับออกมาจากกายที่ ๘ ....ออกมา กายที่ ๑ ใหฝกสับกายซอนกายอยางนี้สก ๗ เที่ยว หรือใหมากกวา ๗ เที่ยวก็ได ใหเปนวสี และก็ใหกาย ั มันใสนันเอง ใหใสเปนแกวทุกกาย ่
- 8. 8 เมื่อ กาย ใสดีแลว ใหเขาตั้งกสิณในดวงทุตยมรรคของกายทิพย พอดวงทุติยมรรคใสและใหญเทา ิ ดวงจันทรดวงอาทิตย นึกบริกรรมวา ปฐวีกสิณัง ดินก็เกิดขึ้นในดวงนันเปนปฐวีกสิณ ใสเหมือนแกว ้ พอจิตละเอียดนิ่งแนนเลยดินลงไป น้าก็ผุดขึ้นเปนอาโปกสิณในกลางดวงดินนัน ดินก็เพิกหายไป เมื่อจิต ํ ้ ละเอียดเลยน้าลงไป ลมก็ผดขึ้นเปนวาโยกสิณในกลางดวงอาโปกสิณนั้น อาโปกสิณก็เพิกหายไป ผุดขึ้น ํ ุ แลวก็เพิกหายไปเปนลําดับ คือ ที่ ๔ ก็เตโชกสิณ ที่ ๕ ก็นิลกสิณ (สีเขียว) ที่ ๖ ปตกสิณ (สีเหลือง) ที่ ๗ โลหิตกสิณ (สีแดง) ที่ ๘ โอทาตกสิณ (สีขาว) ที่ ๙ อาโลกกสิณ (แสงสวาง) ที่ ๑๐ อากาสกสิณ (วางเปลา) พอจิตละเอียดเลยกสิณลงไปหนักเขา กสิณก็เพิกหายไป ทีนี้อสุภะ ๑๐ ก็เกิดขึ้น คือกายเรานันเองเกิดขึ้นเปนศพ ที่ ๑ เปนศพที่ขนพอง ที่ ๒ เปนศพที่ขึ้นสีเขียว ที่ ๓ เปนศพที่ขึ้น ้ ึ้ อืดเต็มที่มีนาหนองไหล ที่ ๔ เปนศพที่ขาดปริ ที่ ๕ เปนศพที่ฝูงสัตวกัดกิน ที่ ๖ เปนศพที่หลุดจากกัน ้ํ ที่ ๗ เปนศพทีขาดหลุดกระจัดกระจาย ที่ ๘ เปนศพทีเ่ ต็มไปดวยเลือด ที่ ๙ เปนศพที่เต็มไปดวยหมู ่ หนอน ที่ ๑๐ เปนศพที่เหลือแตรางกระดูก เมื่อจิตละเอียดนิ่งแนนเลยอสุภะลงไป อสุภะก็เพิกหายไป อนุสสติ ๑๐ ก็เกิดขึ้น พอจิตละเอียดเขา ถึงพุทธานุสสติ คุณพระพุทธเจาก็เกิดขึ้น พอจิตเขาถึงธัมมานุสสติ คุณพระธรรมก็เกิดขึ้น พอจิตเขาถึงสังฆานุสสติ คุณพระสงฆก็เกิดขึ้น แลวก็เกิดขึ้นตามลําดับไป ที่ ๔ ระลึกถึงคุณของศีล คุณศีลก็เกิดขึ้น ที่ ๕ ระลึกถึงคุณทาน คุณทานก็เกิดขึ้น ที่ ๖ ระลึกถึงคุณทีทาใหเกิด ่ํ เปนเทวดา คุณที่ทาใหเปนเทวดาก็เกิดขึ้น ที่ ๗ ระลึกถึงกาย คุณที่ทําใหระลึกถึงกายก็เกิดขึ้น ที่ ๘ ํ ระลึกถึงลมหายใจเขาออก คุณที่ทําใหระลึกถึงลมหายใจเขาออกก็เกิดขึ้น ที่ ๙ ระลึกถึงความตาย คุณที่ทําใหระลึกถึงความตายก็เกิดขึ้น ที่ ๑๐ ระลึกถึงคุณพระนิพพาน คุณที่ทาใหระลึกถึงความดับทุกข ํ ก็เกิดขึ้น กายทิพยนทําได ๓๐ ที่ตั้งดังนีแล ี้ ่้ พอจิตละเอียดนิงแนนเลยอนุสสติ ๑๐ ลงไป เขาถึงเมตตาพรหมวิหาร พอจิตคิดรักใครในสัตวทั่วไป ่ (ปรารถนาจะใหสตวทั่วไปมีความสุข) ปฐมฌานก็เกิดขึนในกลางกายทิพย พรอมกับรูปพรหมนั่งอยูบน ั ้ ดวงฌาน ประกอบดวย วิตก วิจาร ปติ สุข เอกัคคตารมณ ดวงฌานนันกวางสองวาหนาหนึ่งคืบ ้ กลมเหมือนดวงจันทร ใสเหมือนกระจกสองหนา พอจิตนิ่งแนนละเอียดหนักเขาถึงกรุณา พรหมวิหาร อยากจะใหสัตวพนทุกข ทุติยฌานดวงที่ ๒ ก็ผดขึ้นในกลางดวงปฐมฌาน ปฐมฌานก็เพิกหายไป วิตก วิจาร ก็หายไปดวย เหลืออยูแตปติ สุข ุ เอกัคคตารมณ พอจิตละเอียดนิ่งแนน หนักเขาไป ถึงมุทิตาพรหมวิหาร ความพลอยดีใจเมื่อผูอ่นไดดี ื ตติยฌานก็ผดขึ้นในกลางดวงทุติยฌาน ทุตยฌานก็เพิกหายไป ปติก็ละหายไปดวย ุ ิ
- 9. 9 พอจิตละเอียดนิงแนนเขาไปถึงอุเบกขาพรหมวิหาร ไมดีใจ ไมเสียใจเมื่อผูอื่นไดทุกข จตุตถฌาน ่ ฌานที่ ๔ ก็ผุดขึ้นมากลางดวงฌานที่ ๓ ฌานที่ ๓ ก็เพิกหายไป สุขก็หายติดไปดวย เหลืออยูแต เอกัคคตารมณกับอุเบกขาที่ผุดขึ้นมากับฌานที่ ๔ กายรูปพรหมนี้ทาไดอีก ๔ ที่ตั้ง รวมเปน ๓๔ กัมมัฏฐาน พอจิตละเอียดนิงแนนหนักเขา เลย ํ ่ รูปฌานทัง ๔ เขาไป กายอรูปพรหมก็ผุดขึ้นในดวงตติยมรรคในกลางกายรูปพรหม อรูปพรหมนังอยูบน ้ ่ อากาศ (อากาสานัญจายตนะ) เห็นอากาศมีอยูเต็มวางกวางสองวา หนาหนึงคืบ กลมเหมือนดวงจันทร ่ ถาวัดกลมรอบตัวก็หกวา ถึงรูปฌาน ๔ วัดกลมรอบตัวก็หกวาเหมือนกัน พอจิตละเอียดเลยอากาศหนัก เขาไป ก็คดวาอากาศนี้ยงหยาบนัก วิญญาณัญจายตนะก็ผุดขึ้นในกลางดวงอากาศ เปนอรูปฌานที่สอง ิ ั กวางสองวา หนาหนึ่งคืบเหมือนกัน อากาศนันก็เพิกหายไป พอจิตละเอียดนิงแนนหนักเขาเลย ้ ่ วิญญาณัญจายตนะเขาไป ก็คิดวาวิญญาณนี้ยงหยาบนัก อากิญจัญญายตนะ คือ ความวางเปลา ั ไมมีอะไรที่ละเอียดหนักยิงขึ้นไปอีกก็ผุดขึนในกลาง ดวงวิญญาณัญจายตนะ เปนอรูปฌานที่สาม ่ ้ วิญญาณัญจายตนะก็เพิกหายไป ตรงอรูปฌานที่ ๓ นีที่พระพุทธเจาไปติดอยูที่สํานักของอาฬารดาบส ตองไปเรียนตอที่สานักของ ้ ํ อุทกดาบส อุทกดาบสก็บอกใหทาจิตใหละเอียดใหยงขึน จนไดเนวสัญญานาสัญญายตนฌานเกิดขึ้นอีก ํ ิ่ ้ เปนกัมมัฏฐาน ๓๘ ที่ตง ที่ ๓๙ อาหาเรปฏิกูลสัญญา เห็นอาหารที่เขาบริโภค อาหารนั้นเปนของละเอียด ั้ นัก ซึมซาบอยูในขาวในน้ํา เหมือนเค็มซึมอยูในเกลือ หวานซึมอยูในน้าตาล หลอเลี้ยงรางกายเราอยูทว ํ ั่ เบื้องบนถึงปลายผม เบื้องต่าถึงปลายเทา ขาวน้านันก็กลั่นเปนมูตรคูถไป ที่ ๔๐ จตุธาตุววัตถานะ เห็น ํ ํ้ ธาตุหลอเลียงอาหารและรางกายเรา เบื้องบนถึงปลายผม เบื้องต่ําถึงปลายเทา ขนเสนหนึ่ง ผมเสนหนึง ้ ่ ยาวไปแคไหน ธาตุก็รักษาไปตลอดแคนั้น เปน ๔๐ กัมมัฏฐานดวยกัน เรียกวา สมถะภูมิ แตขางในกาย เราจึงจะเอา ถาเกิดขางนอกเปนทัศนูปกิเลส ใชไมได เมื่อพระพุทธเจาทําจบหมดแลว ก็รูชัดวาไมใชหนทางตรัสรู เพราะพระองคยงทําไมถงพระธรรมกาย ั ึ เวลานั้นพระองคทําไดเพียงกายมนุษยละเอียด ทิพย รูปพรหม และอรูปพรหมเทานัน ก็รูแนวาไมใชหนทาง ้ ตรัสรูพระสัมมาสัมโพธิญาณ จึงตองเสด็จไปบําเพ็ญโดยลําพังพระองคเองอยูถึงหกป ที่พระองคทาโดยยากลําบากนั้น ก็เพราะ ํ พระพุทธเจาภาคกลาง และภาคดํานันคอยเปนมารขัดขวางอยู ไมใชแตจะขัดขวางพอดีพอราย ้ ขัดขวางกันอยางฉกาจฉกรรจ ถาไมมพระพุทธเจาภาคอื่นคอยขัดขวางแลวพระองคก็ทาไดงาย ี ํ แลวก็ไมรูเรื่องดวยวามีมารคอยขัดขวาง ตอเมื่อไดสําเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณแลว จึงรูเรื่องมาร พระองคบําเพ็ญบารมีอยูชานาน ถึงกับ ตองอดอาหารและกลั้นหายใจ เพราะมารคอยขัดขวางไว แตอาศัยที่พระองคมีความเพียรกลา กับทรง
- 10. 10 พระปญญา รูจักเปลี่ยนแปลงหนทางปฏิบัติ ภายหลังกลับฉันจังหันใหพระวรกายมีกําลัง จนกระทั่งไดฉัน ขาวมธุปายาสของนางสุชาดา แลวเอาถาดทองลงลอยในแมนาเนรัญชรา ทรงอธิษฐานทดลองดูพระบารมี ้ํ ของพระองควาจะสําเร็จพระโพธิญาณหรือไม ถาพระองคจะไดสาเร็จแกพระโพธิญาณก็ขอใหถาดทอง ํ ลอยทวนกระแสน้ํานี้ขนไป ถาจะไมสาเร็จแกพระโพธิญาณก็ขอใหถาดทองลอยตามน้ํา พอทรงอธิษฐาน ึ้ ํ แลวก็ทรงวางถาดทองลงในแมนําเนรัญชรา ถาดทองก็ลอยทวนน้ําขึ้นไปไกลได ๒๐ วาของพระองคแลว ้ จมลง พระองคเห็นประจักษ ก็แนพระทัยวาจะไดตรัสรูพระสัมมาสัมโพธิญาณ ครั้นเวลาเย็นไดทรงรับหญาคาแปดกํามือที่พราหมณชื่อ โสตถิยพราหมณ นอมนํามาถวาย แลวเอา ไปทรงลาดลงที่โคนไมศรีมหาโพธิที่จะตรัสรู ก็ทรงอธิษฐานทดลองดูอกวา ถาจะไดตรัสรูเปนพระพุทธเจา ี แนแลว ก็ขอใหเกิดเปนบัลลังกแกวขึ้นเหมือนอยางคําอธิษฐาน พอสิ้นคําอธิษฐานแลวก็เกิดเปนบัลลังก แกวสูง ๑๔ ศอกเหมือนคําอธิษฐาน เมื่อพระองคเห็นประจักษดังนั้นก็หมดความสงสัย ก็เสด็จขึนนัง้่ บัลลังก ตั้งพระทัยวาถึงเลือดเนื้อและดวงใจจะเหือดแหง หรือกระดูกจะกองอยูทนก็ตามเถิด ถาพระ ี่ ี้ โพธิญาณไมบงเกิด เปนไมลุกจากบัลลังกนี้เปนอันขาด ที่พระองคจะปกพระทัยหมายมันปลอยชีวิตลงได ั ่ ก็เพราะเห็นความอธิษฐานของ พระองคปรากฏขึ้นแนแทวาจะไดตรัสรูแนโดยไมตองสงสัย เหตุวา พระองคมนพระทัยแนแลวก็หลับพระเนตร เขากายในกายตั้งแตกายมนุษย กายทิพย ั่ กายรูปพรหม กายอรูปพรหม สับกายซอนกายจนใสเปนแกวดีแลวหมดทุกกาย แลวเขาไปนิงอยูในกลาง ่ ดวงจตุตถมรรคของกลางกายอรูปพรหม ตอนเมือ ธรรมกายจะเกิดขึ้นเปนพระพุทธเจาขึนนั้น มารลุกพรึบทีเดียวพรอมกันหมดทังพระยามาร ่ ้ ้ และเสนามาร พระพุทธเจาภาคมารขัดขวางกันอยางฉกาจฉกรรจ ตอนนี้เปนตอนสําคัญที่พระอาจารยบางทานตัดออกเสียหมด เพราะทานไมรเรืองกายใน ู ่ กายวามีกันอยางไร ทานก็คิดเอากายมนุษยของพระสิทธัตถราชกุมาร ที่นั่งอยูโคนไมศรีมหาโพธิ ไมพอกับชางของพระยามารซึ่งสูงตัง ๑๕๐ โยชน ทานก็เลยตัดเรื่องมารประจญออกหมด หาวาพระอรรถ ้ กถาจารยแตกอนยกยองพระพุทธเจาเกินความเปนจริงไป เห็นวาพระพุทธเจาก็คนอยางเรา ไมมอภินิหาร ี วิเศษอะไร ทานก็คิดเปนปุคคลาธิษฐานธัมมาธิษฐานอะไรของทานไป หาวาลูกสาวพระยามาร ๓ คนนั้น เปนจิตของพระองคคิดขึ้นตางหาก เมื่อนางตัณหาเขามาประเลาประโลมนั้น หาวาเปนจิตของพระองคที่ คิดอยากจะกลับเขาไปครอบบานครองเมือง เมื่อนางราคาเขามาประเลาประโลมนั้น ก็หาวาจิตของ พระองคหวนคิดถึงพิมพา ราหุล เมื่อนางอรตีเขามาประเลาประโลมนั้น ก็หาวาจิตของพระองคคด ิ อยากจะเปนอยางนันอยางนี้ เมื่อพระองคไดขับไลนางทังสามใหหนีไปแลวก็วาเทากับพระองคเลิกคิด ้ ้ เมื่อนางทั้งสามกลับไปกันแลว พระยามารก็ยกกองทัพเขามา ก็ (วา) เทากับจิตของพระองคเกิดฟุงซาน ดวยนิวรณ ๕ ประการ
- 11. 11 ของทาน ก็เขาที นาใหคิดแบบนั้นเหมือนกันสําหรับคนที่ไมรูเรื่องกายในกายก็ตองคิดไป อยางนัน ้ เพราะชางคิริเมขลมหาคชสารนั้นสูงถึง ๑๕๐ โยชน และตนโพธิทพระองคนั่งสูงเพียง ๑๒๐ ศอก เปนเสน ี่ หนึงกับสิบวาเทานั้น จึงไมพอกัน ขาพเจา (พระครูวินัยธร ชั้ว) จึงลองยนสเกลดู ยนโยชนลงเปนเซนติเมตร ่ เขียนรูปชางสูง ๑๕๐ เซนติเมตร เฉพาะเล็บชางวัดได ๕ เซนติเมตร แลวชางคิริเมขสูงถึง ๑๕๐ โยชน ขยายเล็บออกไปได ๕ โยชน เมื่อพระยามารขี่แลวไส (ชาง) เขามาจะชิงบัลลังกนน ถาพระองคแลดวย ั้ มังสะจักษุ (ตากายมนุษย) ของพระองคแลว อยาวาแตเห็นหนาพระยามารหรือหนาชางเลย เพียงแตครึ่ง เล็บชางก็ยงมองไมเห็นเลย เพราะตากายมนุษยแลเห็นเพียงโยชนเดียวเทานัน เล็บชางตั้ง ๕ โยชน ั ้ แลวเปนของทิพยดวยจะไปแลเห็นไดอยางไร ความจริงไมเปนอยางนัน พระองคไมไดแลเห็นดวยตากายมนุษย พระองคเห็นดวยตากาย ้ อรูปพรหม เปนสมันตจักษุ เลยทิพยจักษุ เลยปญญาจักษุ เขาไปจวนถึงพุทธจักษุ เปนอจินไตยอยูแลว อยาวาแตชางคิริเมขตัวเดียวเลย ถึงจะซอนกันขึ้นไปอีกสักกี่ตัว ก็ยังต่ากวาบัลลังกที่พระองคนงเสียอีก ํ ั่ เพราะพระยามารและเสนามารที่เขามาประจญนั้น ลวนแตเปนกายทิพยกนทังนัน พระพุทธเจาปะทะดวย ั้้ กายอรูปพรหม เปนอจินไตยกวา ละเอียดกวา สูงกวา พวกกายทิพยก็สูไมได ถึงพระพุทธเจาภาคดําจะ ขัดขวางอยางไร พระพุทธเจาภาคขาว (ตนธาตุตนธรรม) ของพระพุทธเจาก็คอยปะทะไวเหมือนกัน ของมีตัวจริงทังนัน เชนพระยามาร เสนามาร ลูกสาวพระยามาร ก็ลวนมีตัวตนอยูทงนัน แตเปนกายทิพย ้้ ั้ ้ ตามนุษยเรามองไมเห็น ตองทําใหถึงทิพยจักษุ ปญญาจักษุ หรือสมันตจักษุ จึงจะแลเห็น เพราะ เปนของละเอียด ยิงกายพระพุทธเจา (ธรรมกาย) ดวยแลว ตองมองดวยพุทธจักษุจงจะเห็น ่ ึ ที่อาจารยบางทานแตงกันขึ้นใหมๆ ประมาณสัก ๔๐ ป มาตังแต พ.ศ. ๒๔๖๐ มานี้ไดตัดอภินิหาร ้ ปาฏิหาริยของพระพุทธเจาออกหมดนั้น เพราะไมรูเรื่องกายในกายนันเอง จึงไดตัดบารมีอภินิหารออกหมด ่ ทําเอาแบบแผนของจริงเลอะเลือนไปไมใชนอย ความจริงทีพระอรรถกถาจารยกลาวไวนั้น ก็ยังไมละเอียด ่ เทาความเปนจริงเสียอีก ทานยอๆ ไวเทานัน ถึงขาพเจาผูเขียนนีก็ตองยอไวเหมือนกัน จะเขียนใหละเอียด ้ ้ เต็มที่ก็ไมไหว เรื่องของทานละเอียดนัก ทีนี้ จะกลาวเมื่อพระยามารพายแพไปแลว กายธรรมกายก็เกิดขึ้นในกลางดวงจตุตถมรรค ในกลาง กายอรูปพรหม (กายที่ ๘) ของพระสิทธัตถะราชกุมาร กายนี้เหมือนพระพุทธรูป เกตุแหลมเปนดอกบัวตูม ใสเปนแกว กายนี้เปนกายที่ ๙ ของพระสิทธัตถะราชกุมาร กายนี้แลเปนกายพระพุทธเจา พอเขาถึงกายนี้ เรียกวา โคตรภูญาณ ระลึกชาติหนหลังไดแลว เขากายไปรอยกายพันกาย ก็ระลึกชาติไดรอยชาติพันชาติ เขาไปไดหมื่นกายแสนกาย ก็ระลึกชาติไดรอยชาติพนชาติ เขาไปไดหมื่นกายแสนกาย ก็ระลึกชาติไดหมื่น ั ชาติแสนชาติ เขาไปจนนับกายไมถวนก็ระลึกชาติไดนับไมถวนเหมือนกัน พระพุทธเจาอยูที่ไหนก็ไปพบปะ กันหมด ไปพูดจาปราศรัยกันไดหมดทังภาคขาว ภาคกลาง ภาคดํา ้
- 12. 12 เมื่อเขาถึงกายธรรมกายโคตรภูนี้แลว ก็พิจารณาเห็นอริยสัจทัง ๔ เห็นกายมนุษยเปนทุกขดวยเกิด ้ แก เจ็บ ตาย เห็นกายทิพยเปนสมุทัย เที่ยวหาที่เกิดไมสิ้นสุด เห็นกายรูปพรหมกับกายอรูปพรหมเปนนิโรธ เพื่อดับทุกข5 เห็นธรรมกายเปนมรรคเพื่อหลีกออกจากทุกข แลวก็เดินสมาบัติพิจารณาอริยสัจทัง ๔้ ที่เรียกวา “สมาบัติ” นั้น ก็คือรูปฌาน อรูปฌานนันเอง แตเดินคนละกาย รูปฌาน อรูปฌานนั้น ่ เดินดวยกายรูปพรหมและกายอรูปพรหม ซึ่งเปนกายโลกีย จึงเรียกวาฌานโลกีย แตรูปสมาบัติ อรูป- สมาบัตินน เดินดวยกายธรรมกาย เปนกายโลกุตตระ จึงเรียกวา ฌานโลกุตตระ แลวเอากายธรรมกาย ั้ โคตรภูเดินสมาบัตดู ทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค เรื่อยไป จนธรรมกายตกสูญแลวเกิดธรรมกายขึนใหมใส ิ ้ ละเอียดกวาเกา ที่เรียกวา “ตกสูญ” นั้น คือเดินสมาบัติหนักเขาจนธรรมกายนันใส แลวดับลงมาเปนดวงกลมใส ้ ขนาดเทาฟองไขแดงของไกอยูที่เหนือสะดือสองนิ้ว มือ อยางนี้เรียกวาตกสูญ แลวก็เกิดขึ้นเปนธรรมกาย ใสสะอาดดีกวาเกา แลวก็เดินสมาบัติใหตกสูญ แลวเกิดขึ้นใหม จนเขาถึงกายพระโสดาปตติมรรค แลวเอากายพระโสดาปตติมรรคเดินสมาบัติพิจารณาอริยสัจทัง ๔ ใหตกสูญแลวเกิดขึ้นใหม จนเขาถึง ้ กายพระโสดาปตติผล เปนพระอริยบุคคลชั้นทีหนึ่ง เห็นอริยสัจทัง ๔ ละเอียดชัดเจนยิงกวาปุถชนหรือ ่ ้ ่ ุ โคตรภูบุคคล (เปนกิจ ๔) แลวเอาธรรมกายพระโสดาปตติผลเดินสมาบัตดู ทุกข สมุทย นิโรธ มรรค จนตกสูญแลวเกิดขึ้นใหม ิ ั จนเขาถึงกายพระสกิทาคามิมรรค แลวเอาธรรมกายพระสกิทาคามิมรรคเดินสมาบัติดูทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค จนตกสูญแลวเกิดขึ้นใหม จนเขาถึงกายพระสกิทาคามิผล เปนพระอริยบุคคลชั้นที่สอง เห็นอริยสัจ ทั้ง ๔ ละเอียดชัดเจนยิงกวาพระโสดาบัน (รวมเปนกิจ ๘) ่ แลวเอากายพระ สกิทาคามิผลเดินสมาบัตดู ทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค จนตกสูญแลวเกิดขึ้นใหม ิ จนเขาถึงธรรมกายพระอนาคามิมรรค แลวเอาธรรมกายพระอนาคามิมรรคเดินสมาบัติดู ทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค ตกสูญแลวเกิดขึ้นใหม จนเขาถึงธรรมกายพระอนาคามิผล เปนพระอริยบุคคลชั้นที่สาม เห็นอริยสัจ ทั้ง ๔ ละเอียดชัดเจนยิงกวาพระสกิทาคามี (รวมเปนกิจ ๑๒) ่ แลวเอาธรรมกาย พระอนาคามิผลเดินสมาบัตดู ทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค ตกสูญเกิดขึ้นใหม ิ จนเขาถึงธรรมกายพระอรหัตมรรค แลวเอาธรรมกายพระอรหัตมรรคเดินสมาบัติดู ทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค ตกสูญเกิดขึ้นใหม จนเขาถึงธรรมกายพระอรหัตผล เปนพระอริยบุคคลชั้นที่ส่ี เห็นอริยสัจทั้ง ๔ ละเอียด ชัดเจนยิงกวาพระอนาคามี (รวมเปนกิจ ๑๖) เรียกวา โสฬสกิจ อยูจบพรหมจรรย ไมตองทํากิจอีกตอไป ่ 5 นี้เปนนิโรธ เพือดับเหตุแหงทุกขหยาบ เมื่อเขาถึงธรรมกายแลว จึงเปนนิโรธเพือดับเหตุแหงทุกขละเอียดจริงๆ ่ ่