1. 25 de agosto de 2013
21º Tempo ordinario (C)
Lucas 13, 22-30
Red evangelizadora BUENAS
NOTICIAS
Axuda a vivir a fe con confianza e
responsabilidade. Pásao.
José Antonio Pagola
Música: Mozart. Sinfonía, nº 29.
Presentación:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.Amundarain

2. A sociedade moderna vai
impoñendo
cada vez con máis forza
un estilo de vida marcado
polo pragmatismo do
inmediato.
Apenas interesan as
grandes cuestións
da existencia.

3. Xa non temosXa non temos
certezas firmescertezas firmes
nin convicciónsnin conviccións
profundas.profundas.
Pouco a pouco,Pouco a pouco,
Ímonos convertendoÍmonos convertendo
en seres triviais,en seres triviais,
cargados de tópicos,cargados de tópicos,
sen consistencia interiorsen consistencia interior
nin ideaisnin ideais
que alenten o nosoque alenten o noso
vivir diario,vivir diario,
máis alá do benestar emáis alá do benestar e
a seguridade doa seguridade do
momento.momento.

4. É moi significativo observarÉ moi significativo observar
a actitude xeralizada de non poucos cristiáns ante aa actitude xeralizada de non poucos cristiáns ante a
cuestión da “salvación eterna” que tanto preocupaba sócuestión da “salvación eterna” que tanto preocupaba só
hai poucos anos:hai poucos anos:
bastantes borrárona sen máis da súa conciencia; algúns,bastantes borrárona sen máis da súa conciencia; algúns,
non se sabe ben por que, séntense con dereitonon se sabe ben por que, séntense con dereito a un “final
feliz”;
outros non queren recordar experiencias relixiosas
que lles fixeron moito dano.

5. Segundo o relato de Lucas, un
descoñecido faille a Xesús unha
pregunta frecuente naquela
sociedade relixiosa:
““Serán poucos os que se salven?”Serán poucos os que se salven?”
Xesús non responde directamente
á súa pregunta.

6. Non lle interesa especular sobre ese tipo deNon lle interesa especular sobre ese tipo de
cuestións estériles, tan queridas por algúnscuestións estériles, tan queridas por algúns
mestres da época.mestres da época.
Vai directamente ao esencial e decisivo:Vai directamente ao esencial e decisivo:
como temos que actuar para non quedarcomo temos que actuar para non quedar
excluídos da salvación que Deus ofrece a todos?excluídos da salvación que Deus ofrece a todos?

7. Esta é a actitude sa.Esta é a actitude sa.
Confianza en Deus, si;Confianza en Deus, si;
frivolidade, despreocupaciónfrivolidade, despreocupación
e falsas seguridades, non.e falsas seguridades, non.
“Esforzádevos por entrar pola porta estreita”.
Estas son as súas primeiras palabras.
Deus ábrenos a todos a porta da vida eterna,
pero temos que esforzarnos e traballar
para entrar por ela.

8. Xesús insiste, sobre todo, en non enganarnosXesús insiste, sobre todo, en non enganarnos
con falsas seguridades.con falsas seguridades.
Non abonda con pertencer ao pobo de Israel;Non abonda con pertencer ao pobo de Israel;
non é suficiente ter coñecidonon é suficiente ter coñecido
persoalmente a Xesúspersoalmente a Xesús
polos camiños de Galilea.polos camiños de Galilea.

9. O decisivo é entrar desde agora no Reino de
Deus e da súa xustiza.
De feito, os que quedan fóra do
banquete final son, literalmente,
“os que practican a inxustiza”.

10. Xesús invita á
confianza e á
responsabilidade.
No banquete final
do Reino de Deus
non se sentarán só
os patriarcas e
profetas de Israel.
Estarán tamén pagáns vidos de todos os
recantos do mundo.
Estar dentro ou estar fóra depende de
como responde cada un á salvación que
Deus ofrece a todos.

11. Xesús remata cunXesús remata cun
proverbio queproverbio que
resume a súaresume a súa
mensaxe.mensaxe.
En relación ao ReinoEn relación ao Reino
de Deus:de Deus:
““hai últimos quehai últimos que
serán primeiros, eserán primeiros, e
primeiros que seránprimeiros que serán
derradeiros”.derradeiros”.
A súa advertencia éA súa advertencia é

12. AlgúnsAlgúns
que seque se
sentensenten
seguros de serseguros de ser
admitidosadmitidos
poden quedarpoden quedar
fóra.fóra.
Outros queOutros que
parecenparecen
excluídos deexcluídos de
antemánantemán
podenpoden
quedarquedar
dentro.dentro.

13. CONFIANZA, SI. FRIVOLIDADE, NON
A sociedade moderna vai impoñendo cada vez con máis forza un estilo de vida marcado polo
pragmatismo do inmediato. Apenas interesan as grandes cuestións da existencia. Xa non temos certezas
firmes ni conviccións profundas. Pouco a puoco, ímonos convertendo en seres triviais, cargados de tópicos,
sen consistencia interior nin ideais que alenten o noso vivir diario, máis alá do benestar e a seguridade do
momento.
É moi significativo observar a actitude xeralizada de non poucos cristiáns ante a cuestión da
“salvación eterna” que tanto preocupaba só hai poucos anos: bastantes borrárona sen máis da súa
conciencia; algúns, non se sabe ben por que, séntense con dereito a un “final feliz”; outros non queren
recordar experiencias relixiosas que lles fixeron moito dano.
Segundo o relato de Lucas, un descoñecido faille a Xesús unha pregunta frecuente naquela
sociedade relixiosa: “Serán poucos os que se salven?” Xesús no responde directamente á súa pregunta. Non
lle interesa especular sobre ese tipo de cuestións estériles, tan queridas por algúns mestres da época. Vai
directamente ao esencial e decisivo: como temos que actuar para non quedar excluídos da salvación que Deus
ofrece a todos?
“Esforzádevos por entrar pola porta estreita”. Estas son as súas primeiras palabras. Deus
ábrenos a todos a porta da vida eterna, pero temos que esforzarnos e traballar para entrar por ela. Esta é a
actitude sa. Confianza en Deus, si; frivolidade, despreocupación e falsas seguridades, non.
Xesús insiste, sobre todo, en non enganarnos con falsas seguridades. No abonda con pertencer
ao pobo de Israel; non é suficiente ter coñecido persoalmente a Xesús polos camiños de Galilea. O decisivo é
entrar desde agora no Reino Deus e da súa xustiza. De feito, os que quedan fóra do banquete final son,
literalmente, “os que practican a inxustiza”.
Xesús invita á confianza e á responsabilidade. No banquete final do Reino de Deus non sentarán só
os patriarcas e profetas de Israel. Estarán tamén pagáns vidos de todos os recantos do mundo. Estar dentro
ou estar fóra depende de como responde cada un á salvación que Deus ofrece a todos.
Xesús remata cun proverbio que resume a súa mensaxe. En relación ao Reino de Deus, “hai
últimos que serán primeiros, e primeiros que serán derradeiros”. A súa advertencia é clara. algúns que se
senten seguros de ser admitidos poden quedar fóra. Outros, que parecen excluídos de antemán, poden quedar
dentro.
José Antonio Pagola